ไฟแค้นจะแผดเผาสองหัวใจให้แดดิ้น หรือจะหลอมรวมสองหัวใจให้เป็นหนึ่งเดียว แก้แค้น แต่งงาน เร่าร้อน พระเอกขึ้นต้นร้าย สุดท้ายหลงรัก นางเอกอ่อนหวาน น่ารัก
View Moreคนไข้บอบช้ำไปทั้งร่าง เกิดจากการมีเพศสัมพันธ์ที่รุนแรง ต้องให้ร่างกายได้พักฟื้นสักระยะนะคะ หมอเกรงว่าเป็นแบบนี้บ่อยๆ เธออาจจะมีอาการหวาดกลัวการมีเพศสัมพันธ์ได้ หมอให้ยาลดไข้ ยาแก้อักเสบแล้วก็ยาฆ่าเชื้อแล้ว พรุ่งนี้อาการน่าจะดีขึ้น ต่อไปควรระมัดระวังและทะนุถนอมคนไข้มากกว่านี้นะคะคุณหมอคงนึกว่าเขาเป็นสามีของน้องสาว จึงกล่าวคำแนะนำอย่างหวังดีในตอนท้าย ก้องภพได้แต่พยักหน้ารับและกล่าวคำขอบคุณ ชายหนุ่มถอนหายใจแรง เขาเฝ้ามองอินนัดดาตั้งแต่คุณหมอเดินออกจากห้องไปตั้งนานแล้ว สงสารที่ผู้หญิงตัวเล็กๆต้องมาเป็นที่ระบายความแค้นของปัณณธร ถ้าหากคืนนั้นเขาไปช่วยปานรักไม่ทันล่ะ ปัณณธรจะไม่ฆ่าอินนัดดาทิ้งหรอกหรือเสียงเคาะประตูทำให้ก้องภพลุกขึ้นยืนหันมองไปทางประตู ปรางทิพย์และอานนท์เปิดประตูเดินเข้ามา“หนูอินเป็นยังไงบ้างคุณก้อง” ปรางทิพย์มองดูใบหน้าซีดเซียวของลูกสะใภ้แล้วก็อดเป็นห่วงไม่ได้“อินไข้ขึ้นสูงแล้วก็มีอาการบอบช้ำไปทั้งร่างกายครับ ตอนนี้ก็มีเพ้อบ้างเป็นบางครั้ง แต่คุณหมอให้ยาแล้ว พรุ่งนี้เช้าน่าจะดีขึ้นครับ” ปรางทิพย์พยักหน้ารับฟัง อยากจะถามถึงสา
“ตาปัณทำไมทำนิสัยแย่ๆแบบนี้กับแขกฮึ ถึงคุณก้องเขาจะอายุน้อยกว่าเรา แต่เขาก็มีศักดิ์เป็นพี่ภรรยา ต้องให้เกียรติเขานะลูก” ปรางทิพย์บ่นให้ลูกชายตัวดี ปัณณธรไหวไหล่เล็กน้อย คนเป็นแม่จึงได้แต่ถอนหายใจปลงๆ“ปานเป็นยังไงบ้างครับแม่” ชายหนุ่มเปลี่ยนเรื่องคุย ไม่อยากฟังคุณนายแม่บนไปมากกว่านี้“ก็ดีขึ้นแล้ว คุณหมอให้ยานอนหลับ น้องจะได้พักผ่อน ตอนนี้ก็หลับอยู่ แม่กับพ่อแวะกลับมาดูเรา อีกสักหน่อยก็ว่าจะกลับไปหาน้องแล้ว ปัณจะไปด้วยไหม”“เอ..แต่หนูอินไม่สบายอยู่นี่ ใครจะอยู่เป็นเพื่อนล่ะ พรุ่งนี้ปัณค่อยไปหาน้องก็ได้” อานนท์เป็นห่วงลูกสะใภ้จึงไม่อยากให้ลูกชายไปด้วย เพราะยังไงพรุ่งนี้ปานรักก็น่าจะกลับบ้านได้แล้ว“ไม่สบายนิดหน่อย ไม่ถึงตายหรอกครับ ผมอยากไปดูว่าน้องไม่เป็นไรจริงๆ” ผู้สูงวัยสองคนสบตากันแล้วพ่นลมหายใจออกมาพร้อมกันอากาศหลังตะวันตกดินค่อนข้างเย็น ก้องภพเดินออกมาจากห้องพักที่เจ้าของบ้านใจดีจัดให้พักบนบ้านไม้หลังใหญ่ชายคาเดียวกัน ชายหนุ่มเดินออกมาดื่มด่ำกับบรรยากาศยามโพล้เพล้ สอบถามจากเด็กรับใช้ในบ้านจึงรู้ว่าเจ้าของบ้านทั้งสามไปหาป
เขาย้ำว่าไม่ทำเหมือนคืนนั้นก็จริง ไม่รุกล้ำล่วงเกิน แต่ทุกสัมผัสรุกรานช่างหวามไหวจนกายสาวสะท้านครั้งแล้วครั้งเล่า เขาปรนเปรอร่างเล็กด้วยนิ้วเรียวและลิ้นร้อน และเธอก็ตอบสนองเรียกร้องอย่างน่าอาย ยอมแม้กระทั่งปรนเปรอตอบแทนตามที่เขาร้องขอ จนที่สุดมุทิตาก็หลับใหลไปในอ้อมกอดของคุณหมอหนุ่มด้วยความอ่อนเพลีย ต้นตะวันกอดกระชับร่างบางแนบอก กดจูบที่ขมับสวยชื้นเหงื่อแล้วคลี่ยิ้มเจ้าเล่ห์ เขาจะไม่มีวันปล่อยผู้หญิงคนนี้ มุทิตาเป็นของเขาคนเดียว“คุณเป็นใคร ทำไมลูกปานเห็นคุณแล้วถึงได้เป็นแบบนี้” ปรางทิพย์เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงร้อนรน มองชายหนุ่มร่างสูงที่ยืนอยู่หน้าห้องฉุกเฉินด้วยความกังวลใจเหมือนเธอและสามี“ผมชื่อก้องภพครับ เป็นพี่ชายของอิน ตั้งแต่อินแต่งงานไปผมติดต่อน้องสาวไม่ได้เลย คุณลุงชัชบอกว่าคุณปัณอาจจะพาอินมาพักผ่อนที่นี่ ผมเลยมาตามหาน้องครับ” อานนท์กับปรางทิพย์สบตากัน รู้สึกลำบากใจ เพราะรู้ดีว่าลูกชายพาอินนัดดาไปพักที่บ้านสวนปานรักเพื่ออะไร“ตาปัณพาหนูอินไปพักผ่อนที่บ้านสวน ไม่ได้มาที่นี่หรอกคุณก้องภพ แต่ตอนนี้สองคนนั่นกำลังเดินทางมาที่นี่ หากคุ
“หยุดกรีดร้องโวยวายเสียงดังได้แล้ว พรุ่งนี้ผมไม่อยากโดนแซวว่าเล่นท่ายากจนคู่ขาเสียวหนักกรี๊ดลั่นคอนโด” มุทิตาถลึงตาใส่คนที่ทับตัวเองอยู่ หญิงสาวทุบตีบ่ากว้างและผลักไสเขาสุดแรง ต้นตะวันยิ้มใส่ตากลมโต“ผมจะปล่อยถ้าม่อนยอมอยู่เงียบๆ แล้วฟังผมบ้าง” มุทิตากลอกตาไปมา ครุ่นคิดอยู่ครู่เดียวก็พยักหน้ารับ เมื่อต้นตะวันเอามืออกจากปากเธอ หญิงสาวก็อ้าปากราวกับเตรียมพร้อมจะโวยวาย ชายหนุ่มจึงโน้มใบหน้าลงชิดปิดเสียงโวยวายนั้นด้วยริมฝีปากของเขาอย่างรวดเร็ว หญิงสาวดิ้นรนในตอนแรก แต่แล้วก็ถูกคนช่ำชองล่อหลอกด้วยจุมพิตแสนหวาน ต่างคนต่างจมดิ่งลงสู่ความหวานหวาม มุทิตาจูบตอบหยอกล้อลิ้นสากที่เกี่ยวรัดลิ้นเล็กของตน ต้นตะวันครางในลำคออย่างพอใจ“คราวนี้จะพูดดีๆได้หรือยัง” คุณหมอหนุ่มเอ่ยถามในตอนที่ถอนริมฝีปากออกมาแล้ว แต่ยังคงอ้อยอิ่งอยู่กับกลีบปากสีเรื่อ มุทิตาหอบหายใจแรงราวกับขาดอากาศหายใจมานาน ใบหน้านวลแดงเรื่อ เธอใช้กำปั้นเล็กทุบอกคนขโมยจูบ“จะพูดอะไรก็พูดมาสิ ทำไมต้องจูบด้วย” เสียงหวานกระเง้ากระงอด“ก็เมื่อกี้ม่อนจะโวยวายไง” มุทิตากลอกตาขึ้นแล้วเบ้ปาก“ฉันจะบอกว่
“ครับคุณ” มุทิตาโกรธกับท่าทางยียวนของอีกฝ่าย หญิงสาวสะบัดหน้าหนี เอื้อมมือไปเปิดประตูรถอีกครั้ง แต่ก็ถูกต้นตะวันผลักให้ปิดเหมือนเดิม ชายหนุ่มรีบแย่งกุญแจรถมาไว้ในมือพร้อมกับกดล็อกอย่างรวดเร็ว“ไอ้หมอบ้า...ทำอะไรน่ะ ฉันจะกลับบ้านนะ” มุทิตาเงยหน้าสบตาคนตัวโตวาดแว้ดๆ อยากจะโผเข้าไปทุบตีเขาด้วยซ้ำ แต่ก็ยั้งตัวเองไว้ เพราะไม่อยากเข้าใกล้ ไม่ยากสัมผัส แค่เห็นเขาในระยะใกล้หัวใจเธอก็เต้นโครมครามจนน่ากลัว“ม่อน...เราต้องคุยกัน”“ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ” มุทิตาสะบัดหน้าหนี“มีสิ เยอะด้วย มานี่” ต้นตะวันจับข้อมือของอีกฝ่ายดึงให้เดินตาม มุทิตาขืนตัวสุดฤทธิ์ หญิงสาวอ้าปากจะตะโกนขอความช่วยเหลือ แต่ก็ได้แค่อ้าค้างไว้เท่านั้น เพราะนิ้วเรียวที่ชี้หน้าตน สายตาดุดัน และมาพร้อมกับคำขู่ที่ทำให้เธอต้องหุบปากฉับ“อยากให้คนอื่นรู้นักหรือไงว่าเราได้กันแล้ว”ไอ้หมอบ้า จะพูดเสียงดังทำไม มุทิตาถลึงตาใส่คนพูด แล้วกวาดสายตามองรอบกาย ยังดีที่ตอนนี้ยังไม่ใกล้เวลาผับปิด จึงไม่ค่อยมีผู้คนอยู่บริเวณลานจอดรถเท่าไร“คุยกันตรงนี้ก็ได้” หญิงสาวพูดเสียงอ่อนเสียงหวา
ในเช้าสดใส...ร่างบางพลิกกายไปมาบนเตียงกว้าง สองสัปดาห์แล้วที่เธอเอาแต่เก็บตัวอยู่กับบ้าน นับจากวันที่เธอกลับมาจากบ้านสวนปานรัก มุทิตาผุดลุกขึ้นนั่งถอนหายใจเฮือกใหญ่ หญิงสาวเหลียวมองไปรอบห้องนอนกว้าง บิดาของเธอบอกให้ไปทำงานที่บริษัทปัณณธรกรุ๊ปได้แล้ว แต่เธอยังอิดออด อ้างว่าขอพักผ่อนต่ออีกสักนิด บิดาผู้ตามใจเธอมาแต่ไหนแต่ไร จึงไม่ได้รบเร้าอะไรอีก เสียงเตือนข้อความเข้าของโปรแกรมแชทผ่านโทรศัพท์มือถือดังขึ้น มุทิตาหยิบโทรศัพท์จากโต๊ะข้างหัวเตียง วาดนิ้วเลื่อนอ่านข้อความของกลุ่มเพื่อนสนิท วีว่า:แกเลื่อนมาหลายวันแล้วนะม่อน เจี๊ยบสวยเริ่ด:ใช่ๆ...คืนนี้เลยแก ที่นี่เด็ด มีน:เด็ดยังไงวะ เจี๊ยบสวยเริ่ด:ผู้ชายหล่อเพียบ วีว่า:ผู้ชายหรือเก้งกวาง...เอาให้แน่ เจี๊ยบสวยเริ่ด:ผู้ชายย่ะ มีน:คืนนี้เจอกันนะม่อน อ่านแล้วอย่าเงียบ ตอบ!! มุทิตาพ่นลมหายใจออกยื
อินนัดดาส่ายหน้าน้ำตาไหลพราก เธอไม่อยากยอมรับความรู้สึกแบบนี้ ปัณณธรรังแกเธอ แต่เธอกลับมีความรู้สึกซ่านเสียว มันเริ่มขมวดเป็นเกลียวในช่องท้อง ความรู้สึกที่ไม่สามารถควบคุมได้กำลังจะระเบิดพร่าง เธอกำลังถูกฉุดดึงไปยังฟากฟ้าไกล สูงขึ้น สูงขึ้น และในที่สุดเธอก็ถูกปลดปล่อยให้ล่องลอยอย่างไร้จุดหมาย สมองขาวโพลนพร่างพราย ร่างกายเบาหวิวสุขซ่านล้ำลึก ปัณณธรรับรู้อาการของหญิงสาว เขาเร่งโหมสะโพกสอบ โถมร่างกายเข้าหา กอดเกี่ยวร่างบางแนบแน่น กดแช่ลำกายแกร่งครั้งสุดท้าย ปลดปล่อยความร้อนทุกหยาดหยดเข้าสู่ร่างบาง เสียงลมหายใจหอบสะท้านของทั้งสองดังแข่งกับเสียงน้ำกระทบพื้น อินนัดดาสะอื้นตัวสั่นสะท้าน แต่ปัณณธรไม่ได้ใส่ใจอาการนั้นสักนิด ชายหนุ่มปิดก๊อกน้ำ แล้วตวัดร่างบางขึ้นอุ้มขึ้นแนบอก เดินออกจากห้องน้ำทันทีอินนัดดาหวีดร้องเสียงหลง เมื่อถูกทุ่มลงบนที่นอนนุ่ม ร่างใหญ่ทาบทับตามลงมาทันที เธอยังอ่อนแรงจากบทรักในห้องน้ำเมื่อสักครู่ จึงทำได้เพียงใช้มือเล็กทุบตีบ่ากว้าง ดิ้นรนได้เท่าที่แรงมี แต่ปัณณธรไม่ปล่อยให้เธอทำร้ายเขาได้นาน ชายหนุ่มกดข้อมือเล็กทั้งสองไปกับที่นอนนุ่ม นั่งคุกเข่าอยู่กลางกายสาวบังคั
“อร่อยกว่าแน่นอนค่ะ นังนวลหรือจะมาทำอร่อยเท่านังนิ่ม คุณหนูอินรอทานเลยนะคะ เดี๋ยวป้าจะออกไปซื้อของมาทำให้ทาน”“ค่า” อินนัดดายิ้มประจบ จนป้านิ่มอดไม่ได้ที่จะหยิกแก้มอิ่มของหญิงสาว“วันนี้ไม่มีงานแล้วนะคะ คุณปัณจะกลับเลยก็ได้นะคะ” ปัณณธรเอนหลังกับพนักเก้าอี้หนังตัวใหญ่ ขายหนุ่มหลับตาลงยกมือขึ้นคลึงขมับเบาๆ“อืม...ขอบคุณมากครับ เดี๋ยวผมจะกลับเลยแล้วกัน” เลขาสาวใหญ่เดินออกจากห้องไปแล้ว ปัณณธรหลับตาลงอีกครั้ง เขาเพลีย...นอนไม่หลับมาหลายคืนแล้ว ทั้งเรื่องงานทั้งเรื่องของคนนอนร่วมเตียง เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ทำให้เขาลืมตาขึ้น ขยับกายนั่งตัวตรงชำเลืองมองโทรศัพท์มือถือทีวางอยู่บนโต๊ะ ชื่อที่โชว์อยู่บนหน้าจอทำให้เขายิ้ม“สวัสดีครับคุณแม่” ปัณณธรทักทายมารดาพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าหากแต่เรื่องราวที่ปลายสายระล่ำระลักบอกกล่าวมานั้นทำให้เขาแววตาวาวโรจน์อารมณ์โกรธปะทุขึ้นมาอัดอั้นอยู่เต็มอก หลังจากวางสายเขาตรงดิ่งกลับบ้านทันที เรื่องนี้ต้องมีคนชดใช้ เขาจะไม่ใจอ่อนเหมือนที่ผ่านมาแล้ว ครอบครัวเขาต้องทุกข์ทนอยู่กับความเจ็บปวด ครอบครัวคนที่ทำร้ายน
“เธอสนิทกับนายชัชชัยมากไหม” จู่ๆคนที่นอนตะแคงหันหลังให้ก็ถามขึ้นมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย อินนัดดาขยับตัวอย่างระแวดระวัง“ก็สนิทค่ะ อาชัชชัยเป็นสามีอาเพ็ญ เราสามคนอยู่บ้านหลังเดียวกันค่ะ” เธอตอบเสียงสั่นเล็กน้อย ถึงจะเกลียดกลัวเขา แต่การพูดดีๆ ไม่ทำให้ขาโมโห น่าจะดีกว่ากวนโทสะให้เขาโมโห แล้วยกมาเป็นข้ออ้างรังแกตัวเอง“แล้วพี่ชายเธอล่ะ”“เอ่อ...พี่ก้องก็สนิทค่ะ แต่พอพี่ก้องเรียนจบแล้ว ก็ย้ายกลับไปดูแลกิจการที่กระบี่” แววตาอ่อนแสงเมื่อพูดถึงพี่ชายต่างสายเลือดที่คอยดูแลเธอมาตลอด หากพี่ก้องรู้ว่าน้องถูกผู้ชายคนนี้รังแก พี่ก้องจะต้องมาช่วยน้องแน่นอน“แล้วรู้ไหมว่าอาชัชชัยของเธอเป็นคนเลว” อินนัดดาชักสีหน้าในความมืด เรื่องอะไรที่เขาต้องมาว่าผู้มีพระคุณของเธอ ถึงแม้ทั้งอาเพ็ญและอาชัชชัยจะหลอกให้เธอมาแต่งงานกับเขา นั่นก็เพราะเหตุผลทางธุรกิจ หรือจะมีอะไรแอบแฝงอย่างที่มุทิตาเคยเล่าให้ฟัง เธอก็ยังไม่อยากจะเชื่อเท่าไร จนกว่าจะได้ยินจากปากของทั้งสองว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่ยังไงเขาก็ไม่มีสิทธิ์มากล่าวหาว่าคนอื่นเลวอินนัดดาเอนตัวลงนอนตะแคงหันหลังให้คนตัวโต หญิงสาวเลื
“ดิฉันฝากยายอินด้วยนะคะคุณปัณ น้องยังเด็กนัก อาจจะยังไม่ประสาในหลายๆเรื่อง ค่อยๆบอกค่อยๆสอนกันไปนะคะ อิน...ต่อไปนี้ชีวิตของหนูอยู่ในความดูแลของคุณปัณแล้วนะ ทำตัวดีๆนะลูก ขอให้อยู่กันไปนานๆ ถือไม้เท้ายอดทองกระบองยอดเพชร มีลูกเต็มบ้านมีหลานเต็มเมืองนะ” เพียงเพ็ญกล่าวอวยพรและฝากฝังหลานสาวกับผู้ชายที่เธอเป็นคนเลือกให้มาเป็นหลานเขยเองกับมือ“ขอบคุณครับ” เจ้าบ่าวซึ่งนั่งรับน้ำสังข์อยู่เคียงข้างเจ้าสาวที่เพิ่งเห็นหน้ากันวันนี้เป็นครั้งที่สอง หลังจากที่เจอกันครั้งแรกในตอนถ่ายพรีเวดดิ้งกล่าวขอบคุณเบาๆ“ขอบคุณค่ะอาเพ็ญ” อินนัดดายิ้มฝืนๆ กล่าวขอบคุณอย่างเสียไม่ได้ เธอรู้สึกว่างานแต่งงานในวันนี้เป็นเพียงละครฉากหนึ่งเท่านั้น เพียงเพ็ญน้องสาวแท้ๆของบิดาเธอ แจ้งให้เธอรู้ว่าจะต้องแต่งงานกับชายหนุ่มที่ชื่อปัณณธรเพื่อความอยู่รอดของบริษัท ในวันที่เธอบอกข่าวดีกับผู้เป็นอาว่าเธอกำลังจะได้เป็นบัณฑิตใหม่ ทั้งที่เธออยากให้อาที่เลี้ยงดูเธอมาตั้งแต่บิดาและมารดาเสียชีวิตเมื่อเจ็ดปีที่แล้วได้ภูมิใจ แต่สิ่งที่ผู้เป็นอาตอบกลับมาในวันนั้นทำเอาเธอช็อกไปอยู่พักใหญ่“เรียนจบสักที ไม่ต้องต่อโทหรอกนะ อินต้องแต่งงานกับคุ...
Comments