Novels by มาตานานา พิธุ

“นะ...นายขา อย่าทิ้งหนูไว้ที่นี่นะคะ หนูจะอยู่กับนาย อ๊ะๆ...” มาลีญากลัวว่าหากเธอหมดสติไปแล้วนายจะทิ้งเธอไว้ที่นี่ เด็กสาวสบสายตาคมดุของเขาและวิงวอนด้วยเสียงสั่นพร่า“ฉันไม่มีวันทิ้งเธอ ยายเด็กร่าน เธอต้องอยู่กับฉัน เป็นของฉันตลอดไป อืม...มาลีญา!” สิงขรกระชั้นกายถี่ระรัวตอกอัดลำเนื้อร้อนผ่าวแข็งกร้าวสุดกำลัง มาลีญากรีดร้องขึ้นมาอีกครั้งก่อนจะหมดสติไปเพราะเสียวจนควบคุมตัวเองไม่ได้ สิงขรคำรามก้องป่า ปลดปล่อยน้ำรักขาวข้นพ่นเข้าสู่ร่างน้อยจนหมดสิ้น“รับฉันไว้ทั้งหมด ยายเด็กร่านของฉัน” ร่างใหญ่สั่นสะท้านรุนแรง สิงขรกดสะโพกดันลำเนื้อเข้าหาร่องรักที่ตอดรัดถี่ๆจนมิดโคน แต่เขากลับยังรู้สึกว่าลึกเท่าไรก็ไม่พอ เขาอยากจะฝากฝังตัวตนทั้งหมดอยู่ในร่างของมาลีญา ให้เธอกลืนกินเขาไว้ทั้งหมด...หมดทั้งตัวและหัวใจ7 ลับปังๆๆๆๆมาลีญาสะดุ้งตื่นกลางดึกเพราะเสียงปืนดังลั่นสนั่นป่า เด็กสาวลนลานลุกขึ้นนั่ง รอกระทั่งปรับสายตาให้ชินกับความมืดแล้วจึงมองหาร่างสูงใหญ่ของนาย แต่กลับไม่พบเขา“นะ...นายทิ้งหนูไปแล้ว ฮึกๆ” มาลีญาสะอื้นไห้ออกมาด้วยความตื่นกลัว เสียงปืนยังคงดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง อีกทั้งยังมีเสียงโครมครามก

มาลีญากระเด้งกระดอนสะโพกสู้นิ้วของนาย เด็กสาวรูดรัดลิ้นของเขาไว้เต็มอุ้งปาก ทั้งดูดจ๊วบๆเอาแต่ใจ จนสิงขรแทบแดดิ้นเพราะปากนุ่มๆน้อยๆของเด็กสาว ยายแม่มดร้ายกาจบังอาจทำให้เขาใกล้จะคุมเกมไม่อยู่แล้วสิงขรถอนริมฝีปากออกมา ก้มลงดูดดึงเต้าอวบ ซุกไซ้ใบหน้าเข้าหาก้อนเนื้อที่ทั้งนุ่มทั้งเด้งและหอมกรุ่นละมุนตรึงใจ มาลีญาขยุ้มเส้นผมของนายเต็มกำมือทั้งสอง เด็กสาวแอ่นแผ่นหลังขึ้น ป้อนเปรอร่างกายตัวเองให้นายอย่างเต็มอกเต็มใจ ปากจิ้มลิ้มเผยอร้องครวญครางอย่างซ่านสยิว กระทั่งสิงขรเงยหน้าขึ้นจ้องตากับเด็กสาว แล้วเขาก็โหย่งกายขึ้น เพื่อสอดใส่ลำเนื้ออันใหญ่แทรกเข้าสู่ร่องรักสาวช้าๆ มาลีญาเม้มปากแน่น หอบหายใจแรง เด็กสาวเริ่มตัวสั่นเพราะความเจ็บเริ่มรุนแรงขึ้น ยิ่งสิงขรดันท่อนรักเข้มคล้ำใหญ่โตเข้าลึกเท่าไร ร่างเด็กสาวก็เกร็งขึ้นมากเท่านั้น สองมือบางจิกเกร็งไปบนบ่ากว้าง ใบหน้าสวยหวานบิดเบ้เหยเก“นะ...นาย หนูเจ็บ” มาลีญาบอกเสียงสั่นหวิว“ชู่ว์! ฉันกำลังพยายามทำให้เธอเจ็บน้อยที่สุด อา...มาลีญาของฉัน”มาลีญาเชื่อนาย เด็กสาวจึงเม้มปากแน่น เปิดอ้าให้เขามากขึ้นด้วยการงอเข่าขึ้นทั้งสองข้าง แล้วกดแนบไปกับที่นอน สิงข

“แล้วที่ออกไปยืนอ่อยผู้ชายข้างนอกนั่นล่ะ” คราวนี้มาลีญาอ้าปากเหวอ เธอไม่ได้ทำแบบที่เขากล่าวหา เธอออกไปรับเขา เพราะถูกปล่อยให้อยู่คนเดียวมาตั้งหลายชั่วโมง พอเห็นเขากลับเข้ามาเธอก็ดีใจ เลยวิ่งออกไปรอรับก็เท่านั้น ทำไมนายถึงคิดอะไรแบบนั้นไปได้“นะ...หนูไปรอรับนาย”“ฉันไม่ใช่เด็ก ไม่ต้องให้ใครมารอรับ ทีหลังห้ามเปิดประตูออกจากบ้านเด็ดขาด” สิงขรตวาดเสียงเข้ม“ค่ะ” มาลีญาหน้าจ๋อยตอบรับด้วยเสียงเบาหวิว“กินข้าวหรือยัง”“หนูกินขนมปังที่ป้าเฟื่องเตรียมมาให้แล้วค่ะ” มาลีญายังคงยืนก้มหน้าอยู่ ขณะที่สิงขรถอดเสื้อผ้าออกจนเนื้อตัวล่อนจ้อน แล้วเดินไปเปิดตู้หยิบผ้าเช็ดตัวออกมาพันเอวสอบไว้หมิ่นเหม่“อีกเดี๋ยวกับข้าวคงมา มาอาบน้ำให้ฉันหน่อย” ร่างบางสะดุ้ง มาลีญาเงยหน้ามองคนที่ยืนอยู่ไม่ไกลด้วยดวงตาตื่น“นะ...หนูอาบน้ำแล้วค่ะ”“ฉันไม่ได้ถามว่าเธออาบน้ำหรือยัง แต่ฉันสั่งว่าให้เธอมาอาบน้ำให้ฉัน” มาลีญาถอนหายใจเบาๆ เมื่อร่างสูงใหญ่เดินผ่านประตูห้องน้ำเข้าไป เด็กสาวจึงเดินตามเขาเข้าไปด้วยความรู้สึกกึ่งกล้ากึ่งกลัว เธอพอเดาได้ว่ามันคงไม่จบแค่การอาบน้ำหรอก“ถอดเสื้อผ้าออก” สิงขรพาดผ้าขนหนูกับราวในห้องน้ำ แล้วห

บ่ายแก่ๆรถคันใหญ่ก็จอดสนิทอยู่หน้าบ้านไม้สักเสาสูงกลางป่า คนของสิงขรที่นั่งมาด้วยสี่คนจัดการขนสัมภาระของนายและเด็กสาวไปวางไว้ที่บันไดขึ้นบ้าน แล้วต่างก็พากันแยกย้ายเข้าบ้านพักหลังเล็กซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบ้านของนาย ซึ่งบ้านพักบางหลังมีคนของสิงขรมาพักอยู่ก่อนแล้วหลายสิบคนมาลีญากระโดดลงจากรถอย่างทุลักทุเล เด็กสาวตัวเล็กบอบบางกับรถคันใหญ่เทอะทะดูไม่เข้ากันเอาเสียเลย“เก็บของไปไว้บนบ้าน ฉันจะไปตรวจงาน ห้ามออกไปไหนจนกว่าฉันจะกลับมา เพราะที่นี่ไม่ปลอดภัยสำหรับผู้หญิง” สิงขรสั่งเสียงเข้มก่อนจะเอื้อมมือไปเปิดประตูด้านคนขับ แล้วกระโดดขึ้นรถขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว ปล่อยให้คนที่เพิ่งเคยมาที่นี่เป็นครั้งแรกยืนงงหันรีหันขวางหน้าตาตื่นเมื่อเสียงรถคันใหญ่แล่นห่างออกไปจนลับสายตา ความวังเวงก็เข้าครอบคลุมทั่วพื้นที่ เสียงจักจั่นและสัตว์ป่าตัวน้อยหลากสายพันธุ์ดังระงมอยู่รายรอบ ทำให้มาลีญามองซ้ายขวาอย่างระวัง เด็กสาวกวาดสายตามองรอบกาย เธอพบว่าที่นี่เป็นป่ารกทึบน่ากลัว เด็กสาวจึงตัดสินใจวิ่งไปหอบกระเป๋าของตนกับนายแล้วเดินขึ้นบันไดไปอย่างรวดเร็วมาลีญาปิดประตูลงกลอนด้วยมือไม้อันสั่นเทา ป้าเฟื่องบอกว่านายจะพาเ

“นาย...” มาลีญาลืมตาตื่นขึ้นมาพร้อมกับความเสียวสยิว ทว่าความเจ็บที่ยังไม่ทุเลาเบาบางทำให้เด็กสาวมองสบตานายด้วยดวงตาตื่น“จุ๊ๆ ฉัน...อยากเลียของเธอ” สิงขรพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ดวงตาคู่คมดุวาววับ หนุ่มใหญ่กลืนน้ำลายลงคอเอื๊อกใหญ่ เขาต้องทรมานจนตายแน่ๆถ้าไม่ได้ทำอะไรสักอย่างกับมาลีญา“หนูยังเจ็บอยู่ค่ะ” มาลีญาบอกเขาด้วยเสียงสั่นเครือ แล้วหลับตาลงด้วยความอดสูใจ“แค่เลีย ไม่เจ็บหรอก เธอจะเสียว และก็จะสบายตัว” สิงขรตลบชายกระโปรงชุดนอนขึ้นไปกองเหนือหน้าท้องแบนราบ รูดรั้งกางเกงในสีขาวของเด็กสาวลงอย่างรวดเร็ว เขาใช้กำลังที่มีเยอะกว่าถ่างขาเรียวออกกว้าง“นะ...นาย” มาลีญาคุ้นเคยกับการทำตามคำสั่งของนาย คุ้นเคยกับคำสอนของป้าเฟื่องที่กรอกหูอยู่ทุกวันว่าห้ามขัดใจนาย เด็กสาวจึงจำต้องยอมให้เขาทำกับร่างกายเธออย่างที่ต้องการสิงขรหอบหายใจแรงขึ้นเมื่อเห็นกลีบเนื้อแดงก่ำบวมเป่ง เขาเห็นปากทางเข้าสู่โพรงนุ่มแน่นเปิดอ้าน้อยๆ หนุ่มใหญ่อยากจะทะลวงลำเนื้อเข้าไปในร่องรักแน่นนุ่มของเธออีก แต่ตอนนี้เขาต้องยับยั้งชั่งใจไว้ก่อน เพราะมาลีญายังเจ็บหนักอยู่ เธอคงไม่สามารถรับเขาได้แน่ๆ“อ๊า! นาย!” มาลีญาครางหวีดหวิวเมื

“นะ...หนูอยากรู้ค่ะป้าเฟื่อง” มาลีญาอยากรู้ว่านายผู้เคร่งขรึมและเป็นผู้ปกครองของเธอทำไมถึงได้ทำรุนแรงกับเธอถึงเพียงนี้ ถึงนายจะดุแต่นายเป็นคนมีเหตุผล“แม่ของคุณหนูเคยเป็นเมียนาย คืนส่งตัวเข้าหอมาลีอายุครบสิบแปดปีพอดี แต่กลางดึกคืนนั้นมาลีกลับหนีไปกับชายชู้ ซึ่งเป็นเพื่อนของนาย”“หนูมีอะไรกับผู้ชายที่เคยเป็นสามีของแม่หรือคะป้าเฟื่อง ฮึกๆ แล้วชายชู้ก็คือพ่อของหนูหรือคะ ฮึกๆ ฮือ” มาลีญาเงยหน้าขึ้นทั้งน้ำตานองหน้ามองสบตากับป้าเฟื่อง ผู้สูงวัยพยักหน้ารับ“ไม่เอา หนูไม่อยากเป็นแบบนี้ ทำไมต้องเป็นหนู ทำไมนายไม่ฆ่าหนูให้ตาย มาทำแบบนี้กับหนูทำไม” มาลีญาร้องไห้เพราะเจ็บปวดกับสิ่งที่โดนยัดเยียดให้จนแทบขาดใจ เธอมีอะไรกับผู้ชายที่เคยเป็นสามีของแม่ เขาได้ทั้งแม่และเธอ ทำไมนายใจร้ายแบบนี้ เธอไม่รู้ไม่เห็นเรื่องราวในอดีตเลยสักนิด แล้วทำไมต้องมาดึงเธอเข้าไปพัวพันในการแก้แค้นที่แสนสกปรกนี้ด้วย“ป้าเฟื่องคะ ฮึกๆ” เมื่อเรื่องราวบางอย่างในอดีตผุดขึ้นมาในหัว มาลีญาก็ผละออกจากอกอุ่น ยืดตัวนั่งตรง เด็กสาวปาดน้ำตาป้อยๆ พยายามกั้นเสียงสะอื้นเอาไว้ ก่อนจะถามป้าเฟื่องออกไปด้วยหัวใจสั่นไหวเพราะกลัวว่าคำตอบจะเป็นไ

“พี่ดา !”เวทิศชะงักเท้า เขาหยุดอยู่ยืนกับที่ เมื่อเห็นว่าภริดาถูกจับตัวไว้ “โอนเงินให้กู !” พสุตะโกนเสียงดังลั่น มันเล็งปลายกระบอกปืนไปที่เวทิศ“ปล่อยพี่ดาก่อน แล้วผมจะโอนให้”“มึงไม่มีสิทธิ์ต่อรอง โอนเงินให้กู ไม่อย่างนั้นกูยิงมึงไส้แตกแน่”“พสุ...วางปืนลง อย่าทำอะไรเขา ฉันจะโอนเงินให้คุณเอง”พสุยิ้มหยัน เขาขมวดคิ้วมุ่น มองหน้าเวทิศ แล้วก้มมองหน้าภริดา แล้วเหยียดยิ้ม“ห่วงกันขนาดนี้ ไอ้เหี้ยนี่เป็นผัวใหม่มึงเหรอ”“อย่าทำอะไรเขา ฉันจะโอนเงินให้คุณเอง”“ก็โอนสิวะ !”เพราะความกดดัน ทั้งเป็นห่วงเวทิศ ทำให้ภริดาลืมไปว่า เธอบอกพสุว่า โทรศัพท์ไม่ได้อยู่กับตัว หญิงสาวล้วงโทรศัพท์จากกระเป๋ากางเกงออกมา“นี่มึงก็โกหกกูเหรอ อีตอแหล !”พสุโมโหที่ภริดาโกหก ถ่วงเวลาไม่ยอมโอนเงินให้เขาสักที เขาจึงสะบัดมือตบหน้าเธอสุดแรงภริดาล้มลงนั่งพับเพียบกับพื้น เวทิศจึงพุ่งเข้าไปชาร์ตตัวพสุ เขาบิดข้อมือพสุจนมันปล่อยปืนหลุดลงพื้น ทั้งคู่แลกหมัดกันอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่พสุผลักอกของเวทิศสุดแรง แล้วดึงมีดพับออกมา มันอาศัยจังหวะที่เวทิศซวนเซยังไม่ทันตั้งตัว พุ่งเข้าแทงเต็มแรง และคงจะแทงซ้ำอีกหลายครั้ง หากไม

9 ในวันที่ทุกอย่างถาโถมภริดาไม่เข้าไปที่ร้านหลายวันแล้ว และก็ไม่ได้ไปหาเวทิศด้วย เพราะเขาอยู่ในช่วงสอบ เธอจึงพาตัวเองออกมาอยู่ห่าง ๆ เขาจะได้มีสมาธิในการอ่านหนังสือภริดาเช็กกับผู้จัดการร้านตลอดจึงรู้ว่า หลังจากวันที่เกิดเรื่อง พสุมาที่ร้านอีกสองวัน พอไม่เห็นเธอ เขาก็ไม่มาอีก ผ่านไปหนึ่งสัปดาห์แล้ว เธอคิดว่าเขาคงไม่มาแล้วล่ะ วันนี้เธอจึงมาที่ร้านแต่หัวค่ำ เพื่อมาเตรียมงานเลี้ยงฉลองให้แก๊งน้องสะใภ้กับเพื่อน เนื่องในโอกาสสอบเสร็จ และเธอก็ถือโอกาสเลี้ยงฉลองวันคล้ายวันเกิดให้เวทิศด้วยเจ้าของวันเกิดโทรมาทวงคำสัญญากับเธอตั้งแต่เช้าแล้วว่า วันนี้เธอจะต้องประกาศให้ทุกคนรู้ว่า เธอกับเขาเป็นแฟนกันวันนี้ เธอหนีไม่ได้แล้วสินะ...เมื่อภริดามาถึงร้าน ทุกอย่างปกติและเรียบร้อยดี เธอสั่งพนักงานให้จัดโต๊ะ และเอาเค้กวันเกิดไปซ่อนไว้ก่อน เพื่อจะเตรียมเซอร์ไพรส์เวทิศหลังจากสั่งทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ภริดาจึงเข้าไปนั่งทำงานรอคนอื่นในห้องทำงาน ระหว่างที่เธอกำลังทำงานอยู่ มีสายเรียกเข้าที่ไม่คุ้น เธอลังเลใจที่จะกดรับสาย แต่ก็กลัวว่าจะเป็นลูกค้าวีไอพีติดต่อมาจองโต๊ะ จองสถานที่จัดงาน สุดท้ายแล้ว เธอก็กดรับส

ภริดาส่ายหน้ายิ้ม ๆ เจ้าเด็กขี้อ้อนเอ๊ย !“นายนี่มันน่าตีจริง ๆ”ปากก็บ่นก็ว่าเขา แต่ภริดาก็ยอมตามใจเจ้าเด็กขี้อ้อน เธอจับคอเสื้อเบี่ยงไปด้านข้าง เปิดเผยเต้าอวบอิ่มข้างซ้ายให้เขาได้เห็นเต็มเต้าเต้าอวบกลมกลึงขาวนวล เม็ดทับทิมที่หดแข็งอยู่กลางเต้า ทำให้คนขี้อ้อนตาลุกวาว หัวใจเต้นโครมคราม และลำกายก็แข็งคึกขึ้นมาทันที“พี่ดา ผมอยากดูด อยากเลีย อยากลงลิ้น”ภริดาเสียววาบในช่องท้อง เธอเองก็อยากให้เขาทำอย่างนั้นเหมือนกัน เจ้าเด็กคนนี้กำลังจะชักนำให้เธอใจแตก“พอแล้ว...”ภริดาดึงคอเสื้อขึ้นมาปิดเต้าอวบ เธอขึงตาดุใส่เจ้าเด็กที่กระตุ้นให้เธอเกิดอารมร์หวิว“พี่ดาแฉะแล้วใช่มั้ยครับ”“บะ...บ้า”ภริดาเลิ่กลั่ก เจ้าเด็กนิสัยไม่ดี ทำไมต้องรู้ทันเธอด้วยนะ“พี่ดาต้องการผม”“มะ...ไม่ใช่สักหน่อย แค่นี้นะ นายไปอาบน้ำได้แล้ว พี่จะนอน”“ผมแข็งไปทั้งลำเลยครับ คืนนี้คงต้องชักว่าว”เวทิศไม่สนใจว่าเธอจะไล่เขาไปนอน“คนหื่น”“คืนนี้ พี่ดาใช้นิ้วไปก่อนนะครับ ผมอนุญาต”ภริดากรีดร้องในใจ เธอจะทำอะไรกับร่างกายของตัวเอง จำเป็นต้องให้เขามาอนุญาตด้วยเหรอ มันจะมากเกินไปแล้วนะเจ้าเด็กหื่น“ฉันไม่ทำแบบนั้นหรอก”เวทิศยิ้มเจ้

พ่อภวัตหลุบตามองลูกสาวอย่างสงสัย“มีอะไรหรือเปล่า ทำไมอ้อนผิดปกติ”ภริดาเม้มปาก เธอเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะถามบิดาว่า“พ่อขา...ถ้าดามีแฟน พ่อจะว่าอะไรมั้ยคะ”ภริดาแทบกลั้นหายใจในตอนที่รอคอยคำตอบจากท่าน เพราะเธอเคยเลือกผิดมาแล้วครั้งหนึ่ง เคยทำให้ครอบครัวต้องเป็นห่วงเป็นกังวล เคยทำให้พ่อกับแม่ต้องเสียใจ หากจะรับใครสักคนเข้ามาในชีวิตอีกครั้ง เธอก็อยากบอกให้พวกท่านได้รับรู้ก่อน“รักเขาเหรอ”“ก็...น่าจะรักมั้งคะ”พ่อภวัตหัวเราะในลำคอ ท่านวางมือลงบนศีรษะของลูกสาวแล้วโคลงเบา ๆ“อะไร...ยังไม่รู้อีกว่ารักหรือเปล่า แล้วจะเป็นแฟนกันได้ยังไง”ภริดาจับมือของบิดามากุมไว้ เธอขยับตัวนั่งตรง มองสบตาท่าน“ก็เวลาที่ดาอยู่กับเขาแล้ว ดารู้สึกอบอุ่นปลอดภัย เขาตามใจดาทุกเรื่อง เอาใจทุกอย่าง เขาสัญญาว่าจะดูแลดาอย่างดี จะไม่ทำให้ดาต้องเสียใจ”พ่อภวัตพยักหน้า“เขาเป็นคนดีมั้ย เคยทำร้ายดาหรือเปล่า”“เขาไม่เคยทำร้ายดาเลยค่ะ และเขาก็น่าจะเป็นคนดี”เวทิศไม่เคยทำให้เธอเสียใจ ไม่เคยทำเธอเจ็บแม้แต่ปลายก้อย ไปไหนมาไหน เขาก็บอกเธอทุกครั้ง ทำอย่างกับเธอเป็นผู้ปกครองของเขาภริดาคงไม่รู้ตัวว่า ระยะหลัง ๆ ทั้งสีหน้าและแววต

ภริดาหวีดร้องทั้งน้ำตา เสียวสะท้านอย่างที่สุด ร่องสาวตอดกระตุกร้อนฉ่า กลีบเนื้อสั่นระริก เธอถูกแก่นกายเจ้าเด็กขี้แกล้งอัดกระแทกซ้ำ ๆ จนแตกกระจาย วาบหวามสุขสม และตัวอ่อนระทวยอยู่ในวงแขนแข็งแกร่งเมื่อบทรักสะท้านทรวงในอ่างอาบน้ำสิ้นสุดลง เวทิศจึงอุ้มพี่ดาออกมาจากอ่าง ดึงผ้าเช็ดตัวมาซับน้ำให้เรือนกายเย้ายวนและตัวเองลวก ๆ ก่อนจะอุ้มเธอไปวางลงบนเตียง และพาตัวเองลงไปกกกอดเธอไว้แนบกายภริดาซุกตัวเข้าหาอกอุ่น ลมหายใจของเธอยังไม่ปกติเท่าไรนัก เพราะถูกเขาแกล้งให้อยากกระสันรุนแรง และเขาก็จัดการทำให้เธอแตกซ่านจนหลั่งน้ำออกมาแทบหมดตัว“พี่ดาเป็นเมียผม”“รู้แล้วน่า” นึกหมั่นไส้เจ้าเด็กที่ทำให้เธอยอมเปิดใจรับเขาเข้ามาจนได้ ก็ใครมันจะไปต้านทานไหว เขาช่างเอาอกเอา ตามใจเธอไปเสียทุกอย่าง ในยามที่เธอต้องเผชิญหน้ากับอดีตที่เลวร้าย ก็มีเขาอยู่เคียงข้าง เขาทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยและไว้วางใจที่จะอยู่ในอ้อมกอดของเขา“สัปดาห์หน้าก็จะถึงวันเกิดของผมแล้ว วันนั้นผมจะบอกกับทุกคนว่า เราคบกัน แล้วผมก็จะพาพี่ดาไปแนะนำให้รู้จักกับครอบครัวของผม”“รอให้มั่นใจกว่านี้ดีมั้ย แล้วค่อยบอกผู้ใหญ่”“ผมมั่นใจแล้วครับ”ภริดาถอนหาย

ภริดานั่งคุกเข่า มือข้างหนึ่งจับต้นขาแกร่งไว้ มืออีกข้างจับส่วนโคนขยับชักเข้าจังหวะกับการรูดปากขึ้นลง“อ่า...พี่ดา...” เวทิศครางกระเส่า เขาสูดลมหายใจเข้าออกเร็วขึ้น เสียวไปทั้งลำ น้ำปริ่มอยู่ตรงหัวแล้ว วูบวาบจนใกล้จะทะลักทลายเต็มทีภริดาเหลือบตาขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลาที่บิดเบ้ด้วยความพอใจ เธอผงกศีรษะขึ้น ดูดหัวมนทู่ ใช้ปลายลิ้นขยี้รูเล็ก ๆ และขยับมือชักลำอวบเร็ว ๆเวทิศหอบหายใจถี่กระชั้น เสียวจนไม่อาจเก็บกักอารมณ์ได้อีกต่อไป เขากดหัวหญิงสาวไว้แน่น ขยับบั้นเอวสอดเสยแก่นกายแทงลึก ปลดปล่อยสายน้ำสีขาวอุ่นร้อนแตกซ่านใส่ปากนุ่มภริดาเบิกกว้าง เมื่อรับรู้ถึงสายน้ำอุ่นที่ฉีดอยู่ในอุ้งปาก หญิงสาวสูดลมหายใจบางเบา หลับตาลง พยายามดูดและกลืนกินมันให้ได้มากที่สุด แต่มันมากมายจนล้นปากล้นคอ ไหลเปื้อนมุมปากและไหลเป็นทางลงมาตามลำคอระหงเวทิศสูดปากเสียว ปากนุ่มและลิ้นเล็ก ทำให้เขาเสียวจนสั่นยะเยือก“พี่ดา...” เวทิศเรียกเสียงแตกพร่า เขาก้มมองเธอใช้ปากและลิ้นจัดการตัวตนของเขาอย่างเร้าใจภริดาเหลือบตาขึ้นสบตาคม ในตอนที่เธอขยับปากรูดลำกายเข้าออกช้า ๆ อีกสองสามครั้ง ก่อนจะค่อย ๆ ขยับใบหน้าออกมา พร้อมกับห่อปากร

ไข่มุกและเพื่อน ๆ สวมเสื้อคาร์ดิแกนทับเสื้อนักศึกษา พวกเธอเดินไปนั่งลงที่โต๊ะตามที่พี่ดาบอกระหว่างนั่งกินอาหาร พี่ดาก็มานั่งร่วมโต๊ะด้วย ไข่มุกแนะนำให้เพื่อน ๆ รู้จักพี่ดา เธอแนะนำว่าพี่ดาเป็นพี่สาวของคู่หมั้นของเธอคำว่าคู่หมั้น ทำให้ภริดาหันไปมองหน้าน้องสะใภ้ พอเห็นแววตาขอร้องของไข่มุก หญิงสาวจึงเออออห่อหมกตามว่า...น้องชายของเธอคือคู่หมั้นของไข่มุก“พี่โทรบอกคุณแม่ให้แล้วนะ ไม่ต้องกลัวว่าแม่จะเป็นห่วง”“ขอบคุณค่ะพี่ดา”“วันนี้พี่ว่าจะกลับไปนอนบ้าน จะเลิกงานเร็วสักหน่อย มุกรอกลับพร้อมพี่นะ”“ค่ะ”ระหว่างที่สาว ๆ นั่งคุยกันอยู่ ลูกน้องในร้านก็เดินมาบอกภริดาว่า“คุณดาครับมีนักศึกษามาสมัครงานเป็นนักร้องครับ”ภริดาขมวดคิ้วมุ่น มองหาคนที่ลูกน้องบอก พอมองเห็นชายหนุ่มร่างสูงหน้าตาดียืนถือกีต้าร์อยู่ไม่ไกลจึงกวักมือเรียกให้เข้ามาหาพอชายหนุ่มเดินเข้ามาหยุดอยู่ข้างโต๊ะ ภริดายังไม่ทันพูดอะไร ช่อใบบัวก็ทักทายคนที่มาสมัครงานก่อน“เวทิศ !”คนถูกเพื่อทักยิ้มตอบ “ไปไงมาไงอะ ทำไมต้องมาสมัครงาน” ช่อใบบัวเคยเรียนระดับมัธยมกับเวทิศ และเท่าที่เธอรู้จักประวัติของเขา เพื่อนชายของเธอคนนี้รวยมาก พ่อของเขาเ

วันไปเรียนวันแรกของไข่มุกราบรื่นทั้งวัน กระทั่งถึงตอนเย็น สามีจอมเจ้ากี้เจ้าการของเธอมารับถึงหน้าคณะ พอจอดรถแล้ว เขาก็ลงมายืนข้างรถ ทำให้เกิดเสียงฮือฮาจากลุ่มเพื่อนสาว ๆ ที่นั่งคุยกันอยู่ที่ม้าหินอ่อนใต้ตึกคณะ“แก...ผู้ชายของใคร หล่อมากก” พลอยขวัญพูดพลางมองผู้ชายหล่อด้วยสายตาเพ้อฝันไข่มุกยิ้มแหย เธอเห็นด้วยกับยัยพลอยว่าเขาหล่อ แต่เพื่อนของเธอคงไม่รู้หรอกว่า เขาร้ายด้วย...ปากร้าย ใจร้าย“ยัยพลอย ตื่น ๆ หล่อขนาดนี้ เขามีเจ้าของแล้วแน่นอน” ช่อใบบัวสะกิดเพื่อนสาวยิก ๆ จะได้ตื่นจากฝัน“ฉันหล่อเลี้ยงหัวใจด้วยความฝัน ตราบใดที่ยังไม่เห็นผู้หญิงคนไหนขึ้นรถไปกับเขา ฉันก็ยังมีความหวัง”“พลอย บัว มุกขอตัวกลับก่อนนะ” ไข่มุกสะพายกระเป๋า หยิบหนังสือขึ้นมาถือแนบอก แล้วลุกขึ้นไปยืนข้างโต๊ะ“มุกกลับยังไง พลอยไปส่งไหม” พลอยขวัญขับรถมาเรียน เธอจึงอาสาจะไปส่งเพื่อนด้วยความเต็มใจ“ขอบใจมากจ้ะพลอย แต่ไม่เป็นไร มีคนมารับมุกแล้ว”“ไหน...ใครมารับ คุณพ่อคุณแม่หรือเปล่า เราสองคนจะได้ไปไหว้สวัสดีพวกท่าน” ช่อใบบัวถามพลางมองหารถที่มารอรับไข่มุกไข่มุกส่ายหน้า เธอกำลังคิดว่าจะบอกเพื่อนว่าใครมารับดี“เอ่อ...คู่หมั้น

ไข่มุกเหลือบมองคนที่นอนอยู่บนเตียง พอเห็นว่าเขายังไม่ตื่น เธอจึงเดินไปหยุดที่หน้ากระจกบานใหญ่ใกล้ตู้เสื้อผ้า หญิงสาวหมุนตัวไปมา มองดูตัวเองในกระจก แล้วยิ้มหวาน“กระโปรงสั้นไปไหม”เสียงเข้มดุของคนที่เธอคิดว่า เขายังหลับอยู่ ทำให้ไข่มุกหันขวับไปมอง จึงเห็นว่าเขาตื่นแล้ว และลุกขึ้นมานั่งมองเธออยู่ริมเตียงไข่มุกขมวดคิ้ว ก้มมองกระโปรง แล้วจึงเงยมองหน้าเขาอีกครั้ง“ไม่สั้นนะคะ เพื่อน ๆ ก็ใส่กันแบบนี้”“เอะอะก็อ้างเพื่อน แบบนี้ เดี๋ยวก็ติดเพื่อนแล้วก็เสียคน”พอถูกเขาว่า ไข่มุกก็ก้มหน้าถอนหายใจ“มุกไปเรียนนะคะ” เธอไม่อยากพูดกับเขามากไปกว่านี้ พูดอะไรก็มีแต่ว่า ไม่เคยจะพูดดีกับเธอสักที“รออยู่ข้างล่าง พี่จะไปส่ง”ไข่มุกเงยหน้า เบิกตากว้าง มองคนที่เพิ่งบอกว่าจะไปส่งเธอด้วยความแปลกใจภากรถอนหายใจแรง เขาลุกขึ้นจากเตียง บิดขี้เกียจสองสามที แล้วบอกเมียเด็กปีหนึ่งด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่ายว่า“แม่บอกให้ไปส่ง แต่บอกไว้ก่อนนะ พี่ไปส่งแค่วันนี้วันเดียวเท่านั้น วันหลังไปเอง”ไข่มุกยิ้มกว้างสดใส “ค่ะ ขอบคุณนะคะ”ยัยนักศึกษาปีหนึ่งลงไปข้างล่างแล้ว คนที่เพิ่งตื่นจึงเดินเข้าห้องน้ำไปจัดการทำธุระส่วนตัว ทว่าใ

ภากร ธันวา และอชิระ เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย พวกเขาเรียนคณะวิศวกรรมศาสตร์ หลังจากเรียนจบก็แยกย้ายกันไปทำงานคนละบริษัท แต่ก็ได้กลับมารวมตัวกันอีกครั้งเพื่อก่อตั้งบริษัทแห่งนี้ กิจการของพวกเขาค่อย ๆ เติบโตในปีแรก และหากได้ทำงานโพรเจกต์ใหญ่ล่าสุดที่กำลังลุ้นกันอยู่ ในปีนี้...บริษัทของพวกเขาจะเติบโตแบบก้าวกระโดดกันเลยทีเดียวคนถูกเพื่อนแซวถอนหายใจแรง ภากรปล่อยให้เพื่อนพูดไปเรื่อย ส่วนเขานั่งเงียบมองจอโทรศัพท์ พอไข่มุกส่งเลขที่บัญชีมา เขาก็จัดการโอนเงินให้เธอทันทีเป็นจำนวนสามหมื่นบาท แล้วส่งข้อความขู่กลับไปด้วยความหงุดหงิดคืนนี้เธอโดนเอาหนักแน่เงินแค่นี้เขาให้ได้ ไม่มีปัญหา แต่ปัญหามันอยู่ที่ไข่มุกไม่ยอมบอกเขา แต่ละวันเขาต้องทำงานหนัก บางวันก็ออกตรวจงาน ยิ่งช่วงนี้เขากับเพื่อนกำลังลุ้นงานตรวจงานระบบอาคารโปรเจคใหญ่ด้วย เขาจึงไม่มีเวลาไปถามไถ่เธอหรอกว่า เธอจะเปิดเรียนวันไหน ต้องการเงินรายเดือนเท่าไร เขาโดนคุณแม่ต่อว่าเรื่องโน้ตบุ๊กใหม่ของเธอแล้ว วันนี้เขายังต้องมาโดนกล่าวหาว่าไม่ดูดำดูดีเธออีก โทษฐานที่ทำให้เขาหงุดหงิด คืนนี้เขาจะเอาคืนให้หนักเชียวพอโอนเงินให้เมียและจัดก

มีคนเคยบอกว่า ช่วงเวลาแห่งความสุขมักผ่านไปไวเสมอ ส่วนช่วงเวลาที่เต็มไปด้วยความทุกข์ เรามักจะรู้สึกว่ามันอยู่กับเรายาวนานเหลือเกิน ทั้งที่ในความเป็นจริงแล้ว เวลาที่ผ่านไปนั้นช้าเร็วไม่ต่างกัน เพียงแต่เราหวงแหนช่วงเวลาแห่งความสุข อยากรั้งมันไว้นาน ๆ เราจึงคิดกันไปเองว่า เวลามันผ่านไปเร็ว แต่พอเป็นช่วงเวลาแห่งความทุกข์ เราก็มักจะภาวนาขอให้ผ่านไปเร็ว ๆ คิดวนเวียนหมกมุ่นอยู่แต่กับสิ่งที่ทำให้เกิดทุกข์ เราเลยรู้สึกกันว่า ช่วงเวลาทุกข์ช่างยาวนานแถมยังทรมานอีกด้วยสำหรับไข่มุกแล้ว ไม่ว่าจะช่วงเวลาสุขหรือทุกข์ เธอก็เลือกที่จะเรียนรู้และอยู่กับมันให้ได้ แม้จะทุกข์ แม้จะมีคราบน้ำตา แต่เธอก็มองเห็นความสุขแม้เพียงเล็กน้อยในช่วงเวลานั้นสองสัปดาห์แล้วที่เธอย้ายมาอยู่บ้านสามี ทุกคนในครอบครัวของเขาดีกับเธอมาก ขนาดพี่ดาไปพักอยู่คอนโดยังโทรมาพูดคุยกับเธอบ่อย ๆ พ่อวัตกับแม่แก้วก็เอาใจเธอยิ่งกว่าคุณพ่อคุณแม่ของเธอเสียอีก ยกเว้นก็แต่สามีของเธอ นอกจากคำพูดเหน็บแนมและเอ่ยปากไล่เธอทุกครั้งที่เธอขัดใจ เขายังชอบเอาแต่ใจกับเธอด้วยแต่ไข่มุกก็มองว่า นี่คือผลจากการกระทำของเธอเอง และเธอเลือกเข้ามาอยู่จุดนี้เอง แม้

“น้องมุกเตรียมของ เตรียมชุดนักศึกษาครบหรือยังลูก” แม่แก้วถามในตอนที่กำลังกินอาหารมื้อค่ำกันอยู่“เรียบร้อยเกือบทุกอย่างแล้วค่ะแม่แก้ว เหลือโน้ตบุ๊กใหม่ที่ยังไม่ได้ไปซื้อค่ะ วันนี้ตอนเอาแกงเทโพไปให้ที่บ้าน คุณพ่อบอกว่าจะพาไปซื้อสัปดาห์หน้าค่ะ”“โน้ตบุ๊กหรือ ทำไมต้องไปรบกวนคุณกวีด้วยล่ะ น้องมุกแต่งงานมีสามีแล้ว ก็ให้สามีซื้อให้สิ” พอบอกลูกสะใภ้แล้ว แม่แก้วก็หันไปบอกลูกชายว่า “ตากร...วันหยุดนี้พาน้องมุกไปซื้อโน้ตบุ๊กใหม่หน่อยนะลูก”“ผมไม่ว่างครับ” ภากรตอบแทบจะทันทีหลังจากที่แม่แก้วพูดจบคนเป็นแม่ถอนหายใจ มองค้อนลูกชาย แล้วหันถามสามี“คุณวัตคะ พรุ่งนี้ว่างไหมคะ”“ว่างสิ สำหรับคุณผมว่างเสมอแหละ”แม่แก้วยิ้มพอใจ “งั้นก็ดีเลยค่ะ พรุ่งนี้เราพาน้องมุกไปซื้อโน้ตบุ๊กกันเถอะนะคะ”“ได้สิ น้องมุกอยากได้ยี่ห้อไหน รุ่นไหนก็บอกมา พ่อซื้อให้ แล้วก็ไม่ต้องเกรงใจด้วย เพราะพ่อถือว่าน้องมุกเป็นลูกสาวของพ่ออีกคน”“เอ่อ...ค่ะ ขอบคุณพ่อวัตกับแม่แก้วมากนะคะ”“ไม่เป็นไรลูก อยู่ที่นี่ให้สบายใจนะ ในเมื่อแม่กับพ่อรับมุกมาเป็นสะใภ้แล้ว เราก็จะดูแลมุกให้ดีที่สุด ใครไม่ดูแลก็ช่างมัน อย่าไปสนใจ”คนที่ถูกแม่แขวะแทบสำลั

อารัญไม่สนใจข่าวพวกนั้นหรอก เพราะคนอื่นไม่ได้มาใช้ชีวิตร่วมกับเขากับพิมพ์ใจ แค่ครอบครัวของเราเข้าใจและยอมรับกัน รักและเข้าใจกัน เขาก็ไม่เห็นต้องแคร์คนอื่นเลยเขาแคร์เฉพาะคนที่ยืนข้างกายเขาในตอนนี้ต่างหาก เขาอยากให้เธอมีความสุขในทุกวัน ไม่อยากให้ใครหรืออะไรมาทำให้เธอทุกข์ร้อนใจสักนิด ดังนั้น เมื่อเห็นว่ามีสายตาหลายคู่จับจ้องมาที่เขากับภรรยา อารัญก็กอดเอวบางรั้งเธอมาแนบชิดอย่างปกป้องหวงแหน“ซื้อไว้สักยูนิตดีมั้ยครับ เอาไว้แอบหนีเจ้าพอร์ชไปจู๋จี๋กันสองต่อสอง” อารัญกระซิบถามยิ้ม ๆพิมพ์ใจหันขวับไปมองสบตาสามี เธอขึงตาใส่คนหื่น“พี่รัญ หน้าไม่อาย”“อายทำไมล่ะครับ พี่ชอบ” อารัญบอกพลางทำทีเหลือบตามองไปรอบ ๆ ก่อนจะกระซิบบอกเมียว่า“วิวห้องมุมดีมากเลยนะครับ จัดที่ระเบียงน่าจะฟินมาก โอ๊ย !”คนคิดหื่นกลางวันแสก ๆ โดนเมียหยิกจนต้องร้องโอดโอยเบา ๆ กระนั้นคนถูกเมียหยิกก็ยังยิ้มกรุ้มกริ่มได้การโอบกอดเมียไว้แนบกายตลอดเวลา การส่งสายตาหวานเชื่อมมองกัน และการพูดคุยหัวร่อต่อกระซิกของสามีภรรยา ทำให้คนที่มองพวกเขาตั้งแต่เดินเข้ามาในงานหมั่นไส้วาสินีก็มางานนี้เช่นกัน พอเห็นภาพสวีตของสองคนนั้นแล้วก็อดไม่ได้

เมื่อห้วงเวลาแสนเสียวเบาบาง พิมพ์ใจก็นอนหอบหายใจแรงจนทรวงอกสะท้านขึ้นลงอารัญดูดเนื้อนวลเต็มปาก เขาดื่มด่ำกับความหวานละมุนอย่างพอใจ ก่อนจะไล้เลียไปทั่วทุกซอกหลืบความสาว แล้วจึงค่อย ๆ เลื่อนใบหน้าขึ้นมา เขาพรมจูบเนินเนื้ออวบอูมนวลเนียนไร้พุ่มไหม ก่อนจะค่อย ๆ เลื่อนใบหน้าขึ้นมา เพื่อจูบสลับกับไล้เลียผิวเนียนจากหน้าท้องแบนราบ ขึ้นมาถึงชายโครง ก่อนจะเข้าครอบครองทรวงอกอวบอิ่มด้วยปากร้อนผ้าว ดูดดึง ไล้เลีย จนเมียครางหวิวในลำคอ และเริ่มมีอารมณ์อยากขึ้นมาอีกครั้ง“พิมพ์จ๋า...ขึ้นให้พี่นะครับ”อารัญกระซิบอ้อนเสียงแตกพร่าพิมพ์ใจลืมตาขึ้นสบตาคมเข้ม หญิงสาวผลักอกกว้างเบา ๆ สามีของเธอก็เอนกายลงนอนหงายอย่างเต็มใจอารัญนอนมองเมียป่ายขาคร่อมตัวเขา แล้วหยัดกาย นั่งคุกเข่าคร่อมอยู่ตรงกลางหว่างขา เธอล้วงมือลงจับหัวมนทู่เอามันไปถูไถกลางกลีบเนื้ออ่อนนุ่ม“ซี้ด ! พิมพ์จ๋า...”อารัญครางเสียว แล้วกัดฟันแน่น เขายื่นมือไปจับเอวบางไว้หลวม ๆ มองใบหน้าเมียอย่างแสนรัก แสนเสน่หา อารัญกลั้นหายใจ ในตอนที่เมียจับหัวอวบใหญ่กดลงตรงปากทางแอ่งอุ่นนุ่มลื่น และพอเธอโน้มตัวมาข้างหน้าเล็กน้อย กดสองมือลงบนอกกว้าง แล้วขย่มลงมา

“พี่รัญ...พอแล้ว” พิมพ์ใจทั้งดิ้น ทั้งขำ เธอทุบบ่ากว้างไปหนึ่งที คนขี้แกล้งจึงหยุดอารัญทาบทับตัวเองลงบนเรือนกายเนียนนุ่ม เขาสอดแขนลงใต้แผ่นหลังบาง กกกอดเธอไว้เต็มอ้อมอก และซุกหน้าอยู่ซอกคอหอมกรุ่น“เฮ้อ ! รู้สึกดีจังเลย พี่อยากกอดพิมพ์ไว้แบบนี้ตลอดไป”พิมพ์ใจยิ้มอ่อนหวาน เธอยกแขนขึ้นกอดเขาไว้เต็มวงแขน ตัวเขาใหญ่โตกว่าเธอมาก พอถูกเขาทาบทับและกอดไว้แน่น ๆ แบบนี้ เธอรู้สึกหนักอยู่เหมือนกัน แต่ความรู้สึกอบอุ่นไปทั้งตัวทั้งใจมันมากกว่า“งั้นก็กอดอย่างนี้ไปจนถึงเช้าเลยดีมั้ยคะ”ทำไมจะไม่รู้ว่า สามีอยากทำมากกว่ากอด เพราะตอนนี้ ความเป็นชายของเขาแข็งคึกแนบอยู่กับต้นขาของเธอคนอยากทำมากกว่ากอดรีบพลิกตัวลงนอนหงาย โดยกอดรัดเมียให้มานอนเกยก่ายอยู่บนตัวเขาแทน“อยากทำมากกว่ากอด แต่วันนี้เหนื่อยจังเลยครับ พิมพ์จ๋า พิมพ์ที่รัก ทำให้พี่หน่อยนะครับ”พิมพ์ใจยิ้มอย่างรู้ทัน หญิงสาวลุกขึ้นนั่งคร่อมหน้าท้องแกร่ง เธอไขว้มือลงจับชายกระโปรงชุดนอนแล้วดึงออกทางศีรษะเธอไม่ได้ใส่ชุดชั้นใน ดังนั้น สิ่งที่อารัญเห็นตอนนี้คือ เรือนร่างขาวนวลล้อแสงไฟ กับเต้านมอวบใหญ่ของคุณแม่ลูกหนึ่งแม้น้องพอร์ชจะเลิกกินนมแม่ไปแล้ว

พอได้ไอติมถ้วยเล็กมาแล้ว อารัญก็พาลูกชายไปนั่งรอที่ม้านั่งตัวยาวซึ่งอยู่ใกล้ ๆ กับร้านขนม เขานั่งหันหลังให้ร้าน ใช้ตัวบังลูกชายที่นั่งอยู่บนตัก ป้อนไอติมให้ลูกกินอย่างระมัดระวัง เพราะกลัวว่าจะเลอะ แล้วแม่พิมพ์จะจับได้คุณพ่อรัญยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ที่เห็นลูกกินอย่างมีความสุข พอลูกชายกินไอติมจนหมดถ้วย เขาจึงเอ่ยถามว่า“อร่อยมั้ยครับ”“อะหย่อยฮับ” น้องพอร์ชเงยหน้าขึ้นมาตอบและยิ้มหวานให้คุณพ่อ“เปื้อนขนาดนี้ เช็ดปากให้ลูกหน่อยมั้ยคะ”เสียงดุ ๆ มาพร้อมกับทิชชูเปียกยื่นมาตรงหน้าคุณพ่อคนตามใจลูกถึงกับใจหายวาบ เขาเงยหน้ามองคุณแม่หน้าหวานแต่ตาดุ แล้วยิ้มแหยให้เธอ“พิมพ์บอกแล้วว่า ช่วงนี้ น้องพอร์ชต้องงดไอติมและเครื่องดื่มเย็น”“กะ...ก็ลูกอยากกิน” ไม่รู้จะเถียงยังไง และก็ไม่รู้จะเอาเหตุผลใดไปเถียงพิมพ์ใจถอนหายใจแรง หญิงสาวเช็ดปากเช็ดแก้มเลอะไอติมของลูกชาย“กลับบ้านกันได้แล้วค่ะ วันนี้ต้องมีคนโดนทำโทษแน่นอน”พิมพ์ใจพูดพร้อมกับส่งสายตาดุให้สามี ก่อนจะหันไปมองลูกชาย แต่ยังไม่ทันได้เอ่ยปากอะไร เจ้าเด็กหัวหมอก็พูดเสียงอ่อนเสียงหวาน“จุนแม่ฮับ จุนแม่คนฉวย จุนแม่ใจดี๊ดีของพอร์ช”พิมพ์ใจถึงกับส่ายหน้ากับ

พิมพ์ใจเดินเข้าไปหยุดอยู่ข้างเก้าอี้ที่สองพ่อลูกนั่งอยู่ เธอยื่นสองมือไปหาลูกชาย เพื่อจะอุ้มไปนั่งรอคุณพ่อที่โซฟา“ไม่อาว...พอร์ชจะอยู่กับจุนพ่อ” เจ้าหนูหันหน้าเข้าหาคุณพ่อ แขนเล็กป้อมกอดลำคอแกร่งไว้แน่น ซุกหน้ากับบ่ากว้าง ไม่ยอมไปหาคุณแม่อารัญกอดลูกชายไว้ด้วยวงแขนข้างหนึ่ง มืออีกข้างลูบศีรษะอย่างรักใคร่เอ็นดูสุดหัวใจ“พี่รัญคะ ส่งลูกมาให้พิมพ์เถอะค่ะ พี่รัญจะได้ทำงาน”“ไม่เป็นไรครับ อีกนิดเดียวก็เสร็จแล้ว พี่อุ้มลูกไว้เอง พิมพ์ไปนั่งรอที่โซฟาเถอะ”พิมพ์ใจถอนหายใจบางเบา พลางคิดในใจว่า ดื้อทั้งพ่อทั้งลูกเลย แต่เธอก็ยอมเดินไปนั่งรอที่โซฟาแต่โดยดี“คุณแม่ไปแล้วครับ”คุณพ่อกระซิบกระซาบบอก น้องพอร์ชจึงค่อย ๆ เหลียวหลังไปมอง พอเห็นว่าคุณแม่ไปนั่งอยู่ตั้งไกลแล้ว เด็กชายก็ยิ้มพอใจ เขาขยับตัวนั่งลงบนตักของคุณพ่อ พิงหลังกับอกอบอุ่นที่เขาชื่นชอบอารัญสอดแขนลงใต้รักแร้คนตัวเล็ก โอบกอดลูกไว้ด้วยแขนข้างหนึ่ง มืออีกข้างก็ตรวจงาน เซ็นเอกสารไปเรื่อย ๆน้องพอร์ชนั่งนิ่ง ไม่ดื้อ ไม่ซน นั่งรอคุณพ่อทำงานอย่างเรียบร้อยครู่เดียวอารัญก็ทำงานเสร็จ เขาจึงอุ้มลูก ลุกขึ้นจากเก้าอี้ และพาเดินไปหาคุณมาที่นั่งอ่า

พอพูดถึงบ้านตัวเอง ใบหน้าของพิมพ์ใจก็หม่นเศร้าลง หญิงสาวมองไปนอกหน้าต่างรถ ถนนเส้นนี้เป็นเส้นที่เธอคุ้นเคย และรถก็กำลังเคลื่อนเข้าใกล้บ้านที่เคยเป็นของครอบครัวเธอ เธออยากเห็นอีกสักครั้ง อยากเห็นบ้านที่เธอเคยพักพิง ที่ที่เคยมีคุณพ่อคุณแม่อยู่ด้วยกัน...อยากเห็นก่อนที่มันจะถูกขายไปเป็นของคนอื่นอารัญกระชับมือนุ่มที่กุมอยู่ เขามองใบหน้าด้านข้างของพิมพ์ใจ เธอกำลังมองออกไปนอกหน้าต่างรถ เขารู้ว่าเธอรอดูตอนที่รถขับผ่านบ้านของเธอ แต่เขาจะไม่ให้รถขับผ่านไปเฉย ๆ เขาจะให้คนขับรถจอด เพื่อเธอจะได้ลงไปดูบ้านหลังเดิมของเธอได้ชัด ๆพิมพ์ใจย่นหัวคิ้วเข้าหากันด้วยความแปลกใจ เมื่อรถตู้จอดที่หน้าประตูรั้วบ้านที่ถูกปิด และมีโซ่กับแม่กุญแจอันใหญ่คล้องไว้ หญิงสาวหันไปมองหน้าคนที่นั่งอยู่ข้างเธออารัญยิ้มอ่อนหวาน ก่อนจะบอกเธอว่า“ลงไปดูใกล้ ๆ มั้ยครับ”“ลงไปดูได้เหรอคะ”เพราะที่ประตูรั้วบ้านมีแผ่นป้ายปิดประกาศเอาไว้ว่า เป็นทรัพย์ของธนาคารแห่งหนึ่ง พิมพ์ใจจึงไม่แน่ใจว่า เธอจะเข้าไปดูใกล้ ๆ ได้จริงเหรอ“ได้สิครับ มาเถอะ พี่พาไปเอง”เมื่อคนขับรถเปิดประตูด้านข้างรถ อารัญลงจากรถก่อน แล้วหันมาประคองคุณแม่ท้องคนสวย