“ร่านมากเหรอ…” “มีผัวแค่คนเดียวมันไม่พอรึไงวะ?”เสียงเข้มเอ่ยกระซิบที่ข้างหูฉัน ถึงมันจะเป็นเสียงเเผ่วเบาแต่ฉันรับรู้ได้ถึงความดุดันในนำ้เสียงของเขาซึ่งมันกำลังบ่งบอกว่าเขาไม่พอใจฉันเป็นอย่างมาก “อื้อออออ”ฉันดีดดิ้นตัวอีกครั้งเพื่อไม่ให้มือหนาทำอย่างที่ใจต้องการได้สำเร็จแต่แล้ว ฉันก็ต้องยอมเขาอยู่ดี ซึ่งเป็นแบบนี้ทุกทีเลย “แฉะแบบนี้…สงสัยค้างคาจากมันมาสินะ”น้ำเสียงดูถูกกระซิบแผ่วเบาที่ข้างหูฉัน ทำให้ฉันทำตาแข็งกร้าวทันที ถ้าเขาไม่รักฉันก็ไม่เห็นต้องดูถูกกันขนาดนี้เลย!ปลายนิ้วเรียวของพี่เคสัมผัสที่ใจกลางความเป็นสาวของฉันที่มันชุ่มแฉะอย่างที่เขาบอก “เด็กใจแตกแบบเธอ….โดนแค่ของฉันมันไม่พอรึไง…” “ถึงต้องไปเสนอให้คนอื่นเขาอีกนะ..” “ไม่สงสารพี่ชายเธอบ้างหรือไง….” “ที่มีน้องสาวร่านสวาทอย่างเธอ…”แล้วใครกันล่ะ…ที่ทำให้ฉันเป็นคนแบบนี้ “อื้ออออ…” “แล้วก่อนที่จะพาใครมาเอา…ช่วยกรุณาเกรงใจด้วย…ว่าที่อยู่ตอนนี้…” “เธออาศัยฉันอยู่…” “ลงไปบอกไอ้ห่านั้น….ให้มันกลับบ้านไปซะ!!!”
Lihat lebih banyak“อื้อออ”เสียงทุ้มคำรามออกมาเมื่อฉันเริ่มใช่ผ้าที่เปียกน้ำหมาดๆลูบไล้ไปตามแผงอกแกร่งของเขาผ่านหน้าท้องที่เต็มไปด้วยซิกแพคที่แข็งแรงอย่างช้าๆและเช็ดแขนซอกคอและหน้าของเขาอย่างแผ่วเบา ฉันใช้เวลาเช็ดตัวพี่เคไม่ถึงสิบนาทีก็เสร็จ ฉันกำลังจะลุกขึ้นยืนเพื่อนำกะละมังไปเก็บที่ห้องน้ำแต่แล้วเเขนของฉันก็โดนมือหนาคว้าเอาไว้ซะก่อนพรึบ“ยี่หวา?”“คะ?”ฉันหันไปมองยังเสียงแหบแห้งของพี่เคที่เอ่ยเรียกฉัน เขาก็ค่อยๆลืมตาขึ้นมามองหน้าฉัน ฉันก็ค่อยๆหันกลับมาและนั่งลงบนโซฟาข้างตัวพี่เคที่นอนอยู่“เธอ….คิดยังไงกับฉัน?”“คะ?”ฉันหน้าเหวอไปไม่เป็นเลยเจอคำถามนี้ของพี่เคไป ฉันไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะถามคำถามนี้กับฉัน“เอ่อออ”ฉันอ้ำๆอึ้งๆไม่รู้จะบอกเขาว่าอะไรไม่รู้จะตอบอะไรเขาพรึบ“ยี่หวา….”เสียงทุ้มแหบแห้งที่ฟังดูกระเส่ากระซิบถามฉันอีกครั้งที่คราวนี้เขาออกแรงกระชากร่างของฉันให้ลงไปนอนทับบนตัวเขาทำให้ใบหน้าของเราสองคนอยู่ใกล้กันมากจนฉันสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆของพี่เคที่กระทบเข้ากับหน้าผากของฉัน แต่ฉันไม่กล้าสบสายตาคู่คมของเขา“ตอบฉันสิ”เขาเน้นย้ำเสียงเข้มเพื่อคาดคั้นเอาคำตอบจากฉัน ทำให้หัวใจที่เต้นรัวของฉันมันเต้นแรง
“โดนใครไม่รู้ตีหัวมา”พี่เทลเอ่ยบอกฉันในขณะที่เขาวางร่างพี่เคนอนลงบนโซฟาตัวยาวในห้องนั่งเล่นแล้ว“อ้าว?”ฉันร้องอย่างตกใจก่อนจะเข้าไปสำรวจแผลของพี่เค ก็พบว่าไม่มีเลือดออกที่ศีรษะแต่เขากลับหมดสติ“งั้น…กูกลับก่อน…ดึกมากแล้ว”พี่เทลเอ่ยขึ้นบอกพี่ปอนที่ยืนอยู่ด้านหลังของฉันที่นั่งคุกเข่าดูพี่เคอยู่อย่างเป็นห่วงเขา“เคๆ….เดี๋ยวกูดูแลไอ้เคเอง”พี่ปอนว่า“กูไม่เดินไปส่งนะ”พี่ปอนว่าพลางยกมือไล่พี่เทล“เออ!”พี่เทลเอ่ยขึ้นเสียงกระแทกและหันมายิ้มให้ฉัน“พี่กลับก่อนนะ…ยี่หวา”“ค่ะ…สวัสดีค่ะพี่เทล^_^”“สวัสดีครับ^_^”พี่เทลยกมือรับไหว้ฉันก่อนจะยิ้มให้ฉันและหันไปโบกมือลาพี่ปอนก่อนจะเดินออกไปจากตรงนี้มุ่งหน้าสู่ประหน้าบ้านพี่ปอนก็เดินไปล็อคประตูหน้าบ้านทันทีที่พี่เทลออกไปแล้ว และเขาก็เดินกลับเข้ามาหาฉัน“ฝากยี่หวาดูแลไอ้เคด้วยนะ….เดี๋ยวพี่ไปอาบน้ำก่อน…เหนื่อยมาก”“ค่ะ…กินข้าวมารึยังคะ?”“เรียบร้อยแล้ว…^_^”พี่ปอนว่าเสร็จก็ยิ้มละมุนให้ฉันก่อนจะยื่นมือมาขยี้ผมฉันเล่นอย่างเอ็นดู“อื้อ…พี่ปอนอ่ะ^_^”ฉันร้องท้วงพี่ปอนเพราะผมฉันที่ปล่อยไว้ถึงกลางหลังไม่ได้มัดมันยุ่งไปหมดแล้ว“พี่ปอนอาบน้ำแล้วนอนเลยก็ได้นะคะ….เด
“แม่ง!!” “อะไรวะคนอย่างมึงคบมาเกือบสองอาทิตย์ยังไม่ได้เสียบ?” “ก็เอออ่ะดิ..นี่กูก็พนันกับเพื่อนที่มหาลัยไว้นะว่าถ้ากูได้เสียบยี่หวาเมื่อไหร่เท่ากับกูปิดเกมส์และจะได้เงินสามหมื่นอ่ะ” “สามหมื่นเลยเหรอว่ะ?“ “เอ่ออ่ะดิ…มึงไม่เห็นเหรอวะ…หุ่นมันแม่งเอ็กซ์มันเซ็ก…ขนาดไหนอ่ะ?” “แต่ต้องมีคลิปเพื่อไปแลกกับเงินสามหมื่นนะเว้ย!” “งั้นมึงก็รีบๆเอาเลยดิ…พวกกูจะได้พลอยมีบุญเสียบจิมิดาวมหาลัยที่ทั้งสวยทั้งหมวยทั้งเอ็กซ์ทั้งอึ๋มบ้างอ่ะ” “อยากจะดมน้ำเมือกหอมๆแล้ว” “แค่คิดก็หงี่แล้วสัส…”ไอ้สิบทิศว่าพลางเสพยาเสพติดจากอุปกรณ์ในมือของมันไปด้วยทำให้ผมที่ยืนฟังอยู่ต้องกำหมัดแน่นขบฟันดังกรอดๆหัวใจก็เต้นรัวไม่รู้ว่าเป็นเพราะฤทธิ์จากแอลกอฮอล์หรือโมโหไอ้พวกห่านี่จนเลือดในตัวสูบฉีด พรึบ โพล๊ะๆๆๆๆๆๆ พลั๊กๆๆๆๆ “โอ้ย!…..เหี้ยไรวะเนี่ย!!” “มึงเป็นใครมาต่อยพวกกูวะเนี่ย!!” “โอ้ยไอ้สัส!!”พวกมันสามตัวลงไปนอนกองกับพื้นทันทีที่ผมปล่อยหมัดใส่พวกมันไปคนหลายทีและขึ้นคร่อมร่างของไอ้สิบทิศที่นอนหงายหลังอยู่บนพื้นต่อเลยทันทีที่ไอ้สองตัวนั่นนอนหงายไปแล้ว พลั๊วๆๆๆๆๆๆๆๆๆ “โอ้ย!!” “ไอ้สัส!!”ผมด่ามันและผมปล่อยหมัดทั้ง
“มันโทรมาหลายสายแล้ว…มึงไปรับมันทีเถอะ”“เผื่อมันมีเรื่องเดือดร้อนอะไร?”ไอ้ปอนว่าพลางหยิบโทรศัพท์ผมและยื่นส่งมาให้ผม ผมก็ยกขวดเหล้าแดงออกจากปากวางขวดที่ผมดื่มหมดไปครึ่งขวดจากเต็มขวดที่มีปริมาณหนึ่งลิตรแต่ผมเป็นพวกคอทองแดงอยู่แล้ว เหล้าเกรดต่ำแบบนี้เอาผมไม่ลงหรอกพรึบ“เดินดีๆล่ะห่า!”เสียงไอ้ปอนเอ่ยไล่หลังผมมาอย่างเป็นห่วงที่ผมคว้าโทรศัพท์ของผมออกจากมือมันมาก็เดินออกจากโต๊ะเพื่อจะไปยังด้านหลังร้านเพื่อสูบบุหรี่และรับโทรศัพท์ของน้องรหัสผมพรึบ“ฮัลโหล!”ผมกดรับสายและพูดเสียงดังอย่างหงุดหงิดใส่ปลายสายไปในขณะที่ผมอยู่ที่ด้านหลังของร้านเป็นที่เรียบร้อยแล้ว(หมดเวลาว๊ากแล้วครับพี่เค^_^)เสียงแห้งๆอย่างเกรงกลัวของไอ้กายดังกลับมา ผมก็หยิบบุหรี่ขึ้นมาคาบไว้และหยิบไฟแช็กขึ้นมาจุดบุหรี่ดูดทันที“ฟู่ววววว”ผมบ่นควันสีขาวลอยคละคลุ้งทั่วบริเวณ“มีอะไร?”ผมเอ่ยถามไอ้กายไปอย่างสงสัยที่ร้อยวันพันปีมันไม่เคยคิดที่จะโทรหาผมด้วยซ้ำไป(ก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับ….เพียงแต่น้องรหัสของผม…น้องหวันยิหวาที่พี่เคสั่งให้ผมเอาไอแพดไปให้เธอเมื่อตอนกลางวันน่ะ…เธออบคุกกี้มาให้ผมเพื่อเป็นการตอบแทนและขอบคุณครับ)(แต่ผมไม่ได้เป
“ได้แล้วครับ…สาวๆ^_^”พี่กายว่าพลางยกชามก๋วยเตี๋ยวลงตรงหน้าใยไหมสองชามและตรงหน้าฉันหนึ่งชามและตรงหน้าเขาอีกหนึ่งชาม “ขอบคุณค่ะ^_^” “ขอบคุณนะคะ^_^”ทั้งฉันและใยไหมต่างยกมือไหว้ขอบคุณพี่กาย เขาก็ยิ้มอย่างน้อมรับคำขอบคุณก่อนที่เขาจะเดินเอาถาดที่ใส่ชามก๋วยเตี๋ยวมาไปเก็บและเดินกลับมาอีกครั้งพร้อมขวดน้ำเปล่าเย็นๆสามขวด “กินน้ำเยอะๆจะได้หายคอแห้ง”พี่กายว่าในขณะที่วางขวดน้ำให้เราสองคนแล้ว “ค่ะ…ขอบคุณนะคะ^_^”ฉันเอ่ยขอบคุณพี่กายไปอีกครั้ง “ด้วยความเต็มใจครับน้องรหัส^_^”เขาก็ยิ้มและเอ่ยออกมาด้วยสายตาจริงใจ “อิจฉายี่หวา…มีพี่รหัสใจดี^_^”ใยไหมเอ่ยขึ้นพลางเบะปากเล็กน้อย “ก็ไม่ขนาดนั้นหรอก…พี่รหัสใจดีทุกคนแหละ…”พี่กายว่า “แต่พี่น่ะมีพี่รหัสโหดและดุมากกกก”พี่กายว่าอย่างอัดอั้น ฉันก็มองหน้าพี่กายในขณะที่เริ่มใช้ตะเกียบคีบเส้นขึ้นมาจะใส่ปากแล้ว ในขณะที่ใยไหมคีบเอาคีบเอากินจนจะหมดครึ่งชามอยู่แล้ว “ไม่เคยให้ของขวัญอะไรน้องรหัสเลย…ไม่เคยเลี้ยงข้าวเลยสักมื้อ…”พี่กายว่าเสียงเศร้าฉันก็มองหน้าเขาอย่างเห็นใจ “งั้นแสดงว่าคำใบ้ที่ยี่หวาได้….ก็หมายถึงพี่รหัสของพี่กายเหรอคะ?”ใยไหมเอ่ยขึ้นอย่างจะคลายปมสงสัย
ตึกๆๆๆ“ว่าไงสาวๆ”เสียงฝีเท้าที่ดังใกล้เข้ามาพร้อมกับเสียงทุ้มที่เอ่ยทักทายพวกเราสองคน“พี่กาย?”ฉันหันไปมองหน้าพี่กายพลางเอ่ยเรียกเขาอย่างสงสัยที่เขามายืนอยู่ตรงนี้ ฉันนึกว่าเขากลับไปแล้วซะอีก “ยังไม่กลับบ้านกันเหรอมืดแล้วนะ?”พี่กายว่าอย่างสงสัยพลางหันไปมองรอบๆลานเกียร์ที่ไม่มีคนอื่นแล้วนอกจากฉันกับใยไหม“อยากกลับเหมือนกันค่ะ…แต่ปวดขามากเลย”ฉันว่าเสียงอ่อน “และก็หิวมากด้วยค่ะ”ตามด้วยใยไหมที่สมทบให้ฉัน “อ้อ…นี่พี่กาย..พี่รหัสเรา^_^”“แล้วนี่ใยไหมค่ะ…เพื่อนยี่หวาเอง^_^”ฉันเอ่ยแนะนำพี่กายและใยไหมให้รู้จักกัน ใยไหมก็ยกมือไหว้พี่กายพี่กายก็ยกมือรับไหว้ใยไหม“แล้วเราสองคนกลับไงกันอ่ะ?”พี่กายเอ่ยถามเราสองเรา ฉันก็มองหน้าใยไหม“เดี๋ยวรถที่บ้านมารับค่ะ”ใยไหมตอบพี่กายไปเขาก็พยักหน้ารับรู้ก่อนจะหันมามองหน้าฉันเพื่อรอเอาคำตอบ“กลับแท็กซี่ค่ะ”“เห้ย!…กลับเเท็กซี่ได้ไงคนเดียว…มันอันตรายงั้นเดี๋ยวพี่ไปส่ง”พี่กายว่าเสียงดังอย่างตกใจ “แต่…”ฉันกำลังจะย้อนแย้งพี่กายเพราะเกรงใจเขา“จริงอย่างที่พี่เขาว่านะ…มันอันตราย…”ใยไหมเอ่ยขึ้นอย่างเห็นด้วยกับพี่กาย ฉันก็มองหน้าใยไหมเธอก็พยักหน้าเป็นเชิงให้ฉันรับค
ลานเกียร์วิศวะ…..19:30น.ยี่หวา หวันยิหวา….พรึบ“เธอจะกลับบ้านเลยไหม?”เสียงแหบแห้งของคนที่นั่งเอามือทุบขาตัวเองอยู่ข้างๆฉันเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเพลียๆ“อยากจะกลับนะ…แต่ตอนนี้เราเดินไม่ไหวแล้ว…”ฉันบอกใยไหมไปพลางเอามือทุบไปที่ขาทั้งสองข้างที่เหยียดตรึงอยู่ในตอนนี้“ขาเรามันเหมือนไม่มีแรงที่จะเดินแล้ว”ฉันว่าพลางเบะปากทำท่าจะร้องไห้ ใยไหมเองก็เช่นกันเพราะเราโดนพี่เคสั่งลุกนั่งไปเกือบร้อยครั้งอ่ะ ปวดขาทั้งสองข้างไปหมดเลย และไหนจะต้องก้มหน้าขึ้นลงโยกย้ายขาในขณะที่ซ้อมเพลงบูมวิศวะอีกตั้งหากเห้อ…ไม่รู้ว่าพี่เคไปบ้าดีเดือดมาจากไหน เห้อ…สั่งซ่อมซะปีหนึ่งหมดแรงไปตามๆกันเลยพรึบ“เห้อ…”“เห้อ….”เราสองคนถอนหายใจออกมาพร้อมกันก่อนที่ฉันและใยไหมจะเอนศีรษะลงมาชนกันอย่างคนหมดแรง ตอนนี้เรานั่งอยู่ตรงกลางลานเกียร์เพื่อนๆคนอื่นที่พอจะลุกไหวก็ต่างพากันกลับบ้านกันไปบ้างแล้ว หลงเหลือฉันใยไหมและเพื่อนอีกแค่สองคนสามคนแค่นั้นแหละ“เราเจอพี่รหัสของเราแล้วนะ…ใยไหม”“จริงดิ…ดีใจด้วยนะ^_^”ใยไหมว่าฉันก็ยิ้มและพยักหน้าให้ฉัน เราสองก็ยิ้มให้กันและเราก็ต่างเงียบไม่มีใครพูดอะไร เพราะวันนี้เราเหนื่อยกันมากและนี่ก็คงจะเป
“ก็อยากไป…แต่กลัวว่าจะไปเจอเพื่อนของพี่ชายฉันอีกน่ะสิ”“เขามองชอบเธอ?”“ไม่รู้….ชอบรึเปล่าก็ไม่รู้…!”ใยไหมว่าเสียงเข้ม ทำให้ฉันยิ้มบางๆให้เธอ เป็นฉันน่ะถ้าพี่เคชอบฉันแบบที่เขาชอบใยไหมนะ ฉันคงจะดีใจมากๆเลยล่ะ แสดงว่าพี่เคยังจีบใยไหมอยู่ และใยไหมดูเหมือนจะชอบพี่เคแต่เธอพูดเหมือนไม่ชอบพี่เคทั้งๆที่ตอนคุยโทรศัพท์เธอก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เลยนะ“หมดเรื่องที่พี่จะพูดแล้ว…”“น้องๆปีหนึ่งทุกคน…ก้มหน้าลงครับ…”พี่ปีสองพูดทิ้งท้ายทำให้พวกเราทุกคนต้องก้มหน้าลงมองพื้นของลานเกียร์และบรรยากาศที่เริ่มมาคุชวนอึดอัดความเย็นยะเยือกและเงียบสงัดเมื่อปีหนึ่งทุกคนได้รวมใจกันเงียบเสียงที่ก่อนหน้านี้พี่ปีสองพูดก็จะมีเสียงพูดแทรกขึ้นมาเป็นระยะๆ บรรยากาศอึดอัดได้คืบคลานพวกเราเข้ามาเมื่อมีเสียงฝีเท้าหลายสิบคู่ได้วิ่งเข้ามาที่ลานเกียร์กลางแจ้งแห่งนี้ตึกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ“สวัสดีครับ!!!”เสียงทุ้มเข้มและดุดันที่แสนคุ้นหูดังขึ้นทำให้ฉันต้องแอบเงยหน้าขึ้นไปนิดหนึ่งเพื่อมองหน้าพี่เคที่ลงว๊ากอยู่ในตอนนี้ สงสารคอเขาเนอะ สงสัยพรุ่งนี้ฉันต้องเพิ่มน้ำผึ้งผสมนำ้มะนาวให้เยอะกว่านี้แล้วล่ะ“เงยหน้าขึ้นมาทำไม!!”เสียงตะโกนดังสนั่นของพี่เ
“ใช่ค่ะ/ใช่ครับ^_^”ปีหนึ่งตอบพี่ปีสองไปอย่างเสียงร่าเริงแจ่มใสหน้าตาระรื่น ฉันก็นั่งยิ้มและมองหน้าใยไหมไปด้วย เธอก็หันมายิ้มให้ฉัน เอ่อแล้วเรื่องที่เธอไปกับพี่เคล่ะแต่ทำไมพี่เคถึงไปโผล่ที่บ้านได้และยังไปมีอะไรกับฉันพร้อมกับหลับไปพร้อมกันกับฉันอีกนะ และเรื่องมันยังไงกันแน่?“เราจะเดินทางไปชลบุรีโดยรถบัสและเดี๋ยววันศุกร์พี่จะชี้แจงเวลาอีกทีนะ”“ไปทานข้าวมาสนุกไหม?”ฉันเอ่ยเปิดประเด็นถามใยไหมไป เธอก็หันมามองหน้าฉันและยิ้มแหยๆให้ฉัน“ก็ไม่ค่อยสนุกเท่าไหร่อ่ะ….”ใยไหมตอบฉันมาพลางทำสีหน้าเบื่อหน่ายอย่างเห็นได้ชัด มองเธอออกจะปลื้มพี่เคแต่ทำไมไปกับเขาแล้วไม่มีความสุขล่ะ หรือบางทีพวกเขาอาจจะทะเลาะกันเพราะพี่เคกลับบ้านมาหลังฉันไม่ถึงชั่วโมงเองนะ“ไม่ชอบเหรอ?”“ใช่…ไม่ชอบเพื่อนพี่ชาย!”ใยไหมตอบฉันมาทำให้ฉันมองหน้าเธออย่างแปลกใจ เธอบอกว่าไม่ชอบเพื่อนของพี่ชายเธอ?“ก็พี่ชายตัวดีฉันเทฉันให้ไปกับเพื่อนเขาอ่ะดิ!”ใยไหมว่าอย่างคนที่อัดอั้นคับแค้นใจ ฉันก็มองหน้าเธอและไม่เข้าใจอยู่ดี พี่เคคือเพื่อนพี่ชายเธอเหรอ? แต่ก็น่าจะเป็นไปได้เพราะพี่เคมีเพื่อนเยอะอยู่นะ“เป็นพี่ประสาอะไรไม่รักน้องเลย”ใยไหมว่าพลางทำหน้
พระเอก ชื่อเล่น พีเค ชื่อจริง ไตรนภพ หินมานนท์ อายุ22ปี เฮดว๊ากปีสาม คณะวิศวกรรมศาสตร์ หล่อเท่ห์ โคตรโหด ดุ เป็นนักมวยมืออาชีพ “ยี่หวา….เธอเป็นเมียฉัน…” “มึงเป็นได้แค่แฟน….แต่กูเป็น….ผอสระอัว…ผัว!” นางเอก ชื่อเล่น ยี่หวา ชื่อจริง หวันยิหวา มหาศาลา อายุ19ปี เฟรชชี่ปี1 เด็กสาวน่ารัก อ่อนหวาน ยอมทำทุกอย่างเพื่อให้เขาคนนั้นมีความสุขแม้กระทั่งร่างกายของเธอก็มอบให้เขาได้เชยชม “พะพูดอะไรคะ…พี่เค…” บทนำ ตุ๊บๆๆๆๆ “ออกไป…ออกไปจากบ้านของฉัน!” “พ่อแม่พวกแกก็ตายไปแล้ว!!” เสียงแหลมของหญิงวัยกลางคนเจ้าของบ้านเช่าหลังนี้เอ่ยไล่เด็กชายหญิงคู่หนึ่งอย่างไร้ความปรานี “คุณป้าครับ…ให้ผมกับน้องอยู่ที่นี้เถอะนะครับ..” เด็กหนุ่มอายุสิบเจ็ดวิ่งถลาเข้าไปกอดขาของหญิงเจ้าของบ้านพลางเอ่ยออกมาด้วยน้ำตาไหลอาบนองหน้าอย่างขอร้องอ้อนวอน “เราสองคนไม่รู้จะไปอยู่ที่ไหนแล้ว…” “ให้ผมกับน้องสาวได้อยู่ที่นี้เถอะนะครับ…” ปอนเด็กหนุ่มวัยสิบเจ็ดปีเอ่ยขึ้นพลางมองไปที่เด็กหญิงหวันยิหวาน้องสาวคนเดียวของเขาที่มีอายุสิบห้าปีที่นั่งมองพี่ชายของเธอและร้องไห้ออกมาอย่างหนักเช่นกัน เธอกับพี่ชายของเธอเพิ่งจะ...
Komen