All Chapters of BADBOY สอนรัก: Chapter 1 - Chapter 10

14:00น.มหาลัยER…คณะวิศวกรรมศาสตร์….ลานเกียร์ วิศวะยี่หวา หวันยิหวา….พรึบ“นี่….”“หืม…?”ฉันหันไปมองยังต้นเสียงและแรงสะกิดไหล่ฉันจากคนที่นั่งอยู่ข้างๆตัวฉันแต่คนละแถวซึ่งเเถวเราอยู่ติดกัน ก็เจอเข้ากับผู้หญิงหน้าตาดีผิวขาวใสแก้มอมชมพูริมฝีปากสีชมพูระเรื่อมัดผมลอนสีน้ำตาลของเธอรวบไว้เป็นหางม้าพร้อมกับผูกโบว์สีขาวไว้ที่ยางมัดผม เธอจัดเป็นผู้หญิงที่ทั้งสวยทั้งน่ารักไปในตัว ลักยิ้มที่แก้มซ้ายของเธอยิ่งดูยิ่งมีเสน่ห์“หวัดดี^_^”เธอยิ้มให้ฉันและยกมือขึ้นมาโบกทักทายฉัน ฉันนั่งที่ตรงนี้ประจำทุกครั้งที่ประชุมเชียร์ไม่เคยเห็นเธอเลยน่ะ“หวัดดี^_^”ฉันยกมือโบกทักทายเธอกลับไปพลางยิ้มให้เธอไปด้วย“เราชื่อใยไหมนะ…เรียกว่าไหมเฉยๆก็ได้^_^”เธอว่าพลางยกป้ายชื่อที่เธอแขวนคออยู่ให้ฉันดูด้วยท่าทางสดใส“จ้า…เราชื่อหวันยิหวานะ…เรียกว่ายี่หวาเฉยๆก็ได้^_^”ฉันเองก็เอ่ยบอกเธออย่างแนะนำตัวเองกลับไปให้เธอได้รู้จักกันแบบที่ฉันได้รู้จักเธอ“ยินดีที่ได้รู้จักนะ…ยี่หวา^_^”ใยไหมยิ้มให้ฉันอย่างเป็นมิตร ฉันก็พยักหน้าและยิ้มให้เธอกลับไป ก่อนที่เราทั้งคู่จะได้พูดอะไรไปมากกว่านี้ ก็มีผู้ชายในชุดเสื้อช็อปสีแดงออกเลือดหมูเด

“แต่”ฉันกำลังจะแย้งพี่เคแต่ก็โดนพี่เคยกมือขึ้นห้ามฉันพูดไว้ซะก่อน ฉันจึงต้องเม้มปากเป็นเส้นตรงแน่นและหยุดพูดลงทันที“ลุกขึ้นยืน!!”“เตรียม!!”พี่เคตะโกนเสียงดังสั่งปีหนึ่งทั้งหมด ทุกคนก็รีบลุกขึ้นยืนตรงจัดแถวอย่างเป็นระเบียบอย่างรวดเร็ว“ถอยหลังไป!!”พี่เคตะโกนและเดินเข้าไปหาปีหนึ่งแถวหน้าและเดินเข้าไปเรื่อยๆจนปีหนึ่งด้านหลังสุดต้องค่อยๆถอยหลังไปตามคนด้านหน้าที่ถอยหลังไปเรื่อยๆจนออกไปจากลานเกียร์แห่งนี้“อย่าร้อง”เสียงพึงพำเอ่ยออกมาจากพี่ชายสุดที่รักของฉันที่ยืนหลบอยู่หลังต้นไม้ใหญ่ พี่ปอนกำลังบอกให้ฉันอย่าร้อง ฉันจึงพยักหน้ารับคำพี่ปอนและสูดน้ำตาน้ำมูกให้ไหลกลับเข้าไปด้านใน“อีก!!”เสียงพี่เคตะโกนดังจนฉันรู้สึกว่าแก้วคอเขาจะแตกไหมแต่ฉันจะห่วงเขาทำไมในเมื่อเขาเองก็ทำเหมือนไม่รู้จักฉันทั้งๆที่ตอนกลางคืนเรานอนด้วยกันแทบทุกคืน“นั่งลง!!!”สิ้นเสียงของพี่เค เพื่อนๆทั้งหมดก็ต่างพากันหันมองหน้ากันและกันก่อนจะต้องจำใจนั่งลงบนพื้นดินกลางสนามของคณะวิศวะที่ไม่ได้อยู่ในลานเกียร์ที่มีร่มไม้ของต้นไม้ใหญ่ให้พวกเราได้หลบร่มแล้วที่บนลานเกียร์จะถูปูด้วยพื้นปูนซีเมนต์อย่างดี และตอนนี้เป็นเวลาบ่ายสองโมง แดด

ยี่หวา หวันยิหวา…“สิบทิศไปนั่งรอยี่หวาก่อนนะคะ…”“แต่แดดมันร้อนมากเลยนะยี่หวา…”“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ…”“งั้นเดี๋ยวเราไปซื้อผ้าเย็นมาให้นะ”สิบทิศว่าอย่างอาสา ฉันก็พยักหน้าเป็นเชิงอนุญาตเขา และเขาก็ยิ้มให้ฉันก่อนจะวิ่งออกไปจากสนามกีฬาแห่งนี้ ฉันที่เพิ่งจะวิ่งไปได้แค่สองรอบก็ถึงกับเหนื่อยหอบแล้วตึกๆๆๆๆๆ“ยี่หวา!”“พี่ปอน!”ฉันเอ่ยเรียกพี่ปอนออกไปอย่างตกใจที่อยู่ดีๆเขาก็วิ่งมาดักหน้าฉัน ฉันจึงต้องหยุดฝีเท้าลงทันทีด้วยความตกใจและแปลกใจ“พอได้แล้ว”“แต่พี่เค?”ฉันกำลังจะแย้งพี่ปอน“ไอ้เคมันบอกให้พี่มาบอกยี่หวาว่าพอได้แล้ว…”“กลับบ้านได้แล้ว…ไม่มีเรียนต่อแล้วไม่ใช่เหรอ?”“ค่ะ”ฉันพยักหน้าตอบพี่ปอนไปว่าฉันไม่มีเรียนต่อแล้ว“แล้วพี่ปอนล่ะ?”ฉันเอ่ยถามพี่ชายสุดที่รักและพี่ชายคนเดียวของฉันไปอย่างสงสัย“พี่ต้องไปประชุมต่ออ่ะและยังต้องทำโปรเจ็คด้วยอ่ะ…ยี่หวากลับเองได้ใช่ไหม?”“ได้ค่ะ…”“วันนี้ไม่ได้ไปทำงานที่ไหนใช่ไหมคะ?”“เปล่า”“ยี่หวาอยากทำงานช่วยแบ่งเบาภาระพี่บ้างจัง”ฉันเอ่ยบอกพี่ปอนไปอย่างนึกเห็นใจพี่ชายฉันที่ต้องทำงานส่งทั้งตัวเขาและฉันเรียนต่อในมหาวิทยาลัยเอกชนที่ค่าเทอมแสนแพงแบบนี้“อย่าเลย…ยี่

“สิบทิศคะ….”เสียงหวานไพเราะของเด็กสาววัยสิบเก้าปีที่อยู่ในชุดนักศึกษาที่เสื้อนักศึกษาของเธอตัวเล็กรัดติ้วอวดทรวดทรงองค์เอวของเธอที่มีรูปร่างสุดแสนจะเพอร์เฟคกับกระโปรงทรงเอธรรมดาที่สั้นจู๋ของเธอที่เป็นของมหาลัยเอกชนชื่อดังเอ่ยเรียกชายหนุ่มรุ่นเดียวกันกับเธอที่ตัวสูงกว่าเธอที่เขาและเธอจับมือฉันเพื่อจะเดินไปที่รถของสิบทิศที่จอดอยู่ที่ลานจอดรถตึกคณะเศรษฐศาสตร์“ครับ….ยี่หวา…”ชายหนุ่มหันมายิ้มให้ผู้หญิงข้างกายที่เขาจับมือเธอกุมไว้ตลอดทางเดินไปยังลานจอดรถของมหาลัยเอกชนชื่อดังเพื่อจะพาเธอไปส่งที่บ้านของเธอ สิบทิศและหวันยิหวาเป็นแฟนกันมาได้สองอาทิตย์แล้ว ทั้งคู่เรียนอยู่มหาลัยเดียวกันแต่คนละคณะทั้งคู่เป็นเดือนและเป็นดาวของมหาลัยคู่กัน“วันนี้วันอะไรคะ?”หวันยิหวาเอ่ยถามแฟนของเธอพลางยิ้มหวานหยดย้อยทันทีที่เธอนึกคิดได้ เธอเป็นผู้หญิงตัวเล็กผิวขาวใสอมชมพูนิสัยเรียบร้อยอ่อนหวานน่าทะนุถนอม“วัน…วัน…วันอะไรนะ^_^”สิบทิศแกล้งทำเป็นจำไม่ได้ทั้งๆที่เขารู้ว่ามัันคือวันเกิดของเขาเอง คนอะไรจะจำวันเกิดตัวเองไม่ได้ล่ะ “วันเกิดสิบทิศยังไงล่ะค่ะ^_^”หวันยิหวาหรือยี่หวายิ้มหวานให้สิบทิศ สิบทิศก็ทำได้เพียงแต่ยิ้

20:00น.บ้านของพีเค….ยี่หวา หวันยิหวา….“happy birthdayนะคะสิบทิศ^_^”ฉันเอ่ยขึ้นพลางยื่นถาดเค้กรสสตรอว์เบอร์รี่ไปตรงหน้าของสิบทิศแฟนของฉัน เขาที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ในห้องครัวก็ค่อยๆลุกขึ้นยืนพร้อมกับส่งยิ้มหวานละมุนมาให้ฉัน“ขอบคุณครับ^_^”“อธิษฐานสิคะ^_^”“ครับ…”สิบทิศว่าก่อนจะหลับตาลงมือทั้งสองข้างกุมกันไว้ตรงหน้าอกก่อนจะอธิษฐานในใจ“ฟู่วๆๆ”สิบทิศเมื่ออธิษฐานเสร็จแล้วเขาก็เป่าเทียนบนหน้าเค้กรูปหัวใจสีชมพูที่ฉันเป็นคนทำเองกับมือ“ขอบคุณนะครับ….แฟนเรา^_^”“ค่ะ^_^”“วันเกิดเราปีนี้….เราขออะไร…ยี่หวาหน่อยได้ไหมครับ?”“ขออะไรคะ?”ฉันมองหน้าสิบทิศพลางขมวดคิ้งงุนงงและสงสัยก่อนจะค่อยๆวางถาดเค้กลงบนโต๊ะกินข้าวที่ห้องครัวบ้านของฉันไม่สิบ้านที่ฉันอาศัยพี่เคอยู่ต่างหากล่ะพรึบ“ยี่หวาก็รู้….ว่าการที่คนเราเป็นแฟนกัน…ไม่ใช่แค่เราคบกันโดยบอกคนอื่นว่าเราเป็นแฟนกันนะ…เราคบกันนะ..”“แต่มันเป็นเครื่องเตือนและบอกให้คนอื่นรู้ว่า….เรามีเจ้าของแล้ว…หรือยี่หวามีเจ้าของแล้ว…”สิบทิศว่าพลางชี้ไปที่ตัวเขาและตัวฉัน“และการที่คนเราจะรักกันมากขึ้น….เราควรจะรวมกันเป็นหนึ่งเดียวกัน…”สิบทิศทำสีหน้าจริงจังและแววตาจริงจ