All Chapters of BADBOY สอนรัก: Chapter 31 - Chapter 40

“อื้ออออ!”หวันยิหวาทำหน้าเหยเกด้วยความเสียวซ่านพลางสั่นสะท้านร่างชักกระตุกเกร็งไปด้วยความเสียวเมื่อพีเคได้ใช้นิ้วจิ้มลงไปตรงใจกลางกลีบกุหลาบงามของเธอและจัดการลูบขึ้นลูบลงก่อนจะถูจีสตริงที่เป็นผ้าลูกไม้ถูกเสียดสีไปกับร่องสวาทของหวันยิหวาทำให้คนร่างเล็กบิดตัวไปมาด้วยอย่างทุกข์ทรมานความสุขและความเสียว ปลายเท้าที่ขาวเนียนของหวันยิหวาก็ยื่นไปทักทายลำกายใหญ่ของพีเคจนเขาต้องแอ่นลำกายสู้กับปลายเท้าที่นุ่มนิ่มของคนร่างเล็กที่บิดร่างไปมาด้วยความเสียวซ่าน พรึบ “อื้ออออ…พี่เค…”หวันยิหวาครางชื่อของพีเคออกมาเมื่อชายหนุ่มก้มใบหน้าหล่อลงไปหายอดปทุมถันของเธอและจัดการดูดดื่มยอดปทุมถันของเธอเพื่อเพิ่มความเสียวซ่านให้เธอเพิ่มขึ้นไปอีก ร่างเล็กสั่นสะท้านไปกับความเสียวปลดปล่อยน้ำหล่อลื่นออกมาจนเปียกชุ่มแฉะง่ามขาของเธอเต็มไปหมด พรึบ พีเคจัดการถอดเสื้อของหวันยิหวาออกไปจากร่างของเธอและโยนเสื้อทิ้งลงพื้นอย่างไร้ค่า เขาไม่รอช้าใช้ปลายลิ้นเลียไปทั่วเรือนร่างเปลือยของเธออย่างหื่นกระหายจนกระทั่งใบหน้าหล่อของพีเคมาหยุดอยู่ที่กลีบกุหลาบสีชมพูสดของหวันยิหวา “ฟอดดดดด”พีเคใช้ปลายจมูกกดลงแนบไปบนจีสตริงและสูดดมกลิ

พรึบพีเคฟุบหน้าลงไปบนซอกคอของหวันยิหวาที่หอบหายใจเหนื่อยถี่อยู่ หวันยิหวาที่รู้สึกอุ่นวาบขึ้นมาด้านในท้องน้อยของเธอและเริ่มคิดได้ว่าพีเคไม่ได้ปลดปล่อยด้านนอกเหมือนทุกทีแต่คราวนี้เขาปลดปล่อยน้ำรักของเขาเข้าสู่ร่องสวาทของเธอเป็นครั้งที่สองแล้ว“พะพี่เค?”หวันยิหวาเอ่ยเรียกคนร่างหนาที่ปล่อยลมหายใจรดต้นคอของเธอเพื่อจะร้องท้วงถามเขาว่าเขารู้ตัวหรือเปล่าว่าปล่อยด้านในตัวของเธออีกแล้ว ถ้าพลาดแบบนี้บ่อยๆมีหวังเธอตั้งครรภ์แน่“หืม?”พีเคครางเสียงกระเส่าขานรับหวันยิหวา แต่เขายังไม่ได้ลืมตามามองหน้าเธอ“พะพี่เค…ปล่อยในอีกแล้วนะคะ…”“ก็เสียวดีไปอีกแบบไม่ใช่เหรอไง?”พีเคเอ่ยถามหวันยิหวาทำให้หวันยิหวาเม้มปากเป็นเส้นตรงแน่นและรับรู้ได้ถึงการขยับเคลื่อนไหวของลำกายใหญ่ที่ยังคงคาอยู่ในร่องสวาทของเธอ เพราะเธอปฏิเสธเขาไม่ได้ว่ามันรู้สึกดีแบบที่เขาพูดจริงๆ“ตอนแรก….ฉันก็ใส่ถุง…เปิดซิงเธอ…ต่อมาฉันก็เริ่มเอาเธอสด….มันก็เสียวดี….แต่ตอนนี้ยิ่งปล่อยในแล้วโคตรดีไม่ใช่เหรอไง…ยัยเด็กร่าน…จิมิ”พีเคพึมพำขึ้น ทำให้หวันยิหวาไม่รู้จะพูดอะไรออกไปเพราะมันจริงอย่างที่พีเคพูดทุกอย่าง เขาจะใส่เครื่องป้องกันเวลามีอะไรกับเธอเฉ

“ใช่ค่ะ/ใช่ครับ^_^”ปีหนึ่งตอบพี่ปีสองไปอย่างเสียงร่าเริงแจ่มใสหน้าตาระรื่น ฉันก็นั่งยิ้มและมองหน้าใยไหมไปด้วย เธอก็หันมายิ้มให้ฉัน เอ่อแล้วเรื่องที่เธอไปกับพี่เคล่ะแต่ทำไมพี่เคถึงไปโผล่ที่บ้านได้และยังไปมีอะไรกับฉันพร้อมกับหลับไปพร้อมกันกับฉันอีกนะ และเรื่องมันยังไงกันแน่?“เราจะเดินทางไปชลบุรีโดยรถบัสและเดี๋ยววันศุกร์พี่จะชี้แจงเวลาอีกทีนะ”“ไปทานข้าวมาสนุกไหม?”ฉันเอ่ยเปิดประเด็นถามใยไหมไป เธอก็หันมามองหน้าฉันและยิ้มแหยๆให้ฉัน“ก็ไม่ค่อยสนุกเท่าไหร่อ่ะ….”ใยไหมตอบฉันมาพลางทำสีหน้าเบื่อหน่ายอย่างเห็นได้ชัด มองเธอออกจะปลื้มพี่เคแต่ทำไมไปกับเขาแล้วไม่มีความสุขล่ะ หรือบางทีพวกเขาอาจจะทะเลาะกันเพราะพี่เคกลับบ้านมาหลังฉันไม่ถึงชั่วโมงเองนะ“ไม่ชอบเหรอ?”“ใช่…ไม่ชอบเพื่อนพี่ชาย!”ใยไหมตอบฉันมาทำให้ฉันมองหน้าเธออย่างแปลกใจ เธอบอกว่าไม่ชอบเพื่อนของพี่ชายเธอ?“ก็พี่ชายตัวดีฉันเทฉันให้ไปกับเพื่อนเขาอ่ะดิ!”ใยไหมว่าอย่างคนที่อัดอั้นคับแค้นใจ ฉันก็มองหน้าเธอและไม่เข้าใจอยู่ดี พี่เคคือเพื่อนพี่ชายเธอเหรอ? แต่ก็น่าจะเป็นไปได้เพราะพี่เคมีเพื่อนเยอะอยู่นะ“เป็นพี่ประสาอะไรไม่รักน้องเลย”ใยไหมว่าพลางทำหน้

ลานเกียร์วิศวะ…..19:30น.ยี่หวา หวันยิหวา….พรึบ“เธอจะกลับบ้านเลยไหม?”เสียงแหบแห้งของคนที่นั่งเอามือทุบขาตัวเองอยู่ข้างๆฉันเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเพลียๆ“อยากจะกลับนะ…แต่ตอนนี้เราเดินไม่ไหวแล้ว…”ฉันบอกใยไหมไปพลางเอามือทุบไปที่ขาทั้งสองข้างที่เหยียดตรึงอยู่ในตอนนี้“ขาเรามันเหมือนไม่มีแรงที่จะเดินแล้ว”ฉันว่าพลางเบะปากทำท่าจะร้องไห้ ใยไหมเองก็เช่นกันเพราะเราโดนพี่เคสั่งลุกนั่งไปเกือบร้อยครั้งอ่ะ ปวดขาทั้งสองข้างไปหมดเลย และไหนจะต้องก้มหน้าขึ้นลงโยกย้ายขาในขณะที่ซ้อมเพลงบูมวิศวะอีกตั้งหากเห้อ…ไม่รู้ว่าพี่เคไปบ้าดีเดือดมาจากไหน เห้อ…สั่งซ่อมซะปีหนึ่งหมดแรงไปตามๆกันเลยพรึบ“เห้อ…”“เห้อ….”เราสองคนถอนหายใจออกมาพร้อมกันก่อนที่ฉันและใยไหมจะเอนศีรษะลงมาชนกันอย่างคนหมดแรง ตอนนี้เรานั่งอยู่ตรงกลางลานเกียร์เพื่อนๆคนอื่นที่พอจะลุกไหวก็ต่างพากันกลับบ้านกันไปบ้างแล้ว หลงเหลือฉันใยไหมและเพื่อนอีกแค่สองคนสามคนแค่นั้นแหละ“เราเจอพี่รหัสของเราแล้วนะ…ใยไหม”“จริงดิ…ดีใจด้วยนะ^_^”ใยไหมว่าฉันก็ยิ้มและพยักหน้าให้ฉัน เราสองก็ยิ้มให้กันและเราก็ต่างเงียบไม่มีใครพูดอะไร เพราะวันนี้เราเหนื่อยกันมากและนี่ก็คงจะเป

“ได้แล้วครับ…สาวๆ^_^”พี่กายว่าพลางยกชามก๋วยเตี๋ยวลงตรงหน้าใยไหมสองชามและตรงหน้าฉันหนึ่งชามและตรงหน้าเขาอีกหนึ่งชาม “ขอบคุณค่ะ^_^” “ขอบคุณนะคะ^_^”ทั้งฉันและใยไหมต่างยกมือไหว้ขอบคุณพี่กาย เขาก็ยิ้มอย่างน้อมรับคำขอบคุณก่อนที่เขาจะเดินเอาถาดที่ใส่ชามก๋วยเตี๋ยวมาไปเก็บและเดินกลับมาอีกครั้งพร้อมขวดน้ำเปล่าเย็นๆสามขวด “กินน้ำเยอะๆจะได้หายคอแห้ง”พี่กายว่าในขณะที่วางขวดน้ำให้เราสองคนแล้ว “ค่ะ…ขอบคุณนะคะ^_^”ฉันเอ่ยขอบคุณพี่กายไปอีกครั้ง “ด้วยความเต็มใจครับน้องรหัส^_^”เขาก็ยิ้มและเอ่ยออกมาด้วยสายตาจริงใจ “อิจฉายี่หวา…มีพี่รหัสใจดี^_^”ใยไหมเอ่ยขึ้นพลางเบะปากเล็กน้อย “ก็ไม่ขนาดนั้นหรอก…พี่รหัสใจดีทุกคนแหละ…”พี่กายว่า “แต่พี่น่ะมีพี่รหัสโหดและดุมากกกก”พี่กายว่าอย่างอัดอั้น ฉันก็มองหน้าพี่กายในขณะที่เริ่มใช้ตะเกียบคีบเส้นขึ้นมาจะใส่ปากแล้ว ในขณะที่ใยไหมคีบเอาคีบเอากินจนจะหมดครึ่งชามอยู่แล้ว “ไม่เคยให้ของขวัญอะไรน้องรหัสเลย…ไม่เคยเลี้ยงข้าวเลยสักมื้อ…”พี่กายว่าเสียงเศร้าฉันก็มองหน้าเขาอย่างเห็นใจ “งั้นแสดงว่าคำใบ้ที่ยี่หวาได้….ก็หมายถึงพี่รหัสของพี่กายเหรอคะ?”ใยไหมเอ่ยขึ้นอย่างจะคลายปมสงสัย