5

“คุณปัณอ่ะ ไม่ถนอมเจ้าสาวเลย ดูซิผิวสวยๆเป็นรอยหมดเลย นี่พวกแกจำได้ไหมเดือนที่แล้วที่เราไปแต่งหน้าในงานแฟชั่นโชว์อ่ะ ยายลิซน่ะก็มีรอยอย่างนี้หนึ่งรอย หล่อนนะโม้ใหญ่เลยว่าเป็นรอยที่คุณปัณฝากไว้ เพื่อแสดงว่าเขาเป็นเจ้าของหล่อน ฉันล่ะอยากให้นางมาเห็นเสียจริง ว่าคนที่คุณปัณเขาแสดงความเป็นเจ้าของทุกตารางนิ้วน่ะ คือคุณอินเจ้าสาวคนสวยคนนี้เท่านั้น ใช่ไหมคะคุณอิน” อินนัดดาจ้องหน้าคนพูดนิ่ง อยากจะบอกเหลือเกินว่าเธอไม่ได้ภูมิใจกับร่องรอยที่เกิดจากฝีมือเขาสักนิดหรอก สาวประเภทสองอ้าปากค้างเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าคนที่ถูกแซวไม่มีท่าทางว่าจะรับมุขของตัวเอง

“เอ่อ...คุณอินคะ เขาลือกันว่าคุณปัณน่ะ เอ่อ...” สาวประเภทสองอีกคนขยับเข้าใกล้เธอ กระซิบกระซาบถามเบาๆ

“บิ๊กเบิ้มแล้วก็อึดมาก แถมยังท่ายากเยอะนะคะ เป็นอย่างนั้นจริงๆไหมคะ” คนถูกถามหน้าแดงเรื่อ หญิงสาวถอนหายใจหนักหน่วง ตีหน้าขรึมกวาดสายตามองทุกคนที่จ้องตัวเอง รอคำตอบกันอย่างใจจดจ่อ เธอเพิ่งจะเข้าพิธี

แต่งงานกับเขาวันนี้นะ พวกนี้คิดว่าเธอมีอะไรกับเขาแล้วหรือยังไง

“ไม่ทราบค่ะ” อินนัดดาตอบคำถามเสียงดังและห้วน บรรดาช่างแต่งหน้าทำผมต่างทำหน้าเลิกลั่ก แล้วต่างพากันเงียบกริบตั้งใจทำหน้าที่ของตัวเองต่อ โดยไม่มีใครพูดอะไรอีก แต่ก็ยังไม่วายทำปากยื่นขมุบขมิบต่อว่ากัน

อินนัดดาใจเต้นรัวเมื่อคิดถึงสิ่งที่ปัณณธรทำกับเธอเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา ทุกสัมผัสจากเขายังทิ้งร่องรอยและความร้อนผ่าวไว้บนผิวกาย คืนนี้เธอจะต้องเจอกับอะไรอีกบ้างล่ะ แล้วไอ้สรรพคุณที่เหล่าสาวประเภทสองบอกเมื่อสักครู่นี้ล่ะ อย่างน้อยเธอก็รู้แล้วล่ะว่าอะไรๆของเขามันบิ๊กเบิ้มจริงๆ แต่ไอ้อึดมากกับท่ายากเยอะนี่สิ เธอจะได้พิสูจน์คืนนี้แล้วใช่ไหม อินนัดดาพ่นลมหายใจออกเบาๆ จะมีทางออกให้เธอไหม ทางออกที่จะไม่ต้องเผชิญหน้ากับเขาสองต่อสองในค่ำคืนนี้

งานเลี้ยงสมรสระหว่างนักธุรกิจหนุ่มไฟแรง ผู้มีทรัพย์สินหลายพันล้านบาท กับหลานสาวเจ้าของธุรกิจอสังหาริมทรัพย์รายใหญ่ เป็นที่จับตามองของหลายๆคน เจ้าบ่าวในชุดสูททักซิโด้สีดำผูกหูกระต่ายสีขาวสุดหรู ยืนเคียงข้างกับเจ้าสาวร่างเล็กในชุดแต่งงานเกาะอกเน้นสัดส่วนช่วงบน กระโปรงยาวฟูฟ่อง ช่างภาพและนักข่าวต่างกดรัวชัตเตอร์ชนิดที่ไม่มีใครยอมใครกันเลยทีเดียว มือใหญ่กุมมือเล็กเดินรอบงานเพื่อกล่าวขอบคุณ และร่วมถ่ายรูปกับแขกผู้มีเกียรติ ซึ่งล้วนแต่เป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงในสังคมและแวดวงธุรกิจของทั้งฝ่ายเจ้าบ่าวและเจ้าสาว

“เหนื่อยไหมอิน” เพียงเพ็ญเพิ่งมีโอกาสเข้าใกล้หลานสาว ในตอนที่ปัณณธรจับจูงเจ้าสาวเดินมาที่โต๊ะสำหรับแขกวีไอพี อินนัดดายิ้มหวานอย่างยากเย็น เธออยากตอบไปว่าเหนื่อยเหลือเกิน แต่ทำได้แค่ยิ้มแล้วตอบปฏิเสธไป

“ไม่ค่ะ เอ่อ...อาเพ็ญคะ พี่ก้องอยู่ไหนคะ หนูไม่เห็นตั้งแต่งานเช้าแล้ว” อินนัดดาถามถึงพี่ชายที่อายุมากกว่าเธอสามปีและเป็นครอบครัวเดียวกับเธอ ก้องภพ...เป็นหลานของชัชชัย และได้เข้ามาอยู่ร่วมชายคาเดียวกับเธอตั้งแต่ตอนที่เพียงเพ็ญและชัชชัยแต่งงานกัน บิดาและมารดาของชายหนุ่มแยกทางกันตั้งแต่เขายังเด็ก ชัชชัยจึงรับเอาก้องภพมาเป็นบุตรบุญธรรม เพราะตัวเองไม่สามารถให้กำเนิดทายาทได้ มารดาของก้องภพเป็นน้องสาวของชัชชัย เมื่อแยกทางกับสามีแล้วจึงแต่งงานใหม่กับเจ้าของโรงแรมหรูอยู่ที่จังหวัดกระบี่ ทำธุรกิจการท่องเที่ยวมีเรือสำราญอยู่หลายลำไว้คอยบริการนักท่องเที่ยว ทุกวันนี้ชายหนุ่มเทียวไปเทียวมา เพราะต้องคอยมาดูแลกิจการช่วยลุง และต้องกลับไปบริหารกิจการช่วยมารดาด้วย เนื่องจากบิดาเลี้ยงอายุมากแล้ว จึงมีเพียงมารดาและเขาที่คอยดูแลบริหารงานทุกอย่างให้

“พี่ก้องเขาเพิ่งบินมาถึงช่วงบ่ายน่ะลูก เห็นว่าเพิ่งเคลียร์งานเสร็จ เดี๋ยวคงมาถึงแหละ”

“มานี่” อินนัดดาถูกกระตุกดึงมือแรงๆ เสียงกระซิบออกคำสั่งจากเจ้าบ่าวทำให้เธอไม่ค่อยพอใจเท่าไรนัก

“เบาๆก็ได้ เป็นโรคจิต ชอบใช้ความรุนแรงหรือไง” เจ้าสาวตัวเล็กถลึงตามองเจ้าบ่าวแล้วกระซิบเบาๆให้ได้ยินกันสองคน ปัณณธรไม่โต้ตอบ เขากุมมือเล็กไว้แน่น แล้วหันมาพูดกับเพียงเพ็ญและแขกร่วมโต๊ะ

“ผมขอตัวพาเจ้าสาวไปแนะนำให้แขกคนสำคัญของผมรู้จักหน่อยนะครับ” ปัณณธรไม่รอคำอนุญาตจากใคร เขาจงใจออกเดินนำไปก่อน ก้าวยาวๆจนคนที่ถูกดึงรั้งให้ก้าวตามแทบจะเดินไม่ทัน

“พี่ปัณมาแล้ว เจ้าสาวพี่ปัณสวยที่สุดเลยค่ะ” หญิงสาววัยไล่เลี่ยกันกับอินนัดดาตรงรี่เข้ามาจับแขนของเธอแล้วเขย่าอย่างดีอกดีใจ

“ว่าไงคะ...น้องปาน วันนี้งอแงไหม” ปัณณธรลูบศีรษะปานรัก น้องสาวเพียงคนเดียวของเขา ที่อายุห่างกันถึงสิบสี่ปี หญิงสาวจับมือใหญ่ของพี่ชายมาแนบแก้มตนเอง แล้วยิ้มจนตาหยี

“น้องปานไม่งอแงสักนิดค่ะ ทานยาครบตามที่พี่ปัณสั่งไว้ ใช่ไหมคะคุณแม่” ปานรักหันไปยิ้มให้มารดาที่ยืนอยู่ใกล้ๆกัน ปรางทิพย์ยิ้มเล็กน้อยแล้วพยัก

หน้า หญิงสาวสูงวัยที่ดูท่าทางอิดโรยหันมายิ้มให้เจ้าสาวอย่างอ่อนโยน