เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 9 เจ็บปวด
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-15 00:15:26
บทที่เกี่ยวข้อง
ผู้ชายสารเลว บทที่ 10 ผู้ชายสารเลว
บทที่ 10 ผู้ชายสารเลว"ฉะ..ฉันไม่ไหว มันเจ็บ" พะพายส่ายหน้าไปมาด้วยความเจ็บปวด และยิ่งเขาเริ่มขยับความใหญ่โตเข้ามา ร่างกายเหมือนจะแตกเป็นเสี่ยงๆ หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบแทบลืมเต้น "อื้อ!!""หึหึ..ห่วยแตก!" เขารั้งใบหน้าสวยลงมาประกบปากจูบด้วยความเอาแต่ใจจนริมฝีปากอวบอิ่มเป็นแผล พะพายร้องไห้จนน้ำตาไม่มีกับความทรมานนี้ เธอพยายามเบือนหน้าหนี้เพราะไม่อยากมองหน้าเขา มาเฟียหนุ่มแสยะยิ้มอย่างพอใจแล้วรั้งสะโพกมนไว้ ก่อนจะเป็นฝ่ายกระแทกกระทั้นขึ้นมาจนร่างบอบบางกระเด้งกระดอนไปตามจังหวะการกระแทก"กรี๊ด!!" เด็กสาวกรีดร้องสุดเสียง ร่างกายเกร็งอย่างหนัก สติสัมปชัญญะเธอไม่หลงเหลือกับความป่าเถื่อนของชายหนุ่ม บทรักหยาบโลนถูกบรรเลงขึ้นภายใต้ความเงียบในสวนหลังบ้านซึ่งเดวิดยังคงยืนก้มหน้าอยู่ที่เดิม พะพายวางหน้าผากลงกับบ่าแกร่ง "ฉะ..ฉันเกลียดนาย! ฉันเกลียดนาย!" เธอพึมพำในลำคอด้วยความโกรธแค้น ก่อนจะถูกภารันยกออกจากหน้าขาแล้วจับเธอนั่งลงในท่าหันหน้าไปทางเดียวกัน"...อีกหน่อยเธออาจจะร้องขอให้ฉันทำทุกวัน" ริมฝีปากอุ่นกดจูบลงบนแผ่นหลังขาวเนียนของหญิงสาว ในขณะที่พะพายหลับตาแน่นเพราะรู้ว่าเดวิดอยู่ตรงหน้า เธอกำหมัด
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-15ผู้ชายสารเลว บทที่ 11 รางวัล
บทที่ 11 รางวัล"..." ดูเหมือนคำด่าของเธอไม่ได้ทำให้ภารันเจ็บปวด เขาตวัดสายตามองชุ่มทำให้แม่บ้านวัยกลางคนรู้ได้ทันทีว่าภารันอยากให้เธอออกไปจากห้อง"ปะ..ป้าไปไหน" พะพายจับมือป้าชุ่มไว้"ป้าออกไปรอข้างนอกแป๊บนะคะ" ว่าจบชุ่มก็เดินออกไปจากห้องนอน ความเงียบเข้ามาแทนที่ภายในห้อง พะพายหลับตาลงอีกครั้งเพราะไม่อยากเห็นหน้าชายหนุ่ม แต่ที่ว่างบนเตียงข้างๆเธอกลับยุบตัวลงตามการทิ้งน้ำหนักของคนที่เพิ่งล้มตัวนอนลง"นะ..นายทำอะไร" เธอถามเสียงสั่นเมื่อภารันนอนลงข้างๆ แต่เขากลับเงียบไปไม่นานเธอก็ได้ยินเสียงลมหายใจสม่ำเสมอของเขา พะพายขยับออกห่างจากเขา "นายเป็นคนยังไงกันแน่"สองชั่วโมงต่อมา"อื้อ~" ริมฝีปากจิ้มลิ้มเริ่มมีสีขยับเปล่งเสียงครางแหบพร่า เธอซบหน้าลงกับความอุ่นของฝ่ามือหนา รอยยิ้มบางๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าสวยผลัก!"อ๊ะ!" เด็กสาวสะดุ้งตื่นด้วยความตกใจ แล้วยิ่งตกใจเข้าไปใหญ่เมื่อเห็นภารันนอนอยู่ตรงหน้าเธอในระยะประชิด เมื่อได้สติก็รีบถอยห่าง และได้รู้ว่าภารันเขาก็นอนอยู่ที่เดิน เป็นเธอต่างหากที่ขยับเข้ามาหาเขาเอง มาเฟียหนุ่มถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะขยับขึ้นนั่งพิงหัวเตียง หยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ"มองทำไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว บทที่ 12 เศษเสี้ยวความเป็นห่วง
บทที่ 12 เศษเสี้ยวความเป็นห่วง"เดี๋ยวป้าจะออกไปซื้อยามาให้ คุณหนูรอหน่อยนะคะ" ว่าจบแม่บ้านสาวก็เดินออกไปจากห้องนอน พะพายมองร่องรอยความป่าเถื่อนด้วยหัวใจที่ห่อเหี่ยว ก่อนที่จะก้าวลงจากเตียง แล้วค่อยๆก้มลงไปเก็บเสื้อเชิ้ตตัวเดิมมาสวมใส่ และเป็นจังหวะเดียวกันที่เดวิดเปิดประตูเข้ามาโดยไม่ได้เคาะ"..!!" เด็กสาวนั่งลงแล้วใช้เสื้อเชิ้ตปกปิดร่างกาย เธอมองสิ่งของที่เดวิดให้แม่บ้านขนเข้ามาอย่างมึนงง ก่อนจะเอ่ยถาม "นี่อะไร""ชุดนักศึกษาพร้อมกับเสื้อผ้าสตรีครับ""ชุดนักศึกษา?" เธอดึงผ้าห่มมาคลุมตัวแล้วนั่งลงขอบเตียง หยิบชุดนักศึกษาและเสื้อผ้าตัวอื่นขึ้นมาดูด้วย "หมายความว่ายังไง""นายให้คุณอยู่ที่นี่ จนกว่าจะได้คอนโดฯที่ถูกใจ""..ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่" ใช่! เธอไม่อยากอยู่ที่นี่ ไม่อยากเห็นหน้าภารันเลยด้วยซ้ำ"ไม่ใช่ตัวเลือก แต่นี่เป็นคำสั่งครับ" ว่าจบลูกน้องหนุ่มก็โค้งตัวให้เล็กน้อย แล้วเดินออกไปจากห้องนอน เด็กสาวมองเสื้อผ้าบนเตียงอีกครั้ง หัวใจดวงน้อยเต้นแรงระรัวเมื่อรู้ว่าตัวเองจะได้เรียนมหาวิทยาลัยที่ตนสอบติด เธอถอนหายใจเบาๆ20:00พะพายนั่งกินข้าวอยู่บนเตียงนอนคนเดียว โดยไม่รู้ว่าข้างนอกเกิดอะ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว บทที่ 13 ไม่สบาย
บทที่ 13 ไม่สบาย"..." ภารันปรายตามองพะพายเพียงนิด ก่อนจะดึงผ้าขนหนูโยนทิ้ง"ทะ..ทำอะไร" คนตัวเล็กถามพลางกำผ้าห่มไว้แน่น แต่ภารันก็ไม่ตอบ เขายกมือขึ้นมาหนุนศีรษะแล้วมองเพดานห้องอยู่นานสองนานจนพะพายมึนงงกับการกระทำเขา 'ภารันนายเป็นคนยังไงกันแน่'"ฉันไม่ชอบใส่เสื้อผ้านอน""เหอะ!" เด็กสาวแค่นหัวเราะในลำคอเบาๆ หลังจากได้รับคำตอบ เธอหันหลังให้ชายหนุ่ม ถือวิสาสะดึงหมอนข้างมากอดโดยไม่หันมาสนใจคนข้างหลัง เพราะความเพลียจากพิษไข้บวกกับหมดแรงกับความป่าเถื่อนของชายหนุ่ม ไม่กี่นาทีต่อมาพะพายก็ผล็อยหลับไปกลางดึก"อึก!..ฮือ~" พะพายร้องไห้โฮขณะที่เปลือกตายังปิดสนิท เธอขดตัวงอ กอดตัวเองร้องไห้ไม่หยุดจนภารันต้องเอื้อมมือไปเปิดไฟหัวเตียง มือหนาเลิกผ้าห่มออกจากตัวเด็กสาว"..." เขายื่นมือไปจับสายน้ำเกลือที่ขดกันอยู่ในอ้อมกอดเธอ คลายออกแต่ในตอนที่จะชักมือกลับ กลับพลาดท่าให้เด็กสาวโดยที่เธอตวัดแขนขึ้นมากอดรัดแขนเขาไว้แน่น ร้องไห้ออกมาอย่างหนักหน่วงจนสะอื้น ไอความร้อนจากร่างกายเธอทำให้ภารันรู้สึกหงุดหงิด"อึก..แม่อย่าไป~ อย่าทิ้งพายไป" เธอละเมอเรียกหาแม่ราวกับเด็กน้อย ทำให้ภารันที่กำลังจะลุกขึ้นต้องหันกลับม
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว บทที่ 14 ดื้อดึง
บทที่ 14 ดื้อดึง"..." เดวิดถอนหายใจให้กับคำพูดกระแทกแดกดันของเด็กสาว แล้วหยิบหนังสือนิตยสารขึ้นมาอ่าน เขาไม่ได้สนพะพายอีก"อึดอัด" เธอพึมพำกับตัวเองเบาๆ บรรยากาศภายในห้องถูกปกคลุมด้วยความเงียบจนน่าเบื่อ ตอนนี้เธออยากให้ป้าชุ่มเข้ามาในห้องมากๆ "คุณเดวิด คือ..คือฉันอยากเจอป้าชุ่ม""..." ลูกน้องหนุ่มทำเป็นหูทวนลม"..ฉันปวดฉี่ ลุกไปเข้าห้องน้ำเองไม่ไหว นายจะช่วยฉันเหรอ" เธอทำหน้านิ่งเอ่ยถามและมันได้ผลเมื่อเดวิดยอมลดหนังสือที่กำลังอ่านลง เขาหรี่ตามองพะพายแล้วยกหนังสือขึ้นมาปิดหน้าอีก"เดี๋ยวให้พยาบาลเข้ามาช่วย""แต่ฉันไม่สนิทใจ ฉันอยากให้ป้าชุ่มช่วยมากกว่า""บางทีคุณน่าจะพูดให้น้อยนะครับ อาจจะเป็นผลดีกับคุณ" พะพายปิดปากเงียบกับคำพูดตรงไปตรงมาของเดวิด เธอค่อยๆดันตัวลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง"..ภารันถามหาคนชื่อวิเชียรทำไมเหรอ""ผมไม่ได้ถูกสั่งให้มาตอบคำถามคุณ" เด็กสาวกลอกตาไปมากับความเย็นชาของเดวิด ก่อนจะนึกอะไรขึ้นได้ มุมปากบางกระตุกยิ้มร้ายกาจ"ฉันขอยืมโทรศัพท์หน่อยได้ไหม ฉันต้องกินยา""..."!"นายคงไม่อยากให้เจ้านายเดือดร้อนหรอกใช่ไหม มันเป็นยาสำหรับผู้หญิงน่ะ" เธอทำหน้านิ่งเมื่อพูดจบประโยคน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว บทที่ 15 สิ่งของที่มีชีวิต
บทที่ 15 สิ่งของที่มีชีวิต"กรี๊ด!! อย่าทำอะไรเพื่อนฉันนะ" พะพายเปล่งเสียงกรีดร้องด้วยความตกที่จู่ๆ ภารันก็ชักปืนขึ้นจ่อหน้าผากมิลิน ในขณะที่คนถูกกระทำยืนตัวแข็งทื่อ เธอเพิ่งเคยเจอภารันซึ่งๆ หน้าเป็นครั้งแรกด้วย"...ชอบท้าทายไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงขอร้องล่ะ" เขาตวัดสายตาดุดันมองหน้าคนตัวเล็ก มุมปากหนายกยิ้มร้ายกาจก่อนที่จะเก็บปืนแล้วหย่อนสะโพกนั่งลงขอบเตียงผู้ป่วย มือหนาวางลงบนหน้าขาพะพาย แสดงความเป็นเจ้าของร่างกายเธอ "กลัวขนาดนั้นเหรอ..เมียจ๋า" มือหนายื่นไปสัมผัสเรือนแก้มนวลเบาๆแล้วตวัดสายตาดุดันมองมิลิน"ฉันให้มิลินมาดูแล มิลินเป็นเพื่อนฉัน นายห้ามทำอะไรเพื่อนฉัน""ฉันจำเป็นต้องฟังคำสั่งเธอ?" เขาหรี่ตามองพะพายอย่างเย้ยหยันแล้วเลื่อนใบหน้าเข้าไปจูบริมฝีปากอวบอิ่มต่อหน้ามิลิน "เธอไม่สบายอยู่นิ คงจะเพ้อเพราะพิษไข้" แขนเสื้อเขาเลิกขึ้นทำให้เธอเห็นรอยเขี้ยวซึ่งมันห่อเลือดและยังมีรอยเล็บบนต้นแขนภารัน"ฉันรู้สึกดีขึ้นแล้ว ขอพักผ่อนก่อน" เธอเอนหลังนอนลงหากแต่มือเรียวกลับยื่นไปจับมือมิลินไว้ด้วยกลัวว่าภารันจะทำร้ายเพื่อนเหมือนที่ทำร้ายเธอ มาเฟียหนุ่มมองการกระทำของเด็กสาวเงียบๆ ก่อนจะโน้มตัวลงไปหอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว บทที่ 16 บ่วงพันธนาการ
บทที่ 16 บ่วงพันธนาการ"ฆ่าเหรอ? ไม่เอาน่า...ยังไงเราก็เป็นหุ้นส่วนกันอยู่แล้ว" พะพายปัดมือหนาออกจากศีรษะในตอนที่ภารันยื่นมาหมายจะลูบผมเธอ เด็กสาวกำหมัดแน่นอย่างเคียดแค้นกับคำพูดร้ายที่หลุดออกจากปากเขา หากวันใดที่เธอมีโอกาสได้เอาคืนผู้ชายคนนี้ แน่นอนเธอจะทำทันที"ฉันจะรอดูวันที่นายถูกเหยียบย่ำนะภารัน และวันนั้นฉันสาบานได้เลยว่าฉันจะยืนยิ้มให้นายเหมือนที่นายทำกับฉันตอนนี้!" พะพายแสยะยิ้มมุมปาก พูดประโยคนั้นด้วยน้ำตาแห่งความเกลียดชัง"ก็ขอให้สมพรปากแล้วกันนะ จะได้ไม่ต้องเพ้อเจ้ออีก" ว่าจบเขาก็หันหลังไปหยิบเสื้อสูทที่เขาพาดไว้บนพนักเก้าอี้ในตอนที่เข้ามาขึ้นมาพาดแขน ภารันเหลือบมองพะพายเพียงนิดแล้วเดินออกมา"วันนี้นายมีประชุมที่บริษัทคุณมนัสครับ" เดวิดรีบก้าวเข้ามารายงานทันทีที่ภารันเดินออกมาจากห้องผู้ป่วย มาเฟียหนุ่มพยักหน้าเข้าใจก่อนจะหันไปมองหญอบสาวผ่านช่องประตูเล็กๆ"ให้คนเปลี่ยนเวรยามมาเฝ้า อย่าให้คาดสายตา ให้ผู้หญิงสองคนนั้นเข้าไปได้ คนอื่นห้าม!" เขาออกคำสั่งเสียงเข้มแล้วจึงหันมายื่นเงินจำนวนหนึ่งให้เดวิด "ซื้อของที่คนป่วยจำเป็นต้องกิน" เขาบอกลูกน้องคนสนิทเพียงเท่านั้นแล้วเดินออกไปพร
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว บทที่ 17 freshy
บทที่ 17 freshyปึก!"อ๊ะ!""ขอโทษๆ รีบไปหน่อย" จู่ๆก็มีชายคนหนึ่งวิ่งมาชนไหล่พะพายอย่างแรงจนเธอเซถอยหลัง เด็กยิ้มหวานให้พร้อมกับส่ายหน้าเชิงบอกว่าไม่เป็นไร"ไม่เป็นไรค่ะ""งั้นเจอกันที่ประชุมนะ" ว่าจบเขาก็รีบวิ่งออกไป พะพายกับมิลินกมองตามตาละห้อย ก่อนที่ทั้งสองจะรีบเดินตามไปเพื่อให้ทันประชุม"ไม่รู้จะได้พี่รหัสผู้หญิงหรือผู้ชาย ตื่นเต้นอ่ะ" มิลินทำท่าตื่นเต้นเมื่อเห็นรุ่นพี่ปีสองยืนรายล้อมพวกเธออยู่ ขณะที่พะพายยิ้มหวานให้เพื่อนที่นั่งข้างๆ"ขอให้ได้ผู้หญิง น่าจะใจดี" เด็กสาวตอบกลับเพื่อนแล้วหันไปมองคนที่สะกิดหลังเธอ"เรียนคณะนี้เหมือนกันเหรอ" ชายหนุ่มคนที่เดินชนเธอเอ่ยถาม พะพายพยักหน้าเบาๆ แล้วยิ้มให้ก่อนจะหันไปมามองหน้าคนด้านหลังตรงๆ"ปีหนึ่งเหมือนกันเหรอ นึกว่าอยู่ปีสองแล้วเสียอีก""ปีหนึ่งสิ ยินดีที่ได้รู้จัก เราเต้""เราพะพาย" ทั้งสองจับมือทำความรู้จักกันก่อนที่จะหันไปฟังรุ่นพี่พูด และเข้ากิจกรรมตามหาพี่รหัส พะพายกับมิลินแยกย้ายกันไปตามหาพี่รหัสของตัวเองโดยที่พะพายได้อีกษรย่อภาษาอังกฤษตัว 'S' เด็กสาวเดินดุ่มๆ เข้ามาในโรงอาหารของมหา'ลัย ดวงตากลมโตกวาดมองไปรอบๆ กลิ่นอาหารทำท้องเธอร
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18
บทล่าสุด
ผู้ชายสารเลว บทที่ 25 คู่ชีวิต (จบ) (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 25 คู่ชีวิต (จบ)"ถ้าป๋ายังไหว ลินขออนุญาตจองตัวป๋าไว้ให้เป็นคู่ชีวิตได้ไหมคะ""อย่าพูดเล่นไป เดี๋ยวมีคนงอแง""ไม่งอแงหรอก ออกจะชอบ..." เธอเอาหน้าซบกับอกแกร่งแล้วเกลือกไปมาเบาๆ ไม่สนใจสายตาของนักศึกษาที่อยู่บริเวณนั้น เต้ที่เพิ่งเดินตามมาเห็นก็ลอบเบ้ปากให้ด้วยความระอา"นี่! อ้อนกันขนาดนี้รีบกลับห้องไหม" มิลินแสยะยิ้มมุมปากให้กับคำพูดประชดประชันเพื่อน"ไปกันเถอะค่ะป๋า ลินอยากขึ้นให้ป๋าแล้ว" เธอกระแนะกระแหนกลับแล้วหันไปแลบลิ้นใส่เพื่อน และกระโดดขึ้นโบกมือลาพะพายที่กำลังวิ่งตรงมาทางนี้ "ไปก่อนน้า..บาย พรุ่งนี้เจอกัน""บาย.." พะพายโบกมือให้เพื่อนรักแล้วควงแขนเต้เดินไปที่รถเพราะวันนี้เธอนัดกับเต้ไว้ว่าจะไปกินชาบูกัน"ป๋าจะแวะซื้ออะไรไปให้พ่อกับแม่หนูไหม""คงไม่แล้ว เพราะแม่หนูบอกไม่ต้องซื้ออะไรเข้าไปแล้ว วันนี้แม่หนูทำผัดเผ็ดลูกชิ้นปลากรายของชอบป๋าด้วย" เด็กสาวทำหน้าบูดบึ้ง"เนี่ย..พอมีลูกเขยคนโปรดแล้วก็ลืมลูกสาว""เด็กขี้งอน""ต้องปลอบหนูนะ คืนนี้น่ะ" มือเรียวบางลูบเป้ากางเกงยีนส์แฟนหนุ่มเบาๆก่อนจะก้าวขึ้นไปนั่งหน้าตักเดวิดแล้วประกบปากจูบชายหนุ่มอย่างดูดดื่ม "เดี๋ยวคืนนี้หนูจะทำให้
ผู้ชายสารเลว บทที่ 24 ความสุขของคนแก่ (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 24 ความสุขของคนแก่"ไม่รู้แหละ จะว่าลินร้ายกาจยังไงก็ยอมรับเพราะลินต้องจัดการแฟนลินให้อยู่หมัด" เธอยู่ปากเข้าหากันอย่างกระเง้ากระงอดแล้วรั้งใบหน้าคมคายลงมาจูบเอง ก็ใครบอกให้มาจุดไฟสวาทในตัวเธอ เขาก็รู้ว่ามันติดง่ายแค่ไหน... รสจูบเริ่มหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆตามอารมณ์และความปรารถนาของทั้งสอง"เด็กร้ายกาจ..ชอบเซ็กซ์""หรือป๋าไม่ชอบ เห็นซี๊ดปากครางมีความสุขเชียว" เธออ้าปากกัดริมฝีปากหนาเบาๆแล้วสอดมือลงไปลูบไล้หน้าท้องเหนือส่วนนั้นขึ้นมาเพียงนิด ขณะที่เรียวขาสวยเกี่ยวเอวสอบไว้ เดวิดเริ่มหายใจหนักๆ"อย่ายั่วนะ เพราะป๋าไม่ได้สนว่าที่นี่มันที่ไหน""เป็นหมารึไงถึงเอาไม่เลือกที่""ก็อยากเป็นนะ" เขาไม่เปิดโอกาสให้มิลินพูดอะไรก็เลื่อนใบหน้าลงไปจูบเนินอกอวบอิ่มจนเด็กสาวหลุดเสียงครางหวาน น้ำกระเซ็นถูกใบหน้าคมคายจนเปียกปอนก่อนที่เดวิดจะจัดการกับผ้าชิ้นน้อยเบื้องล่างออก แพนตี้ตัวน้อยพร้อมกับกางเกงขาสั่นลอยขึ้นมาเหนือน้ำทำเอามิลินตกใจ เพราะไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำจริงๆ แต่เธอกลับชอบในความบ้าบิ่นนี้ซะแล้วสิ"หึ!" มิลินสอดนิ้วลูบไล้ตามไรผมดกดำของคนตัวโตและออกแรงขยุ้มเบาๆเมื่อมีบางสิ่งบางอย่างรุกล้ำเข้ามา
ผู้ชายสารเลว บทที่ 23 สองเรา (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 23 สองเรา"เดี๋ยวพายจะทำให้ลายมันหายไปเอง ไม่กลัวพายก็อย่าลืมว่าพายทำได้มากว่าการยืนร้องไห้แล้วกัน!" น่าแปลกที่ภารันรู้สึกยอมแพ้ให้กับคำขู่พะพาย มิลินหันมาจ้องหน้าแฟนหนุ่มแล้วหยิกแขนเขาเบาๆ"ไอ้แก่! ตามลงมาเลยนะ""ครับ" เดวิดยอมเดินตามมิลินไปอย่างว่าง่าย แม้ภารันจะพยายามเดินตามหลังมาแต่ก็ถูกพะพายรั้งเอาไว้ก่อน "ลิน เรื่องนั้นป๋าอธิบายได้นะ" เดวิดรั้งเอวคอดคนตัวเล็กไว้แล้วเลื่อนใบหน้าลงไปหมายจะหอมแก้มแต่ก็ถูกมือเรียวดันใบหน้าออกเสียก่อน"ไม่ต้องมาพูดเลย ป๋าเนี่ยแหละตัวดี ดีนะที่พี่พีหลับไปก่อน ไม่งั้นยัยพายช้ำหมดแน่ ยิ่งไม่ค่อยทันผัวอยู่" เธอบ่นกระปอดกระแปดพลางตวัดสายตาใส่คนข้างๆ แล้วเดินนวยนาดไปหยิบจานอาหารเช้ามาให้เขาพร้อมกับรินกาแฟดำร้อนๆให้อีกด้วย ผิดก็อีกเรื่องแต่หน้าที่ที่เธอควรทำก็ต้องทำให้เขาเช่นกัน"ขอหอมแก้มได้ไหม""ไม่ได้!" ตอนนี้มิลินดุราวกับแม่เสือดาวตัวร้ายที่คอยระแวงเขาอยู่ตลอด เดวิดเองก็รู้สึกผิดไม่น้อยเพียงแต่..เขาแสดงออกทางสีหน้าไม่เก่งเท่านั้นเธอเลยคิดว่าเขาไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับสิ่งที่ทำ"ลิน...ป๋าอยากพาไปเดินเล่นที่หาด""ลินตั้งใจไว้แบบนั้นอยู่แล้ว แต่จะไปกับ
ผู้ชายสารเลว บทที่ 22 เสือไม่ทิ้งลาย (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 22 เสือไม่ทิ้งลายหลายชั่วโมงต่อมา"อยากนอนกับลินจังแต่พี่พีคงไม่ยอมแน่ๆ" พะพายยิ้มแห้งเพราะรู้ว่าภารันคงไม่ยอมให้เธอกับมิลินนอนด้วยกัน แต่ก็นะผู้หญิงเขาก็มีเรื่องอยากคุยกันมากมาย ขนาดเขากับเดวิดยังนั่งดื่มด้วยกันเลย"ป๋าคงไม่ยอมเหมือนกัน เอาเป็นว่าเราสองคนแยกห้องกันนั่นแหละ จะได้ไม่มีปัญหาอะไร เดี๋ยวป๋างอนขี้เกียจง้อ ฉันง้อคนไม่เก่ง""พี่พีนะ ตัวพ่อของการงอนเลยแหละ เคยงอนพายตั้งหลายครั้ง""แล้วง้อยังไงถึงหาย?" มิลินถามด้วยความอยากรู้"ก็อ้อน แล้วก็จบที่เตียง" เด็กสาวเจ้าของรอยยิ้มหวานคลี่ยิ้มจนตาหยี"ลิน" เสียงเข้มของเดวิดดังขึ้นเรียกความสนใจจากสองสาวให้หันไปมอง มิลินเลิกคิ้วให้แต่ไม่ได้พูดอะไร "เข้าห้องดีกว่า ป๋าเริ่มเมาแล้ว" มิลินที่นั่งหย่อนขาอยู่ขอบสระว่ายน้ำพยักหน้ารับรู้แล้วดึงมือพะพายลุกขึ้นเหมือนกันเพราะคิดว่าไม่นานภารันก็คงเรียก"เมาแล้วเหรอคะ นี่กินไปกี่ขวด" เด็กสาวถูกท่อนแขนแกร่งตวัดกอดคอเข้ามาหาขณะที่เธอมองขวดไวน์ที่วางอยู่ใต้โต๊ะ "ดื่มหนักเหมือนกันนะเนี่ยแล้วยืนอาบน้ำไหวไหมคะ" เธอเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง"ได้..นั่งก็ได้ ยืนก็ได้ครับ" ใบหน้าแดงซ่านบ่งบอกว่าสติสัมปชัญ
ผู้ชายสารเลว บทที่ 21 แผนร้าย (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 21 แผนร้าย@วันต่อมา"ป๋าคะ ลินว่าเราไปเที่ยวทะเลดีไหม" เด็กสาวออกความคิดเห็นเพราะทั้งสองนั่งเสิร์ชหาข้อมูลแหล่งท่องเที่ยวมาหลายนาทีแล้ว แต่ก็ยังไม่มีที่ที่ถูกใจ เดวิดหันมามองหน้าแฟนสาวแล้วเลิกคิ้วเป็นเชิงถามว่ามิลินต้องการไปที่ไหน บางทีเขาอาจต้องตามใจเธอบ้างเพราะเขาเองก็ไม่ค่อยสันทัดเรื่องพวกนี้เท่าไหร่"หนูอยากไปที่ไหนก็เลือกมาเลย ป๋าไปได้หมดถ้ามีหนู" มิลินยิ้มกริ่มด้วยความเขินอายกับคำหวานล้ำแล้วเข้าเน็ตเสิร์ชหาข้อมูลและทะเลสวยๆใกล้บ้าน "ไปชลบุรีดีไหมคะ ใกล้ดี ไม่ต้องเล่นน้ำก็ได้....ไปเอาบรรยากาศเนอะ" เธอหันมาอ้อนแฟนหนุ่มตาแป๋ว เดวิดพยักหน้ารับรู้ก่อนที่ทั้งสองจะแยกย้ายกันไปเก็บเสื้อผ้านานเกือบสองชั่วโมงที่ทั้งสองแยกกันไปเตรียมของ เดวิดที่เตรียมของเสร็จก่อนก็มารอแฟนสาวที่ด้านล่างคอนโดเธอเพราะเขาไม่ได้มีอะไรที่ต้องเอาไปมากขนาดนั้น"พี่เดย์" พะพายเดินตรงมาหาเขาด้วยชุดสบายๆ เสื้อยืดกางเกงยีนส์และนั่นก็ทำให้เขามึนงงไม่น้อยที่เห็นเธออยู่ที่นี่แต่ต้องมึนงงมากกว่าที่เห็นลูกน้องคนสนิทเขาลากกระเป๋าเดินทางมาสองใบและไม่กี่วินาที่ต่อมาเจ้านายเขาก็ปรากฏตัว"มึงจะไปเที่ยว?" ภารันเอ่ยถามลู
ผู้ชายสารเลว บทที่ 20 แฟนคนแรก (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 20 แฟนคนแรกทั้งสองหนุ่มสาวยิ้มให้กันด้วยความดีใจ มิลินยื่นมือไปจับมือหนาไว้แน่น"ขอบคุณนะคะที่กล้าพูดกล้าทำ ลินเชื่อแล้วว่าพี่เดย์อยากเป็นแฟนลินจริงๆ" มิลินเอ่ยขอบคุณเสียงหวานพร้อมกับเอนตัวไปอ้อนชายหนุ่มต่อหน้าแม่ มือหนาใหญ่อบอุ่นยกขึ้นมาลูบผมคนตัวเล็กด้วยความเอ็นดู"ถึงจะแก่ยังไง แต่ก็จริงใจนะ""บ้า..ชอบพูดจาแบบเนี่ย ไปแอบเอามาจากเน็ตอีกแล้วใช่ไหม""หึหึ รู้ทัน""แต่ชอบนะ""ชอบที่พูดเหรอ?" เดวิดเลิกคิ้วถาม"เปล่า...ชอบพี่เดย์" ตอนนี้เธอคงไม่ต้องเก็บอาการหรือโกหกความรู้สึกตัวเองแล้ว เพราะเธอชอบเขาแล้วจริงๆ และตอนนี้จากชอบกำลังจะเลื่อนขั้นไปเป็นความรักแต่เขาและเธอก็คงต้องศึกษาดูใจกันไปเรื่อยๆ"เอาล่ะ แม่เตรียมอาหารไว้แล้ว""ขอบคุณครับ" ชายหนุ่มยกมือไหว้อย่างนอบน้อม แม้เขาจะเป็นคนแข็งกระด้างในบางเรื่องแต่กับผู้ที่มีอายุมากกว่าเขาก็นอบน้อมเสมอ"ว่าแต่เดย์ทำงานอะไรเหรอจ๊ะ""ผมทำงานบริษัทครับ เป็นที่ปรึกษาของประธานบริษัท""อ่อ..""และ...ผมเป็นมาเฟีย""...ป๋า พูดแบบนั้นแม่ตกใจแย่แล้ว" มิลินจิปากว่าให้เดวิด ทุกอย่างกำลังไปได้สวยแล้วเชียว"มาเฟีย? หึหึ..ยินดีต้อนรับมาเฟียคนแรกของบ้านแล
ผู้ชายสารเลว บทที่ 19 พ่อตา-แม่ยาย (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 19 พ่อตา-แม่ยาย@วันต่อมา 15:40เดวิดยืนพิงรถยนต์หรู กอดอกจ้องมองเข้าไปในอาคาร สายตาดุดันกวาดมองไปรอบๆทำเอานักศึกษาสาวๆที่อยู่บริเวณนั้นกรีดร้องเพราะความเท่ของเขา ก็วันนี้เขาต้องไปกินข้าวบ้านมิลินเลยแต่งตัวธรรมดาๆ เสื้อโปโลสีกรมและกางเกงยีนส์ขายาวสุภาพๆ แต่นั้นก็ทำให้เขาเท่จนเป็นที่สะดุดตาของสาวๆนักศึกษา"...โน้นแฟนนักฆ่ามารอรับแล้ว" เต้บุ้ยปากไปทางเดวิดเมื่อเขากับเพื่อนเพิ่งเดินออกมาจากลิฟต์ มิลินแยกเขี้ยงใส่เพื่อนแล้วเดินไปหาเดวิด "เดี๋ยวนะ พี่เดย์แต่งตัวแบบนี้ก็หล่อไปอีกแบบ ไม่ใส่สูทอย่างเป็นทางการก็เท่ไปอีกแบบ แล้วแต่งตัวแบบนี้เขาจะไปไหนกันวะ" เต้หันมาถามพะพาย"เห็นพี่เดย์บอกจะไปกินข้าวบ้านลินน่ะ""หึหึ..โดนแน่ พี่เดย์ของมึงโดนแกงแน่""พ่อกับแม่ลินใจดีจะตาย""กับเราอะใจดี แต่กับคนที่ยัยลินจะพาไปหาในฐานะผัวเนี่ยเตรียมตัวตายเลย!""เต้ก็พูดไป พายว่าอย่างมากก็คงนอนหยอดน้ำข้าวต้ม" พะพายทำท่าสยดสยองแล้วรีบสาวเท้าเดินไปหาชายหนุ่ม เดวิดก้มศีรษะให้พะพายเล็กน้อย"ขออนุญาตพามิลินกลับก่อนสักวันนะครับนายหญิง""ไม่เป็นไรค่ะ พายเข้าใจเดี๋ยวพี่พีก็มาแล้ว สู้ๆนะ""ครับ" เดวิดหันมามองหน้ามิลิ
ผู้ชายสารเลว บทที่ 18 เด็กป๋าเดย์ (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 18 เด็กป๋าเดย์"จะพาฉันไปเจอพ่อกับแม่เธอวันไหน บอกก่อนล่วงหน้าหนึ่งวันนะ" เขาหันมาบอกมิลินในตอนที่เลี้ยงรถเข้ามาในคอนโดเธอ เด็กสาวลอบยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจ"กลัวเหรอ แต่บอกไว้ก่อนนะ พ่อกับแม่ฉันไม่ได้ใจดีอย่างที่นายคิดแน่""ก็ไม่ได้กลัว ไม่รู้ว่าใครจะกลัวใครกันแน่" มือขวาคนสนิทมาเฟียหนุ่มยิ้มอย่างเหนือกว่าแล้วเปิดประตูก้าวลงจากรถ มิลินเองก็รีบเปิดประตูทั้งที่เขากำลังเดินมาเปิดให้ "พ่อกับแม่เธอจะรับได้ไหม ถ้ารู้ว่าฉันเป็นใคร" ประโยคถัดมาเดวิดถามอย่างจริงจัง"ไม่รู้..นายไม่ต้องบอกว่าทำงานอะไรหรือเป็นใคร""ทำแบบนั้นท่านทั้งสองคนคงไม่เชื่อใจ ถ้าฉันบอกความจริงไปหวังว่าพ่อกับแม่เธอคงไม่ช็อคไปก่อนนะ" เธอเองก็ลืมไปเสียสนิท เดวิดไม่ได้ทำงานเป็นบอดี้การ์ดภารันอย่างเดียวเขายังเป็น..ยังเป็นนักฆ่าอย่างที่พะพายบอกไว้อีกด้วย มิลินเผลอสบตากับชายหนุ่มตรงๆ ทันที่ก้าวลงจากรถก็ก้าวถอยหลังอัตโนมัติ"นาย..นายไม่ได้ไปทำงานชั่วร้ายมาใช่ไหม" เธอเอ่ยถามเสียงสั่น มองมือเขาสลับกับมองใบหน้าคมคาย เดวิดยกยิ้มมุมปากแล้วก้าวเดินไปใกล้มิลิน ส่วนเธอก็ก้าวถอยหลังไปเรื่อยๆจนหลังชนกับเสาและถูกมือหนายื่นมาค้ำกับเสาไว
ผู้ชายสารเลว บทที่ 17 คิดถึง (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 17 คิดถึงมิลินนั่งมองโทรศัพท์บนโซฟาในห้องนั่งเล่น ใบหน้าสวยบูดบึ้งบอกบุญไม่รับและริมฝีปากยังเม้มเข้าหากัน "ไหนบอกจะรายงานทุกย่างก้าว แค่นี้ก็ไม่มีอะไรเป็นความจริงแล้ว โกหก! หลอกลวงที่สุด" น้ำตาเริ่มคลอเบ้าเมื่อนึกถึงคำพูดเดวิดที่บอกจะรายงานเธอทุกอย่าง นี่เขาก็ไปทำงานเป็นวันที่สามแล้วเธอยังไม่ได้รับสายหรือข้อความอะไรจากเขาเลย สักสายสักข้อความก็ไม่มีครืด~ ครืด~โทรศัพท์มือถือสั่นสะเทือนอยู่บนโต๊ะหน้าโซฟา มิลินแค่นหัวเราะในลำคออย่างเย้ยหยันเมื่อเห็นชื่อของคนที่โทรเข้ามาทางแอพพลิเคชันไลน์ ก่อนจะกดรับสาย"ฉันไม่อยากคุยกับคนโกหก"(ฉันไม่ได้โกหก เพิ่งว่างเลยรีบโทรหา ขอโทษที่เงียบไป งานสำคัญมากฉันต้องมีสมาธิกับมัน) เดวิดอธิบายอย่างไวเพื่อให้อีกฝ่ายเข้าใจ แต่ดูเหมือนคำอธิบายของเขาไม่ได้ทำให้มิลินเข้าใจเท่าไหร่นัก"นายจะพูดยังไงก็ได้ เพราะยังไงฉันก็ไม่เห็นอยู่แล้ว แค่นี้นะ"(งั้นเปิดกล้องสิ) เขาเป็นฝ่ายเปิดกล้องก่อนขณะที่อีกฝ่ายยังลังเลใจ ก่อนจะยกโทรศัพท์ขึ้นเหนือใบหน้าเล็กน้อยแล้วกดเปิดกล้อง"ว้าย! ไอ้บ้าไอ้แก่บ้า!" มิลินรีบหันกล้องไปทางอื่นเพราะเดวิดกำลังเปลือยกายอยู่ในห้องน้ำ ไม่นานเ
