MasukShare
บทที่ 14 ดื้อดึง
Terakhir Diperbarui:
2025-02-18 11:05:30
Bab terkait
ผู้ชายสารเลว บทที่ 15 สิ่งของที่มีชีวิต
บทที่ 15 สิ่งของที่มีชีวิต"กรี๊ด!! อย่าทำอะไรเพื่อนฉันนะ" พะพายเปล่งเสียงกรีดร้องด้วยความตกที่จู่ๆ ภารันก็ชักปืนขึ้นจ่อหน้าผากมิลิน ในขณะที่คนถูกกระทำยืนตัวแข็งทื่อ เธอเพิ่งเคยเจอภารันซึ่งๆ หน้าเป็นครั้งแรกด้วย"...ชอบท้าทายไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงขอร้องล่ะ" เขาตวัดสายตาดุดันมองหน้าคนตัวเล็ก มุมปากหนายกยิ้มร้ายกาจก่อนที่จะเก็บปืนแล้วหย่อนสะโพกนั่งลงขอบเตียงผู้ป่วย มือหนาวางลงบนหน้าขาพะพาย แสดงความเป็นเจ้าของร่างกายเธอ "กลัวขนาดนั้นเหรอ..เมียจ๋า" มือหนายื่นไปสัมผัสเรือนแก้มนวลเบาๆแล้วตวัดสายตาดุดันมองมิลิน"ฉันให้มิลินมาดูแล มิลินเป็นเพื่อนฉัน นายห้ามทำอะไรเพื่อนฉัน""ฉันจำเป็นต้องฟังคำสั่งเธอ?" เขาหรี่ตามองพะพายอย่างเย้ยหยันแล้วเลื่อนใบหน้าเข้าไปจูบริมฝีปากอวบอิ่มต่อหน้ามิลิน "เธอไม่สบายอยู่นิ คงจะเพ้อเพราะพิษไข้" แขนเสื้อเขาเลิกขึ้นทำให้เธอเห็นรอยเขี้ยวซึ่งมันห่อเลือดและยังมีรอยเล็บบนต้นแขนภารัน"ฉันรู้สึกดีขึ้นแล้ว ขอพักผ่อนก่อน" เธอเอนหลังนอนลงหากแต่มือเรียวกลับยื่นไปจับมือมิลินไว้ด้วยกลัวว่าภารันจะทำร้ายเพื่อนเหมือนที่ทำร้ายเธอ มาเฟียหนุ่มมองการกระทำของเด็กสาวเงียบๆ ก่อนจะโน้มตัวลงไปหอ
Terakhir Diperbarui : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว บทที่ 16 บ่วงพันธนาการ
บทที่ 16 บ่วงพันธนาการ"ฆ่าเหรอ? ไม่เอาน่า...ยังไงเราก็เป็นหุ้นส่วนกันอยู่แล้ว" พะพายปัดมือหนาออกจากศีรษะในตอนที่ภารันยื่นมาหมายจะลูบผมเธอ เด็กสาวกำหมัดแน่นอย่างเคียดแค้นกับคำพูดร้ายที่หลุดออกจากปากเขา หากวันใดที่เธอมีโอกาสได้เอาคืนผู้ชายคนนี้ แน่นอนเธอจะทำทันที"ฉันจะรอดูวันที่นายถูกเหยียบย่ำนะภารัน และวันนั้นฉันสาบานได้เลยว่าฉันจะยืนยิ้มให้นายเหมือนที่นายทำกับฉันตอนนี้!" พะพายแสยะยิ้มมุมปาก พูดประโยคนั้นด้วยน้ำตาแห่งความเกลียดชัง"ก็ขอให้สมพรปากแล้วกันนะ จะได้ไม่ต้องเพ้อเจ้ออีก" ว่าจบเขาก็หันหลังไปหยิบเสื้อสูทที่เขาพาดไว้บนพนักเก้าอี้ในตอนที่เข้ามาขึ้นมาพาดแขน ภารันเหลือบมองพะพายเพียงนิดแล้วเดินออกมา"วันนี้นายมีประชุมที่บริษัทคุณมนัสครับ" เดวิดรีบก้าวเข้ามารายงานทันทีที่ภารันเดินออกมาจากห้องผู้ป่วย มาเฟียหนุ่มพยักหน้าเข้าใจก่อนจะหันไปมองหญอบสาวผ่านช่องประตูเล็กๆ"ให้คนเปลี่ยนเวรยามมาเฝ้า อย่าให้คาดสายตา ให้ผู้หญิงสองคนนั้นเข้าไปได้ คนอื่นห้าม!" เขาออกคำสั่งเสียงเข้มแล้วจึงหันมายื่นเงินจำนวนหนึ่งให้เดวิด "ซื้อของที่คนป่วยจำเป็นต้องกิน" เขาบอกลูกน้องคนสนิทเพียงเท่านั้นแล้วเดินออกไปพร
Terakhir Diperbarui : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว บทที่ 17 freshy
บทที่ 17 freshyปึก!"อ๊ะ!""ขอโทษๆ รีบไปหน่อย" จู่ๆก็มีชายคนหนึ่งวิ่งมาชนไหล่พะพายอย่างแรงจนเธอเซถอยหลัง เด็กยิ้มหวานให้พร้อมกับส่ายหน้าเชิงบอกว่าไม่เป็นไร"ไม่เป็นไรค่ะ""งั้นเจอกันที่ประชุมนะ" ว่าจบเขาก็รีบวิ่งออกไป พะพายกับมิลินกมองตามตาละห้อย ก่อนที่ทั้งสองจะรีบเดินตามไปเพื่อให้ทันประชุม"ไม่รู้จะได้พี่รหัสผู้หญิงหรือผู้ชาย ตื่นเต้นอ่ะ" มิลินทำท่าตื่นเต้นเมื่อเห็นรุ่นพี่ปีสองยืนรายล้อมพวกเธออยู่ ขณะที่พะพายยิ้มหวานให้เพื่อนที่นั่งข้างๆ"ขอให้ได้ผู้หญิง น่าจะใจดี" เด็กสาวตอบกลับเพื่อนแล้วหันไปมองคนที่สะกิดหลังเธอ"เรียนคณะนี้เหมือนกันเหรอ" ชายหนุ่มคนที่เดินชนเธอเอ่ยถาม พะพายพยักหน้าเบาๆ แล้วยิ้มให้ก่อนจะหันไปมามองหน้าคนด้านหลังตรงๆ"ปีหนึ่งเหมือนกันเหรอ นึกว่าอยู่ปีสองแล้วเสียอีก""ปีหนึ่งสิ ยินดีที่ได้รู้จัก เราเต้""เราพะพาย" ทั้งสองจับมือทำความรู้จักกันก่อนที่จะหันไปฟังรุ่นพี่พูด และเข้ากิจกรรมตามหาพี่รหัส พะพายกับมิลินแยกย้ายกันไปตามหาพี่รหัสของตัวเองโดยที่พะพายได้อีกษรย่อภาษาอังกฤษตัว 'S' เด็กสาวเดินดุ่มๆ เข้ามาในโรงอาหารของมหา'ลัย ดวงตากลมโตกวาดมองไปรอบๆ กลิ่นอาหารทำท้องเธอร
Terakhir Diperbarui : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว บทที่18 แตกแยก
บทที่18 แตกแยก"..!!" พะพายสะดุ้งตกใจตัวโยนกับเสียงแหลมๆ ของนาตยา เธอก้มมองกองเสื้อผ้าและของใช้วางเกลื่อนกราดอยู่พื้น ก่อนจะเดินเข้าไปเก็บเสื้อผ้าตัวเองยัดใส่กระเป๋าแต่กลับถูกอิงฟ้ากระชากเสื้อเธอไปแล้วใช้เท้าเหยียบ "อิงทำแบบนี้ทำไม! นั่นมันเสื้อพี่นะ""เสื้อแกแต่เป็นพรมเช็ดเท้าฉัน!" เด็กสาวตอบกลับอย่างเย้ยหยันโดยไม่สนใจคนที่เดินเข้ามาเลยแม้แต่น้อย ภารันมองการกระทำของสองแม่ลูกเงียบๆ แล้วหันมามองพะพายที่นั่งอยู่กับพื้น"แกเป็นใคร อ๋อ..เนี่ยเหรอผู้ชายที่แกวิ่งตามเขา กล้าดีนี่ที่พาผู้ชายของแกมาเหยียบที่นี่""พายมาเก็บของ พายจะมาลาคุณอาด้วย พายมีที่อยู่ใหม่แล้วคงไมลำบากอานาอีก" พะพายตอบกลับก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูง เธอกอดกระเป๋าเสื้อผ้าแน่นแล้วหันหลังเดินออกไป แต่ก็ช้ากว่านาตยาที่วิ่งไปกระชากผมพะพายจนร่างบางล้มลง กระเป๋าเสื้อผ้าหลุดลงจากอ้อมกอดเธอ ทำให้เสื้อผ้ากระจายออก"..." ภารันแสยะยิ้มมุมปากมองหน้านาตยาด้วยสายตาดุดัน แล้วยื่นมือไปลูบแก้มนวลของพะพายอย่างใจเย็น "ยังอยากให้ฉันทำอยู่ไหม" ภารันทวนคำถามเมื่อครั้งที่เธอบอกให้เขาจัดการกับสองแม่ลูกนี้ พะพายเม้มปากแน่น"อ๊ะ! อะ..อานาพายเจ็บนะ"
Terakhir Diperbarui : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว บทที่ 19 เถื่อน
บทที่ 19 เถื่อน"คะ..ค่าตัวเหรอ" พะพายเริ่มหายใจติดขัดเมื่อหันมาสบตากับภารันตรงๆ เธอกัดปากแน่นเมื่อถูกมือหนาสอดเข้ามาใต้กระโปรงนักศึกษาแล้วลูบเนินเนื้ออวบนูนของเธอ ก่อนที่ภารันจะรูดแพนตี้ออกไปให้พ้นทาง เขาเลิกกระโปรงขึ้นมาเหนือเอวคอด แล้วเกี่ยวเรียวขาเธอขึ้นมาทั้งสองข้าง ส่งผลให้เนินเนื้ออวบนูนลอยเด่นปะทะสายตาคมกริบ"หึหึ..ครั้งนี้เธออาจจะได้ความรู้สึกใหม่""อึก..อื้อ!!" พะพายดิ้นหนีจากสัมผัสของภารันในตอนที่เขาโน้มตัวลงมา ใช้ใบหน้าซุกไซ้หน้าอกของเธออย่างแรงจนเกิดผื่นแดงด้วยหนวดเคราทิ่มแทง พะพายกัดปากแน่นข่มความเจ็บไว้ ก่อนที่ชายหนุ่มจะเลื่อนใบหน้าขึ้นมาคลอเคลียกับลำคอระหงของเธอ ฝากรอยรักไว้หลายจุด"..ดูเหมือนเธอจะมีความสุขมากนะ""..." พะพายหลับตาแน่นเมื่อถูกมือหนาบีบปากแล้วหันหน้าเธอมาสบตากัน ภารันหยุดพูดแล้วก้มลงมาจูบกลีบปากอวบอิ่มและใช้คมเขี้ยวขบกัดริมฝีปากเธอจนมีเลือดออก สายตาคมกริบมองผลงานตัวเองอย่างพอใจ ก่อนที่จะใช้ปลายลิ้นสากตวัดเลือดสีแดงสดเข้าปาก "อืม~" เขาเปล่งเสียงครางในลำคอเบาๆ กลิ่นเลือดยังคาวคละคลุ้งในโพรงปาก"อ๊ะ! ภะ..ภารันฉันเจ็บ!" พะพายพยายามดิ้นหนีสัมผัสหยาบโลนนี้แต่ก
Terakhir Diperbarui : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว บทที่ 20 ตบหัวแล้วลูบหลัง
บทที่ 20 ตบหัวแล้วลูบหลัง"ฉันไม่ไหวแล้ว อ๊ะ!" พะพายล้มพับลงกับพื้นห้องอย่างหมดแรง ภารันแสยะยิ้มแล้วลุกขึ้น เดินไปยืนตรงหน้าพะพายในขณะที่ปากคาบบุหรี่ที่ยังสูบไม่หมด เขาเชยปลายคางมนขึ้นมาแล้วใช้นิ้วโป้งเกลี่ยริมฝีปากจิ้มลิ้ม ก่อนจะสอดนิ้วเข้าไปในปากพะพาย"หลับตาแล้วดูด..""..." เด็กสาวที่นั่งอยู่ในท่าคุกเข่าค่อยๆหลับตาลงแล้วดูดดุนนิ้วมือภารัน สิ่งที่เธอกระทำสร้างความพอใจให้เขาเป็นอย่างมาก "อื้อ!" พะพายลืมตาโพลงเมื่อคนตรงหน้าช้อนตัวเธอขึ้นมาแนบกายแล้วเหวี่ยงเธอขึ้นมาบนเตียงนอนอย่างไร้ความปรานี"ฉันคิดว่าเงินที่โอนไปมันมากเกินไปสำหรับบทรักห่วยๆของเธอนะ""ฉันไม่ได้เรียกร้อง""จะให้เอาฟรี?" ภารันวางเข่าลงบนเตียงข้างหนึ่งแล้วโน้มตัวเข้าไปหาพะพายจนปลายจมูกโด่งสัมผัสกับปลายจมูกเชิดมนของเธอ กลิ่นกายหอมรัญจวนของเด็กสาววัยแรกแย้มทำให้เลือดลมในกายเขาสูบฉีด"ฉะ..ฉันรับเงินตามความพึงพอใจของนาย นายเป็นคนบอกเองไม่ใช่เหรอ" เธอตอบกลับชายหนุ่มก่อนจะถูกมือหนาผลักอกจนล้มหงายหลัง นอนราบไปกับที่นอนหนานุ่ม ก่อนที่ภารันจะก้าวขึ้นมาคร่อมร่างบางไว้พรึบ!"..ฉันไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับของๆ ฉัน" เด็กสาวขมวดคิ้วมึนงง
Terakhir Diperbarui : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว บทที่ 21 หวงของ
บทที่ 21 หวงของหลายนาทีที่ทั้งสองต่างแยกกันไปแต่งตัว พะพายยืนเหม่ออยู่หน้ากระจกพลางติดกระดุมเสื้อนักศึกษาไปด้วย ก่อนจะถอนหายใจเบาๆ"ถ้าพี่ซันรู้ว่าเราเป็นผู้หญิงขายตัว..พี่เขาจะยังน่ารักกับเราแบบนี้ไหม" พะพายลืมตัวพูดในสิ่งที่ไม่ควรพูดออกไป โดยไม่ทันสังเกตว่าภารันได้เดินเข้ามายืนอยู่ด้านหลัง"หึ ดูเธอเป็นกังวลมากเลยนะ" ไม่ถามเปล่าแต่ยังก้าวไปประชิดตัวเธอไว้ ตวัดมือขึ้นมาเชยคางมนขึ้น ก่อนที่จะก้มลงมาซุกไซ้สูดดมกลิ่นหอมเข้าปอดเฮือกใหญ่ ขณะที่เด็กสาวยืนตัวสั่นระริกเมื่อเผลอสบตากับคนด้านหลังผ่านเงาสะท้อนในกระจกเงา"ฉะ..ฉันไม่เอาบัตรเครดิตของนาย" เธอรีบปฏิเสธแล้วปัดมือหนาออกจากปลายคาง "ฉันพอมีเงินเก็บ..จากการขายตัวให้นาย ไม่อยากได้บัตรเครดิต""อวดดี!" ภารันบีบปากพะพายอย่างลืมตัวแล้วดันตัวเธอล้มลงบนเตียงนอน กักขังเธอไว้ในอ้อมแขนแกร่ง ก่อนจะก้มลงไปซุกไซ้ลำคอระหง"อย่านะ!" เด็กสาวร้องห้ามเสียงหลงพลางดันใบหน้าคมคายออกห่าง ภารันจับมือเรียวไว้ด้วยความรำคาญก่อนที่จะผละออก "ฉันมีกิจกรรมรับน้องตอนเช้า" เธอเบี่ยงประเด็นพลางยื่นมือไปหยิบกระเป๋าสะพายข้างมาคล้องบ่าด้วย"..." มาเฟียหนุ่มยืนกอดอกจ้องหน
Terakhir Diperbarui : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว บทที่ 22 เย็นชา
บทที่ 22 เย็นชา@วันต่อมาพะพายนั่งกินข้าวอยู่ในห้องรับประทานอาหารคนเดียว ภายใต้ความเงียบราวกับในบ้านมีเพียงเธอคนเดียวเท่านั้นก่อนที่เดวิดจะเดินเข้ามาพร้อมกับลูกน้องอีกสองคน"มีคำสั่งจากนาย ให้คุณพลอยขวัญย้ายออกจากที่นี่วันนี้ครับ ทางเราเตรียมคอนโดฯไว้ให้คุณแล้ว""ยะ..ย้ายออกเหรอ" พะพายทวนคำพูดของเดวิดอีกครั้ง เธอหยัดกายลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกไปจากห้องรับประทานอาหาร แต่ในจังหวะนั้นภารันและลูกน้องก็เดินสวนมาพอดี สายตาของเขามองเลยใบหน้าเธอไป เขาไม่แม้จะหันมองพะพายเลย"เอารถออก" เขาหยุดยืนแล้วออกคำสั่งเดวิด ในขณะที่พะพายยืนมองเขาอยู่ด้านหลัง เขาทำเหมือนเธอเป็นธาตุอากาศ ไม่ได้อยู่ในสายตาเขาเลยด้วยซ้ำ"เป็นบ้าอะไรของนายอีก คิดจะปั่นหัวฉันเหรอ!" ความน้อยใจทำให้เธอเผลอกำหมัดแน่นและพูดต่อหน้าลูกน้องของภารันที่ยืนรออยู่ด้านหลัง พะพายหันมามองค้อนการ์ดหนุ่มก่อนจะเดินขึ้นไปบนชั้นสองแล้วเก็บเสื้อผ้าตัวเองใส่กระเป๋าเดินทางโดยมีป้าชุ่มช่วยจนเสร็จ"เชิญครับ" ลูกน้องของภารันคนหนึ่งเอ่ยขึ้นพร้อมกับเดินเข้ามาถือกระเป๋าเสื้อผ้าของพะพาย เด็กสาวได้แต่มองหน้า อยากจะถามแต่ก็กลัวไม่ได้คำตอบที่ต้องการ"เจ้านายข
Terakhir Diperbarui : 2025-02-18
Bab terbaru
ผู้ชายสารเลว บทที่ 25 คู่ชีวิต (จบ) (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 25 คู่ชีวิต (จบ)"ถ้าป๋ายังไหว ลินขออนุญาตจองตัวป๋าไว้ให้เป็นคู่ชีวิตได้ไหมคะ""อย่าพูดเล่นไป เดี๋ยวมีคนงอแง""ไม่งอแงหรอก ออกจะชอบ..." เธอเอาหน้าซบกับอกแกร่งแล้วเกลือกไปมาเบาๆ ไม่สนใจสายตาของนักศึกษาที่อยู่บริเวณนั้น เต้ที่เพิ่งเดินตามมาเห็นก็ลอบเบ้ปากให้ด้วยความระอา"นี่! อ้อนกันขนาดนี้รีบกลับห้องไหม" มิลินแสยะยิ้มมุมปากให้กับคำพูดประชดประชันเพื่อน"ไปกันเถอะค่ะป๋า ลินอยากขึ้นให้ป๋าแล้ว" เธอกระแนะกระแหนกลับแล้วหันไปแลบลิ้นใส่เพื่อน และกระโดดขึ้นโบกมือลาพะพายที่กำลังวิ่งตรงมาทางนี้ "ไปก่อนน้า..บาย พรุ่งนี้เจอกัน""บาย.." พะพายโบกมือให้เพื่อนรักแล้วควงแขนเต้เดินไปที่รถเพราะวันนี้เธอนัดกับเต้ไว้ว่าจะไปกินชาบูกัน"ป๋าจะแวะซื้ออะไรไปให้พ่อกับแม่หนูไหม""คงไม่แล้ว เพราะแม่หนูบอกไม่ต้องซื้ออะไรเข้าไปแล้ว วันนี้แม่หนูทำผัดเผ็ดลูกชิ้นปลากรายของชอบป๋าด้วย" เด็กสาวทำหน้าบูดบึ้ง"เนี่ย..พอมีลูกเขยคนโปรดแล้วก็ลืมลูกสาว""เด็กขี้งอน""ต้องปลอบหนูนะ คืนนี้น่ะ" มือเรียวบางลูบเป้ากางเกงยีนส์แฟนหนุ่มเบาๆก่อนจะก้าวขึ้นไปนั่งหน้าตักเดวิดแล้วประกบปากจูบชายหนุ่มอย่างดูดดื่ม "เดี๋ยวคืนนี้หนูจะทำให้
ผู้ชายสารเลว บทที่ 24 ความสุขของคนแก่ (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 24 ความสุขของคนแก่"ไม่รู้แหละ จะว่าลินร้ายกาจยังไงก็ยอมรับเพราะลินต้องจัดการแฟนลินให้อยู่หมัด" เธอยู่ปากเข้าหากันอย่างกระเง้ากระงอดแล้วรั้งใบหน้าคมคายลงมาจูบเอง ก็ใครบอกให้มาจุดไฟสวาทในตัวเธอ เขาก็รู้ว่ามันติดง่ายแค่ไหน... รสจูบเริ่มหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆตามอารมณ์และความปรารถนาของทั้งสอง"เด็กร้ายกาจ..ชอบเซ็กซ์""หรือป๋าไม่ชอบ เห็นซี๊ดปากครางมีความสุขเชียว" เธออ้าปากกัดริมฝีปากหนาเบาๆแล้วสอดมือลงไปลูบไล้หน้าท้องเหนือส่วนนั้นขึ้นมาเพียงนิด ขณะที่เรียวขาสวยเกี่ยวเอวสอบไว้ เดวิดเริ่มหายใจหนักๆ"อย่ายั่วนะ เพราะป๋าไม่ได้สนว่าที่นี่มันที่ไหน""เป็นหมารึไงถึงเอาไม่เลือกที่""ก็อยากเป็นนะ" เขาไม่เปิดโอกาสให้มิลินพูดอะไรก็เลื่อนใบหน้าลงไปจูบเนินอกอวบอิ่มจนเด็กสาวหลุดเสียงครางหวาน น้ำกระเซ็นถูกใบหน้าคมคายจนเปียกปอนก่อนที่เดวิดจะจัดการกับผ้าชิ้นน้อยเบื้องล่างออก แพนตี้ตัวน้อยพร้อมกับกางเกงขาสั่นลอยขึ้นมาเหนือน้ำทำเอามิลินตกใจ เพราะไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำจริงๆ แต่เธอกลับชอบในความบ้าบิ่นนี้ซะแล้วสิ"หึ!" มิลินสอดนิ้วลูบไล้ตามไรผมดกดำของคนตัวโตและออกแรงขยุ้มเบาๆเมื่อมีบางสิ่งบางอย่างรุกล้ำเข้ามา
ผู้ชายสารเลว บทที่ 23 สองเรา (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 23 สองเรา"เดี๋ยวพายจะทำให้ลายมันหายไปเอง ไม่กลัวพายก็อย่าลืมว่าพายทำได้มากว่าการยืนร้องไห้แล้วกัน!" น่าแปลกที่ภารันรู้สึกยอมแพ้ให้กับคำขู่พะพาย มิลินหันมาจ้องหน้าแฟนหนุ่มแล้วหยิกแขนเขาเบาๆ"ไอ้แก่! ตามลงมาเลยนะ""ครับ" เดวิดยอมเดินตามมิลินไปอย่างว่าง่าย แม้ภารันจะพยายามเดินตามหลังมาแต่ก็ถูกพะพายรั้งเอาไว้ก่อน "ลิน เรื่องนั้นป๋าอธิบายได้นะ" เดวิดรั้งเอวคอดคนตัวเล็กไว้แล้วเลื่อนใบหน้าลงไปหมายจะหอมแก้มแต่ก็ถูกมือเรียวดันใบหน้าออกเสียก่อน"ไม่ต้องมาพูดเลย ป๋าเนี่ยแหละตัวดี ดีนะที่พี่พีหลับไปก่อน ไม่งั้นยัยพายช้ำหมดแน่ ยิ่งไม่ค่อยทันผัวอยู่" เธอบ่นกระปอดกระแปดพลางตวัดสายตาใส่คนข้างๆ แล้วเดินนวยนาดไปหยิบจานอาหารเช้ามาให้เขาพร้อมกับรินกาแฟดำร้อนๆให้อีกด้วย ผิดก็อีกเรื่องแต่หน้าที่ที่เธอควรทำก็ต้องทำให้เขาเช่นกัน"ขอหอมแก้มได้ไหม""ไม่ได้!" ตอนนี้มิลินดุราวกับแม่เสือดาวตัวร้ายที่คอยระแวงเขาอยู่ตลอด เดวิดเองก็รู้สึกผิดไม่น้อยเพียงแต่..เขาแสดงออกทางสีหน้าไม่เก่งเท่านั้นเธอเลยคิดว่าเขาไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับสิ่งที่ทำ"ลิน...ป๋าอยากพาไปเดินเล่นที่หาด""ลินตั้งใจไว้แบบนั้นอยู่แล้ว แต่จะไปกับ
ผู้ชายสารเลว บทที่ 22 เสือไม่ทิ้งลาย (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 22 เสือไม่ทิ้งลายหลายชั่วโมงต่อมา"อยากนอนกับลินจังแต่พี่พีคงไม่ยอมแน่ๆ" พะพายยิ้มแห้งเพราะรู้ว่าภารันคงไม่ยอมให้เธอกับมิลินนอนด้วยกัน แต่ก็นะผู้หญิงเขาก็มีเรื่องอยากคุยกันมากมาย ขนาดเขากับเดวิดยังนั่งดื่มด้วยกันเลย"ป๋าคงไม่ยอมเหมือนกัน เอาเป็นว่าเราสองคนแยกห้องกันนั่นแหละ จะได้ไม่มีปัญหาอะไร เดี๋ยวป๋างอนขี้เกียจง้อ ฉันง้อคนไม่เก่ง""พี่พีนะ ตัวพ่อของการงอนเลยแหละ เคยงอนพายตั้งหลายครั้ง""แล้วง้อยังไงถึงหาย?" มิลินถามด้วยความอยากรู้"ก็อ้อน แล้วก็จบที่เตียง" เด็กสาวเจ้าของรอยยิ้มหวานคลี่ยิ้มจนตาหยี"ลิน" เสียงเข้มของเดวิดดังขึ้นเรียกความสนใจจากสองสาวให้หันไปมอง มิลินเลิกคิ้วให้แต่ไม่ได้พูดอะไร "เข้าห้องดีกว่า ป๋าเริ่มเมาแล้ว" มิลินที่นั่งหย่อนขาอยู่ขอบสระว่ายน้ำพยักหน้ารับรู้แล้วดึงมือพะพายลุกขึ้นเหมือนกันเพราะคิดว่าไม่นานภารันก็คงเรียก"เมาแล้วเหรอคะ นี่กินไปกี่ขวด" เด็กสาวถูกท่อนแขนแกร่งตวัดกอดคอเข้ามาหาขณะที่เธอมองขวดไวน์ที่วางอยู่ใต้โต๊ะ "ดื่มหนักเหมือนกันนะเนี่ยแล้วยืนอาบน้ำไหวไหมคะ" เธอเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง"ได้..นั่งก็ได้ ยืนก็ได้ครับ" ใบหน้าแดงซ่านบ่งบอกว่าสติสัมปชัญ
ผู้ชายสารเลว บทที่ 21 แผนร้าย (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 21 แผนร้าย@วันต่อมา"ป๋าคะ ลินว่าเราไปเที่ยวทะเลดีไหม" เด็กสาวออกความคิดเห็นเพราะทั้งสองนั่งเสิร์ชหาข้อมูลแหล่งท่องเที่ยวมาหลายนาทีแล้ว แต่ก็ยังไม่มีที่ที่ถูกใจ เดวิดหันมามองหน้าแฟนสาวแล้วเลิกคิ้วเป็นเชิงถามว่ามิลินต้องการไปที่ไหน บางทีเขาอาจต้องตามใจเธอบ้างเพราะเขาเองก็ไม่ค่อยสันทัดเรื่องพวกนี้เท่าไหร่"หนูอยากไปที่ไหนก็เลือกมาเลย ป๋าไปได้หมดถ้ามีหนู" มิลินยิ้มกริ่มด้วยความเขินอายกับคำหวานล้ำแล้วเข้าเน็ตเสิร์ชหาข้อมูลและทะเลสวยๆใกล้บ้าน "ไปชลบุรีดีไหมคะ ใกล้ดี ไม่ต้องเล่นน้ำก็ได้....ไปเอาบรรยากาศเนอะ" เธอหันมาอ้อนแฟนหนุ่มตาแป๋ว เดวิดพยักหน้ารับรู้ก่อนที่ทั้งสองจะแยกย้ายกันไปเก็บเสื้อผ้านานเกือบสองชั่วโมงที่ทั้งสองแยกกันไปเตรียมของ เดวิดที่เตรียมของเสร็จก่อนก็มารอแฟนสาวที่ด้านล่างคอนโดเธอเพราะเขาไม่ได้มีอะไรที่ต้องเอาไปมากขนาดนั้น"พี่เดย์" พะพายเดินตรงมาหาเขาด้วยชุดสบายๆ เสื้อยืดกางเกงยีนส์และนั่นก็ทำให้เขามึนงงไม่น้อยที่เห็นเธออยู่ที่นี่แต่ต้องมึนงงมากกว่าที่เห็นลูกน้องคนสนิทเขาลากกระเป๋าเดินทางมาสองใบและไม่กี่วินาที่ต่อมาเจ้านายเขาก็ปรากฏตัว"มึงจะไปเที่ยว?" ภารันเอ่ยถามลู
ผู้ชายสารเลว บทที่ 20 แฟนคนแรก (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 20 แฟนคนแรกทั้งสองหนุ่มสาวยิ้มให้กันด้วยความดีใจ มิลินยื่นมือไปจับมือหนาไว้แน่น"ขอบคุณนะคะที่กล้าพูดกล้าทำ ลินเชื่อแล้วว่าพี่เดย์อยากเป็นแฟนลินจริงๆ" มิลินเอ่ยขอบคุณเสียงหวานพร้อมกับเอนตัวไปอ้อนชายหนุ่มต่อหน้าแม่ มือหนาใหญ่อบอุ่นยกขึ้นมาลูบผมคนตัวเล็กด้วยความเอ็นดู"ถึงจะแก่ยังไง แต่ก็จริงใจนะ""บ้า..ชอบพูดจาแบบเนี่ย ไปแอบเอามาจากเน็ตอีกแล้วใช่ไหม""หึหึ รู้ทัน""แต่ชอบนะ""ชอบที่พูดเหรอ?" เดวิดเลิกคิ้วถาม"เปล่า...ชอบพี่เดย์" ตอนนี้เธอคงไม่ต้องเก็บอาการหรือโกหกความรู้สึกตัวเองแล้ว เพราะเธอชอบเขาแล้วจริงๆ และตอนนี้จากชอบกำลังจะเลื่อนขั้นไปเป็นความรักแต่เขาและเธอก็คงต้องศึกษาดูใจกันไปเรื่อยๆ"เอาล่ะ แม่เตรียมอาหารไว้แล้ว""ขอบคุณครับ" ชายหนุ่มยกมือไหว้อย่างนอบน้อม แม้เขาจะเป็นคนแข็งกระด้างในบางเรื่องแต่กับผู้ที่มีอายุมากกว่าเขาก็นอบน้อมเสมอ"ว่าแต่เดย์ทำงานอะไรเหรอจ๊ะ""ผมทำงานบริษัทครับ เป็นที่ปรึกษาของประธานบริษัท""อ่อ..""และ...ผมเป็นมาเฟีย""...ป๋า พูดแบบนั้นแม่ตกใจแย่แล้ว" มิลินจิปากว่าให้เดวิด ทุกอย่างกำลังไปได้สวยแล้วเชียว"มาเฟีย? หึหึ..ยินดีต้อนรับมาเฟียคนแรกของบ้านแล
ผู้ชายสารเลว บทที่ 19 พ่อตา-แม่ยาย (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 19 พ่อตา-แม่ยาย@วันต่อมา 15:40เดวิดยืนพิงรถยนต์หรู กอดอกจ้องมองเข้าไปในอาคาร สายตาดุดันกวาดมองไปรอบๆทำเอานักศึกษาสาวๆที่อยู่บริเวณนั้นกรีดร้องเพราะความเท่ของเขา ก็วันนี้เขาต้องไปกินข้าวบ้านมิลินเลยแต่งตัวธรรมดาๆ เสื้อโปโลสีกรมและกางเกงยีนส์ขายาวสุภาพๆ แต่นั้นก็ทำให้เขาเท่จนเป็นที่สะดุดตาของสาวๆนักศึกษา"...โน้นแฟนนักฆ่ามารอรับแล้ว" เต้บุ้ยปากไปทางเดวิดเมื่อเขากับเพื่อนเพิ่งเดินออกมาจากลิฟต์ มิลินแยกเขี้ยงใส่เพื่อนแล้วเดินไปหาเดวิด "เดี๋ยวนะ พี่เดย์แต่งตัวแบบนี้ก็หล่อไปอีกแบบ ไม่ใส่สูทอย่างเป็นทางการก็เท่ไปอีกแบบ แล้วแต่งตัวแบบนี้เขาจะไปไหนกันวะ" เต้หันมาถามพะพาย"เห็นพี่เดย์บอกจะไปกินข้าวบ้านลินน่ะ""หึหึ..โดนแน่ พี่เดย์ของมึงโดนแกงแน่""พ่อกับแม่ลินใจดีจะตาย""กับเราอะใจดี แต่กับคนที่ยัยลินจะพาไปหาในฐานะผัวเนี่ยเตรียมตัวตายเลย!""เต้ก็พูดไป พายว่าอย่างมากก็คงนอนหยอดน้ำข้าวต้ม" พะพายทำท่าสยดสยองแล้วรีบสาวเท้าเดินไปหาชายหนุ่ม เดวิดก้มศีรษะให้พะพายเล็กน้อย"ขออนุญาตพามิลินกลับก่อนสักวันนะครับนายหญิง""ไม่เป็นไรค่ะ พายเข้าใจเดี๋ยวพี่พีก็มาแล้ว สู้ๆนะ""ครับ" เดวิดหันมามองหน้ามิลิ
ผู้ชายสารเลว บทที่ 18 เด็กป๋าเดย์ (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 18 เด็กป๋าเดย์"จะพาฉันไปเจอพ่อกับแม่เธอวันไหน บอกก่อนล่วงหน้าหนึ่งวันนะ" เขาหันมาบอกมิลินในตอนที่เลี้ยงรถเข้ามาในคอนโดเธอ เด็กสาวลอบยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจ"กลัวเหรอ แต่บอกไว้ก่อนนะ พ่อกับแม่ฉันไม่ได้ใจดีอย่างที่นายคิดแน่""ก็ไม่ได้กลัว ไม่รู้ว่าใครจะกลัวใครกันแน่" มือขวาคนสนิทมาเฟียหนุ่มยิ้มอย่างเหนือกว่าแล้วเปิดประตูก้าวลงจากรถ มิลินเองก็รีบเปิดประตูทั้งที่เขากำลังเดินมาเปิดให้ "พ่อกับแม่เธอจะรับได้ไหม ถ้ารู้ว่าฉันเป็นใคร" ประโยคถัดมาเดวิดถามอย่างจริงจัง"ไม่รู้..นายไม่ต้องบอกว่าทำงานอะไรหรือเป็นใคร""ทำแบบนั้นท่านทั้งสองคนคงไม่เชื่อใจ ถ้าฉันบอกความจริงไปหวังว่าพ่อกับแม่เธอคงไม่ช็อคไปก่อนนะ" เธอเองก็ลืมไปเสียสนิท เดวิดไม่ได้ทำงานเป็นบอดี้การ์ดภารันอย่างเดียวเขายังเป็น..ยังเป็นนักฆ่าอย่างที่พะพายบอกไว้อีกด้วย มิลินเผลอสบตากับชายหนุ่มตรงๆ ทันที่ก้าวลงจากรถก็ก้าวถอยหลังอัตโนมัติ"นาย..นายไม่ได้ไปทำงานชั่วร้ายมาใช่ไหม" เธอเอ่ยถามเสียงสั่น มองมือเขาสลับกับมองใบหน้าคมคาย เดวิดยกยิ้มมุมปากแล้วก้าวเดินไปใกล้มิลิน ส่วนเธอก็ก้าวถอยหลังไปเรื่อยๆจนหลังชนกับเสาและถูกมือหนายื่นมาค้ำกับเสาไว
ผู้ชายสารเลว บทที่ 17 คิดถึง (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 17 คิดถึงมิลินนั่งมองโทรศัพท์บนโซฟาในห้องนั่งเล่น ใบหน้าสวยบูดบึ้งบอกบุญไม่รับและริมฝีปากยังเม้มเข้าหากัน "ไหนบอกจะรายงานทุกย่างก้าว แค่นี้ก็ไม่มีอะไรเป็นความจริงแล้ว โกหก! หลอกลวงที่สุด" น้ำตาเริ่มคลอเบ้าเมื่อนึกถึงคำพูดเดวิดที่บอกจะรายงานเธอทุกอย่าง นี่เขาก็ไปทำงานเป็นวันที่สามแล้วเธอยังไม่ได้รับสายหรือข้อความอะไรจากเขาเลย สักสายสักข้อความก็ไม่มีครืด~ ครืด~โทรศัพท์มือถือสั่นสะเทือนอยู่บนโต๊ะหน้าโซฟา มิลินแค่นหัวเราะในลำคออย่างเย้ยหยันเมื่อเห็นชื่อของคนที่โทรเข้ามาทางแอพพลิเคชันไลน์ ก่อนจะกดรับสาย"ฉันไม่อยากคุยกับคนโกหก"(ฉันไม่ได้โกหก เพิ่งว่างเลยรีบโทรหา ขอโทษที่เงียบไป งานสำคัญมากฉันต้องมีสมาธิกับมัน) เดวิดอธิบายอย่างไวเพื่อให้อีกฝ่ายเข้าใจ แต่ดูเหมือนคำอธิบายของเขาไม่ได้ทำให้มิลินเข้าใจเท่าไหร่นัก"นายจะพูดยังไงก็ได้ เพราะยังไงฉันก็ไม่เห็นอยู่แล้ว แค่นี้นะ"(งั้นเปิดกล้องสิ) เขาเป็นฝ่ายเปิดกล้องก่อนขณะที่อีกฝ่ายยังลังเลใจ ก่อนจะยกโทรศัพท์ขึ้นเหนือใบหน้าเล็กน้อยแล้วกดเปิดกล้อง"ว้าย! ไอ้บ้าไอ้แก่บ้า!" มิลินรีบหันกล้องไปทางอื่นเพราะเดวิดกำลังเปลือยกายอยู่ในห้องน้ำ ไม่นานเ
