LOGINShare
บทที่ 20 ตบหัวแล้วลูบหลัง
Last Updated:
2025-02-18 11:08:19
Related chapters
ผู้ชายสารเลว บทที่ 21 หวงของ
บทที่ 21 หวงของหลายนาทีที่ทั้งสองต่างแยกกันไปแต่งตัว พะพายยืนเหม่ออยู่หน้ากระจกพลางติดกระดุมเสื้อนักศึกษาไปด้วย ก่อนจะถอนหายใจเบาๆ"ถ้าพี่ซันรู้ว่าเราเป็นผู้หญิงขายตัว..พี่เขาจะยังน่ารักกับเราแบบนี้ไหม" พะพายลืมตัวพูดในสิ่งที่ไม่ควรพูดออกไป โดยไม่ทันสังเกตว่าภารันได้เดินเข้ามายืนอยู่ด้านหลัง"หึ ดูเธอเป็นกังวลมากเลยนะ" ไม่ถามเปล่าแต่ยังก้าวไปประชิดตัวเธอไว้ ตวัดมือขึ้นมาเชยคางมนขึ้น ก่อนที่จะก้มลงมาซุกไซ้สูดดมกลิ่นหอมเข้าปอดเฮือกใหญ่ ขณะที่เด็กสาวยืนตัวสั่นระริกเมื่อเผลอสบตากับคนด้านหลังผ่านเงาสะท้อนในกระจกเงา"ฉะ..ฉันไม่เอาบัตรเครดิตของนาย" เธอรีบปฏิเสธแล้วปัดมือหนาออกจากปลายคาง "ฉันพอมีเงินเก็บ..จากการขายตัวให้นาย ไม่อยากได้บัตรเครดิต""อวดดี!" ภารันบีบปากพะพายอย่างลืมตัวแล้วดันตัวเธอล้มลงบนเตียงนอน กักขังเธอไว้ในอ้อมแขนแกร่ง ก่อนจะก้มลงไปซุกไซ้ลำคอระหง"อย่านะ!" เด็กสาวร้องห้ามเสียงหลงพลางดันใบหน้าคมคายออกห่าง ภารันจับมือเรียวไว้ด้วยความรำคาญก่อนที่จะผละออก "ฉันมีกิจกรรมรับน้องตอนเช้า" เธอเบี่ยงประเด็นพลางยื่นมือไปหยิบกระเป๋าสะพายข้างมาคล้องบ่าด้วย"..." มาเฟียหนุ่มยืนกอดอกจ้องหน
Last Updated : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว บทที่ 22 เย็นชา
บทที่ 22 เย็นชา@วันต่อมาพะพายนั่งกินข้าวอยู่ในห้องรับประทานอาหารคนเดียว ภายใต้ความเงียบราวกับในบ้านมีเพียงเธอคนเดียวเท่านั้นก่อนที่เดวิดจะเดินเข้ามาพร้อมกับลูกน้องอีกสองคน"มีคำสั่งจากนาย ให้คุณพลอยขวัญย้ายออกจากที่นี่วันนี้ครับ ทางเราเตรียมคอนโดฯไว้ให้คุณแล้ว""ยะ..ย้ายออกเหรอ" พะพายทวนคำพูดของเดวิดอีกครั้ง เธอหยัดกายลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกไปจากห้องรับประทานอาหาร แต่ในจังหวะนั้นภารันและลูกน้องก็เดินสวนมาพอดี สายตาของเขามองเลยใบหน้าเธอไป เขาไม่แม้จะหันมองพะพายเลย"เอารถออก" เขาหยุดยืนแล้วออกคำสั่งเดวิด ในขณะที่พะพายยืนมองเขาอยู่ด้านหลัง เขาทำเหมือนเธอเป็นธาตุอากาศ ไม่ได้อยู่ในสายตาเขาเลยด้วยซ้ำ"เป็นบ้าอะไรของนายอีก คิดจะปั่นหัวฉันเหรอ!" ความน้อยใจทำให้เธอเผลอกำหมัดแน่นและพูดต่อหน้าลูกน้องของภารันที่ยืนรออยู่ด้านหลัง พะพายหันมามองค้อนการ์ดหนุ่มก่อนจะเดินขึ้นไปบนชั้นสองแล้วเก็บเสื้อผ้าตัวเองใส่กระเป๋าเดินทางโดยมีป้าชุ่มช่วยจนเสร็จ"เชิญครับ" ลูกน้องของภารันคนหนึ่งเอ่ยขึ้นพร้อมกับเดินเข้ามาถือกระเป๋าเสื้อผ้าของพะพาย เด็กสาวได้แต่มองหน้า อยากจะถามแต่ก็กลัวไม่ได้คำตอบที่ต้องการ"เจ้านายข
Last Updated : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว บทที่ 23 สับสน
บทที่ 23 สับสนทุกคนต่างเงียบไปกับคำตอบของหลานชาย ก่อนที่สายฟ้าจะหัวเราะขึ้นเมื่อเห็นบรรยากาศเริ่มตึงเครียด"หลานก็ช่างเล่นนะคะ อาเชื่อใจน้องพีว่าน้องพีคงไม่ทำเรื่องแบบนั้นกับผู้หญิงตัวเล็กๆหรอกใช่ไหม""..." ภารันยกไวน์ขึ้นมาจิบเล็กน้อยแล้วตวัดสายตาดุดันมองหน้าอา "หึหึ.." เขาไม่ได้ตอบอะไรกลับไปเพียงแต่แค่นหัวเราะเบาๆในลำคอเท่านั้น"ระวังเจ็บปวดทีหลังนะ" มังกรที่นั่งอยู่ข้างๆ รีบยกมือขึ้นมาตบบ่าแกร่งของภารัน "ผู้หญิงเป็นเพศที่อ่อนโยน ถ้าได้เจ็บและจำฝังใจเรื่องอะไร ต่อให้หาดาวหาเดือนมาให้ก็ไม่มีวันได้เธอคืนกลับมา ถึงลุงจะไม่เคยมีความรู้สึกพวกนั้น ลุงก็พอรู้""จำเป็นต้องให้ราคากับผู้หญิงแบบนั้นด้วยเหรอ""เฮ้ย! ไม่หยาบคายกับลุง" มาเฟียใหญ่รีบปรามลูกชายเพราะรู้ว่าภารันกำลังไม่พอใจ เขาเลือกที่จะเงียบแล้วขอตัวออกมา ไม่วายที่จะหยิบขวดไวน์มานั่งดื่มคนเดียวในห้องทำงานด้วย@คอมโดฯพะพายเด็กสาวนั่งกอดเข่าอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น สมองกำลังประมวลภาพและคำพูดของภารันจนเหม่อลอยไม่รับรู้ว่าคนรอบข้างจะทำอะไร"คุณหนูคะ กินข้าวค่ะป้าทำกับข้าวเสร็จแล้ว" ชุ่มเดินนวยนาดมาเรียกเด็กสาวแต่พะพายกลับนั่งเหม่อลอยไ
Last Updated : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว บทที่ 24 เคียดแค้น
บทที่ 24 เคียดแค้น"..." เด็กสาวมองค้อนชายหนุ่มขณะที่เธอนอนเหยียดตรงอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนาที่ดึงขึ้นมาคลุมถึงคอ ร่างกำยำมีเพียงผ้าขนหนูพันรอบเอวสอบ และยังคงมีหยดน้ำแพรวพราวเกาะตามมัดกล้ามเนื้อ "นายไม่กลับบ้านเหรอ""เรื่องของฉัน" เขาเดินอาดๆ มาข้างเตียงแล้วหย่อนสะโพกนั่งพิงหัวเตียงชันเข่าขึ้นข้างหนึ่ง และหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเล่น การกระทำของภารันตกอยู่ภายใต้สายตาของพะพายตลอด เธอเผลอกำผ้าห่มแน่นในตอนที่ชายหนุ่มหันมามอง"ว้าย!" พะพายเผลออุทานอย่างไม่ทันได้ตั้งตัวเพราะจู่ๆมาเฟียหนุ่มก็ดึงผ้าห่มออกแล้วช้อนตัวเธอขึ้นมานั้งบนหน้าตักเขา ขาเรียวยาวพาดกับหน้าขาแกร่ง พะพายกัดปากแน่น รู้สึกเขินอายอย่างบอกไม่ถูกเมื่อได้สบตากับภารันตรงๆ ในระยะใกล้จนเธอสัมผัสได้ถึงลมหายใจเขาที่เป่ารดเนินอกเธอถี่ๆ"พรุ่งนี้ฉันมีงานให้เธอทำ""ได้เงินไหม ฉันไม่ทำให้ฟรีๆหรอกนะ" ชายหนุ่มมองหน้าเด็กสาวแล้วถอนหายใจ เขาเอี้ยวตัวไปหยิบโทรศัพท์มือถือมาแล้วทำการโอนเงินจำนวนหนึ่งเข้าบัญชีพะพายติ๊ง!เด็กสาวทำตาโตแต่ก็ตีสีหน้าเรียบเฉย ก้าวลงจากหน้าตักเดินนวยนาดไปหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเปิดดูข้อความหัวใจดวงน้อยเต้นแรงไม่เป็นส่ำก
Last Updated : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว บทที่ 25 คิดไปเอง
บทที่ 25 คิดไปเอง"อึก..ฮือ~" เธอร้องไห้โฮออกมาพลางยกมือขึ้นมากุมศีรษะด้วย ภารันตวัดแขนขึ้นมากอดเธอไว้โดยไม่พูดอะไร ก่อนจะใช้มือหนากุมมือเรียวเล็กไว้อีกที "คนใจร้าย! นายไม่ต้องมาตบหัวฉันแล้วลูบหลังแบบนี้ อึก..ไอ้คนใจร้าย""..." ภารันลอบถอนหายใจ แล้วจึงขับรถออกมาจากลานจอดรถใต้คอนโดมิเนียมหรู ตรงไปที่ห้างสรรพสินค้าโดยที่เด็กสาวยังสะอื้นไห้อยู่ในอ้อมกอดเขา"ฉันไม่ไป!" เด็กสาวจับขอบประตูไว้แน่นไม่ยอมลงจากรถจนผู้คนที่อยู่บริเวณนั้นหันมามองตามเสียงเอะอะโวยวาย พะพายมองภารันตาขวางอย่างไม่ชอบใจ ก่อนจะใช้มือปัดมือหนาออกจากเรียวแขนแต่นั่นกลับเปิดโอกาสให้ภารันอุ้มเธอออกจากรถ เขายกพะพายขึ้นมาพาดบ่า"อยู่นิ่งๆ!" เขากัดฟันสั่งคนบนบ่าที่เอาแต่ดิ้นไปมาและยังกรีดร้องใกล้ๆ หูเขาอีก"ปล่อยฉันนะ ปล่อย!!!" เด็กสาวตะเบ็งเสียงดังลั่นไปทั่วลานจอดรถชั้นใต้ดินของห้างสรรพสินค้าดัง แต่ภารันกลับหยุดชะงักฝีเท้าแล้ววางเธอลง "พาฉันมาที่นี่ทำไม ฉันจะกลับบ้าน!""เธอรับเงินไปแล้ว และนี่คืองานเธอ" พะพายหยุดนิ่งแล้วหันไปมองทางเข้าห้างแล้วดึงสายตากลับมามองหน้าชายหนุ่ม"..." เธอหอบหายใจแรงก่อนจะถูกภารันจับมือเดินเข้าไปด้าน
Last Updated : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว บทที่ 26 ผู้หญิงของภารัน
บทที่ 26 ผู้หญิงของภารัน@โรงแรมหรูแห่งหนึ่ง"ฉันมีสิทธิ์ถามไหมว่าพาฉันมาทำอะไรที่นี่" เธอเอ่ยถามหลังจากรถจอดสนิทแล้ว เดวิดหันมามองพะพายแล้วเปิดประตูก้าวลงไป เขาเปิดประตูให้เธอและไม่ได้ตอบคำถามนั้น"ช่างแต่งตัวรออยู่ในห้องแล้ว เดี๋ยวมีคนพาคุณขึ้นไป""เดี๋ยวนะ พาฉันมาทำอะไรที่นี่""นายไม่ได้สั่งให้ตอบคำถามคุณครับ" พูดจบเดวิดก็โค้งตัวให้เล็กน้อยก่อนจะเดินออกไปพร้อมกับลูกน้อง ไม่กี่นาทีก็มีหญิงสาวสองคนเดินเข้ามาคุยกับพะพายแล้วพาเธอไปยังห้องที่ภารันเปิดไว้เพื่อใช้สำหรับให้พะพายแต่งตัว"นะ..นี่จะทำอะไรกับพายเหรอ" พะพายมองซ้ายมองขวาด้วยความหวาดหวั่น ช่างแต่งหน้าคนหนึ่งคลี่ยิ้มด้วยความเอ็นดู"ก็แปลงโฉมน้องพายให้เป็นเจ้าหญิงยังไงคะ เดี๋ยวพวกพี่จัดการเองไม่ต้องห่วง""จะ..เจ้าหญิง?" พะพายเลิ่กลั่กเข้าไปใหญ่ เธอยังมึนงงที่ถูกจับมาแต่งตัวแบบนี้ ถามใครก็ไม่มีใครตอบว่าให้เธอแต่งตัวไปทำไมและอีกอย่างเธอเองก็ไม่เห็นหน้าภารันเลย เขาแค่บอกเอาไว้ว่าหนึ่งทุ่ม แต่หนึ่งทุ่มของเขามันแปลว่าอะไรเธอยังไม่รู้เรื่องเกือบสองชั่วโมงกว่าที่พะพายถูกช่างแต่งหน้าทำผมรุมล้อมตัวเธอ และเมื่อเสร็จก็ถูกช่างอีกฝ่ายดึงตัวไปส
Last Updated : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว บทที่ 27 อับอาย
บทที่ 27 อับอาย"ฉันขอไปนั่งรอได้ไหม รู้สึกปวดท้องนิดหน่อย" เด็กสาวเลื่อนใบหน้าเข้ามากระซิบข้างหูชายหนุ่มพานทำให้รู้สึกเขินอายอย่างบอกไม่ถูกเมื่อภารันหันมาสบตาพอดี ทำให้ริมฝีปากหนาสัมผัสกับปลายจมูกเชิดของเธอ"ได้""งั้นเดี๋ยวไปนั่งด้วยกัน" สายฟ้าจับมือเรียวแล้วพาพะพายไปนั่งโต๊ะเดียวกัน เด็กสาวเก้ๆกังๆ ทำอะไรไม่ถูกเมื่อถูกอีกฝ่ายมองไม่ละสายตา "สวยมากค่ะ""ขอบคุณค่ะ อันที่จริงหนูไม่ได้สวยขนาดนั้น อาจจะเป็นเพราะพี่ๆช่างแต่งหน้าทำผมที่แปลงโฉมหนูจากคนใช้ให้เป็นเจ้าหญิง" สายฟ้าป้องปากหัวเราะเบาๆ ให้กับความไม่ประสาของเด็กสาว"ไม่สวยแต่ทำให้ใครบางคนหลง มันคุ้มค่าอยู่นะ""ใครบางคนหลง ใครเหรอคะ" พะพายยื่นหน้าไปถามอย่างใกล้ชิดและเป็นจังหวะเดียวกันที่ภารันนั่งลงข้างๆเธอ "ว้าย!" ร่างบางถูกยกขึ้นมานั่งบนหน้าตักเขาโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว ทำเอาสายฟ้าพลอยตกใจไปด้วยกับการกระทำอุกอาจของหลานชาย"พูดอะไร""เปล่า พี..ฉันขอกลับก่อนได้ไหม รู้สึกปวดท้องประจำเดือน""..." ภารันไม่ได้ตอบอะไร เขากวาดสายตามองไปรอบงานก่อนดึงสายตากลับมามองหน้าคนตัวเล็ก "อีกหนึ่งชั่วโมง ค่อยกลับพร้อมกัน""ทำไมนานจัง" พะพายทำหน้าลำบากใ
Last Updated : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว บทที่ 28 บาดแผลในใจ
บทที่ 28 บาดแผลในใจ"ภารัน" พะพายเบิกตาด้วยความตกใจ เธอรีบสะบัดมือออกจากการจับกุม รีบเดินออกมาจากห้องน้ำแต่ก็ช้ากว่าภารันที่รั้งเอวคอดไว้แล้วดันตัวเธอชิดกับผนังปูเย็นเฉียบ เด็กสาวกัดปากเบาๆ เมื่อถูกจ้องนานๆ"เธอ!!" เขากำหมัดแน่นอย่างเดือดดาลขณะที่พะพายค่อยๆ คลี่ยิ้มระรื่น กะพริบตาปริบๆ เพราะรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังไม่พอใจ"ขอบคุณค่ะ" เด็กสาวยกมือไหว้ขอบคุณชายหนุ่มแล้วยิ้มให้ ก่อนจะหยิบของบางอย่างออกมาแล้วยื่นให้ภารัน "ฝากได้ไหมคะ จะเอาทิ้งก็เสียดาย" ไม่รอให้อีกฝ่ายได้อนุญาตเธอก็ยัดผ้าอนามัยที่เหลือใส่กระเป๋าเสื้อสูทเขา"อยากตายรึไงวะ!" ภารันกระชากแขนพะพายอย่างแรงจนผมดกดำสยายมาปกใบหน้าเธอ แล้วแย่งผ้าอนามัยในมือเธอโยนทิ้งถังขยะ ก่อนจะลากแขนพะพายเข้ามาในงาน"เป็นอะไรไหมคะ" สายฟ้าเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง แต่เด็กสาวกลับเอาแต่ก้มหน้าอย่างรู้สึกผิด ภารันปรายตามองด้วยความหงุดหงิดพลางยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นมากระดกเข้าปากรวดเดียวหมด"เลิกทำหน้าแบบนั้นได้ไหมวะ!" กำปั้นหนักๆ กระแทกลงบนโต๊ะด้วยความโกรธเกรี้ยวทำเอาสายฟ้าตกใจไปด้วย เธอยื่นมือมาลูบแขนหลานชายเพื่อให้ภารันใจเย็นลงบ้าง"ฉะ..ฉันขอโทษนะที่ทำให้นาย
Last Updated : 2025-02-18
Latest chapter
ผู้ชายสารเลว บทที่ 25 คู่ชีวิต (จบ) (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 25 คู่ชีวิต (จบ)"ถ้าป๋ายังไหว ลินขออนุญาตจองตัวป๋าไว้ให้เป็นคู่ชีวิตได้ไหมคะ""อย่าพูดเล่นไป เดี๋ยวมีคนงอแง""ไม่งอแงหรอก ออกจะชอบ..." เธอเอาหน้าซบกับอกแกร่งแล้วเกลือกไปมาเบาๆ ไม่สนใจสายตาของนักศึกษาที่อยู่บริเวณนั้น เต้ที่เพิ่งเดินตามมาเห็นก็ลอบเบ้ปากให้ด้วยความระอา"นี่! อ้อนกันขนาดนี้รีบกลับห้องไหม" มิลินแสยะยิ้มมุมปากให้กับคำพูดประชดประชันเพื่อน"ไปกันเถอะค่ะป๋า ลินอยากขึ้นให้ป๋าแล้ว" เธอกระแนะกระแหนกลับแล้วหันไปแลบลิ้นใส่เพื่อน และกระโดดขึ้นโบกมือลาพะพายที่กำลังวิ่งตรงมาทางนี้ "ไปก่อนน้า..บาย พรุ่งนี้เจอกัน""บาย.." พะพายโบกมือให้เพื่อนรักแล้วควงแขนเต้เดินไปที่รถเพราะวันนี้เธอนัดกับเต้ไว้ว่าจะไปกินชาบูกัน"ป๋าจะแวะซื้ออะไรไปให้พ่อกับแม่หนูไหม""คงไม่แล้ว เพราะแม่หนูบอกไม่ต้องซื้ออะไรเข้าไปแล้ว วันนี้แม่หนูทำผัดเผ็ดลูกชิ้นปลากรายของชอบป๋าด้วย" เด็กสาวทำหน้าบูดบึ้ง"เนี่ย..พอมีลูกเขยคนโปรดแล้วก็ลืมลูกสาว""เด็กขี้งอน""ต้องปลอบหนูนะ คืนนี้น่ะ" มือเรียวบางลูบเป้ากางเกงยีนส์แฟนหนุ่มเบาๆก่อนจะก้าวขึ้นไปนั่งหน้าตักเดวิดแล้วประกบปากจูบชายหนุ่มอย่างดูดดื่ม "เดี๋ยวคืนนี้หนูจะทำให้
ผู้ชายสารเลว บทที่ 24 ความสุขของคนแก่ (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 24 ความสุขของคนแก่"ไม่รู้แหละ จะว่าลินร้ายกาจยังไงก็ยอมรับเพราะลินต้องจัดการแฟนลินให้อยู่หมัด" เธอยู่ปากเข้าหากันอย่างกระเง้ากระงอดแล้วรั้งใบหน้าคมคายลงมาจูบเอง ก็ใครบอกให้มาจุดไฟสวาทในตัวเธอ เขาก็รู้ว่ามันติดง่ายแค่ไหน... รสจูบเริ่มหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆตามอารมณ์และความปรารถนาของทั้งสอง"เด็กร้ายกาจ..ชอบเซ็กซ์""หรือป๋าไม่ชอบ เห็นซี๊ดปากครางมีความสุขเชียว" เธออ้าปากกัดริมฝีปากหนาเบาๆแล้วสอดมือลงไปลูบไล้หน้าท้องเหนือส่วนนั้นขึ้นมาเพียงนิด ขณะที่เรียวขาสวยเกี่ยวเอวสอบไว้ เดวิดเริ่มหายใจหนักๆ"อย่ายั่วนะ เพราะป๋าไม่ได้สนว่าที่นี่มันที่ไหน""เป็นหมารึไงถึงเอาไม่เลือกที่""ก็อยากเป็นนะ" เขาไม่เปิดโอกาสให้มิลินพูดอะไรก็เลื่อนใบหน้าลงไปจูบเนินอกอวบอิ่มจนเด็กสาวหลุดเสียงครางหวาน น้ำกระเซ็นถูกใบหน้าคมคายจนเปียกปอนก่อนที่เดวิดจะจัดการกับผ้าชิ้นน้อยเบื้องล่างออก แพนตี้ตัวน้อยพร้อมกับกางเกงขาสั่นลอยขึ้นมาเหนือน้ำทำเอามิลินตกใจ เพราะไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำจริงๆ แต่เธอกลับชอบในความบ้าบิ่นนี้ซะแล้วสิ"หึ!" มิลินสอดนิ้วลูบไล้ตามไรผมดกดำของคนตัวโตและออกแรงขยุ้มเบาๆเมื่อมีบางสิ่งบางอย่างรุกล้ำเข้ามา
ผู้ชายสารเลว บทที่ 23 สองเรา (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 23 สองเรา"เดี๋ยวพายจะทำให้ลายมันหายไปเอง ไม่กลัวพายก็อย่าลืมว่าพายทำได้มากว่าการยืนร้องไห้แล้วกัน!" น่าแปลกที่ภารันรู้สึกยอมแพ้ให้กับคำขู่พะพาย มิลินหันมาจ้องหน้าแฟนหนุ่มแล้วหยิกแขนเขาเบาๆ"ไอ้แก่! ตามลงมาเลยนะ""ครับ" เดวิดยอมเดินตามมิลินไปอย่างว่าง่าย แม้ภารันจะพยายามเดินตามหลังมาแต่ก็ถูกพะพายรั้งเอาไว้ก่อน "ลิน เรื่องนั้นป๋าอธิบายได้นะ" เดวิดรั้งเอวคอดคนตัวเล็กไว้แล้วเลื่อนใบหน้าลงไปหมายจะหอมแก้มแต่ก็ถูกมือเรียวดันใบหน้าออกเสียก่อน"ไม่ต้องมาพูดเลย ป๋าเนี่ยแหละตัวดี ดีนะที่พี่พีหลับไปก่อน ไม่งั้นยัยพายช้ำหมดแน่ ยิ่งไม่ค่อยทันผัวอยู่" เธอบ่นกระปอดกระแปดพลางตวัดสายตาใส่คนข้างๆ แล้วเดินนวยนาดไปหยิบจานอาหารเช้ามาให้เขาพร้อมกับรินกาแฟดำร้อนๆให้อีกด้วย ผิดก็อีกเรื่องแต่หน้าที่ที่เธอควรทำก็ต้องทำให้เขาเช่นกัน"ขอหอมแก้มได้ไหม""ไม่ได้!" ตอนนี้มิลินดุราวกับแม่เสือดาวตัวร้ายที่คอยระแวงเขาอยู่ตลอด เดวิดเองก็รู้สึกผิดไม่น้อยเพียงแต่..เขาแสดงออกทางสีหน้าไม่เก่งเท่านั้นเธอเลยคิดว่าเขาไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับสิ่งที่ทำ"ลิน...ป๋าอยากพาไปเดินเล่นที่หาด""ลินตั้งใจไว้แบบนั้นอยู่แล้ว แต่จะไปกับ
ผู้ชายสารเลว บทที่ 22 เสือไม่ทิ้งลาย (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 22 เสือไม่ทิ้งลายหลายชั่วโมงต่อมา"อยากนอนกับลินจังแต่พี่พีคงไม่ยอมแน่ๆ" พะพายยิ้มแห้งเพราะรู้ว่าภารันคงไม่ยอมให้เธอกับมิลินนอนด้วยกัน แต่ก็นะผู้หญิงเขาก็มีเรื่องอยากคุยกันมากมาย ขนาดเขากับเดวิดยังนั่งดื่มด้วยกันเลย"ป๋าคงไม่ยอมเหมือนกัน เอาเป็นว่าเราสองคนแยกห้องกันนั่นแหละ จะได้ไม่มีปัญหาอะไร เดี๋ยวป๋างอนขี้เกียจง้อ ฉันง้อคนไม่เก่ง""พี่พีนะ ตัวพ่อของการงอนเลยแหละ เคยงอนพายตั้งหลายครั้ง""แล้วง้อยังไงถึงหาย?" มิลินถามด้วยความอยากรู้"ก็อ้อน แล้วก็จบที่เตียง" เด็กสาวเจ้าของรอยยิ้มหวานคลี่ยิ้มจนตาหยี"ลิน" เสียงเข้มของเดวิดดังขึ้นเรียกความสนใจจากสองสาวให้หันไปมอง มิลินเลิกคิ้วให้แต่ไม่ได้พูดอะไร "เข้าห้องดีกว่า ป๋าเริ่มเมาแล้ว" มิลินที่นั่งหย่อนขาอยู่ขอบสระว่ายน้ำพยักหน้ารับรู้แล้วดึงมือพะพายลุกขึ้นเหมือนกันเพราะคิดว่าไม่นานภารันก็คงเรียก"เมาแล้วเหรอคะ นี่กินไปกี่ขวด" เด็กสาวถูกท่อนแขนแกร่งตวัดกอดคอเข้ามาหาขณะที่เธอมองขวดไวน์ที่วางอยู่ใต้โต๊ะ "ดื่มหนักเหมือนกันนะเนี่ยแล้วยืนอาบน้ำไหวไหมคะ" เธอเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง"ได้..นั่งก็ได้ ยืนก็ได้ครับ" ใบหน้าแดงซ่านบ่งบอกว่าสติสัมปชัญ
ผู้ชายสารเลว บทที่ 21 แผนร้าย (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 21 แผนร้าย@วันต่อมา"ป๋าคะ ลินว่าเราไปเที่ยวทะเลดีไหม" เด็กสาวออกความคิดเห็นเพราะทั้งสองนั่งเสิร์ชหาข้อมูลแหล่งท่องเที่ยวมาหลายนาทีแล้ว แต่ก็ยังไม่มีที่ที่ถูกใจ เดวิดหันมามองหน้าแฟนสาวแล้วเลิกคิ้วเป็นเชิงถามว่ามิลินต้องการไปที่ไหน บางทีเขาอาจต้องตามใจเธอบ้างเพราะเขาเองก็ไม่ค่อยสันทัดเรื่องพวกนี้เท่าไหร่"หนูอยากไปที่ไหนก็เลือกมาเลย ป๋าไปได้หมดถ้ามีหนู" มิลินยิ้มกริ่มด้วยความเขินอายกับคำหวานล้ำแล้วเข้าเน็ตเสิร์ชหาข้อมูลและทะเลสวยๆใกล้บ้าน "ไปชลบุรีดีไหมคะ ใกล้ดี ไม่ต้องเล่นน้ำก็ได้....ไปเอาบรรยากาศเนอะ" เธอหันมาอ้อนแฟนหนุ่มตาแป๋ว เดวิดพยักหน้ารับรู้ก่อนที่ทั้งสองจะแยกย้ายกันไปเก็บเสื้อผ้านานเกือบสองชั่วโมงที่ทั้งสองแยกกันไปเตรียมของ เดวิดที่เตรียมของเสร็จก่อนก็มารอแฟนสาวที่ด้านล่างคอนโดเธอเพราะเขาไม่ได้มีอะไรที่ต้องเอาไปมากขนาดนั้น"พี่เดย์" พะพายเดินตรงมาหาเขาด้วยชุดสบายๆ เสื้อยืดกางเกงยีนส์และนั่นก็ทำให้เขามึนงงไม่น้อยที่เห็นเธออยู่ที่นี่แต่ต้องมึนงงมากกว่าที่เห็นลูกน้องคนสนิทเขาลากกระเป๋าเดินทางมาสองใบและไม่กี่วินาที่ต่อมาเจ้านายเขาก็ปรากฏตัว"มึงจะไปเที่ยว?" ภารันเอ่ยถามลู
ผู้ชายสารเลว บทที่ 20 แฟนคนแรก (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 20 แฟนคนแรกทั้งสองหนุ่มสาวยิ้มให้กันด้วยความดีใจ มิลินยื่นมือไปจับมือหนาไว้แน่น"ขอบคุณนะคะที่กล้าพูดกล้าทำ ลินเชื่อแล้วว่าพี่เดย์อยากเป็นแฟนลินจริงๆ" มิลินเอ่ยขอบคุณเสียงหวานพร้อมกับเอนตัวไปอ้อนชายหนุ่มต่อหน้าแม่ มือหนาใหญ่อบอุ่นยกขึ้นมาลูบผมคนตัวเล็กด้วยความเอ็นดู"ถึงจะแก่ยังไง แต่ก็จริงใจนะ""บ้า..ชอบพูดจาแบบเนี่ย ไปแอบเอามาจากเน็ตอีกแล้วใช่ไหม""หึหึ รู้ทัน""แต่ชอบนะ""ชอบที่พูดเหรอ?" เดวิดเลิกคิ้วถาม"เปล่า...ชอบพี่เดย์" ตอนนี้เธอคงไม่ต้องเก็บอาการหรือโกหกความรู้สึกตัวเองแล้ว เพราะเธอชอบเขาแล้วจริงๆ และตอนนี้จากชอบกำลังจะเลื่อนขั้นไปเป็นความรักแต่เขาและเธอก็คงต้องศึกษาดูใจกันไปเรื่อยๆ"เอาล่ะ แม่เตรียมอาหารไว้แล้ว""ขอบคุณครับ" ชายหนุ่มยกมือไหว้อย่างนอบน้อม แม้เขาจะเป็นคนแข็งกระด้างในบางเรื่องแต่กับผู้ที่มีอายุมากกว่าเขาก็นอบน้อมเสมอ"ว่าแต่เดย์ทำงานอะไรเหรอจ๊ะ""ผมทำงานบริษัทครับ เป็นที่ปรึกษาของประธานบริษัท""อ่อ..""และ...ผมเป็นมาเฟีย""...ป๋า พูดแบบนั้นแม่ตกใจแย่แล้ว" มิลินจิปากว่าให้เดวิด ทุกอย่างกำลังไปได้สวยแล้วเชียว"มาเฟีย? หึหึ..ยินดีต้อนรับมาเฟียคนแรกของบ้านแล
ผู้ชายสารเลว บทที่ 19 พ่อตา-แม่ยาย (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 19 พ่อตา-แม่ยาย@วันต่อมา 15:40เดวิดยืนพิงรถยนต์หรู กอดอกจ้องมองเข้าไปในอาคาร สายตาดุดันกวาดมองไปรอบๆทำเอานักศึกษาสาวๆที่อยู่บริเวณนั้นกรีดร้องเพราะความเท่ของเขา ก็วันนี้เขาต้องไปกินข้าวบ้านมิลินเลยแต่งตัวธรรมดาๆ เสื้อโปโลสีกรมและกางเกงยีนส์ขายาวสุภาพๆ แต่นั้นก็ทำให้เขาเท่จนเป็นที่สะดุดตาของสาวๆนักศึกษา"...โน้นแฟนนักฆ่ามารอรับแล้ว" เต้บุ้ยปากไปทางเดวิดเมื่อเขากับเพื่อนเพิ่งเดินออกมาจากลิฟต์ มิลินแยกเขี้ยงใส่เพื่อนแล้วเดินไปหาเดวิด "เดี๋ยวนะ พี่เดย์แต่งตัวแบบนี้ก็หล่อไปอีกแบบ ไม่ใส่สูทอย่างเป็นทางการก็เท่ไปอีกแบบ แล้วแต่งตัวแบบนี้เขาจะไปไหนกันวะ" เต้หันมาถามพะพาย"เห็นพี่เดย์บอกจะไปกินข้าวบ้านลินน่ะ""หึหึ..โดนแน่ พี่เดย์ของมึงโดนแกงแน่""พ่อกับแม่ลินใจดีจะตาย""กับเราอะใจดี แต่กับคนที่ยัยลินจะพาไปหาในฐานะผัวเนี่ยเตรียมตัวตายเลย!""เต้ก็พูดไป พายว่าอย่างมากก็คงนอนหยอดน้ำข้าวต้ม" พะพายทำท่าสยดสยองแล้วรีบสาวเท้าเดินไปหาชายหนุ่ม เดวิดก้มศีรษะให้พะพายเล็กน้อย"ขออนุญาตพามิลินกลับก่อนสักวันนะครับนายหญิง""ไม่เป็นไรค่ะ พายเข้าใจเดี๋ยวพี่พีก็มาแล้ว สู้ๆนะ""ครับ" เดวิดหันมามองหน้ามิลิ
ผู้ชายสารเลว บทที่ 18 เด็กป๋าเดย์ (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 18 เด็กป๋าเดย์"จะพาฉันไปเจอพ่อกับแม่เธอวันไหน บอกก่อนล่วงหน้าหนึ่งวันนะ" เขาหันมาบอกมิลินในตอนที่เลี้ยงรถเข้ามาในคอนโดเธอ เด็กสาวลอบยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจ"กลัวเหรอ แต่บอกไว้ก่อนนะ พ่อกับแม่ฉันไม่ได้ใจดีอย่างที่นายคิดแน่""ก็ไม่ได้กลัว ไม่รู้ว่าใครจะกลัวใครกันแน่" มือขวาคนสนิทมาเฟียหนุ่มยิ้มอย่างเหนือกว่าแล้วเปิดประตูก้าวลงจากรถ มิลินเองก็รีบเปิดประตูทั้งที่เขากำลังเดินมาเปิดให้ "พ่อกับแม่เธอจะรับได้ไหม ถ้ารู้ว่าฉันเป็นใคร" ประโยคถัดมาเดวิดถามอย่างจริงจัง"ไม่รู้..นายไม่ต้องบอกว่าทำงานอะไรหรือเป็นใคร""ทำแบบนั้นท่านทั้งสองคนคงไม่เชื่อใจ ถ้าฉันบอกความจริงไปหวังว่าพ่อกับแม่เธอคงไม่ช็อคไปก่อนนะ" เธอเองก็ลืมไปเสียสนิท เดวิดไม่ได้ทำงานเป็นบอดี้การ์ดภารันอย่างเดียวเขายังเป็น..ยังเป็นนักฆ่าอย่างที่พะพายบอกไว้อีกด้วย มิลินเผลอสบตากับชายหนุ่มตรงๆ ทันที่ก้าวลงจากรถก็ก้าวถอยหลังอัตโนมัติ"นาย..นายไม่ได้ไปทำงานชั่วร้ายมาใช่ไหม" เธอเอ่ยถามเสียงสั่น มองมือเขาสลับกับมองใบหน้าคมคาย เดวิดยกยิ้มมุมปากแล้วก้าวเดินไปใกล้มิลิน ส่วนเธอก็ก้าวถอยหลังไปเรื่อยๆจนหลังชนกับเสาและถูกมือหนายื่นมาค้ำกับเสาไว
ผู้ชายสารเลว บทที่ 17 คิดถึง (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 17 คิดถึงมิลินนั่งมองโทรศัพท์บนโซฟาในห้องนั่งเล่น ใบหน้าสวยบูดบึ้งบอกบุญไม่รับและริมฝีปากยังเม้มเข้าหากัน "ไหนบอกจะรายงานทุกย่างก้าว แค่นี้ก็ไม่มีอะไรเป็นความจริงแล้ว โกหก! หลอกลวงที่สุด" น้ำตาเริ่มคลอเบ้าเมื่อนึกถึงคำพูดเดวิดที่บอกจะรายงานเธอทุกอย่าง นี่เขาก็ไปทำงานเป็นวันที่สามแล้วเธอยังไม่ได้รับสายหรือข้อความอะไรจากเขาเลย สักสายสักข้อความก็ไม่มีครืด~ ครืด~โทรศัพท์มือถือสั่นสะเทือนอยู่บนโต๊ะหน้าโซฟา มิลินแค่นหัวเราะในลำคออย่างเย้ยหยันเมื่อเห็นชื่อของคนที่โทรเข้ามาทางแอพพลิเคชันไลน์ ก่อนจะกดรับสาย"ฉันไม่อยากคุยกับคนโกหก"(ฉันไม่ได้โกหก เพิ่งว่างเลยรีบโทรหา ขอโทษที่เงียบไป งานสำคัญมากฉันต้องมีสมาธิกับมัน) เดวิดอธิบายอย่างไวเพื่อให้อีกฝ่ายเข้าใจ แต่ดูเหมือนคำอธิบายของเขาไม่ได้ทำให้มิลินเข้าใจเท่าไหร่นัก"นายจะพูดยังไงก็ได้ เพราะยังไงฉันก็ไม่เห็นอยู่แล้ว แค่นี้นะ"(งั้นเปิดกล้องสิ) เขาเป็นฝ่ายเปิดกล้องก่อนขณะที่อีกฝ่ายยังลังเลใจ ก่อนจะยกโทรศัพท์ขึ้นเหนือใบหน้าเล็กน้อยแล้วกดเปิดกล้อง"ว้าย! ไอ้บ้าไอ้แก่บ้า!" มิลินรีบหันกล้องไปทางอื่นเพราะเดวิดกำลังเปลือยกายอยู่ในห้องน้ำ ไม่นานเ
