“ขอโทษด้วยนะคะ ฉันแค่เผลอตัวไปไม่ได้ตั้งใจ” - นภาภัส ( ฟ้าใหม่ )
더 보기“ผมเซ็นเอกสารหมดแล้วนะที่รัก”“ท่านประธาน! เดี๋ยวก็มีคนมาได้ยินหรอกค่ะ”“ใครจะมาได้ยินในห้องมีแค่ผมกับคุณ”“ฉันบอกว่ายังไงคะ? อยู่บริษัทเราต้องสวมบทบาทเจ้านายกับลูกน้องนะ”“ผมอยากเลิกงานเร็วๆ จัง อยากกอดคุณจะแย่” ราวินตบลงที่ตักของตัวเองก่อนจะอ้าแขนอ้อนนภาภัสเลขาสาวส่ายหัวให้กับความเอาแต่ใจแต่ก็เลือกที่จะเดินเข้าไปนั่งบนตักให้อีกฝ่ายกอดเติมพลัง“แค่นี้ก็มีแรงไปประชุมละ”‘ก๊อกๆๆ’ เสียงเคาะประตูดังขึ้นทั้งคู่สะดุ้งโหยงก่อนจะรีบแยกออกจากกัน“เชิญครับ” ราวินจัดสูทและเนกไทให้เป็นระเบียบก่อนจะพูดอนุญาตให้คนด้านนอกเข้ามา“ขอตัวก่อนนะคะ” เธอสวมบทบาทเลขาสาวหยิบแฟ้มเอกสารบนโต๊ะของราวินเดินออกมาทันที“บอสคะแผนการตลาดของทีมBเหมือนจะมีปัญหานะคะ” สาวิกา รุ่นน้องที่ไม่ค่อยถูกชะตากับนภาภัสตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย แต่ดันได้มาร่วมงานกันเดินถือแฟ้มเอกสารเข้ามาหาประธานหนุ่มในห้องเหมือนรู้จังหวะ“อ๊ะพี่ฟ้า ไม่ทักทายกันเลยนะคะ” พนักงานบัญชีสาวในชุดกระโปรงสั้นรัดรูปหันมาถามเมื่อเห็นหญิงสาวเดินสวนไปอย่างเมินเฉย“ว่าไงจ๊ะน้องสา”“วันนี้สีลิปสติกแก่ไปนิดนะคะ” พูดจบก็เดินไปนั่งที่เก้าอี้หน้าโต๊ะประธานหนุ่ม
เมื่อราวินตื่นขึ้นก็พบว่าคนข้างกายได้หายไปแล้ว เขารีบพรวดพราดออกมาจากห้องในขณะที่ท่อนบนยังเปลือยเปล่ามีเพียงผ้าขนหนูห่อหุ้มร่างกายท่อนล่างเอาไว้แต่ก็ไม่เจอใครนอกจากป้าจิตที่เตรียมมื้อเช้าอยู่ที่โต๊ะอาหาร“ป้าว่าแล้วว่าคุณผู้หญิงรีบออกไปทำไม ป้าทักเธอก็ทำสีหน้าตกใจด้วยค่ะ”“นภาภัสครับ เธอชื่อนภาภัส”“ค่ะ คุณหนูทำอะไรก็ทำให้มันถูกต้องนะคะ”“ครับ..”เขากลับเข้ามาในห้องพร้อมกดโทรไปหาเลขาสาวแต่ก็ถูกตัดสายทิ้งเป็นคำตอบ ราวินรู้สึกงุนงงนิดหน่อยนึกเสียดายที่วันนี้คือวันหยุดถ้าจะคุยกันคงต้องรอเจอกันที่บริษัทพรุ่งนี้เช้าวันรุ่งขึ้นเขารีบขับรถหรูสีดำโชว์โลโก้ห่วงคล้องกันสี่ห่วงเหยียบจนมิดไมล์เพื่อไปบริษัท ในใจร้อนรุ่มเพราะอยากจะรู้ว่าเหตุใดเธอจึงหายเงียบไป“ฉันขอลาออกค่ะ”“ผมไม่เข้าใจ”“ตามนี้เลยค่ะ” นภาภัสเลื่อนซองจดหมายสีขาวมาให้ประธานหนุ่ม“ทำไมล่ะ?”“ขอไม่ตอบนะคะเหตุผลส่วนตัว ช่วยเซ็นอนุมัติให้ด้วยค่ะ” พูดจบเธอก็ลุกขึ้นเตรียมเดินออกนอกห้อง“เพราะเรื่องคืนนั้นเหรอ?”“คืนไหนคะ?”“นภาภัส”“ขอโทษด้วยนะคะ ฉันแค่เผลอตัวไปไม่ได้ตั้งใจ”“ได้! ถ้าคุณต้องการแบบนี้ผมจะเซ็นใบลาออกให้”“ขอบคุณที่กรุณาค่
หลังจากนอนคิดมาทั้งวันจนตะวันลับฟ้านภาภัสก็ตระหนักได้ว่าควรจะไปเก็บของของตัวเองในห้องของทิวากรก่อนที่เขาจะเป็นฝ่ายขนมาคืนเธอเองให้เสียเกียรติ เธอสิต้องเป็นคนทิ้งเขา เมื่อคิดได้อย่างนั้นก็รีบลุกไปอาบน้ำแต่งตัวด้วยเดรสรัดรูปสีแดงฉ่าและทาปากด้วยสีเฉดเดียวกันก่อนจะลากกระเป๋าเดินทางใบโตไปที่คอนโดหรูอีกครั้ง เธอไม่ได้คิดที่จะกดกริ่งเช่นเคยแต่เลือกจะใช้คีย์การ์ดเปิดเข้าไปเลย ในใจคิดหากเจอนังผู้หญิงคนเมื่อคืนจะขอด่าให้สะใจก่อนกลับแต่สิ่งแรกที่พบคือช่อดอกไม้ที่เธอเลือกเองกับมือถูกทิ้งอยู่ในถังขยะ น้ำตาค่อยๆ ไหลรินอาบแก้ม ต่อให้ในใจแค้นเพียงใดแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าข้างในแตกสลายไม่เหลือชิ้นดี “ฟ้าใหม่” ทิวากรเปิดประตูห้องนอนออกมา เมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายอยู่ที่ห้องเธอรีบดึงสติและเช็ดคราบน้ำตาทันที “ผมว่าแล้วว่าคุณต้องมา” “ฟ้ามาเก็บของ” หญิงสาวลากกระเป๋าเข้าไปที่ห้องแต่งตัวทันที “ไม่เอาหน่า” เขาเดินเข้ามาสวมกอดนภาภัสจากด้านหลังอย่างใจเย็น “กี่ครั้งแล้ว ทำแบบนี้กี่ครั้งแล้ว” เธอถามด้วยเสียงสะอื้น “ครั้งเดียวครับ ผมขอโทษนะฟ้าเมื่อคืนคือครั้งแรกที่พลาดไป ผมเมามากจริงๆ” “เมา?” เธอผละออกทันทีก่อนจ
วันหยุดสุดสัปดาห์เช่นนี้สถานที่อย่างร้านบาร์หรูใจกลางเมืองเนืองแน่นไปด้วยหนุ่มสาวนักท่องราตรี ทุกคนต่างเพลิดเพลินไปกับบรรยากาศภายในร้านต่างจากหญิงสาวที่นั่งเหม่อลอยในมือกุมแก้วไวน์อยู่ที่เคาน์เตอร์บาร์ แม้เพลงจะบรรเลงเร้าใจเพียงใดก็ไม่สามารถเย้ายวนใจให้เธอเพลิดเพลินไปกับมันได้ ในใจร้อนรุ่มไปด้วยไฟแค้นและฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังคงสั่งบาริสต้าให้เสิร์ฟแก้วที่แรงที่สุดในร้านมาให้ เธออยากเมาจนลืมว่าความรู้สึกเสียใจนี้มันเจ็บเพียงใด“มาคนเดียวเหรอครับ”“ค่ะ” นภาภัสใช้นิ้วเรียวปาดน้ำตาที่แก้มออกเมื่อเห็นว่ามีหนุ่มหล่อเดินถือแก้วมานั่งข้างๆ“แฟนไม่มาด้วยเหรอครับ”“อืม..ไม่มีค่ะ” เธอยิ้มก่อนจะหยิบแก้วขึ้นมาดื่มจนหมดแล้วสั่งเพิ่ม“แปลกจัง”“คะ?”“สวยขนาดนี้ไม่มีแฟนได้ไง” ชายหนุ่มในชุดเชิ้ตสีดำสนิทปลดกระดุมเม็ดบนเผยให้เห็นร่องอกที่เกิดจากการออกกำลังกายอย่างหนัก“นั่นน่ะสิคะ” หญิงสาวรู้จุดประสงค์ทันที และเธอเลือกที่จะเล่นด้วย“เช็กบิลเลยมั้ยครับ ไปต่อที่ห้องผมดีกว่ามีไวน์รสเลิศอยากให้คุณลอง” เขาเข้ามากระซิบที่ข้างหูก่อนจะยื่นบัตรเครติดให้บาริสต้าจัดการค่าไวน์ของเธอให้เสร็จสับที่ผ่
“ขอโทษนะคะกร ฟ้าขอเลื่อนนัดเป็นพรุ่งนี้แทนนะคะ”“ไม่เป็นไรที่รัก งานคุณยุ่งผมเข้าใจ”“ขอบคุณที่เข้าใจกันนะ สุขสันต์วันครบรอบ7ปีนะคะ”“เอ่อ..ฟ้าใหม่”“คะ?”“ผมรักคุณนะ”“ฟ้าก็รักคุณค่ะกร” ใบหน้าเรียวสวยแต้มไปด้วยรอยยิ้มเมื่อได้ยินปลายสายบอกคำหวาน เขาตอบกลับอย่างอ่อนโยนก่อนจะวางสายจากกัน“ช่อดอกไม้ของคุณผู้หญิงได้แล้วค่ะ” พนักงานร้านดอกไม้เอ่ยขึ้นพร้อมยกช่อดอกลิลลี่สีขาวช่อใหญ่ห่อด้วยกระดาษสีชมพูอ่อนผูกโบด้วยริบบิ้นสีทองอย่างประณีต“ช่วยเขียนการ์ดให้หน่อยนะคะ เอาเป็นตามโน๊ตนี้เลยค่ะ” เธอยื่นกระดาษโน๊ตที่ถูกพับยู่ยี่ให้พนักงาน‘Happy Anniversary 7th Always love you naka Korn’วันนี้เป็นวันครบรอบ 7 ปีของเธอกับแฟนหนุ่ม หญิงสาวที่งานยุ่งอ้างว่าวันนี้ไปตามนัดไม่ได้แล้วเพราะติดงานด่วน แต่ความจริงเธอต้องการไปเซอร์ไพรส์เขาต่างหาก ไหนๆ พรุ่งนี้ก็เป็นวันหยุดเธอจึงตั้งใจจะใช้เวลาช่วงวันหยุดกับคนที่รักเพื่อฉลองช่วงเวลาสำคัญ:ไม่นานนักนภาภัสก็เดินมาหยุดอยู่ที่หน้าประตูห้องบนคอนโดหรูตั้งอยู่ในใจกลางเมือง เธอคิดในใจว่าถ้าแอบเข้าไปเงียบๆ คงจะทำอีกฝ่ายรู้สึกแปลกใจไม่น้อยจึงไม่ได้กดกริ่งเรียกและถือวิสาส
“ขอโทษนะคะกร ฟ้าขอเลื่อนนัดเป็นพรุ่งนี้แทนนะคะ”“ไม่เป็นไรที่รัก งานคุณยุ่งผมเข้าใจ”“ขอบคุณที่เข้าใจกันนะ สุขสันต์วันครบรอบ7ปีนะคะ”“เอ่อ..ฟ้าใหม่”“คะ?”“ผมรักคุณนะ”“ฟ้าก็รักคุณค่ะกร” ใบหน้าเรียวสวยแต้มไปด้วยรอยยิ้มเมื่อได้ยินปลายสายบอกคำหวาน เขาตอบกลับอย่างอ่อนโยนก่อนจะวางสายจากกัน“ช่อดอกไม้ของคุณผู้หญิงได้แล้วค่ะ” พนักงานร้านดอกไม้เอ่ยขึ้นพร้อมยกช่อดอกลิลลี่สีขาวช่อใหญ่ห่อด้วยกระดาษสีชมพูอ่อนผูกโบด้วยริบบิ้นสีทองอย่างประณีต“ช่วยเขียนการ์ดให้หน่อยนะคะ เอาเป็นตามโน๊ตนี้เลยค่ะ” เธอยื่นกระดาษโน๊ตที่ถูกพับยู่ยี่ให้พนักงาน‘Happy Anniversary 7th Always love you naka Korn’วันนี้เป็นวันครบรอบ 7 ปีของเธอกับแฟนหนุ่ม หญิงสาวที่งานยุ่งอ้างว่าวันนี้ไปตามนัดไม่ได้แล้วเพราะติดงานด่วน แต่ความจริงเธอต้องการไปเซอร์ไพรส์เขาต่างหาก ไหนๆ พรุ่งนี้ก็เป็นวันหยุดเธอจึงตั้งใจจะใช้เวลาช่วงวันหยุดกับคนที่รักเพื่อฉลองช่วงเวลาสำคัญ:ไม่นานนักนภาภัสก็เดินมาหยุดอยู่ที่หน้าประตูห้องบนคอนโดหรูตั้งอยู่ในใจกลางเมือง เธอคิดในใจว่าถ้าแอบเข้าไปเงียบๆ คงจะทำอีกฝ่ายรู้สึกแปลกใจไม่น้อยจึงไม่ได้กดกริ่งเรียกและถือวิสาส...
댓글