เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 2 บาร์
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-23 14:42:37หลังจากนอนคิดมาทั้งวันจนตะวันลับฟ้านภาภัสก็ตระหนักได้ว่าควรจะไปเก็บของของตัวเองในห้องของทิวากรก่อนที่เขาจะเป็นฝ่ายขนมาคืนเธอเองให้เสียเกียรติ เธอสิต้องเป็นคนทิ้งเขา
เมื่อคิดได้อย่างนั้นก็รีบลุกไปอาบน้ำแต่งตัวด้วยเดรสรัดรูปสีแดงฉ่าและทาปากด้วยสีเฉดเดียวกันก่อนจะลากกระเป๋าเดินทางใบโตไปที่คอนโดหรูอีกครั้ง เธอไม่ได้คิดที่จะกดกริ่งเช่นเคยแต่เลือกจะใช้คีย์การ์ดเปิดเข้าไปเลย ในใจคิดหากเจอนังผู้หญิงคนเมื่อคืนจะขอด่าให้สะใจก่อนกลับแต่สิ่งแรกที่พบคือช่อดอกไม้ที่เธอเลือกเองกับมือถูกทิ้งอยู่ในถังขยะ น้ำตาค่อยๆ ไหลรินอาบแก้ม ต่อให้ในใจแค้นเพียงใดแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าข้างในแตกสลายไม่เหลือชิ้นดี “ฟ้าใหม่” ทิวากรเปิดประตูห้องนอนออกมา เมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายอยู่ที่ห้องเธอรีบดึงสติและเช็ดคราบน้ำตาทันที “ผมว่าแล้วว่าคุณต้องมา” “ฟ้ามาเก็บของ” หญิงสาวลากกระเป๋าเข้าไปที่ห้องแต่งตัวทันที “ไม่เอาหน่า” เขาเดินเข้ามาสวมกอดนภาภัสจากด้านหลังอย่างใจเย็น “กี่ครั้งแล้ว ทำแบบนี้กี่ครั้งแล้ว” เธอถามด้วยเสียงสะอื้น “ครั้งเดียวครับ ผมขอโทษนะฟ้าเมื่อคืนคือครั้งแรกที่พลาดไป ผมเมามากจริงๆ” “เมา?” เธอผละออกทันทีก่อนจะหันไปเผชิญหน้า น้ำตาก็พรั่งพรูไหลออกมาด้วยความเสียใจ “ก็ฟ้าบอกว่ามาไม่ได้แล้วผมก็เสียใจนะ วันครบรอบของเราทั้งที ผมก็เลยดื่มหนักไปหน่อยก็เลย..พลาด..” “แล้วถ้าฟ้าทำบ้าง แล้วถ้าฟ้าบอกว่าพลาดกรจะเข้าใจฟ้ามั้ย” “ไม่เอาสิคะฟ้า โมโหแบบนี้ไม่น่ารักเลยนะ” เขายังดื้อดึงที่จะเข้ามากอด “ปล่อย!” “ไม่เอาสิคะฟ้า” “ปล่อย!” นภาภัสผลักเข้าที่อกอย่างสุดแรกจนคนตรงหน้าเสียศูนย์ “โถ่เว้ย!” ทิวากรเหลืออดเมื่อเห็นว่าแฟนสาวยังไม่ยอมเย็นลง เขาสบถก่อนจะผลักเธอล้มลงพื้น “งี่เง่าให้ได้อะไรขึ้นมาก็มึงมัวแต่ทำงานงกๆ เคยสนใจกูบ้างปะ” “กร..” “แม่งง ถ้ากูรู้ว่ามึงมาเมื่อคืนกูไม่เสียเงินไปซื้อมากินที่ห้องหรอก” “นี่สินะธาตุแท้ของมึง เลวไม่มีที่ติ” นภาภัสลุกขึ้นยืนพูดด้วยเสียงสั่นเครือ “เออ ก็ไอคนเลวๆ คนนี้แหละที่มึงรักนักรักหนา” “กูไม่น่าไปรักคนอย่างมึงเลย!” “กูก็เหมือนกันนั่นแหละ รีบเก็บของแล้วก็ออกไปจากห้องกูได้แล้ว กูจะได้เอาผู้หญิงคนใหม่มาอยู่แทนมึง!” “ไอ้เลว ไอชั่ว ไอ..ไอ้เวร!” “อยากด่าอะไรก็ด่าไปกูไม่อยู่ฟังให้รำคาญหูหรอก รีบเก็บรีบไปแล้วกัน” ทิวากรก้มลงหยิบคีย์การ์ดที่เคยให้นภาภัสไว้บนพื้นขึ้นมา “ส่วนใบนี้กูขอคืนนะ จะเอาไปให้สาวคนใหม่ใช้เปิดห้องมาเสพสุขกับกู” พูดจบเขาก็เดินออกจากห้องไปทิ้งอดีตแฟนสาวให้ร้องไห้ใจสลายอยู่อย่างนั้น นภาภัสรีบตั้งสติแล้วเก็บของทุกชิ้นที่เป็นของตนยัดลงกระเป๋าทันที เขาคิดแค่ว่าทำยังไงก็ได้ให้ตัวเองออกจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด ถึงแม้จะเจ็บข้อเท้าที่พลิกจากการโดนผลักให้ล้มแต่ก็ฝืนเดินลากกระเป๋าเดินทางไปตามท้องถนน ตอนนี้ก็ดึกมากแล้วร้านเหล้าบาร์ต่างพากันเปิดบริการ เธออดใจไม่ได้ที่จะเดินเข้าไปร้านเดิมเพื่อลิ้มลองรสชาติของแอลกอฮอล์ที่เร่าร้อนเพื่อกลบไฟในใจ แก้วแล้วแก้วเล่าที่เธอหยิบขึ้นมาดื่ม ดื่มจนจำไม่ได้ว่าแก้วที่เท่าไร รู้ตัวอีกทีก็เริ่มหลงใหลไปกับแสงสีในบาร์เสียแล้ว “เธอมาทำอะไรที่นี่อีกแล้ว” “ประธาน..” “นี่เอากระเป๋าเดินทางมาทำไมเนี่ย?” ราวินทักขึ้นเมื่อเห็นกระเป๋าเดินทางสีดำใบโตวางอยู่ข้างกัน “พาฉันกลับบ้านหน่อยได้มั้ยคะ ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว” “นี่เธอดื่มไปกี่แก้วแล้ว?” “ฉันไม่อยากเจอหน้าคนหลายใจ” “เห้อ ทำไมฉันต้องมาเจอเธอสภาพนี้อีกแล้วนะ” ราวินอุ้มหญิงสาวมานอนที่เตียงของตัวเองดังเดิมเหมือนกับเมื่อคืน เขายอมนอนที่โซฟาแม้จะปวดหลังก็ตาม คืนนี้ก็เช่นกัน “ช่วยฉันหน่อยได้มั้ยคะ” หญิงสาวรั้งเขาไว้ “ช่วยอะไร?” “ฉันไม่ไหวแล้วค่ะ ตอนนี้มันต้องการมากๆ” “ธะ..เธอหมายความว่ายังไงเนี่ย” เขาเริ่มสับสน แม้ในใจจะแอบชอบเลขาสาวตั้งแต่วันแรกที่ร่วมงานแต่ก็ไม่เคยคิดล่วงเกินแม้จะมีโอกาสอยู่ด้วยกันหลายต่อหลายครั้ง “ไม่ไหวแล้วค่ะคุณวิน” เธอลุกขึ้นนั่งพร้อมกับดึงปกคอเสื้ออีกฝ่ายเข้ามาจูบอย่างเร่าร้อน นภาภัสปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวของประธานหนุ่มออกอย่างไวเพื่อแสดงความต้องการพลางใช้มือลูบไล้ไปที่ดุ้นจนมันเด้งสู้มือ “หยุดนะนภาภัส!” ราวินขยับถอยออกมา “ทำไมล่ะคะ ท่านประธานไม่ชอบเหรอ” “ผมว่ามันไม่ควร” “แล้วแบบไหนล่ะคะที่ควร ฉันดีไม่พอเหรอคะ” เธอพูดอย่างน้อยใจ “ไม่ใช่แบบนั้นนะ” “งั้นมัวรออะไรอยู่ล่ะคะ หืม?” “เอางั้นเหรอ?” เขาชั่งใจอีกรอบก่อนจะเริ่มเล่นด้วย “อะ..อื้อ..” มือของราวินล้วงลงไปที่ต้นขาของเลขาสาวอย่างรู้งาน “คุณยอมรับผลที่จะตามมาใช่มั้ย” “อื้อ..ค่ะท่านประธาน” “ไหนเรียกพี่วินสิคะ” ประธานหนุ่มเริ่มรุกหนัก เขาค่อยๆ จับหญิงสาวเอนตัวลงนอนอย่างทะนุถนอมก่อนจะบดซอกคอไล่ลงมาที่เนินอกโลมเลียจนหญิงสาวร้องครางเสียวออกมา เขาบีบเต้าของเธออย่างพอดีมือก่อนจะเปลื้องผ้าของหญิงสาวออกแล้วก้มลงไปเชยชมกับยอดบัวสีหวาน “พี่วินขา..อะอื้ออ” “ขออนุญาตนะครับ” “ค่ะ..” เขาค่อยๆ ดึงกางเกงในของหญิงสาวออกมาก่อนจะควักเอาดุ้นที่โตได้ที่ออกมาจากกางเกงแล้วสอดใส่ท่อนเอ็นอันร้อนรุ่มเข้าไป “อ๊ะ! อื้ออ..เจ็บค่ะ” “อดทนหน่อยนะคะ” เขาค่อยๆ ยัดเข้าไปเต็มลำก่อนจะขยับบั้นเอวตอกเข้าไปอย่างรู้จังหวะ น้ำกามของหญิงสาวไหลเยิ้มเลอะไปทั่วดุ้นของเขา ประธานหนุ่มเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นพร้อมช้อนเอาเอวของหญิงสาวขึ้นมากระแทกอย่างแรง “ชอบมั้ยครับ” “อื้อไม่ไหวแล้วค่ะ ฟ้าเสียว” “อยากได้ก็ต้องทนหน่อยนะคะ” เขาตอบกลับพร้อมเร่งจังหวะกระแทกให้ถี่ขึ้น “จะเสร็จแล้วค่ะอ๊าาส์..” “อื้อ..” ราวินปล่อยน้ำกามเข้าที่รูของหญิงสาวก่อนมันจะล้นไหลเยิ้มออกมาจากรูของเธอ “ผมชอบคุณนะฟ้า” “อื้อ..ค่ะ” หลังเสร็จภารกิจนภาภัสก็เข้าสู่ห้วงนิทราด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ ราวินล้มตัวลงนอนข้างๆ อย่างหมดแรงก่อนจะหันไปมองหน้าเธอด้วยแววตาที่อบอุ่น เขาใช้นิ้วเกลี่ยไรผมที่บดบังความสวยออกก่อนจะทิ้งรอยจูบลงที่หน้าผากของเธอ “ฝันดีนะคะ” ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มก่อนจะหลับตาลงนอนหลับเคียงข้างเธอด้วยความเหนื่อยล้า : - TBC - #เลขาของราวินบทที่เกี่ยวข้อง
Secret(ary) Love ขอโทษทีพอดีแค่เผลอใจ บทที่ 3 ข้อแลกเปลี่ยน
เมื่อราวินตื่นขึ้นก็พบว่าคนข้างกายได้หายไปแล้ว เขารีบพรวดพราดออกมาจากห้องในขณะที่ท่อนบนยังเปลือยเปล่ามีเพียงผ้าขนหนูห่อหุ้มร่างกายท่อนล่างเอาไว้แต่ก็ไม่เจอใครนอกจากป้าจิตที่เตรียมมื้อเช้าอยู่ที่โต๊ะอาหาร“ป้าว่าแล้วว่าคุณผู้หญิงรีบออกไปทำไม ป้าทักเธอก็ทำสีหน้าตกใจด้วยค่ะ”“นภาภัสครับ เธอชื่อนภาภัส”“ค่ะ คุณหนูทำอะไรก็ทำให้มันถูกต้องนะคะ”“ครับ..”เขากลับเข้ามาในห้องพร้อมกดโทรไปหาเลขาสาวแต่ก็ถูกตัดสายทิ้งเป็นคำตอบ ราวินรู้สึกงุนงงนิดหน่อยนึกเสียดายที่วันนี้คือวันหยุดถ้าจะคุยกันคงต้องรอเจอกันที่บริษัทพรุ่งนี้เช้าวันรุ่งขึ้นเขารีบขับรถหรูสีดำโชว์โลโก้ห่วงคล้องกันสี่ห่วงเหยียบจนมิดไมล์เพื่อไปบริษัท ในใจร้อนรุ่มเพราะอยากจะรู้ว่าเหตุใดเธอจึงหายเงียบไป“ฉันขอลาออกค่ะ”“ผมไม่เข้าใจ”“ตามนี้เลยค่ะ” นภาภัสเลื่อนซองจดหมายสีขาวมาให้ประธานหนุ่ม“ทำไมล่ะ?”“ขอไม่ตอบนะคะเหตุผลส่วนตัว ช่วยเซ็นอนุมัติให้ด้วยค่ะ” พูดจบเธอก็ลุกขึ้นเตรียมเดินออกนอกห้อง“เพราะเรื่องคืนนั้นเหรอ?”“คืนไหนคะ?”“นภาภัส”“ขอโทษด้วยนะคะ ฉันแค่เผลอตัวไปไม่ได้ตั้งใจ”“ได้! ถ้าคุณต้องการแบบนี้ผมจะเซ็นใบลาออกให้”“ขอบคุณที่กรุณาค่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-23Secret(ary) Love ขอโทษทีพอดีแค่เผลอใจ บทที่ 4 ทักทาย
“ผมเซ็นเอกสารหมดแล้วนะที่รัก”“ท่านประธาน! เดี๋ยวก็มีคนมาได้ยินหรอกค่ะ”“ใครจะมาได้ยินในห้องมีแค่ผมกับคุณ”“ฉันบอกว่ายังไงคะ? อยู่บริษัทเราต้องสวมบทบาทเจ้านายกับลูกน้องนะ”“ผมอยากเลิกงานเร็วๆ จัง อยากกอดคุณจะแย่” ราวินตบลงที่ตักของตัวเองก่อนจะอ้าแขนอ้อนนภาภัสเลขาสาวส่ายหัวให้กับความเอาแต่ใจแต่ก็เลือกที่จะเดินเข้าไปนั่งบนตักให้อีกฝ่ายกอดเติมพลัง“แค่นี้ก็มีแรงไปประชุมละ”‘ก๊อกๆๆ’ เสียงเคาะประตูดังขึ้นทั้งคู่สะดุ้งโหยงก่อนจะรีบแยกออกจากกัน“เชิญครับ” ราวินจัดสูทและเนกไทให้เป็นระเบียบก่อนจะพูดอนุญาตให้คนด้านนอกเข้ามา“ขอตัวก่อนนะคะ” เธอสวมบทบาทเลขาสาวหยิบแฟ้มเอกสารบนโต๊ะของราวินเดินออกมาทันที“บอสคะแผนการตลาดของทีมBเหมือนจะมีปัญหานะคะ” สาวิกา รุ่นน้องที่ไม่ค่อยถูกชะตากับนภาภัสตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย แต่ดันได้มาร่วมงานกันเดินถือแฟ้มเอกสารเข้ามาหาประธานหนุ่มในห้องเหมือนรู้จังหวะ“อ๊ะพี่ฟ้า ไม่ทักทายกันเลยนะคะ” พนักงานบัญชีสาวในชุดกระโปรงสั้นรัดรูปหันมาถามเมื่อเห็นหญิงสาวเดินสวนไปอย่างเมินเฉย“ว่าไงจ๊ะน้องสา”“วันนี้สีลิปสติกแก่ไปนิดนะคะ” พูดจบก็เดินไปนั่งที่เก้าอี้หน้าโต๊ะประธานหนุ่ม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-28Secret(ary) Love ขอโทษทีพอดีแค่เผลอใจ บทนำ วันครบรอบ
“ขอโทษนะคะกร ฟ้าขอเลื่อนนัดเป็นพรุ่งนี้แทนนะคะ”“ไม่เป็นไรที่รัก งานคุณยุ่งผมเข้าใจ”“ขอบคุณที่เข้าใจกันนะ สุขสันต์วันครบรอบ7ปีนะคะ”“เอ่อ..ฟ้าใหม่”“คะ?”“ผมรักคุณนะ”“ฟ้าก็รักคุณค่ะกร” ใบหน้าเรียวสวยแต้มไปด้วยรอยยิ้มเมื่อได้ยินปลายสายบอกคำหวาน เขาตอบกลับอย่างอ่อนโยนก่อนจะวางสายจากกัน“ช่อดอกไม้ของคุณผู้หญิงได้แล้วค่ะ” พนักงานร้านดอกไม้เอ่ยขึ้นพร้อมยกช่อดอกลิลลี่สีขาวช่อใหญ่ห่อด้วยกระดาษสีชมพูอ่อนผูกโบด้วยริบบิ้นสีทองอย่างประณีต“ช่วยเขียนการ์ดให้หน่อยนะคะ เอาเป็นตามโน๊ตนี้เลยค่ะ” เธอยื่นกระดาษโน๊ตที่ถูกพับยู่ยี่ให้พนักงาน‘Happy Anniversary 7th Always love you naka Korn’วันนี้เป็นวันครบรอบ 7 ปีของเธอกับแฟนหนุ่ม หญิงสาวที่งานยุ่งอ้างว่าวันนี้ไปตามนัดไม่ได้แล้วเพราะติดงานด่วน แต่ความจริงเธอต้องการไปเซอร์ไพรส์เขาต่างหาก ไหนๆ พรุ่งนี้ก็เป็นวันหยุดเธอจึงตั้งใจจะใช้เวลาช่วงวันหยุดกับคนที่รักเพื่อฉลองช่วงเวลาสำคัญ:ไม่นานนักนภาภัสก็เดินมาหยุดอยู่ที่หน้าประตูห้องบนคอนโดหรูตั้งอยู่ในใจกลางเมือง เธอคิดในใจว่าถ้าแอบเข้าไปเงียบๆ คงจะทำอีกฝ่ายรู้สึกแปลกใจไม่น้อยจึงไม่ได้กดกริ่งเรียกและถือวิสาส
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-23Secret(ary) Love ขอโทษทีพอดีแค่เผลอใจ บทที่ 1 ย้อมใจ
วันหยุดสุดสัปดาห์เช่นนี้สถานที่อย่างร้านบาร์หรูใจกลางเมืองเนืองแน่นไปด้วยหนุ่มสาวนักท่องราตรี ทุกคนต่างเพลิดเพลินไปกับบรรยากาศภายในร้านต่างจากหญิงสาวที่นั่งเหม่อลอยในมือกุมแก้วไวน์อยู่ที่เคาน์เตอร์บาร์ แม้เพลงจะบรรเลงเร้าใจเพียงใดก็ไม่สามารถเย้ายวนใจให้เธอเพลิดเพลินไปกับมันได้ ในใจร้อนรุ่มไปด้วยไฟแค้นและฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังคงสั่งบาริสต้าให้เสิร์ฟแก้วที่แรงที่สุดในร้านมาให้ เธออยากเมาจนลืมว่าความรู้สึกเสียใจนี้มันเจ็บเพียงใด“มาคนเดียวเหรอครับ”“ค่ะ” นภาภัสใช้นิ้วเรียวปาดน้ำตาที่แก้มออกเมื่อเห็นว่ามีหนุ่มหล่อเดินถือแก้วมานั่งข้างๆ“แฟนไม่มาด้วยเหรอครับ”“อืม..ไม่มีค่ะ” เธอยิ้มก่อนจะหยิบแก้วขึ้นมาดื่มจนหมดแล้วสั่งเพิ่ม“แปลกจัง”“คะ?”“สวยขนาดนี้ไม่มีแฟนได้ไง” ชายหนุ่มในชุดเชิ้ตสีดำสนิทปลดกระดุมเม็ดบนเผยให้เห็นร่องอกที่เกิดจากการออกกำลังกายอย่างหนัก“นั่นน่ะสิคะ” หญิงสาวรู้จุดประสงค์ทันที และเธอเลือกที่จะเล่นด้วย“เช็กบิลเลยมั้ยครับ ไปต่อที่ห้องผมดีกว่ามีไวน์รสเลิศอยากให้คุณลอง” เขาเข้ามากระซิบที่ข้างหูก่อนจะยื่นบัตรเครติดให้บาริสต้าจัดการค่าไวน์ของเธอให้เสร็จสับที่ผ่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-23
บทล่าสุด
Secret(ary) Love ขอโทษทีพอดีแค่เผลอใจ บทที่ 4 ทักทาย
“ผมเซ็นเอกสารหมดแล้วนะที่รัก”“ท่านประธาน! เดี๋ยวก็มีคนมาได้ยินหรอกค่ะ”“ใครจะมาได้ยินในห้องมีแค่ผมกับคุณ”“ฉันบอกว่ายังไงคะ? อยู่บริษัทเราต้องสวมบทบาทเจ้านายกับลูกน้องนะ”“ผมอยากเลิกงานเร็วๆ จัง อยากกอดคุณจะแย่” ราวินตบลงที่ตักของตัวเองก่อนจะอ้าแขนอ้อนนภาภัสเลขาสาวส่ายหัวให้กับความเอาแต่ใจแต่ก็เลือกที่จะเดินเข้าไปนั่งบนตักให้อีกฝ่ายกอดเติมพลัง“แค่นี้ก็มีแรงไปประชุมละ”‘ก๊อกๆๆ’ เสียงเคาะประตูดังขึ้นทั้งคู่สะดุ้งโหยงก่อนจะรีบแยกออกจากกัน“เชิญครับ” ราวินจัดสูทและเนกไทให้เป็นระเบียบก่อนจะพูดอนุญาตให้คนด้านนอกเข้ามา“ขอตัวก่อนนะคะ” เธอสวมบทบาทเลขาสาวหยิบแฟ้มเอกสารบนโต๊ะของราวินเดินออกมาทันที“บอสคะแผนการตลาดของทีมBเหมือนจะมีปัญหานะคะ” สาวิกา รุ่นน้องที่ไม่ค่อยถูกชะตากับนภาภัสตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย แต่ดันได้มาร่วมงานกันเดินถือแฟ้มเอกสารเข้ามาหาประธานหนุ่มในห้องเหมือนรู้จังหวะ“อ๊ะพี่ฟ้า ไม่ทักทายกันเลยนะคะ” พนักงานบัญชีสาวในชุดกระโปรงสั้นรัดรูปหันมาถามเมื่อเห็นหญิงสาวเดินสวนไปอย่างเมินเฉย“ว่าไงจ๊ะน้องสา”“วันนี้สีลิปสติกแก่ไปนิดนะคะ” พูดจบก็เดินไปนั่งที่เก้าอี้หน้าโต๊ะประธานหนุ่ม
Secret(ary) Love ขอโทษทีพอดีแค่เผลอใจ บทที่ 3 ข้อแลกเปลี่ยน
เมื่อราวินตื่นขึ้นก็พบว่าคนข้างกายได้หายไปแล้ว เขารีบพรวดพราดออกมาจากห้องในขณะที่ท่อนบนยังเปลือยเปล่ามีเพียงผ้าขนหนูห่อหุ้มร่างกายท่อนล่างเอาไว้แต่ก็ไม่เจอใครนอกจากป้าจิตที่เตรียมมื้อเช้าอยู่ที่โต๊ะอาหาร“ป้าว่าแล้วว่าคุณผู้หญิงรีบออกไปทำไม ป้าทักเธอก็ทำสีหน้าตกใจด้วยค่ะ”“นภาภัสครับ เธอชื่อนภาภัส”“ค่ะ คุณหนูทำอะไรก็ทำให้มันถูกต้องนะคะ”“ครับ..”เขากลับเข้ามาในห้องพร้อมกดโทรไปหาเลขาสาวแต่ก็ถูกตัดสายทิ้งเป็นคำตอบ ราวินรู้สึกงุนงงนิดหน่อยนึกเสียดายที่วันนี้คือวันหยุดถ้าจะคุยกันคงต้องรอเจอกันที่บริษัทพรุ่งนี้เช้าวันรุ่งขึ้นเขารีบขับรถหรูสีดำโชว์โลโก้ห่วงคล้องกันสี่ห่วงเหยียบจนมิดไมล์เพื่อไปบริษัท ในใจร้อนรุ่มเพราะอยากจะรู้ว่าเหตุใดเธอจึงหายเงียบไป“ฉันขอลาออกค่ะ”“ผมไม่เข้าใจ”“ตามนี้เลยค่ะ” นภาภัสเลื่อนซองจดหมายสีขาวมาให้ประธานหนุ่ม“ทำไมล่ะ?”“ขอไม่ตอบนะคะเหตุผลส่วนตัว ช่วยเซ็นอนุมัติให้ด้วยค่ะ” พูดจบเธอก็ลุกขึ้นเตรียมเดินออกนอกห้อง“เพราะเรื่องคืนนั้นเหรอ?”“คืนไหนคะ?”“นภาภัส”“ขอโทษด้วยนะคะ ฉันแค่เผลอตัวไปไม่ได้ตั้งใจ”“ได้! ถ้าคุณต้องการแบบนี้ผมจะเซ็นใบลาออกให้”“ขอบคุณที่กรุณาค่
Secret(ary) Love ขอโทษทีพอดีแค่เผลอใจ บทที่ 2 บาร์
หลังจากนอนคิดมาทั้งวันจนตะวันลับฟ้านภาภัสก็ตระหนักได้ว่าควรจะไปเก็บของของตัวเองในห้องของทิวากรก่อนที่เขาจะเป็นฝ่ายขนมาคืนเธอเองให้เสียเกียรติ เธอสิต้องเป็นคนทิ้งเขา เมื่อคิดได้อย่างนั้นก็รีบลุกไปอาบน้ำแต่งตัวด้วยเดรสรัดรูปสีแดงฉ่าและทาปากด้วยสีเฉดเดียวกันก่อนจะลากกระเป๋าเดินทางใบโตไปที่คอนโดหรูอีกครั้ง เธอไม่ได้คิดที่จะกดกริ่งเช่นเคยแต่เลือกจะใช้คีย์การ์ดเปิดเข้าไปเลย ในใจคิดหากเจอนังผู้หญิงคนเมื่อคืนจะขอด่าให้สะใจก่อนกลับแต่สิ่งแรกที่พบคือช่อดอกไม้ที่เธอเลือกเองกับมือถูกทิ้งอยู่ในถังขยะ น้ำตาค่อยๆ ไหลรินอาบแก้ม ต่อให้ในใจแค้นเพียงใดแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าข้างในแตกสลายไม่เหลือชิ้นดี “ฟ้าใหม่” ทิวากรเปิดประตูห้องนอนออกมา เมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายอยู่ที่ห้องเธอรีบดึงสติและเช็ดคราบน้ำตาทันที “ผมว่าแล้วว่าคุณต้องมา” “ฟ้ามาเก็บของ” หญิงสาวลากกระเป๋าเข้าไปที่ห้องแต่งตัวทันที “ไม่เอาหน่า” เขาเดินเข้ามาสวมกอดนภาภัสจากด้านหลังอย่างใจเย็น “กี่ครั้งแล้ว ทำแบบนี้กี่ครั้งแล้ว” เธอถามด้วยเสียงสะอื้น “ครั้งเดียวครับ ผมขอโทษนะฟ้าเมื่อคืนคือครั้งแรกที่พลาดไป ผมเมามากจริงๆ” “เมา?” เธอผละออกทันทีก่อนจ
Secret(ary) Love ขอโทษทีพอดีแค่เผลอใจ บทที่ 1 ย้อมใจ
วันหยุดสุดสัปดาห์เช่นนี้สถานที่อย่างร้านบาร์หรูใจกลางเมืองเนืองแน่นไปด้วยหนุ่มสาวนักท่องราตรี ทุกคนต่างเพลิดเพลินไปกับบรรยากาศภายในร้านต่างจากหญิงสาวที่นั่งเหม่อลอยในมือกุมแก้วไวน์อยู่ที่เคาน์เตอร์บาร์ แม้เพลงจะบรรเลงเร้าใจเพียงใดก็ไม่สามารถเย้ายวนใจให้เธอเพลิดเพลินไปกับมันได้ ในใจร้อนรุ่มไปด้วยไฟแค้นและฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังคงสั่งบาริสต้าให้เสิร์ฟแก้วที่แรงที่สุดในร้านมาให้ เธออยากเมาจนลืมว่าความรู้สึกเสียใจนี้มันเจ็บเพียงใด“มาคนเดียวเหรอครับ”“ค่ะ” นภาภัสใช้นิ้วเรียวปาดน้ำตาที่แก้มออกเมื่อเห็นว่ามีหนุ่มหล่อเดินถือแก้วมานั่งข้างๆ“แฟนไม่มาด้วยเหรอครับ”“อืม..ไม่มีค่ะ” เธอยิ้มก่อนจะหยิบแก้วขึ้นมาดื่มจนหมดแล้วสั่งเพิ่ม“แปลกจัง”“คะ?”“สวยขนาดนี้ไม่มีแฟนได้ไง” ชายหนุ่มในชุดเชิ้ตสีดำสนิทปลดกระดุมเม็ดบนเผยให้เห็นร่องอกที่เกิดจากการออกกำลังกายอย่างหนัก“นั่นน่ะสิคะ” หญิงสาวรู้จุดประสงค์ทันที และเธอเลือกที่จะเล่นด้วย“เช็กบิลเลยมั้ยครับ ไปต่อที่ห้องผมดีกว่ามีไวน์รสเลิศอยากให้คุณลอง” เขาเข้ามากระซิบที่ข้างหูก่อนจะยื่นบัตรเครติดให้บาริสต้าจัดการค่าไวน์ของเธอให้เสร็จสับที่ผ่
Secret(ary) Love ขอโทษทีพอดีแค่เผลอใจ บทนำ วันครบรอบ
“ขอโทษนะคะกร ฟ้าขอเลื่อนนัดเป็นพรุ่งนี้แทนนะคะ”“ไม่เป็นไรที่รัก งานคุณยุ่งผมเข้าใจ”“ขอบคุณที่เข้าใจกันนะ สุขสันต์วันครบรอบ7ปีนะคะ”“เอ่อ..ฟ้าใหม่”“คะ?”“ผมรักคุณนะ”“ฟ้าก็รักคุณค่ะกร” ใบหน้าเรียวสวยแต้มไปด้วยรอยยิ้มเมื่อได้ยินปลายสายบอกคำหวาน เขาตอบกลับอย่างอ่อนโยนก่อนจะวางสายจากกัน“ช่อดอกไม้ของคุณผู้หญิงได้แล้วค่ะ” พนักงานร้านดอกไม้เอ่ยขึ้นพร้อมยกช่อดอกลิลลี่สีขาวช่อใหญ่ห่อด้วยกระดาษสีชมพูอ่อนผูกโบด้วยริบบิ้นสีทองอย่างประณีต“ช่วยเขียนการ์ดให้หน่อยนะคะ เอาเป็นตามโน๊ตนี้เลยค่ะ” เธอยื่นกระดาษโน๊ตที่ถูกพับยู่ยี่ให้พนักงาน‘Happy Anniversary 7th Always love you naka Korn’วันนี้เป็นวันครบรอบ 7 ปีของเธอกับแฟนหนุ่ม หญิงสาวที่งานยุ่งอ้างว่าวันนี้ไปตามนัดไม่ได้แล้วเพราะติดงานด่วน แต่ความจริงเธอต้องการไปเซอร์ไพรส์เขาต่างหาก ไหนๆ พรุ่งนี้ก็เป็นวันหยุดเธอจึงตั้งใจจะใช้เวลาช่วงวันหยุดกับคนที่รักเพื่อฉลองช่วงเวลาสำคัญ:ไม่นานนักนภาภัสก็เดินมาหยุดอยู่ที่หน้าประตูห้องบนคอนโดหรูตั้งอยู่ในใจกลางเมือง เธอคิดในใจว่าถ้าแอบเข้าไปเงียบๆ คงจะทำอีกฝ่ายรู้สึกแปลกใจไม่น้อยจึงไม่ได้กดกริ่งเรียกและถือวิสาส
