เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 3 ข้อแลกเปลี่ยน
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-23 14:43:16เมื่อราวินตื่นขึ้นก็พบว่าคนข้างกายได้หายไปแล้ว เขารีบพรวดพราดออกมาจากห้องในขณะที่ท่อนบนยังเปลือยเปล่ามีเพียงผ้าขนหนูห่อหุ้มร่างกายท่อนล่างเอาไว้แต่ก็ไม่เจอใครนอกจากป้าจิตที่เตรียมมื้อเช้าอยู่ที่โต๊ะอาหาร
“ป้าว่าแล้วว่าคุณผู้หญิงรีบออกไปทำไม ป้าทักเธอก็ทำสีหน้าตกใจด้วยค่ะ” “นภาภัสครับ เธอชื่อนภาภัส” “ค่ะ คุณหนูทำอะไรก็ทำให้มันถูกต้องนะคะ” “ครับ..” เขากลับเข้ามาในห้องพร้อมกดโทรไปหาเลขาสาวแต่ก็ถูกตัดสายทิ้งเป็นคำตอบ ราวินรู้สึกงุนงงนิดหน่อยนึกเสียดายที่วันนี้คือวันหยุดถ้าจะคุยกันคงต้องรอเจอกันที่บริษัทพรุ่งนี้ เช้าวันรุ่งขึ้นเขารีบขับรถหรูสีดำโชว์โลโก้ห่วงคล้องกันสี่ห่วงเหยียบจนมิดไมล์เพื่อไปบริษัท ในใจร้อนรุ่มเพราะอยากจะรู้ว่าเหตุใดเธอจึงหายเงียบไป “ฉันขอลาออกค่ะ” “ผมไม่เข้าใจ” “ตามนี้เลยค่ะ” นภาภัสเลื่อนซองจดหมายสีขาวมาให้ประธานหนุ่ม “ทำไมล่ะ?” “ขอไม่ตอบนะคะเหตุผลส่วนตัว ช่วยเซ็นอนุมัติให้ด้วยค่ะ” พูดจบเธอก็ลุกขึ้นเตรียมเดินออกนอกห้อง “เพราะเรื่องคืนนั้นเหรอ?” “คืนไหนคะ?” “นภาภัส” “ขอโทษด้วยนะคะ ฉันแค่เผลอตัวไปไม่ได้ตั้งใจ” “ได้! ถ้าคุณต้องการแบบนี้ผมจะเซ็นใบลาออกให้” “ขอบคุณที่กรุณาค่ะ” “แต่คุณต้องไปงานเลี้ยงหุ้นส่วนของบริษัทเราที่จะจัดขึ้นที่ประเทศญี่ปุ่นกับผมก่อน” “คะ?” “อย่าคิดว่าผมอาลัยอาวรณ์อะไรคุณนะ แต่จะให้เลขาคนใหม่ไปด้วยก็คงจะไม่รู้งานเท่าคนเก่า ผมพูดถูกมั้ย?” “อ๋อค่ะ ดีใจนะคะที่ท่านประธานแยกเรื่องส่วนตัวกับเรื่องงานได้” หญิงสาวยิ้มให้ก่อนจะเดินออกไปประจำโต๊ะตัวเองที่หน้าห้อง ชายหนุ่มกำหมัดต่อยลงบนโต๊ะอย่างเต็มแรงด้วยความโกรธ เขาได้ทำความสัมพันธ์ระหว่างหัวหน้ากับลูกน้องตลอดเวลา8ปีเสียไปแล้วสินะ : : ทั้งคู่นั่งbusiness classบินตรงไปลงที่แดนปลาดิบ เธอจองโรงแรมหรูเอาไว้อย่างดีไม่ขาดตกบกพร่องในหน้าที่เลขาแม้จะเป็นงานสุดท้ายแล้วก็ตาม “มีอะไรก็มาเคาะห้องฉันได้นะคะอยู่ถัดไป แต่ถ้าไม่มีอะไรจะดีมาก เจอกันวันงานพรุ่งนี้ค่ะ” เธอพูดตัดบทไม่รอให้ประธานหนุ่มตอบก่อนจะลากกระเป๋าใบโตเดินเข้าห้องที่อยู่ข้างกัน เขามองดูจนเธอเข้าห้องเรียบร้อยก่อนจะเดินเข้ามาห้องตัวเอง เมื่อเปิดตู้เย็นในห้องดูก็เจอเข้ากับแอลกอฮอล์ยี่ห้อดีวางเรียงกันอยู่หลายขวด ชายหนุ่มอดใจไม่ได้ที่จะหยิบมาลิ้มลองเพื่อดับความคิดเรื่องนภาภัสที่กำลังฟุ้งซ่านอยู่เต็มหัว : “ก๊อกๆๆ..ก๊อกๆ” “มาแล้วค่าา” หญิงสาวเปิดประตูออกมาก็ต้องตกใจเมื่อเห็นประธานหนุ่มใบหน้าแดงก่ำยืนโซเซในมือถือขวดไวน์อยู่หน้าห้อง “โอ๊ยอะไรคะเนี่ย ดื่มอะไรเยอะขนาดนี้” เขาไม่สนใจคำพูดของเธอแต่เลือกเดินเข้ามาในห้องทันที “ออกไปนะคุณนี่ห้องฉัน” หญิงสาวในชุดนอนดันร่างสูงอย่างเต็มแรงแต่ก็ไม่เป็นผล “คุณรักผมมั้ย” “คะ?” “ผมรักคุณนะฟ้า รักตั้งแต่วันแรกที่เจอ คุณเป็นคนเดียวที่อยู่เคียงข้างผมในวันที่ผมมารับตำแหน่งโดยที่ไม่มีใครเชื่อมั่นว่าผมจะทำมันได้สักคน มีแค่คุณ..” “คุณตกหลุมรักฉันเพราะเรื่องแค่นี้เหรอคะ?” “สำหรับคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรก็คงคิดว่ามันเป็นเรื่องแค่นี้” เขาทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงก่อนจะยกขวดที่หยิบติดมือมากระดกอึกใหญ่ “เปล่านะ ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น” “ถ้าคุณจำได้ 7ปีที่แล้ววันที่คุณตกลงคบกับผู้ชายคนนั้นเป็นวันเดียวกับที่ผมเมาหัวราน้ำมาทำงานไม่ไหว นั่นก็เพราะผมรู้สึกแพ้ตั้งแต่ยังไม่เริ่ม ใครๆ ก็บอกว่าผมไม่มีความรับผิดชอบ แต่ผมคิดได้เพราะคุณเองนั่นแหละที่ดึงสติให้ผมกลับมาเป็นผู้เป็นคน” “ที่ผ่านมาฉันมองคุณเป็นแค่หัวหน้ามาโดยตลอดค่ะ” “ช่างเถอะ คุณจะบอกว่าเผลอไปหรือเมาหรืออะไรก็ช่าง แต่เรื่องคืนนั้นมันมีความหมายกับผมมาก” “คุณราวิน..” “ผมพูดเรื่องของผมหมดแล้ว คุณมีอะไรจะพูดมั้ย” “...” นภาภัสไม่ได้เอ่ยอะไรได้แต่ทำหน้าครุ่นคิด “เข้าใจแล้วล่ะ ผมมาบอกแค่นี้แหละ คุณก็นอนได้แล้วผมไม่กวนแล้วดีกว่า” เขาลุกขึ้นฉีกยิ้มกว้างก่อนจะเดินไปทางประตูแต่ก็ถูกอีกฝ่ายสวมกอดจากด้านหลัง “ขอโทษนะคะที่ทำให้คุณรู้สึกแย่ จริงๆ แล้วฉันก็ไม่รู้ใจตัวเอง” “หมายความว่าผมยังมีโอกาสใช่มั้ย?” เขาหันกลับมา “ก็บอกแล้วไงฉันไม่รู้ใจตัวเอง แต่..ตั้งแต่คืนนั้นฉันก็คิดเรื่องแฟนเก่าน้อยลง เพราะ..คิดแต่เรื่องคุณนั่นแหละ!” เธอพูดอย่างเขินอาย “คุณไม่ได้พูดเพราะรู้สึกผิดใช่มั้ย?” “เปล่านะคะ พออยู่ใกล้คุณมันก็ร้อนวูบวาบขึ้นมาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน” “ถ้างั้นเราลองมาคบกันดูมั้ย” “คะ? คุณจะบ้าเหรอนี่มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆ นะ” “ผมก็ไม่ได้เล่นๆ นะ เราลองคบกันมั้ย ถ้าเราไม่ใช่ยังไงก็ค่อยว่ากัน” “มันจะเสี่ยงไปมั้ยคะ” “แล้วคุณพร้อมเสี่ยงมั้ย?” “อือ..พร้อมค่ะ” เธอนิ่งคิดไปสักพักก่อนจะพูดออกมา “เป็นแฟนกับผมนะ” ราวินวางขวดไวน์ลงบนโต๊ะก่อนจะโอบไปที่เอวของเลขาสาว “เป็นค่ะ ไม่ได้ขอเพราะเมาใช่มั้ย?” “ผมไม่ใช่คุณนะ” “คุณวิน!” เธอตีที่ไหล่ของราวินเบาๆ “งั้นคืนนี้เรามาซ้ำกันมั้ย” “เอ๊ะคุณวิน!” “หน่านะ” เขาอ้อนเสียงหวาน “แต่ไม่มีถุงนะคะ วันนั้นก็เสี่ยงจะแย่” “เดี๋ยวผมหลั่งนอก นะครับนะ” “อื้อ” สิ้นเสียงตอบรับเขาก็อุ้มหญิงสาวมาที่เตียง “ทำให้ผมหน่อยได้มั้ย” เขาเอนตัวลงนอนปล่อยให้เป็นหน้าที่ของหญิงสาวจัดการ นภาภัสคร่อมตัวราวินแล้วจูบอย่างเร่าร้อน มือก็พลางลูบไล้เจ้าดุ้นขึ้นลงจนมันโตได้ที่ เธอค่อยๆ เลื้อยลงมาปลดกระดุมกางเกงแล้วรูดซิปออกก่อนจะควักมันออกมาจากนั้นก็ใช้ลิ้นลงตั้งแต่หัว เลียลงมาที่เส้นสลึงก่อนจะอมลงไปสุดคอ ราวินใช้มือกดหัวของเธอก่อนจะเด้งเอวรับ “อื้มม เสียวครับฟ้า” เมื่อได้ยินอย่างนั้นหญิงสาวใช้มือขึ้นมาช่วยชักขึ้นลง ทั้งคู่เพลิดเพลินไปกับการร่วมรักครั้งแรกในสถานะคนรัก ต่อจากนี้จะมีอะไรเกิดขึ้นราวินก็ไม่คิดกังวลอีกแล้วเพราะตอนนี้เขากำลังมีความสุขอย่างล้นหลาม : - TBC - #เลขาของราวินบทที่เกี่ยวข้อง
Secret(ary) Love ขอโทษทีพอดีแค่เผลอใจ บทที่ 4 ทักทาย
“ผมเซ็นเอกสารหมดแล้วนะที่รัก”“ท่านประธาน! เดี๋ยวก็มีคนมาได้ยินหรอกค่ะ”“ใครจะมาได้ยินในห้องมีแค่ผมกับคุณ”“ฉันบอกว่ายังไงคะ? อยู่บริษัทเราต้องสวมบทบาทเจ้านายกับลูกน้องนะ”“ผมอยากเลิกงานเร็วๆ จัง อยากกอดคุณจะแย่” ราวินตบลงที่ตักของตัวเองก่อนจะอ้าแขนอ้อนนภาภัสเลขาสาวส่ายหัวให้กับความเอาแต่ใจแต่ก็เลือกที่จะเดินเข้าไปนั่งบนตักให้อีกฝ่ายกอดเติมพลัง“แค่นี้ก็มีแรงไปประชุมละ”‘ก๊อกๆๆ’ เสียงเคาะประตูดังขึ้นทั้งคู่สะดุ้งโหยงก่อนจะรีบแยกออกจากกัน“เชิญครับ” ราวินจัดสูทและเนกไทให้เป็นระเบียบก่อนจะพูดอนุญาตให้คนด้านนอกเข้ามา“ขอตัวก่อนนะคะ” เธอสวมบทบาทเลขาสาวหยิบแฟ้มเอกสารบนโต๊ะของราวินเดินออกมาทันที“บอสคะแผนการตลาดของทีมBเหมือนจะมีปัญหานะคะ” สาวิกา รุ่นน้องที่ไม่ค่อยถูกชะตากับนภาภัสตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย แต่ดันได้มาร่วมงานกันเดินถือแฟ้มเอกสารเข้ามาหาประธานหนุ่มในห้องเหมือนรู้จังหวะ“อ๊ะพี่ฟ้า ไม่ทักทายกันเลยนะคะ” พนักงานบัญชีสาวในชุดกระโปรงสั้นรัดรูปหันมาถามเมื่อเห็นหญิงสาวเดินสวนไปอย่างเมินเฉย“ว่าไงจ๊ะน้องสา”“วันนี้สีลิปสติกแก่ไปนิดนะคะ” พูดจบก็เดินไปนั่งที่เก้าอี้หน้าโต๊ะประธานหนุ่ม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-28Secret(ary) Love ขอโทษทีพอดีแค่เผลอใจ บทนำ วันครบรอบ
“ขอโทษนะคะกร ฟ้าขอเลื่อนนัดเป็นพรุ่งนี้แทนนะคะ”“ไม่เป็นไรที่รัก งานคุณยุ่งผมเข้าใจ”“ขอบคุณที่เข้าใจกันนะ สุขสันต์วันครบรอบ7ปีนะคะ”“เอ่อ..ฟ้าใหม่”“คะ?”“ผมรักคุณนะ”“ฟ้าก็รักคุณค่ะกร” ใบหน้าเรียวสวยแต้มไปด้วยรอยยิ้มเมื่อได้ยินปลายสายบอกคำหวาน เขาตอบกลับอย่างอ่อนโยนก่อนจะวางสายจากกัน“ช่อดอกไม้ของคุณผู้หญิงได้แล้วค่ะ” พนักงานร้านดอกไม้เอ่ยขึ้นพร้อมยกช่อดอกลิลลี่สีขาวช่อใหญ่ห่อด้วยกระดาษสีชมพูอ่อนผูกโบด้วยริบบิ้นสีทองอย่างประณีต“ช่วยเขียนการ์ดให้หน่อยนะคะ เอาเป็นตามโน๊ตนี้เลยค่ะ” เธอยื่นกระดาษโน๊ตที่ถูกพับยู่ยี่ให้พนักงาน‘Happy Anniversary 7th Always love you naka Korn’วันนี้เป็นวันครบรอบ 7 ปีของเธอกับแฟนหนุ่ม หญิงสาวที่งานยุ่งอ้างว่าวันนี้ไปตามนัดไม่ได้แล้วเพราะติดงานด่วน แต่ความจริงเธอต้องการไปเซอร์ไพรส์เขาต่างหาก ไหนๆ พรุ่งนี้ก็เป็นวันหยุดเธอจึงตั้งใจจะใช้เวลาช่วงวันหยุดกับคนที่รักเพื่อฉลองช่วงเวลาสำคัญ:ไม่นานนักนภาภัสก็เดินมาหยุดอยู่ที่หน้าประตูห้องบนคอนโดหรูตั้งอยู่ในใจกลางเมือง เธอคิดในใจว่าถ้าแอบเข้าไปเงียบๆ คงจะทำอีกฝ่ายรู้สึกแปลกใจไม่น้อยจึงไม่ได้กดกริ่งเรียกและถือวิสาส
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-23Secret(ary) Love ขอโทษทีพอดีแค่เผลอใจ บทที่ 1 ย้อมใจ
วันหยุดสุดสัปดาห์เช่นนี้สถานที่อย่างร้านบาร์หรูใจกลางเมืองเนืองแน่นไปด้วยหนุ่มสาวนักท่องราตรี ทุกคนต่างเพลิดเพลินไปกับบรรยากาศภายในร้านต่างจากหญิงสาวที่นั่งเหม่อลอยในมือกุมแก้วไวน์อยู่ที่เคาน์เตอร์บาร์ แม้เพลงจะบรรเลงเร้าใจเพียงใดก็ไม่สามารถเย้ายวนใจให้เธอเพลิดเพลินไปกับมันได้ ในใจร้อนรุ่มไปด้วยไฟแค้นและฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังคงสั่งบาริสต้าให้เสิร์ฟแก้วที่แรงที่สุดในร้านมาให้ เธออยากเมาจนลืมว่าความรู้สึกเสียใจนี้มันเจ็บเพียงใด“มาคนเดียวเหรอครับ”“ค่ะ” นภาภัสใช้นิ้วเรียวปาดน้ำตาที่แก้มออกเมื่อเห็นว่ามีหนุ่มหล่อเดินถือแก้วมานั่งข้างๆ“แฟนไม่มาด้วยเหรอครับ”“อืม..ไม่มีค่ะ” เธอยิ้มก่อนจะหยิบแก้วขึ้นมาดื่มจนหมดแล้วสั่งเพิ่ม“แปลกจัง”“คะ?”“สวยขนาดนี้ไม่มีแฟนได้ไง” ชายหนุ่มในชุดเชิ้ตสีดำสนิทปลดกระดุมเม็ดบนเผยให้เห็นร่องอกที่เกิดจากการออกกำลังกายอย่างหนัก“นั่นน่ะสิคะ” หญิงสาวรู้จุดประสงค์ทันที และเธอเลือกที่จะเล่นด้วย“เช็กบิลเลยมั้ยครับ ไปต่อที่ห้องผมดีกว่ามีไวน์รสเลิศอยากให้คุณลอง” เขาเข้ามากระซิบที่ข้างหูก่อนจะยื่นบัตรเครติดให้บาริสต้าจัดการค่าไวน์ของเธอให้เสร็จสับที่ผ่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-23Secret(ary) Love ขอโทษทีพอดีแค่เผลอใจ บทที่ 2 บาร์
หลังจากนอนคิดมาทั้งวันจนตะวันลับฟ้านภาภัสก็ตระหนักได้ว่าควรจะไปเก็บของของตัวเองในห้องของทิวากรก่อนที่เขาจะเป็นฝ่ายขนมาคืนเธอเองให้เสียเกียรติ เธอสิต้องเป็นคนทิ้งเขา เมื่อคิดได้อย่างนั้นก็รีบลุกไปอาบน้ำแต่งตัวด้วยเดรสรัดรูปสีแดงฉ่าและทาปากด้วยสีเฉดเดียวกันก่อนจะลากกระเป๋าเดินทางใบโตไปที่คอนโดหรูอีกครั้ง เธอไม่ได้คิดที่จะกดกริ่งเช่นเคยแต่เลือกจะใช้คีย์การ์ดเปิดเข้าไปเลย ในใจคิดหากเจอนังผู้หญิงคนเมื่อคืนจะขอด่าให้สะใจก่อนกลับแต่สิ่งแรกที่พบคือช่อดอกไม้ที่เธอเลือกเองกับมือถูกทิ้งอยู่ในถังขยะ น้ำตาค่อยๆ ไหลรินอาบแก้ม ต่อให้ในใจแค้นเพียงใดแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าข้างในแตกสลายไม่เหลือชิ้นดี “ฟ้าใหม่” ทิวากรเปิดประตูห้องนอนออกมา เมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายอยู่ที่ห้องเธอรีบดึงสติและเช็ดคราบน้ำตาทันที “ผมว่าแล้วว่าคุณต้องมา” “ฟ้ามาเก็บของ” หญิงสาวลากกระเป๋าเข้าไปที่ห้องแต่งตัวทันที “ไม่เอาหน่า” เขาเดินเข้ามาสวมกอดนภาภัสจากด้านหลังอย่างใจเย็น “กี่ครั้งแล้ว ทำแบบนี้กี่ครั้งแล้ว” เธอถามด้วยเสียงสะอื้น “ครั้งเดียวครับ ผมขอโทษนะฟ้าเมื่อคืนคือครั้งแรกที่พลาดไป ผมเมามากจริงๆ” “เมา?” เธอผละออกทันทีก่อนจ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-23
บทล่าสุด
Secret(ary) Love ขอโทษทีพอดีแค่เผลอใจ บทที่ 4 ทักทาย
“ผมเซ็นเอกสารหมดแล้วนะที่รัก”“ท่านประธาน! เดี๋ยวก็มีคนมาได้ยินหรอกค่ะ”“ใครจะมาได้ยินในห้องมีแค่ผมกับคุณ”“ฉันบอกว่ายังไงคะ? อยู่บริษัทเราต้องสวมบทบาทเจ้านายกับลูกน้องนะ”“ผมอยากเลิกงานเร็วๆ จัง อยากกอดคุณจะแย่” ราวินตบลงที่ตักของตัวเองก่อนจะอ้าแขนอ้อนนภาภัสเลขาสาวส่ายหัวให้กับความเอาแต่ใจแต่ก็เลือกที่จะเดินเข้าไปนั่งบนตักให้อีกฝ่ายกอดเติมพลัง“แค่นี้ก็มีแรงไปประชุมละ”‘ก๊อกๆๆ’ เสียงเคาะประตูดังขึ้นทั้งคู่สะดุ้งโหยงก่อนจะรีบแยกออกจากกัน“เชิญครับ” ราวินจัดสูทและเนกไทให้เป็นระเบียบก่อนจะพูดอนุญาตให้คนด้านนอกเข้ามา“ขอตัวก่อนนะคะ” เธอสวมบทบาทเลขาสาวหยิบแฟ้มเอกสารบนโต๊ะของราวินเดินออกมาทันที“บอสคะแผนการตลาดของทีมBเหมือนจะมีปัญหานะคะ” สาวิกา รุ่นน้องที่ไม่ค่อยถูกชะตากับนภาภัสตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย แต่ดันได้มาร่วมงานกันเดินถือแฟ้มเอกสารเข้ามาหาประธานหนุ่มในห้องเหมือนรู้จังหวะ“อ๊ะพี่ฟ้า ไม่ทักทายกันเลยนะคะ” พนักงานบัญชีสาวในชุดกระโปรงสั้นรัดรูปหันมาถามเมื่อเห็นหญิงสาวเดินสวนไปอย่างเมินเฉย“ว่าไงจ๊ะน้องสา”“วันนี้สีลิปสติกแก่ไปนิดนะคะ” พูดจบก็เดินไปนั่งที่เก้าอี้หน้าโต๊ะประธานหนุ่ม
Secret(ary) Love ขอโทษทีพอดีแค่เผลอใจ บทที่ 3 ข้อแลกเปลี่ยน
เมื่อราวินตื่นขึ้นก็พบว่าคนข้างกายได้หายไปแล้ว เขารีบพรวดพราดออกมาจากห้องในขณะที่ท่อนบนยังเปลือยเปล่ามีเพียงผ้าขนหนูห่อหุ้มร่างกายท่อนล่างเอาไว้แต่ก็ไม่เจอใครนอกจากป้าจิตที่เตรียมมื้อเช้าอยู่ที่โต๊ะอาหาร“ป้าว่าแล้วว่าคุณผู้หญิงรีบออกไปทำไม ป้าทักเธอก็ทำสีหน้าตกใจด้วยค่ะ”“นภาภัสครับ เธอชื่อนภาภัส”“ค่ะ คุณหนูทำอะไรก็ทำให้มันถูกต้องนะคะ”“ครับ..”เขากลับเข้ามาในห้องพร้อมกดโทรไปหาเลขาสาวแต่ก็ถูกตัดสายทิ้งเป็นคำตอบ ราวินรู้สึกงุนงงนิดหน่อยนึกเสียดายที่วันนี้คือวันหยุดถ้าจะคุยกันคงต้องรอเจอกันที่บริษัทพรุ่งนี้เช้าวันรุ่งขึ้นเขารีบขับรถหรูสีดำโชว์โลโก้ห่วงคล้องกันสี่ห่วงเหยียบจนมิดไมล์เพื่อไปบริษัท ในใจร้อนรุ่มเพราะอยากจะรู้ว่าเหตุใดเธอจึงหายเงียบไป“ฉันขอลาออกค่ะ”“ผมไม่เข้าใจ”“ตามนี้เลยค่ะ” นภาภัสเลื่อนซองจดหมายสีขาวมาให้ประธานหนุ่ม“ทำไมล่ะ?”“ขอไม่ตอบนะคะเหตุผลส่วนตัว ช่วยเซ็นอนุมัติให้ด้วยค่ะ” พูดจบเธอก็ลุกขึ้นเตรียมเดินออกนอกห้อง“เพราะเรื่องคืนนั้นเหรอ?”“คืนไหนคะ?”“นภาภัส”“ขอโทษด้วยนะคะ ฉันแค่เผลอตัวไปไม่ได้ตั้งใจ”“ได้! ถ้าคุณต้องการแบบนี้ผมจะเซ็นใบลาออกให้”“ขอบคุณที่กรุณาค่
Secret(ary) Love ขอโทษทีพอดีแค่เผลอใจ บทที่ 2 บาร์
หลังจากนอนคิดมาทั้งวันจนตะวันลับฟ้านภาภัสก็ตระหนักได้ว่าควรจะไปเก็บของของตัวเองในห้องของทิวากรก่อนที่เขาจะเป็นฝ่ายขนมาคืนเธอเองให้เสียเกียรติ เธอสิต้องเป็นคนทิ้งเขา เมื่อคิดได้อย่างนั้นก็รีบลุกไปอาบน้ำแต่งตัวด้วยเดรสรัดรูปสีแดงฉ่าและทาปากด้วยสีเฉดเดียวกันก่อนจะลากกระเป๋าเดินทางใบโตไปที่คอนโดหรูอีกครั้ง เธอไม่ได้คิดที่จะกดกริ่งเช่นเคยแต่เลือกจะใช้คีย์การ์ดเปิดเข้าไปเลย ในใจคิดหากเจอนังผู้หญิงคนเมื่อคืนจะขอด่าให้สะใจก่อนกลับแต่สิ่งแรกที่พบคือช่อดอกไม้ที่เธอเลือกเองกับมือถูกทิ้งอยู่ในถังขยะ น้ำตาค่อยๆ ไหลรินอาบแก้ม ต่อให้ในใจแค้นเพียงใดแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าข้างในแตกสลายไม่เหลือชิ้นดี “ฟ้าใหม่” ทิวากรเปิดประตูห้องนอนออกมา เมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายอยู่ที่ห้องเธอรีบดึงสติและเช็ดคราบน้ำตาทันที “ผมว่าแล้วว่าคุณต้องมา” “ฟ้ามาเก็บของ” หญิงสาวลากกระเป๋าเข้าไปที่ห้องแต่งตัวทันที “ไม่เอาหน่า” เขาเดินเข้ามาสวมกอดนภาภัสจากด้านหลังอย่างใจเย็น “กี่ครั้งแล้ว ทำแบบนี้กี่ครั้งแล้ว” เธอถามด้วยเสียงสะอื้น “ครั้งเดียวครับ ผมขอโทษนะฟ้าเมื่อคืนคือครั้งแรกที่พลาดไป ผมเมามากจริงๆ” “เมา?” เธอผละออกทันทีก่อนจ
Secret(ary) Love ขอโทษทีพอดีแค่เผลอใจ บทที่ 1 ย้อมใจ
วันหยุดสุดสัปดาห์เช่นนี้สถานที่อย่างร้านบาร์หรูใจกลางเมืองเนืองแน่นไปด้วยหนุ่มสาวนักท่องราตรี ทุกคนต่างเพลิดเพลินไปกับบรรยากาศภายในร้านต่างจากหญิงสาวที่นั่งเหม่อลอยในมือกุมแก้วไวน์อยู่ที่เคาน์เตอร์บาร์ แม้เพลงจะบรรเลงเร้าใจเพียงใดก็ไม่สามารถเย้ายวนใจให้เธอเพลิดเพลินไปกับมันได้ ในใจร้อนรุ่มไปด้วยไฟแค้นและฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังคงสั่งบาริสต้าให้เสิร์ฟแก้วที่แรงที่สุดในร้านมาให้ เธออยากเมาจนลืมว่าความรู้สึกเสียใจนี้มันเจ็บเพียงใด“มาคนเดียวเหรอครับ”“ค่ะ” นภาภัสใช้นิ้วเรียวปาดน้ำตาที่แก้มออกเมื่อเห็นว่ามีหนุ่มหล่อเดินถือแก้วมานั่งข้างๆ“แฟนไม่มาด้วยเหรอครับ”“อืม..ไม่มีค่ะ” เธอยิ้มก่อนจะหยิบแก้วขึ้นมาดื่มจนหมดแล้วสั่งเพิ่ม“แปลกจัง”“คะ?”“สวยขนาดนี้ไม่มีแฟนได้ไง” ชายหนุ่มในชุดเชิ้ตสีดำสนิทปลดกระดุมเม็ดบนเผยให้เห็นร่องอกที่เกิดจากการออกกำลังกายอย่างหนัก“นั่นน่ะสิคะ” หญิงสาวรู้จุดประสงค์ทันที และเธอเลือกที่จะเล่นด้วย“เช็กบิลเลยมั้ยครับ ไปต่อที่ห้องผมดีกว่ามีไวน์รสเลิศอยากให้คุณลอง” เขาเข้ามากระซิบที่ข้างหูก่อนจะยื่นบัตรเครติดให้บาริสต้าจัดการค่าไวน์ของเธอให้เสร็จสับที่ผ่
Secret(ary) Love ขอโทษทีพอดีแค่เผลอใจ บทนำ วันครบรอบ
“ขอโทษนะคะกร ฟ้าขอเลื่อนนัดเป็นพรุ่งนี้แทนนะคะ”“ไม่เป็นไรที่รัก งานคุณยุ่งผมเข้าใจ”“ขอบคุณที่เข้าใจกันนะ สุขสันต์วันครบรอบ7ปีนะคะ”“เอ่อ..ฟ้าใหม่”“คะ?”“ผมรักคุณนะ”“ฟ้าก็รักคุณค่ะกร” ใบหน้าเรียวสวยแต้มไปด้วยรอยยิ้มเมื่อได้ยินปลายสายบอกคำหวาน เขาตอบกลับอย่างอ่อนโยนก่อนจะวางสายจากกัน“ช่อดอกไม้ของคุณผู้หญิงได้แล้วค่ะ” พนักงานร้านดอกไม้เอ่ยขึ้นพร้อมยกช่อดอกลิลลี่สีขาวช่อใหญ่ห่อด้วยกระดาษสีชมพูอ่อนผูกโบด้วยริบบิ้นสีทองอย่างประณีต“ช่วยเขียนการ์ดให้หน่อยนะคะ เอาเป็นตามโน๊ตนี้เลยค่ะ” เธอยื่นกระดาษโน๊ตที่ถูกพับยู่ยี่ให้พนักงาน‘Happy Anniversary 7th Always love you naka Korn’วันนี้เป็นวันครบรอบ 7 ปีของเธอกับแฟนหนุ่ม หญิงสาวที่งานยุ่งอ้างว่าวันนี้ไปตามนัดไม่ได้แล้วเพราะติดงานด่วน แต่ความจริงเธอต้องการไปเซอร์ไพรส์เขาต่างหาก ไหนๆ พรุ่งนี้ก็เป็นวันหยุดเธอจึงตั้งใจจะใช้เวลาช่วงวันหยุดกับคนที่รักเพื่อฉลองช่วงเวลาสำคัญ:ไม่นานนักนภาภัสก็เดินมาหยุดอยู่ที่หน้าประตูห้องบนคอนโดหรูตั้งอยู่ในใจกลางเมือง เธอคิดในใจว่าถ้าแอบเข้าไปเงียบๆ คงจะทำอีกฝ่ายรู้สึกแปลกใจไม่น้อยจึงไม่ได้กดกริ่งเรียกและถือวิสาส
