บทที่ 8 ไม่ใช่เด็ก ๆ

บทที่ 8 ไม่ใช่เด็ก ๆ

"ไงคุณหนูทับทิม วันนี้ทำเค้กอะไรบ้าง"

"ก็เค้กทั่วๆ ไปนั่นแหละจ๊ะ มีเค้กฝอยทองครีมสดมะพร้าวอ่อน มูสเค้ก เค้กส้ม คัพเค้ก วันนี้น่าจะแค่นี้ก่อน"

"โอ๊ย!!! แค่นี้ก็เยอะแล้วแก มีอะไรให้ฉันช่วยไหม"

"มี....ช่วยนั่งดูเฉยๆ ก็พอจ๊ะ"

"แหม๋!!!!! แกนี่นะ..เออว่าแต่ผัวเอ๊ย!!!! สามีแกไม่ว่าเหรอมาทำงานแบบนี้"

ปรีดาภรณ์วางของตกแต่งหน้าคัพเค้กลง แล้วจึงหันมาสนทนากับเพื่อนสาวอย่างจริงจัง เพราะเรื่องนี้แหละ ทำเอาเหมราชหน้าตึงใส่เธอตั้งแต่เมื่อวาน ทั้ง ๆ ที่อะไร ๆ ระหว่างเธอกับเหมราชมันกำลังดีขึ้นแล้วแท้ ๆ

".....ไปไหนมาไหนทำไม ไม่รู้จักบอกใครไว้บ้าง โตแล้วนะไม่ใช่เด็ก ๆ ทำอะไรหัดคิดซะบ้าง ไม่ใช่จะทำตามอำเภอใจแบบนี้"

"ทิมขอโทษค่ะพี่เหม คือทิมเบื่ออยู่บ้านเฉย ๆ น่ะค่ะ ทิมเลยไปช่วยงานยัยศิ เนี่ยพรุ่งนี้ทิมรับปากยัยศิไว้ว่าจะไปทำเค้กขายที่ร้านศินะคะ แบ่งเปอร์เซ็นต์กันค่ะ พี่เหมว่าดีไหมคะ "

"ดีบ้าอะไรทับทิม เธอเป็นเมียฉันนะ ต้องไปทำเค้กขายให้มันวุ่นวายทำไม อยู่บ้านเฉย ๆ ไว้หน้าผัวตัวเองมันจะตายหรือไง หรือทำเป็นแต่เรื่องที่ทำให้ผัวตัวเองเป็นตัวตลก"

"ทิมไม่คิดแบบนั้นนะคะ ทิมแค่อยากหาอะไรทำ ไม่อยากเสียเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์ แล้วอีกอย่างทิมจะได้หาเงินใช้เองด้วย"

"ปัญญาอ่อน ฉันคิดว่าเธอจะมีสมองมากกว่านี้นะทับทิม ถ้าอยากทำเค้กขายก็เปิดร้านเองสิ ไปเป็นขี้ข้าคนอื่นทำไม เธอจะเปิดใหญ่แค่ไหนฉันจะเปิดให้ แล้วไม่ต้องไปทำนะทับทิม อย่าได้ขัดคำสั่งฉันเด็ดขาด"

"แต่ว่าทิมรับปากศิไว้แล้วค่ะ ถ้าพี่เหมไม่ให้ทำ ทิมก็จะไม่ทำแต่ขอแค่ผ่านช่วงนี้ไปก่อน ให้ศิหาคนทำเค้กได้ก่อน ทิมถึงจะเลิกทำ"

"จะลองดีใช่ไหมทับทิม มานี่เลย"

"ไม่นะพี่เหมปล่อยทิม"

เหมราชลากทับทิมขึ้นมาบนห้องนอนของหญิงสาว ก่อนจะผลักให้หญิงสาวล้มตัวลงบนเตียง ชายหนุ่มขึ้นไปคล่อมหญิงสาวไว้ก่อนจะก้มลงไปจูบไซร้ที่ซอกคอ หญิงสาวพยายามดิ้นเพื่อให้หลุดพ้นแต่ก็ไม่สามารถสู้แรงชายหนุ่มได้

แคว๊ก!!!!!!

"พี่เหมอย่าทำแบบนี้ ทิมขอ ฮือ ๆ "

สวบ!!!  ชายหนุ่มสอดใส่ตัวของเขาเข้าไปก่อนจะออกแรงกระแทกไปบนตัวหญิงสาว

ตั่บ

ๆ ...ตั่บ

ๆ ....

"อ้าส์..แน่นมากเลยทิม"  เหมราชหลุดครางออกมาอย่างพอใจ

"พี่เหม..ฮื้อ ๆ อย่าทำแบบนี้..ฮือ" ทับทิมพยายามอ้อนวอนให้เขาหยุด เธอร้องไห้ออกมาอย่างน่าสงสาร

เมื่ออารมณ์อยู่เหนือเหตุผลเหมราชหูอื้อตาลาย ไม่ได้ยินเสียงร้องอ้อนวอนของปรีดาภรณ์สักนิด ชายหนุ่มกระทำต่อหญิงสาวตามอารมณ์ปรารถนาของตนเองจนปรีดาภรณ์ไม่อาจทนไหว หญิงสาวชิงสลบไปกลางทาง เหมราชก็หาได้หยุดไม่ เขายังกระแทกกระทั้นจนกระทั่งเสร็จกิจ นั่นแหละชายหนุ่มถึงได้หยุด

ปรีดาภรณ์ไม่เข้าใจเลยสักนิดเหตุใดเหมราชจะต้องอับอายที่เธอมีงานทำ ถ้าเธอไม่ทำงานเอาแต่แบมือของเงินเขาใช้ไปวันๆ ไม่น่าอายกว่าหรอกหรือ เธอไม่เข้าใจและไม่มีวันเข้าใจ

"เอ๊า!!! .....ว่าไงล่ะทับทิม เหมราชมันว่ายังไงบ้าง"

"ก็ไม่อยากให้มาทำหรอก เขาอยากให้ทิมอยู่บ้านเฉย ๆ น่ะ"

"แล้วงี้จะไม่ทะเลาะกันเหรอ เดี๋ยวจะมีปัญหากันเพราะเราหรือเปล่าเนี่ย"

"ไม่หรอก ปกติพี่เหมก็ไม่ได้ชอบทิมสักเท่าไร ทิมมาทำงานกับศิก็ดีนะ ทิมจะได้ไม่เหงา อีกอย่างหาเงินใช้เองมันก็ดีกว่าไม่ใช่เหรอ"

"ลูกสาวนายกแถมพ่วงภรรยาเจ้าพ่อสื่อนีลำบากเรื่องเงินด้วยเหรอจ๊ะ"

"ไม่ลำบากหรอกแต่ก็อยากหาเพิ่มไง ศิเนี่ยยังไงหรือไม่อยากให้ทิมทำห๊า"

"อยากสิจ๊ะ โอ๊ ๆ อย่างอลน๊าาาา"

ศิริญญาเลิกเย้าแหย่เพื่อนสาว ปล่อยให้ปรีดาภรณ์ตั้งใจแต่งหน้าเค้กต่อไป เพื่อนสาวของเธอดูมีชีวิตชีวาดีออกเวลาได้ทำสิ่งที่ตัวเองชอบ แค่นี้ศิริญญาก็เบาใจแล้ว

กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง

(บ้านคุณเหมราชค่ะ)

"ป้านิ่ม ทิมไปไหนทำไมผมโทรไปไม่รับสาย"

(คุณทิมเธอออกไปทำงานค่ะ เธอไม่ได้บอกคุณเหมหรือคะ)

"ครับ ผมคงลืม แค่นี้ก่อนนะครับ"

เหมราชโทรหาภรรยาสาวไม่ต่ำกว่าสิบสายแต่หญิงสาวก็ไม่ได้รับสาย เขาจึงโทรเข้าบ้าน เมื่อรู้ว่าภรรยาสาวขัดคำสั่งตนเองก็ทำให้เหมราชเดือดดาลยิ่งกว่าเดิม

"จะลองดีกับพี่ใช่ไหมทิม....ได้!!! ..เดี๋ยวเธอจะได้รู้..."

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

แอ๊ด!!!!!

"เหมที่รัก เซอร์ไพรส์ค่ะ"

"หืม มาได้ไงครับเตย ทำไมไม่โทรมาก่อน"

"ก็อยากมาดูไงว่าเหมเอาเมียแต่งมาซุกไว้ที่ทำงานรึเปล่า"

"บ้ากันไปใหญ่แล้ว ทิมเขามีสิทธิ์ที่จะมาหรือไม่มาก็ได้"

อริสาไม่พอใจที่เหมราชตอบเธอเช่นนี้ เดี๋ยวนี้เหมราชเหมือนจะเปลี่ยนไป ไม่ได้การ อริสาจะไม่ยอมให้เป็นเช่นนั้น เมื่อรู้ตัวว่าใช้อารมณ์ชายหนุ่มก็ไม่ง้อตนเช่นเคย อริสาจึงเปลี่ยนมาใช้ลูกอ้อน

อริสาเดินไปนั่งบนตักเหมราชเธอเอามือคล้องคอชายหนุ่ม แล้วหอมสองแก้มแรง ๆ ก่อนจะซบลงบนไหล่กว้างของชายหนุ่มอย่างออดอ้อน

"อย่าโกรธเตยเลยนะคะ ก็เตยงอนนี้คะ เหมเล่นไม่ไปหาเตยเลย เตยนอนเหงาคนเดียวทุกคืน คิดถึงคุณจะแย่"

"ผมไม่ว่าง เตยก็เห็นว่าผมยุ่งแค่ไหน ปล่อยก่อนครับ"

"ไม่ปล่อย ขอเตยชื่นใจหน่อยน๊าาา เตยคิดถึงคุณนะคะเหม เตยรักคุณค่ะ"

อริสาลงไปนั่งคุกเข่าที่ใต้โต๊ะทำงานของเหมราช หญิงสาวเอื้อมมือมาปลดซิปกางเกงของชายหนุ่ม และล้วงเอาแท่งร้อนออกมา เธอค่อยๆ คลอบปากลงไปช้า ๆ เหมราชไร้เรี่ยวแรงต่อต้าน เมื่อหญิงสาวกลืนกินตัวตนของชายหนุ่มเข้าไปในปาก อริสาไม่เคยทำให้ผิดหวังเลยกับการใช้ปาก เธอรู้วิธีที่จะทำให้ชายหนุ่มรู้สึกถึงความหรรษาขนาดไหน

"อ้าส์....ใบเตย....ปากคุณสุดยอดจริงๆ .."

บ๊วบ!!! อ๊อก!!!!

อริสาไม่กลัวใครจะเข้ามาเห็นเพราะเธอสั่งสไบนางไว้แล้วว่าห้ามรบกวนเด็ดขาด เธอจึงกล้าที่จะเล่นรักกับเหมราชในห้องทำงานชายหนุ่มเช่นนี้ จะว่าไปแล้วก็ตื่นเต้นดีเหมือนกัน

"ผมจะเสร็จแล้วใบเตย...ซี๊ด...."

อริสาเร่งจังหวะส่งให้ชายหนุ่มไปถึงฝั่งฝันก่อน เธอเอาใจเหมราชด้วยการกลืนกินเชื้อพันธุ์ของชายหนุ่มจนหมด แล้วยังปลุกเร้าจนมันตื่นขึ้นมาอีก อริสารีบถอดกางเกงในกวาดข้าวของบนโต๊ะทำงานชายหนุ่มไปกองไว้ข้างๆ แล้วจึงขึ้นไปนอนชันแขน อ้าขาให้ชายหนุ่มบนโต๊ะ เหมราชกลืนน้ำลายลงคอ ก่อนจะคว้าหาถุงยางอนามัยออกมาจากในลิ้นชัก ชายหนุ่มหยิบกล่องถุงยางมาเทลงบนโต๊ะ แต่!!! อนิจจาถุงยางหมดซะแล้ว