บทที่ 3 งานเลี้ยงรุ่น

บทที่ 3 งานเลี้ยงรุ่น

กริ๊ง กริ๊ง  กริ๊ง

"สวัสดีค่ะ ทับทิมพูดค่ะ"

(ทับทิม วันนี้นัดรวมรุ่นนะลืมหรือเปล่า)

"ไม่ลืมจ้า แต่เรายังไม่ได้บอกพี่เหมเลยนะ ศิ"

(บอกทำไม ทีมันทำอะไรไม่เห็นบอกแก แล้วทำไมแกต้องไปรายงานมันด้วย ดีไม่ดีไม่ด่ากลับมาสิ)

ปรีดาภรณ์ชะงักไปเลย ที่ศิริญญาพูดมามันคือความจริง เหมราชไม่ได้สนใจเธอ เรื่องนั่นเธอรู้ดี

"เรา..."

(เฮ้อ!!!! เราขอโทษนะทิมที่พูดตรงๆ มันอดไม่ได้จริงๆ เอาเถอะทิมจะบอกมันก็ตามใจทิม 2 ทุ่มเราไปรับที่บ้านนะ เตรียมตัวให้เสร็จล่ะ เราขี้เกียจจะเจอหน้าผัวของทิม)

"ศิก็....โอเคจ้าเดี๋ยวเราเดินไปขึ้นรถเองละกัน"

(อืม..งั้นแค่นี้นะ บายจ้า)

"จ้า บาย"

ฉันไม่รู้ควรจะบอกพี่เหม หรือไม่บอกดีนะ แต่ถ้าบอกเขาจะว่าไหม หรือถ้าไม่บอกจะมีปัญหาอะไรไหมนะ เฮ้อ!!! จะบอกหรือไม่บอกก็มีค่าเท่ากัน ยังไงเขาก็ไม่สนใจฉันอยู่แล้ว

19.45 น.

"ป้านิ่มคะ ป้านิ่ม"

"ขา..คุณทับทิม อุ๊ย!!! สวยจังเลย คุณทับทิมจะไปไหนคะ ไปกับคุณเหมหรือเปล่าคะ"

"เปล่าค่ะป้า ทิมจะไปงานเลี้ยงรุ่นเพื่อนที่มหาลัยน่ะค่ะ พี่เหมยังไม่กลับมาเลย รบกวนป้านิ่มตั้งโต๊ะให้พี่เหมด้วยนะคะ"

"คุณทับทิมบอกคุณเหมหรือยังคะ"

"ยังค่ะ ยังไงพี่เหมก็คงไม่อยากรู้หรอกค่ะ ทิมขอตัวก่อนนะคะเพื่อนมารับแล้ว ป้านิ่มไม่ต้องรอนะคะ ทิมเอากุญแจไป น่าจะกลับดึกนะคะ"

"ค่ะ คุณทับทิมดูแลตัวเองด้วยนะคะ"

"ขอบคุณค่ะ ป้านิ่ม ประคองไปก่อนนะคะ"

ฉันบอกป้านิ่มไว้แล้วไม่เป็นไรหรอก ศิขับรถมาจอดหน้าบ้านเธอไม่ลงมาหรอก เพราะเธอไม่ชอบพี่เหม ฉันเข้าใจนะเพราะศิน่ะเป็นห่วงฉัน เธอเป็นเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวที่ฉันสนิทใจ แต่ก็มีเพื่อนผู้ชายอีกคนนะที่สนิทแต่ไม่เท่าศิหรอก

"กว่าจะออกมาได้นะเธอ"

"ขอโทษทีนะศิ อ้าว นัทมาด้วยกันกับศิเหรอ"

"อืม....ไปกันเถอะ เผื่อยัยศิเมานัทจะได้เป็นสารถีพาองค์หญิงกลับวังไงล่ะ"

"เจ้าหญิงศิหน่ะเหรอ"

"โอ๊ย!!! ยัยศิน่ะเหรอปีศาจล่ะสิไม่ว่า"

"ถ้าฉันปีศาจแกก็จอมมารนั่นแหละคุณนัท"

"พอเลย ๆ เถียงกันตลอดคู่นี้ ถ้าเป็นปลากัดนี่ท้องแล้วนะ"

"ยี้/ยี้"

นี้ไงล่ะณัฐนันท์ เพื่อนผู้ชายในกลุ่มอีกคน เห็นเถียงกันเก่งแบบนี้แต่ 2 คนนี้สนิทกันมากเลยนะ แล้วเวลาที่ฉันอยู่กับเพื่อน 2 คนนี้ฉันมีความสุขมากเลย มันทำให้ฉันลืมเรื่องทุกข์ ๆ ไปได้บ้าง

"หืม..นัดกันที่คลับเหรอศิ ทำไมไม่ไปร้านอาหารล่ะ"

"ที่นี่แหละสนุก"

ตอนนี้ฉันมานั่งอยู่ในคลับหรูใจกลางเมือง ไม่ใช่ว่าฉันไม่เคยมานะ สมัยเรียนฉันก็มาบ้าง แต่ถามว่าชอบไหมก็เฉย ๆ นะส่วนมากฉันจะมานั่งเฝ้าโต๊ะให้เพื่อนๆ น่ะ แค่นี้ก็สนุกแล้วสำหรับฉัน วันนี้ก็เช่นกัน ฉันได้แต่นั่งที่โต๊ะจิบเหล้าหน่อยๆ กลัวเมาน่ะฉันดื่มไม่เก่งเลยล่ะ กลัวเมาแล้วจะเป็นภาระของเพื่อน ๆ เอาน่ะ

"ไม่สนุกเหรอทิม นัทนั่งเป็นเพื่อนนะ"

"สนุกสิ นัทไปเต้นกับเพื่อนๆ ก็ได้ ทิมโอเค"

"ไม่เอาล่ะ อยู่คุยกับทิมดีกว่า มานี่ทิมบอกคนที่บ้านหรือยัง "

"ทิมบอกป้านิ่มแล้วจ้ะ"

ณัฐนันท์อยากจะถามถึงสามีในนามของหญิงสาว แต่ไม่ถามดีกว่า ไม่อยากให้หญิงสาวคิดมากไปกว่านี้ เขาควรอยู่เป็นเพื่อนเป็นกำลังใจให้เธออย่างเงียบ ๆ ไปแบบนี้น่ะดีแล้ว

ปรีดาภรณ์เห็นอาการของเพื่อนหนุ่มก็พอจะรู้ว่าเพื่อนห่วงตน เมื่อตกอยู่ภวังค์ความคิด หญิงสาวก็ยกแก้วขึ้นดื่ม ยกแล้วยกอีกเผื่อว่าน้ำสีสวยนี้จะช่วยให้ลืมความเจ็บปวดในใจหญิงสาวไปได้บ้าง

"อ้าวเหล้ามาอีก อึก"

"ทับทิม...พอแล้ว ดื่มเยอะไปแล้ว"

"นัทมึงมอมเหล้าทับทิมเหรอวะ มึงนี้มันไว้ใจไม่ได้เลยจริงๆ "

"ทิมม่ายมาวนะ....อาวอีก อึก"

"กูเปล่า...อยู่ ๆ ทับทิมก็กระดกเอากระดกเอากูหันมาอีกที ก็เป็นอย่างนี้แล้ว"

"ตายห่าแล้วมึง"

" เอาไงพาไปนอนบ้านมึงก่อนดีไหมวะศิ"

"ไม่ดี พาไปส่งบ้านแหละ ถ้าพามานอนกับกูเดี๋ยวผัวเฮงซวยมันต้องหาเรื่องทิมแน่ ๆ แต่เมาไปแบบนี้กูก็ว่าไม่รอด เฮ้อ ทิมนะทิม"

"ทับทิมคงเครียดน่ะศิ"

"ชนแก้ว อิอิ ดื่มอีกทิมจาเอาเหล้า"

ศิริญญาเห็นด้วยกับคำพูดณัฐนันท์ ทั้งสองจึงไม่พูดอะไรอีกได้แต่ช่วยกันประคองเพื่อนสาวที่เมากลับไปส่งที่บ้าน

00.30 น.

"เอาไงดี กดออดไหมนัท"

"ไม่รู้ว่ะ ทิมว่ามันเอากุญแจมา"

"เอามาก็เถอะ..เราจะเปิดมั่วๆ เข้าไปได้ไง เดี๋ยวโดนข้อหาบุกรุกหรอก"

ครืดดด

สองเพื่อนซี้มัวแต่เถียงกันอยู่ในรถ แต่อีกฝั่งหนึ่งเหมราชได้เปิดประตูออกมาแล้ว ชายหนุ่มกลับถึงบ้านตั้งแต่ 3 ทุ่ม เขาเจอแต่แม่บ้านแต่ไร้วี่แววของภรรยาในนาม เหมือนชายหนุ่มอยากจะถามว่าหญิงสาวไปไหน แต่ป้านิ่มแม่บ้านคนดีชิงบอกซะก่อน

"มาถึงแล้วทำไมไม่เข้าบ้าน"

"สวัสดีครับ คุณเหมราช ทิมเมาน่ะครับ ผมกับศิขอพาเข้าไปส่งข้างในนะครับ"

"เชิญ"

"เหล้า..นัทอาวเหล้ามาอีกทิม จาดื่มอีก ฮิฮิ"

"พอแล้วทิม ถึงบ้านทิมแล้ว เดินดีๆ สิ"

"ม่าย..ทิมม่ายกลับ ทิมไม่อยากอยู่กับคนใจร้าย"

"นัทมึงอุ้มสิ กูประคองไม่ไหวแล้ว"

"จะดีเหรอวะ ผัวเขาเดินตามมาอยู่นั่น"

"ช่างหัวมัน อุ้มเลย เฮ้ย ๆ ทิมระวัง"

ณัฐนันท์ตัดสินใจอุ้มหญิงสาวขึ้นมาแล้วพาเดินเข้ามาในบ้าน ศิริญญาเป็นคนบอกทางไปห้องนอน

เหมราชเดินตามขึ้นด้วยความไม่พอใจ ซึ่งไม่รู้ทำไมต้องไม่พอใจ อาจเพราะหญิงสาวเมาไม่ไว้หน้าเขา เมื่อคิดได้แบบนี้เหมราชก็สบายใจที่หาข้ออ้างให้ตัวเองได้

"ส่งเสร็จแล้วก็เชิญ!! "

"เดี๋ยวฉันขอเช็ดตัวให้เพื่อนฉันก่อน"

"นัทอาวเหล้าอีก เอามาให้ทิม ฮือๆ นัทไม่รักทิมเหรอ เอาเหล้ามาาา"

เหมราชยืนขบกรามแน่น นึกโมโหภรรยาในนาม นี่ถ้าเขาไม่ยืนอยู่ตรงนี้ หล่อนคงจะทำบัดสีบัดเถลิงกันบนบ้านของเขาเป็นแน่

"ป้านิ่ม!!!!! ส่งแขก ผมหวังว่าคราวหลังคงจะไม่ชวนกันไปดื่มจนเมา ไม่ไว้หน้าสามีตัวเองแบบนี้นะ"