บ่วงร้ายสายใยรัก

ดึกดื่นค่ำคืนอันเงียบสงัดในบ้านหลังใหญ่สุดหรูมีชายหนุ่มที่กำลังหลับอยู่บนเตียงนุ่มด้วยอาการทุรนทุรายสองมือบีบจิกอยู่กับขมับเหงื่อออกซิกสีหน้าเหยเกตัวบิดงอเหมือนกับกำลังฝันร้าย"อะ...อ้าสส..อึก..เธอเป็น...ใครกันแน่"และแล้วชายหนุ่มร่างสูงก็ตื่นจากความฝันแต่ความปวดหัวของเขาก็ยังคงอยู่ยิ่งพยายามนึกให้ออกว่าผู้หญิงที่เขาฝันเห็นทุกคืนคือใครก็นึกไม่ออกเสียที"คุณชาวี!!"หมอแดนเทพหมอหนุ่มวัย35เป็นหมอประจำตัวของชาวีมาเกือบสามปีแล้วตั้งแต่เขาเข้ารับการรักษาจากการเกิดอุบัติเหตุครั้งนั้นชนะพลก็จ้างเขาด้วยราคาแสนแพงให้ดูแลชายหนุ่มเป็นหมอประจำตัวเรื่อยมาจนถึงทุกวันนี้แดนเทพรีบเปิดประตูห้องที่มันสามารถเชื่อมถึงกันกับห้องเขาและชาวีออกพร้อมหยิบกระเป๋ายาและรีบฉีดยาระงับอาการปวดให้ชาวีทันทีครู่ต่อมา"ยังพยายามนึกอีกเหรอครับบอกแล้วไงหากมีอาการปวดหัวแบบนี้อีกให้เรียกผม"แดนเทพนั่งรอดูอาการชายหนุ่มครู่หนึ่งจนเขาเป็นปกติดีด้วยสีหน้าเคร่งเครียดเพราะดูออกว่าอาการปวดหัวของเขาจะรุนแรงขึ้นทุกวันๆจนเขารู้สึกว่าจะต้องทำอะไรบางอย่างแล้ว"ฉันอยากจะรู้ว่าคนที่อยู่ในฝันของฉันคือใคร"ชาวีบอกกับหมอหนุ่มด้วยสีหน้าที่ย

วันต่อมาบริษัทxxx"เตรียมต้อนรับอะไรกันเหรอคะพี่นุชจัดห้องประชุมวุ่นกันเลย"เฌอริตามาทำงานที่นี่วันแรกด้วยตำแหน่งผู้ช่วยเลขาซึ่งช่วยจิตรานุชอีกทีที่เธอมาสมัครตำแหน่งนี้ก็เพื่อที่จะได้เข้าใกล้เอกสารทั้งหมดของบริษัทนี้ได้ในระหว่างที่เธออยู่ที่นี่เพื่อไม่ให้ใครสงสัยเธอจึงเปลี่ยนทั้งชื่อและนามสกุลในเอกสารการสมัครจากนางสาวเฌอริตา​ สิริปัจโกศลเป็นนางสาวพีรยา ธาดาและใช้ชื่อเล่นว่าเพลิน"ก็เตรียมตัวต้อนรับท่านประธานใหญ่คนใหม่น่ะสิ"จิตรานุชยืนดูความเรียบร้อยอย่างใจจดใจจ่อเพราะกลัวว่าจะจัดการต้อนรับประธานคนใหม่เจ้านายของเธอไม่ดีพอ"อ้าวแล้วเราไม่ได้ทำงานกับคุณชนะพลแล้วเหรอคะ"เฌอริตามีสีหน้าแปลกใจเล็กน้อย"ท่านวางมือแล้วล่ะให้ลูกชายดูแลแทน""ลูกชาย..""แต่ไม่ใช่คุณชนะภพนะชื่อคุณชาวีเห็นว่าเป็นลูกบุญธรรมน่ะ"จิตรานุชหันมากระซิบกระซาบกับเฌอริตากลัวว่าคนอื่นจะได้ยิน"อ๋อ..ค่ะ"เฌอริตาพยักหน้าเบาๆทั้งครุ่นคิดว่าเหตุใดชนะพลจึงไม่ให้ลูกชายของตัวเองมาบริหารบริษัทใหญ่นี้เองแต่ก็ยังหาเหตุผลไม่ได้จึงไม่ได้ใส่ใจและคิดว่าหากเป็นคนอื่นมาทำงานแทนชนะพลเธออาจจะทำอะไรๆได้ง่ายกว่าที่คิดก็เป็นได้สิบห้านาทีต่อ

"ปล่อยฉันนะคะท่านประธาน""ไม่ปล่อย"ชาวีลากหญิงสาวมาคุยในห้องทำงานของเขา"ปล่อยค่ะ"เฌอริตายังพยายามแกะมือของชายหนุ่มออกจากตัวของเธอ"ไม่ปล่อยจนกว่าคุณจะหาเหตุผลที่มันฟังขึ้น""ก็บอกแล้วไงคะว่ามาดูความเรียบร้อย"เฌอริตาแหงนหน้าไปมองคนตัวโตคิ้วขมวดอย่างไม่สบอารมณ์ดวงตาของเธอทำให้ประธานหนุ่มชะงักงันเล็กน้อยเพราะเขารู้สึกคุ้นกับใบหน้าและแววตาของหญิงสาวแปลกๆพิกลทำให้เขาต้องปล่อยมือจากหญิงสาวอย่างง่ายดายเพราะอยู่ในช่วงที่กำลังเผลอ"ขอโทษแล้วกันค่ะที่ฉันทำให้ท่านประธานไม่สบายใจแต่ฉันแค่ตรวจความเรียบร้อยจริงๆขอตัวนะคะ"เฌอริตารีบจัดแจงเสื้อผ้าของเธอที่หลุดรุ่ยเกิดจากการดิ้นให้เป็นปกติแล้วจึงรีบวิ่งออกไปนอกห้องทันทีทิ้งให้ชายหนุ่มยืนอึ้งอยู่คนเดียว19.00 น.คฤหาสน์หรู"ฉันว่าจะลองทำธุรกิจใหม่ดูให้แกบริหารเพิ่มอีกสักอย่างไหวไหม"ที่ชนะพลเรียกชาวีมาทานข้าวที่นี่ก็เพราะว่าต้องการคุยถึงเรื่องโปรเจคใหม่ที่เขาต้องการจะทำและให้ชาวีเป็นคนดูแลอีกหนึ่งอย่าง"คุณพ่อจะให้ผมทำอะไรก็สั่งมาได้เลยครับ"ชาวีพร้อมทำตามคำสั่งของชนะพลทุกอย่างอยู่แล้ว"ฉันจะกว้านซื้อที่แถวชุมชนxxxทำเป็นสวนสนุกตรงนั้นทำเลดีเลย"เ

บ้านxxx"...."เมื่อชาวีกลับมาถึงบ้านของเขาก็เอาแต่ทำหน้าอมทุกข์คิดไม่ตกจนแดนเทพเองก็รู้สึกหดหู่ไปด้วยตอนนี้เขาทำได้แต่ให้กำลังใจชาวีด้วยคำว่าเดี๋ยวก็ผ่านไปเท่านั้นเหมือนกับที่พูดกับตัวเองอยู่บ่อยๆบ้านxxx"มีกันแค่สองคนเราก็มีความสุขดีอยู่แล้วเนอะ"เฌอริตาลูบหัวลูกน้อยของเธอที่กำลังหลับตาพริ้มพลางนึกถึงชายหนุ่มคนที่จากเธอไปนานแสนนานจนเธอคิดภาพครอบครัวที่มีสามคนไม่ออกว่ามันจะเป็นอย่างไรเพราะเธอมีความสุขกับการที่อยู่กันสองคนแม่ลูกมาตลอดวันต่อมา"นมคะไม่แน่วันนี้ริตาอาจจะกลับดึกหน่อยนะคะ"เฌอริตาแต่งตัวไปทำงานแต่เช้าวันนี้เธอมีธุระสำคัญที่จะต้องไปทำจึงต้องบอกกับวาดจันทร์เอาไว้ก่อน"ได้ค่ะคุณหนูเดี๋ยวนี้คุณหนูเล็กก็ไม่ค่อยงอแงแล้วล่ะค่ะ""งั้นริตาไปก่อนนะคะ"บริษัทxxx"พี่นุชวันนี้ท่านประธานไม่เข้าเหรอคะ"เฌอริตามาถึงบริษัทร่วมสองชั่วโมงแล้วเธอยังไม่เห็นว่าวันนี้ประธานหนุ่มและหมอแดนเทพจะเข้ามากันเลยจึงต้องถามจิตรานุชด้วยความสงสัย"เห็นว่าจะเข้ามาช้าหน่อยน่ะ""เอ่อ..เดี๋ยวเพลินไปจัดห้องให้ท่านประธานก่อนนะเมื่อวานเห็นว่ากองเอกสารมันรกๆค่ะ""เอาสิ..ขยันดีนะเราเดี๋ยวพี่ขอเคลียเอกสารแต่ละแผน

"ไม่มีหรอกผมมาคนเดียว"ชาวีส่ายหัวเล็กน้อยท่าทางเดียวกับเฌอริมาเมื่อครู่ไม่มีผิด"มาคนเดียว"เฌอริตาแปลกใจเอามากน้อยคนนักที่จะมาที่สวนสนุกเพียงคนเดียว"อืม..ไม่รู้ว่าทำไมถึงอยากมาแต่ขับรถมาเรื่อยๆก็มาถึงที่นี่แล้วนั่งๆอยู่ก็เห็นคุณกับลูกเดินมาซื้อไอติมนี่แหละยังไงวันนี้ผมขอตามคุณกับลูกด้วยก็แล้วกันนะ""ก็ได้ค่ะ.."เฌอริตาตอบตกลงอย่างแบ่งรับแบ่งสู้หากเธอจะไม่อนุญาตให้เขาไปกับเธอก็คงจะดูใจดำน่าดู"ขอบคุณนะ""คุณแม่ขาหนูอยากดูอันนั้นแต่มองไม่เห็น"เด็กหญิงชี้ไปที่ตัวการ์ตูนมาสคอตร่างสูงเธออยากจะมองเห็นเต็มๆตาแต่ก็มีเหล่าบรรดาผู้ปกครองที่อุ้มเด็กๆดูบังเธออยู่จึงหันหน้ามาอ้อนคนเป็นแม่ให้อุ้มเธอขึ้นดู"เหรอคะ..อืมเดี๋ยวแม่อุ้มให้ดูนะคะ""มาขี่คอลุงดีกว่ารับรองเห็นชัดเลย""อ..เอ่อ.."ยังไม่ทันที่เฌอริตาจะอุ้มลูกสาวของเธอชาวีก็รวบตัวหนูน้อยขึ้นมาขี่คอและดูท่าเด็กหญิงจะชอบมากเสียด้วยเพราะความสูงของชาวีที่เกือบ190เซนทำให้เด็กหญิงสามารถเห็นสิ่งที่อยากเห็นได้เต็มตาท่าทีชอบใจของเด็กหญิงทำให้คนเป็นแม่ขัดอะไรชาวีไม่ได้จึงปล่อยเลยตามเลย"โห...ชอบๆค่ะคุณลุงเดินไปตรงนั้น"เฌอริตามองสองคนอย่างหมั่นไส้ที