"บอกเองไม่ใช่เหรอว่าแม่เธอไม่สนใจเธอ"
ลีโอนาโดกัดฟันกรอด
"แล้วทำไมล่ะคะ...ดาวจะไปหาแม่"
อิงดาวพยายามจะเดินดุ่มๆมาเปิดประตูแต่ก็ถูคนตัวโตขวางเอาไว้
"ฉันไม่ให้เธอไป"
"คุณสิงห์...คุณจะใจดำกับฉันเกินไปแล้วนะคะ"
อิงดาวมองชายหนุ่มตาเขม็งอย่างแค้นเคือง
"เธอก็น่าจะรู้ว่าฉันใจดำเป็นปกติอยู่แล้วนะ"
"ฮึก..ฮือ..ๆๆๆ.."
หญิงสาวสะอึกสะอื้นออกมาอย่างเจ็บใจต่อหน้าชายหนุ่ม
ลีโอนาโดพยายามที่จะไม่มองอิงดาวแต่เขาก็ไม่หยุดที่จะขวางเธอเช่นกัน
เย็นของวัน
"คุณพ่อคะแม่ดาวเค้าได้ฝากเบอติดต่อไว้รึเปล่าคะ"
เมื่อลีโอนาโดยอมปล่อยตัวอิงดาวออกมาได้เธอก็รีบมาเค้นถามกับชัยพฤกษ์เรื่องแม่ของเธอทันที
"เปล่านะ...เดี๋ยวอีกสองวันเห็นแม่หนูดาวบอกว่าจะไปงานประมูลเครื่องเพชรเหมือนกันหนูดาวจะไปกับพ่อไหม"
"ไปค่ะ..ดาวอยากเจอแม่อีก"
อิงดาวยิ้มออกเมื่อรู้ว่าจะได้เจอแม่ของเธออีกยังไงเธอก็จะไม่พลาดงานนี้อยู่แล้ว
22.00 น.
ตั้งแต่ช่วงกลางวันที่อิงดาวทะเลาะกับลีโอนาโดจนถึงตอนนี้เธอก็ไม่อยากจะมองหน้าชายหนุ่มแม้แต่เสียงก็ยังไม่อยากได้ยินเพราะเขานั้นใจดำกับเธอเกินไปเพราะเธออยากจะอยู่กับแม่เธอให้นานกว่านี้ใจจะขาดแต่ก็ทำไม่ได้เพราะความอคติของลีโอนาโด
"ได้ยินว่าเธอจะไปงานประมูลเครื่องเพชรเพราะอยากเจอแม่อย่างนั้นเหรอ"
ลีโอนาโดหันไปพูดกับคนที่นอนหันหลังให้เขาบนเตียง
อิงดาวไม่ใส่ใจที่จะตอบอีกฝ่ายถึงเธอยังไม่หลับแต่ก็ขอทำเป็นไม่ได้ยิน
"ฉันจะไปกับเธอด้วย"
ลีโอนาโดบอกให้หญิงสาวได้รู้ว่างานนี้หากเธอจะไปเพราะอยากเจอแม่เขาก็จะตามไปที่งานด้วย
"......"
อิงดาวยังคงเงียบใส่ไม่สนใจชายหนุ่มเช่นเคยจนเริ่มทำให้อีกฝ่ายโมโหขึ้นมา
"อย่ามาทำเงียบใส่ฉันนะ...ฉันไม่ชอบ..มันเป็นอะไรปากเธอพูดไม่ได้หรือยังไง"
".....อึก..อื้อ"
ชายหนุ่มดึงร่างบางให้นอนหงายแล้วก่นว่าเธอเสียงแข็งพร้อมทั้งบดจูบคนที่ทำตัวต่อต้านอย่างหนักหน่วง
"แอะ...แอ้..แง้งงง.."
"โอ..โอ๋..ไม่ร้องนะคะ..คนเก่ง"
เหมือนเสียงร้องของลูกได้ช่วยเธอเอาไว้ชายหนุ่มยอมปล่อยหญิงสาวให้พ้นจากพันธนาการเพื่อให้เธอได้ลุกมาดูลูก
ลีโอนาโดพยายามนั่งข่มอารมณ์ไม่ให้ขุ่นมัวไปกว่านี้เพราะกลัวว่าจะมาทะเลาะกับหญิงสาวอีกรอบในคืนนี้จนทำให้รบกวนลูกของเขานั่นเอง
2วันต่อมา
ตั้งแต่วันที่ทะเลาะกันอิงดาวก็ทำเฉยใส่ลีโอนาโดตลอดจนเขาหัวเสียครั้งแล้วครั้งเล่าจนมาถึงวันนี้ทั้งสองก็ยังไม่ได้คุยกันดีๆแต่อิงดาวก็ไม่ได้ใส่ใจเพราะเธอตื่นเต้นที่จะได้เจอแม่วันนี้มากกว่า
"โห..ดาวสวยจังเลย"
เฌอริตามองอิงดาวที่ใส่ชุดสีชมพูนู้ดผ้าซาตินไหล่เฉียงยาวแหวกสูงจนเห็นขาอ่อนบวกกับรองเท้าส้นสูงหัวแหลมประดับกลิตเตอร์สีเงินทรงผมที่รวบตึงรวมทั้งฝีมือช่างแต่งหน้าที่แต่งหน้าหญิงสาวให้ดูคมผิดไปจากเดิมทำให้วันนี้รวมๆแล้วอิงดาวดูสวยจนดึงดูดสายตาได้เป็นอย่างมาก
"พี่ริตาก็สวยเหมือนกันเลยค่ะ"
อิงดาวเห็นเฌอริตาก็ชมเปราะเพราะทั้งชุดเครื่องหน้าเครื่องผมก็ใช้ช่างคนเดียวกันทำให้ออกมาสวยเหมือนกันต่างกันตรงที่เฌอริตาท้องโตขึ้นมาหน่อยจึงใส่ส้นสูงมากไม่ได้เท่านั้น
"เรียบร้อยแล้วก็ไปกันเถอะครับ"
ภัสกรที่กำลังอุ้มหลานสาวตัวน้อยของเขากับจูงมือเฌอริมาลูกสาวของเขาอยู่เรียกทุกคนให้เดินออกไปขึ้นรถเพราะตอนนี้พ่อของเขารออยู่ที่หน้าคฤหาสน์แล้ว
"ล..แล้วคุณสิงห์ล่ะคะเมื่อกี้ดาวเห็นออกมาแล้ว"
อิงดาวมองซ้ายมองขวาหาลีโอนาโดคราแรกเธอก็ไม่ได้อยากถามถึงเขาเท่าไรแต่ออกมาแล้วไม่ยักเห็นเขาเธอจึงถามขึ้น
"พี่สิงห์บอกว่าจะล่วงหน้าไปก่อนน่ะครับ"
ภัสกรหันมาตอบหญิงสาวพร้อมเดินไปต่อ
"อ๋อ...ค่ะ"
อิงดาวขมวดคิ้วเล็กน้อยไม่รู้ว่าชายหนุ่มจะรีบไปไหนของเขากัน
โรงแรมxxx
"นึกไงมารับแคทออกงานด้วยคะเนี่ยแล้วเมียกับลูกคุณล่ะคะ"
แคทตี้ดีใจจนเนื้อเต้นที่วันนี้ลีโอนาโดเลือกที่จะพาเธอเป็นคู่ควงออกงานด้วยเมื่อมาถึงโรงแรมก็เดินควงชายหนุ่มวนรอบงานโชว์ให้ทุกคนและนักข่าวได้เห็นว่าลีโอนาโดเป็นของเธอ
"ไม่รู้สิตามหลังมามั้ง"
ลีโอนาโดตอบปัดด้วยหน้าตาเฉยซึ่งสีหน้าของเขาก็ทำให้แคทตี้ค่อนข้างพอใจมากมี่ดูชายหนุ่มจะไม่ได้ใส่ใจลูกเมียตนเองเลยสักนิด
ทางด้านดาราราย
"นั่นมันคุณสิงห์นี่...คิดจะเล่นอะไรอีกนะ"
ดารารายกำลังคุยกับเพื่อนที่เป็นสังคมเดียวกันของเธออยู่ด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแต่ก็ต้องสีหน้าเปลี่ยนเพราะว่าเห็นลีโอนาโดเดินควงอยู่กับนางแบบสาวอย่างหน้าไม่อายทั้งที่ตัวเองก็มีลูกมีเมียอยู่แล้วทำให้เธอเริ่มมีน้ำโหกับเขาเล็กน้อยและพยายามองหาลูกสาวของเธอแต่ก็ไม่เห็น
ลานจอดรถ
"ถึงซะทีเรารีบเข้างานกันเถอะ"
"ค่ะ..."
ทุกคนมาถึงโรงแรมกันแล้วตอนนี้ชัยพฤกษ์เป็นคนนำขบวนส่วนหน้าที่อุ้มหลานดูแลลูกก็เป็นหน้าที่ของภัสกร
ครู่ต่อมา
เฌอริตาและอิงดาวตื่นตาตื่นใจกับงานครั้งนี้อย่างมากเพราะถึงงานจะไม่ได้ใหญ่มากแต่ก็มีเครื่องเพชรตั้งโชว์หรารอบๆงานเต็มไปหมดทั้งระบบรักษาความปลอดภัยยังแน่นหนาไปหมดอีกด้วย
"พี่ภัสนั่น.."
"พี่สิงห์.."
เฌอริตาสะกิดสามีเธอเบาๆให้มองไปอีกด้านภัสกรเห็นภาพนั้นก็หน้าเจื่อนลงเล็กน้อยพลันสายตาของสองสามีภรรยาก็เหลือบมองมาที่อิงดาวอย่างสงสารกลายๆเพราะรู้ว่าหญิงสาวต้องไม่สนุกกับงานนี้แน่นอน
"คุณสิงห์..."
อิงดาวหันไปเห็นลีโอนาโดหัวใจของเธอก็หล่นไปอยู่ตาตุ่มที่เขาออกมาก่อนเพราะการณ์นี้เป็นแน่เท่านี้ก็รู้แล้วว่าคนสำคัญของเขาไม่ใช่ครอบครัวแต่เป็นนางแบบคนสวยนั่นต่างหาก
"อ้าว..มากันแล้วเหรอครับ"
ลีโอนาโดเห็นครอบครัวเขาเดินทางกันมาถึงแล้วก็รีบเดินควงแคทตี้ยิ้มหน้าบานเข้ามาหาพ่อของเขาทั้งทักทายอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาวว่าตัวเองกำลังทำอะไรไม่ดี
"เล่นอะไรของแก"ชัยพฤกษ์เอ่ยกับลีโอนาโดด้วยสีหน้าไม่พอใจไม่รู้ว่าลูกชายของเขาอยากจะปั่นหัวใครเล่นอีกแต่ที่เขารู้คนที่ได้รับผลกระทบมากที่สุดก็คืออิงดาว"ก็ไม่ได้เล่นอะไรนี่ครับ"ลีโอนาโดตอบด้วยน้ำเสียงที่ปนขำเล็กน้อย"แคทอยากไปนั่งทางโน้นค่ะลีโอ"แคทตี้ดึงแขนลีโอนาโดให้ตามเธอไปอย่างไม่สนมารยาท"โอเค.."ลีโอนาโดเองก็ปล่อยให้หญิงสาวจูงไปไหนตามสบายและแอบเหลือบมองหน้าอิงดาวเล็กน้อยหมายใจว่าเธอน่าจะมีอาการอะไรบ้างแต่เปล่าเลยเจ้าตัวยังยืนหน้าตาเฉยทำเขาหงุดหงิดใจเพิ่มขึ้นอีกเท่าและอยากจะเอาชนะอารมณ์นิ่งๆของเธอให้ได้"ดาว.."เฌอริตาหันมาจับมือให้กำลังใจอิงดาว"ดาวโอเคค่ะ..ไปหาโต๊ะนั่งกันดีกว่าค่ะ"อิงดาวฝืนยิ้มเล็กๆออกมาและทำไม่สนใจลีโอนาโดจะดีกว่าเพราะที่เธอมางานนี้ก็เพราะแม่เธอเท่านั้นครู่ต่อมา"สามีแกทำไมถึงได้เดินควงผู้หญิงคนอื่นไม่เกรงใจแกแบบนั้นล่ะ"ดารารายเห็นพฤติกรรมทั้งหมดของลีโอนาโดก็รีบเดินตามมานั่งกับอิงดาวและถามลูกสาวของเธออย่างไม่พอใจ"ช่างเขาเถอะค่ะแม่...แล้วนี่แม่สบายดีไหมคะวันนั้นยังไม่ได้คุยกันเท่าไรเลย"อิงดาวยิ้มออกที่แม่ของเธอเดินมาหาในเวลานี้เธอไม่อยากพูดอะไรถึงลีโอนาโดเ
23.00 น.คฤหาสน์"จะรีบไปไหนของเธอ"อิงดาวกลับมาถึงคฤหาสน์ได้ก็รีบอุ้มลูกน้อยที่กำลังหลับเดินหนีลีโอนาโดที่ตามหลังเธอมาติดๆเข้าห้องอย่างไม่สนใจอีกฝ่าย"ต่อจากนี้ดาวกับลูกจะไม่อยู่กวนใจคุณอีกดาวจะไปอยู่กับแม่ค่ะ"เมื่อเธอวางลูกของเธอลงเปลนอนได้หญิงสาวก็หันมาคุยกับลีโอนาโดด้วยสีหน้าจริงจัง"อยากอยู่กับเค้าในขณะที่แม่เธอไม่ได้ต้องการเธอเลยงั้นเหรอ"ลีโอนาโดหน่วงในใจเล็กน้อยที่ได้ยินคำพูดของหญิงสาวทั้งบอกกับเธอกลับให้เธอนั้นคิดดีๆเพราะคนที่เธอจะไปอยู่ด้วยเขาเองก็ได้ยินมากับหูว่าฝ่ายนั้นไม่ต้องการหญิงสาวเลย"คุณก็ไม่ได้ต้องการดาวเหมือนกัน...ดาวจะอยู่ที่ไหนมันก็ไม่สำคัญต่อใครเหมือนกันนั่นแหละค่ะ"อิงดาวตอกกลับชายหนุ่มทันควันจนลีโอนาโดแน่นิ่งไปสองวันต่อมาอิงดาวและลีโอนาโดไม่ได้คุยกันอีกเลยหลังจากวันที่กลับมาจากงานประมูลเครื่องเพชรแล้วทะเลาะกันเป็นเวลาที่น่าห่อเหี่ยวหัวใจของทั้งคู่อย่างมากแต่ลีโอนาโดก็ยังถือตัวไม่ยอมเข้าหาอีกฝ่ายก่อนอยู่วันยังค่ำ"จะเก็บของไปไหน"ลีโอนาโดหน้าเสียเมื่อต้องเห็นว่าหญิงสาวจะไปจริงๆ"ก็ดาวบอกว่าจะไปอยู่กับแม่ไงคะ""เธอจะไปไหนก็ไปแต่ลูกต้องอยู่กับฉัน"ชายหนุ่มหา
"คุณทำอะไรแม่ดาว....ถามว่าคุณทำอะไร.."อิงดาวมาถึงก็รีบเข้าไปผลักชายหนุ่มทั้งทุบตีเขาด้วยความโมโหแต่ชายหนุ่มก็ไม่ได้ตอบโต้อะไรเพราะรู้ตัวว่าเรื่องมันเกิดส่วนหนึ่งก็เพราะเขา"ดาวใจเย็นๆก่อนนะ..."เฌอริตารีบรวบตัวอิงดาวมานั่งสงบสติก่อนที่เธอจะโวยวายอะไรไปมากกว่านี้แกร๊กกกก"หมอครับคุณดารารายเป็นยังไงบ้างครับ"ชัยพฤกษ์เห็นหมอหนุ่มเดินออกมาจากห้องฉุกเฉินก็รีบเข้าไปถามอาการของดารารายทันที"หมอเสียใจด้วยนะครับคนไข้ทนพิษบาดแผลไม่ไหวจริงๆครับ"หมอหนุ่มพูดด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีนักเมื่อแจ้งเรื่องเรียบร้อยแล้วเขาจึงกลับไปทำหน้าที่ของเขาต่อ".. หา.."ลีโอนาโดถึงกับยืนตัวชาวาบทำอะไรไม่ถูก"ม..แม่คะ...อึก..ฮือๆๆๆ..ฮื่ออ..ๆๆ..สะใจคุณรึยังห้ะ..สะใจพอรึยังงง...อ๊ายยยยย..."อิงดาวควบคุมสติตัวเองไม่อยู่เมื่อรู้ว่าต้องเสียแม่ของเธอไปทั้งยังต่อว่าแผดเสียงใส่ลีโอนาโดที่ยืนแน่นิ่งอยู่จนสลบไปแล้วก็เป็นเฌอริตาที่ต้องคอยเฝ้าอิงดาวในห้องพักฟื้น"เรื่องมันเป็นยังไง"ชัยพฤกษ์นั่งคุยกับลีโอนาโดถึงเรื่องราวก่อนหน้าเขาอยากจะรู้ว่าทำไมลีโอนาโดถึงไปเจอกับดารารายในเวลานี้ได้"ผมไปขอร้องคุณดาราว่าให้ยกเลิกที่จะพาดาวกับล
"ดาว.."ข้าวฟ่างขับรถมาถึงก็รีบหอบข้าวหอบของเข้ามาหาหลานสาวตัวน้อยวัยหกเดือนกว่าของเธอทันที"ข้าวฟ่าง...มาคนเดียวเหรอ""อืม...น้าพรรณติดดูแลลูกค้าน่ะ..""แอ้ๆ.."เด็กหญิงส่งเสียงทักทายข้าวฟ่างด้วยรอยยิ้มชวนหมั่นเขี้ยว"ทักทายน้าเหรอคะลีน่า..จ้ำม่ำน่าฟัดจริงเชียว""เดี๋ยวฉันไปเอาน้ำมาให้นะ""ขอบใจจะ"20.00 น."ที่นี่บ้านคนน้อยเหลือเกินฉันเป็นห่วงแกจังเลยอยู่กับลูกแค่สองคน"หลังจากที่ลีน่าหลับไปแล้วสองสาวก็มานั่งคุยกันที่ระเบียงบ้านชมดาวฟังเสียงหรีดหริ่งเรไรร้องไปเรื่อยๆอย่างสบายอารมณ์"ไม่ต้องห่วงหรอกคนที่นี่อยู่กันเหมือนพี่เหมือนน้องปลอดภัย"อิงดาวหันมายิ้มให้เพื่อนเธอให้อีกฝ่ายมั่นใจว่าไม่ต้องห่วงเธอ"อืม..งั้นก็ดีแล้วได้ยินอย่างนี้ค่อยโล่งใจ...แล้วสามีแกล่ะ"ข้าวฟ่างพอจะรู้มาว่าทำไมเพื่อนเธอถึงกลับมาอยู่ที่นี่และอีกอย่างในใจเธอลึกๆก็อยากให้ทั้งสองลองปรับเข้าหากันใหม่ไม่ใช่ว่าเธอไม่เคืองใจแทนเพื่อนเธอกับสิ่งที่ลีโอนาโดได้กระทำกับอิงดาวแต่เธอรู้ว่าเนื้อแท้ของลีโอนาโดไม่ใช่คนที่ร้ายอะไรอีกอย่างทั้งเพื่อนเธอและลีโอนาโดก็มีใจให้กันทั้งยังมีลูกด้วยกันอีกการที่หันหน้าเข้าหากันเธอว่ามันน่าจ
ครู่ต่อมาอิงดาวนั่งจัดเสื้อผ้าของลูกเธอเข้าตะกร้าหวายไปเพลินๆในขณะที่ลูกของเธอหลับแกร๊กกกก..."หืม..."อิงดาวได้ยินดใเสียงรถมาจอดหน้าบ้านเธอจึงรีบออกไปดูเพราะกลัวว่าข้าวฟ่างจะลืมของอะไรหรือเปล่าแต่เทื่อเห็นคนที่เดินลงมาจากรถไม่ใช่ข้าวฟ่างแต่เป็นลีโอนาโดเธอจึงรีบหันหลังกลับเข้าบ้านอย่างรวดเร็ว"ดาว..."ลีโอนาโดเห็นว่าหญิงสาวกำลังเดินหนีเขาจึงรีบวิ่งมาคว้าตัวเธอเอาไว้ก่อน"คุณสิงห์...มาทำไมคะ"อิงดาวถามชายหนุ่มด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจเพราะเธอพูดก่อนจะมาไว้แล้วว่าไม่อยากเห็นหน้าชายหนุ่มอีก"ฉันทนคิดถึงเธอกับลูกไม่ไหวแล้วนะดาว""ดาวไม่อยากเห็นหน้าคุณ..ไม่อยากได้ยินคำพูดลวงโลกของคุณ"อิงดาวสะบัดตัวออกจากอ้อมแขนชายหนุ่ม"ดาว..เดี๋ยวสิดาว"ลีโอนาโดคว้าตัวเธอเอาไว้อย่างรวดเร็วทั้งยังเหลือบไปเห็นตุ๊กตาตัวที่เขาเคยให้เธอเมื่อตอนที่หยอดตู้ได้เมื่อเห็นว่าเธอเก็บเอาไว้จึงรู้ได้ทันทีว่าอิงดาวยังคงไม่ลืมเขาไปง่ายๆแน่นอนเหมือนกับคำที่เฌอริตาได้พูดเอาไว้"นั่นตุ๊กตา...เธอยังรักฉันอยู่ใช่ไหมดาว""ไม่..."อิงดาวหน้าเสียเล็กน้อยที่โดนอีกฝ่ายจับได้ว่าเธอยังไม่ลืมเขาแต่ก็ยังปากแข็งตอบคำตอบที่ตรงข้ามกับหัวใจใ
อาทิตย์ต่อมารัสเซียคฤหาสน์หรู"น้าดาว.."เฌอริมาเห็นอิงดาวเข้ามาในห้องก็รีบวิ่งเข้ามากอดหญิงสาวทันที"น้องเฌอ..พี่ริตาไหนดาวขอดูหน้าหลานหน่อยนะคะ"อิงดาวยิ้มหน้าบานตื่นเต้นที่จะได้เห็นหน้าหลานชายตัวน้อย"ในเปลน่ะจะพึ่งหลับไปเมื่อกี้นี้เอง..ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะดาว""เอ่อ..ค่ะ.."อิงดาวแอบสะดุดคำว่าต้อนรับกลับบ้านเล็กน้อยเธอเองไม่รู้เลยว่าเธอจะอยู่ที่นี่กี่วัน"น้องอยู่ไหนคะน้องเฌอคิดถึงน้องค่ะ"เฌอริมารีบเงยหน้าถามอิงดาวทันทีว่าลีน่าอยู่ไหนเพราะคิดถึงน้องสาวของเธอมากถึงขนาดบ่นอยากไปหากับคนเป็นแม่ทุกวัน"อยู่นี่ค่ะ.."ลีโอนาโดอุ้มลูกสาววัยเก้าเดือนของเขาเข้ามาเรียกเฌอริมาเข้ามาหา"ลีน่า...""แอ้...."ฟอดดดดดเฌอริมาเห็นน้องเข้ามาก็รีบกอดรีบหอมตามประสาคนคิดถึงกันจนลีน่าแก้มเริ่มแดงขึ้นมาและเริ่มส่งเสียงประท้วงเล็กน้อย"ท่าจะคิดถึงมากนะเนี่ย.."เฌอริตาพรางมองสองพี่น้องกอดกันด้วยรอยยิ้ม"เราไปนั่งเล่นกับลีน่าตรงโน้นดีกว่านะคะน้องเฌอ""ค่ะคุณลุง"ลีโอนาโดไม่อยากกวนในห้องนี้มากกลัวว่าเสียงเด็กๆจะทำให้ทารกน้อยหลานชายในเปลของเขาตื่นจึงพาเด็กๆทั้งสองออกไปนั่งเล่นข้างนอกด้วยกัน"คุณภัสไม่ได้
ดึกดื่นค่ำคืนอันเงียบสงัดในบ้านหลังใหญ่สุดหรูมีชายหนุ่มที่กำลังหลับอยู่บนเตียงนุ่มด้วยอาการทุรนทุรายสองมือบีบจิกอยู่กับขมับเหงื่อออกซิกสีหน้าเหยเกตัวบิดงอเหมือนกับกำลังฝันร้าย"อะ...อ้าสส..อึก..เธอเป็น...ใครกันแน่"และแล้วชายหนุ่มร่างสูงก็ตื่นจากความฝันแต่ความปวดหัวของเขาก็ยังคงอยู่ยิ่งพยายามนึกให้ออกว่าผู้หญิงที่เขาฝันเห็นทุกคืนคือใครก็นึกไม่ออกเสียที"คุณชาวี!!"หมอแดนเทพหมอหนุ่มวัย35เป็นหมอประจำตัวของชาวีมาเกือบสามปีแล้วตั้งแต่เขาเข้ารับการรักษาจากการเกิดอุบัติเหตุครั้งนั้นชนะพลก็จ้างเขาด้วยราคาแสนแพงให้ดูแลชายหนุ่มเป็นหมอประจำตัวเรื่อยมาจนถึงทุกวันนี้แดนเทพรีบเปิดประตูห้องที่มันสามารถเชื่อมถึงกันกับห้องเขาและชาวีออกพร้อมหยิบกระเป๋ายาและรีบฉีดยาระงับอาการปวดให้ชาวีทันทีครู่ต่อมา"ยังพยายามนึกอีกเหรอครับบอกแล้วไงหากมีอาการปวดหัวแบบนี้อีกให้เรียกผม"แดนเทพนั่งรอดูอาการชายหนุ่มครู่หนึ่งจนเขาเป็นปกติดีด้วยสีหน้าเคร่งเครียดเพราะดูออกว่าอาการปวดหัวของเขาจะรุนแรงขึ้นทุกวันๆจนเขารู้สึกว่าจะต้องทำอะไรบางอย่างแล้ว"ฉันอยากจะรู้ว่าคนที่อยู่ในฝันของฉันคือใคร"ชาวีบอกกับหมอหนุ่มด้วยสีหน้าที่ย
บ้านxxx"หมอไปไหนมาแต่เช้าครับ"ชาวีนั่งจิบกาแฟตอนเช้าอยู่ที่ห้องนั่งเล่นในบ้านเห็นว่าหมอแดนเทพพึ่งจะกลับเข้ามาจึงต้องถามว่าเขาไปไหนมาแต่เช้า"เข้าไปเอายามาน่ะครับ"แดนเทพวางกระเป๋ายาลงต่อหนุ่มชายหนุ่มทั้งนั่งลงตรงข้ามเขาด้วยสีหน้าปกติ"พรุ่งนี้ผมต้องไปทำงานแล้วไม่รู้ว่าไอ้อาการปวดหัวบ้าๆนี่มันจะกำเริบมาตอนไหนหมอไม่มีวิธีที่จะรักษาให้หายจริงๆเหรอ"ชาวีบอกกับแดนเทพด้วยสีหน้าค่อนข้างเป็นกังวลเขาอยากจะรู้นักว่าไอ้โรคที่เขาเป็นอยู่มันคืออะไรกันแน่ไม่มีทางรักษาหายเลยจริงหรือ"คือ...เรื่องนี้คงจะยากครับคงต้องใช้วิธีฉีดยาระงับแบบนี้ไปก่อนถ้าผมหาวิธีได้จะบอกก็แล้วกันนะครับ""อืม.."แดนเทพตอบชายหนุ่มได้เพียงเท่านี้จริงๆชาวีหนุ่มหล่อร่างสูงบึกบึนใบหน้าคมเข้มนัยตากลมโตหวานปานผู้หญิงเป็นลักษณะที่ผู้ชายน้อยคนจะมีแต่นั่นมันก็เป็นจุดเด่นของเขาชายหนุ่มเป็นลูกบุญธรรมของนักธุรกิจใหญ่ที่ส่งออกข้าวรายใหญ่ของประเทศเขารู้สึกสงสัยทุกครั้งว่าทำไมเขาถึงยังจำเรื่องในอดีตไม่ได้เสียทีจำได้เพียงแค่เขาตื่นมาในโรงพยาบาลเมื่อประมาณสามปีก่อนแล้วก็มีหมอแดนเทพคอยรักษาและชนะพลที่บอกว่าเป็นพ่อบุญธรรมของเขาส่งเสียให้เขา