บ้านxxx
"หมอไปไหนมาแต่เช้าครับ"
ชาวีนั่งจิบกาแฟตอนเช้าอยู่ที่ห้องนั่งเล่นในบ้านเห็นว่าหมอแดนเทพพึ่งจะกลับเข้ามาจึงต้องถามว่าเขาไปไหนมาแต่เช้า
"เข้าไปเอายามาน่ะครับ"
แดนเทพวางกระเป๋ายาลงต่อหนุ่มชายหนุ่มทั้งนั่งลงตรงข้ามเขาด้วยสีหน้าปกติ
"พรุ่งนี้ผมต้องไปทำงานแล้วไม่รู้ว่าไอ้อาการปวดหัวบ้าๆนี่มันจะกำเริบมาตอนไหนหมอไม่มีวิธีที่จะรักษาให้หายจริงๆเหรอ"
ชาวีบอกกับแดนเทพด้วยสีหน้าค่อนข้างเป็นกังวลเขาอยากจะรู้นักว่าไอ้โรคที่เขาเป็นอยู่มันคืออะไรกันแน่ไม่มีทางรักษาหายเลยจริงหรือ
"คือ...เรื่องนี้คงจะยากครับคงต้องใช้วิธีฉีดยาระงับแบบนี้ไปก่อนถ้าผมหาวิธีได้จะบอกก็แล้วกันนะครับ"
"อืม.."
แดนเทพตอบชายหนุ่มได้เพียงเท่านี้จริงๆ
ชาวีหนุ่มหล่อร่างสูงบึกบึนใบหน้าคมเข้มนัยตากลมโตหวานปานผู้หญิงเป็นลักษณะที่ผู้ชายน้อยคนจะมีแต่นั่นมันก็เป็นจุดเด่นของเขาชายหนุ่มเป็นลูกบุญธรรมของนักธุรกิจใหญ่ที่ส่งออกข้าวรายใหญ่ของประเทศ
เขารู้สึกสงสัยทุกครั้งว่าทำไมเขาถึงยังจำเรื่องในอดีตไม่ได้เสียทีจำได้เพียงแค่เขาตื่นมาในโรงพยาบาลเมื่อประมาณสามปีก่อนแล้วก็มีหมอแดนเทพคอยรักษาและชนะพลที่บอกว่าเป็นพ่อบุญธรรมของเขาส่งเสียให้เขาได้เรียนตั้งแต่ยังเล็กแถมยังพาไปเรียนการบริหารจัดการเพิ่มเติมอีกสองปีเต็มๆและให้เขาเป็นผู้บริหารบริษัทใหญ่ในตอนนี้ทั้งที่เขาก็ยังชอบมีอาการปวดหัวแปลกๆแบบนี้เป็นระยะๆพักหลังมานี้ยิ่งเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆอีกด้วย
บ้านxxx
14.00 น.
"คุณหนูเป็นยังไงบ้างคะ"
วาดจันทร์หญิงวัยกลางคนอายุเกือบ60แม่นมของเฌอริตาเห็นหญิงสาวกลับมาก็รีบเดินมาต้อนรับที่หน้าบ้านทั้งยังถามถึงเรื่องที่เธอไปสมัครงานว่าเรียบร้อยดีหรือไม่
"อืมม.."
หญิงสาวก้มหน้างุดด้วยสีหน้าเจื่อนๆ
เฌอริตาหญิงสาวตัวเล็กสูงเพียง155เซนติเมตรแต่หุ่นของเธอก็เป็นทรงนาฬิกาทรายมีอกเอวตามที่ผู้หญิงควรจะมีหน้าตาจิ้มลิ้มคิ้วหนาตาเฉี่ยวมีลักยิ้มสองข้างของแก้มริมฝีปากบางแต่อวบอิ่มผิวขาวอมชมพูผมยาวสลวยดกดำทำให้ใบหน้าของเธอดูหวานโดดเด่นอย่างมาก
หญิงสาวเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวอายุ29ปีเธอพึ่งจะกลับมาจากออสเตรเลียเมื่อไม่นานมานี้เพราะอยากกลับมาทำธุระสำคัญอะไรบางอย่าง
"ไม่ได้งานเหรอคะ"
วาดจันทร์เห็นสีหน้าคุณหนูของเธอก็เริ่มใจไม่ดี
"ไม่ใช่ค่ะ... ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีค่ะนม"
เฌอริตาแอบอมยิ้มกับอาการของวาดจันทร์
"คุณหนูทำนมตกอกตกใจหมด"
“ฮ่าๆๆ.."
"วันนี้คุณลินกับคุณปลายมาหาด้วยค่ะพวกเค้าไม่ได้บอกคุณหนูเหรอคะ"
วาดจันทร์เห็นว่าเพื่อนของคุณหนูของเธอมาเก้อจึงรีบอกให้ทราบ
"เหรอคะ...น่าจะเซอร์ไพรซ์มั้งคะเห็นไหมล่ะยัยเพื่อนพวกนี้มาก็ไม่บอกก่อน...แล้วมานานไหมคะ"
เฌอริตาขมวดคิ้วเล็กน้อยวิถีของเพื่อนเธอก็ชอบทำอะไรไม่บอกไม่กล่าวตลอด
"เล่นกับคุณหนูเล็กพักใหญ่แล้วก็กลับไปน่ะค่ะ"
"งั้นเหรอคะ...ไม่เป็นไรเดี๋ยววันหลังริตานัดกับพวกเธออีกทีก็ได้"
เฌอริตาเห็นทีจะต้องนัดเพื่อนๆเธอใหม่เสียแล้วหากจะมาไม่บอกไม่กล่าวแบบนี้คงไม่เจอกันอีกแน่
"คุณหนูมาเหนื่อยๆทานน้ำก่อนค่ะ"
วาดจันทร์เห็นว่าคุณหนูของเธอพึ่งจะขับรถกลับมาอากาศตอนนี้ก็ค่อนข้างร้อนจึงรีบเอาน้ำเย็นๆมาให้หญิงสาวดื่ม
"ขอบคุณค่ะนม"
19.00 น.
"ฟังนิทานค่ะคุณแม่"
เฌอริตานั่งพิงหัวเตียงนุ่มโดยมีเฌอริมาลูกสาววัยเกือบสามขวบตากลมโตขนตางอนหวานแก้มยุ้ยตัวเป็นปล้องผิวอมชมพูของเธอนอนอยู่ที่ตัก
เด็กหญิงส่งเสียงใสออดอ้อนคนเป็นแม่ให้อ่านนิทานก่อนนอนให้ฟัง
"วันนี้อ่านเรื่องอะไรดีน้าาา.."
เฌอริตาหยิบหนังสือนิทานบนหัวนอนมาทำท่าเลือกต่อหน้าลูกสาวของเธอ
"ซินเดอเรล่าค่ะ"
เด็กหญิงชี้มือป้อมไปที่นิทานเรื่องโปรด
"เรื่องโปรดของลูกสาวแม่สินะคะ"
"ค่ะ..."
"กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว.... "
เฌอริตาเริ่มอ่านนิทานเป็นภาษาอังกฤษและทำเสียงและท่าทางให้น่าตื่นเต้นตามแบบฉบับของการอ่านนิทานให้เด็กฟัง
ครึ่งชั่วโมงต่อมา
จุ้บบ
"ฝันดีนะคะลูกสาวแม่"
เฌอริตาอ่านนิทานยังไม่ทันจบดีเจ้าก้อนกลมน้อยของเธอก็ผลอยหลับปุ๋ยเรียบร้อยแล้ว
ครู่ต่อมา
"แล้วหนูจะต้องหาหลักฐานมาให้ได้ค่ะว่าคุณพ่อโดนกระทำอะไรบ้าง"
เมื่อลูกสาวของเธอหลับสนิทดีแล้วหญิงสาวอยากดูก็มายืนอยู่ที่หน้ารูปภาพของพ่อเธอและพูดกับรูปภาพเบาๆด้วยแววตาที่แสนเศร้า
ตั้งแต่เด็กๆพ่อกับแม่ของเธอแยกกันอยู่ต่างคนต่างก็มีธุรกิจของตัวเองพ่อของเธอเปิดบริษัทส่งออกอาหารแปรรูปและผลิตข้าวสารส่งออกเรียกได้ว่าแทบจะเป็นอันดับหนึ่งของประเทศก็ว่าได้ส่วนแม่ของเธอก็มีอสังหามากมายให้คนเช่าอยู่เช่าทำกินจนไม่ต้องทำงานก็มีเงินมีทองใช้ไม่ขัดสนบวกกับสมบัติจากตระกูลแม่เธอที่ตกทอดลงมาทำให้มีใช้เหลือเฟือเพิ่มขึ้นไปอีก
เธอเป็นเด็กสองบ้านมาตั้งแต่จำความได้แต่ความรักที่พ่อกับแม่ให้เธอก็ไม่เคยขาดและเธอเองก็ไม่รู้สึกขาดด้วยรู้สึกเข้าใจด้วยซ้ำเมื่อได้มามีลูกเธอไม่ค่อยออกสังคมเท่าไรนักจึงไม่มีใครรู้จักเธอในฐานะไฮโซยกเว้นเพื่อนสนิทกับเธอเท่านั้น
เมื่อเธอเรียนจบแม่ของเธอก็ดันมาเสียด้วยโรคประจำตัวเธอจึงอยู่ที่บ้านหลังใหญ่กับแม่นมของเธอเพียงสองคนส่วนพ่อของเธอก็มาหาเธอบ้างเมื่อมีเวลา
แต่เมื่อเธอท้องและรู้ว่าพ่อของลูกเธอหายเข้ากลีบเมฆไปเธอจึงย้ายไปใช้ชีวิตที่ออสเตรเลียและกลับมาเมื่อไม่นานมานี้เมื่อรู้ว่าพ่อของเธอตรอมใจตายเพราะธุรกิจพังหุ้นส่วนทั้งส่วนกลับหนีหายและเท่าที่เธอสืบมาคนเหล่านั้นไปร่วมลงทุนกับบริษัทของชนะพลบริษัทส่งออกข้าวสารที่ขึ้นเป็นอันดับหนึ่งอยู่ในตอนนี้เธอคิดว่าหากเธอเข้าไปทำงานในบริษัทนั้นได้เธอจะต้องหาทางเปิดโปงคนที่เล่นสกปรกกับพ่อเธอให้ได้
วันต่อมาบริษัทxxx"เตรียมต้อนรับอะไรกันเหรอคะพี่นุชจัดห้องประชุมวุ่นกันเลย"เฌอริตามาทำงานที่นี่วันแรกด้วยตำแหน่งผู้ช่วยเลขาซึ่งช่วยจิตรานุชอีกทีที่เธอมาสมัครตำแหน่งนี้ก็เพื่อที่จะได้เข้าใกล้เอกสารทั้งหมดของบริษัทนี้ได้ในระหว่างที่เธออยู่ที่นี่เพื่อไม่ให้ใครสงสัยเธอจึงเปลี่ยนทั้งชื่อและนามสกุลในเอกสารการสมัครจากนางสาวเฌอริตา สิริปัจโกศลเป็นนางสาวพีรยา ธาดาและใช้ชื่อเล่นว่าเพลิน"ก็เตรียมตัวต้อนรับท่านประธานใหญ่คนใหม่น่ะสิ"จิตรานุชยืนดูความเรียบร้อยอย่างใจจดใจจ่อเพราะกลัวว่าจะจัดการต้อนรับประธานคนใหม่เจ้านายของเธอไม่ดีพอ"อ้าวแล้วเราไม่ได้ทำงานกับคุณชนะพลแล้วเหรอคะ"เฌอริตามีสีหน้าแปลกใจเล็กน้อย"ท่านวางมือแล้วล่ะให้ลูกชายดูแลแทน""ลูกชาย..""แต่ไม่ใช่คุณชนะภพนะชื่อคุณชาวีเห็นว่าเป็นลูกบุญธรรมน่ะ"จิตรานุชหันมากระซิบกระซาบกับเฌอริตากลัวว่าคนอื่นจะได้ยิน"อ๋อ..ค่ะ"เฌอริตาพยักหน้าเบาๆทั้งครุ่นคิดว่าเหตุใดชนะพลจึงไม่ให้ลูกชายของตัวเองมาบริหารบริษัทใหญ่นี้เองแต่ก็ยังหาเหตุผลไม่ได้จึงไม่ได้ใส่ใจและคิดว่าหากเป็นคนอื่นมาทำงานแทนชนะพลเธออาจจะทำอะไรๆได้ง่ายกว่าที่คิดก็เป็นได้สิบห้านาทีต่อ
"คุณมาหาผมด้วยเรื่องแค่นี้ใช่ไหม"ชาวีตอบกลับอีกฝ่ายด้วยสีหน้าเรียบเฉยเขาไม่ได้คิดอยากจะทะเยอทะยานมาถึงจุดนี้เลยด้วยซ้ำเขารู้ว่าชนะภพไม่พอใจอย่างมากที่เขาได้ตำแหน่งนี้แต่เขาก็ปฏิเสธการรับตำแหน่งไม่ได้เพราะชนะพลเป็นคนมีพระคุณต่อเขาจึงไม่สามารถจะขัดคำสั่งได้"ฉันแค่มาเตือนแกให้ระวังตัวเอาไว้ก็เท่านั้น"ชนะภพชี้หน้าชาวีด้วยสีหน้าเคียดแค้น"มีอะไรกันหรือเปล่าคะทำไมข้างในเสียงเอะอะขนาดนั้น"เฌอริตาหันมากระซิบกับจิตรานุชด้วยสีหน้าที่ตื่นเต้น"คงจะเป็นเรื่องแย่งตำแหน่งกันละมั้ง"จิตรานุชพูดกับเฌอริตาเบาๆเธอคิดว่าคงไม่เป็นประเด็นอื่นได้นอกจากประเด็นนี้"นี่ก็แสดงว่าท่านประธานกับคุณภพไม่ถูกกันเอาซะมากๆเลยใช่ไหมคะ""ท่าจะเป็นศึกในบ้านนั่นแหละ""อ๋อค่ะ.."สองสาวต้องเลิกซุบซิบและทำตัวปกติเมื่อเห็นว่าชนะภพเดินออกจากห้องมาด้วยท่าทีที่โมโหอย่างมาก14.00น."เพลินวันนี้พี่ต้องรีบกลับไปรับลูกพอดีพี่เลี้ยงลาขอตัวก่อนนะ"จิตรานุชเก็บกระเป๋ากลับบ้านของเธอก่อนเวลาเพราะวันนี้เธอได้ลาเอาไว้แล้วเนื่องจากพี่เลี้ยงลูกของเธอนั้นลาเลยไม่มีใครไปรับลูกเธอที่โรงเรียนเธอจึงต้องไปเอง"อ๋อ.. ค่ะ"ครู่ต่อมา"เอกสารบัญช
"ปล่อยฉันนะคะท่านประธาน""ไม่ปล่อย"ชาวีลากหญิงสาวมาคุยในห้องทำงานของเขา"ปล่อยค่ะ"เฌอริตายังพยายามแกะมือของชายหนุ่มออกจากตัวของเธอ"ไม่ปล่อยจนกว่าคุณจะหาเหตุผลที่มันฟังขึ้น""ก็บอกแล้วไงคะว่ามาดูความเรียบร้อย"เฌอริตาแหงนหน้าไปมองคนตัวโตคิ้วขมวดอย่างไม่สบอารมณ์ดวงตาของเธอทำให้ประธานหนุ่มชะงักงันเล็กน้อยเพราะเขารู้สึกคุ้นกับใบหน้าและแววตาของหญิงสาวแปลกๆพิกลทำให้เขาต้องปล่อยมือจากหญิงสาวอย่างง่ายดายเพราะอยู่ในช่วงที่กำลังเผลอ"ขอโทษแล้วกันค่ะที่ฉันทำให้ท่านประธานไม่สบายใจแต่ฉันแค่ตรวจความเรียบร้อยจริงๆขอตัวนะคะ"เฌอริตารีบจัดแจงเสื้อผ้าของเธอที่หลุดรุ่ยเกิดจากการดิ้นให้เป็นปกติแล้วจึงรีบวิ่งออกไปนอกห้องทันทีทิ้งให้ชายหนุ่มยืนอึ้งอยู่คนเดียว19.00 น.คฤหาสน์หรู"ฉันว่าจะลองทำธุรกิจใหม่ดูให้แกบริหารเพิ่มอีกสักอย่างไหวไหม"ที่ชนะพลเรียกชาวีมาทานข้าวที่นี่ก็เพราะว่าต้องการคุยถึงเรื่องโปรเจคใหม่ที่เขาต้องการจะทำและให้ชาวีเป็นคนดูแลอีกหนึ่งอย่าง"คุณพ่อจะให้ผมทำอะไรก็สั่งมาได้เลยครับ"ชาวีพร้อมทำตามคำสั่งของชนะพลทุกอย่างอยู่แล้ว"ฉันจะกว้านซื้อที่แถวชุมชนxxxทำเป็นสวนสนุกตรงนั้นทำเลดีเลย"เ
"ผมขอคุยกับตัวแทนคนในชุมชนเป็นการส่วนตัวได้ไหมครับ"ชาวียังใช้ความนิ่งสยบความเคลื่อนไหวเขาต้องการที่จะคุยกับผู้นำชุมชนเพื่อที่จะอธิบายทุกอย่างให้ฟังอย่างชัดเจนเพราะหากคุยกันอยู่ตรงนี้กับชาวบ้านหลายๆคนอธิบายให้ตายยังไงคงไม่รู้เรื่องเป็นแน่เพราะมากคนก็จะมากความ"ใครจะอาสาคุยกับท่านประธานเป็นการส่วนตัวครับ"แดนเทพหาอาสาที่จะพูดคุยกับชาวี"ผมเอง"และแล้วก็มีชายสูงอายุที่ดูท่าน่าจะเป็นแกนนำพาทุกคนมาที่นี่ยกมือขึ้น"เชิญตามผมมาทางนี้ครับ"ชาวีเห็นดังนั้นก็รีบเดินนำหน้าชายสูงอายุมาพูดคุยกันเป็นการส่วนตัวครู่ต่อมา"ลุงชื่ออะไรครับ"ชาวีพาชายสูงอายุมาที่ห้องทำงานของเขาและพูดคุยกับอีกฝ่ายอย่างเป็นมิตร"ผมชื่อเกรียง"ชายสูงอายุตอบชาวีอย่างไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นักแต่ก็ไม่ได้โวยวายอะไร"ลุงเกรียงครับผมจะอธิบายให้ฟังแบบนี้นะครับเรื่องที่ชุมชนถูกเผาพวกผมไม่รู้เรื่องจริงๆและถ้าทุกคนถูกขู่ให้ขายที่เรื่องนี้ผมต้องขอโทษด้วยผมจะสั่งคนของผมไม่ให้ทำแบบนี้อีกขอให้ลุงเกรียงสบายใจได้ครับแต่ถ้าหากคนในชุมชนหาหลักฐานมาได้ว่าเป็นคนของผมไปเผาชุมชนจริงผมก็จะยอมรับผิดโดยไม่มีข้อแม้ครับ"ชาวีพูดคุยกับอีกฝ่ายด้วยท่าทีจ
บ้านxxx"...."เมื่อชาวีกลับมาถึงบ้านของเขาก็เอาแต่ทำหน้าอมทุกข์คิดไม่ตกจนแดนเทพเองก็รู้สึกหดหู่ไปด้วยตอนนี้เขาทำได้แต่ให้กำลังใจชาวีด้วยคำว่าเดี๋ยวก็ผ่านไปเท่านั้นเหมือนกับที่พูดกับตัวเองอยู่บ่อยๆบ้านxxx"มีกันแค่สองคนเราก็มีความสุขดีอยู่แล้วเนอะ"เฌอริตาลูบหัวลูกน้อยของเธอที่กำลังหลับตาพริ้มพลางนึกถึงชายหนุ่มคนที่จากเธอไปนานแสนนานจนเธอคิดภาพครอบครัวที่มีสามคนไม่ออกว่ามันจะเป็นอย่างไรเพราะเธอมีความสุขกับการที่อยู่กันสองคนแม่ลูกมาตลอดวันต่อมา"นมคะไม่แน่วันนี้ริตาอาจจะกลับดึกหน่อยนะคะ"เฌอริตาแต่งตัวไปทำงานแต่เช้าวันนี้เธอมีธุระสำคัญที่จะต้องไปทำจึงต้องบอกกับวาดจันทร์เอาไว้ก่อน"ได้ค่ะคุณหนูเดี๋ยวนี้คุณหนูเล็กก็ไม่ค่อยงอแงแล้วล่ะค่ะ""งั้นริตาไปก่อนนะคะ"บริษัทxxx"พี่นุชวันนี้ท่านประธานไม่เข้าเหรอคะ"เฌอริตามาถึงบริษัทร่วมสองชั่วโมงแล้วเธอยังไม่เห็นว่าวันนี้ประธานหนุ่มและหมอแดนเทพจะเข้ามากันเลยจึงต้องถามจิตรานุชด้วยความสงสัย"เห็นว่าจะเข้ามาช้าหน่อยน่ะ""เอ่อ..เดี๋ยวเพลินไปจัดห้องให้ท่านประธานก่อนนะเมื่อวานเห็นว่ากองเอกสารมันรกๆค่ะ""เอาสิ..ขยันดีนะเราเดี๋ยวพี่ขอเคลียเอกสารแต่ละแผน
"ทำตัวเป็นนักสืบว่างั้น""....."หญิงสาวยังทำลอยหน้าลอยตาไม่ตอบอะไร"ผมขอเตือนคุณไว้ก่อนนะว่าอย่ามาเล่นซนแถวนี้อีก"ที่ชาวีเตือนหญิงสาวก็เพราะว่าเขาหวังดีและรู้ว่าหากพ่อเขารู้ว่าหญิงสาวเป็นคนแจ้งความพ่อเขาคงไม่ปล่อยเธอไว้แน่"ฉันไม่ได้เล่นซนซะหน่อยอุตส่าห์ทำตัวเป็นพลเมืองดีนะคะ"เฌอริตายังคงดื้อดึงไม่ฟังคำเตือนของชายหนุ่ม"..เอ่อ..."ชาวีรู้สึกปวดหัวขึ้นมากะทันหันสองมือหนาตอนนี้กุมขมับแน่นด้วยสีหน้าเหยเก"ท่านประธานเป็นอะไรคะ"หญิงสาวรู้สึกตกใจกับอาการของประธานหนุ่มอย่างมาก"อึก...อื้ออ...""ท่านประธานคะ....ท่านประธานนน""อื้อ...ปวดหัว...""เดี๋ยวฉันจะพาคุณไปโรงพยาบาลนะคะ..กุญแจรถล่ะ""ไม่...โทรหาหมอแดนเดี๋ยวนี้..อื้อออ..""ค่ะๆ..."เฌอริตาทำตามคำสั่งของประธานหนุ่มโดยการโทรหาแดนเทพเพื่อให้มาหาเขาที่นี่ชั่วโมงต่อมาบ้านxxx"เฮ้อ...คุณวีนะคุณวี"แดนเทพรีบหยิบกระเป๋ายาของเขามุ่งตรงมาหาชาวีทันทีในตอนที่หญิงสาวโทรบอกและรีบพาเขามาที่บ้านอย่างรวดเร็ว"ท่านประธานเป็นแบบนี้บ่อยเหรอคะ"เฌอริตามองประธานหนุ่มที่กำลังหลับเพราะฤทธิ์ยาอยู่บนเตียงนุ่มด้วยสีหน้าที่ยังตกใจกับอาการของเขาไม่หาย"เอ่อ..ก
"ไม่มีหรอกผมมาคนเดียว"ชาวีส่ายหัวเล็กน้อยท่าทางเดียวกับเฌอริมาเมื่อครู่ไม่มีผิด"มาคนเดียว"เฌอริตาแปลกใจเอามากน้อยคนนักที่จะมาที่สวนสนุกเพียงคนเดียว"อืม..ไม่รู้ว่าทำไมถึงอยากมาแต่ขับรถมาเรื่อยๆก็มาถึงที่นี่แล้วนั่งๆอยู่ก็เห็นคุณกับลูกเดินมาซื้อไอติมนี่แหละยังไงวันนี้ผมขอตามคุณกับลูกด้วยก็แล้วกันนะ""ก็ได้ค่ะ.."เฌอริตาตอบตกลงอย่างแบ่งรับแบ่งสู้หากเธอจะไม่อนุญาตให้เขาไปกับเธอก็คงจะดูใจดำน่าดู"ขอบคุณนะ""คุณแม่ขาหนูอยากดูอันนั้นแต่มองไม่เห็น"เด็กหญิงชี้ไปที่ตัวการ์ตูนมาสคอตร่างสูงเธออยากจะมองเห็นเต็มๆตาแต่ก็มีเหล่าบรรดาผู้ปกครองที่อุ้มเด็กๆดูบังเธออยู่จึงหันหน้ามาอ้อนคนเป็นแม่ให้อุ้มเธอขึ้นดู"เหรอคะ..อืมเดี๋ยวแม่อุ้มให้ดูนะคะ""มาขี่คอลุงดีกว่ารับรองเห็นชัดเลย""อ..เอ่อ.."ยังไม่ทันที่เฌอริตาจะอุ้มลูกสาวของเธอชาวีก็รวบตัวหนูน้อยขึ้นมาขี่คอและดูท่าเด็กหญิงจะชอบมากเสียด้วยเพราะความสูงของชาวีที่เกือบ190เซนทำให้เด็กหญิงสามารถเห็นสิ่งที่อยากเห็นได้เต็มตาท่าทีชอบใจของเด็กหญิงทำให้คนเป็นแม่ขัดอะไรชาวีไม่ได้จึงปล่อยเลยตามเลย"โห...ชอบๆค่ะคุณลุงเดินไปตรงนั้น"เฌอริตามองสองคนอย่างหมั่นไส้ที
"พวกมันเป็นใครคะ"เฌอริตาถามชาวีเสียงสั่นเครือเล็กน้อย"ไม่รู้เหมือนกันครับ"ตอนนี้ชาวีเองก็เดาไม่ออกว่าเป็นพวกไหนที่มาดักทำร้ายเขากันแน่เพราะนับจากศรัตรูของชนะพลพ่อบุญธรรมของเขาก็หลายคนอยู่เหมือนกันปั้งๆๆ"ว้ายย..อือ.."เฌอริตายังตัวสั่นกับเสียงปืนด้านนอกอยู่ตลอดจนชาวีต้องกระชับกอดเธอใก้แน่นขึ้นกว่าเดิม"ไม่ต้องกลัวครับตราบใดที่เรายังอยู่บนรถมันก็ทำอะไรเราไม่ได้และผมก็จะไม่ยอมให้คุณกับลูกเป็นอะไรเด็ดขาด""อือ.."ปั้งงๆๆๆตุ้บ..ปั้กก...พลั้กกกกก..ตุ้บตั้บบบ...ปั้งงงๆๆไม่นานคนของชาวีก็มาช่วยพร้อมแดนเทพที่ส่งสัญญาณใก้เขาขับรถกลับเข้าบ้านไปก่อนเหตุการณ์ครั้งนี้เกิดในที่สาธารณะและเป็นเขตที่มีผู้คนพลุกพล่านชาวีคิดว่าไม่วันนี้ก็พรุ่งนี้ก็ต้องมีข่าวนี้ออกไปอย่างแน่นอนหากเขารีบเข้าไปในบ้านก่อนผู้คนจะเห็นว่าคนในรถนี้เป็นใครจะดีกว่าครึ่งชั่วโมงต่อมา"รู้รึยังว่ามันเป็นคนของใคร"ชาวีนั่งคุยกับแดนเทพและเหล่าบอดี้การ์ดที่ไปช่วยเขาจากเหตุการณ์ก่อนหน้าอยู่ในห้องโถงใหญ่ภายในบ้าน"เอ่อ...มันบอกว่าคุณภพส่งมาครับ"บอดี้การ์ดชุดดำพูดด้วยน้ำเสียงที่อึกอักเล็กน้อย"อืม...ให้มันได้อย่างนี้สิ.."ชาวีใช้ส