"ปล่อยฉันนะคะท่านประธาน"
"ไม่ปล่อย"
ชาวีลากหญิงสาวมาคุยในห้องทำงานของเขา
"ปล่อยค่ะ"
เฌอริตายังพยายามแกะมือของชายหนุ่มออกจากตัวของเธอ
"ไม่ปล่อยจนกว่าคุณจะหาเหตุผลที่มันฟังขึ้น"
"ก็บอกแล้วไงคะว่ามาดูความเรียบร้อย"
เฌอริตาแหงนหน้าไปมองคนตัวโตคิ้วขมวดอย่างไม่สบอารมณ์
ดวงตาของเธอทำให้ประธานหนุ่มชะงักงันเล็กน้อยเพราะเขารู้สึกคุ้นกับใบหน้าและแววตาของหญิงสาวแปลกๆพิกลทำให้เขาต้องปล่อยมือจากหญิงสาวอย่างง่ายดายเพราะอยู่ในช่วงที่กำลังเผลอ
"ขอโทษแล้วกันค่ะที่ฉันทำให้ท่านประธานไม่สบายใจแต่ฉันแค่ตรวจความเรียบร้อยจริงๆขอตัวนะคะ"
เฌอริตารีบจัดแจงเสื้อผ้าของเธอที่หลุดรุ่ยเกิดจากการดิ้นให้เป็นปกติแล้วจึงรีบวิ่งออกไปนอกห้องทันทีทิ้งให้ชายหนุ่มยืนอึ้งอยู่คนเดียว
19.00 น.
คฤหาสน์หรู
"ฉันว่าจะลองทำธุรกิจใหม่ดูให้แกบริหารเพิ่มอีกสักอย่างไหวไหม"
ที่ชนะพลเรียกชาวีมาทานข้าวที่นี่ก็เพราะว่าต้องการคุยถึงเรื่องโปรเจคใหม่ที่เขาต้องการจะทำและให้ชาวีเป็นคนดูแลอีกหนึ่งอย่าง
"คุณพ่อจะให้ผมทำอะไรก็สั่งมาได้เลยครับ"
ชาวีพร้อมทำตามคำสั่งของชนะพลทุกอย่างอยู่แล้ว
"ฉันจะกว้านซื้อที่แถวชุมชนxxxทำเป็นสวนสนุกตรงนั้นทำเลดีเลย"
เรื่องนี้ชนะพลสั่งให้คนของเขาจัดการเข้าไปคุยกับชาวบ้านที่ชุมชนนั่นบางส่วนแล้ว
"แล้วชาวบ้านแถวนั้นเค้าจะอยู่ที่ไหนกันล่ะครับ"
“ชาวีเห็นว่าเรื่องนี้มันดูเหมือนจะเอาเปรียบคนที่อยู่ที่นั่นเกินไปหน่อย
"เราให้เงินพวกเค้าไปเดี๋ยวเค้าก็หาที่อยู่ใหม่กันเอง"
ชนะพลเรียกชาวีมาเพื่อให้รับทราบไม่ใช่มาขัดอะไรเขา
"ง่ายขนาดนั้นเลยเหรอครับ"
ชาวีไม่คิดว่าคนที่อยู่ที่นั่นกันมานานจะยอมขายที่ให้ง่ายๆ
"เอาน่าฉันให้คนของฉันจัดการเองแกก็ทำหน้าที่บริหารงานของแกไปเถอะ"
ชนะพลสั่งชาวีเสียงแข็ง
"ครับ"
ชาวีเองไม่ค่อยเห็นด้วยกับวิธีนี้เท่าไรแต่เขาก็คงขัดอะไรไม่ได้อยู่ดี
บ้านxxx
02.00 น.
"เธอ.. "
ชาวีสะดุ้งตื่นขึ้นมาในตอนกลางดึกเขาฝันเห็นผู้หญิงคนเดิมซ้ำๆภาพของเธอมันกำลังชัดขึ้นแต่เขาดันตื่นขึ้นมาก่อนเสียอย่างนั้น
"เฮ้อ..."
ชายหนุ่มถอนหายใจเฮือกใหญ่เพราะไม่สามารถรู้ได้เลยว่าเขาทำไมจะต้องฝันแบบนี้อยู่แทบทุกคืนและจู่ๆก็พลางนึกถึงใบหน้าของผู้ช่วยเลขาของเขาขึ้นมาอีกครั้งอย่างไม่มีเหตุผลแต่แล้วก็ต้องพยายามสลัดความคิดของตัวเองออกไปและล้มตัวข่มตานอนลงให้หลับไปอีกครั้ง
เช้าวันต่อมา
"นายครับงานเมื่อคืนเรียบร้อยดีครับ"
"อืม.."
ชนะพลนั่งฟังรายงานจากคนที่เขาสั่งให้ไปทำอะไรบางอย่างด้วยสีหน้าพอใจในห้องลับของคฤหาสน์หรูของเขาพลางคิดว่าไม่นานการใหญ่ที่เขาคิดไว้นั้นจะสำเร็จในเร็ววัน
บริษัทxxx
"นี่มันอะไรกันคะพี่นุช"
เฌอริตาเข้ามาบริษัทในช่วงเช้าก็เห็นมีคนนอกเข้ามานั่งรอสีหน้าเคร่งเครียดในห้องรับแขกของบริษัทเต็มไปหมดโดยมีจิตรานุชยืนดูแลทุกคนอยู่
"ชาวบ้านที่ชุมชนxxxน่ะสิมารอคุยกับท่านประธานเพราะคิดว่าท่านสั่งคนไปเผาชุมชนไล่ที่น่ะ"
จิตรานุชหันมากระซิบกระซาบกับเฌอริตาโดยสีหน้าไม่ค่อยสู้ดีนัก
"ไล่ที่เหรอคะ"
เฌอริตาขมวดคิ้วสงสัย
"พี่ก็ยังไม่รู้ว่าเรื่องมันเป็นยังไงกันแน่ได้แต่ฟังพวกชาวบ้านเล่ามาว่ามีคนของท่านประธานเราไปพูดคุยกว้านซื้อที่ดินจะทำเป็นสวนสนุก"
"แต่ท่านประธานเราพึ่งจะเข้ามาบริหารงานเองนะคะจะเป็นแบบนั้นได้ยังไง"
เฌอริตาไม่ได้คิดเข้าข้างชาวีแต่เรื่องนี้เธอเห็นว่าชายหนุ่มพึ่งจะเข้ามาบริหารงานจะเป็นไปได้อย่างไรที่เขาไปหากว้านซื้อที่จากชาวบ้านทั้งที่เพิ่งจะมีอำนาจอยู่ในมือได้ไม่เท่าไหร่และคิดว่าคนที่คิดการใหญ่แบบนี้ได้น่าจะเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังชายหนุ่มมากกว่า
"พี่ก็จับต้นชนปลายเรื่องนี้ไม่ถูกเหมือนกันต้องรอให้ท่านประธานมาถึงที่นี่แล้วอธิบายทุกอย่างเอง"
จิตรานุชไม่อยากสรุปอะไรไปเองเพราะเธอไม่รู้ตื้นลึกหนาบางว่าคนในครอบครัวของท่านประธานของเธอจะพูดคุยกันอย่างไรคงจะต้องรอให้ประธานหนุ่มมาชี้แจงด้วยตัวเองกับชาวบ้านจะดีกว่า
ครู่ต่อมา
ชาวีและแดนเทพรีบเข้ามาในบริษัทแต่เช้าเมื่อได้รับข่าวจากจิตรานุชว่ามีชาวบ้านมานั่งรออย่างไม่พอใจเพราะเมื่อคืนมีเหตุเพลิงไหม้ที่ชุมชนชาวบ้านจับได้ว่าเหตุนี้มันไม่ได้เกิดขึ้นเองแต่มันมีคนจงใจทำให้เกิดและชาวบ้านก็มุ่งประเด็นมาที่ประธานหนุ่มที่เข้ามาบริหารงานใหม่ว่าเป็นตัวต้นเหตุของเรื่องนี้
"คุณชาวีคุณทำกับพวกเราแบบนี้อย่าคิดว่าเราจะย้ายออกไปง่ายๆนะที่ดินของพวกเราก็จะไม่ยอมขายให้ง่ายๆด้วย"
เมื่อประธานหนุ่มมาถึงคนที่เป็นหัวหน้าชุมชนก็เริ่มตะโกนโหวกเหวกโวยวายใส่ประธานหนุ่มทันทีอย่างไม่พอใจ
"ใช่ๆ..อย่าเห็นแก่ตัวให้มากนักเลย"
"รังแกคนจนอย่างนี้ใช่ได้ที่ไหน"
เมื่อหัวหน้าชุมชนเริ่มแล้วชาวบ้านต่างก็เริ่มโวยวายกันอย่างเต็มที่อย่างไม่เกรงใจคนในบริษัท
"ใจเย็นๆก่อนครับทุกคนอย่าพึ่งโวยวายที่ทุกคนมาที่ีนี่เพื่อปรักปรำคุณชาวีโดยที่ไม่มีหลักฐานแบบนี้มันถูกต้องแล้วเหรอ"
แดนเทพรู้ว่าคนในชุมชนไม่ได้มีหลักฐานว่าพวกเขาเป็นคนทำแต่กลับมาปรักปรำแบบนี้มันไม่ถูกต้องเท่าไหร่
"ถึงไม่มีหลักฐานพวกเราก็เดาไม่ยากเพราะสามสี่วันมานี้ก็มีแต่คนของพวกคุณไปกว้านซื้อที่จากคนในชุมชนพอจะไม่ยอมขายให้ดีๆก็เล่นข่มขู่จนพวกเรากลัวกันหมดแบบนี้จะให้คิดว่าเป็นคนอื่นทำไปได้ยังไง"
เพราะพฤติกรรมคนของคนของที่นี่ส่งไปมันส่อให้พวกชาวบ้านเดาได้ไม่ยากว่าใครเป็นคนทำให้เหตุนี้เกิด
"ผมขอคุยกับตัวแทนคนในชุมชนเป็นการส่วนตัวได้ไหมครับ"ชาวียังใช้ความนิ่งสยบความเคลื่อนไหวเขาต้องการที่จะคุยกับผู้นำชุมชนเพื่อที่จะอธิบายทุกอย่างให้ฟังอย่างชัดเจนเพราะหากคุยกันอยู่ตรงนี้กับชาวบ้านหลายๆคนอธิบายให้ตายยังไงคงไม่รู้เรื่องเป็นแน่เพราะมากคนก็จะมากความ"ใครจะอาสาคุยกับท่านประธานเป็นการส่วนตัวครับ"แดนเทพหาอาสาที่จะพูดคุยกับชาวี"ผมเอง"และแล้วก็มีชายสูงอายุที่ดูท่าน่าจะเป็นแกนนำพาทุกคนมาที่นี่ยกมือขึ้น"เชิญตามผมมาทางนี้ครับ"ชาวีเห็นดังนั้นก็รีบเดินนำหน้าชายสูงอายุมาพูดคุยกันเป็นการส่วนตัวครู่ต่อมา"ลุงชื่ออะไรครับ"ชาวีพาชายสูงอายุมาที่ห้องทำงานของเขาและพูดคุยกับอีกฝ่ายอย่างเป็นมิตร"ผมชื่อเกรียง"ชายสูงอายุตอบชาวีอย่างไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นักแต่ก็ไม่ได้โวยวายอะไร"ลุงเกรียงครับผมจะอธิบายให้ฟังแบบนี้นะครับเรื่องที่ชุมชนถูกเผาพวกผมไม่รู้เรื่องจริงๆและถ้าทุกคนถูกขู่ให้ขายที่เรื่องนี้ผมต้องขอโทษด้วยผมจะสั่งคนของผมไม่ให้ทำแบบนี้อีกขอให้ลุงเกรียงสบายใจได้ครับแต่ถ้าหากคนในชุมชนหาหลักฐานมาได้ว่าเป็นคนของผมไปเผาชุมชนจริงผมก็จะยอมรับผิดโดยไม่มีข้อแม้ครับ"ชาวีพูดคุยกับอีกฝ่ายด้วยท่าทีจ
บ้านxxx"...."เมื่อชาวีกลับมาถึงบ้านของเขาก็เอาแต่ทำหน้าอมทุกข์คิดไม่ตกจนแดนเทพเองก็รู้สึกหดหู่ไปด้วยตอนนี้เขาทำได้แต่ให้กำลังใจชาวีด้วยคำว่าเดี๋ยวก็ผ่านไปเท่านั้นเหมือนกับที่พูดกับตัวเองอยู่บ่อยๆบ้านxxx"มีกันแค่สองคนเราก็มีความสุขดีอยู่แล้วเนอะ"เฌอริตาลูบหัวลูกน้อยของเธอที่กำลังหลับตาพริ้มพลางนึกถึงชายหนุ่มคนที่จากเธอไปนานแสนนานจนเธอคิดภาพครอบครัวที่มีสามคนไม่ออกว่ามันจะเป็นอย่างไรเพราะเธอมีความสุขกับการที่อยู่กันสองคนแม่ลูกมาตลอดวันต่อมา"นมคะไม่แน่วันนี้ริตาอาจจะกลับดึกหน่อยนะคะ"เฌอริตาแต่งตัวไปทำงานแต่เช้าวันนี้เธอมีธุระสำคัญที่จะต้องไปทำจึงต้องบอกกับวาดจันทร์เอาไว้ก่อน"ได้ค่ะคุณหนูเดี๋ยวนี้คุณหนูเล็กก็ไม่ค่อยงอแงแล้วล่ะค่ะ""งั้นริตาไปก่อนนะคะ"บริษัทxxx"พี่นุชวันนี้ท่านประธานไม่เข้าเหรอคะ"เฌอริตามาถึงบริษัทร่วมสองชั่วโมงแล้วเธอยังไม่เห็นว่าวันนี้ประธานหนุ่มและหมอแดนเทพจะเข้ามากันเลยจึงต้องถามจิตรานุชด้วยความสงสัย"เห็นว่าจะเข้ามาช้าหน่อยน่ะ""เอ่อ..เดี๋ยวเพลินไปจัดห้องให้ท่านประธานก่อนนะเมื่อวานเห็นว่ากองเอกสารมันรกๆค่ะ""เอาสิ..ขยันดีนะเราเดี๋ยวพี่ขอเคลียเอกสารแต่ละแผน
"ทำตัวเป็นนักสืบว่างั้น""....."หญิงสาวยังทำลอยหน้าลอยตาไม่ตอบอะไร"ผมขอเตือนคุณไว้ก่อนนะว่าอย่ามาเล่นซนแถวนี้อีก"ที่ชาวีเตือนหญิงสาวก็เพราะว่าเขาหวังดีและรู้ว่าหากพ่อเขารู้ว่าหญิงสาวเป็นคนแจ้งความพ่อเขาคงไม่ปล่อยเธอไว้แน่"ฉันไม่ได้เล่นซนซะหน่อยอุตส่าห์ทำตัวเป็นพลเมืองดีนะคะ"เฌอริตายังคงดื้อดึงไม่ฟังคำเตือนของชายหนุ่ม"..เอ่อ..."ชาวีรู้สึกปวดหัวขึ้นมากะทันหันสองมือหนาตอนนี้กุมขมับแน่นด้วยสีหน้าเหยเก"ท่านประธานเป็นอะไรคะ"หญิงสาวรู้สึกตกใจกับอาการของประธานหนุ่มอย่างมาก"อึก...อื้ออ...""ท่านประธานคะ....ท่านประธานนน""อื้อ...ปวดหัว...""เดี๋ยวฉันจะพาคุณไปโรงพยาบาลนะคะ..กุญแจรถล่ะ""ไม่...โทรหาหมอแดนเดี๋ยวนี้..อื้อออ..""ค่ะๆ..."เฌอริตาทำตามคำสั่งของประธานหนุ่มโดยการโทรหาแดนเทพเพื่อให้มาหาเขาที่นี่ชั่วโมงต่อมาบ้านxxx"เฮ้อ...คุณวีนะคุณวี"แดนเทพรีบหยิบกระเป๋ายาของเขามุ่งตรงมาหาชาวีทันทีในตอนที่หญิงสาวโทรบอกและรีบพาเขามาที่บ้านอย่างรวดเร็ว"ท่านประธานเป็นแบบนี้บ่อยเหรอคะ"เฌอริตามองประธานหนุ่มที่กำลังหลับเพราะฤทธิ์ยาอยู่บนเตียงนุ่มด้วยสีหน้าที่ยังตกใจกับอาการของเขาไม่หาย"เอ่อ..ก
"ไม่มีหรอกผมมาคนเดียว"ชาวีส่ายหัวเล็กน้อยท่าทางเดียวกับเฌอริมาเมื่อครู่ไม่มีผิด"มาคนเดียว"เฌอริตาแปลกใจเอามากน้อยคนนักที่จะมาที่สวนสนุกเพียงคนเดียว"อืม..ไม่รู้ว่าทำไมถึงอยากมาแต่ขับรถมาเรื่อยๆก็มาถึงที่นี่แล้วนั่งๆอยู่ก็เห็นคุณกับลูกเดินมาซื้อไอติมนี่แหละยังไงวันนี้ผมขอตามคุณกับลูกด้วยก็แล้วกันนะ""ก็ได้ค่ะ.."เฌอริตาตอบตกลงอย่างแบ่งรับแบ่งสู้หากเธอจะไม่อนุญาตให้เขาไปกับเธอก็คงจะดูใจดำน่าดู"ขอบคุณนะ""คุณแม่ขาหนูอยากดูอันนั้นแต่มองไม่เห็น"เด็กหญิงชี้ไปที่ตัวการ์ตูนมาสคอตร่างสูงเธออยากจะมองเห็นเต็มๆตาแต่ก็มีเหล่าบรรดาผู้ปกครองที่อุ้มเด็กๆดูบังเธออยู่จึงหันหน้ามาอ้อนคนเป็นแม่ให้อุ้มเธอขึ้นดู"เหรอคะ..อืมเดี๋ยวแม่อุ้มให้ดูนะคะ""มาขี่คอลุงดีกว่ารับรองเห็นชัดเลย""อ..เอ่อ.."ยังไม่ทันที่เฌอริตาจะอุ้มลูกสาวของเธอชาวีก็รวบตัวหนูน้อยขึ้นมาขี่คอและดูท่าเด็กหญิงจะชอบมากเสียด้วยเพราะความสูงของชาวีที่เกือบ190เซนทำให้เด็กหญิงสามารถเห็นสิ่งที่อยากเห็นได้เต็มตาท่าทีชอบใจของเด็กหญิงทำให้คนเป็นแม่ขัดอะไรชาวีไม่ได้จึงปล่อยเลยตามเลย"โห...ชอบๆค่ะคุณลุงเดินไปตรงนั้น"เฌอริตามองสองคนอย่างหมั่นไส้ที
"พวกมันเป็นใครคะ"เฌอริตาถามชาวีเสียงสั่นเครือเล็กน้อย"ไม่รู้เหมือนกันครับ"ตอนนี้ชาวีเองก็เดาไม่ออกว่าเป็นพวกไหนที่มาดักทำร้ายเขากันแน่เพราะนับจากศรัตรูของชนะพลพ่อบุญธรรมของเขาก็หลายคนอยู่เหมือนกันปั้งๆๆ"ว้ายย..อือ.."เฌอริตายังตัวสั่นกับเสียงปืนด้านนอกอยู่ตลอดจนชาวีต้องกระชับกอดเธอใก้แน่นขึ้นกว่าเดิม"ไม่ต้องกลัวครับตราบใดที่เรายังอยู่บนรถมันก็ทำอะไรเราไม่ได้และผมก็จะไม่ยอมให้คุณกับลูกเป็นอะไรเด็ดขาด""อือ.."ปั้งงๆๆๆตุ้บ..ปั้กก...พลั้กกกกก..ตุ้บตั้บบบ...ปั้งงงๆๆไม่นานคนของชาวีก็มาช่วยพร้อมแดนเทพที่ส่งสัญญาณใก้เขาขับรถกลับเข้าบ้านไปก่อนเหตุการณ์ครั้งนี้เกิดในที่สาธารณะและเป็นเขตที่มีผู้คนพลุกพล่านชาวีคิดว่าไม่วันนี้ก็พรุ่งนี้ก็ต้องมีข่าวนี้ออกไปอย่างแน่นอนหากเขารีบเข้าไปในบ้านก่อนผู้คนจะเห็นว่าคนในรถนี้เป็นใครจะดีกว่าครึ่งชั่วโมงต่อมา"รู้รึยังว่ามันเป็นคนของใคร"ชาวีนั่งคุยกับแดนเทพและเหล่าบอดี้การ์ดที่ไปช่วยเขาจากเหตุการณ์ก่อนหน้าอยู่ในห้องโถงใหญ่ภายในบ้าน"เอ่อ...มันบอกว่าคุณภพส่งมาครับ"บอดี้การ์ดชุดดำพูดด้วยน้ำเสียงที่อึกอักเล็กน้อย"อืม...ให้มันได้อย่างนี้สิ.."ชาวีใช้ส
เย็นของวัน"คุณจะกลับแล้วเหรอ"ชาวีเดินออกมาหาเฌอริตาในตอนเลิกงาน"ค่ะ""ผมขอไปหาน้องเฌอได้ไหม""ไปทำอะไรคะ"หญิงสาวขมวดคิ้วสงสัย"ผมแค่อยากเจอกับลูกคุณก็เท่านั้นขอเวลาไม่นานหรอกนะ"ชายหนุ่มพูดกับหญิงสาวตรงหน้าด้วยสีหน้าหดหู่เล็กน้อย"ก็ได้ค่ะ"เฌอริตาเห็นว่าวันนี้ชายหนุ่มซึมแปลกๆเธอจึงไม่อยากขัดอะไรเขาวันนี้ที่ชาวีต้องการจะไปหาเฌอริมาเพราะเขารู้สึกว่าเขาต้องการกำลังใจและอีกอย่างเขาก็มีเรื่องที่จะคุยกับหญิงสาวเป็นการส่วนตัวด้วยบ้านxxxก่อนที่เฌอริตาจะกลับถึงบ้านเธอก็ได้กำชับกับวาดจันทร์เอาไว้แล้วว่าใครจะมาที่บ้านและเธอก็จะต้องชื่อเพลินไม่ใช่ริตาซึ่งวาดจันทร์เองก็เข้าใจได้เป็นอย่างดี"คุณลุง"เฌอริมาเห็นชาวีเข้ามาในบ้านพร้อมกับแม่ของเจ้าตัวก็รีบวิ่งเข้ามาทักทายเกาะขาชาวีทำหน้าแป้นแล้นยิ้มแฉ่งใส่ทันทีทำเอาชาวีต้องรีบอุ้มหนูน้อยขึ้นมาอย่างเอ็นดู"วันนี้คุณลุงมีของมาฝากน้องเฌอด้วยนะคะ"ชาวีชูถุงกระดาษให้กับหนูน้อยได้เปิดดู"ว้าว...ชอบค่ะ"เมื่อเฌอริมาเห็นว่าข้างในเป็นกล่องตุ๊กตาเจ้าหญิงซินเดอเรล่าก็ถูกอกถูกใจใหญ่"...."เฌอริตาไม่ยักรู้ว่าชายหนุ่มจะเลือกของเล่นมาเอาใจเด็กผู้หญิงเป็นด้ว
"ฉันคิดผิดสินะที่ชุบเลี้ยงคนอย่างแก""...คุณพ่อจะทำอะไรกับผมก็เชิญเลยครับ..."ชาวีคุกเข่าลงต่อหน้าชนะพลอย่างยอมรับในสิ่งที่มันจะเกิด"หึ่..."ปั้งงงง.."อ้าสสส.. "ชนะพลชักปืนออกมาพร้อมยิงไปที่ไหล่ขวาของชาวีเขาไม่ต้องการให้ชายหนุ่มเสียชีวิตในทันทีเพราะคนที่มันไม่ฟังคำสั่งของเขามันต้องได้รับความเจ็บปวดอย่างทรมานก่อนที่มันจะตาย"ซ้อมมัน"ทั้งสั่งให้บอดี้การ์ดนับสิบรุมซ้อมชาวีอย่างทารุน"ครับนาย"ชายหนุ่มยินยอมรับความเจ็บปวดจนตอนนี้ร่างกายของเขามันเริ่มชาไปหมดและหมดสติลงไปในไม่ช้าเหล่าบอดี้การ์ดเห็นเช่นนั้นก็รู้ว่าพวกเขาจะต้องทำอย่างไรต่อจึงพากันเอาร่างที่หมดสติของชาวีขึ้นรถไปทิ้งที่บึงน้ำแห่งหนึ่งหมายจะให้ชายหนุ่มตายอย่างช้าๆในที่เป็นที่ประจำในการอำพรางศพชั่วโมงต่อมา"จัดการเอามันไปทิ้งเรียบร้อยใช่ไหม""ครับ"ชนะพลดูจะไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับการฆาตกรรมคนทั้งคนครั้งนี้เลยสักนิดเพราะเขาก็เคยเห็นเรื่องพวกนี้จนชินตาและไม่ได้รู้สึกเสียดายชาวีเลยเพราะที่เขาชุบเลี้ยงชาวีมาก็ไม่ใช่เพราะเอ็นดูแค่ให้เป็นหัวโขนรับหน้าความผิดที่เขากระทำเท่านั้น22.00 น.Rrrrrrr"ค่ะ...คุณหมอ...อะไรนะคะ"เฌอริตาได้ยิน
"เห็นคนอื่นเป็นเครื่องมือให้ตัวเองหมดเลยสินะ"เฌอริตากำมือแน่นกัดฟันกรอดกับความชั่วของชนะพลที่เธอได้ยินมาจากแดนเทพ"แล้วทำไมหมอแดนถึงเลือกที่จะช่วยคุณวีล่ะคะ""ผมไม่อยากทำผิดกับชีวิตใครไปมากกว่านี้แล้วอีกอย่างตอนนี้ผมก็เหลือตัวคนเดียวหากผมตายก็ไม่ห่วงอะไรแล้วถือซะว่าชดใช้ความผิดที่ผมทำลงไปในหลายๆเรื่อง""แล้วต่อจากนี้คุณวีจะเป็นยังไงคะ"เฌอริตาอยากรู้ว่าหากชาวีหยุดยาที่ต้องฉีดเป็นประจำอาการของเขาจะเป็นเช่นไร"ผมไม่แน่ใจถ้าผมไม่ให้ยาคุณวีแล้วอาการข้างเคียงของเขาจะเป็นอย่างไร...แต่ผมคิดว่ามันน่าจะรุนแรง"เรื่องนี้ทำให้เขาเครียดอย่างมากเพราะไม่รู้ว่าชาวีถูกยาที่เขาคอยฉีดให้ทำลายระบบประสาทส่วนไหนไปบ้างและหากไม่ฉีดต่อจะมีอาการข้างเคียงเช่นไรแต่ที่เขารู้แน่ๆคืออาการข้างเคียงไม่ว่าจะปวดหัวหรืออะไรก็แล้วแต่มันจะหนักมากๆเลยทีเดียว"เอ่อ..ร..รุนแรงยังไงคะ"เฌอริตาถึงกับหน้าเสียเพราะเป็นห่วงคนที่นอนเป็นผักอยู่ในห้อง"ผมยังให้คำตอบตอนนี้ไม่ได้ต้องรอดูอีกทีครับ...เอ่อจริงสิแล้วทำไมคุณเพลินถึงรู้จักชื่อจริงๆของคุณวีล่ะครับ"ตอนนี้แดนเทพเองก็ให้คำตอบหญิงสาวไม่ได้จริงๆเพราะแม้แต่เขาเองก็ยังเดาไม่ออกแ