ตอนที่ 11

เย็นของวัน

"คุณจะกลับแล้วเหรอ"

ชาวีเดินออกมาหาเฌอริตาในตอนเลิกงาน

"ค่ะ"

"ผมขอไปหาน้องเฌอได้ไหม"

"ไปทำอะไรคะ"

หญิงสาวขมวดคิ้วสงสัย

"ผมแค่อยากเจอกับลูกคุณก็เท่านั้นขอเวลาไม่นานหรอกนะ"

ชายหนุ่มพูดกับหญิงสาวตรงหน้าด้วยสีหน้าหดหู่เล็กน้อย

"ก็ได้ค่ะ"

เฌอริตาเห็นว่าวันนี้ชายหนุ่มซึมแปลกๆเธอจึงไม่อยากขัดอะไรเขา​

วันนี้ที่ชาวีต้องการจะไปหาเฌอริมาเพราะเขารู้สึกว่าเขาต้องการกำลังใจและอีกอย่างเขาก็มีเรื่องที่จะคุยกับหญิงสาวเป็นการส่วนตัวด้วย

บ้านxxx

ก่อนที่เฌอริตาจะกลับถึงบ้านเธอก็ได้กำชับกับวาดจันทร์เอาไว้แล้วว่าใครจะมาที่บ้านและเธอก็จะต้องชื่อเพลินไม่ใช่ริตาซึ่งวาดจันทร์เองก็เข้าใจได้เป็นอย่างดี

"คุณลุง"

เฌอริมาเห็นชาวีเข้ามาในบ้านพร้อมกับแม่ของเจ้าตัวก็รีบวิ่งเข้ามาทักทายเกาะขาชาวีทำหน้าแป้นแล้นยิ้มแฉ่งใส่ทันทีทำเอาชาวีต้องรีบอุ้มหนูน้อยขึ้นมาอย่างเอ็นดู

"วันนี้คุณลุงมีของมาฝากน้องเฌอด้วยนะคะ"

ชาวีชูถุงกระดาษให้กับหนูน้อยได้เปิดดู

"ว้าว...ชอบค่ะ"

เมื่อเฌอริมาเห็นว่าข้างในเป็นกล่องตุ๊กตาเจ้าหญิงซินเดอเรล่าก็ถูกอกถูกใจใหญ่

"...."

เฌอริตาไม่ยักรู้ว่าชายหนุ่มจะเลือกของเล่นมาเอาใจเด็กผู้หญิงเป็นด้วย

"ฉันขอตัวพาคุณหนูไปอาบน้ำก่อนนะคะ"

"ได้ครับ"

ชาวีนั่งเล่นกับเฌอริมาพักใหญ่จนถึงเวลาอาบน้ำวาดจันทร์จึงต้องขอตัวพาคุณหนูเล็กของเธอไปอาบน้ำเสียก่อน

"คุณเพลิน.."

"คะ.."

"ในลาดจอดรถเมื่อเช้าคุณคุยอะไรกับคุณภากร"

ชาวีเปิดประเด็นถามหญิงสาวถึงเรื่องที่เขาอยากจะรู้ทันทีเพราะเมื่อเช้าเขายังไม่ทันได้ลงจากรถก็เห็นสองคนนั้นทำลับๆล่อๆยื่นอะไรบางอย่างให้กันก่อนซึ่งเขาแน่ใจว่าคงไม่ใช่งานของบริษัทแน่นอน

"เอ่อ..ก็ทักทายกันตามประสาเพื่อนร่วมงานนี่คะ"

เฌอริตาหน้าถอดสีเล็กน้อยแต่ก็ยังพยายามยิ้มแย้มทำตัวปกติ

"ผมว่ามันไม่ใช่แค่นั้น...คุณเข้ามาทำงานที่บริษัทต้องการอะไรกันแน่...อย่าคิดว่าผมไม่รู้ว่าคุณเข้าไปทำอะไรในห้องทำงานของผม"

ชาวีดูพฤติกรรมของเธอมาพักหนึ่งแล้วซึ่งพฤติกรรมที่แปลกๆของเธอจะให้เขาไม่สงสัยคงเป็นไปไม่ได้

"....."

เฌอริตาเริ่มยิ้มไม่ออก

"บอกผมมาเถอะ"

ชาวีจ้องหญิงสาวอย่างเอาจริงเอาจัง

"อืม...ในเมื่อคุณรู้แบบนี้ฉันก็จะบอกกับคุณก็ได้..ตามฉันมา"

เฌอริตาเห็นว่าตอนนี้เธอคงไม่มีอะไรที่จะต้องปิดบังแล้วเพราะเธอได้หลักฐานที่ต้องการมาแล้วนับจากนี้เธอก็จะได้ไม่ต้องไปเหยียบที่บริษัทนั่นอีก

ห้องทำงาน

"นี่พ่อฉัน..เค้าเคยเป็นนักธุรกิจส่งออกสินค้าเหมือนกับบริษัทของคุณ...ธุรกิจทุกอย่างกำลังไปได้สวยแต่จู่ๆหุ้นส่วนทุกคนก็ถูกชนะพลพ่อของคุณซื้อตัวไปอยู่กับบริษัทของคุณเสียอย่างนั้นทำให้บริษัทพ่อฉันล้มละลายจนท่านตรอมใจตาย"

เฌอริตาพาชายหนุ่มมาที่ห้องทำงานของเธอพร้อมทั้งสาธยายได้ยาวความชั่วของพ่อชายหนุ่มให้เขาได้ฟังว่าพ่อของชายหนุ่มนั้นทำอะไรกับพ่อของเขาไว้บ้างและพ่อของเขานั้นมีจุดจบเช่นไร

"คุณแน่ใจได้ยังไงว่าพ่อผมเป็นคนทำ"

ชาวีรู้สึกอึ้งไปเล็กน้อยแต่นั่นเขาก็ยังไม่อยากจะเชื่อเรื่องนี้อยู่ดี

"หลักฐานนี่ไง...ธุรกรรมการเงินที่โอนเข้าบัญชีหุ้นส่วนของพ่อฉันไง...จ่ายหนักไม่เบานี่ยอมเสียเงินก้อนโตมหาศาลเพื่อที่จะให้ตัวเองขึ้นเป็นอันดับหนึ่งโดยที่จะเหยียบหัวใครก็ไม่สน"

เรื่องนี้หญิงสาวไม่ได้มโนไปเองเพราะเธอมีหลักฐานหลักฐานอยู่ในมือครบถ้วนเธอยอมรับจริงๆว่าชนะพลใจถึงมากที่กล้าจ่ายเงินเยอะขนาดนั้นเพื่อที่จะทำให้ตัวเองขึ้นเป็นอันดับหนึ่งในวงการธุรกิจสายนี้

ชาวีพูดอะไรไม่ออก

"ฉันจะเป็นคนเปิดโปงพฤติกรรมเลวๆของพ่อคุณเองรอดูข่าวหน้าหนึ่งเร็วๆนี้ได้เลย"

เฌอริตาท้าให้ชายหนุ่มรอดูความหายนะของพ่อตัวเองได้ในเร็วๆนี้ได้เลย

"อย่าทำแบบนั้น"

ชาวีห้ามหญิงสาวเสียงแข็ง

"หึ่...ฉันรู้ว่าคุณจะต้องพูดแ​บบนี้แต่อย่าหวังว่าฉันจะฟัง"

เฌอริตารู้ดีว่ายังไงชาวีก็ต้องเข้าข้างพวกของตัวเองอยู่แล้ว

"ที่ผมเตือนคุณเพราะกลัวว่าคุณจะเป็นอันตรายคนอย่างพ่อผมไม่ปล่อยคุณไปแน่"

ที่เขาเตือนเธอไม่ใช่เพราะกลัวว่าเธอจะทำร้ายพ่อเขาได้แต่กลัวว่าเธอจะเป็นอันตรายมากกว่าเพราะเขารู้ว่าพ่อของเขาไม่มีวันปล่อยเธอไว้แน่

"อย่ามาทำเป็นพูดดีกับฉันหน่อยเลยใจจริงคุณก็กลัวบริษัทพ่อคุณจะพัง"

"ช่วยฟังสิ่งที่ผมเตือนคุณหน่อยเถอะอย่าดื้อนักเลย"

"ออกไปจากบ้านฉันได้แล้ว"

เฌอริตาไล่ชายหนุ่มเสียงแข็ง

"....."

ชาวีจำต้องกลับไปก่อนเพราะดูท่าจะห้ามอะไรหญิงสาวตอนนี้เธอคงไม่ฟังเป็นแน่

สองชั่วโมงต่อมา

คฤหาสน์หรู

"แกจะเลิกทำงานให้ฉันอย่างนั้นเหรอมันไม่ง่ายไปหน่อยหรือไงลืมไปแล้วเหรอว่าใครชุบเลี้ยงแกมา"

ชนะพลหัวเสียอย่างมากทั้งยังตะคอกแผดเสียงใส่ชาวีที่มาบอกกับเขาตรงๆว่าไม่อยากให้เขาทำเรื่องที่ผิดและไม่ขอออกหน้าอะไรแทนอีกต่อไป

"ผมไม่ได้ลืมครับว่าใครให้ชีวิตผมแต่ผมทำผิดต่อคนอื่นอีกต่อไปไม่ได้จริงๆ"

ชาวีมาที่นี่เพื่อเตือนให้พ่อของเขารู้ว่าเขานั้นกำลังทำผิดในหลายๆเรื่องและรู้ว่าการที่เขาพูดแบบนี้เขาอาจจะเจออะไรที่ทำให้ถึงแก่ชีวิตก็เป็นได้แต่เขาก็ไม่ได้กลัวสิ่งนั้นเลยสักนิดเพราะสิ่งที่เขาเป็นอยู่ในตอนนี้มันก็เหมือนชีวิตของเขาไม่ได้เป็นชีวิตของตัวเองอยู่แล้ว