"ฉันคิดผิดสินะที่ชุบเลี้ยงคนอย่างแก""...คุณพ่อจะทำอะไรกับผมก็เชิญเลยครับ..."ชาวีคุกเข่าลงต่อหน้าชนะพลอย่างยอมรับในสิ่งที่มันจะเกิด"หึ่..."ปั้งงงง.."อ้าสสส.. "ชนะพลชักปืนออกมาพร้อมยิงไปที่ไหล่ขวาของชาวีเขาไม่ต้องการให้ชายหนุ่มเสียชีวิตในทันทีเพราะคนที่มันไม่ฟังคำสั่งของเขามันต้องได้รับความเจ็บปวดอย่างทรมานก่อนที่มันจะตาย"ซ้อมมัน"ทั้งสั่งให้บอดี้การ์ดนับสิบรุมซ้อมชาวีอย่างทารุน"ครับนาย"ชายหนุ่มยินยอมรับความเจ็บปวดจนตอนนี้ร่างกายของเขามันเริ่มชาไปหมดและหมดสติลงไปในไม่ช้าเหล่าบอดี้การ์ดเห็นเช่นนั้นก็รู้ว่าพวกเขาจะต้องทำอย่างไรต่อจึงพากันเอาร่างที่หมดสติของชาวีขึ้นรถไปทิ้งที่บึงน้ำแห่งหนึ่งหมายจะให้ชายหนุ่มตายอย่างช้าๆในที่เป็นที่ประจำในการอำพรางศพชั่วโมงต่อมา"จัดการเอามันไปทิ้งเรียบร้อยใช่ไหม""ครับ"ชนะพลดูจะไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับการฆาตกรรมคนทั้งคนครั้งนี้เลยสักนิดเพราะเขาก็เคยเห็นเรื่องพวกนี้จนชินตาและไม่ได้รู้สึกเสียดายชาวีเลยเพราะที่เขาชุบเลี้ยงชาวีมาก็ไม่ใช่เพราะเอ็นดูแค่ให้เป็นหัวโขนรับหน้าความผิดที่เขากระทำเท่านั้น22.00 น.Rrrrrrr"ค่ะ...คุณหมอ...อะไรนะคะ"เฌอริตาได้ยิน
"เห็นคนอื่นเป็นเครื่องมือให้ตัวเองหมดเลยสินะ"เฌอริตากำมือแน่นกัดฟันกรอดกับความชั่วของชนะพลที่เธอได้ยินมาจากแดนเทพ"แล้วทำไมหมอแดนถึงเลือกที่จะช่วยคุณวีล่ะคะ""ผมไม่อยากทำผิดกับชีวิตใครไปมากกว่านี้แล้วอีกอย่างตอนนี้ผมก็เหลือตัวคนเดียวหากผมตายก็ไม่ห่วงอะไรแล้วถือซะว่าชดใช้ความผิดที่ผมทำลงไปในหลายๆเรื่อง""แล้วต่อจากนี้คุณวีจะเป็นยังไงคะ"เฌอริตาอยากรู้ว่าหากชาวีหยุดยาที่ต้องฉีดเป็นประจำอาการของเขาจะเป็นเช่นไร"ผมไม่แน่ใจถ้าผมไม่ให้ยาคุณวีแล้วอาการข้างเคียงของเขาจะเป็นอย่างไร...แต่ผมคิดว่ามันน่าจะรุนแรง"เรื่องนี้ทำให้เขาเครียดอย่างมากเพราะไม่รู้ว่าชาวีถูกยาที่เขาคอยฉีดให้ทำลายระบบประสาทส่วนไหนไปบ้างและหากไม่ฉีดต่อจะมีอาการข้างเคียงเช่นไรแต่ที่เขารู้แน่ๆคืออาการข้างเคียงไม่ว่าจะปวดหัวหรืออะไรก็แล้วแต่มันจะหนักมากๆเลยทีเดียว"เอ่อ..ร..รุนแรงยังไงคะ"เฌอริตาถึงกับหน้าเสียเพราะเป็นห่วงคนที่นอนเป็นผักอยู่ในห้อง"ผมยังให้คำตอบตอนนี้ไม่ได้ต้องรอดูอีกทีครับ...เอ่อจริงสิแล้วทำไมคุณเพลินถึงรู้จักชื่อจริงๆของคุณวีล่ะครับ"ตอนนี้แดนเทพเองก็ให้คำตอบหญิงสาวไม่ได้จริงๆเพราะแม้แต่เขาเองก็ยังเดาไม่ออกแ
"มีอะไรเหรอลิน"คนที่ดูจะตกใจที่สุดเห็นจะเป็นเฌอริตาที่รีบปาดน้พตาลุกขึ้นหน้าตาตื่น"แกเข้ามานี่"ลัลลลิลไม่อยากอธิบายเธอรีบเรียกให้เฌอริตาเข้ามาดูอาการภัสกรในห้องเองจะดีกว่า"ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะลิน"เมื่อเฌอริตาเดินเข้าห้องมาได้ไม่กี่ก้าวภาพตรงหน้าก็ทำให้เธอนั้นแทบเข่าทรุดเพราะภัสกรที่นอนแน่นิ่งอยู่นั้นกำลังมีเลือดออกทางจมูกและหูของเขาอยู่เรื่อยๆ"ใจเย็นๆตอนนี้ฉันก็หาสาเหตุไม่ได้เหมือนกัน"ลัลลลิลรีบประคองร่างที่กำลังจะล้มของเฌอริตามานั่งข้างๆเตียงของภัสกร"เค้าจะรอดใช่ไหมลิน...พี่ภัสจะรอดใช่ไหม"เฌอริตากุมมือลัลลลิลน้ำตาไหลพรากอย่างสุดจะกลั้น"แกสบายใจได้ฉันจะช่วยเค้าให้สุดฝีมือ"ลัลลลิลให้คำมั่นว่ายังไงเธอก็จะไม่ปล่อยให้ภัสกรเป็นอะไรไปเด็ดขาด"..อืม.."เฌอริตาได้ยินเช่นนั้นเธอจึงค่อยๆผ่อนลมหายใจของเธอสงบสติอารมณ์ลงและรอรัชตะมาอย่างใจจดใจจ่ออาทิตย์ต่อมาภัสกรนอนเป็นผักอยู่บนเตียงไปจนเป็นอาทิตย์โดยมีหมอรัชตะมาคอยดูเป็นระยะๆเปลี่ยนบ้านเป็นสถานพยาบาลชั่วคราวจนอาการค่อยๆดีขึ้นและมีเฌอริตามาเฝ้าอยู่ทุกวัน"อือ..""พี่ภัส.."เฌอริตารีบละมือจากการปอกผลไม้มานั่งข้างๆเตียงภัสกรเมื่อเห็นว่าเขา
"ใช่จะ""ทำไมวันนั้นเป็นคุณลุง"เฌอริมาขมวดคิ้วเป็นปมอีกรอบเพราะจำได้ว่าวันนั้นเธอยังเรียกคนตรงหน้่ว่าคุณลุงอยู่เลย"อืม...วันนั้นคุณแม่จำคุณพ่อไม่ได้ไงคะ"เฌอริตามีทางออกสำหรับการพูดให้ลูกเธอเชื่อเสมอ"วันนี้จำได้แล้วเหรอคะ""ค่ะ""เรียกคุณพ่อสิคะ""คุณพ่อขา...คุณพ่อ...ทำไมไม่ตื่น"เด็กหญิงเอื้อมมือเล็กไปแตะแขนคนเป็นพ่อเบาๆครู่หนึ่ง"คุณพ่อกำลังไม่สบายก็เลยต้องพักผ่อนเยอะๆค่ะ""ค่ะ"เฌอริตาดีใจที่ลูกเธอเป็นคนเข้าใจในสิ่งที่เธอบอกอย่างง่ายดาย"อืม..เอ่อ..คุณ"ภัสกรรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเพราะเมื่อครู่รู้สึกว่ามีคนมาจับแขนของเขาจึงรีบเขยิบตัวพิงกับหัวเตียง"ตื่นแล้วเหรอคะค่อยๆค่ะ"เฌอริตารีบพยุงช่วยชายหนุ่มให้เขานั่งได้ถนัด"คุณพ่อตื่นแล้ว.."เด็กหญิงเห็นคนบนเตียงตื่นขึ้นมาจึงยิ้มหน้าบานดีใจที่คนเป็นพ่อตื่นมาคุยกับเธอได้แล้ว"คุณพ่อ!!"ภัสกรถึงกับมองหน้าหญิงสาวตรงหน้าเธอด้วยความสงสัยว่าใครเป็นคนสอนให้เฌอริมาเรียกเขาแบบนี้"เอ่อ.."เฌอริตาต้องพาลูกสาวของเธอออกไปให้วาดจันทร์ดูก่อนเพื่อที่เธอจะอธิบายเรื่องราวทั้งหมดให้เขาได้ฟังครู่ต่อมา"พร้อมที่จะฟังเรื่องราวทุกอย่างแล้วใช่ไหมคะ""ครับ""..
อาทิตย์ต่อมาบริษัทXXX"ไหนคุณบอกว่าข่าวจะไม่รั่วไง..ทำไมมันเป็นแบบนี้"อนุชิตนักธุรกิจรุ่นใหญ่เข้าม โวยวายกับชนะพลชุดใหญ่เพราะข่าวในอินเทอร์เน็ตออกไปว่าเขาเป็นหนึ่งในนั้นในคนที่ชนะพลซื้อตัวไปทำให้บริษัทของฉัตรภพต้องล้มละลาย"ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเรื่องทุกอย่างมันเป็นแบบนี้ได้ยังไงผมรับปากว่าจะรีบแก้ข่าวทั้งหมดให้เร็วที่สุด"ชนะพลเองก็ไม่รู้ว่าความลับของบริษัทเขานั้นมันรั่วไหลออกไปได้อย่างไรแต่เขาจะปิดข่าวเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด"ผมหวังว่าสถานการณ์จะดีขึ้นในเร็วๆนี้นะครับ"อนุชิตยื่นคำขาดกับชนะพลและเดินออกไปอย่างหัวเสีย"คุณจัดการเรียกนักข่าวมาที่บริษัทเย็นนี้ด้วยผมจะแก้ข่าวทั้งหมดเอง"ชนะพลสั่งธีราทรให้เรียกนักข่าวจากสำนักข่าวหลายสำนักให้มารวมกันที่บริษัทในตอนเย็นเพราะเขาจะแถลงแก้ข่าวในเย็นนี้เพื่อที่บริษัทจะได้ไม่เสียชื่อเสียงมากไปกว่านี้"ครับนาย"บ้านxxxRrrrrRrrrr"ว่าไงปลาย...อืม...โอเคฉันจะรอดู"เฌอริตารับสายจากปลายฝนที่เพื่อนเธอโทรมาแจ้งข่าวเรื่องที่ชนะพลจะมีการแถลงข่าวในเย็นนี้ให้เพื่อนเท่านั้นรอดูว่าชนะพลนั้นจะแก้ตัวกับสังคมอย่างไร"มีอะไรเหรอครับ"ภัสกรเดินมานั่งข้างๆเฌอริต
"พี่ภัส.."หญิงสาวเรียกชื่อคนที่กำลังเจ็บปวดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือทั้งยังมือไม้สั่นทำอะไรไม่ถูก"โอ้ยย..อืมม..."ภัสกรยังคงปวดหัวหนักขึ้นอยู่เรื่อยๆอย่างไม่มีผ่อน"พี่หมอคะตอนนี้พี่ภัสอาการไม่ดีเลยค่ะ"เฌอริตารีบวิ่งเข้าไปที่มือถือของเธอในห้องแล้วโทรหาหมอรัชตะทันที"โอ้ยยย..""พี่ภัส...เลือด...พี่ภัสคะ...อึก..อดทนหน่อยนะคะ...พี่ภัสต้องไม่เป็นอะไรนะคะ..ฮือ..ๆๆๆ.."เฌอริตาเข่าแทบทรุดเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มกำลังมีเลือดออกจากจมูกและรีบเข้าไปหาผ้าชุบน้ำมาค่อยๆเช็ดให้เขาอย่างเบามือทั้งสะอึกสะอื้นสงสารคนที่กำลังทุรนทุรายอยู่ตรงหน้ายิ่งร้องให้เจ็บใจนะที่เธอนั้นช่วยอะไรเขาไม่ได้เลยครึ่งชั่วโมงต่อมา"คุณภัส"รัชตะรีบขับรถมาที่บ้านของเฌอริตาตาเมื่อเปิดประตูเข้ามาเห็นสภาพของภัสกรก็ถึงกับหน้าถอดสีและรีบเข้ามาดูอาการเขาอย่างรวดเร็ว"ฮือๆ..อึก..พี่หมอช่วยพี่ภัสด้วยค่ะ"เฌอริตานั่งดูอาการของภัสกรด้วยน้ำตา"เดี๋ยวผมจะฉีดยาระงับอาการปวดให้คุณภัสก่อนนะครับ"รัชตะเร่งมือฉีดยาให้ชายหนุ่มก่อนในตอนนี้เพื่อให้เขาได้หายจากอาการเจ็บปวดและตรวจดูอาการอีกทีว่าอาการปวดหัวนี้เกิดขึ้นจากอะไรกันแน่"ค่ะ.."สิบนาทีต่อมา
"อืม..ก็เครียดอยู่พอสมควร..ขนาดหมอชาร์ลเองยังตกใจกับส่วนผสมที่ฉีดให้คุณภัสเลย"รัชตะออกมานั่งคุยกับลัลลลิลด้วยน้ำเสียงที่เบาที่สุดเท่าที่จะเบาได้เพราะไม่อยากให้เฌอริตาได้มาได้ยินเพราะจะพาเธอเครียดไปกันใหญ่"มันร้ายแรงขนาดนั้นเลยเหรอคะ"ลัลลลิลหน้าเสียเล็กน้อยเมื่อเห็นว่ารัชตะเองยังเป็นกังวลกับเรื่องนี้มากๆ"อืม..""ลินถามจริงๆนะคะ..โอกาสที่คุณภัสจะเป็นปกติเหมือนเดิมร้อยเปอร์เซ็นนี่เป็นไปได้ไหมคะ""ปาฏิหารย์แบบนั้นที่พี่คิดตอนนี้นะดูเหมือนจะมีแค่ไม่กี่เปอร์เซ็นเท่านั้น"รัชตะยังไม่เห็นทางแต่อาการดีขึ้นคงดีขึ้นแน่นอนหากจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมร้อยเปอร์เซนนั้นเขาก็พูดยาก"หา..แย่จัง"ลัลลลิลรู้สึกสงสารทั้งเพื่อนเธอและภัสกรจับใจ"แต่พี่เชื่อมือหมอชาร์ลขนาดปลายฝนบาดเจ็บรุนแรงขนาดนั้นยังเดินได้ปร๋อภายในเวลาไม่เท่าไรเลย"รัชตะพูดเรียกกำลังใจให้ตัวเองคิดในแง่ดีอีกรอบว่าถ้าหากปลายฝนเคยถูกรักษาโดยหมอชาร์ลหายอย่างรวดเร็วได้ทั้งที่อาการสาหัสยังไงเคสของภัสกรเขาก็ขอให้เป็นไปในทิศทางที่ดีที่สุดก็แล้วกัน"ลินก็เชื่อค่ะ"ลัลลลิลเองก็ภาวนาในใจและเชื่อมั่นว่ามันจะต้องเป็นแบบนั้นเช่นกันเย็นของวัน"ฉันกับ
หลายวันต่อมาหลายวันก่อนหมอชาร์ลมาถึงก็รีบตรวจดูอาการของภัสกรอย่างเร่งด่วนและประเมินอาการว่าอยู่ระดับไหนเขาจึงใช้คลินิคหมอรัชตะเป็นที่ผสมตัวยาและนำมารักษากับภัสกรวันแรกๆที่เริ่มรักษาชายหนุ่มก็มีผลข้างเคียงเพราะร่างกายต่อต้านยาอยู่บ้างทำให้อารมณ์ของภัสกรแปรปรวนอยู่ไม่น้อยบางครั้งก็อารมณ์ร้ายจนทำลายข้าวของทุกอย่างรวมถึงทำร้ายตัวเองบางครั้งก็เฉื่อยชาไม่รับรู้เรื่องราวจากคนรอบข้างจนร่วมครึ่งเดือนมาแล้วอาการของเขาจึงดีขึ้นถึงแม้ว่าบางครั้งจะความรู้สึกช้าบ้างแต่ก็สามารถพูดคุยโต้ตอบได้ดีและช่วยเหลือตัวเองในชีวิตประจำวันได้เฌอริตาจึงพอใจในการรักษาของหมอชาร์ลอยู่มากและขอบคุณหมอหนุ่มจนนับครั้งไม่ถ้วนแล้วในตอนนี้08.30 น."ยาที่ต้องให้คุณภัสทานตลอดก็มีประมาณนี้ครับย้ำนะครับว่าต้องตรงเวลาและห้ามขาดเกินอาทิตย์เด็ดขาด"หมอชาร์ลเรียกเฌอริตาให้มาดูตัวยาที่เขาเตรียมเอาไว้ให้ภัสกรก่อนที่เขาจะบินกลับทั้งอธิยายกำชับเรื่องห้ามขาดยากับหญิงสาว"เข้าใจแล้วค่ะหมอชาร์ล"เฌอริตาฟังคำพูดของหมอชาร์ลอย่างตั้งใจ"ผมจะดูอาการคุณภัสอีกสักสองวันแล้วก็จะกลับแล้วล่ะครับ""แล้ว.. เอ่อถ้าเกิดอะไรขึ้นล่ะคะ"เฌอริตาเป็นกั
อาทิตย์ต่อมารัสเซียคฤหาสน์หรู"น้าดาว.."เฌอริมาเห็นอิงดาวเข้ามาในห้องก็รีบวิ่งเข้ามากอดหญิงสาวทันที"น้องเฌอ..พี่ริตาไหนดาวขอดูหน้าหลานหน่อยนะคะ"อิงดาวยิ้มหน้าบานตื่นเต้นที่จะได้เห็นหน้าหลานชายตัวน้อย"ในเปลน่ะจะพึ่งหลับไปเมื่อกี้นี้เอง..ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะดาว""เอ่อ..ค่ะ.."อิงดาวแอบสะดุดคำว่าต้อนรับกลับบ้านเล็กน้อยเธอเองไม่รู้เลยว่าเธอจะอยู่ที่นี่กี่วัน"น้องอยู่ไหนคะน้องเฌอคิดถึงน้องค่ะ"เฌอริมารีบเงยหน้าถามอิงดาวทันทีว่าลีน่าอยู่ไหนเพราะคิดถึงน้องสาวของเธอมากถึงขนาดบ่นอยากไปหากับคนเป็นแม่ทุกวัน"อยู่นี่ค่ะ.."ลีโอนาโดอุ้มลูกสาววัยเก้าเดือนของเขาเข้ามาเรียกเฌอริมาเข้ามาหา"ลีน่า...""แอ้...."ฟอดดดดดเฌอริมาเห็นน้องเข้ามาก็รีบกอดรีบหอมตามประสาคนคิดถึงกันจนลีน่าแก้มเริ่มแดงขึ้นมาและเริ่มส่งเสียงประท้วงเล็กน้อย"ท่าจะคิดถึงมากนะเนี่ย.."เฌอริตาพรางมองสองพี่น้องกอดกันด้วยรอยยิ้ม"เราไปนั่งเล่นกับลีน่าตรงโน้นดีกว่านะคะน้องเฌอ""ค่ะคุณลุง"ลีโอนาโดไม่อยากกวนในห้องนี้มากกลัวว่าเสียงเด็กๆจะทำให้ทารกน้อยหลานชายในเปลของเขาตื่นจึงพาเด็กๆทั้งสองออกไปนั่งเล่นข้างนอกด้วยกัน"คุณภัสไม่ได้
ครู่ต่อมาอิงดาวนั่งจัดเสื้อผ้าของลูกเธอเข้าตะกร้าหวายไปเพลินๆในขณะที่ลูกของเธอหลับแกร๊กกกก..."หืม..."อิงดาวได้ยินดใเสียงรถมาจอดหน้าบ้านเธอจึงรีบออกไปดูเพราะกลัวว่าข้าวฟ่างจะลืมของอะไรหรือเปล่าแต่เทื่อเห็นคนที่เดินลงมาจากรถไม่ใช่ข้าวฟ่างแต่เป็นลีโอนาโดเธอจึงรีบหันหลังกลับเข้าบ้านอย่างรวดเร็ว"ดาว..."ลีโอนาโดเห็นว่าหญิงสาวกำลังเดินหนีเขาจึงรีบวิ่งมาคว้าตัวเธอเอาไว้ก่อน"คุณสิงห์...มาทำไมคะ"อิงดาวถามชายหนุ่มด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจเพราะเธอพูดก่อนจะมาไว้แล้วว่าไม่อยากเห็นหน้าชายหนุ่มอีก"ฉันทนคิดถึงเธอกับลูกไม่ไหวแล้วนะดาว""ดาวไม่อยากเห็นหน้าคุณ..ไม่อยากได้ยินคำพูดลวงโลกของคุณ"อิงดาวสะบัดตัวออกจากอ้อมแขนชายหนุ่ม"ดาว..เดี๋ยวสิดาว"ลีโอนาโดคว้าตัวเธอเอาไว้อย่างรวดเร็วทั้งยังเหลือบไปเห็นตุ๊กตาตัวที่เขาเคยให้เธอเมื่อตอนที่หยอดตู้ได้เมื่อเห็นว่าเธอเก็บเอาไว้จึงรู้ได้ทันทีว่าอิงดาวยังคงไม่ลืมเขาไปง่ายๆแน่นอนเหมือนกับคำที่เฌอริตาได้พูดเอาไว้"นั่นตุ๊กตา...เธอยังรักฉันอยู่ใช่ไหมดาว""ไม่..."อิงดาวหน้าเสียเล็กน้อยที่โดนอีกฝ่ายจับได้ว่าเธอยังไม่ลืมเขาแต่ก็ยังปากแข็งตอบคำตอบที่ตรงข้ามกับหัวใจใ
"ดาว.."ข้าวฟ่างขับรถมาถึงก็รีบหอบข้าวหอบของเข้ามาหาหลานสาวตัวน้อยวัยหกเดือนกว่าของเธอทันที"ข้าวฟ่าง...มาคนเดียวเหรอ""อืม...น้าพรรณติดดูแลลูกค้าน่ะ..""แอ้ๆ.."เด็กหญิงส่งเสียงทักทายข้าวฟ่างด้วยรอยยิ้มชวนหมั่นเขี้ยว"ทักทายน้าเหรอคะลีน่า..จ้ำม่ำน่าฟัดจริงเชียว""เดี๋ยวฉันไปเอาน้ำมาให้นะ""ขอบใจจะ"20.00 น."ที่นี่บ้านคนน้อยเหลือเกินฉันเป็นห่วงแกจังเลยอยู่กับลูกแค่สองคน"หลังจากที่ลีน่าหลับไปแล้วสองสาวก็มานั่งคุยกันที่ระเบียงบ้านชมดาวฟังเสียงหรีดหริ่งเรไรร้องไปเรื่อยๆอย่างสบายอารมณ์"ไม่ต้องห่วงหรอกคนที่นี่อยู่กันเหมือนพี่เหมือนน้องปลอดภัย"อิงดาวหันมายิ้มให้เพื่อนเธอให้อีกฝ่ายมั่นใจว่าไม่ต้องห่วงเธอ"อืม..งั้นก็ดีแล้วได้ยินอย่างนี้ค่อยโล่งใจ...แล้วสามีแกล่ะ"ข้าวฟ่างพอจะรู้มาว่าทำไมเพื่อนเธอถึงกลับมาอยู่ที่นี่และอีกอย่างในใจเธอลึกๆก็อยากให้ทั้งสองลองปรับเข้าหากันใหม่ไม่ใช่ว่าเธอไม่เคืองใจแทนเพื่อนเธอกับสิ่งที่ลีโอนาโดได้กระทำกับอิงดาวแต่เธอรู้ว่าเนื้อแท้ของลีโอนาโดไม่ใช่คนที่ร้ายอะไรอีกอย่างทั้งเพื่อนเธอและลีโอนาโดก็มีใจให้กันทั้งยังมีลูกด้วยกันอีกการที่หันหน้าเข้าหากันเธอว่ามันน่าจ
"คุณทำอะไรแม่ดาว....ถามว่าคุณทำอะไร.."อิงดาวมาถึงก็รีบเข้าไปผลักชายหนุ่มทั้งทุบตีเขาด้วยความโมโหแต่ชายหนุ่มก็ไม่ได้ตอบโต้อะไรเพราะรู้ตัวว่าเรื่องมันเกิดส่วนหนึ่งก็เพราะเขา"ดาวใจเย็นๆก่อนนะ..."เฌอริตารีบรวบตัวอิงดาวมานั่งสงบสติก่อนที่เธอจะโวยวายอะไรไปมากกว่านี้แกร๊กกกก"หมอครับคุณดารารายเป็นยังไงบ้างครับ"ชัยพฤกษ์เห็นหมอหนุ่มเดินออกมาจากห้องฉุกเฉินก็รีบเข้าไปถามอาการของดารารายทันที"หมอเสียใจด้วยนะครับคนไข้ทนพิษบาดแผลไม่ไหวจริงๆครับ"หมอหนุ่มพูดด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีนักเมื่อแจ้งเรื่องเรียบร้อยแล้วเขาจึงกลับไปทำหน้าที่ของเขาต่อ".. หา.."ลีโอนาโดถึงกับยืนตัวชาวาบทำอะไรไม่ถูก"ม..แม่คะ...อึก..ฮือๆๆๆ..ฮื่ออ..ๆๆ..สะใจคุณรึยังห้ะ..สะใจพอรึยังงง...อ๊ายยยยย..."อิงดาวควบคุมสติตัวเองไม่อยู่เมื่อรู้ว่าต้องเสียแม่ของเธอไปทั้งยังต่อว่าแผดเสียงใส่ลีโอนาโดที่ยืนแน่นิ่งอยู่จนสลบไปแล้วก็เป็นเฌอริตาที่ต้องคอยเฝ้าอิงดาวในห้องพักฟื้น"เรื่องมันเป็นยังไง"ชัยพฤกษ์นั่งคุยกับลีโอนาโดถึงเรื่องราวก่อนหน้าเขาอยากจะรู้ว่าทำไมลีโอนาโดถึงไปเจอกับดารารายในเวลานี้ได้"ผมไปขอร้องคุณดาราว่าให้ยกเลิกที่จะพาดาวกับล
23.00 น.คฤหาสน์"จะรีบไปไหนของเธอ"อิงดาวกลับมาถึงคฤหาสน์ได้ก็รีบอุ้มลูกน้อยที่กำลังหลับเดินหนีลีโอนาโดที่ตามหลังเธอมาติดๆเข้าห้องอย่างไม่สนใจอีกฝ่าย"ต่อจากนี้ดาวกับลูกจะไม่อยู่กวนใจคุณอีกดาวจะไปอยู่กับแม่ค่ะ"เมื่อเธอวางลูกของเธอลงเปลนอนได้หญิงสาวก็หันมาคุยกับลีโอนาโดด้วยสีหน้าจริงจัง"อยากอยู่กับเค้าในขณะที่แม่เธอไม่ได้ต้องการเธอเลยงั้นเหรอ"ลีโอนาโดหน่วงในใจเล็กน้อยที่ได้ยินคำพูดของหญิงสาวทั้งบอกกับเธอกลับให้เธอนั้นคิดดีๆเพราะคนที่เธอจะไปอยู่ด้วยเขาเองก็ได้ยินมากับหูว่าฝ่ายนั้นไม่ต้องการหญิงสาวเลย"คุณก็ไม่ได้ต้องการดาวเหมือนกัน...ดาวจะอยู่ที่ไหนมันก็ไม่สำคัญต่อใครเหมือนกันนั่นแหละค่ะ"อิงดาวตอกกลับชายหนุ่มทันควันจนลีโอนาโดแน่นิ่งไปสองวันต่อมาอิงดาวและลีโอนาโดไม่ได้คุยกันอีกเลยหลังจากวันที่กลับมาจากงานประมูลเครื่องเพชรแล้วทะเลาะกันเป็นเวลาที่น่าห่อเหี่ยวหัวใจของทั้งคู่อย่างมากแต่ลีโอนาโดก็ยังถือตัวไม่ยอมเข้าหาอีกฝ่ายก่อนอยู่วันยังค่ำ"จะเก็บของไปไหน"ลีโอนาโดหน้าเสียเมื่อต้องเห็นว่าหญิงสาวจะไปจริงๆ"ก็ดาวบอกว่าจะไปอยู่กับแม่ไงคะ""เธอจะไปไหนก็ไปแต่ลูกต้องอยู่กับฉัน"ชายหนุ่มหา
"เล่นอะไรของแก"ชัยพฤกษ์เอ่ยกับลีโอนาโดด้วยสีหน้าไม่พอใจไม่รู้ว่าลูกชายของเขาอยากจะปั่นหัวใครเล่นอีกแต่ที่เขารู้คนที่ได้รับผลกระทบมากที่สุดก็คืออิงดาว"ก็ไม่ได้เล่นอะไรนี่ครับ"ลีโอนาโดตอบด้วยน้ำเสียงที่ปนขำเล็กน้อย"แคทอยากไปนั่งทางโน้นค่ะลีโอ"แคทตี้ดึงแขนลีโอนาโดให้ตามเธอไปอย่างไม่สนมารยาท"โอเค.."ลีโอนาโดเองก็ปล่อยให้หญิงสาวจูงไปไหนตามสบายและแอบเหลือบมองหน้าอิงดาวเล็กน้อยหมายใจว่าเธอน่าจะมีอาการอะไรบ้างแต่เปล่าเลยเจ้าตัวยังยืนหน้าตาเฉยทำเขาหงุดหงิดใจเพิ่มขึ้นอีกเท่าและอยากจะเอาชนะอารมณ์นิ่งๆของเธอให้ได้"ดาว.."เฌอริตาหันมาจับมือให้กำลังใจอิงดาว"ดาวโอเคค่ะ..ไปหาโต๊ะนั่งกันดีกว่าค่ะ"อิงดาวฝืนยิ้มเล็กๆออกมาและทำไม่สนใจลีโอนาโดจะดีกว่าเพราะที่เธอมางานนี้ก็เพราะแม่เธอเท่านั้นครู่ต่อมา"สามีแกทำไมถึงได้เดินควงผู้หญิงคนอื่นไม่เกรงใจแกแบบนั้นล่ะ"ดารารายเห็นพฤติกรรมทั้งหมดของลีโอนาโดก็รีบเดินตามมานั่งกับอิงดาวและถามลูกสาวของเธออย่างไม่พอใจ"ช่างเขาเถอะค่ะแม่...แล้วนี่แม่สบายดีไหมคะวันนั้นยังไม่ได้คุยกันเท่าไรเลย"อิงดาวยิ้มออกที่แม่ของเธอเดินมาหาในเวลานี้เธอไม่อยากพูดอะไรถึงลีโอนาโดเ
"บอกเองไม่ใช่เหรอว่าแม่เธอไม่สนใจเธอ"ลีโอนาโดกัดฟันกรอด"แล้วทำไมล่ะคะ...ดาวจะไปหาแม่"อิงดาวพยายามจะเดินดุ่มๆมาเปิดประตูแต่ก็ถูคนตัวโตขวางเอาไว้"ฉันไม่ให้เธอไป""คุณสิงห์...คุณจะใจดำกับฉันเกินไปแล้วนะคะ"อิงดาวมองชายหนุ่มตาเขม็งอย่างแค้นเคือง"เธอก็น่าจะรู้ว่าฉันใจดำเป็นปกติอยู่แล้วนะ""ฮึก..ฮือ..ๆๆๆ.."หญิงสาวสะอึกสะอื้นออกมาอย่างเจ็บใจต่อหน้าชายหนุ่มลีโอนาโดพยายามที่จะไม่มองอิงดาวแต่เขาก็ไม่หยุดที่จะขวางเธอเช่นกันเย็นของวัน"คุณพ่อคะแม่ดาวเค้าได้ฝากเบอติดต่อไว้รึเปล่าคะ"เมื่อลีโอนาโดยอมปล่อยตัวอิงดาวออกมาได้เธอก็รีบมาเค้นถามกับชัยพฤกษ์เรื่องแม่ของเธอทันที"เปล่านะ...เดี๋ยวอีกสองวันเห็นแม่หนูดาวบอกว่าจะไปงานประมูลเครื่องเพชรเหมือนกันหนูดาวจะไปกับพ่อไหม""ไปค่ะ..ดาวอยากเจอแม่อีก"อิงดาวยิ้มออกเมื่อรู้ว่าจะได้เจอแม่ของเธออีกยังไงเธอก็จะไม่พลาดงานนี้อยู่แล้ว22.00 น.ตั้งแต่ช่วงกลางวันที่อิงดาวทะเลาะกับลีโอนาโดจนถึงตอนนี้เธอก็ไม่อยากจะมองหน้าชายหนุ่มแม้แต่เสียงก็ยังไม่อยากได้ยินเพราะเขานั้นใจดำกับเธอเกินไปเพราะเธออยากจะอยู่กับแม่เธอให้นานกว่านี้ใจจะขาดแต่ก็ทำไม่ได้เพราะความอคติขอ
ครู่ต่อมา"คุณกลับไปเถอะ"ลีโอนาโดเอ่ยกับแคทตี้ด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจ"ไม่ค่ะลีโอ...แคทคิดถึงคุณแทบแย่คุณเล่นไม่ติดต่อหาแคทบ้างเลยแคทติดต่อมาก็ไม่เคยได้คุยกับคุณ"แคทตี้ออดอ้อนชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงอู้อี้ในระยะเวลาที่เธอเดินสายทำงานเดินแบบรอบโลกโอกาสที่จะติดต่อกับชายหนุ่มก็ยากเหลือเกินกลับมายังเจออะไรที่เซอร์ไพรซ์ว่าชายหนุ่มมีลูกมีเมียแล้วอีกแบบนี้ทำให้เธอนั้นค่อนข้างไม่พอใจอย่างมาก"ผมบอกแล้วไงว่าความสัมพันธ์ของเรามันไม่ผูกมัด""แต่แคทรักคุณนะคะ"แคทตี้ยังคงเกาะแขนชายหนุ่มออเซาะไม่ยอมปล่อย"ผมบอกให้กลับไปไง...คุณก็รู้ว่าคนอย่างผมไม่ชอบให้ใครขัดคำสั่ง"ลีโอนาโดเอ่ยเสียงแข็งกับเธออีกรอบด้วยสีหน้าและแววตาที่อีกฝ่ายน่าจะเข้าใจได้ว่าเขาเริ่มไม่พอใจ"ก็ได้ค่ะ...แต่อย่าหวังนะคะว่าแคทจะเลิกยุ่งกับคุณง่ายๆ"แคทตี้รู้ว่าอารมณ์แบบนี้เธอไม่ควรงัดข้อกับลีโอนาโดแต่เธอก็ยังทิ้งท้ายอย่างหัวรั้นก่อนจะกลับให้ชายหนุ่มได้รับรู้แกร๊กกก"คุยธุระเรียบร้อยแล้วเหรอคะ"อิงดาวรีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติถามชายหนุ่มเสียงอ่อน"อืม..."ลีโอนาโดเข้ามาชะเง้อดูลูกสาวของเขาที่กำลังนอนอยู่ในเปลและมองหน้าของอิงดาวอย่างสงสัยว่
เย็นของวันตอนนี้เฌอริตากำลังยืนมองลีโอนาโดอาบน้ำให้ลูกสาวตัวน้อยของเขาหลังจากที่สอนกันมาหลายวันแล้วดูท่าเขาจะคล่องขึ้นมากเลยทีเดียว"แบบนั้นแหละค่ะคุณสิงห์...นี่คล่องแล้วนะคะดูท่าริตาคงไม่ต้องมาคอยเฝ้าแล้วนะคะ""ครับ...แค่นี้ก็ลำบากคุณริตาช่วยดูมามากพอแล้วครับ""ไม่เป็นไรเลยค่ะริตาเต็มใจ""คุณลุงเก่งมากๆเลยค่ะลีน่าไม่ร้องเลย"เฌอริมาก็คอยยืนเกาะคนเป็นแม่ดูน้องสาวตัวน้อยของเธออยู่ไม่ห่าง"ครับ...น้องคงจะชอบน้ำน่ะครับน้องเฌอ"ลีโอนาโดยิ้มออกอย่างไม่รู้ตัวเมื่อเขาได้ใช้เวลาอยู่กับลูกน้อยแต่คนที่สังเกตได้แล้วยิ้มตามก็คงจะเป็นอิงดาวที่ชอบแอบมองเวลาลีโอนาโดยิ้มโดยที่เขาไม่รู้ตัว"ไว้น้องเฌอโตกว่านี้น้องเฌอจะเลี้ยงลีน่าเองค่ะ"เด็กหญิงบอกกับคนเป็นลุงตาแป๋ว"เอาแบบนั้นเลยเหรอน้องเฌอ""ค่ะ..""แอ้...แอ้.."เด็กหญิงในมือคนเป็นพ่อส่งเสียงอ้อแอ้เล็กน้อยเนื่องจากชอบเวลาที่อาบน้ำ"ว่ายังไงครับจะคุยกับคุณพ่อเหรอ"ลีโอนาโดทำเสียงอ่อนพูดคุยกับลูกของเขาเป็นน้ำเสียงที่คนอื่นไม่เคยได้ยินมาก่อนทำให้ชายหนุ่มที่ดูเย็นชาดูอ่อนโยนอบอุ่นขึ้นอย่างมาก"ดูท่าจะง่วงมากกว่านะคะคุณลุงน้องหลับตาตลอดเลย""ฮ่าๆๆ"เฌอ