ตอนที่ 16

อาทิตย์ต่อมา

บริษัทXXX

"ไหนคุณบอกว่าข่าวจะไม่รั่วไง..ทำไมมันเป็นแบบนี้"

อนุชิตนักธุรกิจรุ่นใหญ่เข้าม โวยวายกับชนะพลชุดใหญ่เพราะข่าวในอินเทอร์เน็ตออกไปว่าเขาเป็นหนึ่งในนั้นในคนที่ชนะพลซื้อตัวไปทำให้บริษัทของฉัตรภพต้องล้มละลาย

"ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเรื่องทุกอย่างมันเป็นแบบนี้ได้ยังไงผมรับปากว่าจะรีบแก้ข่าวทั้งหมดให้เร็วที่สุด"

ชนะพลเองก็ไม่รู้ว่าความลับของบริษัทเขานั้นมันรั่วไหลออกไปได้อย่างไรแต่เขาจะปิดข่าวเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด

"ผมหวังว่าสถานการณ์จะดีขึ้นในเร็วๆนี้นะครับ"

อนุชิตยื่นคำขาดกับชนะพลและเดินออกไปอย่างหัวเสีย

"คุณจัดการเรียกนักข่าวมาที่บริษัทเย็นนี้ด้วยผมจะแก้ข่าวทั้งหมดเอง"

ชนะพลสั่งธีราทรให้เรียกนักข่าวจากสำนักข่าวหลายสำนักให้มารวมกันที่บริษัทในตอนเย็นเพราะเขาจะแถลงแก้ข่าวในเย็นนี้เพื่อที่บริษัทจะได้ไม่เสียชื่อเสียงมากไปกว่านี้

"ครับนาย"

บ้านxxx

RrrrrRrrrr

"ว่าไงปลาย...อืม...โอเคฉันจะรอดู"

เฌอริตารับสายจากปลายฝนที่เพื่อนเธอโทรมาแจ้งข่าวเรื่องที่ชนะพลจะมีการแถลงข่าวในเย็นนี้ให้เพื่อนเท่านั้นรอดูว่าชนะพลนั้นจะแก้ตัวกับสังคมอย่างไร

"มีอะไรเหรอครับ"

ภัสกรเดินมานั่งข้างๆเฌอริตา

"อ๋อ..ไม่มีอะไรค่ะ"

หญิงสาวรีบส่ายหัวทั้งปรับสีหน้าเป็นปกติ

"ผมรู้ว่าคุณต้องมีอะไรปิดบัง"

ภัสกรไม่เชื่อว่าหญิงสาวจะไม่มีอะไรจริงๆเพราะเขาดูออกว่าเธอกำลังกังวล

"คือริตา..."

เมื่อหญิงสาวโดนเข็มเช่นนั้นเธอจึงต้องยอมบอกไปว่าเธอทำอะไรกับชนะพลและเย็นนี้ชนะพลนั้นจะมีการแถลงข่าวแก้ตัว

"ผมบอกคุณแล้วว่าอย่ายุ่งกับคนพวกนั้นอีก"

ภัสกรขมวดคิ้วเป็นปมเขาไม่อยากให้เธอไปยุ่งเกี่ยวกับชนะพลอีก

"แต่ริตาเชื่อว่าพวกมันจะไม่รู้ว่าใครเป็นคนทำแน่ค่ะ"

เฌอริตาจับมือภัสกรแน่นเธอมั่นใจว่าชนะพลไม่มีทางสาวถึงตัวเธอแน่นอนเพราะเธอยืมมือของฟรานซิสสามีของเพื่อนเธอให้มาช่วยนั่นเอง

"แค่นี้ผมก็กลัวว่าคุณจะไม่ปลอดภัยแย่แล้วนะริตา"

ภัสกรพูดด้วยสีหน้ากังวล

"ริตารู้ค่ะ"

หญิงสาวก้มหน้างุดทั้งซบไปที่อกแกร่งของชายหนุ่ม

"ขอให้ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายได้ไหม"

ภัสกรพูดเสียงอ่อนรู้สึกกังวลมากเป็นพิเศษ

"ตราบใดที่คนชั่วยังลอยนวลริตาก็หยุดไม่ได้ค่ะ"

เฌอริตายังคงมุ่งมั่นในความคิดของเธอ

"ทำไมต้องดื้อ..."

ชายหนุ่มลูบปอยผมหญิงสาวเบาๆทั้งมองร่างบางด้วยสีหน้าหดหู่

"พี่ภัสต้องเข้าใจริตานะคะว่าริตายอมปล่อยผ่านความชั่วของนายชนะพลไม่ได้จริงๆ"

ภัสกรยังคงนิ่งงันคิดถึงเรื่องภายภาคหน้าที่มันจะเกิดเขาเองก็ยังไม่หายดีหากเขาปกป้องเธอไม่ได้จะเป็นเช่นไร

"รู้ไหมคะว่าเมื่อก่อนคำนี้จะเป็นคำบ่นติดปากที่พี่ภัสบ่นริตาอยู่บ่อยๆ..."

เฌอริตากระชับกอดชายหนุ่มแน่นเธอแอบอมยิ้มเล็กๆไม่ว่าภัสกรคนก่อนหรือตอนนี้ก็ยังบ่นเธอว่าดื้อเช่นเดิม

"แต่ก็ไม่เคยฟังใช่ไหม"

ภัสกรก้มลงมามองหญิงสาวเล็กน้อย

"ทำไมรู้คะ"

เฌอริตาเงยหน้าถามชายหนุ่มอย่างสงสัย

"ก็ถ้าคุณฟังผมก็น่าจะไม่ต้องบ่นคุณบ่อยๆจริงไหมล่ะ"

เรื่องแค่นี้เขาน่าจะเดาไม่ยาก

"อืม..จริงสิริตามีอะไรจะให้พี่ภัสดูด้วยค่ะ"

"อะไรเหรอ"

"สร้อยเส้นนี้ค่ะที่พี่ภัสให้ริตาเอาไว้"

เฌอริตาหยิบสร้อยออกมาจากกระเป๋าของเธอและยื่นให้ชายหนุ่มดู

"สร้อยรูปสิงโต"

ภัสกรขมวดคิ้วเล็กน้อยเพราะมันเป็นสร้อยที่ไม่น่าจะใช่ของผู้หญิงน่าจะเป็นสร้อยทองคำขาวและตัวจี้หัวสิงโตเองก็ทำมาจากทองคำขาวเช่นกัน

"ค่ะ...มันเป็นสร้อยที่ติดตัวพี่ภัสมาตั้งแต่ตอนที่คนในสถานรับเลี้ยงเด็กไปเจอพี่ภัสค่ะ"

สร้อยเส้นนี้ภัสกรให้กับหญิงสาว เพื่อเป็นพยานแห่งความรักในตอนที่คบกันมันเป็นสร้อยที่ภัสกรบอกกับเธอว่าเป็นสร้อยที่ติดตัวของเขามาตั้งแต่เด็กๆมันมีความหมายกับเขามากเขาจึงอยากมอบให้เธอ

"อย่างนั้นเหรอ"

"ริตาคืนให้พี่ภัสนะคะ"

เฌอริตาสวมสร้อยเส้นนี้คืนให้ภัสกรดังเดิม

"ทำไมล่ะ"

"พี่ภัสเคยบอกกับริตาว่าสร้อยเส้นนี้เป็นสร้อยแห่งความโชคดีริตาอยากให้ความโชคดีอยู่กับพี่ภัสตลอดค่ะ"

"ก็ได้"

"ใส่ติดตัวไว้ตลอดนะคะ"

"อืม.."

20.00 น.

"วันนี้ฟังนิทานเรื่องอะไรดีคะ"

เฌอริตาและลูกสาวของเธอนอนกันอยู่บนเตียงใหญ่โดยภัสกรนั้นนอนอยู่ที่ฟูกนอนด้านล่างเพราะกลัวว่าจะเบียดลูกของเขาจนเกินไป

"น้องเฌออยากให้คุณพ่ออ่านเรื่องซินเดอเรล่าให้ฟังค่ะ"

เด็กหญิงก้มลงไปบอกกับคนเป็นพ่อ

"เรื่องนี้ทุกคืนเลยสินะ"

เฌอริตาอมยิ้มเล็กน้อยที่ลูกสาวของเธอชอบนิทานเรื่องเดียวเรื่องเดิมไม่เปลี่ยน"

"มานอนตรงนี้เลยค่ะ"

ภัสกรขยับขึ้นมานอนบนเตียงและอ้าแขนให้คนเป็นลูกมานอนที่แขนของเขาและเริ่มต้นอ่านนิทานให้ฟัง

"กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว....."

เมื่อนิทานนังไม่ทันจบเรื่องเด็กหญิงก็ผลอยหลับปุ๋ยไปเช่นทุกวันแต่วันนี้คงๆม่ใช่แค่เด็กหญิงที่หลับไปเท่านั้นแต่เฌอริตาเองก็หลับไปพร้อมๆกับลูกด้วยเช่นกัน

ภัสกรอุ้มลูกของเขาให้นอนดีๆและห่มผ้าให้ทั้งสองคนแม่ลูกแล้วจึงกลับมานอนที่เดิมของตัวเอง

ครู่ต่อมา

"โอะ..โอ้ยยย..."

"พี่ภัส...เป็นอะไรคะ"

เฌอริตาได้ยินเสียงชายหนุ่มร้องด้วยความเจ็บปวดจึงรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาดูเห็นว่าเขากำลังวิ่งออกไปนอกห้องจึงรีบรุกตามไปดูอาการของเขาว่าเป็นอย่างไรบ้าง

"ปวดหัว.."

ภัสกรลงมานอนกลิ้งอยู่กับโซฟาด้านนอกอย่างทุรนทุรายด้วยอาการปวดหัวที่หนักกว่าทุกครั้ง