ตอนที่ 22

"ใช่ค่ะคุณพ่อน้องเป็นคนมารับไปค่ะ"

ครูสาวยังคงยืนยันว่าเด็กหญิงมีคุณพ่อมารับไปเรียบร้อยแล้ว

"อ๋อ... ค่ะ"

หญิงสาวพยักหน้ารับทั้งยังเอะใจว่าถ้าหากภัสกรมารับลูกก่อนจะไม่โทรบอกเธอหน่อยหรืออย่างไรเมื่อคิดได้ดังนั้นจึงยกหูติดต่อหาภัสกรในทันที

"พี่ภัสมารับน้องเฌอไปแล้วเหรอคะ....อะไรนะคะ"

เมื่อคำตอบจากภัสกรบอกว่าไม่รู้เรื่องทำให้เฌอริตาต้องวิ่งเต้นขอดูกล้องวงจรว่าใครเป็นคนพาเฌอริมาไปแน่เพราะภัสกรบอกเองว่าไม่ได้มารับ

ชั่วโมงต่อมา

"พี่ประมาทเองสินะ"

ภัสกรนั่งกอดเฌอริตาที่กำลังนั่งสะอื้นกุมขมับที่รู้ว่าชนะภพเป็นคนพาลูกสาวของเธอออกไปจากโรงเรียน

"ฮึก..อือ..ฮือๆ"

หญิงสาวไม่รู้ว่าป่านนี้ลูกสาวของเธอจะเป็นอย่างไรบ้างแต่ขอภาวนาให้ชนะภพมีความสงสารเด็กตาดำๆอย่าทำอะไรรุนแรงกับลูกของเธอเลย

"....."

ลัลลลิลเองก็นั่งทำหน้าเคร่งเครียดตอนนี้เธอกำลังรอให้ลอเลนโซหาทางช่วยหลานสาวเธออยู่เหมือนกัน

Rrrrrrr

"แกเอาลูกฉันไปไว้ที่ไหน...ได้...ฉันจะไปเดี๋ยวนี้"

ภัสกรรับสายจากชนะภพหลังจากติดต่อไม่ได้อยู่นานคนที่อยากติดต่อก็โทรกลับมาหาเขาเอง

"ใครคะพี่ภัส"

เฌอริตาเงยหน้าถามภัสกรด้วยสีหน้าหดหู่

"ชนะภพโทรมาบอกให้พี่ไปหาที่เกาะxxx"

"มันพาลูกเราไปที่นั่นเหรอคะ"

"อืม...ริตาอยู่ที่นี่พี่จะรีบไป"

"ไม่ค่ะ..ริตาไปด้วย"

เฌอริตาไม่นอมให้ชายหนุ่มไปคนเดียวแน่เพราะเธอเองก็ห่วงลูกเช่นเดียวกันกับเขา

"เดี๋ยวลินจะบอกคุณลอสให้ตามไปช่วยเงียบๆนะคะ"

หากภัสกรจะล่วงหน้าไปก่อนลัลลลิลก็จะไม่ห้ามทั้งยังจะให้แฟนหนุ่มของเธอพาคนตามไปช่วยเงียบๆหลังจากที่ประสานงานกับตำรวจเรียบร้อยแล้ว

"ขอบคุณครับ"

เมื่อสนทนากันจบภัสกรก็เดินทางไปที่สนามบินพร้อมกับเฌอริตาทันที

สองชั่วโมงต่อมา

เกาะส่วนตัว

เฌอริตาและภัสกรนั่งเครื่องมาลงที่ภูเก็ตและมีคนของชนะภพมารับที่สนามบินพาตัวมายังเกาะส่วนตัวของชนะภพ

พลั้กกกก

ชายชุดดำสองคนไปรับพวกเขาที่สนามบินนั่งเรือมายังเกาะและเดินคุมตัวพวกเขามาที่บ้านท้ายเกาะ

"ลูกฉันอยู่ไหนนายภพออกมาเดี๋ยวนี้นะ"

เมือมาถึงเฌอริตาก็ส่งเสียงโวยวายอย่างไม่เกรงกลัวเพราะเธอต้องการเจอลูก

"คุณแม่ขา...คุณพ่อ..ฮือๆๆๆ..."

สิ้นเสียงของหญิงสาวก็ได้ยินเสียงร้องของเด็กหญิงทุดคนจึงมองไปที่ต้นเสียงเป็นตาเดียว

"แก.."

ภัสกรเดินดุ่มๆเข้าไปหาชนะภพหมายจะทวงลูกของเขาคืน

"หึ่..ถ้าอยากได้ลูกคืนก็ต้องเอาตัวแกมาแลก"

เหล่าชายชุดดำยืนขวางตัวภัสกรเอาไว้

"ฉันจะมั่นใจได้ยังไงว่าแกจะไม่ทำอะไรลูุกกับเมียฉัน"

ภัสกรไม่ได้กลัวที่ตัวเองจะเป็นอะไรแค่กลัวว่าชนะภพจะไม่ปล่อยลูกและภรรยาของเขาเท่านั้น

"ฉันไม่ได้ต้องการทำร้ายสองคนแม่ลูกนี่อยู่แล้วที่ฉันต้องการก็คือแกเข้ามาหาฉันให้ฉันจัดการแกง่ายๆก็เท่านั้น"

ชนะภพไม่ได้อยากจะทำร้ายใครอยู่แล้วหากไม่จำเป็นที่เขาต้องการก็แค่ตัวของภัสกรเท่านั้น

"ส่งลูกฉันให้ริตาจะทำอะไรกับฉันก็เชิญ"

ภัสกรเดินเข้าประชิดตัวชนะภพ

"...คุณแม่..."

เด็กหญิงเมื่อถูกปล่อยตัวก็รีบวิ่งเข้าไปหาคนเป็นแม่ในทันที

"ไม่เป็นอะไรแล้วนะคะ..."

เฌอริตากอดปลอบลูกสาวของเธอแน่น

ปั้กกกก

"โอ้ยยย..."

ชนะภพเห็นว่าตอนนี้เขาถือไพ่เหนือกว่าจึงใช้ปลายกระบอกปืนฟาดไปที่หัวของภัสกรจนเลือดไหลนองหน้า

"พี่ภัส.."

เฌอริตาเห็นเช่นนั้นก็ใจหล่นไปอยู่ตาตุ่ม

"แกมานี่"

ชนะภพลากภัสกรออกไปข้างนอกบ้าน

"พี่ภัส..."

เฌอริตาเห็นเช่นนั้นจึงรีบอุ้มลูกของเธอตามไปด้วยแต่ก็ไม่สามารถเข้าใกล้ภัสกรได้เลยเพราะมีเหล่าลูกน้องของชนะภพคอยขวางเอาไว้

"หึ่.."

ชนะภพลากภัสกรมาที่ริมหน้าผาสูงหมายจะฆ่าชายหนุ่มโยนทิ้งน้ำในที่นี้เพราะหากใครตกลงไปก็ยากที่จะค้นหาเพราะกระแสน้ำตรงนี้ค่อนข้างแรง

"ปล่อยภัสกรเดี๋ยวนี้นะ"

ลอเลนโซจ่อปืนไปที่ชนะภพเขาพาตำรวจมาที่เกาะและตอนนี้ก็ได้ล้อมเหล่าคนของชนะภพเอาไว้หมดแล้ว

"ฉันคิดไว้แล้วว่าพวกแกต้องเล่นไม่ซื่อแต่ตอนนี้ฉันไม่สนอะไรทั้งนั้นขอแค่ได้ฆ่าไอ้นี่เป็นพอโทษฐานที่ไม่รู้จักบุญคุณ"

ชนะภพคิดเอาไว้ไม่ผิดแต่นั่นก็ไม่ใช่เรื่องที่เขาจะต้องซีเรียสเพราะตอนนี้ยังไงเขาก็ต้องฆ่าภัสกรให้ได้

"ริตา.."

ลัลลลิลโผเข้ามากอดเฌอริตากับหลานของเธอเอาไว้เพื่อให้กำลังใจ

"อย่าทำอะไรเค้านะ..ฮือๆๆ.."

เฌอริตาตะโกนเสียงฝาดน้ำตาไหลพรากกลัวเหลือเกินว่าจะเสียภัสกรไปอีก

"ถ้าผมเป็อะไรไปผมฝากดูแลริตากับลูกด้วยนะครับหมอลิน"

ภัสกรรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นจึงวานลัลลลิลถึงเรื่องที่เขาต้องการ

"......."

ลัลลลิลเองก็ตอบไม่ถูกเธอไม่อยากตอบตกลงไม่ใช่ว่าเธอดูแลเพื่อนเธอกับหลานไม่ได้แต่เธอไม่อยากให้ภัสกรหมดหวังต่างหาก

"ไม่นะ...พี่ภัสสัญญากับริตาแล้วว่าจะไม่ทิ้งริตากับลูกไง.."

เฌอริตาส่ายหัวพัลวัน

"สั่งเสียจบหรือยัง"

แกร๊กกกก..

ปั้งงงๆๆ

"อ้าาสส..."

เมื่อลอเลนโซเห็นว่าชนะภพกำลังจะลั่นไกปืนที่หัวของภัสกรเขาจึงรีบยิงชนะภพเอาไว้ก่อน

"อ้าา..."

แต่เมื่อชนะภพถูกยิงแล้วพลัดตกหน้าผาไปชนะภพก็ดึงภัสกรตกลงไปด้วย

"พี่ภัสสสส..อ๊ายยยยย..."

ฟรึ่บบบ

เฌอริตาเห็นภาพอันเลวร้ายต่อหน้าต่อตาเธอจึงกรีดร้องจนสลบไป