ตอนที่ 28

"ตามสบายเลย"

ภัสกรยกมือลูบหลังร่างบางเบาๆเขารับรู้ถึงความดีใจของอีกฝ่ายได้เป็นอย่างดี

"คุณปู่ขาสวยไหมคะ"

สองปู่หลานนั่งเล่นกันอยู่ที่หน้าบ้านใหญ่เด็กหญิงเด็ดดอกไม้มาทัดหูแล้ววิ่งมาถามคนเป็นปู่ด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม

"โอ้โห..หลานปู่สวยที่สุดในโลกเลยค่ะ"

ชัยพฤกษ์อุ้มหลานสาวของเขาขึ้นทั้งเดินไปชมวิวที่เรือนรับรองข้างบ้านอย่างอารมณ์ดี

"จริงเหรอคะ.."

"จริงสิคะ...ไปๆเราเดินไปทางโน้นกันดีกว่า"

"ค่ะ"

ดูท่าคนเป็นปู่จะค่อนข้างเห่อหลานเอามากๆจนคนเป็นพ่อกับแม่เด็กหญิงที่นั่งมองจากบ้านเล็กอดอมยิ้มตามไม่ได้

"พี่ภัสคะตอนที่พี่ภัสอยู่ที่โน่นทำอะไรบ้างเหรอคะ"

เฌอริตาละสายตามาจากลูกสาวของเธอหันมาถามภัสกรเพราะเธออยากรู้ชีวิตของเขาในช่วงที่อยู่ที่รัสเซียว่าเป็นอย่างไรบ้าง

"ก็ช่วยคุณพ่อกับพี่สิงห์ดูแลคลังอาวุธแล้วก็คุยกับลูกค้าที่มาติดต่อซื้ออาวุธ"

"บรรยากาศการทำงานคงเหมือนในหนังมาเฟียเลยสินะคะ"

เฌอริตาแอบคิ้วขมวดเล็กน้อย

"อืม..จะว่าใช่ก็ได้..อยากเห็นเหรอ"

จะว่าไปภัสกรก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ามันก็เป็นแบบนั้นแต่จะแตกต่างกันไปด้วยลูกค้าแต่ละคนเองว่าจะพูดยากหรือพูดง่ายเท่านั้น

"หึ..ไม่หรอกค่ะริตาไม่ชอบบรรยากาศน่ากลัวแบบนั้นสักเท่าไร..อืมแล้วคนที่ชื่อสิงห์เป็นพี่ชายพี่ภัสเหรอคะ"

เฌอริตายังคาใจกับคนที่ชื่อสิงห์ว่าตกลงเขาเป็นอะไรกับภัสกรกันแน่

"พี่สิงห์เป็นลูกของเพื่อนคุณพ่อชาวอิตาลีพ่อพี่สิงห์ช่วยเหลือคุณพ่อจนลืมตาอ้าปากได้จนคุณพ่อนับถืออย่างมากพอพ่อพี่สิงห์เสียคุณพ่อก็เลยรับพี่สิงห์เป็นลูกบุญธรรม"

"อ๋อ..อย่างนี้นี่เอง"

เฌอริตาพยักหน้าเข้าใจ

"อยากรู้อะไรอีกไหม"

ภัสกรเหล่สายตามองหญิงสาวเล็กน้อย

"อืม...ตอนนี้ยังค่ะเดี๋ยวถ้าริตาอยากรู้อะไรอีกริตาจะถามนะคะ"

เฌอริตาส่ายหัวเบาๆตอนนี้เธอยังคิดไม่ออกว่าจะถามอะไร

"โอเค"

"พี่ภัสคะเดี๋ยวเย็นนี้ริตาทำของโปรดให้พี่ภัสกินดีไหมคะ"

เฌอริตากุมมือหนาของชายหนุ่มเล่นทั้งทำสีหน้าออดอ้อนเล็กน้อย

"พี่มีของโปรดด้วยเหรอ..."

ใบหน้าของเธอตอนนี้ทำเอาชายหนุ่มเริ่มมีอาการประหม่าเล็กน้อย

"ค่ะ...เป็นกุ้งแม่น้ำผัดพริกเกลือ...ส่วนขนมหวานที่ชอบก็เป็นลอดช่องกะทิแตงไทยที่น้ำกะทิต้องหวานมากๆด้วยค่ะ"

"แล้วพี่จะรอชิม"

"ค่ะ"

เย็นของวัน

"ฝีมือการทำอาหารหนูริตานี่ดีจริงๆเลยนะ"

ชัยพฤกษ์เห็นว่าฝีมือแม่ครัวที่นี่ทำอร่อยแล้วพอมาเจอรสมือของเฌอริตานั้นยังรู้สึกอร่อยกว่าจนกินไปชมไปไม่หยุดปาก

"ถ้าคุณพ่อกับพี่ภัสชอบริตายินดีทำให้ทุกวันเลยนะคะ"

เฌอริตาอมยิ้มอย่างพอใจที่อาหารที่เธอตั้งใจทำเป็นที่น่าพอใจของทุกคน

"ดีๆๆ.."

ภัสกรได้ชิมอาหารฝีมือของเฌอริตาเขารู้สึกคุ้นขึ้นมาแปลกๆทั้งที่เมื่อกลางวันก็มีเมนูนี้แต่เขาไม่ยักจะคุ้นขนาดนี้จึงตักเข้าปากไปคิดอะไรเพลินๆไปเรื่อยเปื่อยว่าความรู้สึกคุ้นแบบนี้มันมาได้อย่างไร

"เป็นอะไรคะพี่ภัส"

เฌอริตาเห็นว่าสีหน้าของภัสกรบอกอารมณ์ไม่ถูกจึงต้องเอ่ยปากถามอีกฝ่ายว่าเป็นอะไร

"เปล่าน่ะ...อาหารที่ริตาทำอร่อยทุกอย่างเลยนะ"

ภัสกรหลุดจากภวังค์กับเสียงของหญิงสาวเขารีบยิ้มอ่อนชมอีกฝ่ายกลบเกลื่อนความรู้สึกในตอนนี้ทั้งรู้แล้วว่าที่เขารู้สึกคุ้นคงน่าจะเป็นเพราะเมื่อก่อนเฌอริตาคงจะทำเมนูนี้ให้เขาได้กินเป็นประจำเป็นแน่

"ค่ะ"

19.30 น.

"อ้าว...ทำไมแกมานั่งอยู่นี่ล่ะ"

ชัยพฤกษ์ลงมาจากชั้นบนหลังจากอาบน้ำเรียบร้อยแล้วกะว่าจะออกมาชมวิวยามค่ำคืนของที่นี่เสียหน่อยแต่ก็ต้องชะงักหันมาถามลูกชายของเขาด้วยสีหน้าสงสัย

"แล้ว..คุณพ่อจะให้ผมไปไหนล่ะครับ"

ภัสกรไม่เข้าใจว่าพ่อของเขาทำไมต้องถามอะไรแปลกๆในเมื่อเขาก็ต้องอยู่ที่นี่อยู่แล้ว

"มีลูกมีเมียก็ต้องนอนกับลูกกับเมียสิวะ"

ชัยพฤกษ์เท้าเอวจ้องหน้าลูกชายเจ้าตัวเขม็ง

"เอ่อ..จะดีเหรอครับเกรงใจริตาเปล่าๆ"

ภัสกรไม่กล้าที่จะไปรบกวนเฌอริตาเท่าไร

"แกจำริตาไม่ได้แต่แกอย่าลืมว่าริตาเค้าจำแกได้ลูกแกก็ด้วยใส่ใจดูแลครอบครัวหน่อย"

ชัยพฤกษ์เห็นว่าลูกชายของเขาคงจะเอาความรู้สึกของตัวเองตัดสินจึงต้องเตือนให้อีกฝ่ายคิดใก้ถี่ถ้วนว่าเฌอริตานั้นยังคงรอคอยคนเป็นสามีเสมอมาเรื่องนอนด้วยกันเขาคิดว่าเฌอริตาคงไม่ได้คิดว่าเป็นการรบกวนอยู่แล้ว

"ครับ..ผมจะไปหาเธอเดี๋ยวนี้"

เมื่อฟังคนเป็นพ่อพูดจบภัสกรก็ดิ่งตรงไปที่หน้าบ้านเฌอริตาทันทีทั้งเกาหัวแกรกๆที่เรื่องแค่นี้ตัวเองก็ต้องให้พ่อมาสอน

ครู่ต่อมา

ก๊อกๆๆ

"พี่ภัส..มีอะไรเหรอคะ"

เฌอริตาออกมาเปิดประตูบ้านในขณะที่ตัวเองอยู่ในชุดนอนตัวบางเธอคิดว่าอาจจะเป็นรพีพรรณหรือไม่ก็ข้าวฟ่างเสียอีกที่มาเคาะเรียกเธอในเวลานี้

"พี่ขอนอนด้วย"

ภัสกรพูดกับหญิงสาวตรงๆหน้าตาเฉย

"คะ??"

เฌอริตาคิดว่าเธอน่าจะหูฝาดไปจึงสบถด้วยสีหน้าตกใจ

"ก็เราเป็นครอบครัวเดียวกันก็ต้องนอนด้วยกันน่ะสิจริงไหม"

ภัสกรอมยิ้มเล็กน้อยแอบเขินในใจนิดหน่อยที่พูดกับหญิงสาวแบบนี้

"ค่ะ..แต่ว่าน้องเฌอนอนกับนมนะคะพอดีริตาเหมือนจะเป็นไข้เลยต้องแยกตัวนอนคนเดียว"

เฌอริตาเดินนำชายหนุ่มมาที่ห้องของเธอทั้งบอกกับอีกฝ่ายให้รู้ตัวว่าคืนนี้ในห้องของเธอมีเพียงแค่เธอคนเดียวเท่านั้น

"เป็นอะไรมากหรือเปล่า"

ภัสกรใช้หลังมือแตะหน้าผากหญิงสาวเบาๆ

"ริตากินยาแล้วค่ะ...ที่ให้น้องเฌอนอนห้องนมเพราะกันว่าจะติดไข้จากริตาเฉยๆค่ะ"

เฌอริตาก้มหน้าอมยิ้มเบาๆกับท่าทีอ่อนโยนที่ชายหนุ่มมีต่อเธอ

"งั้นคืนนี้พี่จะดูแลริตาเอง"

"ขอบคุณนะคะ"