ตอนที่ 33

"เอ่อ..หนูดูแลตัวเองได้ค่ะคุณพ่อแค่คุณพ่อให้ที่อยู่หนูกับลูกก็พอแล้วล่ะค่ะ"

อิงดาวรีบปฏิเสธชัยพฤกษ์ทันควันเพราะเธอไม่ค่อยอยากจะเจอหน้าลีโอนาโดเท่าไรด้วยเพราะเขาชอบทำหน้ายักษ์ใส่เธออยู่เรื่อยผิดกับตอนที่หวังจะได้ตัวเธอสิ้นเชิง

"ไม่ได้ๆ...คนเป็นสามีเมียท้องแก่ใกล้คลอดแล้วจะไม่ดูแลได้ยังไง"

ชัยพฤกษ์ส่ายหัวทั้งพูดเสียงแข็งเล็กน้อยเขาจะปล่อยให้เป็นอย่างนั้นไม่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นลูกชายของเขายังไงก็ต้องมีความรับผิดชอบดูแลผลจากการกระทำของตัวเอง

อิงดาวหน้าอย่างเห็นได้ชัดเธอไม่อยากให้ถึงเวลานั้นเลยสักนิด

"แล้วหนูดาวอยู่คนเดียวมาตั้งแต่เด็กเลยเหรอ"

ชัยพฤกษ์มีข้อสงสัยอยู่เรื่องหนึ่งว่าทำไมหญิงท้องแก่ต้องหนีมาอาศัยอยู่กับเพื่อนแล้วแม่ของเธอไปไหนทั้งที่ได้มรดกหลังจากที่พ่อของลีโอนาโดเสียไปเยอะขนาดนั้นแต่ปล่อยให้ลูกอยู่อย่างลำบาก

"ดาวอยู่กับยายมาตั้งแต่เด็กๆค่ะเมื่อตอนยายเสียก็ตอนที่ดาวจบ​ ม.6​พอดีค่ะ"

"แล้วหนูดาวได้เรียนต่อไหม"

ชัยพฤกษ์ได้ฟังเช่นนั้นก็รู้สึกเห็นใจอิงดาวอย่างมาก

"ดาวเรียนมหาลัยเปิดเอาน่ะค่ะเรียนไปด้วยทำงานไปด้วยค่ะ"

"แม่หนูไม่ได้ติดต่อมาหาหนูบ้างเลยเหรอ"

"ตั้งแต่แม่มางานศพยายครั้งนั้นดาวก็ไม่ได้เจอแม่อีกเลยค่ะ"

อิงดาวก้มหน้างุดเธอไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้เท่าไรเพราะยิ่งพูดเธอก็อดนึกถึงความว้าเหว่ตอนนั้นไม่ได้

"อืม...แล้วหนูก็ต้องมารับผลของความแค้นแทนแม่สินะ"

ชัยพฤกษ์พูดเสียงอ่อนเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆคนนึงจะต้องใช้ความอดทนมากขนาดไหนกันถึงรับเรื่องราวหลายอย่างที่ทีแต่เรื่องร้ายๆแบบนี้ได้

วันต่อมา

"คุณพ่อครับ"

ภัส​กรกลับมาถึงก็รีบเข้ามาหาพ่อของเขาในห้องทำงานที่เจ้าตัวรู้ว่าพ่อของเขาน่าจะอยู่ที่นี่

"ลูกเมียแกล่ะ"

ชัยพฤกษ์ถามด้วยสีหน้าสงสัยเขาคิดว่าวันนี้เขาจะได้เจอลูกสะใภ้กับหลานสาวของเขาเสียอีก

"ริตาบอกว่าเธออยู่ที่นั่นดีกว่าครับ"

ภัสกรตอบด้วยใบหน้าที่เจื่อนลงเล็กน้อย

"ได้ยังไงฉันก็บอกแกแล้วว่าทำยังไงก็ได้ให้หนูริตากับน้องเฌอมาอยู่ที่นี่"

"ผมถามเธอแล้วครับเธอให้คำตอบมาแบบนี้ผมก็ไม่อยากบังคับเธอ"

"แกแน่ใจนะว่าหนูริตาไม่ได้อยากมาอยู่ที่นี่จริงๆ"

ชัยพฤกษ์ถามย้ำให้แน่ใจว่าเฌอริตาพูดอย่างนั้นแน่นอนหรือไม่

"ผมจะโกหกคุณพ่อทำไมล่ะครับเธอบอกว่าถ้าว่างเธอจะพาลูกบินมาที่นี่"

"ถ้าว่าง??”

ชัยพฤกษ์ได้ยินคำนี้ก็พอจะรู้ว่านี่เป็นข้ออ้างของเฌอริตามากกว่าอย่างหญิงสาวหรือถ้าอยากจะมาทำไมจะมาไม่ได้ขนาดทิ้งชีวิตอิสระเพื่อดูแลลูกของเขาตอนที่พาหนีจากชนะพลยังทำได้เลย

"ครับ.."

"อืม..มาเหนื่อยๆก็ไปพักผ่อนก่อนเถอะ"

ชัยพฤกษ์คิดว่าเรื่องนี้มันต้องมีอะไรมากกว่าคำว่าไม่ว่างแน่นอนแต่เขายังไม่อยากพูดอะไรออกไปตอนนี้

"ครับ...แล้วนี่พี่สิงห์อยู่ที่ไหนครับ"

"ตั้งแต่กลับมาก็หอบผ้าหอบผ่อนไปนอนที่คลังเห็นบอกว่าจะได้ทำงานได้สะดวก"

"งั้นเหรอครับ"

"อืม.."

21.30 น.

"อ..โอ้ยย.."

อิงดาวลงมาจากชั้นบนเพื่อเข้าครัวชงนมอุ่นๆดื่มก่อนนอนหญิงสาวลงนั่งที่เก้าอี้ส่งเสียงโอดโอยเล็กน้อยเพราะลุกนั่งแต่ละทีช่างลำบาก

"ทำอะไรอยู่เหรอครับ"

ภัสกรเดินเข้าครัวมาหยิบน้ำดื่มทั้งทักทายอิงดาวอย่างเป็นมิตรเพราะเห็นว่าเธออยู่ในครัวพอดี

"คุณภัส...ดาวลงมาดื่มนมก่อนจะนอนน่ะค่ะ"

อิงดาวอมยิ้มเล็กน้อยคนในคฤหาสน์หลังนี้ดีกับเธอทุกคนเว้นแต่ก็น่าจะเป็นลีโอนาโดคนเดียวเท่านั้น

"ท้องโตมากเลยนะครับท่าทางหลานผมจะตัวใหญ่นะเนี่ย"

"ค่ะหมอก็บอกอย่างนั้น"

"คงจะใช้ชีวิตลำบากน่าดูเลยนะครับ"

"ช่วงนี้จะเดินจะนั่งก็ลำบากหน่อยน่ะค่ะ"

"พี่สิงห์กลับมาแล้วเหรอครับ"

ภัสกรเหลือบไปเห็นว่าลีโอนาโดกำลังเดินเข้ามาทางนี้พอดีจึงรีบทักทาย

"เอ่อ..ดาวขอตัวก่อนนะคะ"

อิงดาวเห็นว่าพ่อของลูกเธอเดินทำหน้ายักษ์เข้ามาเธอจึงรีบดื่มนมให้หมดอย่างรวดเร็วและรีบเดินหนีออกไปจากตรงนี้โดยที่ไม่กล้ามองหน้าลีโอนาโดแม้แต่นิดเดียว

ลีโอนาโดไม่ได้สนใจคนที่เดินผ่านเขาไปสักเท่าไรนักยังมีสีหน้าที่เรียบเฉยเหมือนเดิมที่เขาเป็น

"ดูท่าเธอดูจะกลัวๆพี่นะครับ"

ภัสกรดูอาการอิงดาวออกว่ากลัวพี่ชายของเขามากขนาดไหน

"...แล้วกลับมาคนเดียวเหรอ"

ลีโอนาโดไม่ได้ใส่ใจที่จะพูดถึงอิงดาวทั้งเปลี่ยนเรื่องกลับมาถามอีกฝ่าย

"ครับ...ริตายังห่วงงานของเธออยู่"

"พี่ก็บอกคุณพ่อแล้วว่าพี่จัดการงานได้ก็ยังจะให้คุณสิงห์กลับมา"

ลีโอนาโดไม่เข้าใจว่าพ่อของเขาจะเรียกภัสกรกลับมาทำไมในขณะที่น้องชายของเขาอยู่กับครอบครัวทั้งที่เขายืนยันแล้วว่าจะดูแลงานเองทุกอย่างแต่ก็ยังเค้นให้เขาละมือกลับมาดูแลอิงดาวอยู่ร่ำไป

"ไม่เป็นไรหรอกครับผมเองก็คิดถึงงานเหมือนกันอีกอย่างพี่จะได้มีเวลาดูแลดาวด้วยดูท่าเธอจะใช้ชีวิตลำบากอยู่พอสมควรเพราะท้องเธอก็โตมากแล้วจะเดินเหินทำอะไรก็ไม่ค่อยถนัดเท่าไร"

ภัสกรรู้ว่าพ่อของเขาคงมีเหตุผลที่จะทำอะไรสักอย่างลงไปอยู่แล้วอีกอย่างเขาก็เห็นด้วยกับพ่อของเขาว่าลีโอนาโดควรจะอยู่ดูแลอิงดาวบ้าง

"อืม..."

ลีโอนาโดคุยกับภัสกรครู่หนึ่งก็ขึ้นไปที่ห้องนอนของเขาเพื่อที่จะพักผ่อนเขาหงุดหงิดหัวใจอยู่มากที่พ่อของเขาให้อิงดาวมาอยู่ห้องของเขาทั้งที่ห้องใหญ่ในคฤหาสน์นี้ก็มีอีกตั้งหลายห้อง

ก๊อกๆๆๆๆ

อิงดาวกลับเข้ามาในห้องก็รู้สึกร้อนๆหนาวๆแปลกๆเมื่อรู้ว่าลีโอนาโดกลับมาแล้วทั้งตอนนี้เธอยังตกใจเพราะเสียงเคาะประตูอีกด้วย

"ดาว...เปิดประตู"

ลีโอนาโดสั่งคนด้านในเสียงแข็งเพรสะเขารู้ว่าเธอคงได้ยินแต่ยังคงอ้อยอิ่งไม่ยอมลุกมาเปิดประตู

แกร๊กก

"ม...มีอะไรคะ.."

อิงดาวเปิดประตูออกช้าๆเห็นหน้าของลีโอนาโดเธอก็รีบหลบสายตาทันที

"ฉันก็จะเข้ามาพักผ่อนห้องฉันน่ะสิ"

ชายหนุ่มเดินสวนหญิงสาวเข้ามาในห้องโดยที่ไม่สนว่าเธอจะอนุญาตหรือไม่เพราะนี่มันเป็นห้องของเขา