ตอนที่ 36

"เงียบแสดงว่าใช่...ถึงว่าอาการแปลกๆตั้งแต่ก่อนพี่จะกลับมาที่นี่​แล้ว"

"ขอเวลาให้พี่อีกนิดนะริตา...พี่ขอเวลาอีกแค่นิดเดียว"

ภัสกรอยากให้เธอให้เวลากับเขาไม่ใช่ตีตัวออกห่างแบบนี้

"ริตาไม่อยากให้ใครต้องมาฝืนใจ"

เฌอริตาเองเธอก็มีเหตุผลของเธอเหมือนกัน

"พี่ไม่ได้ฝืนใจที่จะอยู่กับริตาแต่เรื่องคืนนั้นพี่ไม่ได้อยากให้มันเกิดขึ้นในขณะที่พี่ยังไม่แน่ใจกับความรู้สึกตัวเองมันทำให้พี่รู้สึกผิดกับริตาไม่ได้หมายความว่าพี่ไม่อยากอยู่กับริตากับลูกสักหน่อย"

หญิงสาวเริ่มมีท่าทีที่อ่อนลงเมื่อได้เข้าใจความหมายจริงๆถึงสิางที่ชายหนุ่มคุยกับคนเป็นพ่อวันนั้น

"พี่ขอร้องล่ะ...ริตา...เราอยู่ด้วนกันที่นี่เถอะนะ.."

ภัสกรยังคงกอดเฌอริตาเอาไว้แน่นเขาไม่อยากเสียคำว่าครอบครัวไปเพราะความคิดที่หญิงสาวกลัวว่าเขาจะอึดอัด

"ก็ได้ค่ะ..."

เฌอริตาตอบเสียงอ่อนบอกกับตัวเองว่าเธอจะลองฮึดสู้อีกครั้งก็ได้

"ขอบคุณนะ...พี่ขอบคุณจริงๆ"

ภัสกรยิ้มร่าที่ๆด้คพตอบดั่งใจต้องการ

"ปล่อยริตาค่ะ...ริตาจะไปหาลูก"

"โอเค...ตามพี่มา"

ถึงแม้ว่าหญิงสาวจะยอมเขาในเรื่องที่จะอยู่ด้วยกันแต่ก็ไม่ได้แปลว่าจะหายเคืองเรื่องที่เขาใช้วิธีพาตัวเธอมาที่นี่โดยการโป