ตอนที่ 42

"ดีค่ะ"

"อ่อ...แล้วเธอจะไปดูคอนโดฉันเมื่อไรพรุ่งนี้เลยไหม"

"ก็ได้นะคะกี่โมงดีคะ"

"อืม...บ่ายๆละกันเบอฉันอยู่ที่นามบัตรเธอยังเก็บไว้อยู่ใช่ไหม"

"อืม..น่าจะวางอยู่ที่บ้านนะคะเดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะโทรหานะคะ"

วันต่อมา

14.00​ น.

ห้างสรรพสินค้า

"อยู่ไหนของเค้ากันนะ"

อิงดาวเดินมาที่จุดนัดพบที่ชายหนุ่มนัดเธอมาที่ห้างสรรพสินค้าหญิงสาวเดินเก้ๆกังๆมองซ้ายมองขวาตลอดแต่ก็ไม่ยักเห็นคนที่นัด

"ดาว"

"คุณสิงห์..."

"รอนานไหม"

"ไม่ค่ะดาวก็พึ่งมาถึงเหมือนกันค่ะ...ไปกันเลยไหมคะ"

อิงดาวอยากจะไปทำธุระให้มันจบๆไปเพราะเธอยังมีอย่างอื่นที่ต้องทำต่อ

"เดี๋ยวสิฉันอยากลองเล่นอันนี้ก่อนเห็นพวกเด็กๆเล่นน่าสนุกดี"

ลีโอนาโดดึงแขนร่างบางไปที่ตู้คีบตุ๊กตา

"แต่กว่าจะได้มันยากนะคะแนะนำว่าถ้าคุณสิงห์อยากได้ตุ๊กตาก็หยอดซื้อเลยดีกว่าค่ะ"

อิงดาวขมวดคิ้วเล็กน้อยเธอรู้ว่าการเล่นแบบนี้กว่าจะได้มันยากถ้าหากชายหนุ่มอยากจะได้จริงๆเธอแนะนำว่าให้เขาหยอดเงินซื้อจะดีกว่า

"ซื้อเลยมันจะไปสนุกอะไรเล่า"

ชายหนุ่มยืนท้าวเอวมองตู้คีบอย่างมั่นใจว่าเขาต้องทำได้

"งั้นก็แล้วแต่คุณเลยค่ะ"

อิงดาวเห็นว่าหากชายหนุ่มอยากลองเธอก็จะปล่อยให้เขาลอง

ครู่ต่อมา

"เธอว่าตัวไหนน่ารัก"

ลีโอนาโดแลกเหรียญมาเพื่อการคีบตุ๊กตาหนึ่งกำมือเมื่อจะเริ่มคีบเขาหันมาถามความเห็นจากหญิงสาว

"อืม...ตัวนั้นค่ะ"

อิงดาวครุ่นคิดครู่หนึ่งอันที่จริงในตู้ก็ถูกใจเธอหลายตัวอใแต่ที่เธอชอบก็คงจะเป็นเจ้ากระต่ายตัวขาวหูชมพูจึงชี้ไปที่ตัวนั้น

"เธอคอยดูฉันนะ"

แกร๊ก....ตื๊ดดดดด

"โห...ทำไมเก่งจังเลยล่ะคะ"

อิงดาวถึงกับอ้าปากค้างไม่คิดว่าชายหนุ่มจะคีบตุ๊กตาได้ในครั้งแรกที่เล่น

"อะ...ฉันให้"

ลีโอนาโดยื่นตุ๊กตาที่เขาคีบได้ใส่มืออิงดาว

"ให้ดาว"

"อืม...เอาไปสิฉันแค่อยากลองฝีมือเท่านั้นแต่ฉันคงไม่เอาตุ๊กตาไปนอนกอดหรอกนะ"

"งั้นก็..ขอบคุณค่ะ"

"อืม...ไปกันเถอะ"

หลังจากได้ตุ๊กตามาแล้วลีโอนาโดก็พาหญิงสาวมาที่คอนโดของเขาทันที

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

คอนโดxxx

"โอเคไหม..."

ตั้งแต่มาถึงลีโอนาโดก็เห็นหญิงสาวเอาแต่ยืนมองรอบๆโดยไม่พูดไม่จาเขาถึงต้องถามเธอเพื่อความแน่ใจว่าเธอตกลงจะอยู่ที่นี่หรือไม่

"นี่คุณสิงห์แน่ใจนะคะว่าจะให้ฉันเช่าราคาแค่นี้จริงๆห้ามเปลี่ยนใจทีหลังนะคะ"

ที่อิงดาวนิ่งเงียบไปเพราะเธอกำลังตื่นตากับที่นี่มากๆต่างหากจะเพราะคอนโดนี้ค่อนข้างกว้างแถมยังตกแต่งด้วยของที่ดูแพงและทันสมัยอีกด้วยเธอไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะให้เธอเช่าในราคานี้จริงๆทั้งยังบอกอีกฝ่ายว่าหากตกลงกับเธอแล้วห้ามเปลี่ยนใจทีหลังเพราะเธอรู้สึกชอบที่นี่มากๆเหมือนกัน

"อืม...ฉันให้อยู่ฟรียังได้แค่ทำความสะอาดให้เท่านั้นแต่เธอไม่เอาเอง"

"แล้วดาวต้องมัดจำอะไรไหมคะ"

"ไม่ต้องเงินเดือนออกก็ค่อยโอนค่าห้องให้ฉันก็เท่านั้น...ให้ฉันไปช่วยขนของด้วยไหม"

"ไม่ต้องหรอกค่ะ...จะใจดีไปไหนคะเนี่ย"

อิงดาวหันมายิ้มให้คนตัวโตเล็กน้อย

"ใจดีเหรอ...ก็แค่กับเธอละมั้ง"

"คะ.."

คำพูดของเขาทำเอาใจเธอแอบสั่นแปลกๆเพราะคำพูดแบบนี้มันเหมือนเขากำลังหว่านเสน่ห์ใส่เธอนั่นเองแต่คิดไปคิดมาแล้วคนที่มีฐานะอย่างเขาจะมาสนใจอะไรในตัวเธอกัน

"เปล่า...เธอเข้าไปดูห้องนอนสิ"

"ค่ะ..."

สามวันต่อมา

อิงดาวเก็บของที่บ้านเก่าของเธอเสร็จเรียบร้อยแล้วลีโอนาโดก็ให้คนไปขนของเข้ามาที่คอนโดของเขาทันที

"เฮ้อ...เรียบร้อยซะที"

อิงดาวปาดเหงื่อเล็กน้อยหลังจากจัดการจัดของทุกอย่างให้เข้าที่เข้าทางเสร็จ

"หิวไหม"

"ก็นิดหน่อยค่ะ"

"ไปเถอะ"

ลีโอนาโดดึงมือหญิงสาวให้ตามเขาออกไปข้างนอกเพราะเขาจองโต๊ะที่ร้านอาหารเอาไว้แล้ว

"ไปไหนคะ.."

"ไปหาอะไรกิน"

ร้านอาหารxxx

"หรูเกินไปรึเปล่าคะ"

อิงดาวแอบเกรงใจลีโอนาโดอยู่พอสมควรที่เขาพาเธอมากินอาหารร้านที่หรูขนาดนี้แอบเห็นราคาอาหารเธอยังเสียดายเงินแทนเขาเลย

"นี่ร้านที่ฉันชอบก็เลยอยากพาเธอมานี่ฉันจองมุมส่วนตัวเลยนะ"

"นี่คุณใจดีกับคนที่พึ่งรู้จักแบบนี้ทุกคนเลยไหมคะ"

"ก็บอกแล้วไงว่าแค่เธอ"

"อาหารฉันมีสั่งเอาไว้บ้างแล้วเธอจะสั่งอะไรเพิ่มไหม"

"ไม่ค่ะดาวกินอะไรก็ได้"

"จริงสิฉันว่าจะถามเธออยู่ว่าทำไมเธอถึงอยู่ตัวคนเดียวล่ะ"

"ตั้งแต่ยายดาวเสียตอนที่ดาวจบม.ปลายก็อยู่ตัวคนเดียวมาตั้งแต่นั้นมา"

"พ่อแม่เธอล่ะ"

"ดาวไม่รู้จักพ่อหรอกค่ะ...ส่วนแม่ตั้งแต่มางานศพยายครั้งนั้นก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย"

อิงดาวตอบเสียงอ่อนเธอไม่ค่อยอยากจะพูดเรื่องอดีตเท่าไรนักเพราะมันทำให้เธอรู้สึกเหงาว้าเหว่พิกล

"อืม..งั้นเหรอ..แล้วเธอพอจะรู้ที่อยู่แม่เธอไหม"

"ก็ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ..คุณสิงห์ถามทำไมคะ"

"ก็เผื่อฉันจะตามแม่มาให้เธอไง"

"อันที่จริงถ้าดาวอยากจะตามหาแม่ดาวว่าดาวทำได้ค่ะแต่ดาวคิดว่าถ้าแม่อยากติดต่อดาวคงติดต่อมาเองดาวไม่อยากกวนใจแม่น่ะค่ะ"

"งั้นเหรอ.."

"ถามแต่เรื่องดาวแล้วคุณล่ะคะไม่น่าจะเป็นคนไทยนะคะแต่ทำไมพูดไทยคล่องจัง"

อิงดาวว่าจะถามอีกฝ่ายนานแล้วถึงหน้าตาต่างชาติจ๋าขนาดนี้แต่กลับพูดไทยคล่องแคล่วเหมือนกับคนไทยแท้ๆเลย

"ฉันเป็นคนอิตาลีมีพ่อบุญธรรมเป็นคนไทย"

"แล้วพ่อแม่จริงๆคุณล่ะคะ"

"ท่านเสียไปนานแล้ว"

"เสียใจด้วยนะคะ"

"อืม..เลิกพูดเรื่องนี้กันเถอะอาหารมาแล้ว"

ลีโอนาโดเองก็ไม่อยากพูดถึงเรื่องครอบครัวให้เขาหลุดอารมณ์โมโหออกมาเท่าไรนักตอนนี้เขายังไม่พร้อมที่จะเผยให้เธอได้รู้

"ค่ะ"