ตอนที่ 56

ครู่ต่อมา

อิงดาวนั่งจัดเสื้อผ้าของลูกเธอเข้าตะกร้าหวายไปเพลินๆในขณะที่ลูกของเธอหลับ

แกร๊กกกก...

"หืม..."

อิงดาวได้ยินดใเสียงรถมาจอดหน้าบ้านเธอจึงรีบออกไปดูเพราะกลัวว่าข้าวฟ่างจะลืมของอะไรหรือเปล่าแต่เทื่อเห็นคนที่เดินลงมาจากรถไม่ใช่ข้าวฟ่างแต่เป็นลีโอนาโดเธอจึงรีบหันหลังกลับเข้าบ้านอย่างรวดเร็ว

"ดาว..."

ลีโอนาโดเห็นว่าหญิงสาวกำลังเดินหนีเขาจึงรีบวิ่งมาคว้าตัวเธอเอาไว้ก่อน

"คุณสิงห์...มาทำไมคะ"

อิงดาวถามชายหนุ่มด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจเพราะเธอพูดก่อนจะมาไว้แล้วว่าไม่อยากเห็นหน้าชายหนุ่มอีก

"ฉันทนคิดถึงเธอกับลูกไม่ไหวแล้วนะดาว"

"ดาวไม่อยากเห็นหน้าคุณ..ไม่อยากได้ยินคำพูดลวงโลกของคุณ"

อิงดาวสะบัดตัวออกจากอ้อมแขนชายหนุ่ม

"ดาว..เดี๋ยวสิดาว"

ลีโอนาโดคว้าตัวเธอเอาไว้อย่างรวดเร็วทั้งยังเหลือบไปเห็นตุ๊กตาตัวที่เขาเคยให้เธอเมื่อตอนที่หยอดตู้ได้เมื่อเห็นว่าเธอเก็บเอาไว้จึงรู้ได้ทันทีว่าอิงดาวยังคงไม่ลืมเขาไปง่ายๆแน่นอนเหมือนกับคำที่เฌอริตาได้พูดเอาไว้

"นั่นตุ๊กตา...เธอยังรักฉันอยู่ใช่ไหมดาว"

"ไม่..."

อิงดาวหน้าเสียเล็กน้อยที่โดนอีกฝ่ายจับได้ว่าเธอยังไม่ลืมเขาแต่ก็ยังปากแข็งตอบคำตอบที่ตรงข้ามกับหัวใจให้เขาได้ฟัง

"เมื่อไรเธอจะเชื่อล่ะดาวว่าฉันรักเธอ...ฉันขอโทษกับเรื่องทุกอย่างที่ผ่านมาเธอจะตบจะตีฉันให้หายแค้นก็ได้ฉันไม่ว่าแต่ขออย่าไล่ฉันให้ไปจากเธออีกเลยนะ"

"ปล่อย.."

"ไม่..ดาว..ฉันจะไม่ปล่อยเธอไปอีกแน่นอน"

ลีโอนาโดพูดเสียงดังฟังชัดให้เธอได้รู้ว่าเขาจะไม่ยอมไปจากเธออีกแน่นอนที่ผ่านมาเขาขี้ขลาดมามากพอแล้วที่ไม่กล้ามาเจอเธอหลังจากนี้เขาจะหน้าด้านหน้าทนตามติดเธอไปทุกที่

"นี่...อย่าเสียงดังนะเดี๋ยวลูกตื่น"

อิงดาวหันมาเอามือบางปิดปากชายหนุ่มเอาไว้เพราะกลัวว่าลีน่าจะตื่นขึ้นมาเพราะเสียงดังๆของเขา

"อืม..."

ลีโอนาโดพยักหน้ารับพร้อมทั้งอุ้มร่างบางเข้าห้องที่เปิดอยู่ไปคุยกันด้านใน

"จะพาฉันไปไหนคุณสิงห์ปล่อยดาวนะ"

"คุยกันในนี้ไงลูกจะได้ไม่ได้ยิน"

ลีโอนาโดวางหญิงสาวลงที่เตียงและนั่งรวบกอดเธอเอาไว้

"......."

อิงดาวนั่งหน้าหงิกงอรอฟังคำที่ชายหนุ่มจะพูดเพราะรู้ว่าหากเธอไม่ยอมฟังดีๆชายหนุ่มคงมียื้อยุดฉุดกระชากเธอเอาไว้เป็นแน่

"เรื่องแม่เธอฉันยอมรับว่าวันนั้นฉันเป็นคนผิดที่นัดคุยกับแม่เธอแต่ฉันไม่ได้ตั้งใจให้เกิดอุบัติเหตุขึ้น"

"หยุดพูด"

อิงดาวไม่ได้ต้องการฟังเรื่องนี้อีกเพราะมันเหมือนการเปิดแผลที่กำลังจะปิดสนิทออกมาอีก

"วันนั้นแม่เธอยอมรับกับฉันว่าที่พูดต่อหน้าเธอแบบนั้นเป็นเพียงแค่อยากเอาชนะฉันเท่านั้นแต่แม่เธอเป็นห่วงเธอไม่อยากให้เธอเป็นที่รองรับอารมณ์ความแค้นของฉันอีก...แล้ววันนั้นฉันก็สารภาพกับแม่เธอเอาไว้แล้วด้วยว่าฉันรักเธอและผิดเองที่ใช้ความแค้นทำทุกอย่างพัง..ฉันขอโทษ...ฉันขอโทษ...ขอโทษจริงๆนะดาว..ฉันขาดเธอกับลูกไม่ได้เธอกลับไปอยู่กับฉันนะ"

"ปล่อย...."

อิงดาวพูดเสียงอ่อนและเดินออกมาจากห้องอย่างไม่ใส่ใจลีโอนาโดรู้มานานแล้วว่าแม่ของเธอห่วงเธอถึงได้คิดที่จะทิ้งของมากมายให้เธอคนเดียวแต่ถึงแม้แม่เธอจะไม่ห่วงมันก็ไม่ได้ทำให้ความรักของเธอมี่มีต่อแม่เธอลดน้อยลงเลย

"ดาว..."

เย็นของวัน

"ลีน่าขา...คุณพ่อคิดถึงหนูที่สุดเลยค่ะดูซิไม่เจอกันไม่กี่เดือนจ้ำม่ำขึ้นเยอะเลยลูก"

ลีโอนาโดยังไม่ยอมกลับไปง่ายๆเขาจะกลับก็ต่อเมื่อมีหญิงสาวและลูกกลับไปด้วยเท่านั้นตอนนี้เขากำลังนั่งกอดรัดฟัดเหวี่ยงกับลูกสาวของเขาอยู่อย่างอารมณ์ดีโดยที่อิงดาวก็ไม่ได้เข้ามาขวางเพียงแค่ทำเหมือนเขาเป็นอากาศที่อยู่แถวนี้เท่านั้น

ซึ่งแค่นี้ลีโอนาโดก็ถือว่าเธอเปิดโอกาสให้เขาได้อยู่กับลูกมากพอแล้วเขาจะยังไม่เรียกร้องให้เธอให้อภัยเขาเลยแต่เขาจะใช้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ว่าเขาต้องการมีเธอและลูกอยู่ในชีวิตจริงๆ

"แอ้...แอ้...แง้งง.."

เมื่อสองพ่อลูกเล่นกันได้พักใหญ่ก็ดูท่าว่าเด็กหญิงน่าจะหิวนมเสียแล้วเขาจึงอุ้มลูกของเขาเข้าไปหาหญิงสาวในระหว่างที่เธอพึ่งจะเก็บเสื้อผ้ารอบเย็นของลูกเธอมาพับ

"ดาวลูกน่าจะหิวนมนะ"

"ส่งลูกมาค่ะ.."

อิงดาวละมือจากการจัดแจงเก็บขวดนมเก็บผ้าลูกเธออีกส่วนเข้าตะกร้าแล้วอุ้มเจ้าก้อนไปนั่งกินนมจากเต้าบนโซฟา

"เดี๋ยวฉันช่วยเก็บผ้ายัยหนูเองนะ"

ลีโอนาโดถือโอกาสนี้ช่วยเป็นลูกมือหญิงสาวดังเดิมที่เคยทำ

อิงดาวมองชายหนุ่มด้วยสายตาสงสัยว่าเขาจะทำดีกับเธออย่างนี้ไปได้อีกเท่าไรกัน

21.00 น.

"ฝันดีนะ..."

ลีโอนาโดจัดแจงหาหมอนกับผ้าห่มมานอนที่โซฟาข้างๆเตียงของอิงดาวเมื่อเห็นว่าหญิงสาวทิ้งตัวนอนลงแล้วเขาจึงหันมายิ้มให้เธอและบอกฝันดีแม้อีกฝ่ายจะรีบพลิกหันหลังให้เขาก็ตาม

วันต่อมา

06.00 น.

"มาฉันช่วย"

ลีโอนาโดตื่นพร้อมหญิงสาวและคอยเป็นลูกมือในตอนเตรียมอาหารเช้าอยู่ใกล้ๆโดยที่อิงดาวก็ไม่พูดกับเขาอีกเช่นเดิมแต่นั่นมันไม่ใช่ปัญหาของเขาที่เขาต้องการตอนนี้ก็คือได้มีโอกาสดูแลเธอกับลูกเท่านั้น

"ต้องทำอะไรต่อไหม..เตรียมน้ำอาบให้ลูกก่อนตื่นใช่ไหม"

ลีโอนาโดเดินไปดักหน้าหญิงสาวในขณะที่เธอหยิบกะละมังใบโตไปเตรียมน้ำอาบให้ลีน่าและรีบจัดแจงทุกอย่างให้เธอเอง

"เธอไปดูลูกเถอะเดี๋ยวฉันเตรียมทุกอย่างเอง"

อิงดาวยืนมองชายหนุ่มครู่หนึ่งแล้วจึงกลับมาที่ห้องรอลูกของเธอตื่น

"คุณพ่อของหนูเค้าจะทำตัวดีแบบนี้ได้เท่าไรกันนะลีน่า"

อิงดาวแอบอมยิ้มเมื่อนึกถึงเรื่องที่ลีโอนาโดทำเขาเปลี่ยนเป็นคนละคนแต่เธอก็ยังแอบคิดและเอ่ยกับลูกของเธอที่กำลังหลับว่าเขาจะยอมทนแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหนเพราะเธอคิดว่าหากเขาเปลี่ยนเป็นดีกับเธอตลอดไปได้จริงๆหัวใจของเธอก็คงจะไม่ใจร้ายแข็งใจให้เขาได้ตลอดไปหรอก

หลายเดือนต่อมา

ในระยะเวลาหลายเดือนที่ลีโอนาโดอยู่ที่นี่เขาก็ทำดีเสมอต้นเสมอปลายดูแลลูกดูแลภรรยาอย่างไม่ขาดตกบกพร่องในขณะที่อิงดาวก็ยังคงวางมาดทำตัวเย็นชากับเขาอยู่เหมือนเดิมแต่หัวใจของเธอตอนนี้เริ่มที่จะมองเขาใหม่ไปแล้ว

"คุณริตาคลอดลูกแล้วนะเธอจะไปเยี่ยมพี่สาวเธอกับฉันไหม"

ลีโอนาโดได้รับข่าวจากพ่อของเขาเรื่องเฌอริตาเขาก็รีบมาบอกกับอิงดาวทันที

"พี่ริตาคลอดแล้วเหรอคะผู้หญิงหรือผู้ชายคะ"

"ผู้ชาย.."

"ดีเลย..มีทั้งผู้หญิงผู้ชาย"

อิงดาวดูจะดีใจอย่างมากเมื่อรู้ว่าเฌอริตานั้นคลอดลูกแล้ว

"เธออยากมีอย่างเค้าบ้างรึเปล่า"

ลีโอนาโดเห็นอิงดาวยิ้มได้เขาก็แกล้งหยอกเธอเล่นเล็กน้อย

อิงดาวหุบยิ้มมองค้อนใส่ชายหนุ่มทันทีที่เขาเห็นเธอคุยด้วยหน่อยก็มาหยอกเธอเล่นได้