ตอนที่ 3

วันต่อมา

บริษัทxxx

"เตรียมต้อนรับอะไรกันเหรอคะพี่นุชจัดห้องประชุมวุ่นกันเลย"

เฌอริตามาทำงานที่นี่วันแรกด้วยตำแหน่งผู้ช่วยเลขาซึ่งช่วยจิตรานุชอีกทีที่เธอมาสมัครตำแหน่งนี้ก็เพื่อที่จะได้เข้าใกล้เอกสารทั้งหมดของบริษัทนี้ได้

ในระหว่างที่เธออยู่ที่นี่เพื่อไม่ให้ใครสงสัยเธอจึงเปลี่ยนทั้งชื่อและนามสกุลในเอกสารการสมัครจากนางสาวเฌอริตา​ สิริปัจโกศลเป็นนางสาวพีรยา ธาดาและใช้ชื่อเล่นว่าเพลิน

"ก็เตรียมตัวต้อนรับท่านประธานใหญ่คนใหม่น่ะสิ"

จิตรานุชยืนดูความเรียบร้อยอย่างใจจดใจจ่อเพราะกลัวว่าจะจัดการต้อนรับประธานคนใหม่เจ้านายของเธอไม่ดีพอ

"อ้าวแล้วเราไม่ได้ทำงานกับคุณชนะพลแล้วเหรอคะ"

เฌอริตามีสีหน้าแปลกใจเล็กน้อย

"ท่านวางมือแล้วล่ะให้ลูกชายดูแลแทน"

"ลูกชาย.."

"แต่ไม่ใช่คุณชนะภพนะชื่อคุณชาวีเห็นว่าเป็นลูกบุญธรรมน่ะ"

จิตรานุชหันมากระซิบกระซาบกับเฌอริตากลัวว่าคนอื่นจะได้ยิน

"อ๋อ..ค่ะ"

เฌอริตาพยักหน้าเบาๆทั้งครุ่นคิดว่าเหตุใดชนะพลจึงไม่ให้ลูกชายของตัวเองมาบริหารบริษัทใหญ่นี้เองแต่ก็ยังหาเหตุผลไม่ได้จึงไม่ได้ใส่ใจและคิดว่าหากเป็นคนอื่นมาทำงานแทนชนะพลเธออาจจะทำอะไรๆได้ง่ายกว่าที่คิดก็เป็นได้

สิบห้านาทีต่อมา

ตอนนี้พนักงานที่อยู่ในตำแหน่งใหญ่ๆของแต่ละแผนกในบริษัทต่างก็เข้ามารวมตัวกันที่ห้องประชุมเรียบร้อยแล้วรอแค่ประธานใหญ่คนใหม่มาก็เท่านั้น

"ท่านประธานมาแล้วค่ะ"

เมื่อได้ยินจิตรานุชที่ยืนอยู่หน้าประตูบอกแบบนั้นทุกคนต่างก็ลุกยืนขึ้นเพื่อต้อนรับประธานหนุ่มด้วยความสงบ

"สวัสดีทุกคนครับผมชาวียินดีที่ได้ร่วมงานกับทุกคนนะครับเชิญทุกคนนั่งลงก่อน"

ชายหนุ่มร่างสูงเดินนำหน้าหมอแดนเทพเข้ามาในห้องประชุมด้วยบุคลิกสง่าผ่าเผยทักทายทุกคนด้วยสีหน้าเรียบเฉยก้มหัวเล็กน้อยในขณะที่แนะนำตัวแสดงถึงความถ่อมตนเพราะในที่นี้ยังมีคนทำงานที่อายุเยอะกว่าเขาอยู่หลายคนและเชิญทุกคนให้นั่งลงได้

"สวัสดีค่ะ/ครับท่านประธาน"

"เอ่อ..พี่ภัส"

เฌอริตาชะงักงันตัวชาวาบครู่ใหญ่ในขณะที่เธอยืนอยู่ข้างๆกับจิตรานุช... หญิงสาวสบถบางคำออกมาเบาๆทั้งยังจ้องหน้าประธานหนุ่มที่กำลังนั่งลงตาเขม็งเหมือนวินาทีนั้นโลกมันหยุดหมุนไปคนที่จากเธอไปนานบัดนี้เขาได้มาอยู่ตรงหน้าของเธอแล้ว...แต่ทำไมอีกฝ่ายทำเหมือนไม่รู้จักเธอเสียอย่างนั้นสายตาที่เขามองมายังเธอมันว่างเปล่าแถมชื่อของเขาก็เปลี่ยนไปด้วยจะเป็นไปได้อย่างไรว่าถ้าหากว่าเขาไม่ใช่ภัสกรแล้วคนสองคนจะเหมือนกันได้ยันเงาขนาดนี้เชียวหรือ

"เป็นอะไรรึเปล่าเพลิน"

จิตรานุชเห็นว่าเฌอริตานิ่งไปจึงสะกิดแขนเธอเบาๆให้มีสติ

"อ๋อ..ป..เปล่าค่ะ.."

เฌอริตาหลุดจากภวังค์ความคิดจากเสียงเรียกของจิตรานุช

"เดี๋ยวพี่ขอน้ำให้ท่านประธานกับหมอแดนหน่อยนะ"

"ค่ะ"

เฌอริตาเดินออกจากห้องประชุมเพื่อไปเตรียมน้ำในห้องครัวของออฟฟิศมาให้ประธานหนุ่มและหมอแดนเทพตามที่จิตรานุชสั่งด้วยใจเหม่อลอยเล็กน้อยยังคงแปลกใจว่าเขาจะจำเธอไม่ได้จริงๆหรือ... หรืออีกอย่างคือภัสกรกับชาวีนั้นเป็นคนละคนกันแน่

ครู่ต่อมา

"ชาวีเหรอ..."

เฌอริตายังคงคิดไม่ตกเรื่องภัสกรกับชาวีอยู่พักใหญ่

"เฮ้อ... ช่างเถอะๆคนแบบนี้ไม่มีความจำเป็นที่จะทำให้เราต้องคิดให้รกสมองหากเป็นเค้าจริงก็ดีแล้วที่จำเราไม่ได้...จะใช่หรือไม่ใช่ตอนนี้เค้าก็คือศัตรูเราอยู่ดีจำไว้ริตา..จำไว้คนที่ไม่มีความรับผิดชอบแบบนั้นอย่าคิดถึงให้รกสมองอีก...หึ่.."

เฌอริตาพยายามลบเรื่องที่กวนสมองของเธออยู่ตอนนี้ออกไปให้หมดแล้วมองเห็นแค่จุดประสงค์ที่เธอมาที่นี่เท่านั้น

"เพลิน....ทำอะไรอยู่จนทุกคนแนะนำตัวกลับไปกันหมดแล้วน้ำท่านประธานยังไม่ได้เลย"

จิตรานุชเดินเข้าห้องครัวท่าด้วยท่าทีร้อนใจที่เฌอริตาหายมานานเสียเหลือเกินเพียงแค่ใช้มาเตรียมน้ำเท่านั้น

"อ...เอ่อ...ขอโทษทีค่ะพี่นุชพอดีเมื่อกี้เพลินปวดท้องเข้าห้องน้ำกะทันหันค่ะเดี๋ยวเพลินจะรีบเอาน้ำไปให้ท่านประธานเดี๋ยวนี้แหละค่ะ"

เฌอริตาต้องรีบแก้ตัวสีหน้าเจื่อนเล็กน้อย

"ไม่ต้องแล้วตอนนี้ตามพี่มาที่ห้องท่านประธานไปแนะนำตัวกับท่านก่อน"

"ค่ะๆ"

ห้องประธานใหญ่

"..."

ชาวีมองสองสาวที่เดินเข้ามาในห้องด้วยสายตาที่ไม่สามารถบ่งบอกอารมณ์ได้ว่าเขาคิดอะไรอยู่

"นี่พีรยาหรือเพลินเป็นผู้ช่วยดิฉันเองค่ะหากท่านประธานมีอะไรก็เรียกใช้เธอได้เลยนะคะ"

"สวัสดีค่ะท่านประธาน"

เมื่อจิตรานุชแนะนำตัวเธอเรียบร้อยแล้วเฌอริตาจึงรีบยกมือไหว้อีกฝ่ายทั้งไม่ยอมมองหน้าประธานหนุ่มให้เต็มตาเพราะไม่อยากนึกคิดและรู้สึกอะไรให้รบกวนสมองของเธอ

"ยินดีที่ได้รู้จักนะครับเชิญพวกคุณไปทำงานได้ถ้าผมมีอะไรให้ช่วยจะเรียกอีกทีครับ"

ชาวีจับจ้องมองผู้ช่วยเลขาร่างเล็กด้วยสีหน้าครุ่นคิดเล็กน้อยยิ่งมองเธอเขาก็ยิ่งรู้สึกคุ้นกับร่างแบบนี้แต่คิดเท่าไรก็คิดไม่ออกและไม่อยากให้ความคิดนี้มาเล่นงานจนเขาต้องปวดหัวแสดงอาการไม่ดีต่อหน้าพนักงานในบริษัทจึงรีบบอกให้หญิงสาวสองคนนี้ออกไปก่อน

"เป็นอะไรหรือเปล่าครับคุณวี"

แดนเทพเห็นสีหน้าของชาวีไม่ดีเท่าไรจึงเดินเข้ามาถามอาการ

"ผมโอเค"

ชาวียกมือเป็นสัญญาณว่าเขาโอเคควบคุมอาการได้

Rrrrrr

"ครับคุณนุช...ให้เค้าเข้ามาครับ"

ชาวีมีสีหน้าระอาเล็กน้อยเมื่อรู้ว่าใครกำลังจะเข้ามาหาเขา

"ฉันจะเข้ามาในห้องนี้ต้องรอแกอนุญาตด้วยงั้นเหรออย่าหวังว่าแกจะชูคอนั่งบนเก้าอี้นี้ได้นานไอ้ลูกนอกไส้"

ชนะภพเข้าห้องมาได้ก็อาละวาดยกใหญ่เขามาที่นี่เพื่อหยามหน้าชาวีให้ทุกคนในบริษัทรู้ว่าเขาไม่ได้ยินดีกับตำแหน่งของชาวีเลยสักนิด