บ้านxxx
"...."
เมื่อชาวีกลับมาถึงบ้านของเขาก็เอาแต่ทำหน้าอมทุกข์คิดไม่ตกจนแดนเทพเองก็รู้สึกหดหู่ไปด้วยตอนนี้เขาทำได้แต่ให้กำลังใจชาวีด้วยคำว่าเดี๋ยวก็ผ่านไปเท่านั้นเหมือนกับที่พูดกับตัวเองอยู่บ่อยๆ
บ้านxxx
"มีกันแค่สองคนเราก็มีความสุขดีอยู่แล้วเนอะ"
เฌอริตาลูบหัวลูกน้อยของเธอที่กำลังหลับตาพริ้มพลางนึกถึงชายหนุ่มคนที่จากเธอไปนานแสนนานจนเธอคิดภาพครอบครัวที่มีสามคนไม่ออกว่ามันจะเป็นอย่างไรเพราะเธอมีความสุขกับการที่อยู่กันสองคนแม่ลูกมาตลอด
วันต่อมา
"นมคะไม่แน่วันนี้ริตาอาจจะกลับดึกหน่อยนะคะ"
เฌอริตาแต่งตัวไปทำงานแต่เช้าวันนี้เธอมีธุระสำคัญที่จะต้องไปทำจึงต้องบอกกับวาดจันทร์เอาไว้ก่อน
"ได้ค่ะคุณหนูเดี๋ยวนี้คุณหนูเล็กก็ไม่ค่อยงอแงแล้วล่ะค่ะ"
"งั้นริตาไปก่อนนะคะ"
บริษัทxxx
"พี่นุชวันนี้ท่านประธานไม่เข้าเหรอคะ"
เฌอริตามาถึงบริษัทร่วมสองชั่วโมงแล้วเธอยังไม่เห็นว่าวันนี้ประธานหนุ่มและหมอแดนเทพจะเข้ามากันเลยจึงต้องถามจิตรานุชด้วยความสงสัย
"เห็นว่าจะเข้ามาช้าหน่อยน่ะ"
"เอ่อ..เดี๋ยวเพลินไปจัดห้องให้ท่านประธานก่อนนะเมื่อวานเห็นว่ากองเอกสารมันรกๆค่ะ"
"เอาสิ..ขยันดีนะเราเดี๋ยวพี่ขอเคลียเอกสารแต่ละแผนกที่ส่งมาก่อนละกัน"
"ค่ะ"
เมื่อบอกกับจิตรานุชเรียบร้อยแล้วหญิงสาวจึงรีบเข้ามาในห้องของประธานหนุ่มเพื่อหาบางอย่างที่เธอต้องการทันที
"อยู่ตรงไหนนะหายากหาเย็นซะจริง...อืม..ถ้าจะหายากขนาดนี้ล่ะก็...ได้ฉันไม่หาก็ได้"
หญิงสาวยืนเท้าเอวอย่างหัวเสียและรีบออกไปจากห้องก่อนที่ประธานหนุ่มจะกลับมาเมื่อหาจนทั่วแล้วเธอก็ไม่ยักจะเจอสิ่งของที่เธอต้องการจึงได้ถอดใจและคิดว่าจะต้องเปลี่ยนแผนใหม่เสียแล้ว
เย็นของวัน
"วันนี้รีบกลับเหรอเพลิน"
จิตรานุชหันมาถามหญิงสาวที่กำลังเก็บกระเป๋าในเวลาเลิกงานอย่างตรงเวลา
"อ๋อ.. ค่ะพอดีมีธุระนิดหน่อยค่ะ"
วันนี้เฌอริตามีธุระสำคัญที่เธอคิดว่าจะต้องไปทำจึงรีบเก็บกระเป๋าในเวลาเลิกงานพอดีเป๊ะและขอตัวจากจิตรานุชออกไปทันที
"จ้า...กลับดีๆน้าา"
"ค่ะ"
เฌอริตาขับรถตามภากรตั้งแต่ที่เขาออกจากบริษัทจนไปถึงบ้านของเขา
หมู่บ้านxxx
"คุณภากรคะ"
เฌอริตาเรียกภากรก่อนที่เขาจะเปิดประตูขับรถเข้าบ้าน
"อ้าว..คุณเพลินบังเอิญจังเลยนะครับที่เจอกันที่นี่มาหาใครแถวนี้เหรอครับ"
ภากรทำหน้าแปลกใจเมื่อเห็นหญิงสาวที่นี่คิดว่าเธออาจจะมาหาเพื่อนแถวนี้จึงบังเอิญมาเจอเขาเป็นแน่
"มาหาคุณนั่นแหละค่ะ"
"มาหาผม"
ภากรมีสีหน้าแปลกใจหนักขึ้นไปอีก
"ขอคุยอะไรด้วยหน่อยนะคะ"
บริษัทxxx
"เดี๋ยวหมอกลับบ้านไปก่อนก็ได้นะครับผมว่าจะไปธุระนิดหน่อย"
วันนี้ชาวีจะยังไม่กลับบ้านเลยเพราะต้องการจะไปชุมชนดูว่ามีคนของพ่อเขาไปข่มขู่คนในชุมชนอีกหรือไม่
"ธุระอะไรเหรอครับ"
แดนเทพถามชาวีด้วยสีหน้าสงสัย
"ธุระส่วนตัวน่ะครับ"
ชาวีพูดกับแดนเทพด้วยสีหน้าเรียบเฉย
"เอ่อ...ครับ"
แดนเทพได้ยินคำตอบเช่นนั้นจึงรู้ว่าเขาไม่ควรที่จะถามและเซ้าซี้อะไรชาวีต่อและเก็บของเตรียมตัวที่จะกลับบ้าน
18.00 น.
"ธุระที่ฉันต้องการก็เสร็จแล้วยังไงฉันขอกลับก่อนนะคะ"
วันนี้เฌอริตามาคุยกับภากรถือว่าเป็นอันผ่านพ้นไปด้วยดีภากรตกปากรับคำที่จะช่วยเหลือเธออย่างเต็มที่แลกกับราคาที่แสนงาม
"ครับ..ผมจะจัดการทุกอย่างให้เร็วที่สุดครับ"
"ขอบคุณนะคะที่ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี"
เมื่อคุยธุระกับภากรเสร็จเฌอริตาก็ไปทำธุระที่อยากจะทำอีกที่ต่อโดยที่ยังไม่กลับบ้านเลย
ครึ่งชั่วโมงต่อมา
ชุมชนxxx
เฌอริตาจอดรถไว้ที่ที่ห่างไกลกับชุมชนพอสมควรและเธอก็เดินทำตัวกลมกลืนกับคนในชุมชนเพื่อดูลาดราวทุกอย่างเก็บรายละเอียดเอาไว้จนมาถึงที่ที่ลับตาคนท้ายชุมชน
"......"
ตอนนี้เฌอริตากำลังซุ่มดูกลุ่มชายฉกรรจ์ที่กำลังสุมหัวกันทำเรื่องไม่ดีอยู่กันในเขตชุมชนที่ลับตาคนตรงกลุ่มกองซากไม้ปรักหักพังหญิงสาวยกมือถือมาถ่ายการกระทำของคนพวกนั้นทั้งหมดเอาไว้เพื่อเป็นหลักฐานในการเอาผิดคนทำชั่ว
"พวกมึงจัดการให้เรียบร้อยเอาให้ยิ่งกว่าครั้งที่แล้วเผามันให้หมดพูดยากพูดเย็นกันนัก"
"ครับลูกพี่"
"หนอยไอ้พวกคนสารเลวขอให้แกไม่มีที่อยู่แบบนี้บ้างละกันนะ"
แกร๊กกกก
"เฮ้ยย...ใครวะ"
เฌอริตามัวแต่อยากจะเก็บภาพและเสียงให้คมชัดที่สุดเธอจึงเดินเข้าไปใกล้กับกลุ่มคนพวกนั้นให้มากขึ้นแต่ก็ดันไม่ทันระวังตัวทำให้เธอเหยียบกับกิ่งไม้และมีเสียงเกิดขึ้นทำให้ชายฉกรรจ์คนหนึ่งหันมาหาเสียงนั้นอย่างรวดเร็ว
"อื้มม."
จู่ๆหญิงสาวก็ถูกมือของใครบางคนปิดปากและรั้งตัวของเธอออกไปจากที่เกิดเหตุก่อนที่กลุ่มคนพวกนั้นจะเดินมาเห็นเธอ
ครู่ต่อมา
"คุณมาทำอะไรที่นี่"
ชาวีรวบตัวหญิงสาวมาคุยกันบนรถของเขาเขาเห็นตั้งแต่เธอเดินมาแต่แรกแล้วแต่ไม่ได้คิดที่จะเข้าไปทักเมื่อเห็นเธอกำลังตกอยู่ในอันตรายจึงต้องรีบเข้าไปช่วยแล้วไม่เข้าใจว่าเธอมาที่นี่ด้วยสาเหตุอะไร
"ท่านประธานล่ะคะมาทำอะไรที่นี่หรือว่าท่านประธานจะสั่งคนให้มาเผาชุมชนที่นี่เหมือนที่คนในชุมชนกล่าวหาจริง"
หญิงสาวจ้องหน้าชายหนุ่มเขม็งในเมื่อเขาอยู่ที่นี่ในขณะที่คนพวกนั้นกำลังจะทำร้ายชุมชนมันไม่แปลกที่เธอจะคิดว่าเขาเป็นคนบงการ
"ผมไม่ได้สั่งคนพวกนั้น"
ชาวีตอบเสียงแข็ง
"ไม่ได้สั่งแล้วทำไมมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะคะ"
"ผมแค่แวะมาดูที่นี่เฉยๆว่ามีคนของผมข่มขู่อะไรชาวบ้านอีกหรือเปล่าก็เท่านั้น...แต่คุณเถอะผมถามยังไม่ตอบเลยว่ามาทำอะไร"
"ฉันก็จะมาดูเหมือนกันว่ามีคนร้ายทำลายที่นี่แล้วใส่ความบริษัทเราว่าเป็นคนทำหรือเปล่าฉันจะได้แจ้งตำรวจ"
อันที่จริงหญิงสาวมาที่นี่เพื่อที่จะหาหลักฐานทำลายชนะพลต่างหากและเธอก็ได้เก็บภาพคนพวกนั้นไว้ครบถ้วนอีกด้วยเหลือแค่แจ้งความกับรอให้ตำรวจสาวถึงตัวคนบงการเท่านั้นซึ่งเธอก็คิดว่าจะต้องเป็นชนะพลแน่นอนร้อยเปอร์เซ็น
"ทำตัวเป็นนักสืบว่างั้น""....."หญิงสาวยังทำลอยหน้าลอยตาไม่ตอบอะไร"ผมขอเตือนคุณไว้ก่อนนะว่าอย่ามาเล่นซนแถวนี้อีก"ที่ชาวีเตือนหญิงสาวก็เพราะว่าเขาหวังดีและรู้ว่าหากพ่อเขารู้ว่าหญิงสาวเป็นคนแจ้งความพ่อเขาคงไม่ปล่อยเธอไว้แน่"ฉันไม่ได้เล่นซนซะหน่อยอุตส่าห์ทำตัวเป็นพลเมืองดีนะคะ"เฌอริตายังคงดื้อดึงไม่ฟังคำเตือนของชายหนุ่ม"..เอ่อ..."ชาวีรู้สึกปวดหัวขึ้นมากะทันหันสองมือหนาตอนนี้กุมขมับแน่นด้วยสีหน้าเหยเก"ท่านประธานเป็นอะไรคะ"หญิงสาวรู้สึกตกใจกับอาการของประธานหนุ่มอย่างมาก"อึก...อื้ออ...""ท่านประธานคะ....ท่านประธานนน""อื้อ...ปวดหัว...""เดี๋ยวฉันจะพาคุณไปโรงพยาบาลนะคะ..กุญแจรถล่ะ""ไม่...โทรหาหมอแดนเดี๋ยวนี้..อื้อออ..""ค่ะๆ..."เฌอริตาทำตามคำสั่งของประธานหนุ่มโดยการโทรหาแดนเทพเพื่อให้มาหาเขาที่นี่ชั่วโมงต่อมาบ้านxxx"เฮ้อ...คุณวีนะคุณวี"แดนเทพรีบหยิบกระเป๋ายาของเขามุ่งตรงมาหาชาวีทันทีในตอนที่หญิงสาวโทรบอกและรีบพาเขามาที่บ้านอย่างรวดเร็ว"ท่านประธานเป็นแบบนี้บ่อยเหรอคะ"เฌอริตามองประธานหนุ่มที่กำลังหลับเพราะฤทธิ์ยาอยู่บนเตียงนุ่มด้วยสีหน้าที่ยังตกใจกับอาการของเขาไม่หาย"เอ่อ..ก
"ไม่มีหรอกผมมาคนเดียว"ชาวีส่ายหัวเล็กน้อยท่าทางเดียวกับเฌอริมาเมื่อครู่ไม่มีผิด"มาคนเดียว"เฌอริตาแปลกใจเอามากน้อยคนนักที่จะมาที่สวนสนุกเพียงคนเดียว"อืม..ไม่รู้ว่าทำไมถึงอยากมาแต่ขับรถมาเรื่อยๆก็มาถึงที่นี่แล้วนั่งๆอยู่ก็เห็นคุณกับลูกเดินมาซื้อไอติมนี่แหละยังไงวันนี้ผมขอตามคุณกับลูกด้วยก็แล้วกันนะ""ก็ได้ค่ะ.."เฌอริตาตอบตกลงอย่างแบ่งรับแบ่งสู้หากเธอจะไม่อนุญาตให้เขาไปกับเธอก็คงจะดูใจดำน่าดู"ขอบคุณนะ""คุณแม่ขาหนูอยากดูอันนั้นแต่มองไม่เห็น"เด็กหญิงชี้ไปที่ตัวการ์ตูนมาสคอตร่างสูงเธออยากจะมองเห็นเต็มๆตาแต่ก็มีเหล่าบรรดาผู้ปกครองที่อุ้มเด็กๆดูบังเธออยู่จึงหันหน้ามาอ้อนคนเป็นแม่ให้อุ้มเธอขึ้นดู"เหรอคะ..อืมเดี๋ยวแม่อุ้มให้ดูนะคะ""มาขี่คอลุงดีกว่ารับรองเห็นชัดเลย""อ..เอ่อ.."ยังไม่ทันที่เฌอริตาจะอุ้มลูกสาวของเธอชาวีก็รวบตัวหนูน้อยขึ้นมาขี่คอและดูท่าเด็กหญิงจะชอบมากเสียด้วยเพราะความสูงของชาวีที่เกือบ190เซนทำให้เด็กหญิงสามารถเห็นสิ่งที่อยากเห็นได้เต็มตาท่าทีชอบใจของเด็กหญิงทำให้คนเป็นแม่ขัดอะไรชาวีไม่ได้จึงปล่อยเลยตามเลย"โห...ชอบๆค่ะคุณลุงเดินไปตรงนั้น"เฌอริตามองสองคนอย่างหมั่นไส้ที
"พวกมันเป็นใครคะ"เฌอริตาถามชาวีเสียงสั่นเครือเล็กน้อย"ไม่รู้เหมือนกันครับ"ตอนนี้ชาวีเองก็เดาไม่ออกว่าเป็นพวกไหนที่มาดักทำร้ายเขากันแน่เพราะนับจากศรัตรูของชนะพลพ่อบุญธรรมของเขาก็หลายคนอยู่เหมือนกันปั้งๆๆ"ว้ายย..อือ.."เฌอริตายังตัวสั่นกับเสียงปืนด้านนอกอยู่ตลอดจนชาวีต้องกระชับกอดเธอใก้แน่นขึ้นกว่าเดิม"ไม่ต้องกลัวครับตราบใดที่เรายังอยู่บนรถมันก็ทำอะไรเราไม่ได้และผมก็จะไม่ยอมให้คุณกับลูกเป็นอะไรเด็ดขาด""อือ.."ปั้งงๆๆๆตุ้บ..ปั้กก...พลั้กกกกก..ตุ้บตั้บบบ...ปั้งงงๆๆไม่นานคนของชาวีก็มาช่วยพร้อมแดนเทพที่ส่งสัญญาณใก้เขาขับรถกลับเข้าบ้านไปก่อนเหตุการณ์ครั้งนี้เกิดในที่สาธารณะและเป็นเขตที่มีผู้คนพลุกพล่านชาวีคิดว่าไม่วันนี้ก็พรุ่งนี้ก็ต้องมีข่าวนี้ออกไปอย่างแน่นอนหากเขารีบเข้าไปในบ้านก่อนผู้คนจะเห็นว่าคนในรถนี้เป็นใครจะดีกว่าครึ่งชั่วโมงต่อมา"รู้รึยังว่ามันเป็นคนของใคร"ชาวีนั่งคุยกับแดนเทพและเหล่าบอดี้การ์ดที่ไปช่วยเขาจากเหตุการณ์ก่อนหน้าอยู่ในห้องโถงใหญ่ภายในบ้าน"เอ่อ...มันบอกว่าคุณภพส่งมาครับ"บอดี้การ์ดชุดดำพูดด้วยน้ำเสียงที่อึกอักเล็กน้อย"อืม...ให้มันได้อย่างนี้สิ.."ชาวีใช้ส
เย็นของวัน"คุณจะกลับแล้วเหรอ"ชาวีเดินออกมาหาเฌอริตาในตอนเลิกงาน"ค่ะ""ผมขอไปหาน้องเฌอได้ไหม""ไปทำอะไรคะ"หญิงสาวขมวดคิ้วสงสัย"ผมแค่อยากเจอกับลูกคุณก็เท่านั้นขอเวลาไม่นานหรอกนะ"ชายหนุ่มพูดกับหญิงสาวตรงหน้าด้วยสีหน้าหดหู่เล็กน้อย"ก็ได้ค่ะ"เฌอริตาเห็นว่าวันนี้ชายหนุ่มซึมแปลกๆเธอจึงไม่อยากขัดอะไรเขาวันนี้ที่ชาวีต้องการจะไปหาเฌอริมาเพราะเขารู้สึกว่าเขาต้องการกำลังใจและอีกอย่างเขาก็มีเรื่องที่จะคุยกับหญิงสาวเป็นการส่วนตัวด้วยบ้านxxxก่อนที่เฌอริตาจะกลับถึงบ้านเธอก็ได้กำชับกับวาดจันทร์เอาไว้แล้วว่าใครจะมาที่บ้านและเธอก็จะต้องชื่อเพลินไม่ใช่ริตาซึ่งวาดจันทร์เองก็เข้าใจได้เป็นอย่างดี"คุณลุง"เฌอริมาเห็นชาวีเข้ามาในบ้านพร้อมกับแม่ของเจ้าตัวก็รีบวิ่งเข้ามาทักทายเกาะขาชาวีทำหน้าแป้นแล้นยิ้มแฉ่งใส่ทันทีทำเอาชาวีต้องรีบอุ้มหนูน้อยขึ้นมาอย่างเอ็นดู"วันนี้คุณลุงมีของมาฝากน้องเฌอด้วยนะคะ"ชาวีชูถุงกระดาษให้กับหนูน้อยได้เปิดดู"ว้าว...ชอบค่ะ"เมื่อเฌอริมาเห็นว่าข้างในเป็นกล่องตุ๊กตาเจ้าหญิงซินเดอเรล่าก็ถูกอกถูกใจใหญ่"...."เฌอริตาไม่ยักรู้ว่าชายหนุ่มจะเลือกของเล่นมาเอาใจเด็กผู้หญิงเป็นด้ว
"ฉันคิดผิดสินะที่ชุบเลี้ยงคนอย่างแก""...คุณพ่อจะทำอะไรกับผมก็เชิญเลยครับ..."ชาวีคุกเข่าลงต่อหน้าชนะพลอย่างยอมรับในสิ่งที่มันจะเกิด"หึ่..."ปั้งงงง.."อ้าสสส.. "ชนะพลชักปืนออกมาพร้อมยิงไปที่ไหล่ขวาของชาวีเขาไม่ต้องการให้ชายหนุ่มเสียชีวิตในทันทีเพราะคนที่มันไม่ฟังคำสั่งของเขามันต้องได้รับความเจ็บปวดอย่างทรมานก่อนที่มันจะตาย"ซ้อมมัน"ทั้งสั่งให้บอดี้การ์ดนับสิบรุมซ้อมชาวีอย่างทารุน"ครับนาย"ชายหนุ่มยินยอมรับความเจ็บปวดจนตอนนี้ร่างกายของเขามันเริ่มชาไปหมดและหมดสติลงไปในไม่ช้าเหล่าบอดี้การ์ดเห็นเช่นนั้นก็รู้ว่าพวกเขาจะต้องทำอย่างไรต่อจึงพากันเอาร่างที่หมดสติของชาวีขึ้นรถไปทิ้งที่บึงน้ำแห่งหนึ่งหมายจะให้ชายหนุ่มตายอย่างช้าๆในที่เป็นที่ประจำในการอำพรางศพชั่วโมงต่อมา"จัดการเอามันไปทิ้งเรียบร้อยใช่ไหม""ครับ"ชนะพลดูจะไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับการฆาตกรรมคนทั้งคนครั้งนี้เลยสักนิดเพราะเขาก็เคยเห็นเรื่องพวกนี้จนชินตาและไม่ได้รู้สึกเสียดายชาวีเลยเพราะที่เขาชุบเลี้ยงชาวีมาก็ไม่ใช่เพราะเอ็นดูแค่ให้เป็นหัวโขนรับหน้าความผิดที่เขากระทำเท่านั้น22.00 น.Rrrrrrr"ค่ะ...คุณหมอ...อะไรนะคะ"เฌอริตาได้ยิน
"เห็นคนอื่นเป็นเครื่องมือให้ตัวเองหมดเลยสินะ"เฌอริตากำมือแน่นกัดฟันกรอดกับความชั่วของชนะพลที่เธอได้ยินมาจากแดนเทพ"แล้วทำไมหมอแดนถึงเลือกที่จะช่วยคุณวีล่ะคะ""ผมไม่อยากทำผิดกับชีวิตใครไปมากกว่านี้แล้วอีกอย่างตอนนี้ผมก็เหลือตัวคนเดียวหากผมตายก็ไม่ห่วงอะไรแล้วถือซะว่าชดใช้ความผิดที่ผมทำลงไปในหลายๆเรื่อง""แล้วต่อจากนี้คุณวีจะเป็นยังไงคะ"เฌอริตาอยากรู้ว่าหากชาวีหยุดยาที่ต้องฉีดเป็นประจำอาการของเขาจะเป็นเช่นไร"ผมไม่แน่ใจถ้าผมไม่ให้ยาคุณวีแล้วอาการข้างเคียงของเขาจะเป็นอย่างไร...แต่ผมคิดว่ามันน่าจะรุนแรง"เรื่องนี้ทำให้เขาเครียดอย่างมากเพราะไม่รู้ว่าชาวีถูกยาที่เขาคอยฉีดให้ทำลายระบบประสาทส่วนไหนไปบ้างและหากไม่ฉีดต่อจะมีอาการข้างเคียงเช่นไรแต่ที่เขารู้แน่ๆคืออาการข้างเคียงไม่ว่าจะปวดหัวหรืออะไรก็แล้วแต่มันจะหนักมากๆเลยทีเดียว"เอ่อ..ร..รุนแรงยังไงคะ"เฌอริตาถึงกับหน้าเสียเพราะเป็นห่วงคนที่นอนเป็นผักอยู่ในห้อง"ผมยังให้คำตอบตอนนี้ไม่ได้ต้องรอดูอีกทีครับ...เอ่อจริงสิแล้วทำไมคุณเพลินถึงรู้จักชื่อจริงๆของคุณวีล่ะครับ"ตอนนี้แดนเทพเองก็ให้คำตอบหญิงสาวไม่ได้จริงๆเพราะแม้แต่เขาเองก็ยังเดาไม่ออกแ
"มีอะไรเหรอลิน"คนที่ดูจะตกใจที่สุดเห็นจะเป็นเฌอริตาที่รีบปาดน้พตาลุกขึ้นหน้าตาตื่น"แกเข้ามานี่"ลัลลลิลไม่อยากอธิบายเธอรีบเรียกให้เฌอริตาเข้ามาดูอาการภัสกรในห้องเองจะดีกว่า"ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะลิน"เมื่อเฌอริตาเดินเข้าห้องมาได้ไม่กี่ก้าวภาพตรงหน้าก็ทำให้เธอนั้นแทบเข่าทรุดเพราะภัสกรที่นอนแน่นิ่งอยู่นั้นกำลังมีเลือดออกทางจมูกและหูของเขาอยู่เรื่อยๆ"ใจเย็นๆตอนนี้ฉันก็หาสาเหตุไม่ได้เหมือนกัน"ลัลลลิลรีบประคองร่างที่กำลังจะล้มของเฌอริตามานั่งข้างๆเตียงของภัสกร"เค้าจะรอดใช่ไหมลิน...พี่ภัสจะรอดใช่ไหม"เฌอริตากุมมือลัลลลิลน้ำตาไหลพรากอย่างสุดจะกลั้น"แกสบายใจได้ฉันจะช่วยเค้าให้สุดฝีมือ"ลัลลลิลให้คำมั่นว่ายังไงเธอก็จะไม่ปล่อยให้ภัสกรเป็นอะไรไปเด็ดขาด"..อืม.."เฌอริตาได้ยินเช่นนั้นเธอจึงค่อยๆผ่อนลมหายใจของเธอสงบสติอารมณ์ลงและรอรัชตะมาอย่างใจจดใจจ่ออาทิตย์ต่อมาภัสกรนอนเป็นผักอยู่บนเตียงไปจนเป็นอาทิตย์โดยมีหมอรัชตะมาคอยดูเป็นระยะๆเปลี่ยนบ้านเป็นสถานพยาบาลชั่วคราวจนอาการค่อยๆดีขึ้นและมีเฌอริตามาเฝ้าอยู่ทุกวัน"อือ..""พี่ภัส.."เฌอริตารีบละมือจากการปอกผลไม้มานั่งข้างๆเตียงภัสกรเมื่อเห็นว่าเขา
"ใช่จะ""ทำไมวันนั้นเป็นคุณลุง"เฌอริมาขมวดคิ้วเป็นปมอีกรอบเพราะจำได้ว่าวันนั้นเธอยังเรียกคนตรงหน้่ว่าคุณลุงอยู่เลย"อืม...วันนั้นคุณแม่จำคุณพ่อไม่ได้ไงคะ"เฌอริตามีทางออกสำหรับการพูดให้ลูกเธอเชื่อเสมอ"วันนี้จำได้แล้วเหรอคะ""ค่ะ""เรียกคุณพ่อสิคะ""คุณพ่อขา...คุณพ่อ...ทำไมไม่ตื่น"เด็กหญิงเอื้อมมือเล็กไปแตะแขนคนเป็นพ่อเบาๆครู่หนึ่ง"คุณพ่อกำลังไม่สบายก็เลยต้องพักผ่อนเยอะๆค่ะ""ค่ะ"เฌอริตาดีใจที่ลูกเธอเป็นคนเข้าใจในสิ่งที่เธอบอกอย่างง่ายดาย"อืม..เอ่อ..คุณ"ภัสกรรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเพราะเมื่อครู่รู้สึกว่ามีคนมาจับแขนของเขาจึงรีบเขยิบตัวพิงกับหัวเตียง"ตื่นแล้วเหรอคะค่อยๆค่ะ"เฌอริตารีบพยุงช่วยชายหนุ่มให้เขานั่งได้ถนัด"คุณพ่อตื่นแล้ว.."เด็กหญิงเห็นคนบนเตียงตื่นขึ้นมาจึงยิ้มหน้าบานดีใจที่คนเป็นพ่อตื่นมาคุยกับเธอได้แล้ว"คุณพ่อ!!"ภัสกรถึงกับมองหน้าหญิงสาวตรงหน้าเธอด้วยความสงสัยว่าใครเป็นคนสอนให้เฌอริมาเรียกเขาแบบนี้"เอ่อ.."เฌอริตาต้องพาลูกสาวของเธอออกไปให้วาดจันทร์ดูก่อนเพื่อที่เธอจะอธิบายเรื่องราวทั้งหมดให้เขาได้ฟังครู่ต่อมา"พร้อมที่จะฟังเรื่องราวทุกอย่างแล้วใช่ไหมคะ""ครับ""..