ตอนที่ 49

เย็นของวัน

ตอนนี้เฌอริตากำลังยืนมองลีโอนาโดอาบน้ำให้ลูกสาวตัวน้อยของเขาหลังจากที่สอนกันมาหลายวันแล้วดูท่าเขาจะคล่องขึ้นมากเลยทีเดียว

"แบบนั้นแหละค่ะคุณสิงห์...นี่คล่องแล้วนะคะดูท่าริตาคงไม่ต้องมาคอยเฝ้าแล้วนะคะ"

"ครับ...แค่นี้ก็ลำบากคุณริตาช่วยดูมามากพอแล้วครับ"

"ไม่เป็นไร​เลยค่ะริตาเต็มใจ"

"คุณลุงเก่งมากๆเลยค่ะลีน่าไม่ร้องเลย"

เฌอริมาก็คอยยืนเกาะคนเป็นแม่ดูน้องสาวตัวน้อยของเธออยู่ไม่ห่าง

"ครับ...น้องคงจะชอบน้ำน่ะครับน้องเฌอ"

ลีโอนาโดยิ้มออกอย่างไม่รู้ตัวเมื่อเขาได้ใช้เวลาอยู่กับลูกน้อยแต่คนที่สังเกตได้แล้วยิ้มตามก็คงจะเป็นอิงดาวที่ชอบแอบมองเวลาลีโอนาโดยิ้มโดยที่เขาไม่รู้ตัว

"ไว้น้องเฌอโตกว่านี้น้องเฌอจะเลี้ยงลีน่าเองค่ะ"

เด็กหญิงบอกกับคนเป็นลุงตาแป๋ว

"เอาแบบนั้นเลยเหรอน้องเฌอ"

"ค่ะ.."

"แอ้...แอ้.."

เด็กหญิงในมือคนเป็นพ่อส่งเสียงอ้อแอ้เล็กน้อยเนื่องจากชอบเวลาที่อาบน้ำ

"ว่ายังไงครับจะคุยกับคุณพ่อเหรอ"

ลีโอนาโดทำเสียงอ่อนพูดคุยกับลูกของเขาเป็นน้ำเสียงที่คนอื่นไม่เคยได้ยินมาก่อนทำให้ชายหนุ่มที่ดูเย็นชาดูอ่อนโยนอบอุ่นขึ้นอย่างมาก

"ดูท่าจะง่วงมากกว่านะคะคุณลุงน้องหลับตาตลอดเลย"

"ฮ่าๆๆ"

เฌอริมาแอบมองน้องสาวตัวน้อยของเธออย่างครุ่นคิดและเอ่ยออกมาอย่างที่ตาเห็นตามประสาเด็กทำให้เรียกเสียงหัวเราะจากทุกคนได้เป็นอย่างดี

สามเดือนต่อมา

ลีโอนาโดคอยดูแลอิงดาวและลูกอยู่ไม่ห่างในระยะสามเดือนมานี้ชายหนุ่มคุยดีกับหญิงสาวมากขึ้นเพราะต้องช่วยกันเลี้ยงลูกนับว่าเป็นเวลาที่อิงดาวยอมรับว่ามีความสุขกับเวลานี้จริงๆ

"แง้งงง...แง้งงงงง...."

เด็กหญิงแก้มย้วยในอ้อมแขนคนเป็นพ่อยังคงส่งเสียงร้องไม่หยุดเมื่อนมที่คนเป็นพ่อป้อนหมดขวดไปแล้ว

"รอคุณแม่อาบน้ำก่อนนะครับคนเก่ง..ไม่ร้องน้าาา.."

ลีโอนาโดอุ้มลูกสาววัยเกือบสี่เดือนของเขาเดินวนรออิงดาวอยู่หน้าห้องน้ำในตอนเช้าเพราะนมที่หญิงสาวปั๊มเอาไว้ดันหมดไปแล้วทำให้มีคนที่หิวกำลังส่งเสียงพยศอยู่ในตอนนี้

"เสร็จแล้วค่ะคุณสิงห์..."

อิงดาวออกมาจากห้องน้ำอย่างรวดเร็วเพราะได้ยินเสียงลูกสาวของเธอร้องอยู่ครู่หนึ่งแล้ว

"รีบเอาลูกกินนมเถอะ"

ลีโอนาโดรีบส่งเจ้าก้อนจอมพยศให้อิงดาวอย่างรวดเร็ว

"ค่ะๆ.."

อึกๆๆ

"อือ..ฮืออ..งืออ....."

อิงดาวอุ้มลูกน้อยของเธอมานั่งพิงหัวเตียงแล้วเปิดเสื้อให้นมคนที่กำลังร้องอยู่เมื่อเจ้าก้อนคลำเจอเต้านมของโปรดได้ก็รีบงับดูดน้ำนมอึกใหญ่ๆจนทั้งพ่อและแม่ได้ยินเสียงกลืนทั้งยังมีคำขู่ระบายอารมณ์ในลำคออีกต่างหาก

"มีขู่แม่ด้วยเหรอคะ...หิวขนาดนั้นเลยเหรอลูก"

อิงดาวพูดเสียงอ่อนหยอกล้อพรางอมยิ้มคนในอ้อมแขนเบาๆ

"วันหลังคงต้องปั๊มนมทิ้งไว้เยอะกว่านี้แล้วล่ะถ้ายัยหนูจะกินเก่งขนาดนี้"

ลีโอนาโดเห็นทีจะต้องให้อิงดาวเก็บสต็อคนมให้เยอะกว่านี้แล้วเพราะเห็นว่าเวลาลูกของเขาโมโหหิวแล้วใครก็เอาไม่อยู่จริงๆ

"ค่ะ.."

"หิวไหมเดี๋ยวฉันไปเอาข้าวที่แม่ครัวเตรียมไว้มาให้"

"ก็หิวอยู่นะคะ...แต่เดี๋ยวรอให้ยัยหนูกินนมเสร็จก่อนก็ได้ค่ะ"

ความที่เป็นแม่ลูกอ่อนใหนมลูกเองอิงดาวปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเธอไม่หิวแต่เธอแค่รอให้ลูกสาวของเธอกินนมให้เสร็จก่อนเธอจึงจะกินข้าวได้

"โอเค..."

ลีโอนาโดพยักหน้าพร้อมยกมือหนาปัดปอยผมทัดหูให้หญิงสาวเพราะเธอยังไม่ทันได้แต่งตัวดีก็ต้องมาให้นมลูกก่อน

"เอ่อ...ขอบคุณค่ะ"

อิงดาวมีอาการหน้าแดงเล็กน้อยที่ชายหนุ่มมีท่าทีอ่อนโยนกับเธอ

"อืม..."

หลายวันต่อมา

13.00 น.

"แอ้ๆ.. แง้งงงงง.."

ลีโอนาโดทำท่าจะวางลูกน้อยของเขาลงในเปลเพื่อให้อิงดาวได้กล่อมให้หลับแต่ดูท่าเด็กหญิงจะไม่ยอมลงเปลง่ายๆเพราะติดมือคนเป็นพ่อไปแล้ว

"ท่าจะติดมือคุณสิงห์ใหญ่แล้วนะคะเล่นวางไม่ได้เลย"

อิงดาวมีสีหน้ากังวลเล็กน้อยหากแล่อยให้เป็นอย่างนี้คงไม่ดีแน่

"ไม่เป็นไรฉันอุ้มได้...รอให้หลับเดี๋ยวก็วางได้เอง"

ลีโอนาโดเห็นว่าครั้งนี้เดี๋ยวเขาจะอุ้มไปก่อนครั้งหน้าเดี๋ยวคงต้องปรับพฤติกรรมกันใหม่อีกที

ครู่ต่อมา

"กินข้าวหน่อยนะคะคุณไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เช้่า"

อิงดาวเห็นว่าลูกสาวของเธอเริ่มเคลิ้มที่จะหลับแล้วเธอจึงยกจานข้าวมาป้อนลีโอนาโดเพราะเห็นว่าเลยเวลาอาหารแล้ว

"อืม..."

ลีโอนาโดอ้าปากรับอาหารคำโตที่อิงดาวป้อนให้ทั้งเดินกล่อมลูกไปพรางๆให้หลับสนิทกว่านี้ก่อนแล้วจึงค่อยไปวางลงเปล

"ดูท่ายัยหนูจะติดแกน่าดูนะตาสิงห์"

ชัยพฤกษ์กลับเข้าบ้านมาในช่วงบ่ายเห็นลูกขายของเขากล่อมลูกสาวเจ้าตัวก็ดูออกว่าเจ้าก้อนคงจะพยศพ่อกับแม่เป็นแน่ถึงได้ต้องอุ้มกันจนหลับแบบนี้

"ครับคุณพ่อ"

"ดีแล้วหนูดาวจะได้สบาย"

"นายใหญ่ครับมีคนมาหา"

โรมันเข้ามารายงานเจ้านายของเขาทั้งยังมีสาวสวยแต่งตัวเว้าหน้าเว้าหลังแบรนด์เนมจ๋าทั้งตัวตามมาด้วย

"ลีโอคะ"

"แคท"

เสียงที่ได้ยินคนเรียกชื่อเขาแบบนี้เป็นเสียงที่ทำให้ลีโอนาโดไม่ค่อยพอใจเท่าไรนักเพราะไม่คิดว่าแคทตี้นางแบบสาวจะเข้ามาหาเขาถึงที่นี่ทั้งที่เธอก็เป็นเพียงคู่ควงเก่าที่เขาเล่นๆด้วยก็เท่านั้น

"คุณพ่อสวัสดีค่ะ..ทำไมคุณไม่ติดต่อแคทไปบ้างเลยล่ะคะ"

แคทตี้ทักทายชัยพฤกษ์ทั้งรีบเจ้าไปนั่งเบียดกอดแขนลีโอนาโดอย่างไม่อายสายตาใคร

"ผมไม่ว่าง"

ลีโอนาโดตอบอีกฝ่ายที่กำลังเกาะแกะเขาเสียงแข็ง

"แคทน้อยใจนะคะ...แล้วนี่ลูกใครคะ"

แคทตี้ขมวดคิ้วถามชายหนุ่มอย่างสงสัย

"ลูกตาสิงห์กับหนูดาวเค้าน่ะหนูแคทพ่อขอตัวก่อนนะคุยกันตามสบาย"

ชัยพฤกษ์ถือโอกาสตอบหญิงสาวให้กระจ่างเสียเลยก่อนที่จะขอตัวออกจากตรงนี้เพราะไม่อยากจะยุ่งเรื่องของเด็กๆเท่าไรและรู้ว่าลีโอนาโดน่าจะจัดการอะไรๆให้มันเรียบร้อยได้

"หมายความว่าไงคะ"

แคทตี้เสียงแข็งหันมาถามลีโอนาโดและมีท่าทีไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด

"ก็นี่ลูกผมแล้วนี่ก็อิงดาวแม่ของลูกผม"

ลีโอนาโดพูดหน้าตาเฉยเขาคิดว่าเธอจะเข้าใจตั้งแต่พ่อของเขาพูดแล้วเสียอีก

"เอ่อ...ยัยหนูหลับแล้วดาวพายัยหนูไปนอนก่อนนะคะ"

อิงดาวรู้สึกหน้าชาตั้งแต่เห็นว่าหญิงสาวมานั่งเกาะแกะทำท่าสนิทสนมกับลีโอนาโดตั้งแต่แรกแล้วและรู้ว่าตอนนี้เธอน่าจะไม่ควรอยู่ตรงนี้จึงรีบอุ้มลูกของเธอที่กำลังหลับเข้าไปในห้องปล่อยให้ทั้งสองได้คุยกันตามสบาย