ตอนที่ 13

"เห็นคนอื่นเป็นเครื่องมือให้ตัวเองหมดเลยสินะ"

เฌอริตากำมือแน่นกัดฟันกรอดกับความชั่วของชนะพลที่เธอได้ยินมาจากแดนเทพ

"แล้วทำไมหมอแดนถึงเลือกที่จะช่วยคุณวีล่ะคะ"

"ผมไม่อยากทำผิดกับชีวิตใครไปมากกว่านี้แล้วอีกอย่างตอนนี้ผมก็เหลือตัวคนเดียวหากผมตายก็ไม่ห่วงอะไรแล้วถือซะว่าชดใช้ความผิดที่ผมทำลงไปในหลายๆเรื่อง"

"แล้วต่อจากนี้คุณวีจะเป็นยังไงคะ"

เฌอริตาอยากรู้ว่าหากชาวีหยุดยาที่ต้องฉีดเป็นประจำอาการของเขาจะเป็นเช่นไร

"ผมไม่แน่ใจถ้าผมไม่ให้ยาคุณวีแล้วอาการข้างเคียงของเขาจะเป็นอย่างไร...แต่ผมคิดว่ามันน่าจะรุนแรง"

เรื่องนี้ทำให้เขาเครียดอย่างมากเพราะไม่รู้ว่าชาวีถูกยาที่เขาคอยฉีดให้ทำลายระบบประสาทส่วนไหนไปบ้างและหากไม่ฉีดต่อจะมีอาการข้างเคียงเช่นไรแต่ที่เขารู้แน่ๆคืออาการข้างเคียงไม่ว่าจะปวดหัวหรืออะไรก็แล้วแต่มันจะหนักมากๆเลยทีเดียว

"เอ่อ..ร..รุนแรงยังไงคะ"

เฌอริตาถึงกับหน้าเสียเพราะเป็นห่วงคนที่นอนเป็นผักอยู่ในห้อง

"ผมยังให้คำตอบตอนนี้ไม่ได้ต้องรอดูอีกทีครับ...เอ่อจริงสิแล้วทำไมคุณเพลินถึงรู้จักชื่อจริงๆของคุณวีล่ะครับ"

ตอนนี้แดนเทพเองก็ให้คำตอบหญิงสาวไม่ได้จริงๆเพราะแม้แต่เขาเองก็ยังเดาไม่ออกแต่มีอีกเรื่องที่เขาสงสัยตอนนี้และต้องการคำตอบจากหญิงสาวจึงถามเธอออกไป

"คือฉันไม่ได้ชื่อเพลินหรอกค่ะ"

เฌอริตาตัดสินใจจะเล่าทุกอย่างให้แดนเทพฟังเพราะตอนนี้เธอก็ไม่จำเป็นต้องปิดบังตัวเองอีกแล้วเช่นกัน

"อะไรนะครับ...."

แดนเทพขมวดคิ้วเป็นปม

"ที่ฉันรู้จักชื่อจริงของคุณชาวีก็เพราะ......"

เฌอริตาเล่าเรื่องราวทั้งหมดว่าเธอรู้จักชาวีได้อย่างไรรวมถึงเฌอริมาลูกสาวของเธอก็เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของชายหนุ่มด้วยเช่นกันและเพราะความแค้นชนะพลจึงทำให้เธอต้องกลับมาแก้แค้นและตอนนี้เธอก็ได้หลักฐานมาแล้วด้วย

"หา...นี่แสดงว่าลูกคุณก็คือ"

แดนเทพถึงกับอ้าปากค้างเมื่อรู้เรื่องราวทั้งหมดจากปากเฌอริตา

"ค่ะ..น้องเฌอเป็นลูกของพี่ภัส"

หญิงสาวพยักหน้าย้ำให้แดนเทพมั่นใจว่าที่เขาฟังนั้นไม่ผิด

"ผมนับถือใจคุณมากเลยนะครับคุณ..ริตายอมรับว่าคุณใจแข็งมากที่ไม่แสดงอาการอะไรออกมาเลย"

แดนเทพพูดอึกๆอักๆทั้งยอมรับว่าเฌอริตานั้นเป็นคนที่ใจแข็งมากคนนึงเลยทีเดียว

"แต่ตอนนี้สิคะ..ฉันกลับรู้สึกผิดกับพี่ภัสมากๆ..ถ้าฉันยอมติดต่อหรือตามหาเค้าสักนิดฉันคงช่วยเค้าได้เพราะทิฐิแท้ๆ"

เฌอริตายอมรับว่าที่เธอทำใจแข็งก็เป็นเพราะทิฐิหากว่าเธอตามหาชายหนุ่มสักนิดเรื่องแบบนี้คงไม่เกิดขึ้นหรือไม่ตอนนี้เธอกับภัสกรอาจจะอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขอยู่ก็เป็นได้

"ไม่มีใครสามารถรู้เหตุการณ์ล่วงหน้าอยู่แล้วนี่ครับเมื่อมีปัญหาก็ต้องค่อยๆแก้กันไป"

แดนเทพปลอบใจหญิงสาวด้วยคำที่เขาใช้ปลอบใจตัวเองอยู่บ่อยๆ

"แล้วหมอแดนจะทำยังไงต่อคะ"

เฌอริตาเห็นว่าจากนี้ชีวิตของแดนเทพคงจะอยู่ไม่เป็นสุขเพราะได้สร้างตนเป็นศรัตรูกับชนะพลไปแล้ว

"ผมคงต้องหลบไปอยู่ที่อื่นสักพัก"

แดนเทพคิดว่าเขาคงต้องหายหน้าหายตาไปสักพักแต่ในใจลึกๆก็ทำใจไว้แล้วว่ายังไงวันนึงชนะพลก็ต้องหาเขาเจอเมื่อวันนั้นมาถึงอะไรจะเกิดก็ต้องเกิด

"ฉันเชื่อว่าชนะพลต้องตามหาคุณจนเจอแน่...ฉันว่าฉันมีที่ที่ปลอดภัยให้คุณอยู่ได้ค่ะ"

"ที่ไหนเหรอครับ"

เฌอริตาคิดว่าที่ๆหนึ่งของเธอที่จะให้เขาอยู่นั้นที่นั่นปลอดภัยแน่นอนเพราะเป็รอานาเขตของฟรานซิสมาเฟียหนุ่มนักธุรกิจที่เป็นสามีของเพื่อนเธอ

วันต่อมา

เฌอริตาโทรไปขอความช่วยเหลือจากปลายฝนเมื่อคืนฟรานซิสจึงสั่งให้คนมารับแดนเทพไปอยู่ในที่ปลอดภัยทันที

"ขอบใจมากนะปลาย"

วันนี้ปลายฝนและลัลลลิลมาหาเฌอริตากันแต่เช้าเพราะลัลลลิลต้องมาดูอาการของภัสกรแทนแดนเทพและประเมินอาการอีกทีว่าต้องรักษายังไงต่อไป

สองสาวปลายฝนแม่ลูกอ่อนที่กำลังท้องลูกคนที่สองได้หกเดือนและเฌอริตานั่งคุยกันอยู่ที่ห้องนั่งเล่นในบ้านในขณะที่ลัลลลิลตรวจดูอาการของภัสกรอยู่เฌอริตากุมมือปลายฝนทั้งรู้สึกขอบคุณเพื่อนของเธอทั้งสองคนอย่างมากไม่ว่ายามไหนเพื่อนของเธอก็ไม่ทิ้งกันเสมอ

"ไม่เป็นไรอยู่แล้วที่นั่นก็ไม่มีคนอยู่มานานถ้ามีคนไปอยู่บ้านก็จะได้ไม่โทรมด้วย"

เรื่องแค่นี้ปลายฝนไม่ได้มีปัญหาอะไรอยู่แล้ว

"ฉันรบกวนแกไม่นานหรอก"

"รบกวนอะไรกันฉันให้หมอแดนอยู่ถึงเมื่อไรก็ได้..แล้วเรื่องพี่ภัสแกจะเอาไงต่ออะ"

"ลินบอกว่าจะให้พี่หมอเรียลช่วย"

เรื่องภัสกรเธอเห็นลัลลลิลเอ่ยมาว่าเรื่องร่างกายเธอรักษาได้แต่เรื่องระบบภายในสมองเธอต้องให้หมอรัชตะช่วยเพราะไม่รู้ว่ายาที่ภัสกรได้รับมาตลอดสามปีมีผลอะไรต่อสมองของภัสกรบ้าง

"อืม.. ก็ดีนะพี่หมอเรียลเก่งเรื่องนี้มากๆเลยล่ะ"

ปลายฝนเห็นด้วยกับลัลลลิลเพราะเธอก็เชื่อในฝีมือของรัชตะเช่นกันครั้งที่เธอผ่าตัดสมองก็ได้หมอฝีมือดีอย่างรัชตะผ่าให้

"หมดค่ารักษาเท่าไรฉันไม่ว่าแค่พี่ภัสหายเป็นปกติก็พอ"

เฌอริตาพูดด้วยสีหน้าหดหู่เธอเป็นกังวลกับอาการของภัสกรอยู่ไม่น้อยทั้งรู้สึกผิดในใจอยู่ลึกๆที่เข้าใจผิดว่าเขาทิ้งเธอและไม่มีความรับผิดชอบตลอดมา

"อยู่กับฉันแกไม่ต้องทำตัวเข้มแข็งก็ได้"

ปลายฝนรู้ว่าคนที่ใจแข็งอย่างเฌอริตาหากมีสีหน้าหดหู่อย่างเห็นได้ชัดแล้วแสดงว่าในใจนั้นเจ็บยิ่งกว่าการแสดงออกทางสีหน้าอยู่หลายเท่าเธอจึงเอื้อมมือไปแตะบ่าเฌอริตาเบาๆอย่างให้กำลังใจ

"...อืม..อึก...ฮือ..ๆๆ.."

เมื่อมือเรียวของปลายฝนแตะมาที่บ่าของเธอเฌอริตาก็ปล่อยน้ำตาไหลสะอึกสะอื้นอัตโนมัติเธอสุดแล้วจริงๆทั้งเป็นห่วงทั้งกังวลทั้งเจ็บใจชนะพลที่ทำกับภัสกรได้

"เดี๋ยวทุกอย่างจะดีขึ้นเองเชื่อฉัน"

ปลายฝนกอดปลอบเพื่อนเธออย่างเข้าใจ

แกร๊กกก

"ปลายแกรีบโทรตามพี่หมอเรียลมาด่วนเลย"

"โอเคๆ"

ลัลลลิลเปิดประตูห้องออกมาหน้าตาตื่นทั้งรีบให้ปลายฝนโทรตามรัชตะมาที่นีี่โดยด่วนสีหน้าของลัลลลิลทำให้ปลายฝนต้องเร่งมือโทรหารัชตะพัลวัน