ตอนที่ 20

"รู้ไหมคะว่าริตาดีใจมากๆเลยที่พี่ภัสจำเรื่องราวของเราได้แล้ว"

เฌอริตาหาเรื่องเปลี่ยนเรื่องคุยกับชายหนุ่มจะดีกว่าเพราะเธอไม่อยากให้บรรยากาศตอนนี้มีความกังวลเข้ามาทำลายความสุข

"พี่ก็ดีใจเหมือนกันที่จะได้ไม่รู้สึกผิดที่จำคนรักของตัวเองไม่ได้"

"ต่อไปนี้พี่ภัสต้องกินข้าวกินยาให้ตรงเวลานะคะเพราะริตาอยากให้พี่ภัสกลับมาเป็นปกติเร็วๆ"

"อืม...พี่ก็หวังว่าสักวันจะไม่ต้องเป็นภาระของริตาพี่สัญญาว่าพี่จะปกป้องดูแลริตาทุกอย่างเอง"

ภัสกรมองตาของคนด้านบนจริงจัง

"ไม่ต้องถึงขนาดนั้นหรอกค่ะแค่อย่าหายไปจากริตาอีกก็พอแล้ว"

เฌอริตาไม่ได้ต้องการคนที่ปกป้องเธอตลอดเวลาเธอขอแค่คนที่อยู่ข้างๆเธอในทุกเวลาเท่านั้นไม่ว่าจะเวลาทุกข์หรือเวลาสุขก็อยากจะผ่านมันไปด้วยกันแค่นี้เธอก็พอใจแล้ว

"ถ้าวันนึงพี่หายไปอีกริตาต้องสัญญากับพี่นะว่าจะไม่ลืมพี่"

ภัสกรไม่รู้หรอกว่าอนาคตจะเป็นอย่างไรเมื่อเขาเลือกที่จะทำอะไรสักอย่างลงไป

"ไม่สัญญาค่ะเพราะริตาจะไม่ให้พี่ภัสหายไปอีก"

เฌอริตาส่ายหัวเล็กๆด้วยแววตาที่หดหู่เธอไม่ชอบคำพูดที่ดูเหมือนจะเป็นลางแบบนี้เลย

"......"

ภัสกรรวบตัวหญิงสาวมานอนกอดอยู่ที่ฟูกเล็กข้างล่างกับเขาความรู้สึกโหยหาหญิงสาวในตอนนี้เปี่ยมล้นเมื่อเขาค่อยๆพรมจูบร่างบางที่น่าทะนุถนอมอย่างเบามือ

และค่อยๆเปลื้องผ้าออกช้าๆโดยที่สายตาของเขาและเธอยังจ้องสอดประสานกันหยาดเยิ้มอย่างไม่ละสายตาไปจากกัน

"อื้มมม..."

ไม่นานบทรักที่นุ่มนวลไม่หวือหวาก็ได้เกิดขึ้นเติมเต็มความรักของทั้งสองให้กระชับแน่นแฟ้นขึ้นกว่าเดิม

เดือนต่อมา

ความสัมพันธ์ของภัสกรและเฌอริตาดูจะหวานชื่นขึ้นเรื่อยๆตอนนี้ภัสกรไม่มีอาการปวดหัวหรือเหม่อลอยอะไรแล้วเขาดูเหมือนคนปกติทุกอย่างเพียงแค่ต้องได้รับยาอย่างต่อเนื่องอยู่เท่านั้น

"คุยอะไรกับหมอแดนเหรอคะนานเชียว"

เฌอริตาเดินถือแก้วน้ำมาให้ภัสกรเพราะเห็นว่าเขาเพิ่งจะวางหูโทรศัพท์หลังจากที่คุยอยู่นานสองนาน

"ก็ถามสารทุกข์สุขดิบทั่วไปตั้งแต่ป่วยมาก็พึ่งจะได้คุยกันจริงๆจังๆก็ตอนนี้แหละ"

ภัสกรรวบเธอมานั่งที่ตักพร้อมตอบคำถามหญิงสาวด้วยรอยยิ้มเล็กๆ

เขาบอกเธอได้เพียงเท่านี้เพราะไม่อยากให้เธอไม่สบายใจว่าเขานั้นคิดที่จะทำอะไรอยู่ยิ่งรู้ว่าลูกของเขาจะเข้าโรงเรียนแล้วเขายิ่งต้องจัดการเรื่องนี้ให้จบจบไปอย่างรวดเร็วจะได้ใช้ชีวิตได้ปกติเสียที

"อ๋อ..ค่ะแล้วหมอแดนสบายดีไหมคะ"

"อืมคนของคุณฟรานซิสดูแลอย่างดีเลย"

"ดีแล้วล่ะค่ะ...แต่ตอนนี้ได้เวลากินข้าวกลางวันแล้วนะคะ"

"อืมม...วันนี้พี่รู้สึกอยากจะมีคนป้อนบ้างซะแล้วสิ"

ภัสกรกระชับกอดเอวหญิงสาวแน่นขึ้นทั้งทำน้ำเสียงและสายตาที่ออดอ้อน

"อ้อนริตาเหรอคะ"

"คุณพ่อกินข้าวเองไม่ได้เหรอคะมือเจ็บเหรอ"

เด็กหญิงเดินออกมาจากบ้านได้ยินคนเป็นพ่อให้แม่ของเธอป้อนข้าวจึงถามด้วยสีหน้าสงสัยตามประสาเด็กไร้เดียงสา

"ฮ่าๆๆ"

เฌอริตาหัวเลาะเล็กน้อยเธอจะดูซิว่าภัสกรจะตอบลูกอย่างไร

"คุณพ่อไม่ได้มือเจ็บค่ะน้องเฌอแค่อยากให้คุณแม่ป้อนคุณพ่อเท่านั้นเหมือนที่ึคุณแม่เคยป้อนน้องเฌอไงคะ"

"เข้าใจแล้วค่ะ"

เด็กหญิงพยักหน้าเข้าใจ

"...คุณพ่ออยากทำตัวเป็นเด็กน่ะค่ะ"

เฌอริตาแอบแกล้งทำเป็นกระซิบกับลูกสาวของเธอแต่น้ำเสียงที่เธอกระซิบนั้นก็รู้อยู่ว่าชายหนุ่มต้องได้ยิน

"งั้นคุณพ่อต้องเป็นเด็กไม่ดื้อนะคะคุณแม่บอกว่าเด็กดื้อไม่น่ารัก"

เด็กหญิงแหงนหน้าขึ้นพูดกับคนเป็นพ่อด้วยท่าทีจริงจังทั้งพูดคำสอนของคนเป็นแม่ทีาเคยสอนมาให้พ่อของเธอได้ฟังอีกด้วย

"โอเคค่ะเดี๋ยวคุณพ่อจะเป็นเด็กดีของคุณแม่ตลอดไปเลยนะคะ"

ภัสกรเกี่ยวก้อยกับลูกสาวของเขาตามน้ำ

"ดีค่ะแบบนี้ต้องให้รางวัล"

ฟอดดดด

"อีกข้างค่ะ"

ฟอดดดด

เด็กหญิงเข้าไปหอมซ้ายหอมขวาคนเป็นพ่อให้รางวัลที่สัญญาจะเป็นเด็กไม่ดื้อจนเฌอริตาอดจะหมั่นไส้ในความตามน้ำไปกับลูกของภัสกรไม่ได้

อาทิตย์ต่อมา

"ดูอะไรอยู่เหรอ"

ภัสกรเดินมานั่งข้างๆหญิงสาวที่โซฟาในห้องนั่งเล่น

"นายชนะพลโดนจับเป็นไปได้ไงคะเนี่ย"

เฌอริตานั่งอ่านข่าวด้วยสีหน้าที่ตึงเครียดจะพูดว่าดีใจก็ดีใจแต่ก็ยังสงสัยว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไรที่ชนะพลนั้นจะถูกจับไปง่ายๆ

"มันเป็นไปแล้ว"

ภัสกรไม่ได้ตกใจกับข่าวนี้เลยสักนิดเพราะเขารู้อยู่แล้วว่ามันต้องมีข่าวแบบนี้ออกมา

"แบบนี้พี่ภัสกับหมอแดนก็ใช้ชีวิตปกติได้แล้วสิคะ"

"อืม.."

"ริตาดีใจที่สุดเลยค่ะ"

เฌอริตาหันหน้ายิ้มกว้างทั้งซบหัวทุยลงบนอกแกร่งของชายหนุ่ม

"อืม..."

ภัสกรกอดร่างบางเอาไว้หลวมๆ

"ว่าแต่พี่ภัสมีส่วนรู้เห็นกับเรื่องนี้หรือเปล่าคะ"

เฌอริตาขมวดคิ้วเงยหน้าถามชายหนุ่มด้วยสายตาที่มีเลศนัยเพราะเห็นว่าชายหนุ่มไม่ออกอาการตกใจหรือดีใจสักเท่าไร

"เปล่าพี่ก็แค่วานให้คนของคุณฟรานซิสช่วยอะไรนิดหน่อยเท่านั้นเอง"

ภัสกรตอบหญิงสาวด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์

ภัสกรรู้ว่ารายการบัญชีที่สั่งจ่ายให้หุ้นส่วนของชนะพลนั้นมันไม่ตรงและเงินส่วนแบ่งเพราะหุ้นส่วนทุกคนต้องได้มากกว่านั้นเขาจึงส่งเมลไฟล์การเดินบัญชีจริงทั้งหมดให้กับหุ้นส่วนของชนะพลทำให้ชนะพลต้องแตกคอกับคนที่เป็นหุ้นส่วนและหุ้นส่วนแต่ละคนก็ร่วมมือกันคว่ำบาตรไม่ลงทุนต่อกับชนะพลบริษัทของชนะพลจึงประสบปัญหาหนักมากในตอนนี้

ภัสกรและแดนเทพเข้าแจ้งความว่าชนะพลทำผิดอะไรบ้างเพราะรู้ว่าตอนนี้ตำรวจไม่มีใครเป็นพวกของชนะพลอีกแล้วเมื่อเห็นว่าชนะพลหมดอำนาจในมือจนในที่สุดความผิดทุกอย่างของชนะพลก็ปรากฏแก่สายตาประชาชนจนเขาถูกดำเนินคดีในที่สุด