ตอนที่ 21

"แล้วไม่บอกริตาบ้างล่ะคะ"

เฌอริตารู้แบบนี้แล้วจึงหน้ามุ่ยบอกบุญไม่รับในทันที

"พี่ไม่อยากให้ริตายุ่งเรื่องนี้อีกแล้ว"

ที่เขาไม่อยากบอกเธอเพราะไม่อยากให้เฌอริตาต้องมานั่งกังวลห่วงเขาอีก

"...."

เฌอริตาเดินหนีชายหนุ่มไปอย่างไม่พูดไม่จาเพราะรู้สึกนอยเล็กน้อย

"เป็นอะไรไป"

ภัสกรเดินตามง้อหญิงสาวเพราะรู้ว่าอาการแบบนี้เธอต้องแอบงอนเขาอยู่เป็นแน่

"เอาเป็นว่าพี่ขอโทษแล้วกันที่ไม่ได้บอกพี่ไม่อยากให้ริตายุ่งเรื่องนี้จริงๆดีกันนะ"

ภัสกรโอบกอดข้างหลังหญิงสาวทั้งยื่นนิ้วก้อยตรงหน้าของเธอพร้อมพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อนที่รู้ว่าน้ำเสียงนี้มันจะทำให้เธอใจอ่อนได้

"...ก็ได้ค่ะ..."

เฌอริตาแอบอมยิ้มเล็กๆจะเป็นเธอที่ใจอ่อนให้กับน้ำเสียงแบบนี้ของชายหนุ่มอยู่ร่ำไปจึงยอมเกี่ยวก้อยคืนดีในที่สุด

"พี่ว่าจะไปเยี่ยมคนที่เคยชุบเลี้ยงพี่มาเป็นครั้งสุดท้าย"

ภัสกรเอ่ยออกมาด้วยสีหน้าเรียบเฉย

"ริตาไปด้วยค่ะ"

เฌอริตาเองก็อยากจะดูหน้าคนที่ได้รับผิดกับสิ่งที่ตัวเองทำเหมือนกัน

สถานีตำรวจ

"ฝีมือแกใช่ไหม"

ชนะพลที่ถูกคุมตัวไว้ในห้องขังตะคอกใส่ภัสกรอย่างเคียดแค้น

"คนทำผิดก็ต้องได้รับโทษถูกแล้วครับ"

ภัสกรพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยมองดูคน