ตอนที่ 44

"ทำไมเธอถึงขยันขนาดนี้"

ลีโอนาโดถามอีกฝ่ายด้วยสีหน้าสงสัย

"ดาวฝันอยากจะมีธุรกิจสักอย่างเป็นของตัวเองน่ะค่ะเลยอยากทำงานเก็บเงินไว้ให้ได้เยอะๆ"

"เธออยากทำอะไร"

"ดาวอยากเปิดร้านดอกไม้น่ะค่ะ"

"เธอชอบดอกไม้มากเหรอ"

"ค่ะชอบมาก"

"ดีแล้วล่ะทำในสิ่งที่เราชอบมันจะออกมาดีเสมอ"

"ค่ะ"

อิงดาวนั่งคุยกับลีโอนาโดได้พักใหญ่ทั้งสองค่อนข้างคุยกันถูกคอเลยทีเดียวจนอิงดาวเริ่มที่จะไว้ใจลีโอนาโดมากขึ้นที่จะคุยเรื่องอะไรต่อมิอะไรเหมือนคนสนิท

วันต่อมา

ก๊อกๆๆๆ

"คุณสิงห์คะ.."

แกร๊กกก

อิงดาวเห็นส่าวันนี้สายแล้วลีโอนาโดยังไม่ออกไปกินข้าวเช้าเธอจึงต้องมาเคาะห้องเรียกแต่เมื่อทั้งเคาะทั้งเรียกแล้วชายหนุ่มยังไม่ออกมาเปิดเธอจึงถือวิสาสะเปิดประตูเดินเข้ามาในห้องของเขาอย่างไม่เกรงใจเพราะอีกใจก็กลัวว่าลีโอนาโดจะเป็นอะไรไป

"ยังไม่ตื่นงั้นเหรอ"

อิงดาวตัดสินใจครู่หนึ่งลองบิดประตูห้องนอนของชายหนุ่มดูปรากฎว่าเปิดได้เมื่อเห็นชายหนุ่มยังนอนอยู่บนเตียงอยู่ดีเธอจึงโล่งใจและเตรียมจะเดินหันหลังกลับ

"ดาว.."

"คะ??...ดาวขอโทษที่เข้ามารบกวนค่ะพอดีดาวคิดว่าคุณตื่นแล้ว"

อิงดาวหันกลับมาตามเสียงเรียกแต่ภาพตรงหน้าทำให้เธอแอบหน้าร้อนผ่าวเห่อแดงขึ้นอย่างรวดเร็วก็เพราะว่าอีกฝ่ายดันลุกจากที่นอนโชว์กล้ามหน้าท้องและลำแขนแกร่งต่อหน้าเธอโดยที่เธอไม่ได้ทันตั้งตัวนั่นเอง

"เธอนั่งรอฉันก่อนสิเดี๋ยวฉันจะรีบอาบน้ำแล้วออกไปกินอาหารเช้าพร้อมกัน"

ลีโอนาโดแอบอมยิ้มเล็กๆเมื่อเห็นสีหน้าของคนตรงหน้าแอบเห่อแดงอย่างเห็นได้ชัด

"เอ่อ..ค่ะ.."

อิงดาวเดินมานั่งรอที่โซฟาหน้าห้องพร้อมยกมือน้อยลูบหน้าลวกๆอย่างเคอะเขินกับภาพเมื่อครู่

10.00 น

"เดินดูจนรอบแล้วคุณสิงห์มีอะไรติดขัดรึเปล่าคะ"

หลังจากที่ลีโอนาโดและอิงดาวกินอาหารเช้ากันเรียบร้อยแล้วอิงดาวก็เริ่มพาชายหนุ่มเดินทัวร์รอบๆโรงแรมพักใหญ่จนชายหนุ่มรับรู้รายละเอียดทุกอย่างหลังจากนี้หญิงสาวก็เหลือแต่รออีกฝ่ายจะยอมตกลงซื้อที่นี่หรือไม่เท่านั้นเองแต่ในใจของเธอตอนนี้มั่นใจไปแปดสิบเปอร์เซ็นแล้วว่ายังไงเธอก็ต้องทำงานครั้งนี้สำเร็จแน่นอน

"เปล่านะทุกอย่างเพอเฟคแต่ผมอยากจะเที่ยวดูสถานที่รอบๆโรงแรมนี้ว่ามีอะไรบ้าง"

"ได้ค่ะเดี๋ยวดาวบอกให้คนที่โรงแรมขับรถพาเราไปนะคะ"

"ไม่...ฉันอยากไปกับเธอแค่สองคนก็พอเรื่องรถฉันติดต่อเอาไว้แล้วเธอเป็นคนบอกทางก็พอเดี๋ยวฉันขับเอง​"

"ก็ได้ค่ะ"

อิงดาวแอบทำหน้าฉงนเล็กน้อยไม่รู้ว่าชายหรุ่มไปติดต่อตอนไหนแต่ถ้าหากเขาอยากไปกับเธอเพียงสองคนเธอเองก็ยินดีอยู่แล้ว

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

"น้าตกที่นี่เป็นสถานที่ที่ใกล้กับโรงแรมที่สุดค่ะขับออกไปเลยจากทางที่เรามาไม่ไกลก็จะเป็นสวนดอกไม้ที่คนนิยมมาถ่ายรูปกันค่ะแล้วก็มีร้านอาหารชื่อดังแถวนั้นด้วย"

ที่แรกที่อิงดาวพาชายหนุ่มมาเป็นน้ำตกที่สวยงามระดับหนึ่งที่นี่ผู้คนไม่ค่อยรู้จักมากนักเพราะอยู่ติดกับพื้นที่ส่วนบุคคลของโรงแรม

"อืม...ที่นี่เย็นสบายดีนะ"

ลีโอนาโดยืนสูดอากาศที่บริสุทธิ์จนเต็มปอด

"ค่ะคุณสิงห์จะอยู่ที่นี่นานไหมคะ"

"สวยแบบนี้ขออยู่สักครึ่งค่อนวันไปเลย"

"โอเคค่ะ"

อิงดาวปล่อยให้ลีโอนาโดชมธรรมชาติที่นี่อย่างสบายใจโดยเธอเองทำหน้าที่เป็นคนจัดแจงเตรียมที่นั่งเวลาอาหารกลางวันรอชายหนุ่ม

12.30​ น.

"คุณสิงห์คะ..ไปไหนของเค้านะ"

อิงดาวเดินเลาะรอบธารน้ำตกหลังจากที่เห็นว่าลีโอนาโดหายไปนานแต่ก็ไม่ยักจะเห็นหรือได้ยินเสียงชายหนุ่มแม้แต่นิดเดียวจนตอนนี้เธอเริ่มใจไม่ดีนิดหน่อย

"ว้ายยยย.."

ตู้มมม

"ฮ่าๆๆๆ..."

ลีโอนาโดรวบตัวหญิงสาวพร้อมกระโดดลงน้ำตกเมื่อเห็นว่าหญิงสาวตกใจจนหน้าตาตื่นเขาก็ขำเสียจนหน้าดำหน้าแดงต่างจากหญิงสาวที่หน้ามุ่ยขมวดคิ้วเป็นปม

"เล่นอะไรของคุณคะเปียกหมดเลย"

"ฉันก็แค่อยากชวนเธอเล่นน้ำไง"

ลีโอนาโดรวบเอวร่างบางเอาไว้หลวมๆพรางอมยิ้มอย่างพอใจที่แกล้งหญิงสาวได้

ครู่ต่อมา

"เปียกหมดเลยเห็นไหมคะ"

อิงดาวนั่งหน้ามุ่ยนั่งกอดเข่าอยู่ที่เสื่อผืนเล็ก

"นั่งให้ตัวแห้งแล้วค่อยกลับโอเคไหม"

"ก็คงต้องเป็นแบบนั้นแหละค่ะ"

"แกล้งเธอเล่นนี่สนุกเหมือนกันนะ"

ลีโอนาโดถอดเสื้อของเขาออกเผยแผงกล้ามต่อหน้าหญิงสาวอย่างไม่เคอะเขินชายหนุ่มอมยิ้มอย่างพึงพอใจดูท่าวันนี้เขาจะสนุกกว่าที่คิด

"ดาวไม่สนุกด้วยนะคะคุณสิงห์ดีที่น้ำไม่ลึกไม่งั้นดาวคงจมไปแล้ว"

อิงดาวก้มหน้างุด

"เธอว่ายน้ำไม่เป็นเหรอ"

ลีโอนาโดหลี่ตาถามหญิงสาวอย่างสงสัยเขาคิดว่าเธอจะว่ายน้ำเป็นเสียอีกเพราะทักษะการเอาชีวิตรอดของทุกคนเรื่องนั้นมันค่อนข้างจำเป็น

"ค่ะ"

อิงดาวพยักหน้ารับเธอเกลียดการตกน้ำที่สุดเพราะตอนเด็กๆเธอเกือบเอาชีวิตไม่รอดเพราะจมน้ำมาแล้ว

20.00 น.

"ฮัดชิ่วว..."

อิงดาวนั่งจามอยู่หลายรอบในขณะที่มานั่งดูดาวเป็นเพื่อนลีโอนาโด

"เป็นหวัดเหรอ"

"ก็นิดหน่อยค่ะ"

"งั้นเธอไปพักเถอะ"

"ไม่เป็นไรค่ะดาวนั่งเป็นเพื่อนคุณได้ค่ะ"

"งั้นเอาผ้าคลุมหัวไว้"

ลีโอนาโดหยิบผ้าขนหนูสีขาวที่พาดคอของเขาคลุมหัวหญิงสาวเอาไว้

"ขอบคุณค่ะ"

อิงดาวมองหน้าชายหนุ่มด้วยสายตาที่แอบเขินเล็กน้อยเป็นอีกครั้งที่เป็นเพราะเขาที่ทำให้เธอมีอาการเช่นนี้

"ดาว.."

ลีโอนาโดเขยิบเข้ามาเบียดกับหญิงสาวมากขึ้นทั้งเรียกเธอเสียงอ่อน

"คะ??"

"ฉันว่าเธอน่ารักมากเลยนะ..."

ลีโอนาโดพูดไปยิ้มไปอย่างไม่คิดจะอายในสิ่งที่ตัวเองพูดเลยสักนิด

"....."

อิงดาวถึงกับตัวชาวาบไม่รู้ว่าชายหนุ่มจะแกล้งอะไรเธอเล่นอีกกันแน่

"เธอไม่รู้ตัวบ้างเหรอว่าทำไมฉันถึงใจดีกับเธอแถมยังชอบอยู่กับเธอสองต่อสองอีก"

"ท..ทำไมคะ?"

อิงดาวเริ่มขยับหนีชายหนุ่มเล็กน้อย