ตอนที่ 45

"ก็เพราะฉันชอบเธอตั้งแต่วันแรกที่เจอไง"

ลีโอนาโดโน้มตัวเอียงลงกระซิบข้างหูหญิงสาว

"เอ่อ...คุณสิงห์แกล้งอำดาวเล่นอีกแล้วนะคะ"

อิงดาวแสร้งพูดติดตลกเพราะไม่รู้ว่าเขาจะทีเล่นทีจริงกับเธอกันแน่

"ฉันพูดจริง"

ลีโอนาโดจ้องหน้าหญิงส่าวด้วยสายคาที่บ่งบอกว่าทุกสิ่งที่เขาพูดเมื่อครู่เป็นความจริง

"เอ่อ...ดาวขอตัวเข้าห้องก่อนนะคะ"

อิงดาวถึงกับเขินหน้าแดงทำตัวไม่ถูกรีบวิ่งกลับเข้าห้องของเธออย่างรวดเร็ว

"หึ่..."

ลีโอนาโดยิ้มอย่างมีเลศนัยเมื่อเห็นท่าทีของหญิงส่วที่เป็นที่น่าพึงใจของเขาไม่น้อย

วันต่อมา

ก๊อกๆๆ

"คุณสิงห์ตื่นเช้าจังเลยนะคะ"

อิงดาวเปิดประตูมาเจอชายหนุ่มก็ต้องทักด้วยความแปลกใจเล็กน้อยเพราะตอนนี้ยังไม่เจ็ดโมงเช้าเลยด้วนซ้ำแต่เขากลับตื่นแต่งตัวเรียบร้อยแล้วในขณะที่เธอยังอยู่ในชุดนอนอยู่เลย

"อยากชวนเธอไปดูพระอาทิตย์ขึ้น"

"ก็ได้ค่ะ"

อิงดาวพยักหน้ารับถึงเธอจะรู้สึกเขินกับเรื่องเมื่อคืนยังไงเขาก็คือลูกค้าที่เธอจะต้องดูแลหากเขาต้องการให้เธอบริการเรื่องอะไรเธอก็ต้องทำให้เต็มที่อยู่แล้ว

"อรุณสวัสดิ์เช้าที่สดใส"

ลีโอนาโดวาดมือที่ถือกุหลาบช่อโตจากด้านหลังยื่นให้หญิงสาว

"ขอบคุณนะคะ"

อิงดาวรับช่อดอกไม้นั้นอย่างเคอะเขินเธอพึ่งจะเคยถูกผู้ชายทำแบบนี้ให้จึงเก็บอาการเขินไม่ค่อยอยู่เท่าไร

อาทิตย์ต่อมา

ระหว่างที่อิงดาวอยู่ที่โรงแรมกับลีโอนาโดเป็นอาทิตย์ชายหนุ่มก็หยอดจีบหญิงสาวอยู่ไม่ขาดจนอิงดาวเริ่มหวั่นไหวในเวลาอันรวดเร็วแต่ก็ยังสงวนท่าทีของเธอเอาไว้อยู่เหมือนกันเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายได้ใจว่าเธอได้ปันใจให้เขาส่วนหนึ่งในเวลาอันรวดเร็วไปแล้ว

บริษัทxxx

"คุณทำงานดีมากเลยอิงดาวนี่ผมไม่คิดเลยว่าคุณสิงห์จะยอมซื้อโรงแรมในเวลาอันรวดเร็วขนาดนี้"

เอกภพหน้าบานเพราะได้เงินก้อนใหญ่มาอย่างง่ายดายด้วยฝีมือของอิงดาวเมื่อเธอกลับมาทำงานเขาก็ชมเธอยกใหญ่

"คุณสิงห์ติดต่อมาแล้วเหรอคะ"

อิงดาวถามเจ้านายของเธอด้วยสีหน้าสงสัยเพราะลีโอนาโดไม่ได้บอกเธอว่าเขาตัดสินใจอย่างไร

"ก็ตั้งแต่วันแรกที่ไปถึงคุณสิงห์ก็ติดต่อมาเลยนี่คุณไม่รู้เรื่องเหรอ"

"เปล่านี่คะ....คุณสิงห์ไม่ได้บอกอะไร"

อิงดาวส่ายหัวเบาๆ

"งั้นช่างมันเถอะแต่โบนัสที่ผมจะให้คุณผมโอนให้คุณแล้วนะ"

"ทำไมไวจังล่ะคะ"

"ก็ผมพอใจในผลงานของคุณมากน่ะสิ"

"ขอบคุณมากเลยนะคะท่านประธาน"

อิงดาวหัวใจพองโตกับเม็ดเงินก้อนใหญ่ที่พึ่งเข้าบัญชีเธอมาหมาดๆ

"หลังจากนี้สักสามเดือนผมจะเลื่อนตำแหน่งให้คุณนะถ้าเลื่อนเร็วไปเดี๋ยวคนอื่นจะต่อว่าผมได้แต่เงินเดือนสามเท่าผมให้คุณตั้งแต่สิ้นเดือนนี้เลย"

"ตกลงค่ะท่านประธานขอบคุณมากๆเลยนะคะ"

อิงดาวยกมือไหว้ขอบคุณแล้วขอบคุณอีกที่นับว่าเจ้านายของเธอก็ใจดีกับเธออยู่เหมือนกัน

เย็นของวัน

ปรี๊นนนน

อิงดาวชะงักการเดินเล็กน้อยในระหว่างที่รอรถประจำทางกลับคอนโดเพราะจู่ๆก็มีรถขับมาเทียบตัวเธอแล้วบีบแตรใส่

"ขึ้นรถเลยครับ"

ลีโอนาโดเปิดกระจก​รถหรูคันใหท่ของเขาออกมาเรียกหญิงสาวให้ขึ้นรถ

"คุณสิงห์..."

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

คอนโดxxxx

"ฉันซื้อของสดมาเยอะเลยเย็นนี้เธอทำอาหารให้ฉันกินนะ"

ลีโอนาโดจอดรถได้ก็รีบวิ่งไปหยิบของหลังรถพะลุงพะลังเตรียมที่จะขึ้นไปบนคอนโด

"ทำไมดาวต้องทำให้คุณกินด้วยล่ะคะที่บ้านคุณไม่มีแม่บ้านเหรอ"

อิงดาวเดินเข้าลิฟท์ทั้งมองคนที่กำลังหิ้วของเดินตามด้วยสีหน้าสงสัย

"ก็ฉันอยากกินฝีมือแฟน"

ลีโอนาโดแอบกระซิบข้างหูหญิงสาวเบาๆ

"ใครแฟนคุณคะ?"

"เธอไง"

"มั่วแล้วค่ะ"

อิงดาวตัวชาวาบหน้าแดงก่ำพยายามสะกดกั้นอมยิ้มเขินอายของเธอเอาไว้สายตากลมโตมองยังเลขที่กำลังขึ้นอยู่บนจอเล็กๆของลิฟท์เพื่อที่จะได้มีจุดสนใจจุดอื่นให้ลดความเขินลง

"เอาน่าฉันอุตส่าห์เป็นลูกค้าวีไอพีบริษัทเธอบริการฉันเพิ่มนิดหน่อยคงไม่ใช่ปัญหามั้ง"

ลีโอนาโดเดินตามหญิงสาวเข้าห้องพรางทำน้ำเสียงออดอ้อนอย่างที่เขานั้นไม่เคยทำกับใครมาก่อนแต่เพราะเธอเขาจึงต้องทำมารยาร้อยเล่มเกวียนสารพัด

"คุณสิงห์จะให้ดาวทำอะไรคะ"

อิงดาวยกถุงอาหารจากชายหนุ่มมาวางที่เคาร์เตอร์เขาหิ้วของมาถึงที่นี่แล้วหากเธอไม่ทำอาหารให้ก็คงจะใจดำเกินไปแล้ว

"อะไรก็ได้ที่เธออยากทำ"

ลีโอนาโดสวมกอดด้านหลังร่างบางโดยที่อีกฝ่ายไม่ทันตั้งตัว

"คุณสิงห์!!"

"ขอกอดหน่อยนะฉันคิดถึงเธอนี่นา"

"จะมากอดดาวได้ไงคะเราไม่ได้เป็นอะไรกัน...ปล่อยค่ะ"

อิงดาวพยายามแกะมือหนาออกจากตัวเธอแต่ดูจะยากลำบากเหลือเกินเพราะคนตัวโตไม่ยอมปล่อยเธอง่ายๆ

"แต่ฉันอยากคบกับเธอจริงๆนะ"

ลีโอนาโดยังคงทำน้ำเสียงออดอ้อนทั้งยังไม่ยอมปล่อยหญิงสาวให้หลุดจากวงแขนของเขา

"คุณกับดาวต่างกันเกินไปค่ะคงจะคบกันไม่ได้หรอก"

อิงดาวยอมรับเลยว่าเธอครุ่นคิดเรื่องนี้มาอยู่หลายวันเหมือนกันไม่ใช่เพราะเธอใจแข็งไม่หวั่นไหวให้ชายหนุ่มแต่เป็นเพราะสถานะเธอกับเขามันแตกต่างกันเกินไปการที่จะคบกันมันไม่ใช่แค่คนสองคนเท่านั้นมันรวมถึงสภาพสังคมของเขาด้วยซึ่งเธอเห็นว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่เธอกับเขาจะคบกัน

"ฉันไม่เคยถือเรื่องนี้สักนิด...ให้โอกาสฉันได้คบหาดูใจกับเธอนะ"

อิงดาวยังคงเงียบไม่ได้ให้คำตอบอะไร

"ถ้าเธอยังไม่ให้คำตอบฉันก็จะกวนใจเธอทุกวันกวนเช้ากวนเย็นแบบนี้แหละ"

คำพูดและสายตาของลีโอนาโดเป็นการบ่งบอกให้หญิงสาวรู้ว่านี่ไม่ใช่แค่คำขู่แต่เขาจะทำจริง

"ดาวแค่พนักงานกินเงินเดือนไม่ใช่คุณหนูไฮโซอะไรแถมชีวิตยังธรรมดามากคุณจะมาสนใจอะไรดาวคะ"

อิงดาวอยากจะรู้เหลือเกินว่าคนเพอเฟคอย่างเขาจะมาสนใจอะไรเธอนักหนา

"ฉันชอบที่เธอเป็นเธอ...เรายังไม่ได้ลองศึกษากันยาวๆเลยจะรู้ได้ไงว่าไปกันไม่รอด...นะดาวฉันขอร้องล่ะ"

"ก...ก็ได้ค่ะ.."

และแล้วหญิงสาวก็ต้องใจอ่อนให้กับความหวั่นไหวของตัวเองจนได้

"โอเคงั้นเธอเป็นแฟนฉันแล้วนะ"

ลีโอนาโดหมุนตัวหญิงสาวพร้อมเชยคางมองหญิงสาวด้วยรอยยิ้มกว้าง

"แค่คุยกันไปก่อนค่ะ.."

อิงดาวเห็นว่าคำนี้เธอยังไม่อยากใช้เท่าไรเพราะไม่ได้อยากหวังอะไรมากมายกับอนาคตข้างหน้ากลัวจะผิดหวังไม่เป็นท่า

"โอเค.. ก็ได้"

ลีโอนาโดค่อนข้างพึงพอใจในคำตอบนี้ของหญิงสาวเพราะมันเข้าใกล้การที่เขาจะจัดโปรโมชั่นหวานให้เธอแล้ว