ตอนที่ 35

ครู่ต่อมา

ปั้ง.. ๆ... ๆ

".. เฮ้ออ.. "

ภัสกรทดลองอาวุธใหม่กับเป้าที่สนามแค่เป้านิ่งเขาก็ยังยิงมันไม่ตรงจึงวางอาวุธในมือท้าวเอวถอนหายใจเฮือกใหญ่

"นาย​น้อยเป็นอะไรรึเปล่าครับ"

เฟเดียไม่คิดว่าฝีมือของนายน้อยของเขาจะตกได้ขนาดนี้จึงต้องเข้าไปกระซิบถาม

"ฉันว่าวันนี้ฉันยังไม่พร้อมที่จะลอง"

ตอนนี้ภัสกรคิดว่าตัวเองน่าจะไม่มีสมาธิเอามากๆจึงขอลองวันหลังจะดีกว่า

"ครับ"

19.00 น.

"เฮ้อ..."

ภัสกรกลับมานั่งดื่มทำหน้าครุ่นคิดไม่ตกกับเรื่องที่คาใจ

"ติดต่อหนูริตาไม่ได้งั้นสิ"

ชัยพฤกษ์พอจะรู้ว่าอาการอย่างนี้ของลูกชายเขาเกิดขึ้นเพราะอะไร

"ครับ.."

"คิดถึงเธอมากไหม"

ชัยพฤกษ์ถามหยั่งเชิง

"คือ...ผมแค่อยากถามไถ่ความเป็นอยู่เท่านั้นเอง"

"คิดถึงก็บอกว่าคิดถึง...ถ้าติดต่อไม่ได้ก็แค่ไปหาเท่านั้นเอง"

ชัยพฤกษ์รู้ว่าตอนนี้ลูกชายเขามีความรู้สึกเช่นไรแค่เจ้าตัวให้คำตอบกับตัวเองไม่ได้เท่านั้น

"แล้วงานที่นี่ล่ะครับ"

"ฉันให้เวลาไม่เกินสามวันคิดเอาว่าจะทำยังไง"

ชัยพฤกษ์ต้องขีดเส้นตายให้ลูกชายของเขาไม่อย่างนั้นคนอย่างภัสกรคงปล่อยเวลาให้ล่วงเลยไปแน่

"ครับคุณพ่อ"

วันต่อมา

07.40 น.

โรงเรียนxxx

"บ๊าย..บายค่ะคุณแม่"

"ตั้งใจเรียนนะคะ"

"ค่ะ"

เฌอริตามาส่งลูกสาวของเธอที่โรงเรียนในตอนเช้าเป็นอีกวันที่เธอจะต้องอยู่บ้านแบบเหงาๆกับวาดตันทร์เพียงสองคนอีกแล้วเพราะคนที่ชอบส่งเสียงในบ้านไปโรงเรียน

บ้านเฌอริตา

"หืม...รถใคร"

เฌอริตากลับมาถึงบ้านเธอก็ต้องแปลกใจกับรถหรูที่มาจอดหน้าบ้านจะว่าเป็นรถของปลายฝนเพื่อนเธอก็น่าจะบอกก่อนจะมาแต่นี่ไม่ใช่

"นมคะ...นม.."

เฌอริตารีบเดินเข้ามาในบ้านเนียกหาวาดจันทร์อย่างรวดเร็ว

"คะคุณหนู"

"ใครมาเหรอคะ"

หญิงสาวถามวาดจันทร์ด้วยสีหน้าสงสัยทั้งชี้ออกไปทางรถที่จอดอยู่หน้าบ้าน

"พี่เอง"

ภัสกรเดินตามหลังวาดจันทร์มาหลังจากที่ได้ยินเสียงเฌอริตากลับมาแล้ว

"เอ่อ..คุยกันตามสบายนะคะเดี๋ยวนมขอไปทำงานของนมต่อก่อน"

วาดจันทร์รู้ดีว่าตอนนี้ควจะให้ทั้งสองคุยกันตามลำพังและรีบเดินไปทำธุระของเธอให้เสร็จทันเวลาตามที่ภัสกรขอร้อง

ครู่ต่อมา

"ทำไมพี่ถึงติดต่อริตาไม่ได้เลย"

ภัสกรเดินเข้ามาประชิดตัวหญิงสาวที่เจ้าตัวนั้นทำให้เขาไม่สบายใจอยู่หลายวันเพราะติดต่อไม่ได้

"คือ...ตอนที่พี่ภัสติดต่อมาริตาคงไม่ว่างมั้งคะ"

เฌอริตาก้มหน้าไม่ยอมสบตาอีกฝ่าย

"พี่ขอมือถือหน่อย"

ภัสกรไม่พูดเปล่าใช้ความมือไวล้วงกระเป๋าหญิงสาวหยิบมือถือของเธอออกมาอย่างรวดเร็ว

"คือ...พี่ภัส!!"

เฌอริตาตกใจในการกระทำของชายหนุ่มมากไม่คิดว่าเขาจะดึงมือถือของเธอออกไปดื้อๆแบบนั้น

"เครื่องก็เปิดแต่พี่โทรไม่ติดแบบนี้คืออะไรบล็อกพี่ด้วยเหตุผลอะไร"

ภัสกรรีบโทรเข้าเบอร์ของหญิงสาวทั้งที่เครื่องเปิดอยู่แต่เขากลับโทรไม่ติดเท่ากับเธอเลือกที่จะบล็อกการติดต่อกับเขานี่หรือที่อ้างว่าไม่ว่าง

"....."

เฌอริตาหน้าเสียเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ตอบโต้อะไรดใกลับเพราะหลักฐานคาตาขนาดนี้เธอก็คงปฏิเสธอะไรไม่ได้

"ที่พี่มาวันนี้พี่จะพาริตากับลูกกลับไปด้วย"

ภัสกรบอกเหตุผลให้หญิงสาวได้ฟังว่าที่เขามาวันนี้เพื่อจุดประสงค์อะไร

"ไม่ไปค่ะ"

เฌอริตาเงยหน้าตอบชายหนุ่มทันที

"ต้องไป"

ภัสกรจะไม่ให้หญิงสาวเป็นคนตัดสินใจอีกแล้วเพราะหากเขาปล่อยเธอไปอีกเธออาจจะไม่ทำแค่ตัดการติดต่อกับเขาซึ่งเหตุผลเพราะอะไรเขาก็ยังไม่ทราบแน่ชัด

"ถ้าริตาไม่อยากไปใครก็บังคับริตาไม่ได้หรอกค่ะ"

เฌอริตาพูดเสียงแข็งเพราะคนใจแข็งอย่างเธอเมื่อตัดสินใจอะไรแล้วย่อมไม่เขวไปทางอื่นแน่นอน

"นมครับของเรียบร้อยไหมครับ"

ภัสกรตะโกนถามวาดจันทร์

"เรียบร้อยแล้วค่ะ"

"ของอะไร"

เฌอริตาคิ้วขมวดเล็กน้อยหมายจะเดินไปดูในห้องของเธอแต่ก็ถูกภัสกรรั้งเอาไว้ก่อน

"ก็พี่ให้นมเก็บของริตากับลูกส่วนหนึ่งไว้ให้น่ะสิ"

ภัสกรกระซิบข้างหูหญิงสาวเบาๆทั้งรัดเธอเอาไว้ด้วยแขนแกร่งข้างเดียว

"พี่ภัสฟังที่ริตาพูดไม่รู้เรื่องเหรอคะว่าริตาไม่ไป"

เฌอริตาเริ่มมีความโมโหขึ้นมาเพราะเหมือนกับว่าชายหนุ่มจะไม่ฟังเธอเลย

"พี่ฟังรู้เรื่องแต่พี่ต้องพาริตาไป"

"...อื้อออ"

ภัสกรไม่มีเวลาที่จะประณีประนอมเรื่องนี้เท่าไรนักเขาจึงต้องใช้วิธีการที่โหดนิดนึงโดยการโปะยาสลบภรรยาของเขาและรีบอุ้มเอาไว้

"เอ่อ...ต้องขนาดนี้เลยเหรอคะคุณภัส"

วาดจันทร์เห็นเข้าก็แอบตกใจเล็กน้อย

"อย่างนี้แหละครับ...ยังไงผมฝากนมดูแลทางนี้ให้ก่อนนะครับถ้าผมหาคนดูแลได้แล้วจะรีบส่งมาช่วยนะครับ"

"ค่ะคุณภัส"

วาดจันทร์หวังว่าทั้งสองจะเข้าใจกันดีเมื่อไปถึงที่นั่นแล้วเพราะเธอเองก็อยากเห็นคุณหนูของเธออยู่กับครอบครัวอย่างมีความสุข

รัสเซีย

คฤหาสน์หรู

"พี่ภัสทำแบบนี้ทำไมคะ...แล้วนี่น้องเฌออยู่ไหน"

เฌอริตาตื่นขึ้นมาในห้องนอนก็อาละวาดยกใหญ่ที่ชายหนุ่มใช้วิธีพาตัวเธอมาอย่างไม่เต็มใจและรีบถามหาเฌอริมาลูกสาวของเธออย่างโมโห

"อยู่กับคุณพ่อ"

เมื่อได้ยินคำตอบจากชายหนุ่มเช่นนั้นหญิงสาวก็หมายจะวิ่งออกไปที่ประตูแต่ก็ถูกชายหนุ่มขวางเอาไว้ก่อน

"จะไปไหน.."

"ริตาจะพาลูกกลับบ้าน"

เฌอริตาคิดว่าเขาพาเธอมาได้เธอก็กลับได้เธอไม่ชอบวิธีการบังคับเลยสักนิด

"ก็นี่ไงบ้านของเรา"

ภัสกรโอบกอดเฌอริตาเอาไว้เขาไม่คิดว่าเวลาหญิงสาวพยศนั้นจะควบคุมยากขนาดนี้

"ริตาไม่อยากทำให้ใครต้องอึดอัด...ปล่อยริตานะคะ"

"อึดอัด...นี่แสดงว่าวันนั้นได้ยินพี่คุยกับคุณพ่อใช่ไหม"

คำพูดของหญิงสาวทำให้ภัสกรพอจะเข้าใจได้แล้วว่าที่หญิงสาวมีอาการเมินเฉยต่อเขาคงเป็นเพราะได้ยินสิ่งที่เขาคุยกับพ่อของเขาวันนั้นแน่นอน

เฌอริตายังคงเงียบ