ตอนที่ 32

"ไหนบอกว่ามาที่นี่จะโทรบอกกันบ้างไง"

ลูก้าทวงคำสัญญาจากคนเป็นเพื่อนที่บอกว่ามาที่เขาใหญ่แล้วจะโทรบอกที่ไหนได้ต้องให้เขารู้เองและมาที่นี่ก่อน

"อืมพอดีเกิดเหตุการณ์อะไรนิดหน่อยเลยไม่ได้โทรบอกเลยโทษทีนะแล้วนี่รู้ได้ไงว่าริตามาแล้ว"

เฌอริตาอยากรู้เหมือนกันว่าเพื่อนของเธอรู้ได้อย่างไรในเมื่อเธอก็ไม่ได้เป็นคนโทรบอก

"ก็เพื่อนๆเรานั่นแหละ...แล้วนี่??"

ลูก้าก็โทรถามปลายฝนกับลัลลลิลแค่นี้เขาก็รู้แล้วทั้งหันไปหาคนที่กำลังอุ้มเฌอริมาที่หลับอยู่อีกด้วยเชิงถามว่าเขาคือใคร

"พ่อน้องเฌอน่ะ"

ภัสกรแอบเหลือบมองร่างบางด้วยสายตาที่แอบตะขิดตะขวงใจเล็กน้อยว่าทำไมไม่แนะนำไปว่าเขาเป็นสามีของเธอกลับบอกแค่ว่าเป็นพ่อของลูกเท่านั้น

"ยินดีที่ได้รู้จักครับผมลูก้า"

ลูก้ายื่นมือทักทายชายหนุ่มอย่างเป็นมิตร

"ผมภัสกรยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ"

ภัสกรเองก็ทักทายอีกฝ่ายตามมารยาทเช่นกัน

"พี่ภัสพาน้องเฌอไปนอนก่อนนะคะเดี๋ยวริตาขออยู่คุยกับลูก้าก่อน"

เฌอริตาให้ชายหนุ่มพาลูกเข้าไปนอนในห้องก่อนหลังจากกลับมาเหนื่อยๆและตอนนี้เธอก็ขออยู่คุยกับเพื่อนของเธอก่อน

"อืม..”

ใจจริงภัสกรอยากจะยืนอยู่กับเฌอริตาในขณะที่คุยกับเพื่อนแต่ก็ติดตรงที่เขาต้องพาลูกไปนอนนี่แหละ

ครู่ต่อมา

"บ้านไปถึงไหนแล้ว"

เฌอริตากับลูก้านั่งคุยกันอยู่ที่หน้าเรือนรับรองท่าทางสนิทสนมของสองหนุ่มสาวทำเอาคนที่กำลังเดินออกจากบ้านไม่กล้าเดินมากวน

"ได้เกินห้าสิบเปอร์เซ็นแล้วล่ะ"

"ว่างๆต้องแวะไปดูบ้างแล้ว"

"ไปสิ..ผมจะเป็นเจ้าบ้านที่ดีต้อนรับคุณเฌอริตาให้สมเกียรติเลยขอรับ555"

ลูก้าพูดหยอกล้อเล่นกับเฌอริตาอย่างที่เคยทำเป็นประจำ

"ฮ่าๆๆ...ชอบพูด​ติดตลกอยู่เรื่อยเลยนะ"

"ก็มันนิสัยผมอยู่แล้วนี่"

"ค่อยเป็นลูก้าคนเดิมหน่อยแสดงว่าแผลใจนี่รักษาหายดีแล้วใช่ไหม"

เฌอริตาดูออกว่าแผลใจของเพื่อนเธอน่าจะดีมากขึ้นแล้ว

"แผลใจอะไรไม่ได้คิดเรื่องนั้นมาตั้งนานแล้ว"

ลูก้ายังคงวางฟอร์มว่าเขาไม่ได้เสียใจเรื่องแฟนเก่าสักนิด

"แหม...จ้าพ่อคนใจแข็งเหมือนหินจะปากแข็งก็แข็งต่อไป"

เฌอริตาเหล่สายตามองเพื่อนเธออย่างทะเล้นหากเพื่อนเธอไม่ยอมรับแต่เธอดูออกก็พอ

ภัสกรยืนมองทั้งสองพักใหญ่จึงเข้าบ้านไปเขารู้สึกไม่ค่อยชอบท่าทีที่เฌอริตาสนิทกับลูก้าแปลกๆทั้งที่รู้ว่าเป็นเพื่อนกันแต่เขาก็ยังรู้สึกไม่โอเคอยู่ดี

เย็นของวัน

"ผมกลับก่อนนะแล้วจะแวะมาใหม่"

ลูก้ากอดหญิงสาวหลวมๆก่อนที่เขาจะกลับและรับปากว่าก่อนหญิงสาวจะกลับเขาน่าจะได้แวะมาใหม่อีกรอบแน่ๆ

"อืม..กลับดีๆล่ะ"

เฌอริตาโบกไม้โบกมือลาทั้งยืนมองเพื่อนเธอขับรถไปจนสุดลูกหูลูกตาแล้วจึงเดินกลับเข้ามาในบ้าน

"ลูก้าเค้าอยู่แถวนี้เหรอ"

เมื่อเฌอริตาเดินเข้ามาภัสกรก็ต้องเปิดประเด็นถามเรื่องลูก้าให้มากขึ้น

"เปล่าค่ะพอดีลูก้าเค้าแค่มาดูบ้านที่กำลังสร้างของพ่อเค้าน่ะค่ะอีกไม่นานก็น่าจะกลับออสเตรเลียแล้วมั้งคะ"

"...."

ภัสกรพยักหน้าเข้าใจ

"พอดีเมื่อกี้คุณพ่อพึ่งโทรมาบอกว่าให้เตรียมตัวกลับไปช่วยงานแล้วริตาจะเปลี่ยนใจอยากไปกับพี่หรือเปล่า"

ภัสกรพึ่งจะได้คุยกับพ่อของเขาเมื่อสักครู่นี้เองว่าให้กลับไปช่วยงานเขาจึงย้ำถามหญิงสาวอีกครั้งว่าเปลี่ยนใจจะกลับไปกับเขาหรือไม่

"อืม...ริตาขอให้คำตอบเดิมนะคะ"

เฌอ​ริตาหลบสายตาลงเล็กน้อยเพราะเมื่อได้ยินคำถามจากชายหนุ่มมันก็เหม่อ​นยิ่งตอกย้ำหัวใจตัวเองให้เจ็บเพราะเธอต้องตอบสิ่งที่ตรงกันข้ามกับหัวใจออกไป

"โอเค.."

ภัสกรพูดออกมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาทำใจยอมรับการตัดสินใจของหญิงสาวว่าเธอจะไม่ไปกับเขาจริงๆ

สามวันต่อมา

หลังจากที่คุยกันเรื่องที่ภัสกรจะกลับวันนั้นเหมือนกับว่าเฌอริตาก็ค่อยๆตีตัวออกห่างชายหนุ่มอยู่เรื่อยๆจนภัสกรเองก็จับสังเกตุได้แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกไปเพียงเพราะคิดว่าหญิงสาวอาจจะมีเรื่องอื่นอยู่ในใจก็เป็นได้ซึ่งเขาเองก็ไม่อยากก้าวก่าย

22.00 น.

"พรุ่งนี้พี่ก็ต้องกลับแล้วเดี๋ยวพี่จะติดต่อมาบ่อยๆนะ"

ภัสกรเดินเข้าไปยืนข้างๆหญิงสาวที่กำลังมองท้องฟ้าอยู่ที่ริมหน้าต่างหาเรื่องชวนคุยกับเธอเรื่อยเปื่อย

"ค่ะ"

เฌอริตาหันมาอมยิ้มให้ชาบหนุ่มเล็กน้อยแล้วจึงเดินกลับไปนอนที่เตียงของเธอ

ภัสกรมองตามหลังหญิงสาวทั้งยังเก็บคำว่าหญิงสาวเป็นอะไรไว้ในใจไม่กล้าถามออกไป

เฌอริตาล้มตัวนอนลงบนเตียงนุ่มข้างๆลูกสาวของเธอพยายามข่มตาหลับเพื่อข่มน้ำตาไม่ให้ไหลแต่ก็ทำได้ยากเสียเหลือเกินดีที่ตอนนี้แสงในห้องไม่ค่อยมีจึงทำให้ไม่มีใครเห็น

รัสเซีย

คฤหาสน์หรู

"อยู่นี่เป็นอาทิตย์แล้วพอจะปรับตัวได้บ้างหรือยังหนูดาว"

หลังจากที่ชัยพฤกษ์พาตัวอิงดาวกลับมาอยู่ที่รัสเซียได้เป็นอาทิตย์วันนี้ก็มีเวลาว่างที่จะได้คุยกับหญิงสาวที่ได้ชื่อว่าเป็นลูกสะใภ้ของเขาจริงๆจังๆเสียที

"ก็พอจะชินบ้างแล้วค่ะคุณพ่อ"

อิงดาวตอบคนตรงหน้าพร้อมอมยิ้มเล็กน้อยเธอตอบไปตามมารยาทเท่านั้นแต่อันที่จริงนั้นเธอไม่ค่อยชินกับทั้งการเป็นอยู่ทั้งสภาพอากาศที่นี่เท่าไรทั้งยังเหงามากเพราะไม่มีคนคุยด้วย

"อยากได้อะไรบอกพ่อเลยนะไม่ต้องเกรงใจแล้วนี่อีกกี่เดือนถึงจะคลอดนะพ่อก็ลืมถามไป"

"อีกประมาณเดือนนึงก็ถึงกำหนดคลอดแล้วค่ะ"

"อืม...แล้วก่อนหน้านี้รู้เพศหรือยังว่าได้ลูกชายหรือลูกสาว"

เรื่องนี้เขาเองที่เป็นปู่ก็ตื่นเต้นอยู่พอสมควรแต่ไม่ยักรู้ว่าคนเป็นพ่อเด็กนั้นจะตื่นเต้นด้วยหรือไม่เพราะตั้งแต่กลับมาก็หายหัวไปนอนอยู่ที่คลังไม่กลับมาดูลูกดูเมียตัวเองบ้างเลย

"เคยอัลตร้าซาวน์แล้วค่ะแต่ไม่เห็น"

"อ๋อ...อย่างนั้นเหรอ..อืมช่วงนี้ตาสิงห์คงไม่ค่อยได้มาดูแลหนูเท่าไรนะเพราะงานพึ่งมีเข้ามาถ้าตาภัสกลับมาน่าจะมีคนช่วยพี่​ค้าก็คงมาดูแลหนูได้"