ตอนที่ 31

"พี่ภัสคะ...ริตา..อื้อ...เจ็บ..อื้อออ.."

คราแรกบทรักที่ชายหนุ่มมอบให้หญิงสาวนั้นก็ดูไม่หวือหวาเท่าไรแต่เมื่อเวลาผ่านไปไม่นานก็เหมือนเขานั้นจะแปลงร่างกลายเป็นเสือที่ขย้ำเหยื่อกินอย่างมูมมามจนเหยื่ออย่างหญิงสาวต้องร้องออกมาด้วยความเจ็บหมายจะให้อีกฝ่ายเบามือ

"..อ่าสส..อื้มม.."

ชายหนุ่มคำรามจากลำคอระบายอารมณ์มีหรือคนที่ควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ตอนนี้จะเบามือง่ายๆเมื่อเนื้ออันหอมหวลได้ตกอยู่ในมือของเขาแล้ว

เช้าวันต่อมา

08.30 น.

"เดี๋ยวน้องเฌอนั่งรอคุณพ่อตรงนี้นะครับ"

ภัสกรพาลูกสาวของเขาออกมาจากห้องนอนปล่อยให้เฌอริตาได้นอนพักอยู่ในห้องคนเดียวเขาไม่อยากรบกวนเวลาพักผ่อนของเธอเพราะเมื่อคืนก็รบกวนไปค่อนคืนแล้ว

"อ้าวคุณภัสคุณหนูยังไม่ตื่นเหรอคะ"

วาดจันทร์เห็นภัสกรเดินจูงคุณหนูเล็กของเธอมานั่งที่ห้องโถงแต่ไม่เห็นเฌอริตาจึงต้องถามหา

"ครับ..เดี๋ยวผมฝากน้องเฌอด้วยนะครับนม...พอดีมีเรื่องที่ต้องคุยกับคุณพ่อนิดหน่อย"

ภัสกรเห็นว่าวาดจันทร์อยู่ตรงนี้จึงรีบฝากเฌอริมาเอาไว้เพราะเขามีธุระบางอย่างที่จะต้องคุยกับพ่อของเขาด่วน

"ได้ค่ะ..คุยเสร็จแล้วเชิญที่โต๊ะอาหารนะคะนมเตรียมไว้ให้เรียบร้อยแล้วค่ะ"

"ครับ"

ครู่ต่อมา

ภัสกรเดินออกมาคุยกับคุณพ่อของเขาที่ระเบียงข้างบ้านซึ่งอยู่ใกล้ๆกับห้องโถง

"คุณพ่อนะคุณพ่อ"

ภัสกรบ่นอู้อี้เมื่อพอจะรู้แล้วว่าอาการเมื่อคืนที่เขาควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้เป็นฝีมือของใคร

(ว่ายังไงไอ้เสือ)​

"คุณพ่อส่งสมุนไพรอะไรมาให้ผมครับ"

เมื่อคนเป็นพ่อรับสายภัสกรก็ยิงประเด็นถามถึงเรื่องสมุนไพรที่พ่อของเขาจัดมาให้อย่างรวดเร็วเพราะมั่นใจว่ายังไงตัวการมันก็คือสมุนไพรที่เขาดื่มก่อนนอนแน่นอน

ทางด้านเฌอริตา

"น้องเฌอตื่นแล้วทำไมไม่ปลุกคุณแม่คะ"

เฌอริตารู้สึกตัวตื่นมาไม่เห็นใครจึงรีบล้างหน้าล้างตาเดินออกมาข้างนอกเมื่อเห็นลูกสาวของเธอกำลังนั่งเล่นอยู่จึงเข้าไปคุยกันตามประสาแม่ลูก

"คุณพ่อบอกว่าอย่ากวนคุณแม่ค่ะ"

เด็กหญิงพูดตามคำที่คนเป็นพ่อบอก

"งั้นเหรอ...แล้วพี่ภัสอยู่ไหนคะนม"

เฌอริตาอมยิ้มเล็กน้อยและเงยหน้าถามวาดจันทร์ว่าเห็นภัสกรหรือไม่

"เห็นว่าออกไปคุยธุระกับคุณท่านน่ะค่ะ"

วาดจันทร์มองไปยังระเบียงใกล้ๆห้องโถงเป็นการบอกคุณหนูของเธอว่าภัสกรคุยโทรศัพท์อยู่ตรงด้านนั้น

ครู่ต่อมา

"คุณพ่อทำแบบนี้ทำไมครับ"

เมื่อรู้ว่าตัวเองคิดถูกภัสกรจึงนั่งลงที่เก้าอี้กุมขมับทันทีเพราะเขาไม่ได้ต้องการให้ความสัมพันธ์ของเขากับริตามันเกินเลยเหมือนเมื่อคืนทั้งที่เขาก็พึ่งจะคุ้นเคยกับเธอ

(ฉันก็อยากให้น้องเฌอมีเพื่อนเล่นนี่หว่าอีกอย่างแกมีลูกไล่เลี่ยกันหน่อยมันก็จะดี)​

"ไอ้ดีน่ะมันดีครับผมไม่ได้ปฏิเสธว่าไม่อยากมีลูกเพิ่มแต่ไม่ใช่ตอนนี้ครับผมยังไม่แน่นอนกับความรู้สึกตัวเองเลยแล้วคุณพ่อก็ดันส่งสมุนไพรปลุกอารมณ์อะไรของคุณพ่อมาให้ผมดื่มแล้วผมก็ต้องทำทุกอย่างไปเพราะฤทธิ์ยาไม่ใช่ความรู้สึก"

(ก็แกได้ชื่อว่าเป็นสามีหนูริตาแล้วแกจะมาโวยวายอะไรเรื่องแบบนี้สามีภรรยาเค้าทำกันทุกคน)​

"ผมรู้แล้วครับคุณพ่อยิ่งทำแบบนี้ผมยิ่งอึดอัดนะครับผมรู้สึกผิดที่ผมทำอะไรเธอทั้งๆที่ตอนนี้..ก็..ยังไม่ได้รู้สึกรัก"

(ฉันเชื่อว่าคนอย่างแกคงไม่อยู่กับใครเพราะฝืนใจหรอก...คิดให้ดีว่าตอนนี้รู้สึกยังไงกับหนูริตากันแน่เธอทั้งสวยทั้งน่ารักเพรียบพร้อมทุกอย่างแถมเอาใจแกเก่งอีกต่างหากแกอยู่ด้วยอีกไม่นานเดี๋ยวความรู้สึกรักก็ตามมาเองหรือไม่แกอยู่ใกล้หนูริตามากๆความทรงจำแกอาจจะกลับมาก็ได้)​

"รู้ครับแค่ตอนนี้ผมไม่อยากอึดอัด​เพราะความรู้สึกที่ว่าผมเอาเปรียบเธอ"

ตอนนี้ในใจของภัสกรรู้สึกผิดกับเฌอริตาอย่างมากทั้งที่รู้ว่าเขามีสิทธิ์ในตัวเธอก็เถอะ

(เอาเป็นว่าพ่อขอโทษแล้วกันที่รวบรัดแกเกินไป)

"ครับคุณพ่อ..แค่นี้นะครับ"

"....."

เฌอริตาได้ยินทุกคำที่ภัสกรได้คุยกับพ่อของเขาซึ่งมันก็ทำให้เธอรู้สึกเสียใจอย่างบอกไม่ถูกเมื่อพึ่งรู้ความในใจของชายหนุ่มว่าตลอดเวลาเขาต้องอึดอัดเพราะเรื่องเธอ

"ริตา.."

ภัสกรวางหูจากคนเป็นพ่อเมื่อเขาจะเดินเข้าบ้านกลับเห็นเฌอริตายืนอยู่จึงตกใจเล็กน้อยและหวังว่าเธอจะไม่ได้ยินที่เขาพูด

"เอ่อ..ริตาจะมาเรียกพี่ภัสไปที่โต๊ะอาหารน่ะค่ะ..คุยกับใครอยู่เหรอคะ"

หญิงสาวปรับสีหน้าให้ยิ้มแย้มทั้งรีบเข้ามาควงแขนชายหนุ่มให้เข้าไปในบ้านเพราะเธอไม่อยากให้เขารู้ว่าเธอได้ยินทุกถ้อยคำที่เขาพูดและรู้ว่าเขารู้สึกอย่างไร

"อ๋อ...คุยธุระกับคุณพ่อนิดหน่อยน่ะ"

ภัสกรโล่งใจที่หญิงสาวนั้นท่าทางจะไม่รู้ว่าเขาคุยอะไรกับพ่อของเขาไม่อย่างนั้นเขาคงรู้สึกไม่ดีอีกแน่

"ไปกันเถอะค่ะ"

ชั่วโมงต่อมา

"พี่ภัสคะริตาคิดว่าริตาตัดสินใจได้แล้วล่ะค่ะว่าริตาเลือกที่จะอยู่ที่นี่"

หลังจากที่ทานอาหารเช้ากันเรียบร้อยแล้วเฌอริตากับภัสกรก็มานั่งคุยกันอยู่ที่ระเบียงบ้าน

เฌอริตาเลือกที่จะบอกกับภัสกรแบบนี้เพราะเธอได้เปลี่ยนความคิดไปแล้วหลังจากที่ได้ยินภัสกรคุยกับคนเป็นพ่อจากที่คราแรกเธอตัดสินใจได้เมื่อวานตอนเย็นว่าจะไปอยู่ที่รัสเซียกับเขา

"ทำไมเหรอ"

ภัสกรถึงกับต้องถามขึ้นมาอย่างทันควันด้วยความสงสัยเพราะไม่คิดว่าเธอจะให้คำตอบแบบนี้กับเขาด้วยซ้ำ

"ริตาไม่อยากทิ้งที่นี่ไปไกลอีกอย่างก็ไม่อยากให้น้องเฌอต้องปรับตัวอะไรด้วย"

"แต่พี่ก็อยากให้เราอยู่ด้วยกันเป็นครอบครัวนะ"

"ถ้ามีเวลาว่างเดี๋ยวริตาจะบินไปหานะคะริตาเชื่อว่าลูกต้องเข้าใจเหมือนที่ริตาเข้าใจคุณพ่อกับคุณแม่ของริตาค่ะ"

"เอาอย่างนั้นเหรอ"

เมื่อเห็นว่าหญิงสาวน่าจะตัดสินใจมาดีแล้วเขาเองก็ไม่มีอะไรจะขัด

"ค่ะ.."

สามวันต่อมา

เขาใหญ่

ตอนนี้ทั้งสี่พึ่งกลับมาถึงบ้านที่เขาใหญ่หลังจากที่ไปอยู่เกาะส่วนตัวมาเสียหลายวัน

"ริตา"

"ลูก้า.."

เมื่อเฌอริตาลงจากรถได้ลูก้าที่นั่งรออยู่ก็รีบเดินมาหาเพื่อนของเขาทันที