ตอนที่ 30

"จ้างคนมาดูแลแทนก็ได้นี่"

ภัสกรเห็นว่าเรื่องงานไม่น่ามีปัญหาเพราะเขาก็มีเงินที่จะจ้างคนดูแลแทนอยู่แล้ว

"ไว้ริตาจะคิดดูก่อนนะคะ"

เฌอริตายังให้คำตอบกับชายหนุ่มตอนนี้ไม่ได้เพราะยังมีอีกหลายเรื่องที่เธอต้องคิดไหนจะลูกเธอที่ต้องเปลี่ยนที่เรียนเปลี่ยนที่อยู่ทำเรื่องอะไรมากมายอีก

"อืม.."

เย็นของวัน

"คุณพ่อขาน้องเฌออยากอยู่ที่นี่ตลอดไปเลยค่ะ"

เด็กหญิงนั่งคุยจ้อกับคนเป็นพ่ออยู่ที่หองโถงของบ้านในขณะที่เฌอริตาและวาดจันทร์กำลังเข้าครัวทำอาหารเย็นกันอยู่

"อยู่ที่นี่แล้วน้องเฌอจะเรียนหนังสือยังไงล่ะครับถ้าน้องเฌอเรียนจบแล้วถึงจะมาอยู่ที่นี่ตลอดได้"

"จริงเหรอคะ"

"จริงสิครับพ่อยกที่นี่ให้น้องเฌอดีไหม"

"ดีค่ะน้องเฌอชอบ"

เด็กหญิงปรบมือชอบใจทั้งเข้าไปสวมกอดคนเป็นพ่ออย่างอารมณ์ดีที่รู้ว่าสิ่งที่เธอชอบนั้นได้มาเป็นของเจ้าตัวแล้ว

ห้องครัว

"คุณท่านพึ่งส่งมาให้คุณหนูตุ๋นให้คุณภัสดื่มก่อนนอนทุกคืนค่ะ"

วาดจันทร์พึ่งได้รับของจากคนของชัยพฤกษ์ที่เอาของมาให้ถึงเกาะสดๆร้อนๆเป็นซองสมุนไพรที่เป็นห่อคล้ายสมุนไพรจีนทั่วไปเมื่อได้มาก็รีบเอามาให้คุณหนูของเธอ

"เป็นสมุนไพรอะไรเหรอคะ"

"เห็นบอกว่าเป็นสมุนไพรบำรุงร่างกายทั่วไปน่ะค่ะ"

วาดจันทร์บอกสรรพคุณตามที่ชัยพฤกษ์เป็นคนบอกเธอว่าสมุนไพรนี้มีสรรพคุณช่วยในเรื่องอะไร

"อ๋อ...ค่ะ"

เฌอริตาพยักหน้ารับทั้งยืนดูซองสมุนไพรครู่หนึ่งคิดว่าเธอน่าจะตุ๋นเอาไว้เลยในตอนนี้เมื่อถึงเวลาก่อนนอนสมุนไพรก็น่าจะได้ที่ภัสกรจะได้ดื่มได้เลย

18.00 น.

"ได้นั่งกินอาหารริมทะเลแบบนี้นึกถึงตอนเด็กๆเลยค่ะ"

สองสามีภรรยานั่งดินเนอร์กันที่ริมหาดในขณะที่ลูกสาวนั้นนั่งก่อกองทรายอยู่กับวาดจันทร์อยู่ไม่ไกลในขณะที่พระอาทิตย์จะตกเวลาแบบนี้ทำให้เฌอริตานึกถึงบรรยากาศตอนเด็กๆที่เธอเคยมาทะเลกับแม่ของเธอ

"ตอนเด็กๆริตาเที่ยวทะเลบ่อยเหรอ"

"ไม่หรอกค่ะนานๆคุณแม่จะพามาสักครั้งแต่ทุกครั้งที่มาทะเลก็จะต้องนั่งกินอาหารกันริมทะเลทุกครั้งน่ะค่ะ"

"แล้ว...เรา...เคยมาทะเลด้วยกันไหม"

"พี่ภัสคิดว่ายังไงคะ"

เฌอริตาอมยิ้มเล็กน้อย

"อืม..ไม่รู้สิ"

ภัสกรคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงส่ายหัวเบาๆ

"ไม่เคยหรอกค่ะส่วนมากเราจะเที่ยวกันที่ใกล้ๆกรุงเทพมากกว่าเพราะพี่ภัสเป็นคนห่วงทำงานมากเวลาพักผ่อนก็น้อยเพราะอยากทำงานเก็บเงินสร้างครอบครัวน่ะค่ะ"

"งั้นเหรอ...งั้นนี่ก็เป็นครั้งแรกที่เรามาด้วยกันสินะ"

ภัสกรพยักหน้าเข้าใจ

"จะว่าไปก็ไม่ใช่ครั้งแรกหรอกนะคะ....แต่ว่าครั้งนั้นที่พี่ภัสไปเกาะกับริตาเพราะไปตามตัวลูกเราคืนจนพี่ภัสตกทะเลแล้วหายไป..."

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ทีไรเฌอริตาก็มีแววตาเศร้าอย่า​งที่คนตรงข้ามเห็นได้ชัดทุกที

"...ไม่ต้องพูดถึงเรื่องนั้นแล้วนะ..."

ภัสกรดักคอหญิงสาวเอาไว้ก่อนรู้ว่าหญิงสาวน่าจะต้องพูดอะไรที่ทำให้ตัวเองเสียใจเป็นแน่

"ค่ะ"

หญิงสาวนั่งซบไหล่ชายหนุ่มเบาๆ

ภัสกรโอบไหล่หญิงสาวเอาไว้หลวมๆเพราะรู้ว่าเรื่องในอดีตมันคงทำให้เธอเจ็บปวดอย่างมากซึ่งเขาก็ไม่อยากให้เธอคิดถึงเรื่องที่มันผ่านมาอีก

"จริงสิ..คุณพ่อส่งสมุนไพรบำรุงร่างกายมาให้พี่ภัสด้วยค่ะอยู่ที่โน่นพี่ภัสก็ดื่มก่อนนอนเหมือนกันเหรอคะ"

เฌอริตาเงยหน้าบอกกับชายหนุ่ม

"สมุนไพร"

ภัสกรขมวดคิ้วเล็ก​น้อย

"ค่ะ.."

"คุณพ่อไม่เคยให้พี่กินสมุนไพรอะไรนะ"

เท่าที่เขาจำได้พ่อของเขาไม่เคยให่เขากินอะไร​แบบนี้ครั้งนี้จึงแปลกใจเล็กน้อย

"อ๋อ..งั้นก็คงจะเป็นห่วงพี่ภัสมั้งคะถึงส่งมาริตาตุ๋นเอาไว้แล้วนะคะก่อนนอนคงได้ดื่มพอดี"

"อืม.."

21.00​ น.

"น้องเฌอจะฟังนิทานเรื่องเดิมเรื่องเดียวไปจนถึงตอนไหนกันนะ"

ภัสกรนอนตะแคงลูบหัวลูกสาวของเขาที่กำลังหลับอยู่บนเตียงนุ่มอย่างเอ็นดูทั้งอมยิ้มถึงเรื่องที่ลูกสาวของเขานั้นชอบฟังนิทานเรื่องเดิมเรื่องเดียวอยู่แทบทุกคืนอย่างไม่เบื่อจนเขาเองก็อดคิดไม่ได้ว่าลูกของเขาจะฟังนิทานเรื่องเดิมไปถึงเมื่อไหร่

"คงจะโตจนไม่ติดพ่อกับแม่แล้วมั้งคะถึงจะเลิกฟัง"

เฌอริตาคิดว่าเมื่อลูกสาวของเธอถึงวัยที่ไม่ติดพ่อติดแม่แล้วเมื่อวันนั้นลูกของเธอคงจะเริ่มฟังนิทานก่อนนอนไปเองเหมือนกับเธอที่เมื่อย่างเข้าสู่วัยรุ่นก็จะเปลี่ยนพฤติกรรมไปเอง

"นี่ค่ะพี่ภัสสมุนไพรกำลังอุ่นๆเลยค่ะ"

เฌอริตาหยิบถ้วยสมุนไพรที่วางไว้ให้อุ่นก่อนหน้านี้เมื่อสักพักใหญ่มาให้มาส่งให้ใช้หนุ่มให้เขาได้ดื่มก่อนนอนเพื่อบำรุงร่างกาย

"หืม..กลิ่นมันไม่ค่อยดีเท่าไรนะ"

ภัสกรจิบไปครั้งแรกก็มีสีหน้าเหยเกกลิ่นและรสชาติของมันไม่ถูกปากเขาสักเท่าไหร่นักแต่ก็ฝืนดื่มจนหมด

"โอเคไหมคะ..น้ำเปล่าค่ะ"

เฌอริตารีบยื่นแก้วน้ำเปล่าให้เขาได้ล้างคอ

ชั่วโมงต่อมา

ภัสกรพลิกไปพลิกมาบนเตียงรู้สึกร้อนรุ่มอยู่ในกายกระสับกระส่ายจนทำให้นอนไม่ได้

"พี่ภัสเป็นอะไรรึเปล่าคะ"

เฌอริตาตื่นขึ้นมาเห็นว่าชายหนุ่มนอนพลิกไปพลิกมาก็ต้องถามว่าเป็นอะไรเพราะกลัวว่าลูกสาวของเธอที่นอนคั่นกลางอยู่จะตื่นขึ้นมาเพราะคนเป็นพ่อที่อยู่ไม่สุข

"พี่แค่..ร้อนๆ.."

ภัสกรเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมร่างกายเขาต้องเป็นแบบนี้ทั้งยิ่งเห็นหญิงสาวตื่นขึ้นมาในตอนนี้อารมณ์ความเป็นลูกผู้ชายของเขามันก็ยิ่งพลุ่งพล่านเหมือนจะควบคุมไม่ได้

"เดี๋ยวริตาปรับแอร์ให้นะคะ"

เฌอริตารู้ดังนั้นก็รีบลุกออกจากเตียงนอนหมายที่จะไปหยิบรีโมทแอร์ที่เสียบอยู่ตรงผนังในห้อง

"ไม่ต้องหรอก"

ภัสกรลุกขึ้นมารวบตัวหญิงสาวเอาไว้แล้วพาร่างบางนอนลงบนโซฟาโดยที่หญิงสาวเองก็ไม่ทันตั้งตัว

"เอ่อ...อื้มมม.."

เฌอริตาไม่ทันได้พูดอะไรก็ถูกชายหนุ่มฉกชิมริมฝีปากดูดคลึงอย่างเร่าร้อนจนร่างบางอ่อนระทวยไปตามอารมณ์สวาทของชายหนุ่มอย่างง่ายดาย