“อย่าปฏิเสธสิ่งที่ฉันต้องการเลยนาง เธอก็รู้ว่าเธอไม่มีทางขัดขืนฉันได้...” “คุณไม่มีสิทธิ์ คุณทำแบบนี้ไม่ได้ คุณกำลังจะลักพาตัวฉัน...” หญิงสาวพยายามพูดให้เขาตระหนักในสิ่งที่ทำว่ามันไม่ถูกต้อง แต่ปฐวิน กลับยักไหล่ไม่สนใจซ้ำยังพูดให้เธอได้เจ็บและอาย... “เดี๋ยวเธอก็รู้ว่าฉันมีสิทธิ์อะไรในตัวเธอ อย่าครางเสียงดังก็แล้วกันเวลาที่ฉันอยู่ในตัวเธอ...” “หยาบคาย...” อังศณากัดกรามแล้วต่อว่าเขาลอดไรฟันอย่างเจ็บใจที่ไม่สามารถเอาชนะเขาได้เลย...
View Moreตอนที่ 15. “ฉันมีสองตัวเลือกให้เธอนะนาง ข้อแรกฉันจะบอกความจริงกับยายของเธออย่างน้อยๆ ฉันก็น่าจะรับผิดชอบต่อเรื่องที่เกิดขึ้นบ้าง เธออาจจะได้ค่าทำขวัญเล็กๆ น้อยๆ จากฉันเพราะฉันคงแต่งงานยอมรับเธอออกหน้าออกตาไม่ได้แน่ๆ เพราะฉันไม่ชอบการผูกมัด ส่วนข้อสองก็คือ ฉันจะไม่บอกเรื่องนี้กับยายของเธอ แต่เธอต้องมาเป็นผู้หญิงของฉัน โดยที่เราจะไม่เปิดเผยว่าเรามีความสัมพันธ์กันยังไง ความสัมพันธ์ของเราจะเป็นความลับต่อไป และหากเธอเป็นห่วงเรื่องค่าเลี้ยงดูไม่ต้องห่วงเลยเพราะคนอย่างปฐวินเลี้ยงผู้หญิงของเขาดีทุกคน...”ชายหนุ่มพูดอย่างเห็นแก่ตัวและแสนจะเลือดเย็นนักในความคิดของอังศณา เพราะไม่ว่าจะข้อไหน เธอก็เสียเปรียบเขาอยู่ดี...“คุณทำแบบนี้ทำไม ทำไมต้องเป็นฉัน คนอย่างคุณจะหาผู้หญิงที่ไหนก็ได้มาบำเรอความสุขของตัวเอง ทำไมต้องเป็นฉัน... ฉันไม่ต้องการข้อเสนอใดๆ จากคุณ กลับไปซะแล้วอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีกเข้าใจรึยัง...”ดวงตากลมโตมองเขาอย่างโกรธเกรี้ยว นัยน์ตาแดงเรื่อเพราะพยายามกลั้นน้ำตาแห่งความอดสูเอาไว้ ในขณะที่คนฟังยิ้มร้ายกาจ...“ก็เพราะฉันสนใจและยังติดใจเธออยู่ยังไงล่ะคนสวย... เอาล่ะ วันนี้ฉัน
ตอนที่ 14. “เป็นเพื่อนของนางหรือพ่อหนุ่ม ทำไมยายไม่เคยเห็นหน้าเลยล่ะ...”คุณยายอังกาบ ถามชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาแต่งกายภูมิฐานอย่างสงสัยเพราะตั้งแต่เล็กจนโตอังศณาไม่เคยพาเพื่อนผู้ชายมาเยี่ยมเยียน ยิ่งคนหน้าตาหล่อเหลาดูผู้ดิบผู้ดีอย่างชายหนุ่มตรงหน้ายิ่งไม่เคยเห็น... “เอ่อ... ผมชื่อปฐวินครับ คุณยายอาจจะไม่เคยเห็นผมเพราะผมจะอยู่ต่างประเทศเสียส่วนใหญ่ครับ นี่ก็เพิ่งกลับมา บังเอิญว่าผมเป็นเพื่อนสนิทกับแฟนของแจ็กเกอร์รีนอีกทีน่ะครับคุณยาย”ปฐวินตอบไหลลื่นไม่มีสะดุดและนึกชื่นชมหญิงชราที่ยังคงดูสดชื่นสดใสและแข็งแรงแม้จะประเมินจากสายตาแล้วนางคงอายุไม่น้อยกว่าเจ็ดสิบปีแน่นอน... “อ๋อ... เพื่อนร็อบแฟนจีจี้นี่เอง ยายชื่ออังกาบนะจ๊ะ แหม... คนกันเองทั้งนั้น งั้นก็อยู่กินข้าวกลางวันด้วยกันก่อนสิคุณหากไม่มีธุระอะไร” คุณยายอังกาบเอ่ยชวนชายแปลกหน้าที่เดินตามหลังหลานสาวซึ่งวิ่งเข้าบ้านไปด้วยรอยยิ้มละไมและชายหนุ่มก็ยกมือไหว้นางอย่างนอบน้อมสง่างาม... ยายอังกาบเพิ่งกลับมาจากจำศีลที่วัดและกำลังจะปิดประตูรั้วบ้านหลังเล็กของตน ก็เห็นหลานสาวกลับบ้านมาพร้อมกับชายหนุ่มรูปหล่อท
ตอนที่ 13.เมื่ออึ้งไปพักใหญ่และได้ทบทวนเหตุการณ์เมื่อคืนนี้ อังศณาถึงกับอึ้งและรู้สึกอับอายที่ความน้อยเนื้อต่ำใจความรู้สึกสูญเสียสิ่งที่หวงแหน ศักดิ์ศรีที่มีน้อยนิดถูกเหยียบย่ำเพราะความเขลาเมามาย ทำให้เธอทำเรื่องที่น่าละอายเหลือเกิน แล้วความผิดปกติของร่างกายที่เกิดนี้อีก ยิ่งทำให้เธออยากแทรกแผ่นดินหนี ความรู้สึกและสิ่งที่คิดว่าตนเองหลงละเมอเมื่อคืนนี้มันไม่ใช่ความฝัน แต่มันคือความจริงที่น่าละอายที่สุดในชีวิต... “ก็ไปสิ ฉันไม่ได้ห้ามนี่” คนพูดก็พูดไปแต่ไม่ยอมละอ้อมแขนแกร่งที่เลื่อนมาโอบกอดเธอไว้อย่างเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ “คุณก็ถอยออกไปสิ...” เธออับอายเกินกว่าจะพูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น และพยายามไม่มองอกกว้างที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเป็นลอนสวยนั้น ยิ่งใบหน้าของเขายิ่งไม่อยากมอง สิ่งที่เธอควรจะทำในตอนนี้คือไปให้พ้นจากที่แห่งนี้ให้เร็วที่สุด.เพราะหากช้าแม้แต่วินาทีเดียวเธออาจจะไม่เหลือศักดิ์ศรีใดๆ ไว้ให้ภูมิใจเลย... “โอเค ไม่แกล้งแล้ว แต่ว่าเธอลุกขึ้นไหวเหรอเมื่อคืนเธอร้อนแรงใช่เล่นนะ ทำฉันเสียหมดแรง เอาเป็นว่าเดี๋ยวฉันบริการอุ้มเธอไปส่งในห้องน้ำดีกว่า...”ว่า
ตอนที่ 12. “อื้อ เจ็บๆๆ ออกไปได้โปรด...” เสียงเล็กๆ ที่ลอดเล็ดออกมาจากลำคอแห้งผากพร้อมด้วยหยาดน้ำใสปริ่มซึมตรงหางตาที่ปิดสนิท ริมฝีปากอิ่มขบกันอย่างข่มกลั้นความเจ็บร้าวราวร่างจะแตกปริทำให้ปฐวิน ถึงกับอึ้ง มึนงงเหมือนถูกค้อนปอนด์ทุบหนักๆ ลงบนหัว แต่เขาก็มาไกลเกินกว่าจะหยุดกลางคันเสียแล้ว...“เรามาไกลเกินจะหยุดแล้วคนสวย อีกแค่นิดเดียวมันจะไม่เจ็บอีกต่อไป นางจ๋า โอ้วพระเจ้า แน่นอะไรอย่างนี้...”ปฐวินทั้งปลอบโยนเธออย่างอ่อนโยนอย่างที่ไม่เคยได้ปลอบหญิงสาวคนไหนมาก่อน ทั้งสูดปากด้วยความเสียวกระสันเมื่อความคับแน่นบีบรัดกายแกร่งของเขาจนแทบขยับไม่ได้ในขณะที่ความร้อนระอุโจมตีเขาจนปวดหนึบไปทั้งกาย...ชายหนุ่มโอ้โลมหญิงสาวที่กระถดร่างหนีด้วยความอ่อนหวานซ่านทรวงอีกครั้ง ก่อนจะโหมไฟสวาทเร่าร้อนที่ถูกจุดขึ้นมาไปให้ถึงฝั่งฝันเมื่อรับรู้ถึงความพร้อมของหญิงสาวที่ครางครวญแอ่นกายเสียดสีกับร่างแกร่งของตน ปฐวินสอดเสยโยกกายอย่างร้อนแรงเมื่อความอ่อนนุ่มบีบดรัดและเสียดสียั่วเย้าให้เขาจับจูงเธอไปย่ำแดนสวาท และเขาก็พาเธอไปยังดินแดนแห่งนั้นได้อย่างงดงาม...บทที่3. คืนร้ายหัวใจผูกพันอีกครั้ง...
ตอนที่ 11 . “เธอไม่ควรทำแบบนี้...” เหมือนจะเป็นสุภาพบุรุษ แต่แท้จริงแล้ว เขาพยามข่มกลั้นไม่ให้ซาตานในร่างออกมาขย้ำแม่นางเนื้อหอมผมหอมขี้เมาคนนี้มากกว่า... “ทำไมคะ คุณไม่อยากนอนกับฉันหรือ น่า... นอนกับฉันแค่ครั้งเดียว รับรองคุณจะติดใจ ฉันน่ะยังสดยังใหม่อยู่น้า ลองแล้วติดใจ คิวไม่ว่างขึ้นมาจะหาว่าสวยแล้วไม่เตือน...”โอ้... คุณพระ นี่เธอพูดอะไรออกไป ช่างร้อนแรงดุจหญิงกร้านโลกเต็มขั้นเสียจริง แต่ตอนนี้อังศณาไม่คิดอะไรนอกจากจะทำตามหัวใจฝ่ายมืดดำเรียกร้อง... ลองดูสิว่าการมีสัมพันธ์กับผู้ชายแค่ชั่วข้ามคืนนี้มันจะเป็นเช่นไรความร้อนแรงและโชกโชนประสบการณ์ที่ผู้หญิงพวกนั้นพูดถึงมันเป็นอย่างไรกัน ทำไมผู้ชายถึงได้ชอบกันนัก..เมื่อคิดได้ดังนั้น อังศณาก็ใช้แขนเรียวของตนโน้มลำคอแกร่งลงมาให้ชิดใบหน้าของตนและประกบริมฝีปากลงบนกลีบปากหนาของเขาอย่างร้อนรนเมื่อถูกจู่โจมด้วยนางสมันน้อยที่ไม่ประสา มีหรือที่นักล่าตัวฉกาจจะปล่อยมือจากเนื้อนวลที่แสนหอมหวานนี้ไป ปฐวินเผยอปากรับเรียวลิ้นเงอะงะแล้วสอดลิ้นร้อนของตนเข้าไปในโพรงปากสาวทันที ชายหนุ่มบดเคล้าริมฝีปากหยักสวยของตนกับเรียวปากอวบอิ่
ตอนที่ 10. “เฮอะ... นี่หนึ่งในมารยาของเธอรึเปล่านี่ ดูชัดๆ สิว่าที่นี่มันที่ไหนแม่เมรีขี้เมา” เขาบอกพลางกอดอกมองเธอด้วยท่าทางเหมือนผู้ใหญ่มองเด็กเกเร อังศณาก็มองรอบๆ กายอย่างพยายามพิจารณาว่ามันที่ไหนกันแน่ แต่เท่าที่รู้ที่นี่มันไม่คุ้นตาเธอเลยแม้แต่น้อย...“เป็นไงล่ะ คุ้นมั้ย แล้วรู้รึยังว่าตัวเองน่ะถูกหิ้วมาที่ไหน หรือถูกหิ้วบ่อยจะที่ไหนก็ได้”“อย่ามาดถูกกันนะ...”“อ้อ นี่ขนาดเมายังจะมีศักดิ์ศรี...”น้ำเสียงหมิ่นๆ นั้นทำให้อังศณาเลือดขึ้นหน้า หญิงสาวพยุงกายลึกขึ้นอย่างทุกลักทุเลแล้วเท้าสะเอวมองเขาอย่างเอาเรื่องตอนนี้เธอรู้สึกเพียงอย่างเดียวว่า เดือด เดือดสุดๆ อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน... “จะมากไปแล้วนะคุณ คุณมีสิทธิ์อะไรมาว่าฉันฉอดๆ ทั้งที่เราไม่รู้จักกัน ผู้ชายอะไรปากจัดชะมัด แล้วนี่มายุ่งวุ่นวายกับฉันขนาดนี้แสดงว่าคุณสนใจฉันมากล่ะสิ ฉันจะบอกให้นะ ฉันน่ะไม่ได้อยากมีความสัมพันธ์กับใครแค่คนเดียวแบบตลอดไปหรอกนะ มันไม่สนุกแต่ถ้าจะสนุกชั่วคราวล่ะก็ได้ ว่าไงล่ะสนใจจะสนุกกันมั้ยล่ะคิดว่าอย่างฉันนี่มีเสน่ห์พอจะทำให้คุณเกิดอารมณ์อยากจะมีเซ็กซ์ด้วยมั้ยละ ฮ้า...”หญิงสาวผู
ตอนที่ 9.ปฐวินก็ห้ามปากตัวเองไม่ทันอีกแล้วเมื่อเขามองไปนอกรถพบว่าย่านนี้เป็นเขตก่อสร้างคอนโดหรูซี่งมีแคมป์คนงานก่อสร้างปลูกสร้างอยู่ในพื้นที่การก่อสร้างซึ่งขณะนี้มีคนงานหนุ่มๆ บางคนกำลังตั้งวงเหล้ากันอยู่“มันเรื่องของฉัน หากต้องนั่งรถกับคนปากเสียฉันก็ไม่ขอทน... อุ๊บ...”ปากก็ต่อล้อต่อเถียงกับเขาทั้งที่ตอนนี้เธอรู้สึกท้องไส้ปั่นป่วนและวิงเวียนไปหมดราวกับว่าโลกหมุนกลับด้านเสียอย่างนั้นทั้งยังรู้สึกว่าศีรษะเธอมันหนักอึ้งจนแทบจะประคองตัวอยู่ไม่ไหว จนทำให้เธอต้องหลับตาลงพิงกับพนักพิงเบาะหนังหรูหรานั้นเสียก่อนที่จะมีอาการที่เรียกว่า หัวทิ่ม ให้อับอายขายขี้หน้า...“ฉะ ฉันอยากอ้วก...” ในที่สุดเธอก็พูดออกมาเสียงแผ่วเมื่อท้องไส้และลำคอมันเริ่มจะไม่ไหว ไอ้ที่ดื่มๆ เข้าไปมันกำลังจะหาทางออกเสียแล้ว“เฮ้ยๆ นี่เธออย่าเพิ่งนะ ให้ฉันจอดรถก่อน ห้ามอ้วกใส่รถฉันนะ”พูดจบชายหนุ่มก็รีบจอดรถเลียบข้างทางตรงที่มีไฟสว่างและไม่เปลี่ยวมากทันทีแล้วเดินลงมาเปิดประตูรถแล้วประคองร่างบางลงมาข้างนอกซึ่งพอออกมาจากรถคันหรูได้อังศณาก็โก่งคออาเจียนจนหมดไส้หมดพุงทันที...ปฐวินเข้ามาลูบหลังลูบไหล่หาน้ำให้เธอบ้วนปากแล้วยัง
ตอนที่ 8.“นี่ปล่อยนะ ฉันไม่ไปไหนกับคุณทั้งนั้นปล่อย...” ทางด้านอังศณานั้นหน้าตื่นแทบจะหายเมาเป็นปลิดทิ้งเมื่อเขารั้งร่างเธอให้เดินตามเขาไป โดยที่มันไม่ใช่ทางที่จะไปยังรถของแจ็กเกอร์รีนที่เธอเอากุญแจไว้... “นิพนธ์ จัดการเรื่องที่เหลือต่อให้ที...”ปฐวินบอกลูกน้องคนสนิทที่เป็นทั้งเพื่อนและมือขวาซึ่งคอยช่วยเหลือเขาแทบทุกอย่างและอยู่กับเขามานานและ นิพนธ์ ก็โค้งรับคำอย่างรู้หน้าที่แล้วพยักหน้าให้ผู้ติดตามอีกสองคนซึ่งคอยตามอารักขาชายหนุ่มอยู่ห่างๆ ในขณะที่ชายหนุ่มจับร่างบางเย้ายวนที่กำลังขัดขืนโวยวายไปยังรถยนต์คันหรูราคาแพงลิบของตนอย่างทุกลักทุเล “นี่แม่คุณหยุดดิ้นซะทีได้ไหม หรืออยากกลับไปล่าเหยื่อต่อ...” ชายหนุ่มพูดชิดแก้มนวลของคนที่ผินหน้าหนีเมื่อเห็นเขาชิดใกล้กับเธอมากเกินไปจนน่าหวาดเสียว แต่ก็ถลึงตามองเขาอย่างกราดเกรี้ยวเมื่อไม่สามารถต่อกรกับเขาได้... “เอ้าเรียบร้อยแล้ว และก็ขอความกรุณานั่งเฉยๆ สักนาทีนะคุณผู้หญิง...”เสียงนุ่มทุ้มที่ห่างออกไปเมื่อคาดเข็มขัดนิรภัยให้เธอเรียบร้อยแล้ว ทำให้หญิงสาวที่เอาแต่ผินหน้าหนีหันกลับมามองเขาอย่างสับสน
ตอนที่ 7. ปฐวินรู้สึกเสียดายไม่น้อยที่เขาไม่ทันได้มีโอกาสสานสัมพันธ์กับแม่สาวผมหอมนางนั้นเมื่อเธอเพิ่งจะเดินออกไปกับเพื่อนของเธอเมื่อครู่ ทั้งยังไม่สนใจเขาด้วยซ้ำ นี่เขาไม่มีอะไรดึงดูดสายตาเธอเลยหรืออย่างไรทั้งที่เขาโอบกอดเธอไว้ตอนที่จะล้มแถมยังถอดเสื้อคลุมของตนให้เจ้าหล่อนสวมอีกด้วย...“นี่เจ้าหล่อนไม่สนใจเราเลยหรือไงวะ...” ชายหนุ่มพูดอยู่คนเดียวอย่างหัวเสียพลันสายตาก็หันไปเจอหญิงสาวที่เขาเพิ่งบ่นถึงอย่างไม่ตั้งใจแต่สะดุดใจยิ่งนัก...แม่สาวเท้าไฟที่กระโดดขึ้นไปเต้นรำด้วยท่วงท่าเย้ายวนบนเวทีเตี้ยๆ ของทางร้านที่จัดไว้สำหรับดูโชว์การแสดงของนักดนตรี เธอกำลังยักย้ายส่ายสะโพกนัวเนียอยู่กับหนุ่มตาน้ำข้าวรูปหล่อคนหนึ่งอย่างเมามันโดยไม่สนใจสายตาของใคร แต่จะว่าไปในสถานที่แห่งนี้ไม่มีใครสนใจใครอยู่แล้ว ทุกคนมาเพื่อนสนุกเท่านั้น...“ยายบ้าเอ๊ย กำลังทำบ้าอะไรของเธอกันนะ...”ปฐวินรู้สึกเลือดขึ้นหน้าอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนเพียงแค่เห็นเธอไปนัวเนียกับชายคนอื่นเขาก็รู้สึกร้อนรนจนทนไม่ได้ ปฐวินหงุดหงิดเมื่อหญิงสาวมีอิทธิพลเหนือจิตใจของเขาอย่างไม่น่าจะเป็นได้ เขาเพิ่งได้พบเธอเมื่อไม่กี่น่าทีที
ตอนที่1.“คุณจะให้นางอยู่ในฐานะนี้อีกนานแค่ไหนคะ...”อังศณาตัดสินใจพูดออกไปซึ่งคำถามของเธอทำให้คนที่กำลังเลาะเล็มพรมจูบไปตามแก้มเนียนชะงักแล้วมองหน้าเธอนิ่ง อังศณากลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็นเมื่อเห็นแววตาของเขา“ถามทำไม หรืออยากจะไปหาผัวใหม่...” ชายหนุ่มถามเสียงแข็งเมินหน้าหนีแล้วลุกขึ้นด้วยท่าทางหงุดหงิด“นางก็แค่... อยากรู้ว่าเวลาของนางบำเรออย่างนางจะสิ้นสุดลงเมื่อไหร่เท่านั้น นางไม่อยากอยู่ในสภาพนี้...”“เธอต้องการอะไรที่มากกว่านี้ล่ะ เราสนุกกันแล้วก็จบ เงินฉันก็มีให้เธอ อะไรที่เธออยากได้มากกว่านี้ล่ะ”เขาถามเสียงเย็นแววตาคมเข้มมองหยันจนอังศณาหน้าร้อนด้วยความอับอาย... ร่างสูงผละไปโดยที่ไม่ได้สวมเสื้อผ้า ร่างแกร่งแข็งแรงล่ำสันงดงามไปด้วยกล้ามเนื้อทำให้หญิงสาวใจแกว่งได้ทุกยามที่เห็น แต่เธอก็เขินอายเกินกว่าจะมองเขาในสภาพนี้ได้จึงหันหน้าหนีภาพชายหนุ่มที่แสนเร้าใจด้วยใบหน้าแดงก่ำ...“เปล่าค่ะ เพียงแต่ได้ยินพนักงานพูดกันว่าอีกไม่นานคุณจะต้องแต่งงานกับคู่หมั้นของคุณ... นางก็เลยคิดว่าเรา เอ่อ.. ควรจะยุติความสัมพันธ์แบบนี้เสียที...”“แค่นี้เหรอที่ต้องการ”“ค่ะ...” เธอตอบเขาเสียงเบาแทบหาเสียง...
Comments