All Chapters of ดวงใจปฐวิน: Chapter 1 - Chapter 10

ตอนที่1.“คุณจะให้นางอยู่ในฐานะนี้อีกนานแค่ไหนคะ...”อังศณาตัดสินใจพูดออกไปซึ่งคำถามของเธอทำให้คนที่กำลังเลาะเล็มพรมจูบไปตามแก้มเนียนชะงักแล้วมองหน้าเธอนิ่ง อังศณากลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็นเมื่อเห็นแววตาของเขา“ถามทำไม หรืออยากจะไปหาผัวใหม่...” ชายหนุ่มถามเสียงแข็งเมินหน้าหนีแล้วลุกขึ้นด้วยท่าทางหงุดหงิด“นางก็แค่... อยากรู้ว่าเวลาของนางบำเรออย่างนางจะสิ้นสุดลงเมื่อไหร่เท่านั้น นางไม่อยากอยู่ในสภาพนี้...”“เธอต้องการอะไรที่มากกว่านี้ล่ะ เราสนุกกันแล้วก็จบ เงินฉันก็มีให้เธอ อะไรที่เธออยากได้มากกว่านี้ล่ะ”เขาถามเสียงเย็นแววตาคมเข้มมองหยันจนอังศณาหน้าร้อนด้วยความอับอาย... ร่างสูงผละไปโดยที่ไม่ได้สวมเสื้อผ้า ร่างแกร่งแข็งแรงล่ำสันงดงามไปด้วยกล้ามเนื้อทำให้หญิงสาวใจแกว่งได้ทุกยามที่เห็น แต่เธอก็เขินอายเกินกว่าจะมองเขาในสภาพนี้ได้จึงหันหน้าหนีภาพชายหนุ่มที่แสนเร้าใจด้วยใบหน้าแดงก่ำ...“เปล่าค่ะ เพียงแต่ได้ยินพนักงานพูดกันว่าอีกไม่นานคุณจะต้องแต่งงานกับคู่หมั้นของคุณ... นางก็เลยคิดว่าเรา เอ่อ.. ควรจะยุติความสัมพันธ์แบบนี้เสียที...”“แค่นี้เหรอที่ต้องการ”“ค่ะ...” เธอตอบเขาเสียงเบาแทบหาเสียง

ตอนที่ 3. “พี่ก้องเขาบอกฉันว่า เขารักฉันคนเดียวคนอื่นแค่ทางผ่าน เมื่อแต่งงานแล้วเขาจะเลิกยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงพวกนั้น...”อังศณามักบอกแจ็กเกอร์รีนเช่นนี้เสมอยามที่เพื่อนรักนำข่าวเกี่ยวกับแฟนหนุ่มมาบอกให้รู้ ด้วยกลัวว่าเธอจะกลายเป็นคนโง่งมให้คนกะล่อนและเจ้าเล่ห์เช่นก้องกรุณหลอกลวงและสวมเขาให้ แต่เธอเองก็ยังไว้ใจคนรักอยู่เช่นเดิมและคิดว่าคงจะเป็นเพียงข่าวลือเท่านั้นเพราะเท่าที่ผ่านมาก้องกรุณให้เกียรติและไม่เคยล่วงเกินเธอเลยสักครั้ง จะมีบ้างก็แค่จับมือกันเท่านั้น อีกทั้งเขายังสุภาพอ่อนโยนกับเธอและคุณยายของเธอซึ่งทำให้เธอไว้เนื้อเชื่อใจเขาและเมินเฉยกับข่าวลือของเขา... และแล้วในวันที่หน้ากากอันแสนดีของชายเจ้าเล่ห์ก็มาถึงเมื่ออังศณาเกิดอยากจะไปอวยพรวันเกิดให้ก้องกรุณแบบเงียบๆ เพื่อให้เขาตื่นเต้น แต่กลายเป็นว่าเธอพบชายหนุ่มกำลังเริงสวาทอยู่กับสาวสวยรุ่นน้องซึ่งทำงานเป็นพนักงานแนะนำสินค้าอยู่ห้างสรรพสินค้าที่เธอประจำอยู่ และเธอเองก็รู้จักสนิทสนมกับผู้หญิงคนนั้นพอสมควร ซึ่งการที่ได้เจอกับตาตนเองแบบคาหนังคาเขาเช่นนี้ทำให้เธอตัดสินใจบอกเลิกก้องกรุณทันที แต่ชายหนุ่มไม่ยอมเล

ตอนที่ 5. “คนนี้ฉันจองแล้วอย่ายุ่ง ส่วนแกไปหาเอาคนใหม่...”ปฐวินเอ่ยขึ้นพลางผลักร่างสูงของเพื่อนรักออกไปให้พ้นทางก่อนจะเดินลงไปชั้นล่างเพื่อหาทางเข้าถึงตัวแม่สาวสวยแสนเย้ายวนที่เขาสนใจทันทีด้วยความมั่นใจในเสน่ห์ของตัวเองอย่างเต็มเปี่ยม... “จีจี้... ฉันอยากอ้วก...” อยู่ๆ อังศณาก็เอ่ยขึ้นเมื่อรู้สึกเหมือนมีอะไรวิ่งวนปั่นป่วนอยู่ในท้องของเธอ และเริ่มรู้สึกวิงเวียนอย่างบอกไม่ถูกเมื่อทั้งเต้นทั้งดื่มอย่างเมามันไปสักระยะ... “อ้าว.. เฮ้ยแก... อย่าเพิ่งมาปล่อยตรงนี้ ไปๆ เดี๋ยวฉันพาไปห้องน้ำ” “ไม่ต้องๆ ฉันไปเองได้ แกไปอยู่เป็นเพื่อนร็อบก็ได้” อังศณาพูดอ้อแอ้โบกไม้โบกมือวุ่นวาย “ไหวแน่นะแก...” “อืมมม... ฉานไปห้องน้ำแล้วนะ...” แล้วอังศณาก็เดินเซนิดๆ ไปยังทางเดินที่ตรงไปห้องน้ำหญิงทันทีในขณะเดียวกันนั้นปฐวินซึ่งเดินลงมาหมายจะเข้าไปหาหญิงสาวที่ตนหมายตา แต่พอมาถึงชั้นล่างก็ไม่เจอเจ้าหล่อนจึงได้แต่ยืนบ่นอย่างหัวเสีย... “อ้าว... หายไปไหนแล้ววะ แม่สาวเท้าไฟของฉัน บ้าชะมัดใครมาตัดหน้าวะ” ปฐวินสบถอย่างหัวเสีย พลันสายตาข

ตอนที่ 7. ปฐวินรู้สึกเสียดายไม่น้อยที่เขาไม่ทันได้มีโอกาสสานสัมพันธ์กับแม่สาวผมหอมนางนั้นเมื่อเธอเพิ่งจะเดินออกไปกับเพื่อนของเธอเมื่อครู่ ทั้งยังไม่สนใจเขาด้วยซ้ำ นี่เขาไม่มีอะไรดึงดูดสายตาเธอเลยหรืออย่างไรทั้งที่เขาโอบกอดเธอไว้ตอนที่จะล้มแถมยังถอดเสื้อคลุมของตนให้เจ้าหล่อนสวมอีกด้วย...“นี่เจ้าหล่อนไม่สนใจเราเลยหรือไงวะ...” ชายหนุ่มพูดอยู่คนเดียวอย่างหัวเสียพลันสายตาก็หันไปเจอหญิงสาวที่เขาเพิ่งบ่นถึงอย่างไม่ตั้งใจแต่สะดุดใจยิ่งนัก...แม่สาวเท้าไฟที่กระโดดขึ้นไปเต้นรำด้วยท่วงท่าเย้ายวนบนเวทีเตี้ยๆ ของทางร้านที่จัดไว้สำหรับดูโชว์การแสดงของนักดนตรี เธอกำลังยักย้ายส่ายสะโพกนัวเนียอยู่กับหนุ่มตาน้ำข้าวรูปหล่อคนหนึ่งอย่างเมามันโดยไม่สนใจสายตาของใคร แต่จะว่าไปในสถานที่แห่งนี้ไม่มีใครสนใจใครอยู่แล้ว ทุกคนมาเพื่อนสนุกเท่านั้น...“ยายบ้าเอ๊ย กำลังทำบ้าอะไรของเธอกันนะ...”ปฐวินรู้สึกเลือดขึ้นหน้าอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนเพียงแค่เห็นเธอไปนัวเนียกับชายคนอื่นเขาก็รู้สึกร้อนรนจนทนไม่ได้ ปฐวินหงุดหงิดเมื่อหญิงสาวมีอิทธิพลเหนือจิตใจของเขาอย่างไม่น่าจะเป็นได้ เขาเพิ่งได้พบเธอเมื่อไม่กี่น่าทีที

ตอนที่ 9.ปฐวินก็ห้ามปากตัวเองไม่ทันอีกแล้วเมื่อเขามองไปนอกรถพบว่าย่านนี้เป็นเขตก่อสร้างคอนโดหรูซี่งมีแคมป์คนงานก่อสร้างปลูกสร้างอยู่ในพื้นที่การก่อสร้างซึ่งขณะนี้มีคนงานหนุ่มๆ บางคนกำลังตั้งวงเหล้ากันอยู่“มันเรื่องของฉัน หากต้องนั่งรถกับคนปากเสียฉันก็ไม่ขอทน... อุ๊บ...”ปากก็ต่อล้อต่อเถียงกับเขาทั้งที่ตอนนี้เธอรู้สึกท้องไส้ปั่นป่วนและวิงเวียนไปหมดราวกับว่าโลกหมุนกลับด้านเสียอย่างนั้นทั้งยังรู้สึกว่าศีรษะเธอมันหนักอึ้งจนแทบจะประคองตัวอยู่ไม่ไหว จนทำให้เธอต้องหลับตาลงพิงกับพนักพิงเบาะหนังหรูหรานั้นเสียก่อนที่จะมีอาการที่เรียกว่า หัวทิ่ม ให้อับอายขายขี้หน้า...“ฉะ ฉันอยากอ้วก...” ในที่สุดเธอก็พูดออกมาเสียงแผ่วเมื่อท้องไส้และลำคอมันเริ่มจะไม่ไหว ไอ้ที่ดื่มๆ เข้าไปมันกำลังจะหาทางออกเสียแล้ว“เฮ้ยๆ นี่เธออย่าเพิ่งนะ ให้ฉันจอดรถก่อน ห้ามอ้วกใส่รถฉันนะ”พูดจบชายหนุ่มก็รีบจอดรถเลียบข้างทางตรงที่มีไฟสว่างและไม่เปลี่ยวมากทันทีแล้วเดินลงมาเปิดประตูรถแล้วประคองร่างบางลงมาข้างนอกซึ่งพอออกมาจากรถคันหรูได้อังศณาก็โก่งคออาเจียนจนหมดไส้หมดพุงทันที...ปฐวินเข้ามาลูบหลังลูบไหล่หาน้ำให้เธอบ้วนปากแล้วยัง