Semua Bab ดวงใจปฐวิน: Bab 11 - Bab 15

ตอนที่ 11 . “เธอไม่ควรทำแบบนี้...” เหมือนจะเป็นสุภาพบุรุษ แต่แท้จริงแล้ว เขาพยามข่มกลั้นไม่ให้ซาตานในร่างออกมาขย้ำแม่นางเนื้อหอมผมหอมขี้เมาคนนี้มากกว่า... “ทำไมคะ คุณไม่อยากนอนกับฉันหรือ น่า... นอนกับฉันแค่ครั้งเดียว รับรองคุณจะติดใจ ฉันน่ะยังสดยังใหม่อยู่น้า ลองแล้วติดใจ คิวไม่ว่างขึ้นมาจะหาว่าสวยแล้วไม่เตือน...”โอ้... คุณพระ นี่เธอพูดอะไรออกไป ช่างร้อนแรงดุจหญิงกร้านโลกเต็มขั้นเสียจริง แต่ตอนนี้อังศณาไม่คิดอะไรนอกจากจะทำตามหัวใจฝ่ายมืดดำเรียกร้อง... ลองดูสิว่าการมีสัมพันธ์กับผู้ชายแค่ชั่วข้ามคืนนี้มันจะเป็นเช่นไรความร้อนแรงและโชกโชนประสบการณ์ที่ผู้หญิงพวกนั้นพูดถึงมันเป็นอย่างไรกัน ทำไมผู้ชายถึงได้ชอบกันนัก..เมื่อคิดได้ดังนั้น อังศณาก็ใช้แขนเรียวของตนโน้มลำคอแกร่งลงมาให้ชิดใบหน้าของตนและประกบริมฝีปากลงบนกลีบปากหนาของเขาอย่างร้อนรนเมื่อถูกจู่โจมด้วยนางสมันน้อยที่ไม่ประสา มีหรือที่นักล่าตัวฉกาจจะปล่อยมือจากเนื้อนวลที่แสนหอมหวานนี้ไป ปฐวินเผยอปากรับเรียวลิ้นเงอะงะแล้วสอดลิ้นร้อนของตนเข้าไปในโพรงปากสาวทันที ชายหนุ่มบดเคล้าริมฝีปากหยักสวยของตนกับเรียวปากอวบอิ่

ตอนที่ 13.เมื่ออึ้งไปพักใหญ่และได้ทบทวนเหตุการณ์เมื่อคืนนี้ อังศณาถึงกับอึ้งและรู้สึกอับอายที่ความน้อยเนื้อต่ำใจความรู้สึกสูญเสียสิ่งที่หวงแหน ศักดิ์ศรีที่มีน้อยนิดถูกเหยียบย่ำเพราะความเขลาเมามาย ทำให้เธอทำเรื่องที่น่าละอายเหลือเกิน แล้วความผิดปกติของร่างกายที่เกิดนี้อีก ยิ่งทำให้เธออยากแทรกแผ่นดินหนี ความรู้สึกและสิ่งที่คิดว่าตนเองหลงละเมอเมื่อคืนนี้มันไม่ใช่ความฝัน แต่มันคือความจริงที่น่าละอายที่สุดในชีวิต... “ก็ไปสิ ฉันไม่ได้ห้ามนี่” คนพูดก็พูดไปแต่ไม่ยอมละอ้อมแขนแกร่งที่เลื่อนมาโอบกอดเธอไว้อย่างเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ “คุณก็ถอยออกไปสิ...” เธออับอายเกินกว่าจะพูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น และพยายามไม่มองอกกว้างที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเป็นลอนสวยนั้น ยิ่งใบหน้าของเขายิ่งไม่อยากมอง สิ่งที่เธอควรจะทำในตอนนี้คือไปให้พ้นจากที่แห่งนี้ให้เร็วที่สุด.เพราะหากช้าแม้แต่วินาทีเดียวเธออาจจะไม่เหลือศักดิ์ศรีใดๆ ไว้ให้ภูมิใจเลย... “โอเค ไม่แกล้งแล้ว แต่ว่าเธอลุกขึ้นไหวเหรอเมื่อคืนเธอร้อนแรงใช่เล่นนะ ทำฉันเสียหมดแรง เอาเป็นว่าเดี๋ยวฉันบริการอุ้มเธอไปส่งในห้องน้ำดีกว่า...”ว่า

ตอนที่ 15. “ฉันมีสองตัวเลือกให้เธอนะนาง ข้อแรกฉันจะบอกความจริงกับยายของเธออย่างน้อยๆ ฉันก็น่าจะรับผิดชอบต่อเรื่องที่เกิดขึ้นบ้าง เธออาจจะได้ค่าทำขวัญเล็กๆ น้อยๆ จากฉันเพราะฉันคงแต่งงานยอมรับเธอออกหน้าออกตาไม่ได้แน่ๆ เพราะฉันไม่ชอบการผูกมัด ส่วนข้อสองก็คือ ฉันจะไม่บอกเรื่องนี้กับยายของเธอ แต่เธอต้องมาเป็นผู้หญิงของฉัน โดยที่เราจะไม่เปิดเผยว่าเรามีความสัมพันธ์กันยังไง ความสัมพันธ์ของเราจะเป็นความลับต่อไป และหากเธอเป็นห่วงเรื่องค่าเลี้ยงดูไม่ต้องห่วงเลยเพราะคนอย่างปฐวินเลี้ยงผู้หญิงของเขาดีทุกคน...”ชายหนุ่มพูดอย่างเห็นแก่ตัวและแสนจะเลือดเย็นนักในความคิดของอังศณา เพราะไม่ว่าจะข้อไหน เธอก็เสียเปรียบเขาอยู่ดี...“คุณทำแบบนี้ทำไม ทำไมต้องเป็นฉัน คนอย่างคุณจะหาผู้หญิงที่ไหนก็ได้มาบำเรอความสุขของตัวเอง ทำไมต้องเป็นฉัน... ฉันไม่ต้องการข้อเสนอใดๆ จากคุณ กลับไปซะแล้วอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีกเข้าใจรึยัง...”ดวงตากลมโตมองเขาอย่างโกรธเกรี้ยว นัยน์ตาแดงเรื่อเพราะพยายามกลั้นน้ำตาแห่งความอดสูเอาไว้ ในขณะที่คนฟังยิ้มร้ายกาจ...“ก็เพราะฉันสนใจและยังติดใจเธออยู่ยังไงล่ะคนสวย... เอาล่ะ วันนี้ฉัน