LOGIN
เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า
4
Share:
Report
กู้หนานเกิดใหม่ในวันที่สามีนางส่งนางไปยังเตียงของเจ้าชายผู้สำเร็จราชการแทนฮ่องเต้เซียวเหยียน นางลากเซียวเหยียนไปด้วยใบหน้าที่แดง "หยุดเร็ว สามีของข้ากำลังจะมาจับชู้แล้ว" เซียวเหยียนจับเอวของนางแล้วยิ้มอย่างมีเสน่ห์ "เวลานี้ให้ข้าหยุด? ดูถูกใครอยู่?" ในชาติก่อนกู้หนานถูกสามีและครอบครัวของเขาวางแผนร้ายจนสูญเสียความบริสุทธิ์ สูญสิ้นลูก และถูกแย่งสินสอดทองหมั้นไป ทั้งถูกวางยาพิษจนตายอย่างน่าอนาจ ในชาตินี้นางจะแก้แค้น และเอาคืน สามีนางต้องการใช้ร่างกายของนางมาแลกกับตำแหน่งโฮวเจวี่ย? เพื่อให้เขาได้มาซึ่งตำแหน่งและทรัพย์สิน ให้แม่สามีและน้องสาวของสามีมาแย่งสินสอดของนาง? ทำให้พวกนางล้มละลาย ภรรยานอกสมรสและลูกบุญธรรมมาท้าทายถึงหน้าบ้าน? และปล่อยให้พวกเขาอยู่ด้วยกัน กู้หนานยินดีที่จะยื่นหนังสือหย่า และเตรียมที่จะใช้ชีวิตอิสระพร้อมกับลูกในท้อง แต่สามีเลวกลับกลับใจ โดยร้องไห้ขอร้องขึ้นว่า:"อันที่จริง คนที่ข้ารักที่สุดคือเจ้า" ถุย! เจ้าชายผู้สำเร็จราชการแทนฮ่องเต้หงุดหงิดก็ได้เตะชายชั่วกระเด็นออกไป จากนั้นก็ไปขวางกู้หนานตรงมุมห้อง พูดอย่างรักใคร่:"พระมเหสี เจ้าจะพาลูกของข้าไปไหน？"
View MoreLatest chapter
เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 40
เมื่อคิดดูแล้ว กู้หนานเพิ่งได้รับความไม่ยุติธรรมมา ถ้านางยืนกรานไม่ให้นางกลับบ้าน ก็จะทำให้นางอยู่ในฐานะแม่สามีที่ไม่มีความเมตตาดวงตาของนางหมุนไปมา นางนึกถึงบางสิ่งขึ้นมาได้ และรอยยิ้มก็กลับมาปรากฏบนใบหน้าอีกครั้ง"ก็ดี เจ้ากลับบ้านไปพักผ่อนสักสองวัน และอยู่กับแม่ของเจ้า อีกสองวันข้าจะให้เหิงเอ๋อไปรับเจ้ากลับมา"กู้หนานโค้งคำนับ"ขอบคุณท่านแม่ยาย"เป้าหมายสำเร็จแล้ว นางจึงไม่อยู่ต่อ หันหลังเดินออกจากเรือนหนานซานนางเพิ่งออกไป เซี่ยเหิงก็มาทันทีเขามาเพื่อขอร้องแทนกับเมิ่งหยุนซาง"หยุนซางเพิ่งเข้ามาเมื่อวานนี้ ท่านแม่ก็ลงโทษให้นางคุกเข่าในลานเป็นเวลาสองชั่วยามวันนี้ คนรับใช้จะมองนางอย่างไร?ไม่ว่ายังไงนางก็เป็นแม่ของรุ่ยเกอ ขายหน้าแบบนี้จะทำให้รุ่ยเกอโดนดูถูกไม่ใช่เหรอ?"เมื่อพูดถึงหลานรักของตัวเอง เจ้าหญิงห้วยหยางก็ลังเล"เดี๋ยวๆ กู้หนานจะกลับบ้านในไม่ช้า ไม่คุกเข่าก็ได้ แต่ต้องคัดกฎของผู้หญิง ต้องให้นางรู้กฎของเรือนโฮวฝู"เซี่ยเหิงถอนหายใจด้วยความโล่งอก ดีแล้วที่ไม่ต้องถูกลงโทษให้คุกเข่าหยุนซางจงในสาดน้ำชากับตัวเองเพื่อใส่ร้ายกู้หนาน ก็สมควรได้รับบทเรียนบ้างเขาถามถึงเรื
เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 39
เรือนหนานซานเจ้าหญิงห้วยหยางที่ได้ยิ้นคนสนิทแม่จางพูดเรื่องที่เมิ่งหยุนซางเสิร์ฟก็ได้หรี่ตาลง ก็ได้กัดฟันอย่างโมโห "กู้หนานรู้ดีว่าตอนเด็กๆ เหิงเอ๋อเคยถูกหมาบ้าไล่ จึงกลัวแมวและหมามาก แต่นางยังเลี้ยงหมาในเรือนอีก นางคิดอะไรอยู่กันแน่"แม่จางพูดว่า"จริงเจ้าค่ะ บ่าวถามมาแล้ว หมาตัวนั้นนายหญิงผู้สืบทอดได้เก็บมาระหว่างทางกัลบมาจากศาลาว่าการ"เมื่อพูดถึงเรื่องที่ศาลาว่าการเมื่อวานนี้ เจ้าหญิงห้วยหยางก็ยิ่งหงุดหงิดกว่าเดิม"ตระกูลกู้มาจากตระกูลพ่อค้า ไม่ว่ายังไงก็มองการใกล้ไปหน่อย เมื่อวานถ้านางปกป้องเหิงเอ๋อในศาลาว่าการสักหน่อย เรือนโฮวฝูของเราก็คงไม่ขายหน้าขนาดนั้นวันนี้นางปล่อยหมากัดเหิงเอ๋อ ข้าคิดว่านางอิจฉาเหิงเอ๋อที่ได้รับเมิ่งซื่อมาขี้หึงหวงแบบนี้ ลำบากเหิงเอ๋อจริงๆ ถ้าไม่ใช่เพราะทรัพย์สินของตระกูลกู้......"เจ้าหญิงห้วยหยางก็ได้นิ่ง หยุดพูดไปได้ทันทีตอนนี้เรือนโฮวฝูยังแยกจากกู้หนานไม่ได้ นางจึงไปด่าเมิ่งหยุนซางแทน"เมิ่งซื่อไอโง่นั่น รุ่ยเกอยังไม่ได้เข้ามาเลย นางไม่ไปประจบกู้หนาน แต่กลับหาเรื่องนาง โง่เอามากๆ"ยังไม่ทันพูดจบ เสียงของคนรับใช้ก็ดังขึ้นจากข้างนอก"นายหญ
เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 38
เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม ข้าจะหย่ากับเซี่ยเหิง"หรูฮวาตะลึงงันไปครู่หนึ่งก่อนจะตอบกลับมาอย่างดุเดือดว่า:"หย่าดีแล้ว ครอบครัวที่ไม่แยกแยะถูกผิดแบบนี้ ไม่เหมาะกับคุณหนูเลยเจ้าค่ะ"กู้หนานยิ้มและพูดว่า"ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาที่จะหย่า ดังนั้นเราต้องอดทนไปก่อนเจ้าและหรูอี้ต้องระวังตัวให้ดี และพยายามหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้ากับเซี่ยเหิงและเมิ่งซื่อ"ดวงตาของหรูฮวาหมุนไปมา"แล้วเราต้องทนอีกนานแค่ไหน? คุณหนูรู้ดีว่า บ่าวอารมณ์ร้อน ถ้าทนไม่ไหว......"กู้หนานกลั้นหัวเราะไม่อยู่"ไม่นานหรอก ตราบใดที่คนในตระกูลกู้สนับสนุนข้าในการหย่า และยินดีที่จะออกหน้าเจรจากับเรือนเหวินชางโฮว เราก็มีโอกาสที่จะไปจากเรือนเหวินชางโฮว"พ่อและพี่ชายของนางไม่อยู่แล้ว หากต้องการหย่ากับเซี่ยเหิง นางทำได้เพียงขอให้คนในตระกูลกู้ช่วยออกหน้าเมื่อพูดถึงผู้อาวุโสของตระกูลกู้ ใบหน้าของหรูฮวาก็หม่นหมองลง"เกรงว่าคนในตระกูลกู้จะกังวลว่าการหย่าของคุณหนูจะส่งผลต่อชื่อเสียงของหญิงสาวที่รอแต่งงานในตระกูล พวกเขาจะต้องมีความกังวลมากมายแน่ยิ่งไปกว่านั้น คุณท่านสอง คุณท่านสามและผู้เฒ่าตระกูลเหล่านั้นต่างก็โกรธที่คุณหนูมอบกิจการของตร
เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 37
เซี่ยเหิงก็ได้ตกใจจนหน้าซีก ก็ได้หลุดมือโยนเมิ่งหยุนซางลงพื้น"โอ้ย"เดิมทีเมิ่งหยุนซางก็แกล้งสลบ จู่ๆก็ตกลงกับพื้น ก็ได้เจ็บจนร้องออกมาเมื่อนางลืมตาขึ้น ก็ทันเห็นแค่ชายเสื้อของเซี่ยเหิงที่แวบผ่านไปและเสี่ยวม่านที่จ้องมองอย่างดุร้ายตรงหน้านางกรีดร้องด้วยความตกใจและวิ่งหนีไปอย่างไม่คิดชีวิตคนกับสุนัขพบกัน เสี่ยวม่านชนะ หรูฮวาก็ได้ขำกับฉากนี้จนได้ลืมความเจ็บปวดที่ท้อง ยิ้มแล้วยกนิ้วโป้งให้เสี่ยวม่าน"เสี่ยวม่าน เจ้าเก่งมาก"เสี่ยวม่านวิ่งไปที่ข้างๆกู้หนาน หัวฟูๆ ถูไถกับชายเสื้อของกู้หนาน ดวงตาสีดำกระพริบเหมือนกำลังอวดความสำเร็จกู้หนานอดไม่ได้ที่จะลูบหัวของมัน"เก่งมากเสี่ยวม่าน ต่อไปจะให้เจ้ากินน่องไก่ใหญ่สองชิ้นทุกมื้อ""โฮ่งโฮ่งโฮ่ง"เสี่ยวม่านหางกระดกอย่างพอใจ แล้ววิ่งจากไปอย่างมีความสุขกู้หนานสั่งให้หรูอี้พาหรูฮวาเข้าไปในบ้าน เปิดเสื้อผ้าของนางออก เห็นว่าท้องของนางมีรอยช้ำหรูอี้หายามากู้หนานใช้มือป้านยา เตรียมทายาให้กับหรูฮวา"คุณหนู ให้พี่หรูอี้ทาให้ข้าก็พอ"กู้หนานไม่ยอม ผลักมือของนางออก แล้วทายาเบาๆ บนท้องของหรูฮวารู้สึกได้ว่าร่างกายของหรูฮวาสั่นสะท้าน
เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 36
เจ้าตีสาวใช้ของข้า ข้าก็จะตีคนที่เจ้ารักเซี่ยเหิงจู่ๆก็ได้อ่านความหมายที่นางจะสื่อในสายตานางออก ก็ได้โมโห"เป็นหญิงที่โหดร้าย ไร้เหตุผลจริงๆ""ข้าโหดร้าย? ฮะ ทำไมท่านไม่ถามอนุภรรยาน้อยที่ดีของท่านว่านางทำอะไรไปบ้าง?"กู้หนานมองไปที่เมิ่งหยุนซางอย่างเย็นชา"ไหนๆ เจ้าพูดซ้ำๆว่าเป็นความผิดของเจ้า งั้นบอกมาสิว่าเจ้าผิดตรงไหน"เมิ่งหยุนซางอึ้งไป เห็นได้ชัดว่าคิดไม่ถึงว่ากู้หนานจะถามเช่นนี้นางมองไปที่เซี่ยเหิงอย่างลังเลเซี่ยเหิงก็ได้กอดนางไว้ในอ้อมกอด ต่อว่ากู้หนาน"หยุนซางผิดตรงที่นางเห็นว่าเจ้าเป็นนายหญิง ตั้งแต่เช้าก็รีบมาเสิร์ฟชาให้เจ้า ต่อไปนี้ข้าจะไม่ให้นางมาหาเจ้าอีก"กู้หนานมีสีหน้าเย็นชาและเข้าใกล้เมิ่งหยุนซาง"ที่เพิ่งตบเจ้าไปเมื่อกี้นี้ เพราะเจ้าเอาเรื่องในห้องของเจ้ากับท่านผู้สืบทอดมาพูดไปทั่ว ราวกับเป็นโสเภณี ยังท่าทางภูมิใจในตัวเองนักหน้า ทำให้ชื่อเสียงของตระกูลเซี่ยเสื่อมเสีย"เมิ่งหยุนซางก็ได้ทีน้ำตา แล้วก็ส่ายหน้าอย่างน้อยใจ"ข้า......ข้าไม่ได้หมายความอย่างนั้น"เสียงยังไม่ทันจบ กู้หนานก็ก้าวไปข้างหน้าอีกครั้ง ยกมือแล้วตบเมิ่งหยุนซางอีกครั้ง"ตบนี้เป็นการลงโท
เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 35
"แต่งงานกับภรรยาแบบเจ้าอย่างนี้ทำให้ชื่อเสียงของตระกูลเซี่ยของข้าเสื่อมเสีย"คำพูดนี้พุ่งเข้าหูอย่างแรง ทำให้หัวใจของกู้หนานรู้สึกเหมือนถูกบีบอย่างแรง เจ็บปวดอย่างมากในชาติก่อน แม่ยายของนางเจ้าหญิงห้วยหยางมักจะชี้หน้านางและด่า:"เจ้าทำให้ชื่อเสียงของตระกูลเซี่ยเสื่อมเสียด้วยเพราะการสูญเสียความบริสุทธิ์ของเจ้า การแต่งงานกับเจ้าทำให้ตระกูลเซี่ยซวยจริงๆ"ความรู้สึกสิ้นหวังที่ถูกด่าแต่ไม่สามารถตอบโต้ได้ ไม่มีใครช่วยเหลือก็ได้กลับมาอีกครั้ง นางหายใจไม่ออกและดึงเสื้อโดยไม่รู้ตัวหรูฮวาโกรธเคืองและแก้ต่างให้คุณหนูของตัวเอง"จริงๆ แล้วเป็นอนุฯเมิ่งเองที่สาดชาใส่ตัวเอง คุณหนูของพวกเราไม่ได้แตะถ้วยชาเลยท่านผู้สืบทอด ท่านจะกล่าวโทษคุณหนูของพวกข้าโดยไม่แยกแยะความจริงไม่ได้นะเจ้าค่ะ คุณหนูของพวกข้าไม่ได้แม้แต่พูดคำหยาบคายใดๆ กับอนุฯเมิ่งเลย""นังสารเลว เจ้านายพูดอยู่เจ้ามาพูดแทรกได้ไง ยังกล้าต่อว่าข้า"เซี่ยเหิงโกรธจัด เตะเข้าที่ท้องของหรูฮวาหรูฮวาเจ็บปวดจนขดตัวอยู่บนพื้น ใบหน้าซีดเผือดใบหน้าของกู้หนานเปลี่ยนไปทันที รีบเดินไปข้างหน้าเพื่อพยุงหรูฮวาขึ้น"เป็นอะไรไหม?"หรูฮวาพิงอยู่ในอ้อมก
เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 34
นางได้คำนวณเวลาในการสาดน้ำชาอย่างดี ทำให้ชื่อเสียงของกู้หนานว่าเป็นคนขี้อิจฉาและโหดร้ายเป็นจริงใครจะรู้ว่าจะถูกหมาตัวหนึ่งทำลายแผนการทั้งหมดเมิ่งหยุนซางก็ปิดบังความเกลียดในใจไว้ไม่อยู่ ก็ได้จ้องไปที่กู้หนานด้วยตาที่แดงก่ำ"เจ้าจงใจ ทุกอย่างนี้เจ้าวางแผนไว้แล้ว ใช่ไหม?"กู้หนานยิ้มแย้มแล้วมองนางอย่างเย็นชา"ข้าวาวแผนไว้แล้ว? ตลก หรือว่าข้าเป็นคนบอกให้เจ้าสาดน้ำชาใส่ตัวเอง ลวกตัวเองหรือ?"เมิ่งหยุนซางกัดริมฝีปาก ความเกลียดก็ได้สะท้อนในดวงตา"มันต้องเป็นเพราะเจ้ากลัวเหิงหลางเข้าใจเจ้าผิด ดังนั้นจึงจงใจให้คนรับใช้ปล่อยหมากัดเหิงหลาง"ยังไม่ทันพูดจบ ก็มีเสียงโกรธเกรี้ยวดังมาจากข้างนอก"อะไรนะ? เจ้าราดน้ำชาร้อนใส่ตัวเองจนให้ตัวเองโดนลวก?"เซี่ยเหิงก็ได้เดินเดินกะเผลกเข้ามาเขาถูกเสี่ยวม่านไล่ตามจนมงกุฎหยกหลุด ผมพันกันหลวมๆ บนหัว เสื้อคลุมสีฟ้าที่สะอาดและสง่างามก็ได้ยับยู่ยี่ ดูทั้งตัวแล้วดูทุลักทุเลมากเขากลับมาช่วยเมิ่งหยุนซางเพราะความกังวล ใครจะรู้ว่าเมื่อเขาเข้าประตูเขาก็ได้ยินคำนี้ทันที เขาตกใจและโกรธมาก"ข้าก็อุตสาห์เป็นห่วงแทบตาย รีบพ้นจากหมาบ้าก็รีบมาช่วยเจ้าเจ้าทำอะไ
เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 33
หรูอี้ร้อนรนจนเหงื่อออก กัดฟันจ้องมองเมิ่งหยุนซางหรูฮวาโกรธจนอยากจะเข้าไปฉีกเมิ่งหยุนซางกู้หนานยกมือขึ้นห้ามหรูฮวา มองเมิ่งหยุนซางด้วยรอยยิ้มบางๆ"ท่านผู้สืบทอดมักชมอนุฯเมิ่งว่าเป็นคนที่ชอบอ่านหนังสือและมีเหตุผล วันนี้ดูแล้ว ก็ไม่รู้ว่าอ่านหนังสือมากน้อยแค่ไหน แต่มีพรสวรรค์ในการแสดงพอควร"เมิ่งหยุนซางก็ได้อึ้ง สายตาที่มองกู้หนานก็ได้สับสนเล็กน้อยเหิงหลางอยู่ข้างนอก กู้หนานไม่กลัวเหรอนางยังคงมีหน้าตาเหมือนคนที่ถูกทำให้เสียใจ"ข้าไม่เข้าใจว่านายหญิงพูดถึงอะไร ถ้านายหญิงคิดว่าการที่ข้าอ่านหนิงสือไม่ดี ต่อไปข้าไม่อ่านก็ได้ และจะรับใช้แค่นายหญิง"กู้หนานเลิกคิ้วหัวเราะเยาะเย้ย"แสดงพอหรือยัง? ถ้าแสดงพอแล้วก็ลุกขึ้นเถอะ เกรงว่าเหิงหลางของเจ้าคงเข้ามาช่วยเจ้าไม่ได้"เมิ่งหยุนซางคุกเข่าบนพื้นก็ได้สับสนเป็นไปไม่ได้ นางได้ยินเสียงของเหิงหลางแล้วนี่นางราดชาเร็วไปเหรอในขณะนั้น เสียงฝีเท้าที่รีบร้อนและวุ่นวายดังขึ้นในลานบ้าน พร้อมกับเสียงที่เต็มไปด้วยความโกรธเคือง"หมาบ้าจากไหนกัน หลีกไป""โฮ่งโฮ่งโฮ่ง!"เมิ่งหยุนซางก็ได้รีบลุกขึ้นมาจากพื้น แล้วก็ได้รีบพุ่งไปที่ประตู ก็ได้เปิ
เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 32
เมิ่งหยุนซางโกรธจนหน้าแดง"เจ้า......เจ้ากล้าเปรียบเทียบข้ากับหมาตัวเมีย?"ยังไม่ทันพูดจบ ก็รีบปิดปากด้วยความร้อนรนกู้หนานไม่ได้เอ๋ยชื่อนางแล้วก็ด่า แต่นางกลับยอมรับเองว่านางเป็นหมาตัวเมียเมิ่งหยุนซางโกรธจนหายใจไม่สะดวก เกือบจะฉีกผ้าเช็ดหน้าที่ถืออยู่ในมือกู้หนานยิ้มมุมปาก"ไม่ใช่ว่าจะเสิร์ฟน้ำชาเหรอ? หรูฮวา ไปเอาเบาะรองนั่งมาให้อนุฯเมิ่งหน่อย"หรูอี้ก็ได้ยกเอากาน้ำชาเข้ามา เทให้หนึ่งถ้วย เดินไปหน้าเมิ่งหยุนซางหรูฮวาเบ้ปากในหน้าของเมิ่งหยุนซางในดวงตาของเมิ่งหยุนซางวางเบาะรองตรงหน้าเมิ่งหยุนซางกู้หนานต้องการให้นางคุกเข่าเสิร์ฟชา?ถ้านางเป็นภรรยาเท่าเทียบ วันนี้ไม่จำเป็นต้องคุกเข่าทำความเคารพต่อกู้หนานทั้งหมดเป็นความผิดของกู้หนาน ที่ทำให้นางเปลี่ยนจากภรรยาเท่าเทียบกลายมาต้องเซ็นสัญญาขายตัวเป็นอนุภรรยาต่ำต้อยเมิ่งหยุนซางกำหมัด กัดฟันจนฟันเกือบหักทันใดนั้นนางก็นึกอะไรบางอย่างได้ มองไปมา ยกมือรับถ้วยชาที่หรูอี้ยื่นให้จากนั้นก็ทรุดตัวลงคุกเข่าบนเบาะและพูดอย่างอ่อนหวานว่า:"ข้าเมิ่งซื่อขอถวายชาแด่นายหญิง ท่านหญิงโปรดดื่มชา"กู้หนานอืมเสียงหนึ่ง ยื่นมือไปรับถ้วยชามือยังไ
You may also like
Interesting books of the same period
Comments