หลอกรักวิศวะร้าย [Engineer NRU]

หลอกรักวิศวะร้าย [Engineer NRU]

last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-22
โดย:  Fortune_289  อัปเดตเมื่อครู่นี้
ภาษา: Thai
goodnovel18goodnovel
คะแนนไม่เพียงพอ
31บท
22views
อ่าน
เพิ่มลงในห้องสมุด

แชร์:  

รายงาน
ภาพรวม
แค็ตตาล็อก
แสดงความคิดเห็นของคุณในแอพพลิเคชัน

เมื่อสาวเนิร์ดหลงรักหนุ่มหล่อดีกรีเดือนคณะวิศวะ คนหนึ่งทำทุกอย่างเพื่อให้เขารัก ส่วนอีกคนทำทุกอย่างเพื่อเอาชนะ ปฏิบัติการหลอกจีบสาวเนิร์ดจึงเกิดขึ้น...

ดูเพิ่มเติม

บทล่าสุด

การดูตัวอย่างฟรี

เรียกน้ำย่อย...

"ยัยหม้อแกง หม้อแกง หม้อแกงโว้ย!"เสียงตะโกนของเพื่อนรักดังขึ้นใกล้ใบหู หญิงสาวเอามือปิดไว้แทบไม่ทัน เนื่องจากว่าเสียงแหลมตะโกนโหวกเหวกใส่ จนรู้สึกสะดุ้งตกใจ เรียกด้วยเสียงปกติก็ได้ไหมล่ะ เธอก็ไม่ได้หูหนวกสักหน่อย"อะไรของแกเนี่ย เสียงดังอะไรขนาดนั้น แล้วมีอะไรล่ะ"หม้อแกงเอ่ยถามออกไปด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด รู้สึกว่าตอนนี้เริ่มอารมณ์เสียแล้ว เพราะว่าตอนนี้เธอกำลังมีสมาธิจดจ่ออยู่กับหนุ่มหล่อ เรียนคณะวิศวกรรมศาสตร์สาขาโยธา ผู้ชายคนนั้นเขาชื่อปอร์เช่ เธอแอบชอบเขามานานตั้งแต่เรียนอยู่ปี 2 แต่ด้วยความเนิร์ดของเจ้าหล่อนที่แม้แต่หมาสักตัวยังไม่ชายตาแลมอง จึงทำได้เพียงแค่แอบมองอยู่ห่าง ๆ เท่านั้น"แกจ้องมันจนจะกินไปทั้งตัวเลยนะยะ มองขนาดนั้นจับทำผัวเลยดีไหม"ยัยเพนตี้เพื่อนร่วมคณะของเธอซึ่งเป็นเพื่อนสนิทมากอีกคน แต่ไม่น่ามาคบกันได้หรอก คนหนึ่งดีกรีดาวคณะมนุษยศาสตร์ สวยมากถ้าเทียบกับเธอถือว่าห่างกันโขเลย"ก็ฉันชอบอยากมองนี่นา มันผิดมากเลยหรือไง"หญิงสาวเอ่ยถามออกไปตามตรง การที่เราชอบใครสักคนก็อยากที่จะมองเขาให้นานที่สุด มันผิดมากนักหรือยังไง"เฮ้อ! เลิกชอบมันเถอะยัยหม้อแกงเอ๊ย มันไม่สนใจแกเลยสัก

หนังสือน่าสนใจจากยุคเดียวกัน

ความคิดเห็น

ไม่มีความคิดเห็น
31

เรียกน้ำย่อย...

"ยัยหม้อแกง หม้อแกง หม้อแกงโว้ย!"เสียงตะโกนของเพื่อนรักดังขึ้นใกล้ใบหู หญิงสาวเอามือปิดไว้แทบไม่ทัน เนื่องจากว่าเสียงแหลมตะโกนโหวกเหวกใส่ จนรู้สึกสะดุ้งตกใจ เรียกด้วยเสียงปกติก็ได้ไหมล่ะ เธอก็ไม่ได้หูหนวกสักหน่อย"อะไรของแกเนี่ย เสียงดังอะไรขนาดนั้น แล้วมีอะไรล่ะ"หม้อแกงเอ่ยถามออกไปด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด รู้สึกว่าตอนนี้เริ่มอารมณ์เสียแล้ว เพราะว่าตอนนี้เธอกำลังมีสมาธิจดจ่ออยู่กับหนุ่มหล่อ เรียนคณะวิศวกรรมศาสตร์สาขาโยธา ผู้ชายคนนั้นเขาชื่อปอร์เช่ เธอแอบชอบเขามานานตั้งแต่เรียนอยู่ปี 2 แต่ด้วยความเนิร์ดของเจ้าหล่อนที่แม้แต่หมาสักตัวยังไม่ชายตาแลมอง จึงทำได้เพียงแค่แอบมองอยู่ห่าง ๆ เท่านั้น"แกจ้องมันจนจะกินไปทั้งตัวเลยนะยะ มองขนาดนั้นจับทำผัวเลยดีไหม"ยัยเพนตี้เพื่อนร่วมคณะของเธอซึ่งเป็นเพื่อนสนิทมากอีกคน แต่ไม่น่ามาคบกันได้หรอก คนหนึ่งดีกรีดาวคณะมนุษยศาสตร์ สวยมากถ้าเทียบกับเธอถือว่าห่างกันโขเลย"ก็ฉันชอบอยากมองนี่นา มันผิดมากเลยหรือไง"หญิงสาวเอ่ยถามออกไปตามตรง การที่เราชอบใครสักคนก็อยากที่จะมองเขาให้นานที่สุด มันผิดมากนักหรือยังไง"เฮ้อ! เลิกชอบมันเถอะยัยหม้อแกงเอ๊ย มันไม่สนใจแกเลยสัก
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 1 แผนเลวของแก๊งเพื่อน

"นี่ไอ้ปอร์เช่ ยัยแว่นนั้นตามติดแกตั้ง 2 ปีแล้ว แม่งโคตรมีความพยายามสูงเลย กูล่ะยอม"โดมิโนพูดขึ้นพร้อมกับแสดงสีหน้าแห่งความนับถือผู้หญิงคนหนึ่ง ไม่คิดว่าจะรักมั่นคงขนาดนั้น ถ้าเป็นคนอื่นคงจะมาบอกชอบตั้งนานแล้ว และเขาเองก็คิดว่าแบบนั้นแหละ โคตรสุดยอดเลย"ถ้ายัยนั่นมาบอกชอบมึง มึงจะเอาหรือเปล่าล่ะ"ไทเกอร์เอ่ยถามเพื่อนรักด้วยความใคร่รู้ เอาจริงถึงแม้จะแซวกันตลอด แต่พวกเขาก็ไม่เคยรู้เลยว่าถ้าวันนั้นมาถึง ปอร์เช่จะให้คำตอบแบบไหน แต่ไอ้พวกบ้านี่มันก็ช่างกล้าถามเนาะ"กูไม่คิดว่าคำถามนี้จะออกมาจากปากมึงนะ"หลังจากที่เขาเอ่ยออกมาแบบนั้น พวกเพื่อนก็หัวเราะออกมาทันทีอยากรู้คำตอบ ยัยบ้านั่นไม่ใช่สเปคของเขาหรอก ไม่ว่าจะยังไงเขาก็ไม่เอามาทำเมียเด็ดขาด"พนันกับกูไหมล่ะไอ้ปอร์เช่"เขาหันไปมองใบหน้าของไทเกอร์ก่อนจะเลิกคิ้วด้วยความสงสัย มันกำลังจะชวนเล่นตลกอะไรอีกล่ะ สรรหาทำแต่ละอย่างเรื่องดี ๆ ทั้งนั้น"พนันอะไรวะ""กูให้เวลามึงเทอมหนึ่ง หลอกล่อยัยแว่นให้มาเป็นของมึงให้ได้ ถ้าสำเร็จเมื่อไหร่จะทิ้งหรือว่าเลิกก็แล้วแต่เลย"เขามองใบหน้าของเพื่อนก่อนจะยกเท้าขึ้นถีบตรงหน้าขาของมัน ความคิดแต่ละอย่างโคตรเห
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 2 เดินหน้าจีบเต็มกำลัง

โรงอาหารคณะวิศวะ..."ว่าไงไอ้ปอร์เช่ รุกยัยแว่นไปถึงไหนแล้ววะ"และเมื่อปอร์เช่เดินเข้าไปนั่งอยู่ที่โต๊ะ ไทเกอร์ก็ส่งเสียงมาเอ่ยถามทันที ไม่รู้จะอยากสอดรู้สอดเห็นอะไรเรื่องของเขานักหนา ถ้าไม่ติดว่าพนันกับมันไว้ เขาจะไม่บอกอะไรแม้แต่นิดเดียว"ไม่เสือกสิเกอร์"ชายหนุ่มยักคิ้วให้เพื่อนอย่างกวนประสาท ขยับตัวนั่งลงตรงข้ามกับแบรี่ ที่ตอนนี้จ้องมองหน้าเขาเหมือนเป็นคนแปลกประหลาด"มึงเป็นเหี้ยอะไรไอ้แบรี่ ไม่ต้องจ้องขนาดนั้นกูรู้ว่าตัวเองหล่อเว้ย"เขาเอ่ยออกไปติดตลก แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้เพื่อนจะไม่ขำเสียแล้ว"มึงอย่าไปยุ่งกับเขาเลยปอร์เช่ กูสงสารยัยนั่น ถ้ารัก และหลงมึงจนถอนตัวไม่ขึ้น มันจะเป็นบาปติดตัวมึงเปล่า ๆ"ทุกคนทั้งโต๊ะจ้องมองไปยังแบรี่ด้วยความทึ่ง เพราะไม่คิดว่าเพื่อนรักจะพูดยาวเหยียดขนาดนี้"ตั้งแต่คบกันมา วันนี้มึงพูดยาวที่สุดเลยนะเว้ย"เขาหัวเราะออกมาอย่างสนุกสนาน ไม่ได้มีความสำนึกกับสิ่งที่เพื่อนเตือนเลยแม้แต่น้อย มันจะอะไรนักหนา เธอชอบเขา เขาก็สนองให้ไง วิน ๆ ทั้งคู่ ก็แค่อยากได้เบอร์น้องมะปรางเองไหมล่ะ เชื่อเถอะไม่ถลำตัวมากขนาดนั้นหรอก"เออ! มึงจะทำอะไรก็ทำเถอะ แล้ววันหนึ่งมึงจะเส
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 3 ลองดูสักตั้ง

สนามกีฬา NRUตอนนี้ปอร์เช่ และแก๊งเพื่อนกำลังเตะบอลกันอยู่ที่สนาม โดยมีโดมิโน แบรี่ คอปเตอร์ และไทเกอร์ ซึ่งก่อนหน้านี้เขาได้ส่งข้อความไปหาหม้อแกง ไม่รู้ว่าเธอจะยอมมาตามที่สั่งหรือเปล่า"เฮ้ย ไอ้ปอร์เช่ ยัยแว่นมาจริงด้วยว่ะ"ไทเกอร์เอ่ยขึ้นมาจึงทำให้เขาละสายตาจากตรงหน้าหันไปมอง ก่อนจะสบตาหม้อแกงที่กำลังมองมาทางเขาเช่นกัน ชายหนุ่มโบกไม้โบกมือส่งยิ้มหวานไปให้ จึงทำให้เธอรีบหลบสายตาก่อนจะเดินไปหาที่นั่ง"ว่าที่เมียกูก็มาว่ะ"ปอร์เช่หันไปมองหน้าเพื่อนที่ตอนนี้กำลังมองไปยังเพนตี้ ซึ่งดูยังไงก็เหมือนหมาเห่าเครื่องบินชัด ๆ"ปากหมาอย่างมึงเขาคงชายตามองแหละ ฮ่า ๆ"คอปเตอร์เอ่ยล้อเลียนไทเกอร์อย่างสนุก ทำให้เขารีบหันไปมองเพื่อน ก่อนจะวิ่งไปเตะทันทีด้วยความหมั่นไส้ วิ่งไล่กันจนทำให้ปอร์เช่รู้สึกรำคาญ จึงเดินไปหายัยแว่นสุดเฉิ่มที่นั่งอยู่แทน"มาจริงด้วย"เขาเอ่ยทักด้วยรอยยิ้มสดใส ก่อนจะเดินไปยืนอยู่ตรงหน้าหญิงสาว ซึ่งเธอก็ยื่นของบางอย่างมาให้"หือ"เขาจ้องมองขวดน้ำที่อยู่ในมือเธออย่างมึนงง กำลังสงสัยว่าเธอคิดที่จะทำอะไร"น้ำไง นายไม่เหนื่อยหรือไงเล่า อันนี้ผ้าเย็นนะเช็ดหน้าด้วย"หม้อแกงยิ้มออกมาอย
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 4 ลองคบกันดูไหม

"หม้อแกงเลือกหน่อยว่าจะดูหนังผีหรือว่าหนังแอ็คชั่น"หญิงสาวจ้องมองไปยังใบหน้าของเขาก่อนจะกะพริบตาปริบ ยิ้มแห้งหัวเราะออกมาทันที"แฮะ! ฉันกลัวผี"และเมื่อชายหนุ่มได้ยินแบบนั้นก็หัวเราะขำออกมาก่อนจะเปลี่ยนไปซื้อตัวหนังแอคชั่นแทน ก็ยังดีกว่าให้เธอดูหนังผีละมั้ง เอาจริงก็ไม่ใช่แนวเหมือนกันนะ"รอฉันตรงนี้ก่อนเดี๋ยวไปซื้อน้ำกับป๊อปคอร์นให้""หญิงสาวพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะไปหาที่นั่งรอ เพียงไม่นานเขาก็เดินมา"เธอถือน้ำนะ ไปกันเถอะน่าจะได้เวลาแล้ว"หญิงสาวเดินตามชายหนุ่มไปไม่พูดอะไร ปอร์เช่ยื่นตั๋วหนังให้กับเจ้าหน้าที่จากนั้นก็เดินไปที่โรงหนังหมายเลข 1 ซึ่งชายหนุ่มจองเป็นโซฟาแบบส่วนตัว ถ้าเป็นแบบนี้อาจจะได้สวีทกันอยู่สองคนก็ได้"กำลังจินตนาการอะไรอยู่""จินตนาการอะไรเล่า ก็แค่เห็นว่ามันสะดวกดีเฉย ๆ""งั้นเหรอ นั่งเถอะดูหนังกัน"เขาพาเธอไปนั่งลงตรงโซฟา ไม่ลืมที่จะส่งป๊อปคอร์นมาวางไว้ที่ตักของเธอ บอกตามตรงว่าตอนนี้หม้อแกงดูหนังไม่รู้เรื่องเลย เอาแต่มองหน้าชายที่อยู่ข้างกายไม่หยุด แถมมือยังคาอยู่บนถังป๊อปคอร์น ซึ่งมันอยู่บนตักของเธอ"ปอร์เช่นายเอาไปถือเองไหม""ทำไมถือป๊อปคอร์นให้แค่นี้เองไม่ได้ไง
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 5 คู่รัก

หลังจากที่หญิงสาวเดินออกไปไกล เขาก็วางถุงขนมลงบนโต๊ะ จากนั้นก็หันไปคุยกับเพื่อนไม่ได้สนใจขนมถุงนั้นอีก เนื่องจากว่าเขาไม่ได้ชอบกินขนมไทย มันรู้สึกหวานบาดลิ้นไปหน่อย"มึงไม่กินขนมล่ะไอ้ปอร์เช่ หม้อแกงอุตส่าห์เอามาให้"แบรี่เอ่ยออกมาพร้อมกับจ้องมองไปยังถุงขนมที่วางทิ้งไว้ไม่มีใครสนใจไยดีเลย"ไม่ชอบอ่ะมันหวาน"เขาเอ่ยออกไปก่อนจะหันไปคุยเรื่องอื่นต่อ จนถึงเวลาที่ต้องไปเรียนหนังสือ เขาก็รีบวิ่งขึ้นไปโดยที่ไม่ได้หยิบขนมถุงนั้นไปด้วยทางด้านของหม้อแกงเธอมีเรียนในช่วงเช้า ช่วงบ่ายก็เลยมานั่งรอปอร์เช่ที่ตึก เพราะเขาเลิกเรียนประมาณบ่ายสองโมง จะได้ไปทำรายงานพร้อมกัน"ยัยหม้อแกง นั่นมันถุงขนมร้านแกนี่ ใครเอามาทิ้งไว้ตรงนี้"หม้อแกงหันไปมองตามที่เพื่อนชี้ ก่อนจะเดินเข้าไปหยิบถุงขนมนั้นขึ้นมาดู ซึ่งเธอจำได้ว่าตัวเองเป็นคนหยิบมาให้ปอร์เช่เมื่อช่วงเช้า แต่ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ หรือว่าเขาจะลืม"ฉันเอามาฝากปอร์เช่เมื่อเช้านะ สงสัยจะลืมหยิบไปหรือเปล่า""ก็ขอให้มันลืมหยิบไปละกัน ไม่ใช่ว่าทิ้งไม่สนใจ"เพนตี้ทำหน้าตาเหมือนไม่ค่อยอยากจะเชื่อสักเท่าไหร่ ซึ่งประโยคนั้นทำเอาหม้อแกงถึงกับเงียบไปทันที นั่นสิ
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 6 แตกสลายไม่มีชิ้นดี

ตึกวิศวะ...หญิงสาวเดินเข้าไปที่อาคารชั้นล่าง เพราะมีคนบอกว่าเห็นปอร์เช่อยู่ตรงนั้น หม้อแกงเดินไปตามทางก่อนจะต้องชะงักไป เมื่อได้ยินเสียงของผู้ชายที่เป็นแฟนของเธอกำลังคุยกับเพื่อนของเขาอยู่"น้องมะปรางตกลงคบกับมึงแล้วเหรอไอ้ปอร์เช่""เออสิวะ กูว่าคืนนี้จะพาน้องเขาไปฉลองสักหน่อย""พกถุงยางไปสักโหลหนึ่งนะมึง เผื่อว่าจะไม่พอ ฮ่า ๆ""กูแค่พาไปกินข้าวโว้ย พวกมึงนี่จะเชียร์ให้ได้เลยนะ"หญิงสาวได้ยินแบบนั้นก็อึ้งไปมือไม้สั่นไปหมด น้ำตาเอ่อล้นขอบอาบแก้ม ไม่คิดเลยว่าจะได้ยินสิ่งเลวร้ายจากปากของเขา เธอค่อย ๆ ปาดน้ำตายืนรออยู่ตรงนั้น รอคอยว่าปอร์เช่จะพูดอะไรออกมาอีก แต่ทว่าจู่ ๆ ก็มีคนเดินตามมาข้างหลัง"อ่าวหม้อกะ..."เธอรีบยกมือขึ้นปิดปากของแบรี่ ก่อนจะสั่งให้เขาเงียบ เพราะไม่อย่างนั้นเธอจะไม่ได้ยินบางอย่างที่เขาพูดต่อ"แล้วยัยแว่นล่ะ มึงจะบอกเลิกตอนไหน""ถ้าเกิดน้องมะปรางรู้ขึ้นมามึงจะโดนเทนะเว้ย"แบรี่ได้ยินแบบนั้นก็หลับตาลงก่อนจะถอนหายใจออกมา ในใจตอนนี้อยากจะเดินเข้าไปตบหัวไอ้พวกเพื่อนทั้งสี่คน ให้หยุดพูดเรื่องบัดซบพวกนั้นสักที แต่ก็ถูกผู้หญิงตรงหน้าดึงมือไว้ซะก่อน"เดี๋ยวกูค่อยบอกเลิกแล้วกั
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 7 หม้อแกงคนใหม่

หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป...นี่ก็ผ่านมาหนึ่งสัปดาห์แล้วที่เธอและปอร์เช่ไม่ได้คุยอะไรกันเลย หลังจากวันนั้นเขาก็พยายามส่งข้อความมา โทรศัพท์พยายามที่จะติดต่อ มาหาถึงที่คอนโดแต่ว่าเธอไม่อยากจะข้องเกี่ยวอีก ไม่อยากจะเคลียร์อะไรทั้งนั้น เพราะทุกอย่างมันชัดเจนหมดแล้ว วิชาที่ลงเรียนห้องเดียวกันเธอก็ไม่ได้เข้าไปเรียนเลย"เฮ้อ! ทำไมฉันถึงเจ็บขนาดนี้เนี่ย"หม้อแกงกุมหน้าอกตัวเองเอาไว้ก่อนจะเดินไปเรื่อย ๆ อย่างไร้จุดมุ่งหมาย แต่ทว่าคนที่พยายามหลบหน้ามาตลอดหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา เขากำลังยืนอยู่ตรงหน้า แถมยังจ้องมองมายังเธออยู่ ซวยจริง ๆ เลยให้ตายสิ หม้อแกงรีบเบือนหน้าหนีก่อนจะรีบวิ่งออกไปจากตรงนั้น แต่ก็ถูกมือหนาดึงรั้งเอาไว้ก่อน"หลบหน้าฉันทำไม"หญิงสาวนิ่งเงียบไม่พูดอะไรทั้งนั้น และเมื่อถูกแรงบีบที่ข้อมือจึงทำเพียงแค่กัดริมฝีปากเท่านั้น"ไม่มีปากพูดหรือไงถามทำไมไม่ตอบ"หญิงสาวเงยหน้าขึ้นจ้องมองสบตากับชายหนุ่ม เขาไม่ควรที่จะมาใช้คำพูดแบบนี้กับเธอด้วยซ้ำ เพราะคนที่ควรจะโกรธคือเธอมากกว่า"มีอะไรกับฉันไม่ทราบ"เธอพยายามควบคุมน้ำเสียงตัวเองให้ปกติ ไม่ได้อยากแสดงความอ่อนแอให้เขาเห็นเลย"เธอกล้ามากเลยนะที่มาบ
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 8 ถ้าจำไม่ผิดเราเลิกกันแล้วนะ

ทางด้านของปอร์เช่เขากดโทรศัพท์อยู่ กำลังลังเลว่าจะทักไปหายายแว่นสุดเนิร์ดดีหรือเปล่า ยิ่งอยู่ห่างกันเขาก็ยิ่งคิดถึงใบหน้าของเธอ ไหนจะสัมผัสจากริมฝีปาก บอกเลยว่าตอนนี้เขารู้สึกแย่มาก ไม่ได้มีความอยากเลิกกับเธอเลยแม้สักนิดเดียว ส่วนผู้หญิงอีกคนก็แค่ควงเล่นแก้เหงา ไม่ได้มีความคิดพิศวาสอยากจะมีความสัมพันธ์ด้วยเลยแม้แต่น้อย เพราะภายในใจของเขาตอนนี้นึกถึงแต่ผู้หญิงอีกคน โคตรซวยเลยทำไมต้องมาได้ยินประโยคพวกนั้นด้วย เขาไม่น่าปล่อยเธอให้หลุดมือไปจริง ๆ และหลังจากนี้เขาจะต้องทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้เธอกลับคืนมา"ไอ้เหี้ย! นั่นมันนางฟ้านี่หว่า"เสียงของคอปเตอร์ดังขึ้น ซึ่งทำให้เพื่อนคนอื่นรีบหันไปมองเช่นกัน ก่อนจะเจอกับผู้หญิงคนหนึ่งที่ดูสวยโดดเด่นกำลังเดินไปยังคณะมนุษยศาสตร์"กินอะไรเข้าไปวะทำไมสวยขนาดนั้น""กูจองโว้ย ไอ้เกอร์มึงไม่ต้องมาแย่งกับพวกกู โน่นเพนตี้ของมึง"เสียงของบรรดาเพื่อนรักตะโกนแย่งผู้หญิงกันเอง ซึ่งแบรี่ และปอร์เช่ได้ยินเพื่อนทะเลาะกัน ก็รีบเงยหน้าขึ้น หันไปมองตามเสียง ซึ่งตรงหน้านั้นเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง ผิวขาวผ่องใบหน้าสวยดูสดใส ปล่อยผมยาวสลวย ใส่ชุดนักศึกษารัดแน่นเห็นทรวดทรง และ
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 9 เปลี่ยนไปมากขนาดนี้เลยเหรอ

ถึงแม้ปากบอกว่าจะไปดื่มเหล้า แต่ก็ทำใจไม่ลงจึงกลับมานั่งอยู่หน้าตึกคณะมนุษยศาสตร์ และรอให้หม้อแกงเดินออกมา จะได้ไปเคลียร์กันให้รู้เรื่อง แล้วดูยัยนั่นแต่งตัวสิ เวลาเดินผ่านไอ้พวกบ้ากามแล้วโดนแซว คิดว่าเขาจะปล่อยผ่านได้ลงอย่างนั้นเหรอ หึ... ไม่มีทางโว้ย จะเฝ้าอยู่เนี่ยแหละ"มึงไม่เข้าเรียนแต่มานั่งเฝ้าผู้หญิงเนี่ยนะ"แบรี่เอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนนั่งอยู่หน้าตึกคณะมนุษยศาสตร์ได้เกือบชั่วโมงแล้ว ปอร์เช่ได้ยินแบบนั้นก็หันหน้าไปมองเพื่อนด้วยความหงุดหงิด"เออ! มึงไม่อยากอยู่กับกู มึงก็ไปเรียนดิ"พูดจบเขาก็หันไปมองหน้าตึกประตูทางออก จ้องมองไม่ให้คลาดสายตา เผื่อว่ายัยแว่นเดินลงมาเขาจะได้เห็นเธอทันที"ไอ้เกอร์มึงดูแลเพื่อนมึงด้วยนะ กูไปละ""เอ้าไอ้แบรี่ กูไม่ใช่เพื่อนมึงหรือไง!""เพื่อนกูก็เพื่อนมึงนั่นแหละไอ้แบรี่"ไทเกอร์หันไปมองใบหน้าของเพื่อนก่อนจะยักคิ้วใส่ด้วยความกวนประสาท แบรี่ถอนหายใจออกมาเล็กน้อย เหลือบสายตาหันไปมองไทเกอร์ก่อนจะเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา"กูทนคบมันไม่ลง นิสัยชั่วช้าเกินจะเป็นเพื่อนของกู ไปละไปเรียนก่อนเดี๋ยวจดเลคเชอร์ให้แล้วกัน"พูดจบแบริ่งก็เดินหนีไปทันที ปล่อยให้
อ่านเพิ่มเติม
DMCA.com Protection Status