ลลินเลขามืออาชีพทำงานเก่งกาจ ละเอียดรอบคอบดูแลเจ้านายไบโพลาร์ของนางมาอย่างยาวนานถึง 5ปี เป็นเลขาคนเดียวที่อยู่รอดเพราะเจ้านายเช่นเขมราชนั้นเข้มงวด ดุ เจ้าระเบียบและไบโพลาร์อย่างที่สุด ลลินจัดการให้เจ้านายทั้งเรื่องงานและเรื่องส่วนตัวแทบจะทุกอย่าง เพราะเขานั้นเป็นหนุ่มโสดพักที่คอนโดหรูราคาแพงลิบอยู่คนเดียว นางจัดการไปทุกเรื่องราวทั้งผู้หญิงที่มาช่วยคลายเครียดในวันหยุดสุดสัปดาห์ของเขา วันหนึ่งนางนัดนางแบบสาวลูกครึ่งให้เขาแต่มีการผิดพลาดนางแบบสาวไม่ได้มาตามนัด ลลินจึงต้องไปแก้ปัญหาเฉพาะหน้าให้เจ้านายด้วยตนเอง หลังจากนั้นทุกอย่างระหว่างเขากับนางก็เปลี่ยนไป……ลลินจะทำเช่นไรต่อไป
View Moreคุณดวงตาจ้องมองคนทั้งสองด้วยความไม่พอใจอย่างมาก โกรธทั้งลูกชายที่ตัดสินใจไปจดทะเบียนกับผู้หญิงที่ไม่มีฐานะอะไรเลย เป็นแค่ลูกจ้างของตัวเอง มีดีแค่รูปร่างหน้าตาเพียงเท่านั้น “ ลูกจะบ้าไปแล้วหรือเขม แม่อุตส่าห์หาผู้หญิงดีๆมีฐานะเสมอกับเรา แถมยังสวยรูปร่างก็ดี การศึกษาก็ดีกว่าแม่นี่มาเป็นเมียลูก แต่ลูกเลือกเลขาที่เป็นลูกจ้างทำงานรับใช้ลูกงกๆมาหลายปีมาเป็นเมีย มันมีดีอะไรกัน ฐานะก็ไม่ดี เป็นเด็กกำพร้้า เงินก็ไม่มี ที่มันมีคือรูปร่างหน้าตาเอาไว้หลอกล่อผู้ชาย มันปั่นหัวลูกจนหลงมัน มันเป็นเลขาลูกมานาน มันรู้ใจลูกทุกอย่างจนแทบจะเข้าไปในนั่งในหัวใจของลูก แม่ไม่แปลกใจหรอกที่ลูกหลงมันรักมันเข้า มันก็คงจะทำทุกวิธีนั่นแหละให้ลูกตกหลุมรักมันจนลืมหูลืมตาไม่ขึ้น ” คุณดวงตาเปิดฉากต่อว่าบุตรชายและด่ากระทบลลินไปด้วย เสียแรงไว้ใจและเอ็นดู แต่กลับมาหักหลังจับเจ้านายตัวเองเป็นผัว มันน่าเจ็บใจนัก “ แม่ครับ ลินไม่ได้ทำอะไรเลย พยายามเลิกกับผมด้วยซ้ำเพราะกลัวคุณแม่รู้เข้าจะเสียใจ เรื่องที่เกิดขึ้นนี่ เพราะผมปล้ำลินครับ ผมยอมรับ ผมหลงรักริน เลยถือโอกาสปล้ำตอนที่ผมเมาพอดี ไม่ใช่ผมไม่รู้ว่าผู้หญิงที่ผมปล้ำคือลิ
พีชญายืดตัวขึ้นด้วยความหยิ่งทรนง เธอรู้ตัวว่าไม่ได้ด้อยกว่าแม่เลขานั่น แม้แม่เลขานั่นจะสวยและเซ็กซี่ไม่เบา หุ่นก็อวบขาวผู้ชายคงจะชอบ แต่เธอหุ่นนางแบบ แต่งกายด้วยเสื้อผ้ามียี่ห้อและหรูหราไม่น้อย ของใช้แบรนด์เนมหัวจรดเท้า ฐานะทางสังคมและฐานะทางบ้านก็ดี ไม่เห็นจะต้องง้อผู้ชายจนลดตัวมาเป็นคู่แข่งกับเลขาที่ไม่มีอะไรเลย นอกจากยั่วผู้ชายเก่ง เกาะผู้ชายกิน โดยใช้รูปร่างหน้าตาที่ตัวเองมีไต่เต้า แต่เสียใจด้วยนะคุณป้าคงไม่ยอมรับเป็นสะใภ้ง่าย ๆหรอก คงเป็นได้แค่เมียเก็บเพียงเท่านั้น พีชญาเหยียดยิ้มแล้วออกรถมุ่งตรงไปที่บ้านของคุณดวงตาเพื่อบอกความจริงเรื่องนี้ให้คุณดวงตารู้จะได้เลิกเอ็นดูแม่เลขานั่นเสียทีี เห็นหงิมๆอย่างนั้นหยิบพุงปลาไปกินแล้ว ฉลาดไม่น้อยสองสามีภรรยาที่ตอนนี้เหมือนกับข้าวใหม่ปลามัน ไม่ได้สนใจสิ่งใด สามีหยุดงานเพราะตอนนี้ยังไม่มีเรื่องสำคัญอะไร และเขาสามารถทำงานที่บ้านได้อยู่แล้ว เพราะตอนนี้เลขาก็อยู่ที่นี่ และเมียก็อยู่ที่นี่ ทำงานที่ไหนก็ได้ทั้งนั้น ทั้งสองพลอดรักกันหวานฉ่ำยิ่งนัก นอนดูหนังในห้องโดยนอนบนโซฟาตัวใหญ่หนานุ่มแล้วห่มผ้านอนกอดกันกลม ขณะที่ดูหนังไปมือปลาหมึกของสามีก็ฟ
พีชญารับคำและวางสายลง เธอแน่ใจว่าเสียงผู้ชายที่ได้ยินมาจากในโทรศัพท์คือ เจ้านายหนุ่มของพวกเธอหรือว่าที่คู่หมั้นหนุ่มของเธอนั่นเอง เธอไม่ใช่คนโง่ เห็นตั้งแต่เมื่อคืนแล้วว่าที่เขาหงุดหงิดงุ่นง่านเพราะลลินไปนั่งคุยกับผู้ชายคนอื่น ท่าทางมันเหมือนคนหึงหวงเขาไม่เคยแสดงท่าทีกับเธอที่เป็นว่าที่คู่หมั้นเกินกว่าพนักงานคนหนึ่งเลย แต่กับเลขาเขาทำท่าหึงหวง และคอยมองหา และยิ่งเห็นอยู่กับผู้ชายเขาดูหงุดหงิดอย่างมาก เธอถามอะไรก็ไม่เข้าหูเขาไปหมด จนเธอสังเกตุว่าเขาคอยแต่มองไปที่เลขาของเขา มองเหมือนหึงหวงเหมือนไม่พอในที่ลลินไปนั่งกับผู้ชาย และเธอแน่ใจว่าเขากับลลินมีอะไรกันเกินเลยอย่างแน่นอน และตอนนี้เธอยิ่งแน่ใจยิ่งขึ้นไปอีก เพราะว่าตอนนี้บอสหนุ่มไม่มาทำงานและลลินบอกว่าไม่สบาย แต่ที่จริงแล้วทั้งสองนอนอยู่บนเตียงเดียวกัน นอนอยู่ด้วยกัน พีชญาน้ำตาไหลรินลงมาเพราะเสียใจที่เธอไว้ใจคนเกินไป ลลินทำตัวเหมือนเฟรนด์ลี่ เหมือนอัธยาศัยดีกับเธอ สอนงานอย่างตั้งใจและบอกว่าจะขอลาออกอีกไม่นาน มันจะจริงได้อย่างไรกันในเมื่อสองคนนั้นไม่ใช่แค่เลขา แต่คือผัวเมียกันไปแล้ว และพี่เขมนั้นเท่าที่เธอรู้เขาเลือกผู้หญิงมาก เลือกม
” อู๊ยยยย อูยยย บอสคะ บอสขา อ๊าา อูยยยย อูยย “ ลลินครวญครางเสียงกระเส่า ” โอ้ววว โอ้ววว แน่นมาก แน่นมากเมียรัก เสียว เสียวเหลือเกิน โอ้ววว โอ้วววว “ เจ้านายหนุ่มแทงท่อนเอ็นแข็งขึงของเขาเข้าไปจนมิดด้าม และแช่เอาไว้เพียงครู่ แล้วค่อย ๆ ขยับบั้นเอวสอบด้วยจังหวะช้าๆ แล้วค่อยๆเร่งความเร็วขึ้นเรื่อย ๆ” ลึกมากค่ะ ลึก อูยย อูยยยย บอสขา ลึกมากเลยค่ะ อูยยย “ เอวสอบของเจ้านายหนุ่มโยกขยับเหมือนมีชีวิตของมันเอง มันโยกอย่างบ้าคลั่งและลึกสุดใจ ปากหนาก็ร้องครวญครางเสียกระเส่า ผสานไปกับเสียงครางหวานหูของเมียรัก ตับ ตับ ตับ ตับ เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องในห้องนอนนั้น ” โอ้ววว โอ้ววว เสียว เสียววว โอ้ววว “ เจ้านายหนุ่มสุขสมจนใบหน้าหล่อเหลาบิดเบ้ไปหมด เสียวแบบที่เขาไม่เคยมาก่อนในชีวิตหนุ่ม ทุกครั้งที่เริงรักกับเลขาสาวผู้หญิงที่เขารับเต็มปากว่าเป็นเมียเพียงคนเดียวของเขา มันยิ่งสุขสมยิ่งเสียวขึ้นทุกวัน ” โอ้ววว โอ้ววว ไม่ไหวแล้ว เมียตอดผัวแรงเกินไป ผัวจะเสร็จแล้ว จะเสร็จ โอ้ววว โอ้วววววว “ ร่องอวบของเลขาสาวตอดท่อนเอ็นร้อนของสามีอย่างบ้าคลั่งจนเขาทนต่อไปไม่ไหว แตกพ่ายออกมาอย่างรุนแรง ทุกหยาดหยดเข
“ คืนนี้ผมจะนอนที่นี่กับคุณ ไม่ต้องตามใครมารับเราหรอก พรุ่งนี้พร้อมเมื่อไหร่เราก็ค่อยกลับออกไป หรือไม่พร้อมเราก็นอนที่นี่ต่อไป นะเมียจ๋า ผัวคิดถึงเมียเหลือเกิน คืนนี้เราเปลี่ยนสถานที่เป็นที่นี่ ผัวรู้สึกว่ามันเร้าใจเหลือเกิน ใช่ไหมจ๊ะ เมียจ๋า ”“ บอสค่ะ ลินไม่ใช่เมียบอสนะคะ บอสอย่าพูดอย่างนั้น เราไม่ได้เป็นอะไรกัน เราอยู่ด้วยกันเพราะบอสก็บอกกับลินว่าเราแค่มีความสัมพันธ์กันแต่ไม่เปิดเผย ตอนนั้นเราต่างก็โสด ลินเลยไม่รู้สึกผิดที่เราจะอยู่ด้วยกัน แต่เมื่อบอสจะมีคู่หมั้นแล้ว คนที่บอสจะพูดแบบนี้ด้วยได้ก็คือคุณแมว ให้ลินโทรตามเธอให้ไหมคะ เธอคงจะเต็มใจจะกลับมาหาบอส ลิน …” เสียงของลลินขาดหายไป บอสหนุ่มกอดเอวคอดของลลิวเอาไว้มั่น ร่างกายของทั้งสอบแนบชิดจนไม่มีที่ว่าง“ อยากจะเลิกกับผัวถึงกับเปิดทางให้ผู้หญิงคนอื่นอย่างนั้นหรือลิน ผัวไม่ยอมเลิก และที่บอกว่าตัวเองไม่มีผัวแล้วที่เราขย่มกันทุกวันล่ะ มันเป็นอะไรกันลิน ลินนอนกับผมทุกคืน ขย่มกันจนเตียงแทบจะหัก ไม่ใช่ผัวเมียแล้วเป็นอะไร เราคือผัวเมียลิน เรานอนด้วยกันในคอนโดของผมและที่ออฟฟิศของเราจนทั่วไปหมดแล้ว ผมเคยนอนกับใครในห้องนั่นบ้าง นอกจาก
พีชญาเริ่มคิดทบทวนว่าเธอควรจะแต่งงานกับเขาหรือไม่ เธอแน่ใจในตัวผู้ชายคนนี้จริงๆหรือ เขารักและสนใจเธอจริงหรือ ไม่ต้องคิดไปถึงว่าเขารักเธอหรอก แค่เขาชอบเธอหรือไม่ก็ไม่มีท่าที เขาเหมือนปฏิเสธคุณป้าไม่ได้ เลยจำยอมรับปากว่าจะหมั้น แต่เขาไม่เคยไปหาที่บ้าน ไม่เคยพาไปเที่ยวที่ไหน ไม่เคยเอ่ยปากชวนเธอไปที่ไหน ๆ เลย ไม่เคย พบกันแค่ที่ทำงาน เขาพูดกับเธอดังเช่นเลขาปกติทั่วไป ไม่มีคำหวาน ไม่เคยทำท่าดังเช่นผู้ชายจีบผู้หญิง ทั้ง ๆที่เธอเข้าออกห้องของเขาบ่อยๆ เห็นแต่เขาคร่ำเคร่งทำงานอย่างเดียว แทบไม่เงยหน้าขึ้นมองเธอ และออกคำสั่งกับเธอเช่นเดียวกับเลขาทั่วไป พีชญาเริ่มถามตัวเองว่าเธอมาทำงานกับเขาแล้วจะได้ใกล้ชิดกันได้สนิทสนมกันตอนไหน ยังมองไม่เห็นทางเลย ขนาดเลขารุ่นพี่ดูเปิดทางมาก ให้เธอเข้าไปในห้องเขาเพียงคนเดียวตลอด หลีกทางให้ใกล้ชิดกันตลอด แต่ก็ไม่คืบหน้าเลย เขาไม่เคยชวนไปกินอาหารเที่ยงกันสองคน ถ้าไม่มีลลินไปนั่งเป็นบุคคลที่สามทั้งที่เลขารุ่นพี่ก็เหมือนไม่ได้อยากจะไปแต่ไม่กล้าขัดคำเจ้านายที่พอเที่ยงก็ล็อคตัวทั้งสองคนให้ไปด้วยกัน เหมือนกีดกันใครบางคนไม่ให้พบกันอย่างนั้น แต่ใครบางคนนั้นไม่ใช่เธอนะ พี
ลลินเดินไปดูที่โต๊ะอาหารที่จัดเป็นแบบบุฟเฟ่ต์ มีทั้งอาหารไทยและฝรั่ง มีขนมไทยและเบเกอรี่ และเครื่องดื่มหลากหลาย ลลินจิ้มใส่จานมาชิมหลายอย่างๆ อย่างละนิดละหน่อย เดินถือจานใบเล็กเดินวนรอบโต๊ะบุฟเฟต์นั้น และชิมไปเรื่อย ๆ อร่อยดีแฮะ บ่นพึมพำกับตนเอง ช่วงหลังๆมานี้ไม่ค่อยได้มากินอาหารตามโรงแรมบ่อยนัก ขณะนั้นก็มีเสียงดังขึ้นที่ข้างหลัง“ คุณผู้หญิง จะรังเกียจไหม ถ้าผมจะขอชนแก้วกับคุณสักหน่อย” ลลินรู้สึกว่าเสียงนั้นคุ้นๆ ชอบกล ลลินหันไปก็พบกับรอยยิ้มกว้างของหนุ่มที่เคยพบที่ผับ “ คุณหยวนมางานเลี้ยงนี้ด้วยหรือคะ ” เขาพยักหน้าน้อยๆ ยังไม่คลายรอยยิ้มกว้างเหมือนยินดีมากที่ได้พบลลิน “ ครับ ผมทำงานกับบริษัทของครอบครัวครับ วันนั้นยังไม่ทันได้แนะนำตัวอะไรเลย คุณก็ขอตัวออกไปแล้วก็หายไปเลย ผมไลน์ไปหลัง ๆ คุณก็ไม่อ่าน งานยุ่งเหรอครับ ” ลลินเพิ่งนึกได้ เพราะตอนนั้นย้ายไปอยู่กับบอสหนุ่ม จึงคิดว่าไม่ตอบไลน์ของหนุ่มคนอื่นจะดีกว่า จะได้ไม่ดูนอกใจบอสหนุ่มที่ตอนนั้นใช้ชีวิตเหมือนคู่ผัวเมียจริงๆกันอยู่ แต่ตอนนี้โสดแล้ว ก็กลับมาสานสัมพันธ์กับหนุ่มอื่นได้แล้ว “ ช่วงก่อนงานยุ่งมากค่ะ แต่ตอนนี้ว่างแล้ว โสดสนิ
หลายวันต่อมาคุณดวงตาเดินเข้ามาในบริษัทพร้อมกับว่าที่คู่หมั้นของบอสหนุ่ม เมื่อเดินมาถึงโต๊ะทำงานของลลินที่กำลังนั่งก้มหน้าทำงานอยู่ที่โต๊ะทำงานของตัวเอง “ หนูลิน ชั้นพาคุณแมวมาฝึกหัดทำงานด้วยนะ อยากจะให้เขาหัดทำงานเลขาเอาไว้ อีกหน่อยจะได้มาช่วยเขมเขาทำงาน เวลาเดินไปต่างประเทศหรือต่างจังหวัดจะได้ไปด้วยกันได้ ไม่ต้องรบกวนหนูลิน ”ลลินเงยหน้าขึ้นจากเอกสารตรงหน้า “ ดีเหมือนกันค่ะ ลินก็อยากจะให้มีีคนมาช่วยงาน และคุณแมวมาตอนนี้พอดีเลยค่ะ ลินคิดว่าอีกไม่นานว่าจะลาออกค่ะ ” คุณดวงตาและคุณแมวชะงักไป “ อ้าวหนูลิน ไม่ใช่ว่าชั้นจะเอาหนูแมวมาฝากก็เลยน้อยใจคิดจะลาออกนะ ไม่อย่างนั้นตาเขมคงจะต่อว่าชั้นอย่างแน่นอนเลย ” ลลินยิ้มให้กับทั้งสอง“ ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ ลินคิดเรื่องนี้มาได้สักพักแล้ว กำลังจะไปบอกฝ่ายบุคคลให้หาคนมาฝึกงานกับลินให้คล่องแล้วเวลาลินลาออกจะได้มีคนช่วยคุณเขมทันที งานจะได้ไม่ติดขัดค่ะ แค่คุณดวงตาพาคุณแมวมาได้จังหวะแค่นั้นเอง ” ลลินยิ้มให้ทั้งสองด้วยสีหน้าปกติ ไม่ได้แสดงท่าทีไม่พอใจอะไร “ ถ้าเป็นอย่างนั้นก็แล้วไป หนูแมว เดี๋ยวจะให้คนมาจัดโต๊ะใกล้หนูลินให้นะ ระหว่างนี้เราเข้าไปนั่งคุยกั
สายวันต่อมาลลินก็มานั่งทำงานตามปกติ เธอวางกุญแจรถเอาไว้บนโต๊ะเพื่อรอเจ้านายหนุ่มมาก่อนจึงจะคืนให้ เพราะเมื่อวานก็ลืมนึกไป เมื่อได้เวลางานเจ้านายหนุ่มก็เดินออกจากลิฟท์ตาคมของเขาจ้องมองเลขาสาวที่นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานหน้าห้องไม่คลาดสายตา “ ลลินเข้าไปพบผมในห้อง ” แล้วเขาก็เปิดประตูเข้าไปในห้องทำงานของตนเอง ลลินหยิบไอแพดแล้วเดินตามเจ้านายเข้าไปในห้องทันที เมื่อเข้าไปถึงก็เอ่ยถามเขาตามความเคยชิน " บอสรับกาแฟมาหรือยังคะ ” เจ้านายหนุ่มหันกลับมาเผชิญหน้ากับลลิน “ เมื่อวานทำไมไม่ขับรถของตัวเองไป ทำไมต้องติดรถคนอื่นออกไปด้วย ” เขาเปิดฉากถึงเรื่องที่คาใจเมื่อวานทันที “ ลินเพิ่งนึกได้ว่ายังไม่ได้ถามบอสค่ะ ว่าจะให้คืนรถด้วยหรือเปล่าและก็บัตรเครดิตด้วยค่ะ แต่ลินไม่ได้ใช้เลยนะคะ หลังจากเลิกสัญญาก็ไม่เคยใช้เลย เพิ่งนึกได้ว่าต้องคืนค่ะ กุญแจลินเอาวางไว้ที่โต๊ะบอสเลยนะคะ เดี๋ยวจะไปหยิบบัตรเครดิตอีกสองใบมาคืนค่ะ “ พูดจบลลินก็กำลังจะหันหลังกลับออกไปหยิบบัตรเครดิตมาคืนเขา แต่มือหนาของบอสหนุ่มกระชากร่างอวบของลลินอย่างแรงจนเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของเขา “ ที่อยากจะเลิกกับผัวนี่เพราะมีผู้ชายคนอื่นหรือเปล่า อยากจะ
“ ลลิน ผมเซ็นเอกสารไว้แล้ววางเอาไว้บนโต๊ะ คุณจัดการต่อด้วยก็แล้วกัน ผมมีนัดสำคัญ วันนี้จะไม่เข้าบริษัทแล้วนะ ” คุณเขมหรือเขมราชหยุดยืนที่หน้าโต๊ะเลขาของเขาแล้วเอ่ยขึ้นเบา แล้วออกเดินมุ่งตรงไปยังลิฟท์ของผู้บริหาร ลลินเลขาสาวอายุ 28 ปี เธอทำงานเป็นเลขาของประธานบริษัทอสังหริมทรัพย์ใหญ่แห่งหนึ่ง และเจ้านายคือคนหน้าเคร่่งที่ออกคำสั่งเธอเมื่อสักครู่แล้วก็เดินตรงไปยังลิฟท์ส่วนตัวของเขา ลลินลุกออกจากโต๊ะทำงานของตนเองแล้วเดินไปเปิดประตูห้องทำงานของเจ้านายเพื่อเข้าไปหยิบเอกสารที่เขาเซ็นแล้วทั้งหมด มาคัดแยกเพื่อจัดการต่อหลังจากนั้น ลลินเป็นเลขาที่มีประสิทธิภาพที่สุดเท่าที่เขมราชเคยมี ดังนั้นเธอจึงอยู่รอดในตำแหน่งเลขาของเขามาได้ถึงห้าปี เพราะก่อนหน้านั้นเลขาสาวต่างก็ถูกเอ็ด ถูกเขาตวาด หรือแม้แต่ตำหนิด้วยถ้อยคำราบเรียบแต่มันเจ็บแสบไม่น้อย ทำให้เลขาเหล่านั้นบ้างก็มาทำงานได้เพียงวันเดียว หรือบางคนอดทนหน่อยก็ได้หลายวัน แต่เมื่อเผชิญความไบโพลาร์ของเจ้านายเพียงไม่กี่ครั้งก็ถอดใจ ลาออกไป หรือไม่ก็ร้องห่มร้องไห้ไปขอลาออกกับฝ่ายบุคคล ทำให้การคัดเลือกคนที่มาทำงานเป็นเลขาของท่านประธานนั้นต้องคัดเลือกที่ม...
Comments