"อ๊า พะ...พี่ฉลามเบาหน่อย" หญิงสาวใต้ร่างส่งเสียงครวญครางอย่างซ่านเสียว มือเล็กยันหน้าท้องแกร่งเอาไว้ เมื่อเขากระแทกกระทั้นเธออย่างรุนแรง "หึ! พี่เหรอ? กล้าดียังไงมาเรียกฉันว่าพี่ในเมื่อเธอไม่มีสิทธิ์" เขาหัวเราะอย่างเย้ยหยัน เธอมีสิทธิ์อะไรมาเรียกเขาว่าพี่ ในเมื่อเธอไม่มีสิทธิ์ที่จะเรียกเขาแบบนี้ด้วยซ้ำ เธอกล้านอกใจเขาไปเอาผู้ชายคนอื่น มีความสุขไม่สนใจว่าเขาจะรู้สึกอย่างไร เธอต้องเป็นคนแบบไหนกันถึงกล้าบากหน้ามาขอเงิน ทั้งที่ทำให้เขาเอาไว้อย่างเจ็บแสบ "พะ...พี่ฉลาม
View More"คุณปู่คุณย่ามารับเราด้วย" ตะวันจับขอบวงกบประตูมองคุณปู่คุณย่าที่ยืนรอ"ไหน หูย จริงด้วย" จันทร์ฉายเอ่ยอย่างตื่นเต้น พอคุณครูปล่อยไม่กลับบ้านได้เด็กๆทั้งสองก็วิ่งเข้าไปหาคุณปู่คุณย่าเลย อลิซสวมกอดหลานสาวด้วยความรักส่วนตะวันก็สวมกอดโนอาห์ถึงแม้ว่าจะเป็นการเจอกันครั้งแรกระหว่างโนอาห์กับหลานๆ แต่อลิซก็เปิดรูปหลานๆให้เขาดูทุกวัน ส่วนตะวันกับจันทร์ฉายฉลามก็เป็นคนเปิดรูปคุณปู่คุณย่าและเครือญาติให้ดู ทำให้เด็กๆจำทุกคนได้เป็นอย่างดี"ตัวหอมจังเลย" อลิซจุมพิตที่แก้มนุ่มๆ"คุณครูทาแป้งให้ค่ะ" จันทร์ฉายยิ้ม"อึบ ขอปู่อุ้มหน่อยครับ" โนอาห์อุ้มหลานชายแล้วจุมพิตแก้มนุ่มนิ่ม จากนั้นก็จุมพิตตามมือ ยิ่งสูดดมก็ยิ่งชื่นใจ"ปู่ทำแบบนี้ตะวันจักจี้นะครับ""ก็ตัวหลานมันหอมนี่ครับ ปะๆ กลับบ้านกัน""ครับ" ตะวันยิ้ม ส่วนพิมพ์รดากับฉลามมองลูกๆอย่างเอ็นดู พิมพ์รดามีความสุขมาก ตระกูลนี้เป็นตระกูลที่ดีรักลูกรักหลาน ผิดว่าตามผิด ถูกก็ว่าตามถูก ไม่เข้าข้างลำเอียงเลย"เด็กๆดูมีความสุขกันมากเลยนะพิมพ์""ใช่ค่ะ พวกเขามีความสุขมากๆ ตั้งแต่พี่มาอยู่กับพวกเขา ตะวันกับจันทร์ฉายมีความสุขมากกว่าเดิมจริงๆค่ะ""พี่เองก็มีความ
"วันนี้พ่อจะไปส่ง""เย้ๆ" เด็กๆต่างร้องกันเสียงดังเพราะดีใจที่มีพ่อเหมือนคนอื่นๆ"วันนี้เราจะนั่งรถคันนั้นไป" ฉลามชี้ไปที่รุ่นหรูรุ่นใหม่คันที่เขาให้ลูกน้องขับมาที่บ้าน"หูย ตะวันอยากนั่งใจจะขาดแล้วครับ รถพ่อฉลามสวยเหมือนรถของญาดาเลยครับ""ใช่ค่ะ พ่อฉลามรวยเหมือนพ่อญาดาไหมคะ?" จันทร์ฉายเอ่ยถาม ฉลามมองบุตรสาวด้วยความเอ็นดู และยีผมนุ่มเบาๆ"ที่จริง...." ฉลามเว้นวรรคหันไปมองพิมพ์รดาที่อมยิ้มอยู่ "ที่จริงพ่อรวยกว่าพ่อญาดาอีก""ว้าวๆ" จันทร์ฉายกระโดดโลดเต้นอย่างดีใจ"พี่ก็พูดเกินไปค่ะ" พิมพ์รดาหัวเราะเบาๆ แล้วหยิบนมสองกล่องใส่กระเป๋าให้ลูกทั้งสอง"พี่พูดจริง""ไม่จริงสักหน่อย""จริงครับ สมบัติปู่กับตาเยอะ" ฉลามยิ้มแล้วหันมามองลูกๆต่อ พอแต่งตัวให้ลูกเสร็จเขาก็จับมือเด็กๆไปขึ้นรถหรู โดยที่มีพิมพ์รดาขึ้นไปนั่งด้วยเด็กๆร้องเพลงบนรถ พิมพ์รดาได้แต่มองลูกที่ร้องเพลงอย่างมีความสุขเขาเข้ามาเป็นความสุขของลูกๆ เด็กๆรักเขามาก ขนาดเพิ่งรู้ว่ามีพ่อยังรักเขาขนาดนี้ ถ้าเขาตามใจทุกอย่างพวกเขาคงจะติดพ่อยิ่งกว่าอะไร ซึ่งพิมพ์รดาเองก็จะไม่ปล่อยให้ฉลามตามใจลูกมากเกินไป เธอจะต้องปรามเพราะไม่อยากให้ลูกๆต้องนิส
ร่างหนาถูกวางลงบนที่นอนนุ่ม พิมพ์รดารีบหาผ้าชุบน้ำเช็ดตามเนื้อตัวให้ เมื่อกายร้อนสัมผัสกับความเย็น ฉลามถึงกับสั่นเป็นเจ้าเข้า ขดกายซุกหน้ากับหมอนนุ่ม"อื้อ""อยู่เฉยๆ""พี่หนาว""เช็ดตัวจะได้หายไข้""พี่หนาว" ฉลามขดหายแน่นกว่าเดิม พิมพ์รดาเช็ดตัวให้อย่างยากลำบาก แต่ก็เช็ดจนแล้วเสร็จ เธอลุกขึ้นไปเเล้วเดินไปเปิดตู้ยา หยิบยามาให้เขาทาน"พิมพ์..." เขาเอ่ยเสียงพร่า ไม่ได้ลืมตาขึ้นมามอง พิมพ์รดามองอยู่นานก่อนจะเดินออกไป "พะ...พิมพ์""คุณพ่อนอนแล้วเหรอคุณแม่""ค่ะ คุณพ่อนอนแล้ว""คุณพ่อจะได้นอนในบ้านกับพวกเราใช่ไหมคะ? จันทร์ฉายอยากให้พ่อ""ไม่ได้ค่ะพ่อไม่สบายเดี๋ยวหนูติดไข้ด้วย""แต่จันทร์ฉายอยากกอดพ่อ ให้จันทร์ฉายเข้าไปนะคะ""...." พิมพ์รดาไม่ได้ตอบบุตรสาว แต่เดินไปหยิบขวดน้ำ"ให้พ่อกลับมาอยู่กลับเรานะแม่" ตะวันเอ่ย"พ่อก็อยู่ทุกวันนิ่คะ" เธอเฉไฉ แม่จะรู้ในสิ่งที่เด็กน้อยบอกก็ตาม"อยู่กันแบบครอบครัวครับ พ่อแม่ลูก""ใครสอนให้หนูพูดแบบนี้""ไม่มีใครสอน แต่ตะวันอยากมีพ่อเหมือนคนอื่น""จันทร์ฉายก็อยากมี""ไปๆ เข้าไปนอนได้แล้ว""แม่ครับ""อย่าอิดออดตะวัน""ตะวันอยากมีพ่อเหมือนคนอื่น" เด็กน้อยเบ้
พิมพ์รดาปั่นผ้าให้ลูกเสร็จก็ยกมาตากที่หน้าบ้าน ฉลามวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาหาพิมพ์รดาแล้วสวมกอดร่างเล็กแน่น"อะไรของพี่เนี่ย" มือเล็กพยายามผลักร่างหนาให้พ้นกาย "พี่ตัวเหม็นขนาดนี้ยังจะมากอดอีก""พี่ดีใจ""มันก็ไม่เกี่ยวกับพิมพ์นิ่คะ" เธอผลักร่างหนาออกแล้วยกตระกร้าฉลามรีบแย่งมาถือเอง "พี่ฉลามอย่ากวนค่ะ""พี่ตากให้เอง พิมพ์จะได้ไม่ต้องเหนื่อย""ไม่เป็นไรค่ะ พิมพ์ทำเองได้""พี่อยากช่วย" ชายหนุ่มจับชุดนักเรียนของบุตรสาวขึ้นมาแล้วยิ้ม เขาดีใจจนหุบยิ้มไม่อยู่เมื่อได้รู้ว่าจันทร์ฉายเป็นลูกสาวของเขา "ขอบคุณนะ""...." พิมพ์รดาเม้มปากเล็กน้อย ไม่เข้าใจในสิ่งที่คนตรงหน้าจะสื่อ เขาจะขอบคุณทำไม ในเมื่อเธอยังไม่ได้ทำอะไรให้เขาต้องมาขอบอกขอบใจเลย "ขอบใจอะไร?""ขอบใจที่พิมพ์ให้กำเนิดลูกที่น่ารักอีกคน ขอบคุณที่มั่นคงเสมอมา""ลูกพี่มีแค่ตะวันคนเดียว ส่วนจันทร์ฉายลูกพิมพ์กับผัวใหม่""พี่รู้ความจริงหมดแล้ว พิมพ์ไม่เคยมีใครนอกจากพี่" ฉลามยิ้ม"หึ ถ้ายังไงว่าพิมพ์ไม่เคยมีใครเข้ามา ที่จริงพิมพ์มีผัวมาหลายคนแล้ว""พี่ไม่เชื่อหรอก" ฉลามยกเสื้อขึ้นสะบัด จากนั้นก็ตากทำไปเรื่อยไปจนกระทั่งหมดตระกร้า ต่อให้พิมพ์รดาบ
"พิมพ์" ไพฑูรย์ปั่นจักรยานคู่ใจพร้อมกับถือถุงอาหารมาด้วย ก่อนจะจอดจักรยานไว้ข้างโอ่งแล้วผลุนผลันเดินไปที่แคร่ ถ้าเป็นเมื่อก่อนเขาก็คงจะมาบ้านพิมพ์รดาทุกวัน เพราะบิดาของเธอชอบชวนเขาดื่มเหล้า พ่อพันเลิกเหล้าถาวร ไพฑูรย์ก็ไม่ค่อยได้มา"มีอะไร?""แม่ให้เอาลาบเทามาฝาก""หูยของชอบกูเลย""ชอบก็กินเยอะๆ""อื้อ กินด้วยกันนะ สันนี้ก็ลาบไก่บ้านกับผัดผัก""กูกินข้าวแล้ว""กินแล้วก็กินอีกได้""กินบ่อยเดี๋ยวก็อ้วน""อ้วนไม่เป็นไร อ้วนเป็นเพื่อนกู""อีห่า ใครจะอยากอ้วน""ไม่รู้แหละอย่าเพิ่งมาถกเถียงกันเรื่องอ้วนไม่อ้วน วันนี้มึงต้องอยู่กินข้าวกับกู รีบเข้าไปเอาถ้วยชามออกมาใส่ข้าวใส่อาหารช่วยกูได้แล้ว""หูยอิห่า ได้ทีรีบใช้กูเลยนะมึง""เออ รีบช่วยกูเลย""เออๆ" ฉลามรีบตามเข้าไป ผู้ชายที่มาหาพิมพ์รดากอดคอหยอกล้อ ชายหนุ่มข่มอารมณ์ไม่อยากจะเข้าไปกระชากไอ้บ้านั่น แล้วกระทืบให้จมดิน กล้าดีอย่างไรมากอดคอเมียของเขา'หรือจะเป็นพ่อของจันทร์ฉาย'ความคิดบางอย่างแว๊บเข้ามาในหัว ฉลามเม้มปากข่มความรู้สึก ต่อให้เป็นผัวใหม่เขาก็ไม่สน ในเมื่อเขาอยากได้เธอคืนเขาต้องได้"เดี๋ยวพี่ช่วยเอง พิมพ์ช่วยยกมันเรียงให้พี่หน่อยนะ
"เอ้าคุณ มานั่งทำอะไรอยู่ที่นี่" น้ำเสียงนุ่มทุ้มเอ่ยขึ้น เป็นชายมีอายุสะพายอะไรสักอย่างอยู่ทางด้านหลัง ท่านถอดมันวางลงแล้วเดินไปล้างหน้าล้างตาที่โอ่งน้ำ ไม่ไกลจากที่เขากางเต็นท์"ผมมาหาพิมพ์รดาครับ" ชายเอ่ยตอบพร้อมกับทำหน้างงเล็กน้อย เขารู้จักชายคนนี้ดีว่าเป็นใคร เพราะข้อมูลที่ลูกน้องส่งมาให้"แล้วทำไมไม่เข้าบ้านล่ะ พิมพ์น่าจะอยู่ในบ้านกับเพื่อน""เอ่อ ... ผมกลัวเพื่อนพิมพ์จะไล่ตะเพิดออกมา""....." พันมองหน้าชายหนุ่มตรงหน้า ก่อนจะเดินไปยกถังฉีดยาไปวางไว้อีกฝั่ง "เข้าไปกินข้าวกินปลาข้างในไหม?""ไม่เป็นไรครับ" เขาปฏิเสธ ตอนนี้ยังไม่อยากจะเข้าไป เข้าไปตอนนี้ก็โดนเตวิลไล่ตะเพิดออกมาน่ะสิ เขาไม่อยากเสี่ยงกับคนอารมณ์ร้ายอย่างเควิล รายนั่นถ้าได้โกรธเกลียดแล้ว อารมณ์ร้ายยิ่งกว่าอะไร ไม่เสี่ยงจะดีกว่า เขาจะรอเวลาให้เควิลกับปรรณพัชร์กลับไป เวลานั่นแหละ เขาจะรุกจนกว่าพิมพ์รดาจะยอมใจอ่อน"แล้วมากางเต็นท์อะไรข้างนอกล่ะ""ผมโดนเควิลตะเพิดออกมา""ทำไมเขาถึงทำแบบนั้นล่ะ""เพราะผมทำผิดต่อพิมพ์อย่างไม่น่าให้อภัย""...." พันนิ่งไปนานก่อนจะเพ่งมองหน้าของฉลาม มิน่าตอนที่เขาเจอถึงได้รู้สึกคุ้นหน้า ที่แท้ก
รถหรูขับมุ่งเข้าสู่จังหวัดหนึ่งในภาคอิสาน ฉลามนั่งยิ้มมองข้อมูลของพิมพ์รดา ข้อมูลที่เขามีในตอนนี้ คือข้อมูลของเธอตั้งแต่เด็กจนกระทั่งโตเป็นสาวพิมพ์รดาตอนเป็นเด็กน่ารักแก้มยุ้ย ตากลมโตมาก เธอเป็นเด็กสู้ชีวิตอยู่พ่อขี้เมา ทำงานหาเงินเลี้ยงตัวเองตั้งแต่เด็ก ประหยัดอดออมทำทุกอย่างเพื่อครอบครัวจากข้อมูลที่ลูกน้องของเขาหามาได้ พิมพ์รดาต้องการเรียนให้จบทำงานดีๆ เพื่อที่จะได้ส่งเสียให้กับพ่อที่อยู่บ้านนอกชีวิตพิมพ์รดาตั้งแต่เด็กจนโตครอบครัวถูกดูแคลนมาตลอด เธออยากจะลบคำสบประมาทของคนพวกนั้นด้วยการเรียนหนังสือสูงๆ ได้ทำงานส่งเสียให้พ่อที่อยู่ทางบ้าน ทำให้ทุกคนได้รู้ว่า ลูกคนขี้เมาอย่างเธอ ก็สามารถเลี้ยงดูบิดาให้สุขสบายได้พลันรอยยิ้มของเขาก็จางหาย เมื่อได้รับรู้ว่าพิมพ์รดาเรียนไม่จบ เกิดเรื่องที่ลัลนาทำระยำกับเธอ เขาเข้าใจผิดกลายเป็นอีกคนที่ทำเหี้ยกับเธอ ทำให้เธอต้องกลับไปอยู่บ้านนอก คนที่ทำให้เธอต้องเป็นแบบนั้น คือเขาเองความรู้สึกที่เขามีตอนนี้ มันรู้สึกผิดและเจือปนไปด้วยความห่วงใย ถ้าวันนั้นเขารับฟังเธอสักนิด หรือยอมทำตามคำขอร้องเรื่องการเซ็นรับรอง พิมพ์รดาก็คงจะเรียนจบเหมือนเพื่อนๆฉลามพ่
ฉลามลุกขึ้นแต่งตัวเก็บข้าวของเรียบร้อยก็เช็คเอาท์ออกจากบังกะโล ที่จริงเขาไม่ได้อยากจะกลับเลยสักนิด แต่ก็คงขัดคนที่ตัวเล็กที่เพิ่งเดินออกไปอย่างไม่พอใจไม่ได้พิมพ์รดากอดอกมองทะเลสีครามอยู่ข้างรถ ใบหน้าท่าทางของเธอเรียบเฉยไม่แสดงความรู้ใดๆออกมา เขามองเธออยู่นานก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ๆสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนมันอาจจะลดทอนความเกลียดชังในหัวใจที่พิมพ์รดามีต่อเขาไม่ได้ สิ่งที่เกิดขึ้นมันอาจจะเพิ่มทวีความเกลียดชังในหัวใจของเธอให้มากกว่าเดิม ซึ่งมันต่างจากชายหนุ่มในตอนนี้ความรู้สึกที่มีมันเพิ่มทวี เขายังรักเธอ ความเกลียดชังที่เขาพยายามยัดเยียดใส่หัวใจ ตอนนี้กลับไม่หลงเหลืออยู่แล้ว เขายังรักพิมพ์รดา ส่วนความรักแบบชู้สาวที่เคยมีต่อปรรณพัชร์ไม่มีในหัวใจอีกแล้วสำหรับปรรณพัชร์ ตอนนี้เขามองหล่อนเป็นแค่น้องสาวคนหนึ่งเท่านั้น เธออาจจะไม่ได้มองเขาเป็นพี่ชายอีกแล้ว เพราะสิ่งที่เขาเคยทำกับพิมพ์รดามันยากเกินจะอภัย ปรรณพัชร์เป็นคนรักเพื่อน พิมพ์รดาเป็นเพื่อนคนเดียวที่เธอหลงเหลืออยู่ เธอย่อมปกป้องเพื่อนรักเป็นธรรมดา"พิมพ์" ฉลามเดินเข้าไปจับมือพิมพ์รดา เธอไม่ได้ผลักไส แต่ให้เขาจับมือแล้วบีบเบาๆ จ้องดวงหน้าห
ลิ้นร้อนกระหวัดรัดเรียวลิ้น ร่างกายของพิมพ์รดาสะท้านเสียววูบวาบร่างกายเบาโหวงรู้สึกเหมือนล่องลอยไปในอากาศ หัวใจดวงน้อยๆในอกข้างซ้ายเต้นรัวอย่างบ้าคลั่งหญิงสาวพยายามฝืนความรู้สึก อยากจะบอกชายที่กำลังรุกรานร่างกายเล็ก ให้หยุดการกระทำเพราะสิ่งที่เขากำลังทำ มันเป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้องฉลามจุมพิตดูดดื่มเร่าร้อน ร่างกายหญิงสาวเห่อร้อนด้วยไฟพิศวาส ลิ้นสากตวัดลากเลียกวาดต้อนรสหอมหวาน พิมพ์รดารู้สึกสมองอื้ออึงมึนงง กับจูบแสนเร่าร้อนราวกับทะเลเดือดมือหนาลูบไล้ไปทั่วร่างกาย บอบบาง ซ้ำยังซุกซนจนน่าตี"พอแล้วค่ะ" พิมพ์รดารวบรวมพละกำลังผลักคนตัวโต เธอต้องรีบหยุดยั้ง ก่อนทุกอย่างจะเตลิดเปิดเปิงไปมากกว่านี้ "อื้อ"แต่มีหรือคนอย่างฉลามจะหยุด ในเมื่อเขารุกรานเจ้าหล่อนขนาดนี้แล้ว เขาก็ต้องทำทุกอย่างให้มันเรียบร้อยเขารั้งท้ายทอยแล้วประกบริมฝีปากจูบบางเล็ก พิมพ์รดารู้สึกใจจะขาดกับสัมผัสที่แสนหวาน มือเล็กกระหน่ำทุบแต่คนตัวโตกลับบดจูบอย่างเอาแต่ใจ"อื้อ" คนตัวเล็กร้องท้วงในลำคอเบาๆ ยิ่งท้วงยิ่งอ่อนแรงร่างเล็กอ่อนระทวยในอ้อมแขน เธอหลับตาเคลิบเคลิ้มร่างกายร้อนวูบวาบ ร่างกายเบาหวิวราวล่องลอย โดยมีมือหนาจับจูงชั
เท้าเล็กสั่นเทาค่อย ๆ ก้าวไปที่บ้านหลังใหญ่ราคาหลายสิบล้าน บ้านที่พิมพ์รดาเคยอยู่ บ้านที่เคยเป็นช่วงเวลาที่มีความสุข ทุกข์ เศร้า เรื่องแย่ๆ เกิดขึ้นมากมายเธอเคยอาศัยอยู่ที่บ้านหลังนี้กับ'เขา' ผู้ชายที่เกลียดเธอเข้าใส้ วันเวลาผ่านมาหลายปี พิมพ์รดาไม่เคยเฉียดมาที่บ้านหลังนี้อีกเลย แต่เพราะวันนี้มีเหตุ ที่ทำให้เธอต้องบากหน้ามาพิมพ์รดารู้ว่าเธอทำไม่ดีกับเขามาก และรู้ว่าเขาต้องเกลียดเธอ แต่จะให้ทำอย่างไร ในเมื่อตอนนี้อับจนหนทางแก้วตาดวงใจ เลือดเนื้อเชื้อไขที่เขาฝากฝังเอาไว้กำลังจะตาย จะให้เธอมองลูกจากไป โดยไม่รู้สึกอะไร และไม่พยายามทำอะไรเพื่อให้เขารอด เธอทำไม่ได้"ฉันมาหาคุณฉลาม" พิมพ์รดาเอ่ยกับลูกน้องคนสนิทของเขา คนที่ช่วยได้ในตอนนี้คือเขา เขาคนเดียวเท่านั้น"นายอยู่ข้างบนครับ""ฉันต้องการพบเขา""นายไม่ว่างครับ นายมีแขก""แต่ฉันมีเรื่องสำคัญจะคุยกับเขา""แต่นาย..." หญิงสาวไม่รอให้เขาพูดจบ คนร่างเล็กก็เดินตัวปลิวขึ้นบันได ขาเรียวสั่นเทาหัวใจเต้นระริกรัว แม้รู้ว่าการที่จะมาพบเจอกับเขาอีกครั้ง จะต้องเจอคำพูดที่แสนจะเจ็บหัวใจ แต่จะให้ทำอย่างไร ในเมื่อเธอช้าไม่ได้แล้วฉลาม แสงสุริยะ คือผู้...
Comments