เมื่อชีวิตคู่ถึงจุดอิ่มตัว ย่อมมีใครบางคนที่อยากเดินออกไปจากความสัมพันธ์...
View More“ไม่ตามไปดูเหรอวะ จะตบกันในห้องน้ำไหมนั่น” สถานการณ์ตอนนี้ดูไม่น่าไว้ใจนัก ดูออกว่าอรอุมากำลังโกรธ คงโกรธที่เพื่อนไม่สนใจและโกรธที่เจอศัตรูหัวใจตัวฉกาจ“ไปทำไม มึงก็รู้ว่าพริกเอาอยู่” ยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มดับความขุ่นเคืองใจอีกครั้ง ลองถ้าอรอุมาทำอะไรพริมา เขาไม่ปล่อยไปง่าย ๆแน่“อุ๋ย แม่งน่ากลัววะ ทำตัวเป็นสตอล์กเกอร์[1] ไปได้ ระวังตัวไว้บ้างนะ ใครจะบังเอิญมาเจอกันร้านเหล้า 3 ครั้งติดวะ บอกเมียมึงให้ระวังตัวไว้ด้วย ถ้าอุ๋ยบ้าขึ้นมาจะยุ่ง” ลำพังชาญชัยเขาไม่ห่วงอะไรมากนักหรอก พริมาสิ กลัวว่าถ้าอรอุมาเกิดอยากได้ชาญชัยคืนแล้วคิดทำเรื่องไม่ดีกับเมียเพื่อนขึ้นมาทำธุระส่วนตัวเสร็จพอออกมาก็เห็นอรอุมายืนกอดอกพิงหลังอยู่ที่เคาน์เตอร์อ่างล้างหน้าด้วยใบหน้าที่แสดงชัดว่าไม่เป็นมิตรถอดหน้ากากออกแล้วสินะ“น้องพริกนี่ก็ปากดีเหมือนกันนะ”“ไม่ตอแหลแล้วเหรอคะ อ่อ พริกลืมไป ไม่ได้อยู่ต่อหน้าพี่ชาญ พี่อุ๋ยเลยไม่ต้องแอ๊บ”อยากเป็นศัตรูกับเธอก่อน ดีมาดีกลับ ร้ายมาร้ายกลับ วิน ๆ“ตอนที่เป็นแฟนกับชาญ ชาญรักพี่มากนะ”“พริกรู้ค่ะ พี่ชาญเคยบอก” พริมาเปิดก๊อกน้ำบนอ่างแล้วล้างมืออย่างใจเย็นพลางสบตากับอรอุมาที่ยืน
“ทำไมเราบังเอิญเจอกันบ่อยจังเลยเนาะอุ๋ย”ภพภัคเปิดก่อนได้เปรียบ เพราะรู้ว่าอรอุมาต้องพูดคำว่า ‘บังเอิญ’ แบบไม่บังเอิญออกมาแน่“เบื่อ ไม่อยากอยู่ห้อง ขอนั่งด้วยได้ไหม ?”“เอาสิ นั่งเลย เก้าอี้ยังว่าง” ภพภัคผายมือเชิญให้อรอุมานั่งที่เก้าอี้ที่อยู่ข้างตัวพอก้นแตะเก้าอี้ อรอุมาก็ส่งยิ้มให้ชาญชัยแล้วก็หุบยิ้มเมื่อเห็นว่ามือของอดีตคนรักกุมมือของหญิงสาวที่นั่งอยู่เก้าอี้ติดกัน“คนนี่ไงน้องพริก เมียไอ้ชาญ น่ารักไหมอุ๋ย ?”อรอุมาหน้าชาไปชั่วขณะหนึ่ง แต่แค่ครู่เดียวรอยยิ้มก็เข้ามาแทนที่ เมียของชาญชัย“น่ารักสิ ตัวนิดเดียว ขาวจั๊วะเลย นึกว่าชาญชอบคนผิวสองสีซะอีก” พอเหน็บแนมด้วยคำพูดและสายตาไปแล้ว อรอุมาก็แสร้งยิ้มอย่างไร้เดียงสา แม้ว่าภายในใจกำลังเดือดเหมือนน้ำต้ม “พี่อุ๋ยนะคะ ไม่รู้ว่าพี่ชาญเคยเล่าเรื่องพี่ให้น้องพริกฟังบ้างรึเปล่า”“สวัสดีค่ะพี่อุ๋ย ตัวจริงสวยจังเลยค่ะ ดีใจที่ได้เจอพี่อุ๋ยนะคะ พี่ชาญกับพี่ภัคเคยเล่าให้ฟังอยู่ค่ะว่าพี่อุ๋ยเป็นแฟนเก่าพี่ชาญ” ตอแหลมาตอแหลกลับ ไม่โกง รู้จักคนอย่างพริมาน้อยไปเสียแล้ว เคยเป็นคนที่ชาญชัยรักมาแล้วอย่างไร อดีตก็คืออดีต จะเข้ามาแทนที่คนปัจจุบันไม่ได้
“พี่ภัค คิดถึงจังเลยค่ะ”“ว่าไงครับ น้องพริกคนสวยของพี่ นึกยังไงให้ผัวชวนพี่มาดื่ม” ภพภัคยิ้มเจ้าเล่ห์อยู่ในหน้าพลางเอื้อมมือไปขยี้ที่ศีรษะของพริมาด้วยความเอ็นดูด้วยความที่เมียเพื่อนอายุน้อยกว่าเป็นรอบ ภพภัคก็เอ็นดูและรักเหมือนน้องสาว“คิดถึงน่ะค่ะ ไม่เจอพี่ภัคหลายเดือนแล้ว”อมยิ้มจนแก้มป่องพลางเสตามองไปยังสามีที่นั่งส่ายหน้าด้วยความหมั่นไส้กับความสนิทสนมของเมียกับเพื่อนเข้ากันดีเป็นปี่เป็นขลุ่ย น้องว่าดีพี่ก็ว่าดี“แค่คิดถึงจริงอะ” ภพภัคถามอย่างรู้ทัน เพราะสนิทกันมาหลายปี แม้ไม่ได้เจอกันบ่อย แต่ถ้าได้เจอกันทุกครั้ง ก็พูดคุย เฮฮากันได้ทุกเรื่องประหนึ่งว่าสนิทกันมานานหลายสิบปี“มาจับแมวค่ะ แมวขโมย” กระซิบกระซาบเล่นเสียงเหมือนเด็กจนภพภัคหัวเราะขำเสียงดังนั่นไง คิดไว้แล้วเชียว ว่าต้องมีจุดประสงค์“แมวตัวเขื่องด้วย ร้ายด้วยนะแมวตัวนี้”“มือเดียวเอาอยู่ไหมคะพี่ภัค” ยกมือข้างขวาขึ้นพลางมองหน้าเพื่อนสามีอย่างจริงจัง“ไม่น่าอยู่ ต้องสองมือแหละ คนละรุ่นเลย”อรอุมาตัวสูงใหญ่กว่าพริมาเยอะ ถ้าสู้กันตัวต่อตัว คาดว่าพริมาน่าจะล้มแมวตัวนี้ยาก คงต้องใช้ตัวช่วยใกล้ ๆตัว ถึงจะเอาลงได้“พอได้แล้วไอ้
พริมาตื่นก่อนสามี พอเข้ามาในห้องน้ำก็เห็นชุดนอนของตัวเองและชุดทำงานของเขาถูกทิ้งอยู่ในห้องน้ำตั้งแต่เมื่อคืน ก้มไปหยิบเสื้อเชิ้ตขึ้นพลันก็สะดุดเข้ากับอะไรบางอย่างรอยลิปสติกสีแดงอีกแล้ว...ฝีมืออรอุมาอีกแล้วสินะมือขาวเล็กกำเสื้อเอาไว้แน่น โกรธจนหายใจผิดจังหวะ หัวใจเต้นโครมคราม หวิวเนื้อหวิวตัวเธอจะโกรธไม่ได้ชาญชัยบอกแล้วว่าไม่มีอะไรกับผู้หญิงคนนั้น ไม่ได้รัก ไม่ได้ชอบเหมือนในวันวาน แล้วทำไมต้องเสียเวลา เสียสุขภาพจิตกับเรื่องบ้า ๆนี้ด้วยขยุ้มเสื้อเชิ้ตแล้วโยนทิ้งลงในตะกร้า ใจร้อนรุ่ม อยากเดินไปกระชากคอคนที่นอนหลับสนิทอยู่บนเตียงมาถามเอาความจริงให้มันรู้แจ้งเห็นชัดแต่จะไม่ทำแบบนั้นเมื่อคืนทุกอย่างมันดีแล้ว เธอมีความสุข ชาญชัยมีความสุข แค่นี้พอพริมาทิ้งความว้าวุ่นใจไว้ชั่วคราวแล้วจัดการกับธุระส่วนตัว วันนี้วันหยุด เธอกับสามีจะมีเวลาได้อยู่ด้วยกันทั้งวันชาญชัยสะดุ้งตื่น ควานหาเมียก็ไม่อยู่บนเตียง กายหนาชันตัวลุกขึ้นนั่ง มองผ้าปูที่นอนที่ยับยู่ยี่เพราะผ่านการใช้งานอย่างหนักหน่วงมาเมื่อคืนริมฝีปากหนายกยิ้มเห็นหลับสนิทก็นึกว่าจะเพลียจนลุกไม่ขึ้น ที่ไหนได้ ตื่นก่อนเขาเสียอีกลุกออ
“จุกค่ะ”“จะจุกได้กว่านี้อีก” จังหวะเร่งรักหนักขึ้น กายบางโอนเอนกระเด้งกระดอนอยู่บนกายกำยำ ส่วนนั้นของเขาผลุบหายเข้าออก เชื่อมต่ออย่างเป็นจังหวะ...ไม่มีขาดตอนความกระสันเสียวพุ่งปรี๊ด จังหวะที่เกร็งหน้าท้องก็ถูกดันให้นอนราบไปกับเตียงก่อนที่แก่นกายขนาดใหญ่จะชำแรกเข้ามาสองขาเล็กถูกจับให้ตั้งชี้ขึ้นไปบนฝ้าเพดาน โดยที่กายหนานั่งด้วยหัวเข่า อ้าออกกว้างขนาบอยู่ข้างสะโพกผายชาญชัยถอดถอนตัวตนออก กรีดปลายนิ้วตรงร่องแนบสนิท ปลายนิ้วเรียวบดบี้เม็ดกระสัน เล่นเอาใจนางสั่นสะท้านหลุดเสียงครางยั่วยุ“พี่ชาญ”พริมากัดริมฝีปากแน่น สองมือบีบขย้ำทรวงอกเต่งตึง หายใจไม่ทั่วท้องเมื่อปลายนิ้วเรียวขยับเอาออกในส่วนอ่อนไหววาบหวามน้ำใคร่ไหลลื่น ชโลมปลายนิ้วหนา นัยน์ตาคู่คมทอประกายอย่างชอบใจ จังหวะนิ้วขยับเข้าออกเร็วขึ้น ไม่นานคนที่นอนหายใจเข้าออกจนหน้าอกกระเพื่อมก็เกร็งตัวพร้อมที่ภายในเนื้อนุ่มขมิบตอดรัดนิ้วจนรู้สึกถึงความคับแน่น“เสร็จด้วยนิ้วไปหนึ่งรอบ ทีนี้ถึงตาเจ้านี่บ้างแล้ว” ปล่อยสองขาเล็กวางลงบนเตียงแล้วแยกให้ออกจากกัน ชาญชัยยกยิ้มมองดอกไม้งามที่ยังขมิบเคลื่อนไหว สองกลีบเนื้อแดงระเรื่อ ชวนมองกระดกความ
“พี่เพิ่งไปดื่มกลับไอ้ภัคมา เจออุ๋ยอีกแล้ว”“มันบังเอิญไปไหมคะ เจอ 2 วันติดเลย”ชักอยากจะเห็นหน้าแฟนเก่าของสามีตัวเป็น ๆแล้วสิ เคยเห็นแต่รูป ก็หน้าตาสะสวย หุ่นดีเหมือนนางแบบ มิน่าชาญชัยถึงได้ร้องไห้กอดขวดเหล้าอาลัยอาวรณ์อยู่หลายเดือน“ไม่บังเอิญ แต่น่าจะตั้งใจมากกว่า” เพราะเคยคบหากันมาหลายปี อรอุมาคิดจะทำอะไรทำไมเขาจะไม่รู้ ที่ลิปสติกตกอยู่ในรถ นั่นก็เพราะอรอุมาจงใจให้เป็นแบบนั้น คงหวังให้เขากับพริมาผิดใจกันแล้วก็ได้ผลเสียด้วย“ใครตั้งใจคะ พี่ชาญหรือพี่อุ๋ย ?”“จะเป็นพี่ได้ยังไง พี่มีพริกแล้วนะ”“พี่อุ๋ยคิดจะกลับมาหาพี่เหรอ ก็ไหนแต่งงานกับคนรวยไปอยู่ที่เชียงใหม่แล้วนี่ จะกลับมายุ่งกับพี่อีกทำไม” อรอุมาจะกลับมายุ่งกับชาญชัยอีกทำไมก็ในเมื่อแต่งงานกับเศรษฐีเจ้าของไร่ส้มชื่อดังของจังหวัดเชียงใหม่ไปแล้ว“เห็นว่าหย่าและย้ายมาอยู่ที่นี่ถาวร”“ไหนบอกว่าไม่ยุ่งแล้วทำไมรู้เรื่องเมียเก่าดีนักล่ะ” ขนาดบอกว่าเลิกติดต่อไปตั้งแต่ที่เลิกรายังรู้เรื่องส่วนตัวละเอียดถึงขนาดนี้ ถ้ายังติดต่อกันอยู่คงจะรู้ทุกเรื่อง รู้ทุกซอกทุกมุมกันเลยมั้ง“ก็ไอ้ภัคมันถาม พี่นั่งอยู่ด้วยก็ต้องได้ยินไหม”“พี่ภัคอยู่ด้วยต
เจอกับอรอุมาครั้งนี้ ชาญชัยรู้เลยว่าเขาโชคดีมากที่หลุดมาจากผู้หญิงคนนี้และได้รู้จักกับพริมา ถึงพริมาไม่มีอะไรเทียบเท่าอรอุมาได้ แต่ไม่น่าเชื่อว่าเขากลับรู้สึกว่าพริมาคือสิ่งที่เขาจับต้องได้ ไม่ว่าจะร่างกายหรือความรู้สึกพริมาไม่ใช่คนซับซ้อน โกรธก็แสดงออกว่าโกรธ รักก็บอกว่ารัก แม้จะงอแงงี่เง่าและทำให้เขาเหนื่อยใจอยู่บ่อยครั้ง แต่ไม่มีสักครั้งที่อยากยุติความสัมพันธ์ระหว่างสามีภรรยาประตูลิฟต์เปิด กายหนาก็เดินเลี้ยวไปทางขวามือ มาถึงหน้าห้องก็ดึงคีย์การ์ดออกมาจากกระเป๋าสตางค์ แนบคีย์การ์ดเปิดประตูห้อง ตาก็สะดุดเข้ากับพริมาที่นั่งคุกเข่าอยู่บนพื้นระเบียงนอกห้องรับแขก ชาญชัยถอดรองเท้าเดินด้วยฝีเท้าที่เบาที่สุด จังหวะที่เดินผ่านโต๊ะเตี้ยหน้าทีวีก็เห็นสมุดบัญชีของธนาคารวางอยู่โดยที่หน้าซองใสมีสติกเกอร์คำว่า ‘บ้านของเรา’ ติดอยู่เพราะหันหลังพิงกับประตู หันหน้าออกไปยังนอกระเบียง พริมาเลยไม่รู้ว่าชาญชัยกลับมาและกำลังยืนมองเธออยู่ด้านหน้าประตูอย่างเงียบ ๆกว่าสองชั่วโมงแล้ว ที่ออกมานั่งนิ่ง ๆมองท้องฟ้าสีหม่น ตรงปลายขอบฟ้ามีแสงของสายฟ้าแลบโชว์ให้เห็น มีเมฆครึ้มคล้ายกับว่าคืนนี้ฝนอาจจะลงเม็ดได้ แค่ผ
“ไม่รู้สิ ร้านอุ๋ย อุ๋ยน่าจะคิดเองมากกว่านะ”ภพภัคกลั้นยิ้ม ก็บอกแล้วว่าไอ้เพื่อนคนนี้น่ะคนจริง ลองถ้ามันไม่ชอบ มันไม่เอาแล้ว เสนอตัวให้ขนาดไหน มันก็ไม่ยุ่ง อรอุมาเองก็น่าจะรู้นิสัยมันดี“อุ๋ยแค่อยากได้ไอเดียเยอะ ๆน่ะ” พูดด้วยน้ำเสียงติดจะขุ่นเคืองนิด ชาญชัยแทบจะไม่มองหน้า ไม่สบตา ถามคำตอบคำ ทั้งที่ตอนเป็นแฟนกัน เขาตามติดเธอทุกที่ รักและหลงยิ่งกว่าอะไรก่อนที่จะแต่งงานกับสามีคนที่เพิ่งเลิกรากันไป กว่าเธอจะสลัดเขาออกไปจากชีวิตได้ก็ทั้งเหนื่อยและลำบากไม่น้อย“แล้วอุ๋ยมีลูกไหม ?” พอเพื่อนเริ่มแสดงอาการอึดอัดให้เห็น ภพภัคก็ชิงเปลี่ยนเรื่องคุยและสิ่งที่ถามก็ทำเอาแม่หม้ายที่เพิ่งหย่ากับผัวแก่มาหมาด ๆดูจะไม่ชอบใจนัก“ไม่มี” บอกอย่างห้วน ๆสีหน้าแสดงชัดว่าไม่อยากถูกซักไซ้เรื่องส่วนตัว“ไอ้ชาญก็ยังไม่มีเหมือนกัน”อรอุมาเชิดหน้าขึ้นนิดแล้วปรายตามองไปยังภพภัคอย่างหัวเสีย เธอรู้ว่าชาญชัยแต่งงานแล้ว แต่แล้วอย่างไรล่ะ แต่งได้ก็เลิกได้เหมือนกัน“อุ๋ยเคยเห็นเมียไอ้ชาญไหม? น้องพริกน่ะ น่ารักตัวเล็ก ๆขาว ๆ” ภพภัคอัดไปอีกหนึ่งดอก ถ้าอรอุมาคิดจะกลับเข้ามาในชีวิตเพื่อนแล้วต้องการทำให้ครอบครัวของพวกเขาแตกแย
“ช่วงนี้พริกงี่เง่าว่ะ ชอบหาเรื่องมาชวนกูทะเลาะ วันก่อนรถเสียจะให้กูขับรถไปส่งที่ทำงาน กูมีประชุมกับลูกทีม ไปส่งไม่ได้บอกให้นั่งแท็กซี่ไป ก็โกรธกูอีก หาว่ากูไม่สนใจ วันนี้ก็เอาเรื่องอุ๋ยมาชวนกูทะเลาะอีก กูเบื่อว่ะภัค แค่เรื่องงานก็เบื่อแล้ว พริกยังมาเป็นแบบนี้อีก” ที่ทำงานของเขากับพริมาอยู่กันคนละทาง ถ้าขับรถไปส่งแล้วขับกลับมาที่บริษัทก็เข้าประชุมไม่ทัน โดนเพ่งเล็งอีก ยิ่งช่วงนี้ยอดขายของทีมไม่เป็นไปตามเป้ามาหลายเดือนแล้วด้วย แต่พริมาก็ไม่ยอมเข้าใจอะไรง่าย ๆโกรธเขา หาว่าไม่สนใจจนตอนนี้ก็ตามอารมณ์ของเมียไม่ทันแล้ว“ผู้หญิงก็งี้แหละ แต่เรื่องอุ๋ย กูเข้าใจน้องพริกนะ เป็นกู กูก็คิดอะ แม่งเจอลิปในรถผัว ใครจะไม่คิด”“คิดนะคิดได้ แต่ก็ต้องฟังกูบ้างปะวะ นี่อะไรคิดเป็นตุเป็นตะว่ากูนอกใจกลับไปคุยกับอุ๋ยอีก ดูถูกกูชัด ๆ” อารมณ์โกรธ อารมณ์หึงหวงของพริมา เขารู้และรับได้ แต่ถ้ามันเกิดอยู่บ่อยครั้งและแต่ละครั้งก็ไร้เหตุผลมากล่าวอ้าง มันก็ลดทอนความรู้สึกดี ๆลงได้เหมือนกัน “ก็เห็นอยู่ว่ากูผ่านอะไรมา”“มึงก็ต้องเข้าใจน้องมันหน่อย ผู้หญิงก็เป็นแบบนี้แหละ เรื่องนิดเดียว นู่น จินตนาการยาวอย่างกับกำแพงเมือ
เมื่อชีวิตคู่มาถึงจุดอิ่มตัว ย่อมมีใครบางคนที่อยากเดินออกไปจากความสัมพันธ์...พริมากำแท่งลิปสติกสีแดงเพลิงไว้แน่น เธอเจอมันในรถของสามีโดยบังเอิญ ไม่ใช่ของเธอแล้วใครที่เป็นเจ้าของ?กายบางนั่งนิ่งเหมือนหุ่น ทว่าจิตใจกับว้าวุ่น ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ดวงตาคู่งามปรากฏแววสั่นไหว หายใจเข้าออกคร่อมจังหวะ เมื่อคืน เธอเข้านอนก่อนสามี เขากลับมาถึงบ้านตอนไหนก็ยังไม่รู้ รู้อีกทีก็เช้าและเขาก็นอนอยู่บนเตียงข้างกายเธอแล้ว“นี่มันอะไรคะ?”เงยหน้าขึ้นนิด ช้อนตาขึ้นสบกับนัยน์ตาสีนิลราบเรียบ ไร้ความรู้สึกใด ๆ เผยให้เห็น“ลิปสติก”เขาตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉย ไม่มีความสะทกสะท้านใด ๆ ประหนึ่งว่าเคยเห็นสิ่งที่เมียยื่นให้ดูอยู่ก่อนแล้ว“พริกรู้ค่ะว่ามันคือลิปสติก แต่ที่พริกถามเพราะพริกอยากรู้ว่ามันเป็นของใคร”คนถูกถามระบายลมหายใจอุ่นร้อนผ่านปลายจมูกโด่งพร้อมมองเมียด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเหนื่อยหน่าย อีกแล้ว...ต้องหาเรื่องมาชวนทะเลาะอีกแล้วสินะ“เมื่อคืนพี่ชาญไปไหนมา? พริกไลน์ไป อ่านก็ไม่ตอบ” เมื่อคืนก่อนจะเข้านอน พริมารู้สึกเหนื่อยและเพลีย อาจเพราะว่าโดนฝน เมื่อวานเธอไม่ได้ขับรถไปทำงาน เลือกใช้บริการรถแท็...
Comments