ลวงรักวายุ

บทที่1

สนามบินสุวรรณภูมิท่าอากาศยานที่เต็มไปด้วยผู้คนมากมายทั้งในและต่างประเทศเพื่อเตรียมตัวที่จะเดินทางไปยังจุดหมายโดยใช้เส้นทางของสายการบิน ซึ่งอำนวยความสะดวกสบายและประหยัดเวลาให้กับการเดินทาง เช่นเดียวกับ'ดาริน'ซึ่งเธอเป็นผู้โดยสารขาเข้ากำลังยืนอยู่ยังจุดรับกระเป๋าเดินทางด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง 'สวยจังเลยเนอะ อย่างกับนางแบบ''ดาราหรือเปล่าวะ''น่าจะใช่ ดูผิวพรรณที่ขาวของเธอสิ''ต้องเกิดกี่สิบชาติถึงจะสวยอย่างนี้นะ'เสียงกระซิบนินทาในระยะเผาขนดังขึ้นแม้ตอนเธอเอื้อมมือไปหยิบกระเป๋าแล้วเดินลากออกมาสีหน้าและแววตาเฉยชาถูกปกปิดอยู่หลังแว่นตากันแดดสีชาจากแบรนด์ดังตึก ตึก ตึกเสียงกระทบพื้นระหว่างรองเท้าส้นสูงกับกระเบื้องดังขึ้น ร่างสวยเลือกที่จะสวมชุดแบบสะดวกสบายเพื่อให้ง่ายต่อการเดินทางเพียงคนเดียวในครั้งนี้ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ดเสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นทำให้เธอต้องรีบล้วงมันออกมาจากกระเป๋ากางเกงยีนสีเข้มที่ใส่อยู่ เสียงหวานโทนเรียบนิ่งกรอกไปตามสายหลังจากที่เธอกดรับมัน"สวัสดีค่ะ""ถึงเมืองไทยแล้วใช่ไหมลูก""ค่ะ รินถึงแล้ว"สองเท้าสวยก้าวขาเดินตรงไปยังประตูทางออก ผมสีดำนุ่มสลวยเงางามดุจดั่งแพรไหมปลิวไสวไ...