อาเดลหนุ่มหล่อเจ้าของสนามแข่งรถรีลีฟผู้คลั่งรักเมียมาก ชะเอมเป็นคนที่เขารัก เธอเคยทำงานเป็นเด็กเอ็นมาก่อนและยอมเลิกทำมันเพราะคำขอของอาเดล แต่สุดท้ายก็มีเหตุผลบางอย่างที่ทำให้เธอต้องปิดบังเขาและกลับไปรับงานนั้นอีกครั้ง และในทุกครั้งเธอจะต้องโกหกเขา
View More"ทำไมชุดเยอะจัง?""ให้หนูเลือกไง จะได้ใส่ชุดที่ถูกใจ"ชะเอมยืนมองชุดราตรีสำหรับออกงานบนราวแขวนภายในร้านเสื้อผ้าสุดหรู อาเดลรู้สไตล์เสื้อผ้าของเธอเป็นอย่างดี เขาตั้งเลือกชุดที่คิดว่าเธอจะชอบ แล้วค่อยให้เธอตัดสินใจเลือกหนึ่งจากในนั้นอีกทีคนตัวเล็กเดินดูอย่างคิดหนัก จนอาเดลต้องเลือกชุดที่เขามองแล้วว่ามันเข้าตาที่สุดมาให้เธอดู ชุดราตรีเกาะอกสีแดงดำถูกเลือกออกมา แค่มองดูก็รู้ว่าถ้าเธอได้ใส่จะต้องสะกดทุกสายตาภายในงานแน่นอน"เฮียชอบชุดนี้หรอ?""เฮียว่ามันเข้ากับหนู ลองดูไหม?""ลองดูก็ได้"เธอเดินตามพนักงานไปที่ห้องลองชุดก่อน แล้วอาเดลก็เดินตามหลังไปติดๆ เขาเอ่ยปากสั่งให้พนักงานไปอยู่จุดอื่น เสร็จแล้วเขาจะเป็นคนเรียกเอง ก่อนจะถือวิสาสะเดินเข้าไปในห้องลองชุดพร้อมเธอด้วย เลื่อนประตูปิดลงแล้วไม่ลืมที่จะลงกลอนด้วย หันมายืนกอดอกมองดูชะเอมที่กำลังรวบผมมัดมวยขึ้นไป คงเพราะอยากให้ลองชุดได้ง่ายขึ้น มือบางกำลังจะปลดกระดุมเสื้อครอปเชิ้ตตัวเล็กแต่สายตาดันเห็นเขาผ่านกระจกซะก่อน"เฮียเข้ามาทำไม?""มาช่วยหนูลองไงครับ รูดซิปหลังเองได้หรอ?""คิดอะไรลามกอยู่ละสิ""ถ้ารู้แล้วก็รีบถอดสิครับ"พูดจบเขาก็จู่โจมเข
"วันนี้รับงานอีกแล้วหรอ?""อืม อยากเก็บเงินให้ได้เร็วที่สุดอ่ะ จะได้หยุดรับสักที"ชะเอมวางโทรศัพท์หลังตอบแชทลูกค้าเสร็จแล้วหันมาตอบเพื่อน คิรินแสดงสีหน้าเป็นห่วงอย่างเห็นได้ชัด อีกคนเอาแต่ขอโทษเธอที่ช่วยเหลือไม่ได้ แต่มัันไม่ใช่เรื่องที่เพื่อนเธอต้องรู้สึกผิดเลยสัดนิด ปัญหาชีวิตเธอ เธอก็ควรจะจัดการเอง ถูกต้องที่สุดแล้ว"ลูกค้าไว้ใจได้ไหม ให้ไปเป็นเพื่อนดีรึเปล่า?""ว่างหรอ?""ว่างๆ งั้นเดี๋ยวไปเป็นเพื่อนนะ"เธอรีบพยักหน้าบอกเพื่อนแล้วยิ้ม ลูกค้าวันนี้เป็นคนใหม่ที่เธอไม่คุ้นเคยมาก่อน ไม่รู้ว่าจะมาแนวไหน แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าใครส่งให้มาป่วนหรือเปล่า ที่ผ่านมามีบ่อยครั้งที่บอสตันส่งคนมาป่วนกัน แต่โชคดีที่เธอรอดมาได้ตลอดคนตัวเล็กนั่งรถมากับเพื่อนสนิทที่อาสามาเป็นเพื่อน ใจจริงก็นึกขอบคุณที่คิรินไม่เคยจะหนีไปไหนในยามที่เธอมีปัญหา พอเจอลูกค้าก็ทักทายกันปกติ ส่วนเพื่อนของเธอก็ทำเป็นเดินเข้ามาทีหลังแล้วนั่งอยู่ถัดไปอีกสองโต๊ะทุกการกระทำมีคิรินที่คอยเป็นหูเป็นตาให้ตลอด ดูแล้วลูกค้าตรงหน้าก็น่าจะเป็นคนธรรมดาทั่วไปที่หาเพื่อนกินข้าว ไม่น่าจะมีอะไรมากมายไปกว่านี้ เธอเลยเริ่มวางใจแล้วพูดคุยเป็นกันเ
"ทำอะไรเนี่ย! เอาคืนมานะ!"ชะเอมเหวใส่คนที่ดึงโทรศัพท์ส่วนตัวเธอไปอย่างไม่ขออนุญาต แถมยังพูดจาก่อกวนอาเดลแบบนั้นอีก ตอนนี้อีกคนต้องโมโหมากแน่ แล้วถ้าเขามาที่นี่ก็ต้องรู้เรื่องที่เธอแอบกลับมารับงานอีกครั้ง หลังจากนั้นมันก็จะกลายเป็นเรื่องใหญ่ทันที"มานี่""จะทำอะไรอ่ะ!? ปล่อยนะ!"คนตัวเล็กพยายามดิ้นแต่ไม่มีทางเลยที่เธอจะสู้แรงอีกคนได้ จู่ๆบอสตันก็ดึงเข็มขัดออกมาจนเธอรู้สึกไม่ปลอดภัยเท่าไหร่ ยิ่งเขาใช้มันมัดมือเธอไขว้หลังเอาไว้ก็ยิ่งพยายามตะโกนร้องขอให้เขาปล่อยสุดท้ายแล้วก็โดนผลักให้นั่งลงกับพื้นลานจอดรถของห้างที่มืดสนิท เพราะตอนนี้ดึกมากแล้วเลยไม่มีคนผ่านไปมา ขาเรียวสองข้างถูกเขารวบติดกันแล้วใช้เนกไทชุดเขามัดเอาไว้ด้วยกัน "ทำบ้าอะไรเนี่ย! ไหนบอกแค่จ้างกินข้าวกับดูหนังไง""แค่ปั่นหัวไอเดลมัน ก็ดีไม่ใช่หรอ คนสวยจะได้ไม่ต้องตอบคำถามมันไงว่าไปธุระที่ไหนมา ถึงได้มีรอยแดงจางๆที่คอแบบนี้""ไอ้บ้าเอ๊ย!!"เธอนึกถึงตอนดูหนังที่อีกคนฉวยโอกาสเข้ามาใกล้เธอ แต่เขาไม่ได้ใช้ปากดูดดึงมัน เพียงแค่ใช้นิ้วทำให้มันเกิดรอยเท่านั้น ความจริงแล้วก็วางแผนตั้งใจมาปั่นอาเดลอยู่แล้วสินะ"นั่งให้ยุงมันกินเลือดหวา
"ยังไม่กลับมาอีก"อาเดลยกนาฬิกาขึ้นดูทันทีที่เข้ามาในห้องแล้วรู้สึกได้ถึงความเงียบกับไฟที่ไม่ได้เปิดสักดวง รีบกดโทรออกหาคนตัวเล็กของเขาในตอนที่เห็นว่าในห้องนอนไม่มีเธออยู่แต่ปลายสายก็ไม่ได้กดรับโทรศัพท์ เขามองผ่านกระจกออกไปนอกตัวห้องด้วยความร้อนใจ ฝนตกหนักขนาดนี้จะไปติดฝนอยู่ที่ไหนหรือเปล่านะ นึกเป็นห่วงแปลกติ๊ด แกร็กเสียงสแกนนิ้วเพื่อเข้าห้องทำให้เขาถอนหายใจโล่งอกออกมา เพราะเธอคงจะกลับมาพอดี อาเดลเดินออกไปหาอีกคนด้วยรอยยิ้มอย่างอารมณ์ดีที่เธอปลอดภัย ก่อนจะต้องไปยืนขมวดคิ้วมองในตอนที่เห็นว่าชะเอมในชุดนักศึกษากำลังยืนตัวเปียกโชกอยู่"ทำไมหนูถึงเปียกแบบนี้ละ วิ่งตากฝนมาหรอ?""เฮีย ฮึก"เสียงสั่นไหวกับดวงตาบวมช้ำที่ยังมีหยดน้ำตาไหลลงมาทำเอาอาเดลใจหล่นไปถึงตาตุ่ม แม้จะงุนงงอยู่มากแต่เขาก็ยังก้าวเดินไปกอดเธอเอาไว้แน่น แขนเรียวยกขึ้นกอดเขาแล้วสะอึกสะอื้นมากกว่าเดิมจนเขาร้อนใจไปหมด ใครกันที่มันกล้าทำให้คนตัวเล็กของเขาร้องไห้โฮขนาดนี้ ทั้งๆที่ปกติเธอจะร้องไห้แค่เพียงเรื่องของเขาเท่านั้นอาเดลพาคนตัวเล็กเข้ามาในห้องปลอบประโลมอยู่นานกว่าอีกคนจะเลิกร้องไห้ แต่หลังจากนั้นพอเขาถามออกไป เธอก็พูด
"ตอนบ่ายไม่ให้เฮียมารับแน่นะ?"อาเดลเอ่ยปากถามคนตัวเล็กที่พึ่งก้าวลงจากรถไปอีกรอบเพื่อความมั่นใจ เธอยิ้มให้เขานิดหน่อยคงจะเพราะแอบขำกับความกังวลของเขา ตั้งแต่ได้ยินว่าเธอไม่ให้มารับก็ยังเอาแต่กระวนกระวายใจไม่หยุดรู้ว่าชะเอมไม่ได้อ่อนแอถึงขั้นดูแลตัวเองไม่ได้ แต่เป็นเขาเองต่างหากที่เคยชินกับการดูแลเธอจนไม่อยากพลาดหรือบกพร่องไปไม่ว่าจะเป็นเรื่องไหนก็ตาม"เฮียมีทำธีสิสไม่ใช่หรอ ไม่ต้องหรอก หนูว่าจะไปเยี่ยมแม่ที่บ้านสักหน่อย""แบบนี้ลูกเขยก็อดไปเยี่ยมสิ"คนตัวสูงพูดหยอกเย้าไป เขาเองเคยไปหาแม่ของอีกคนอยู่บ้าง แต่นี่ก็ทิ้งระยะมานานมากแล้ว แอบเสียดายเหมือนกันที่ไม่ได้ไปด้วยกันกับคนตัวเล็ก เห็นทีต้องหาเวลาไปบ้าง ก่อนทางนั้นจะคิดว่าเขากับชะเอมเลิกกันไปซะแล้ว"ไว้วันไหนเฮียว่าง ค่อยไปก็ได้""เดี๋ยวเฮียโอนเงินให้นะ ฝากเอาไปให้แม่ด้วย""ไม่เอาหรอก ถ้าเอาเงินเฮียไปให้ แม่ต้องบ่นแน่ๆเลย""บอกว่าลูกเขยฝากมา จะโกหกไปว่าถ้าแม่ไม่รับเฮียจะโกรธหนูก็ได้ ถ้าแม่บ่นเฮียรับผืดชอบเอง""เฮียก็พูดได้สิ แม่ไม่เคยบ่นเฮียหรอก แต่มาบ่นหนูเนี่ย"เขาขำคนตัวเล็กที่เอาแต่พูดไม่หยุดว่าแม่จะบ่น รู้แล้วว่าชะเอมได้ความขี้
"เฮีย...."ชะเอมตื่นมาแล้วรับรู้ได้ว่าพื้นที่โดยรอบเงียบสนิท คนตัวเล็กทุบหัวตัวเองสองสามที เมื่อคืนไม่น่าดื่มเยอะเลย ตอนนี้ปวดหัวจนแทบจะระเบิดออกมาให้ได้ เปิดผ้าห่มขึ้นดูถึงรู้ว่าตัวเองใส่ชุดนอนแล้ว ส่วนข้างล่างเหมือนว่าจะถูกทำความสะอาดให้ด้วยเอื้อมหยิบโทรศัพท์มาดูเวลาก็พอจะเข้าใจว่าเหตุผลที่ตื่นมาแล้วไม่เจออาเดลเพราะอะไร สายป่านนี้เขาน่าจะเข้าไปที่สนามแล้ว เพราะวันนี้มีนัดประชุมกับคนอื่นๆ เธอเอามือแตะที่หน้าผากตัวเองหลังตื่นเต็มตาแล้วรู้สึกได้ถึงอาการไม่สู้ดีนักขอบตารู้สึกร้อนผ่าวทั้งลมหายใจที่ออกมาก็ร้อนมากด้วย มันบอกกับเธอได้ชัดเจนว่าเธอกำลังจะถูกอาการป่วยเล่นงานเข้าแล้ว พอพยุงตัวเองลุกขึ้นก็ได้แต่ทิ้งตัวกลับไปนอนอย่างเดิมเพราะเวียนหัวจนไม่สามารถลุกได้ฝืนตัวเองลองดูอีกครั้งเพราะเธอรู้สึกคั่นเนื้อคั่นตัวไปหมดเลยอยากอาบน้ำสักหน่อย แถมตามตัวยังมีกลิ่นเหล้าหึ่งอยู่ ยิ่งได้กลิ่นก็ยิ่งเวียนหัวเลยอยากจะกำจัดมันออกให้หมดขาเรียวหย่อนลงจากเตียงแล้วลุกขึ้นยืนอย่างยากลำบาก เธอจับนั่นจับนี่รอบข้างเพื่อประคองให้ตัวเองเดินไปได้ ก่อนจะทรุดลงที่พื้นอย่างห้ามไม่ได้ อ่า...ไม่น่าฝืนตัวเองเลย รู้สึ
"ปากเฮียนุ๊มนุ่ม จุ๊บ อื้ม"อาเดลปล่อยให้คนตัวเล็กเล่นสนุกกับปากเขาอยู่นาน ถึงเวลาต้องเอาคืนบ้างแล้ว มือหนูจับหัวเธอกดลงมาหาแล้วจัดการนัวจูบอย่างที่เขาต้องการ แต่ถึงจะหายใจไม่ทันแต่ชะเอมก็ยังจะสู้เขาอยู่ ร้ายแบบนี้สิ ค่อยเหมาะกับเป็นเมียอาเดลคนนี้หน่อยหลังจากจูบจนพอใจเขาก็ปล่อยให้เธอได้เป็นอิสระ คนตัวเล็กถกเสื้อที่ใส่ถอดออกทันทีเหลือเพียงบาร์สีแดงตัวสวย เธอคอยขยับสะโพกเร้าอารมณ์เขาไปด้วยในตอนที่ก้มลงมาจูบกันอีกรอบ แล้วก็เหมือนมันจะได้ผลเป็นอย่างดี เพราะตอนนี้เขาเสียวจนต้องกัดปากเอาไว้เลยสูดดมไปตามซอกคอขาวแล้วซุกไซร้สลับซ้ายทีขวาทีให้เธอพอได้วาบหวิว ปลดตะขอบาร์เซียออกด้วยมือเดียวอย่างชำนาญแล้วดึงออกโยนไปไว้ที่พื้น ในระหว่างที่ดูดดึงยอดอกอิ่มสีชมพูสวยเสียงอื้ออึงก็ดังคลอไปด้วย คนตัวเล็กแอ่นอกรับยิ่งทำให้เขาพอใจแล้วก็ดูดมันแรงขึ้น"เมาจริงรึเปล่าเนี่ย ทำไมยั่วนัก""อื้ม เฮียไม่เอา ไม่พูด อึก"เขาหลับตาลงแล้วเอนหลังเอามือท้าวกับเตียงนอนอีกรอบ คราวนี้เป็นเธอบ้างที่ซุกไซร้ไปตมซอกคอเขาอย่างใจร้อน อาเดลรู้สึกได้ถึงจมูกที่สูดดมและริมฝีปากที่ขบเม้มเขาทั้งเบาทั้งแรงสลับกันไป มีหวังพรุ่งนี้รอยบ
"สั่งเหี้ยอะไรขนาดนี้เนี่ยไอเดล"ออแกนอ้าปากค้างแล้วหันไปถาม เขากับลีโอมาตามหลังแค่ไม่กี่นาที แต่พอมาถึงก็เห็นทั้งเหล้าทั้งค็อกเทลวางเต็มโต๊ะไปหมด หันไปมองชะเอมที่นั่งกอดอกมุ่ยหน้า ดูก็รู้ว่าคงไม่พอใจเท่าไหร่ แต่ห้ามเพื่อนเขาไม่ได้สินะอาเดลยังยกเหล้ากระดกไม่หยุดตั้งแต่มาถึงที่นี่ ไม่ได้สนใจสีหน้าไม่พอใจของคนตัวเล็กเลยสักนิด เขาหงุดหงิดมากเกินกว่าจะไปรับฟังอะไรทั้งนั้น ไม่รู้ว่าทำไมใครต่อใครถึงได้ชอบเข้ามายุ่งกับคนของเขานัก ต้องทำยังไงถึงจะไม่เป็นที่สนใจของคนอื่นกัน จะให้หยุดสวยหยุดน่ารักมันก็คงยากเกินไป "เบาหน่อยก็ได้มั้ง เดี๋ยวก็เมา""กูก็ตั้งใจให้เมา"ลีโอละเหนื่อยใจกับเพื่อนตัวเองจริงๆ มันพูดออกมานี่ได้ดูบ้างไหมว่าสีหน้าของเด็กมันแสดงออกมายังไง แต่ดูจากการกระดกดื่มต่อแล้วมันคงจะไม่สนใจอะไรเลยสินะ ชะเอมพยายามรั้งมือคนตัวสูงแต่เขาก็ไม่สนใจยังคงกระดกต่อจนเธอจิ๊ปากใส่ มองไปหาออแกนกับลีโอสองคนนั้นก็ได้แต่มองอย่างเห็นใจ เธอรู้ดี คนอย่างอาเดลถ้าอยากทำอะไรไม่ว่าใครก็ห้ามเอาไว้ไม่ได้ทั้งนั้น"หนูจะทำอะไร"อาเดลตกใจคว้าแก้วเหล้าในมือของคนตัวเล็กเอาไว้ อีกคนยู่หน้าใส่เขาแล้วก็หยิบแก้วใหม่ข
"คอยดูเมียกูด้วยละ ถ้ามีพวกแมลงตัวผู้มาเกาะแกะได้ มึงโดนแน่"อาเดลหันไปสั่งลูกน้องคนสนิทเอาไว้ ทั้งเหลือบมองดูคนที่นั่งยิ้มแย้มอยู่ตรงที่นั่งข้างสนาม วันนี้พวกเชขามีซ้อมก็เลยมีคนเข้ามานั่งดูบ้าง แล้วคนตัวเล็กก็มักจะตกเป็นเป้าสายตาของผู้ชายหลายคนที่เข้ามาเสื้อครอปสีขาวที่ดูเหมือนไม่มีอะไร แต่กลับรัดแน่นเสียจนเห็นหน้าอกอิ่มชัดเจน ไหนจะกางเกงขาสั้นที่แทบจะเห็นไปไหนต่อไหนถ้าไม่ได้ใส่กางเกงซับด้านในนั่นอีก ผู้ชายที่ไหนจะไม่มองบ้างละ"ไอเจ๋งเอาหัวเป็นประกันเลยเฮีย ว่าจะดูแลน้องชะเอมอย่างดี""ถ้าพลาดเหมือนคนที่มึงส่งไปคอยดูเมื่อคราวก่อน มึงเจอแน่"ชี้หน้าข่มขู่เอาไว้ก่อน เขาละกลัวเหลือเกินว่ามันจะทำหน้าที่บกพร่อง คนของเขาเนื้อหอมยิ่งกว่าอะไร แค่ได้อยู่ใกล้ก็อยากจะเข้าหากันเกลียว"เฮียเลิกขู่พี่เจ๋งได้แล้ว พี่ออแกนเรียกแล้วนะ"ชะเอมลุกขึ้นมารั้งมือคนที่ออกปากสั่งลูกน้องไม่หยุดแล้วส่ายหัว ถึงอย่างนั้นก็แอบดีใจนิดหน่อยยามได้เห็นเวลาเขาหวงเธอแบบนี้ อีกคนอาจจะหวงเธออยู่บ่อยครั้ง แสดงออกมาตลอด แต่ว่าเธอก็อดรู้สึกดีไม่ได้ในยามที่เห็นว่าเขาไม่อยากเสียเธอไปแค่ไหน"หนูก็อย่าดื้อ นั่งอยู่โซนนี้ จะได้ไ
อาเดล ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนคนเดียวของเจ้าสัวอรรถพล เป็นเจ้าของสนามแข่งรถขนาดใหญ่อย่างรีลีฟที่ไม่ใช่แค่ต้องมีเงินเท่านั้นถึงจะเช้าได้ แต่ต้องถูกชะตากับเจ้าของด้วยก็รวยซะขนาดนี้ ไม่ได้มาเดือดร้อนเรื่องเงินถึงขั้นต้องรับค่าเช่าทุกงานหรอก แค่เปิดเอาไว้ให้หมาฉี่ยังมีเงินใช้ไปตลอดทั้งชาติเลย เรื่องที่มาเปิดก็แค่เพราะจะได้มีข้ออ้างออกจากบ้านบ่อยขึ้นก็แค่นั้นแหละหนุ่มหน้าตาหล่อเหลา ดีกรีตัวท็อปคณะวิศวกรรมศาสตร์ ถึงจะอยู่ปีสี่แล้วแต่ความฮอตก็ไม่ได้ลดน้อยลงเลยสักนิด ดูได้จากดอกไม้กับขนมที่วางอยู่เต็มรถคันหรูของเขาตอนนี้ อยากจะถอนหายใจระบายความเหนื่อยออกมาที่ต้องมายืนเก็บแบบนี้อยู่ทุกวัน ปล่อยให้ติดรถไปได้ที่ไหน อาเดลยังไม่อยากจะดวงถึงคาดโดนเมียฆ่าตายตอนนี้หรอก"ยืนขำอยู่นั่น ช่วยกูเก็บดิ๊""ไอออแกนมึงช่วยมันดิว่ะ ขำอยู่ได้""แหม ว่าแต่กู มึงก็เหมือนกันนั่นแหละไอลีโอ ขำก่อนกูอีกมั้ง""ทั้งคู่! ถ้ากูไปรับเมียกูช้าแล้วโดนด่า กูจะด่าพวกมึงด้วย"ต้องขู่แบบนี้พวกมันถึงจะยอมหยุดหัวเราะแล้วมาช่วย เมียเขาขึ้นชื่อเรื่องด่าอยู่แล้ว ถ้าได้เริ่มทีอย่างกับมีระบบจับคำอัติโนมัติ ไม่ทันได้สำนึกประโยคใหม่ก็ออกม...
Comments