บทที่ 24 ลางสังหรณ์

"สรุปแล้วเฮียรู้เรื่องแล้วใช่ไหม?"

"รู้มานานแล้ว แต่เฮียไม่พูด"

ชะเอมที่ยืนล้างมืออยู่หันไปตอบคำถามเพื่อน สีหน้าคิรินดูตกใจมากจนเธอแทบจะกลั้นขำไว้ไม่ได้ เพื่อนเธอกลัวอาเดลมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ถึงแม้เขาจะไม่เคยทำอะไรไม่ดีใส่ แต่ว่าก็แอบน่ากลัวอยู่ดี แค่อาเดลทำหน้าดุนิดหน่อย คิรินก็แทบอยากจะก้มกราบ

"ที่พวกเราทำมาทั้งหมด คือโป๊ะมาตลอดเลยหรอเนี่ย"

"อืม แต่โชคดีนะ ที่เฮียยังหายโกรธ"

"ก็ไม่เห็นเคยโกรธเอมได้นานสักที เฮียรักเอมซะขนาดนั้นนี่"

นิ้วของเพื่อนจิ้มมาที่แก้มเธอแล้วทำหน้าหยอก คิรินชอบแซวแบบนี้เพราะรู้ว่าแก้มเธอจะร้อนเห่อจนขึ้นสี แถมกลั้นยิ้มไว้ไม่ได้อย่างที่กำลังเป็น ชะเอมปัดมือเพื่อนออกไปแล้วมองคาดโทษ

"อย่ามาแซวนะ"

"มาอยู่ที่นี่กันนี่เอง รีบไปกันเถอะ ใกล้ได้เวลา ไอเดลถามหาเอมแล้วอ่ะ"

ลีโอเดินเข้ามาด้วยรอยยิ้มแล้วเอ่ยบอก เธอพยักหน้าตอบรับแล้วรีบเดินไปด้วยความเร็ว เพราะไำม่อยากให้อาเดลต้องรอนาน เดี๋ยวสุดหล่อของเธอจะโกรธเอาได้

"เฮียย หนูมาแล้ว"

"หายไปไหนกันมาครับ?"

"คิรินน่ะสิ พาไปดูหนุ่มมา"

"ว่าไงนะ!?"

อาเดลพูดขึ้นเสียงดัง ทั้งขมวดคิ้วใส่คนตัวเล็กของเขา แล้วก็หันไปมองคิรินอย่างหาคำตอบ เพื่อนของคนตัวเล็กส่ายหน้ายกใหญ่ แล้วก็รีบพูดปฏิเสธในทันที

"เฮ่ยย เอมอย่ามาหาเรื่องให้นะ คิรินเปล่านะคะเฮีย"

"คิก. เฮียอย่าทำหน้าดุสิ หนูล้อเล่น แค่ไปเข้าห้องน้ำเฉยๆ"

ชะเอมหัวเราะอย่างชอบใจที่แกล้งสองคนนี้ได้ ก่อนจะรีบกอดแขนแกร่งเอาไว้แล้วสารภาพผิด  อาเดลบีบจมูกรั้นของคนแสนดื้ออย่างโล่งอก ก็นึกว่าพากันไปดูผู้ชายคนอื่นจริงๆ เขาจะได้ให้ลูกน้องไปจัดการซะ

"พูดเล่นก็แล้วไป แต่ถ้าคิดจริงอ่ะโดนแน่"

"ใครจะกล้า เฮียเดลดุซะขนาดนี้"

ใครต่างก็รู้ว่าอาเดลหวงของแค่ไหน ทุกวันนี้คนที่มาสนามแทบจะไม่กล้ายุ่งกับเธอแล้ว มีแค่เพียงบางคนเท่านั้นแหละที่ไม่กลัวเขา ทั้งที่เขาไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับเธอ แต่ตัวเขากลับมีสาวสวยมากรี๊ดให้เต็มไปหมด ยิ่งวันแข่งก็ยิ่งเยอะ 

อาเดลดึงกิ๊ฟติดผมของคนตรงหน้าที่จะหลุดออกมาแล้วจัดแจงติดให้ใหม่ เขาก้มลงไปที่ข้างหูแล้วกระซิบ จะเรียกว่ากระซิบก็ไม่ได้อีก เพราะมันดังมากพอที่จะทำให้ทุกคนได้ยิน

"ไม่ใช่แค่ปากนะที่ดุเก่ง เอาก็ดุเหมือนกัน"

"เฮียทะลึ่ง! คนเยอะแยะ!"

ชะเอมกำลังยืนยิ้มก่อนตาจะเหลือบไปเห็นจุดเตรียมตัวฝั่งคู่แข่ง คนที่เธอเห็นอยู่ตรงนั้นถึงกลับทำให้เธอขมวดคิ้ว ทำไมอาเดลไม่เห็นบอกกับเธอเลยว่าจะเป็นสองคนนี้

บอสตันหันมาสบตากับเธอเข้าพอดี อีกคนยกมาทักทายเธอทั้งยิ้มเจ้าเล่ห์ รอยยิ้มบ้านั่น ต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่

"วันนี้คู่แข่งเฮียคือสองคนนั้นหรอ? ทำไมเฮียถึงไม่บอกหนูละ"

"เซอร์ไพรส์ไง คอยดูนะ เฮียจะชนะพวกมันทั้งสองคน"

ชะเอมมองสบตากับอาเดลสลับกลับมองไปทางบอสตันที่ยังคงมองเธออยู่ ไม่มีทางที่เธอจะสบายใจได้เลย อาเดลจับมือเธอขึ้นไปกอบกุม เขาเอาแต่พูดให้เธอหยุดคิดมาก แล้วเชื่อมั่นฝีมือเขา 

อาเดลกำลังไม่เข้าใจ เธอไม่ได้ห่วงเรื่องฝีมือเขาเลย เพราะรู้ดีว่าเขาเก่งแค่ไหน แต่ห่วงเลยการเล่นตุกติกของสองคนนั้นต่างหาก ปกติสกายคนเดียวก็เล่นงานอาเดลหนักพอแล้ว นี่ยังจะมีบอสตันเพิ่มมาอีกคน

"ไม่ต้องกังวลหรอก ช่วยเฮียแต่งตัวดีกว่ามา"

เธอช่วยอาเดลแต่งตัวเตรียมแข่งจนเสร็จ เขาหอมแก้มเธอสลับไปมาสองข้างก่อนจะเดินไปเตรียมตัว ชะเอมมองตามอย่างไม่อาจปกปิดสายตากังวลได้

"ทำไมดูกังวลจังอ่ะ มีอะไรเปล่า?"

"ไม่รู้สิ ลางสังหรณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เหมือนจะเกิดเรื่องเลยอ่ะ"

"คงไม่มีอะไรมั้ง เฮียเดลเก่งจะตาย ยังไงก็ชนะ"

พยายามละทิ้งทุกความกังวลไปแล้วตั้งใจนั่งดูการแข่งขัน รอบแรกผ่านไปได้อย่างดีไม่มีปัญหา เธอกำลังจะเบาใจลงว่าคงไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่มันกลับไม่ใช่อย่างนั้น 

ทันทีที่เข้ารอบที่สองรถสองคันของบอสตันกับสกายก็ตั้งใจขับประกบอาเดล ถึงเธอจะไม่เคยแข่งแต่ก็อยู่กับอาเดลมามากพอที่จะเข้าใจสถานการณ์

ทั้งที่สามารถแซงขึ้นไปได้แต่ทั้งสองคันกลับไม่ทำอย่างนั้น แต่เลือกที่จะขับให้ชิดอาเดลเอาไว้แทน โดนเบียดไว้แบบนี้ถ้าอาเดลพลาดต้องแย่แน่

"ไอเหี้ยแม่ง มันเล่นตุกติกป่ะว่ะ"

"พี่ออแกน พี่ลีโอ เอมว่าแบบนี้มันไม่ปกติแล้วนะ สองคนนั้นต้องร่วมมือกันแน่ๆ เฮียจะเป็นอะไรไหม"

"ไม่หรอก ภาวนาให้มันประคองรถได้จนครบจำนวนรอบก็พอ"

เสียงเร่งเครื่องยนต์ดังขึ้นลั่น สองมือเล็กกองกุมกันอย่างเป็นห่วง รถสองคนยังคงตั้งใจประกบอาเดลอย่างไม่ลดละ อาเดลพยายามที่จะขับแซงก็ถูกเบียดซ้ายขวาจนไม่สามารถทำได้

"ไอเหี้ย!! กูว่าแม่งตั้งใจบี้ไอเดลชัดๆ"

ออแกนสบถออกมาอย่างหัวเสีย ถ้าอาเดลพลาดต้องเกิดอุบัติเหตุใหญ่แน่

"ทำยังไงดี!? เฮียแย่แน่ๆ!"

"เอมใจเย็นๆนะ เราว่าเฮียต้องทำได้"

อาเดลผ่านรอบที่สองไปได้อย่างปลอดภัย เหลืออีกเพียงรอบเดียวทุกอย่างก็จะจบแล้ว เธอภาวนาในใจให้เขาปลอดภัยจนจบรอบนี้ แต่เหมือนพระเจ้าจะไม่ฟังคำขอร้องนั้น 

รถของสกายกับบอสตันตั้งใจประกบชิดขึ้น จนทำให้อาเดลเสียหลักในการประคองรถ โครม!! เสียงรถของอาเดลชนเข้ากับข้างสนามดังลั่น ชะเอมลุกขึ้นอย่างตกใจก่อนจะวิ่งตามลีโอกับออแกนเข้าไปด้วย

"เฮีย!! เฮีย!"

เสียงร้องเรียกอาเดลดังลั่น ลีโอรีบทุบกระจกก่อนจะพยายามเปิดประตูเอาตัวเพื่อนเขาออกมาก่อนที่ไฟจะเริ่มลุกโชน ชะเอมพยุงอาเดลเอาไว้ก่อนเขาจะกดให้เธอก้มลงในตอนที่มีเสียงรถระเบิดขึ้น ถึงจะไม่แรงนักแต่ก็ทำให้เธอตกใจมาก

ชะเอมเงยมองหน้าอาเดลก่อนจะเห็นรอยฟกช้ำกับเลือดที่ไหลลงมาจากหน้าผาก ดูจากปริมาณเลือดแล้วแผลน่าจะใหญ่พอสมควร ยังไม่ทันประมวลผลทั้งหมดเธอก็ต้องโอบรับอาเดลที่สลบไป ก่อนจะเป็นออแกนที่วิ่งเข้ามาช่วยประคองอาเดลแทน

โรงพยาบาล

"เอมใจเย็นๆนะ เฮียไม่เป็นอะไรหรอก"

เธอเดินวนไปวนมาอยู่หน้าห้องฉุกเฉินพักใหญ่แล้ว เหลือบมองดูประตูเป็นระยะแต่ก็ยังไม่มีหมอหรือพยาบาลเปิดออกมา 

"เอม! ไอเดลเป็นไง!?"

ลีโอวิ่งเข้ามาพร้อมออแกนแล้วถามขึ้น สองหนุ่มอยู่เคลียที่สนามก่อนเลยตามมาที่นี่ช้า เธอได้แต่ส่ายหัวไปแล้วไม่สามารถให้คำตอบได้ เพราะเธอเองก็กำลังรอคำตอบจากหมออย่างใจจดจ่อ

เสียงเปิดประตูเรียกให้เธอหันไปมองแล้วรีบเอ่ยปากถามคุณหมอ ในตอนที่ได้ยินว่าอาเดลไม่เป็นอะไรมาก แค่หัวแตกจนต้องเย็บกับมีรอยฟกช้ำก็ได้แต่ถอนหายใจละทิ้งความกังวลไป

คนตัวเล็กวิ่งเข้าไปในห้องผู้ป่วยพิเศษทันทีที่พยาบาลไปแจ้งว่าย้ายอาเดลมาที่นี่แล้ว มือเล็กจับมือของคนที่นอนบนเตียงคนไข้เอาไว้

"แล้วพวกพี่จัดการสองคนนั้นยังไง แบบนี้มันถือว่าพยายามฆ่าได้เลยนะ"

คิรินถามออกไปแทน เพราะรู้ดีว่าตอนนี้ชะเอมน่าจะไม่มีแรงคิดถึงเรื่องอื่น

"ก็ส่งตำรวจ พร้อมหลักฐานแหละ แต่พี่ว่ามันอาจจะรอด"

"ทำไมละคะพี่ออแกน  ทั้งที่พวกมันทำเฮียขนาดนี้...."

"พี่พูดตามตรงนะ บ้านไอเดลรวยมากก็จริง แต่ไอบอสตันก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่ พ่อมันก็รวยมากเหมือนกัน คือเงินทำได้ทุกอย่าง เอมเข้าใจใช่ป่ะ"

เธอพอจะเข้าใจในสิ่งที่ลีโอพูด เงินทำได้ทุกอย่างจริงๆ แบบนี้ก็คงไม่คาดหวังว่าพวกมันจะได้รับโทษแล้วละ ขอแค่อาเดลปลอดภับก็พอ