บทที่ 31 เมียเฮียเดลคนเดิม

"คิดถึงแม่หรอ?"

อาเดลเดินมาโอบกอดจากด้านหลังของคนที่ยืนดูรูปกับโกฐกระดูกของแม่นิ่ง ชะเอมสะดุ้งเล็กน้อยในตอนที่หลุดออกจากภวังค์ก่อนจะหันมามองอาเดลแล้วยิ้มให้ ปลายจมูกโด่งหอมแก้มเธอแล้วเอาปลายคางเกยกับไหล่เล็กเอาไว้

ชะเอมกลับมาจากการรักษาตัวจากโรงพยาบาลร่วมหลายสัปดาห์แล้ว คนตัวเล็กของเขาดีขึ้นมาก ยอมกินมากขึ้น พูดคุยได้เป็นปกติ แต่ก็มีบ้างบางครั้งที่พอนึกถึงเรื่องแม่แล้วเธอจะนิ่งไป แล้วก็เป็นเขาเองที่ดึงเธอให้กลับมาจากความโศกเศร้า

"อื้ม จนตอนนี้หนูก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมถึงได้ช่วยแม่ไม่ทัน"

"ไม่เอาสิ ไม่คิดแล้ว แม่ไปสบายแล้วนะ อย่างน้อยท่านก็ไม่ต้องเจ็บปวดอีก"

"......."

"แทนที่จะเศร้าให้แม่เห็น สู้บอกแม่ไปดีกว่าว่าไม่ต้องห่วงหนู เพราะหนูมีเฮียคอยดูแลแล้ว"

อาเดลเอ่ยบอกคนในอ้อมกอดแล้วมองไปที่รูปภาพตรงหน้า เขาสัญญาอยู่ในใจและหวังให้แม่ของชะเอมได้รับรู้ ว่าเขาจะดูแลลูกสาวของแม่คนนี้เป็นอย่างดี จะรักเธอให้มากอย่างที่เขาเคยรักมาตลอด และที่สำคัญสุดคือจะไม่ทำให้ชะเอมเสียใจ และไม่ยอมให้ใครมารังแกเธอได้อีก

"เฮียจะดูแลหนูตลอดไปไหม?"

"ที่ผ่านมายังไม่ทำให้หนูรู้อีกหรอ ว่าเฮียรักหนูแค่ไหน เฮียจะไม่ดูแลหนูตลอดไปดยังไง ในเมื่อเฮียขาดหนูไม่ได้"

ดวงตาคมตอบคำถามคนที่หมุนตัวมาหาเขา มือหนาจับล็อกท้ายทอยแล้วประกบริมฝีปากลงไป ขยับเนิบนาบอย่างดูดดื่มอย่างที่ชอบทำ มือเล็กสองข้างแนบอยู่ที่อกเขา เธอไม่ออกแรงผลักอาเดลออก แค่อยากจับไว้เพื่อประคองตัวเองก็เท่านั้น กำลังรู้สึกดีจนไม่สามารถผละจูบออกได้ แต่ก่อนทุกอย่างจะเลยเถิดไปเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นขัดจนทำอาเดลหัวเสีย

ก็อกๆๆๆ

"จิ๊ ใครมันมาขัดจังหวะ เฮียไปเปิดประตูก่อนนะ"

ขายาวก้าวด้วยความเร็วมาเปิดประตูเพราะเสียงเคาะที่ดังขึ้นไม่ยอมหยุด แค่นี้เขาก็รู้แล้วว่าคงเป็นเพื่อนตัวดีคนไหนสักคน หรืออย่าบอกนะว่ามากันทั้งคู่เลย

"พวกมึงมากันทำไมเนี่ย?"

"กูก็มาเยี่ยมน้องชะเอมคนสวยสิว่ะ มาดูว่าคนสวยเป็นยังไงบ้างแล้ว"

ลีโอพูดด้วยสีหน้ายียวนทั้งยักคิ้วใส่ด้วย อาเดลจิ๊ปากในทันทีตอนได้ยินสรรพนามที่เพื่อนใช้เรียกชะเอม ก็บอกแล้วว่าอาเดลมันน่าแกล้งจะตาย ยิ่งเรื่องชะเอมยิ่งน่าแกล้งเข้าไปใหญ่

"มึงก็ไปพูดจา เดี๋ยวมันก็ไม่ให้เข้าห้องหรอกไอลีโอ"

"เอมเป็นยังไงบ้างคะเฮีย คิรินขอเข้าไปหาเอมได้ไหม?"

คิรินโผล่เข้ามาแทรกบทสนทนาที่หลังแล้วส่ายหัวให้สองหนุ่มจอมก่อกวน อาเดลยิ้มแล้วพยักหน้าแทนคำทักทาย

"ได้สิครับ คิรินมาแบบนี้เอมน่าจะดีใจที่ได้เจอ"

สุดท้ายอาเดลก็ปฏิเสธไม่ได้ เขาได้แต่พาเพื่อนตัวดีสองคนเข้ามาในห้องแล้วก็นั่งคุยกันอยู่ตรงโซฟา มองดูชะเอมกับคิรินที่กอดกันกลม อย่างน้อยคนตัวเล็กก็โชคดีที่มีเพื่อนที่แสนจริงใจอย่างคิริน มันทำให้เขาพอจะเบาใจขึ้นได้บ้างที่อย่างน้อยคิรินก็จะเป็นอีกคนที่ทำให้ชะเอมรู้ว่าไม่ได้สู้อยู่คนเดียว

"เป็นยังไงบ้าง? โอเคขึ้นแล้วใช่ไหม?"

"อื้ม อาจจะต้องกินยาซึมเศร้าไปสักพัก แต่เราไม่ได้รู้สึกรับไม่ได้ถึงขนาดทำร้ายตัวเองแล้วแหละ"

พูดแล้วก็นึกถึงตัวเองในตอนนั้นไปด้วย เธอไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้เธอตบตีตัวเอง แต่แค่รู้สึกว่าในจมันเจ็บมาก แล้วก็เหมือนจะไม่สามารถรับมันได้ไหวอีกก็เลยระบายมันออกมาด้วยวิธีนี้ รอยฟกช้ำตามตัวในตอนที่อาเดลมาเจอมันมีทั้งรอยเก่าและรอยใหม่ พอทำร้ายตัวเองจนสบายใจขึ้นเธอก็จะหลับไปอย่างอ่อนล้าทุกที

"ก็มีเฮียเดลอยู่ดูแลอยู่ทั้งคนอ่ะเนอะ" คิรินไม่ลืมที่จะเอาศอกกระทุ้งเพื่อนไม่แรงนักเพื่อแซว

"แล้วมึงเป็นไงว่ะไอเดล เรื่องแม่มึงอ่ะ?"

"พ่อกูจัดการให้หมดแล้วแหละ แม่คงไม่กล้ามายุ่งกับกูอีก เพราะกลัวว่าพ่อจะไม่ให้เงินใช้อีก"

อาเดลตอบคำถามที่ออแกนถามไป ก่อนพ่อเขาจะไปเมืองนอกอีกครั้งได้โทรมาบอกเขาก่อนแล้วว่าจัดการแม่ให้เรียบร้อย หลังจากนี้เรื่องของเขากับชะเอมก็คงไม่มีใครมานั่งขู่ให้เราเลิกกันอีก

"แล้วน้องแพมอ่ะ?"

"ไอออแกนถามเหี้ยอะไร"

ลีโอทุบเข้าที่หลังเพื่อนแล้วพยักพเยิดหน้าให้หันไปมองชะเอมที่นิ่งไป เธอเดินลงมานั่งข้างอาเดลแล้วอมยิ้มออกมา 

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เอมเองก็อยากรู้เหมือนกัน"

"ไม่มีคุณแม่คอยให้ท้ายสักคนก็ไม่กล้ามายุ่งกับเฮียหรอกครับ หนูก็รู้ว่าเฮียโหดแค่ไหน ใจดีแค่กับหนู ผู้หญิงที่ไหนจะมาชอบละ"

"ก็แพมแพมของเฮียนั่นแหละ"

แขนเรียวสองข้างยกขึ้นกอดอกแล้วทำปากยู่ ขนาดอาเดลบอกว่าใจดีกับเธอแค่คนเดียวแพมแพมยังดูอยากได้ขนาดนั้น ถ้าเขาใจดีคงจะแย่งอาเดลไปจากเธอแล้ว อ้อมแขนเขาโอบกอดเธอไว้แน่นแล้วอมแก้มซ้ำไปซ้ำมาอยู่หลายรอบ 

"หนูต่างหากละของเฮีย"

"โอ๊ยยยย หวานจนเลี่ยนละ กูมาทำอะไรที่นี่เนี่ย"

"กูก็อยากรู้เหมือนกันว่ามาทำอะไร"

ทุกคนพากันหัวเราะอย่างนึกตลกหน้าเหวอๆของลีโอตอนที่ถูกอาเดลพูดสวนไป อาเดลเอาแต่มองใบหน้ายิ้มแย้มกับเสียงหัวเราะของชะเอมแล้วลูบหัว เขาชอบชะเอมที่เป็นแบบนี้ ความร่าเริงนี่ทำให้เขามีความสุขไปด้วย เมียเฮียเดลคนเดิมกลับมาแล้วสินะ

อาเดลพาเพื่อนมานั่งคุยกันอยู่ในห้องทำงานรอคนตัวเล็กกับเพื่อนทำมื้อเย็นสำหรับวันนี้ เขาคงจะยิ้มมีความสุขมากไปจนมันสองคนมองแล้วขมวดคิ้วใส่ อาเดลยกกำปั้นขึ้นทำท่าจะต่อยคนที่เอาแต่ล้อเลียนกันไม่เลิก

"แหม เมียดีขึ้นคือยิ้มน้อยยิ้มใหญ่"

"แน่นอน คนรักเมียแบบกู ถ้าเมียก็เศร้ากูก็เศร้า ถ้าเมียก็มีความสุขกูก็มีความสุข"

"เออ มึงได้ข่าวพวกไอบอสตันยังว่ะ"

จู่ๆลีโอก็พูดขัดบทสนทนาของเขากับออแกนขึ้นมา อาเดลขมวคิ้วแล้วมองอย่างไม่เข้าใจในสิ่งที่เพื่อนพูด ช่วงนี้เขาวุ่นอยู่กับการดูแลชะเอม หาอะไรทำให้เธอไม่คิดมากแล้วยิ้มได้ ก็เลยไม่ได้สนใจเรื่องของคนอื่นเลย แต่ท่าทางของเพื่อนก็ทำให้อยากรู้ขึ้นมามากเหมือนกัน

"กูไม่ได้สนใจ ทำไมว่ะ?"

"วันก่อนกูไปงานกับพ่อมา ได้ข่าวว่ามันไปยุ่งกับเด็กของเสี่ยกรรชัย ถูกเล่นงานเละเลย ทั้งไอบอสตันทั้งไอสกาย"

"ตัวใหญ่เลยนี่หว่า ไม่แปลกหรอก ไม่ตายก็บุญแล้ว"

ออแกนพูดเสริมขึ้นมาทันที เสี่ยกรรชัยโด่งดังมากในแวดวงไอโซ ขึ้นชื่อเรื่องความกล้าได้กล้าเสีย แถมความโหดก็มาเป็นอันดับต้นๆ เคยได้ยินมาว่ามีลูกน้องที่หักหลังเรื่องผู้หญิงก็ถึงขั้นสั่งฆ่าทิ้ง แล้วพวกมันสองคนไปยุ่งกับผู้หญิงของ

"ดีแล้วมันจะได้จำบ้างว่าอย่าไปทำตัวส้นตีนกับใครเขาอีก"

"กูแปลกใจมากกว่าที่มึงแค่เล่นงานมันแต่ไม่ฆ่า ทั้งที่แม่งทำกับเอมขนาดนั้น"

"เพราะเอมอยู่ด้วยไง กูไม่ชอบให้เมียกูมาเห็นอะไรแบบนี้"

ก็จริงอย่าที่ออแกนมันพูด ติดที่วันนั้นชะเอมก็อยู่ด้วยเขาเลยไม่อยากให้เธอมาเห็นภาพที่เขาทำร้ายใคร ถึงอาเดลจะโหดมากแค่ไหนแต่ก็ยังเป็นคนที่อบอุ่นในสายตาของชะเอมอยู่ เขาสามารถดูใจร้ายได้ในสายตาทุกคน ยกเว้นกับชะเอม

"เหตุผลของคนรักเมียอีกตามเคย"

"แล้วมึงกับคิรินอ่ะยังไงไอลีโอ เพื่อนเมียกูนะเว่ย อย่าทำตัวไม่ดี ไม่งั้นเมียกูจะด่ามึง"

"ยุ่งเรื่องของกูน่า"

กว่าทุกคนจะพากันกลับก็มืดค่ำ อาเดลเดินเข้ามาในครัวยืนมองคนตั้งใจล้างจานอยู่ เขาเดินเข้าไปใกล้ขึ้นก่อนจะรวบผมของเธอมามัดให้ เพราะเห็นว่ายืนสะบัดอย่างรำคาญอยู่หลายรอบ ชะเอมหันมายิ้มให้เขาสนใจจานในอ่างล้างจานต่อ 

"พากันมากินแล้วก็สะบัดตูดไป ปล่อยให้เมียเฮียล้างจานคนเดียว เดี๋ยวพรุ่งนี้เฮียจะจัดการมัน"

"ไม่ต้องหรอก ทุกคนเป็นแขกนะ เราเป็นเจ้าบ้านต้องทำก็ถูกแล้ว"

"พูดเหมือนเป็นเมียเฮียเลย"

"อ้าว หนูก็เมียเฮียไม่ใช่หรอไง หรือมีคนอื่นอีก"

มือเล็กที่ล้างจานอยู่หยุดชะงัก ใบหน้าสวยหันมามองเขาแล้วหรี่ตาลงจนเข้าหลุดขำ อาเดลหอมแก้มเธอไปฟอดใหญ่ พอเห็นว่าคิ้วสวยยังขมวดอยู่ก็หอมไปอีกรอบ

"โธ่ เฮียก็แค่แกล้งเล่นเอง คนอย่างเฮียเดลเนี่ยนะจะมีคนอื่น"

"ถ้ามีละก็น่าดู"

"ขู่ได้แบบนี้แสดงว่าดีขึ้นเยอะแล้วสิ เฮียขอโทษนะ...."

"อื้อ ไม่เอา ห้ามขอโทษอีก เฮียไม่ได้ผิดสักหน่อย"

"แต่ถ้าเฮียอยู่ข้างๆหนู อย่างน้อยหนูก็คงไม่เจ็บปวดขนาดนั้น"

"เรื่องเกิดจากหนูทำผิดสัญญาเอง เฮียห้ามโทษตัวเองอีกนะ ไม่งั้นหนูจะโกรธแล้ว"

ชะเอมชี้หน้าคาดโทษคนที่เอาแต่พูดว่าตัวเองผิดไม่ยอมหยุด เธอรู้ตัวเองดีว่าเรื่องทั้งหมดมันเกิดขึ้นก็เพียงเพราะเธอขัดคำสั่งแล้วก็ผิดสัญญากับเขาเท่านั้น ถึงเธอจะมีเหตุผลเป็นของตัวเอง แต่ยังไงอาเดลก็ไม่ได้รับรู้ได้ สุดท้ายก็เลยไม่รู้ว่าจะโทษกันไปมาให้ได้อะไร

"เฮียรักหนูนะ โคตรจะรักเลย"